Tien jaar basisonderwijs
geeft leerling meer aandacht
Nieuwe
bedrijven
Postzegels van een stuiver tot
honderden guldens in Ten Anker
Oorlogsherinneringen
uit Stavenisse
Jubileum bij
Elsemanschool
Geldkraan dicht
mbo-college
in Oude Tonge
Wiertz enige
priester voor
vier parochies
Filatelisten grasduinen in ruilboeken en kopen op veiling
Donderdag 16 november 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
11
door A.J. Smits
A.f. Smits uit Stavenisse was 11 jaar toen de
Tweede Wereldoorlog uitbrak. Het maakte een
schrift. Als feuilleton zijn ze de komende weken
in deze krant te lezen.
Bij verhuizing
Als enige school Op Tholen en St. Philipsland heeft de
School met de Bijbel te St. Annaland maandag en dins
dag enthousiast aandacht besteed aan het feit dat de
basisschool in ons land tien jaar bestaat. Dat is opvallend
omdat de St. Annalandsè'school naast de Groen van Prin-
stererschopl in Scherpenisse de enige is-, waar het basis
onderwijs nog niet onder één dak gegeven wordt.
Buiten spelen
Worstelen met de benen
Broodjes
Brandwonden
Tholen
Oud-Vossemeer
St. Annaland
St. Maartensdijk
Scherpenisse
Menigeen is ooit filatelist geweest en vele anderen zijn
het nog steeds. Filatelie is geen beroep of kunstvorm,
maar het verzamelen van postzegels. Het begon vaak als
kind al met een enkel albumpje en wat zegels die werden
afgestoomd van enveloppen en ansichtkaarten die ooms
en tantes van hun vakantieadres stuurden. Maar pas als
men zich er serieus mee bezig gaat houden, is men filate
list. De vereniging Delta Oost uit Bergen op Zoom orga
niseerde zaterdag een postzegeldag in zorgcentrum Ten
Anker in Tholen. Daar kon men zegels ruilen en kopen
voor bedragen variërend van een stuiver tot 350 gulden.
Raadslid Van Belzen
De koningin
Koe-zegels
Emissie veel kleiner
op
Steenkool was ook zo'n onmisbaar artikel. Ik herinner me - hoewel ik van
wege het geheime van de transacties daarin nooit ingewijd werd - dat vader
nogal eens wat ruilde met schippers. Die kwamen om melk en als vanzelf
vloeide daar dan nog meer handel uit voort. Voor wat boter of eieren is er
menig busje olie bij ons gekomen. Enkele gevallen staan me helderder voor
de geest, omdat daar voor mij iets bijzonders bij te beleven viel.
Vader was in contact gekomen met een schipper van een sleepbootje dat
regelmatig in de haven kwam. Ik meen dat hij schepen versleepte die mate
riaal aanvoerden voor de bouwerijen van de Duitse Wehrmacht. Met die
man ruilde vader steenkolen voor tarwe, erwten en ook nog weieens spek.
Maar die ruil kon zo maar niet open en bloot op de haven gebeuren. Het
bootje bleef dan aan de steiger liggen. Met paard en kar met wat stro en
andere rommel erop reed vader vervolgens naar de steiger op het veer en ik
mocht dan mee terug varen naar de haven. Dat heb ik meer dan eens gedaan.
Schepen hadden toch iets geheimvols voor mij; die kwamen overal. En
schippers vond ik zulk bijzonder volk. Ze konden zelfs met van die grote
motoren overweg. Wat heb ik daar wel naar staan kijken, als een schipper in
de machinekamer afdaalde. Een hele tijd was hij er bezig. Nu en dan een
gesis, dan een paar zware zuiggeluiden, ineens tjoemp-tjoemp-tjoemp. Stil
te, tot even later weer dat langzame getjoemp en ineens sloeg het over tot
een vlug tjoemtjoemtjoem. Ja, de schippers waren nog echte machinisten in
die tijd. Ik ben toen nog eens op een schip geweest - we hadden olie van die
man gekregen - en daar mocht ik van de schippersvrouw overal kijken. Ik
vond het mooi in de roef, maar o zo klein. Er was zelfs nog een slaapkamer
tje en ik kon me maar niet Voorstellen hoe die mensen in van die kleine kooi
tjes slapen konden.
