Goedhart (60) nog vitaal met
lasrobot en Tsjechische dochter
Van Os medical
in St. Philipsland
Landbouwschuur uitgebrand
'Ik weet niet waar mijn
bloed allemaal is gebleven'
Tholenaren
in commissies
waterschap
Van Houte
bestolen voor
12.000 gulden
Dieven stelen
voor 10 mille
gereedschap
G. Quist uit Sint-Philipsland goed voor veertig liter
Weer foto's
in de Meestoof
Donderdag 5 oktober 1995
51e jaargang no. 47
Koeltechnisch bedrijf in St. Maartensdijk met 127 medewerkers
Goedhart koel- en luchttechnische apparaten in St. Maar
tensdijk bestaat 60 jaar. De onderneming is ondanks die
leeftijd nog zo vitaal, dat onlangs een dochter in Tsjechië
geboren werd. En ook financieel is het bedrijf kernge
zond, zodat voor twee miljoen gulden geïnvesteerd is,
onder meer in een lasrobot. Niet minder dan 127 mensen
verdienen hun brood in de grote fabriek aan de Nijver-
heidsweg, die de laatste jaren sterk gemoderniseerd is.
Hoogwaardiger
Markt niet positief
Vis, fruit, vlees
Zestiger jaren
Leverancier rolstoelen met 12 medewerkers
Van Os medical uit 's-Gravenpolder heeft op het indus
trieterrein in Sint-Philipsland het pand gekocht waar ooit
aannemer Ligtendag zat. Het bedrijf, waar twaalf mensen
werken, verhuist in de tweede helft van deze maand naar
de Prins Hendrikpolder.
TNO
Deze week
Vrijdagavond hoopt Gerrit Quist uit Sint-Philipsland op
de bloeddonoravond van het Rode Kruis in De Wimpel
voor de tachtigste maal bloed af te staan. Maar de 68-jari-
ge Quist gaat er niet prat op dat hij al zovele malen een
halve liter bloed heeft gedoneerd.
Jonge gezichten
Ongeval
Eendrachtbode, de Thoolse Courant
Postbus 5
4697 ZG Sint Annaland
Telefoon 01665-2752 b.g.g. 3474
Telefax 01665-3318
Het enige nieuwsblad voor de streek Tholen
en Sint Philipsland waarin opgenomen de
Thoolse Courant en het Advertentieblad.
Verschijnt donderdag.
Postrekening 12 44 07
Bankrekening 30 30 05 556
Abonnement 24,90 per halfjaar.
Per jaar 45,50.
Per post 59,50 per jaar.
Losse nummers 1,80.
Opgave advertenties voor dinsdag 16.00 uur.
Advertentieprijs 0,45 plus btw per mm.
Aangesloten bij de Zeeland Combinatie.
Hoofdredacteur W. Heijboer.
Streekmuseum de Meestoof in St.
Annaland exposeert opnieuw foto's
uit de dertiger jaren, die gemaakt
zijn door oud-inwoner M.C. van der
Weele, nu woonachtig in Middel
burg. Het succes van de vorige ten
toonstelling staat Meestoof-be-
stuurslid J.F. Kousemaker nog hel
der voor ogen. "Toen kwamen er
400 bezoekers op af en iemand zag
voor het eerst haar eigen trouwfoto."
De ongeveer 100 foto's die vanaf de
eerste week van november te zien
zullen zijn, worden momenteel door
de heren J.L. Duijzer en L. Hage van
een onderschrift voorzien. Het zijn
voornamelijk foto's uit St. Anna
land, maar er is ook een fraaie opna
me van het voormalige slot in St.
Maartensdijk. De expositie zal de
hele maand november elke woens
dag en zaterdag te zien zijn. Alleen
de openstelling op 15 november ver
schuift wegens dankdag voor gewas
en arbeid naar donderdag 16 novem
ber.
Het dagelijks bestuur van het water
schap Zeeuwse Eilanden heeft giste
ren gepraat over het samenstellen
van de diverse commissies. De alge
mene vergadering van hoofdinge
landen moet dit voorstel nog
bekrachtigen. Ze praat er op 9
november over.
Er komen vier territoriale (gebieds
gebonden) commissies: Tholen/
Sint-Philipsland, Schouwen-Duive-
land, Zuid-Beveland, Walcheren/
Noord-Beveland. Van de Thoolse
commissie is gezworene J.L.C. Mol
voorzitter, leden zijn mevr. A.F. van
Nieuwenhuijzen-Nelemans, A.L.
Aarnoudse en M.A. van Beek.