Óm op de verlichting terug te komen, binnenshuis was er door het elektri
sche licht veel verbeterd. Maar buiten mocht er vanwege de verduisterings
voorschriften geen enkel licht uitstralen. Dat was vooral in de winter een
heel gedoe. Veel huizen hadden toen nog blinden voor de ramen, maar waar
dat niet het geval was moest er wat anders voor. Een oude deken of zoiets
werd veel gebruikt. Ook wel schermen; een geraamte van latwerk met ver
duisteringspapier erop (een soort zwart karton was dat). Van die schermen
zaten ook bij ons in de kerk in de Achterweg, boven voor de ramen gespij
kerd. Die zijn er in al die oorlogsjaren nooit afgeweest, ook 's zomers niet.
Beneden voor de ramen zat ook van dat papier, dat kon met een katrol op en
neer gelaten worden. Maar het ging niet erg, dat papier wou maar niet zak
ken tussen de latten en de muur.
De straatverlichting, toch al beperkt, brandde met afgeschermde lampen.
Het waren maar gloeiende 'spiekers'. Fiets- en zaklantaarns al net zo; daar
moest achter het glas een zwart schermpje met een spleet erin. Je had ook
zaklantaarns met een blauw beweegbaar scherm. Als je met een stallantaarn
buiten liep, hield je er een zak of Zoiets voor. Er leefde een bepaalde angst
dat de Duitsers op uitstralend licht zouden schieten, dus was je vanzelf wel
voorzichtig. Zelf namen de Duitsers het overigens niet altijd zo nauw met de
verduistering.
Ik had het daareven over gasflessen bij Gebraad. Op een moment gelastte de
bezetter dat alle koper ingeleverd moest worden. Ik weet niet of dit door par
ticulieren wel zoveel gebeurd is. Maar het was toch zo dat op een dag de
klok uit de toren gehaald werd om te worden vergoten tot phtroonhulzen of
wat dan ook. Wat waren de mensen toen verontwaardigd! Zo'n gemeen
schappelijk bezit waar ieder belang bij had. De klok, die zich ieder uur en
halfuur liet horen, bij kerkgang en begrafenis, de bronzen stem, was weg.
Geroofd door onze vijand. Een tijd later heeft Gebraad op de plek waar de
klok gehangen had zo'n lange gasfles gemonteerd. Zodoende kon de klok,
althans de gasfles, weer 'slaan'. (Wordt vervolgd)
a.u.b. tijdig een adreswijziging sturen aan:
Eendrachtbode, Postbus 5, 4697 ZG St. Annaland
of aan uw bezorger.
Tien jaar basisschool werd op de School met de Bijbel te St. Annaland gevierd met de ouders in de klas. zoals hier bij kleuterjuf Troost.
Het reageren op de door het ministe
rie van onderwijs, en het ouderplat
form gedane landelijke oproep had
echter niet de bedoeling om de over
heden met die tekortkoming te con
fronteren. Integendeel. Directeur
M.D. Baaij ervaart de gescheiden
huisvesting zelfs als eeji voordeel.
"We zijn blij, dat we niet onder één
dak zitten omdat de kinderen bij ons
nog echt kleuterkunnen zijn. Aan de
ene kant is het plezierig om in één
gebouw te zitten, maar dan zouden
onze kleuters heel wat ruimte moe
ten inleveren. Het grote nadeel van
de gescheiden huisvesting is het
mindere, contact, maar dat kun je
'afdwingen.' Zo beginnen we op
maandagmorgen gezamenlijk en
houden we op vrijdagmiddag samen
de weeksluiting. Maar het pluspunt
is dat de kleuters meer kleuter zijn
gebleven; het kleutereigene wordt
beter bewaard."
Uitgangspunt van het. basisonder
wijs was de betere overgang tussen
het vroegere kleuter- en lager onder
wijs. "Wij moeten voortborduren op
wat de kléuters hebben opgebouwd.
Daarom speler! de leerlingen van
groep 3 nog een kwartier per week
buiten. Hiervoor is buitenspeelmate
riaal aangeschaft en onze. ervaring
is, dat het een gewonnen uurtje is in
plaats van een verloren- kwartiertje.
Na de kerst gebeurt dat niet meer
wekelijks. Op die manier is de
aftouw niet zo abrupt."
Baaij heeft zelf nog zes jaar het
lager onderwijs meegemaakt.
Bovendien heeft hij les gegeven op
een ook qua gebouwen volledig
geïntegreerde school. Terugkijkend
op tien jaar basisonderwijs noemt
hij de grotere zelfstandigheid van de
leerling en de ruimere differentiatie
de pluspunten van het basisonder
wijs. "Het differentiëren binnen de
groep heeft meer aandacht gekre
gen, zowel naar de sterkere als naar
de minder begaafde leerling. De
zorg voor de Individuele leerling
wordt ook meer door alle leerkrach
ten'gedragen. In alle openheid pra
ten we daarover. De zorgverbreding
heeft een duidelijke injectie gekre
gen."
Volgens directeur Baaij is er voor de
kinderen meer zelfwerkzaamheid
gekomen. "Vroeger werd alles voor
gekauwd. Nu hebben de leerlingen
een grotere zelfstandigheid. Ze leren
hun gedachten ook beter verwoor
den." Een ander aspect van het
basisonderwijs is volgens de St.
Annalandse schoolleider, dat de
uren doelmatiger ingevuld worden.
"Men is zinvoller bezig; er zit geen
kind meer te niksen."
Het basisonderwijs bracht in groep 7
en 8 het vak Engels naast de moe
dertaal, zoals ook gezond gedrag,
sociale redzaamheid en geestelijke
stromingen nieuwe vakken zijn
naast het aloude rekenen, taal,
geschiedenis en aardrijkskunde.
Ondanks verschillende pluspunten,
ziet Baaij nog een minpunt bij het
basisonderwijs. "Voor de rust was
het beter geweest, dat kleuter- en
lager onderwijs gescheiden waren
gebleven. Men komt daar al een
beetje op terug. De pabo-opleiding
is er ook niet op afgestemd. Je mist
die echte, gemotiveerde kleuterjuf
fen van vroeger", aldus directeur
Baaij van de School met de Bijbel te
St. Annaland.
De 200 leerlingen werden maandag
bij tien jaar basisonderwijs bepaald
door de aanwezigheid van de ouders
in de klas. "Nationaal was geopperd
om een inloopavond te organiseren,
maar door het succes van onze opa-
en oma-morgen was-bij ons het idee
geboren om de ouders lessen te laten
meemaken", vertelt Baaij. Dat bleek
aan te slaan, want vele moeders,
vaders of allebei de ouders namen
maandagochtend of -middag met
hun kroost plaats in het lokaal.
Nadat het Bijbelverhaal was verteld,
kwamen in groep 3 en 4 de reken
boeken op tafel. Dat gaf weinig
moeilijkheden.
Het grootste probleem voor de
meeste ouders was, dat ze hun benen
onmogelijk onder het tafeltje gewor
steld kregen. In de bovenbouw
moest er bij rekenen dieper nage
dacht worden. Tja, hoe maak ik zo'n
breuksom ook al weer, dacht menige
ouder. In de pauze kon er even bij
gepraat worden en werd er heerlijk
over het plein gerend. Het weer was
's morgens prima. Dan weer de
school in. Lezen in groep 3. Wat
kunnen ze dat al goed zeg, consta
teerde menige vader en moeder.
Zingen in groep 4 'In 't plantsoen'
waarbij kinderen en ouders rechtop
moesten zitten en meedoen. Aard
rijkskunde in groep 5: een leuke les
met een prachtige methode. Zingen
in groep 6/7 'Brand in Mokum.' En
in groep 7/8 gaf de meester nog een
dictee.
Bij de kleuters werd er geknipt en
geplakt rond het thema 'de herfst.'
Bomen zonder bladeren en regen
druppels met een paraplu. Ook
mocht er buiten gespeeld worden en
weer terug in het lokaal, in de hoe
ken, zoals de poppenhoek, de com-
puterhoek, enz.
Dinsdagmorgen waren de kinderen
al voor acht uur op school. Ze had
den allemaal een bord, beker, vork,
mes, theedoek en eierdopje meege
nomen voor een feestelijk ontbijt.
Voor elke leerling was er een kren
tenbol, een bruin bolletje, een
beschuit met beleg en drinken. Dit
was mogelijk gemaakt door de zelf
standige ondernemers uit de kring
van de ouders. Na het ontbijt en het
Bijbelverhaal volgde de ochtend van
de leerling. Dat betekende lekker
iets doen wat ik leuk vind. Op het
grote schoolbord werken, een mooie
tekening maken, een spelletje doen
of soms ook even niksen.
Dinsdagmiddag werden de juf-
frouws en meesters extra verwend.