Daarnaast worden vier functionele
commissies ingesteld," die bestaan
uit twee hoofdingelanden van elk
van de vier voormalige waterschap
pen, aangevuld met een of meer
gezworenen en een secretaris. De
Thoolse afvaardiging in deze com
missies is als volgt.
Waterbeheer: J.L. van Gorsel (voor
zitter), G. Westerweel en secretaris
J.A. Dees.
Waterkeringen en wegen: J.K. Elen-
baas, J.M. Aarnoudse en gezworene
G.L.D. Gaakeer.
Algemeen bestuurlijke zaken: C.
van 't Hof en J.L. Noom.
Middelen: J. Versluys en A.A. van
Nieuwenhuijzen.
Inbrekers hebben in de nacht van
donderdag op vrijdag voor ongeveer
12.000 gulden aan meubels en tapijt
gestolen uit een opslagplaats van
woninginrichting Van Houte in
Sint-Maartensdijk. De daders boor
den het slot van de loods (van Van
Overveld) aan de Nijverheids weg
kapot en sloegen een ruitje in. Een
werknemer ontdekte vrijdagmorgen
de inbraak. In de hal stonden tijde
lijk spullen opgeslagen die tijdens
de stuntverkoop waren verkocht.
Het gaat om een coupon roze hoog
polig tapijt van 7,2 bij 4 meter, een
blank eiken vitrinekast met toogje,
een bordeauxkleurig lederen bank
stel (3- en 2-zits), een geoliede gre
nen secretaire waarvan één lade ont
breekt en een geloogd grenen recht
hoekige salontafel met lade. De
spullen waren niet verzekerd. Met
de gedupeerde klanten heeft Van
Houte inmiddels een regeling
getroffen. Later vond men in Steen
bergen het busje terug waarmee de
gestolen waar is vervoerd. In het
voertuig werden pluisjes van het
tapijt aangetroffen. Van Houte heeft
een beloning uitgeloofd voor degene
die inlichtingen kan verschaffen
omtrent de inbraak. De loods wordt
nu bewaakt.
Uit een in aanbouw zijnde woning
aan het Boserf te Sint-Philipsland
werd van woensdag op donderdag
een grote partij hand- en elektrisch
gereedschap gestolen. De dieven
kwamen binnen door een raam te
forceren. Een timmerman die aan
het huis bezig was, ontdekte donder
dagochtend de diefstal. De waarde
van de spullen bedraagt ongeveer
10.000 gulden.
Algemeen directeur Zevenhuizen en directeur Matthijssen bij de nieuwe medewerker van Goedhart: lasrobot Severt.
"We zijn zeer eilandgericht", zeggen
algemeen directeur/grootaandeel
houder H. Zevenhuizen en directeur
J.P.C. Matthijssen. "Er leven veel
gezinnen en toeleveranciers van.
Onze bedrijfsauto's bijvoorbeeld
tanken op Tholen en de plaatselijke
drogisterij vult de EHBO-kisten. Er
heerst hier ook een goede mentali
teit. We kunnen dat goed vergelij
ken met onze eerdere vestigings
plaats Rotterdam. Daar staat het
eigen belang meer voorop. Daar
melkt men de koe, zonder die op tijd
te voeren.
Hier heeft het personeel begrip voor
de onderneming. Er is een groeps
geest en mede daarom zullen we in
St. Maartensdijk onze produktie niet
meer uitbreiden. Hoe groter de
groep, hoe onpersoonlijker het alle
maal wordt. Met 127 medewerkers
zitten we goed."
De directie geeft aan, dat Goedhart
met twee problemen te kampen
heeft: 'veel te veel belasting op de
lonen en de te sterke Nederlandse
gulden.' Zevenhuizen: "Om de nade
len van de factor arbeid te compen
seren, hebben we een lasrobot
gekocht. Die kan een vrij complex
karwei in 23 minuten klaren, waar
een man zes uren over doet. De
robot is snel en biedt constante kwa
liteit. Als er een fout gemaakt wordt,
gebeurt dat elke keer opnieuw. Dan
moet het computerprogramma bij
gesteld worden en dat vraagt weer
hoogwaardiger personeel. Zo ook
voor de buigbank met een soort
robot die we besteld hebben en de
buistrekbank. Er blijven mensen
nodig om de kwaliteit te beoordelen,
maar die verdere automatisering
draagt er wel toe bij, dat je minder
personeel hoeft in te lenen en min
der overwerk doet."
Goedhart maakte de laatste tien jaar
zijn sterkste groei door, al was het
van 1 oktober 1993 tot 30 september
1994 lopende boekjaar 'teleurstel
lend.' Daarentegen werd dit jaar een
omzetgroei van 23% geboekt, waar
bij het eind nog niet in zicht is omdat
het boekjaar voortaan gelijk gaat
lopen met het kalenderjaar. Maar
Matthijssen is niet positief over de
markt. "De fruitsector loopt slecht
en de mestoverschotten leiden tot
terugdringing van de varkensstapel,
dus minder koelhuizen. Daarnaast
hebben we te maken met de cfk-pro-
blematiek en het broeikaseffect. Er
worden steeds hogere eisen gesteld
aan de materialenkeuze, zodat we
veel meer variatie moeten hebben.
We maken kleinere series met korte
re levertijden. Het aantal grote klan
ten is door fusies ook afgenomen:
multinationals kunnen binnen de
eigen organisatie koelers laten
maken. Daarentegen hebben kleine
re klanten veel meer opdrachten ver
strekt."
Goedhart is sterk internationaal
gericht, want het allergrootste deel
van de koelers gaat naar het buiten
land. Toch wordt er ook wel eens
dichtbij huis geleverd, zoals bij de
nieuwe vestiging van vishandel
Schot in Tholen en fruitkweker Van
Rossum in Stavenisse. Maar de gro
te projecten zijn in Zuid-Amerika en
het Verre Oosten, met name Thai
land. Ook tot Noord-Amerika dringt
Goedhart soms door: via een
Zweedse klant werden koelers gele
verd voor het invriezen van hambur
gers voor Mc Donalds. "Door onze
kwaliteit en betrouwbaarheid weten
ze ons steeds nog te vinden, maar
onze verkoopafdeling moet een blij
vende inspanning blijven leveren",
zegt Matthijssen. "De orderporte
feuille is niet meer zo ver vooruit
gevuld als vroeger." Dat was de
periode dat een Turks installatiebe
drijf 236 koelers en 48 luchtgekoel-
de condensors bestelde voor twee
douane-inklaringdepots in Saoedi
Arabië. En voor 3 containerschepen
van een Duitse rederij werden 288
speciaal ontworpen koper/alumini
um luchtkoelers geleverd.
Goedhart begon 60 jaar geleden aan
de Spangensekade in Rotterdam. De
broers Aart en Cor Goedhart maak
ten er met ongeveer 40 medewer
kers alle soorten verdampingssyste
men voor de chocolade-industrie,
groente- en fruitveilingen en de
scheepvaart. Door het gebrek aan
uitbreidingsmogelijkheden in het
centrum van Rotterdam en de subsi
dies die werden gegeven voor
bedrijfsverplaatsing naar door de
werkloosheid geteisterde landbouw
gebieden, werd St. Maartensdijk
begin zestiger jaren de nieuwe vesti
gingsplaats. P.J. Moormans, die in
1958 als chef tekenkamer bij Goed
hart begon, verhuisde met zo'n 10
collega's mee. Hij is nog steeds
actief als technisch adviseur bij het
bedrijf. In 1968 werd Goedhart
overgenomen door Vanandel, maar
in 1987 werd het bedrijf weer ver
zelfstandigd. De aandelen zijn
momenteel voor 60% in handen van
de familie Zevenhuizen (twee broers
en een zus) en voor 40% van de par
ticipatiemaatschappijen NPM en
Parcom.
Goedhart viert het 60-jarig
bestaan als een kerngezond
bedrijf benadrukt Zevenhuizen.
"Externe financiering hebben we
al jaren lang niet meer." Vrijdag
maakt het personeel met het
thuisfront een excursie naar de
veiling in Kapelle, waar een kleine
honderd koelers van Goedhart in
bedrijf zijn. Daarna is er een
feestavond in Haestinge.
Pagina 13: Dochter in Bohemia na
veel barrières
Van Os houdt zich bezig met de
import en verkoop van rolstoelen en
revalidatie hulpmiddelen. De onder
delen hiervoor worden gemaakt in
landen van de Europese Unie, Oost-
Europa en Taiwan en vervolgens in
Nederland in elkaar gezet. Nu nog
op twee plaatsen in Zuid-Beveland,
maar vanaf november in Sint-Phi
lipsland. Daar is ruimte om uit te
breiden, waarvan Van Os binnen
een kleine twee jaar gebruik denkt te
maken. De keus is op Sint-Philips
land gevallen omdat het betrekkelijk
dicht bij Rotterdam ligt. Ook de
afstand tot Antwerpen, waar enkele
keren per maand containers met
onderdelen voor het bedrijf arrive
ren, verandert door de verplaatsing
nauwelijks.