Mooie tekeningen, chocoladeletters,
planten, ja van alles werd hen toege
stopt. De leerlingen verzorgden het
programma en deden dat op hun
eigen, creatieve wijze. Even van rol
veranderen, dat is geen kleinigheid,
zo bleek op de School met de Bijbel
te St. Annaland in het kader van tien
jaar basisonderwijs.
Advertentie I.M.
De O. Elsemanschool, onderdeel
van het Scheldecollege waaronder
ook de TSG in Sint-Maartensdijk
valt, viert morgen het feit dat direc
teur J. van Hal 25 jaar aan de school
is verbonden. Hij begon als 'typele
raar', werd later leerlingbegeleider
en adjunct-directeur. Sinds de fusie -
samen met andere scholen - tot het
Scheldecollege, is hij lokatiedirec-
teur.
Minister Ritzen van onderwijs heeft
de financiering van het mbo-college
in Oude Tonge stopgezet. Het
bestuur, met de Thoolse burgemees
ter H.A. van der Munnik als voorzit
ter, kan nu alleen nog met het Albe-
dacollege in Rotterdam overleggen
over de overname van gebouwen en
personeel. De school telt ongeveer
300 leerlingen.
Twee jaar lang is met het Albedacol-
lege onderhandeld over een fusie,
maar in juni brak het bestuur de
gesprekken af. In plaats daarvan
richtte het de blik op het eveneens in
de Maasstad gevestigde Zadkinecol-
lege. Er werd een intentieverklaring
getekend om het mbo-college vanaf
1996 onder te brengen bij de stich
ting openbaar beroepsonderwijs
Rotterdam en regio. De minister had
juist geëist dat uiterlijk 1 oktober de
besprekingen met het Albedacollége
hervat zouden worden. Personeel en
medezeggenschapsraad van het
mbo-college spanden dan ook een
kort geding aan. Daarin sprak de
rechter onlangs uit, dat het bestuur
opnieuw met het Albedacollege om
de tafel moest.
Het stopzetten van de financiering,
met terugwerkende kracht tot 1
augustus, betekent mogelijk dat al
uitbetaald geld (150.000 gulden per
maand) zal worden teruggevorderd.
Het schoolbestuur is het niet met de
politieke overwegingen van de
minister eens, maar heeft unaniem
besloten aan diens wens gehoor te
geven. Er zijn twee bestuursgedele-
geerden benoemd. Zij zullen met het
Albedacollege gaan overleggen.
Verder zullen ze alles in het werk
stellen om de continuïteit van het
onderwijs te waarborgen. De belan
gen van leerlingen en personeel van
de school staan hierbij voorop. De
directeur van de mbo-school heeft
inmiddels kenbaar gemaakt te zullen
opstappen.
De collecte voor de Nederlandse
Brandwondenstichting heeft in Tho
len ƒ1558,- opgebracht. De
opbrengst wordt besteed aan verbe
tering van de- behandeling van
brandwondpatiënten, voorlichting,
wetenschappelijk onderzoek en
beheer van de nationale huidbank.
Gevers en collectanten hartelijk
bedankt.
Inschrijvingen in het Handelsre
gister van nieuwe bedrijven op
Tholën en St. Philipsland vanaf 7
oktober tot en met 3 november
1995.
CVAB (Centrum voor attitude en
begeleiding), Roolandsedijk 2, in
strueren en begeleiden van deelne
mers in het omgaan met- honden en
katten, in zowel praktische als theo
retische zin, 1 personeelslid.
Meloen, Meanderlaan 182, verhuur
vakantiewoning, geen personeelsle
den.
Laura Ouwens int., Hollaereweg 5,
groot- en kleinhandel in gewichtsbe-
heersingsprodukten, 1 personeels
lid.
Motorschip Inge (v.o.f. scheepvaart
bedrijf Lindhout), Tienhoven 110,
binnenscheepvaartbedrijf, 2 t/m 4
personeelsleden.
Machinehandel Heijboer, Haven
plein 7, groothandel in machines,
waaronder compressoren, hoge-
drukreinigers, 1 personeelslid.
D.H.Verpak, Geulweg 31, inpak- en
thuiswerkcentrale, groothandel in
bloemen en planten, 5 t/m 9 perso
neelsleden.
Elly Breure, Scaldisstraat 33, het
geven van cursussen, kleinhandel in
het cursusmateriaal aan cursisten,
geen personeelsleden.
In de rooms-katholieke kerken van
Tholen, Oud-Vossemeer, Halsteren
en Lepelstraat is zondag het vertrek
aangekondigd van pastoor G. Doh-
men. Na Pasen volgend jaar keert
Dohmen op eigen verzoek terug
naar zijn geboortestreek Limburg.
Hij heeft vier jaar in de regio
gewerkt.
Pastoor W. Wiertz zal na het vertrek
van Dohmen de enige priester zijn
voor de vier parochies. Hij houdt de
eerste zorg voor Oud-Vossemeer,
maar is daarnaast ook voor de ande
re parochies beschikbaar. Pastoraal
werkster mevrouw G. Verlijsdonk
uit Tholen zal de eerste zorg krijgen
voor Lepelstraat. Het is de bedoe
ling om voor Halsteren een tweede
pastoraal werker aan te trekken. De
precieze invulling moet nog door de
betrokken parochiebesturen beke
ken worden. "We zullen nog meer
samen met elkaar moeten gaan
doen", zegt pastoor Wiertz, sinds
1990 in de regio werkzaam, in een
reactie. Hij voorziet dat er in de toe
komst minder eucharistievieringen
zullen plaatsvinden door het vertrek
van Dohmen.
Overleden kind.. De werkgroep
Sterven en Rouwen te Bergen op
Zoom zet samen met de stichting
Maatschappelijk Werk een
gespreksgroep op voor ouders die de
afgelopen drie jaar een kind hebben
verloren door ziekte of een ongeval.
Voor de gespreksgroep, die op 30
november begint, kan men zich
opgeven op tel. 0164-237056.
Zaterdagmiddag net na het middag
uur hebben zich al heel wat mensen
verzameld in de recreatiezaal van
Ten Anker. Op de tafels liggen sta
pels postzegeltoeken en de filatelis
ten buigen zich over andermans col
lectie om er iets van hun gading in te
zoeken of gewoon eens te kijken.
Uiteraard worden de zegels die men
wil bekijken niet met de hand uit de
boeken gehaald, maar met een stomp
pincet. Ook de diverse catalogi lig
gen opengeslagen onder handbereik
om te controleren of het nu net om
die zegel gaat die men wil en natuur
lijk wat hij (ongeveer) waard is.
Aan één van de tafels zit ook
RPF/GPV raadslid P. van Belzen
over een boek met Duitse zegels
getogen. "Tja, deze hobby is voor
mij goed te doen in die paar halve
uurtjes die ik eens vrij heb. Het kost
niet zoveel tijd", zegt Van Belzen,
die zich beperkt tot Duitse postze
gels. "Zo blijf ik toch een beetje in
mijn vakgebied." Van Belzen is
namelijk ondermeer leraar Duits aan
het Calvijncollege. Hoe breidt
iemand die maar weinig vrije tijd
heeft zijn collectie dan uit? "Ik
bestel wel eens zegels. En als ik in
Duitsland ben, dan ga ik vaak naar
een postkantoor en vraag ik of ze
een serie voor me willen afstempe-
len. En dat schijnt daar heel normaal
te zijn. Er komen blijkbaar veel toe
risten postzegels voor hun verzame
ling kopen. Hoe moet je anders aan
de nieuwe zegels komen?"
Ongestempeld» postzegels zijn over
het algemeen meer waard dan
gestempelde. Maar dat hoeft niet
altijd op te gaan. "Je hebt ook men
sen die juist postzegels verzamelen
met allerlei stempels erop. Bijvoor
beeld één soort zegel met allemaal
verschillende stempels van postkan
toren erop", legt Van Belzen uit.
Wat zijn verzamelgebied betreft,
zijn de postzegels van het voormali
ge Oost-Duitsland (DDR) een apart
onderdeel. Ze worden sinds de her
eniging van de beide Duitslanden
niet 'meer gemaakt en - sommige
exemplaren worden daardoor veel
waard. "Je hebt met name in de
series bepaalde zegels waarvan er
veel minder gemaakt worden dan de
rest van de reeks. Daar is dan moei
lijk aan te komen." Maar voor de
gewond fjlatelist is er ook al veel te
halen uit de zogenaamde 'dubbel-
tjesboeken'. "Zegels die je voor een
stuiver of een dubbeltje koopt, kun
nen ook heel interessant zijn. Je zult
er maar net een nodig hebben-in een
serie."
In een andere hoek met een forse
stapel dikke, boeken, zitten de e/iige
bewoners van Ten Anker. Dhr. C.
Hoek is met een pincet bezig om een
aantal zegels uit een boek te halen.
Zijn vrouw praat wat met de overige
bezoekers en betaalt uiteindelijk de
aankopen. "Ik ben vroeger een fana
tiek verzamelaar geweest. Boeken
vol had ik er, maar sinds ik in het
bejaardenhuis zit, is dat grotendeels
voorbij", vertelt Hoek. "Je mag niet
.alles meenemen zie je. Ik had zoveel
spullen,' die kon je tot aan het pla
fond nog'niet kwijt. Dus heb ik ook
mijn zegeltoeken- voor het grootste
deel maar weggegeven. Bovendien
kan ik niet meer naar allérlei beur
zen. Dat laat het lichaam niet meer
toe." Maar als de gelegenheid zich
voordoet, verdiept Hoek zich toch
graag nog even in zijn oude hobby.
"Ik houd zelf erg van oude zegels,
met kopjes erop. Je weet wel, van de
•koningin bijvoorbeeld. De echte
dure zegels daar begin ik niet meer
a&n. Dat kost teveel."
Niet iedereen denkt er zo over. Som
migen hebben er veel geld voor over
om bepaalde zegels in hun bezit te
krijgen. Op de postzegeldag werd
ook een veiling gehouden. "Daar
worden de duurdere zegels inge
bracht", vertelt penningmeester
mevr. H. Roosentoom van Delta
Oost.
"Dat is veiliger dan ze. mee te geven
in een rondgaand ruilboekje. Het
'zou dan wel eens kunnen gebeuren
dat iemand jouw dure zegel eruit
haalt of vervangt, door een gestem
peld of beschadigd exemplaar. Op
de veiling zitten de zegels in zakjes
en komen in geen andere handen
dan die van de veilingmeester." De
bedragen van de geveilde zegels lig
gen soms schrikbarend hoog. Van
rond de 40' tot wel 350 gulden.
Slechts enkele aanwezigen hebben
een bordje om te bieden opgehaa1'1
Ondanks de forse prijzen, verwisse
len meerdere zegels (of series) van
'honderden guldens van eigenaar.
Voor dat bedrag zou mën een heel
dubbeltjesboek vol postzegels mee
kunnen nemen.
De verzameldrift van de mens gaat
blijkbaar ver. Want uiteindelijk gaat
het om een stukje gekleurd papier
van 1,5 bij 2 centimeter waarvoor
men oorspronkelijk het luttele
bedrag van enkele centen neertelde.
Nu zijn een aantal exemplaren dui
zenden guldens waard als ze in goe
de staat verkeren. Een beruchte
Nederlandse zegelserie .bestond uit
•m.
\mL
C. Hoek (links) sloeg op de postzegeldag in Ten Anker zijn slag. Om gezondheidsredenen kan hij niet zomaar meer naar de bijeenkomsten
van filatelisten, maar deze dag wilde hij niet missen.
de zogenaamde 'koe-zegels'. De drie
exemplaren vormden samen de
afbeelding van een weiland met
koeien. Degene die destijd de zegels
voor een paar gulden van de ITT
kocht èn ze aan elkaar liet zitten,
was jaren later gelukkig, want de
waarde overtrof de honderd gulden.
Nu is de prijs wat gezakt, maar de
koetjes zijn nog altijd goed voor een
bedrag rond de 90 gulden. Zelfs los
zijn ze een aanzienlijk bedrag
waard.
De PTT vaart wel bij de verzamel
woede van de filatelisten. Zomer-,
kerst- en kinderzegels, eerste-dag-
enveloppen en speciale uitgaven
gaan grif van de hand in aparte map
jes. Maar ook hier laten de gevolgen
zich gelden van het feit dat de PTT
een zelfstandig bedrijf is geworden.
"De emissie voor volgend jaar wordt
met een derde teruggeschroefd",
weet Van Belzen te melden. Maar in
Duitsland is de post allang gepriva
tiseerd en daar produceert men lus
tig voort. En ook in Nederland zijn
er genoeg zegels in omloop. Wie
een blik in de catalogus heeft gewor
pen, doet er goed aan de oude post-
zegeltoekqn uit de jeugdjaren van
zolder te halen en er nog maar eens
goed naar te kijken.