Rolstoelen vormen de hoofdmoot
voor Van Os, die zes jaar geleden
een eigen label op de markt bracht.
Inmiddels vindt export plaats naar
verschillende landen in Europa. In
Zeeland, Zuid-Holland en west-Bra
bant worden de produkten hoofdza
kelijk rechtstreeks aan de klant gele
verd. Landelijk is een netwerk van
dealers opgezet en in het buitenland
wordt eveneens met distributeurs en
dealerorganisaties gewerkt. Naast
rolstoelen levert Van Os revalidatie-
hulpmiddelen, thuiszorgartikelen en
zogenaamde hoog-laag bedden.
Voor de label-produkten verzorgt
Van Os medical alleen de marketing
en distributie.
Vier fabrikanten in de eerder
genoemde landen maken de onder
delen voor de zelf ontwikkelde pro
dukten, nadat deze zijn getest en
goedgekeurd door TNO in Delft. De
halffabrikaten komen naar Neder
land en worden daar, vanaf novem
ber in Sint-Philipsland, in elkaar
gezet. Gezien de groei van het
bedrijf, in 1971 door W. van Os
begonnen met als hoofdzaak de ver
deling van verbandartikelen, wordt
in de nabije toekomst een groei ver
wacht van het personeelsbestand.
Het bedrijfspand in de Prins Hen
drikpolder werd via Boot makelaars
door Van Os gekocht van fourage-
handel G. v.d. Spek uit Berkel en
Rodenrijs.
Molenhoek in Tholen wordt
groene wijk zonder schuttingen
Mevrouw J. van Vessem blikt
terug op ontwikkeling Thools
telefoonverkeer
Gemeentebestuur oriënteert zich
bij bedrijven in Prins
Hendrikpolder
Tractor oorzaak van tweede
grote brand bij Burgers in
Poortvliet
PvdA schrikt van vervallen
huizen in Vossemeerse Ring
Oud-voorzitter
protestantenbond: Altijd blij
geweest dat ik getekend was
Rederijkers winnen Elektra met
fraaie collectieve prestatie
Fusievoorstel drie christelijke
basisscholen na l1/4 jaar gereed
Antwerpse duikclub besluit
seizoen met zwemtocht naar
Gorishoek
Veel treffers, maar weinig
wedstrijdpunten voor Noad '67
DAT IS GROOT EN SCHOON:
GELUKKIG TE WORDEN
VAN HET KLEINE
Dit nummer bestaat
uit 24 pagina's
De 68-jarige G. Quist geeft voor de tachtigste maal bloed.
Het stro rond de aardappelen vergde vele uren nablussingswerk.
Een door kortsluiting in beweging gekomen tractor heeft zaterdagochtend een landbouwschuur van 50
x 20 meter van de gebroeders Burgers aan de Schoondorpseweg in Poortvliet in de as gelegd. Naast een
grote hoeveelheid materieel waren er ook aardappelen in de loods opgeslagen. Het vuur werd bestreden
door de brandweerkorpsen van St. Maartensdijk en Tholen. Zie verder pagina 9.
"Daar is het niet om te doen, hoor,"
zegt hij bescheiden in zijn senioren
woning aan de Eendrachtstraat,
schuin achter De Wimpel. In 1954
ging Quist voor het eerst bloed
geven. Dat was in café De Druiven
tros in de Voorstraat van de toenma
lige eigenaar Rijstenbil. Daar woon
de hijook dichtbij, namelijk er
schuin tegenover. Dat was gemak
kelijk. "De eerste keer dat er een
donoravond werd gehouden ben ik
niet gegaan.
Ik wou het eerst maar eens bekij
ken." Niet dat hij zelf in het café
poolshoogte ging nemen. Dat hoef
de niet: "Nee, ik hoor wel hoe het
gaat, dacht ik." En zo gebeurde het.
De berichten waren dus goed want
Quist ging de volgende keer en bleef
gaan. En verenigde, zoals vele Sint-
Philipslanders in die tijd, het nuttige
met het aangename: eerst boven
bloed geven en daarna in het café
beneden nog eens een borreltje
nemen. "Het was een uitje. Er waren
er heel wat die bleven plakken,
hoor," lacht de bloeddonor. De Rode
Kruisploeg kwam toen uit Steenber
gen en Quist herinnert zich nog dat
ze ooit een vrijwilliger naar huis
hebben moeten brengen omdat hij
na afloop te diep in het glaasje had
gekeken.
Quist heeft er nooit aan gedacht om
als bloeddonor te stoppen. "Ik heb
altijd tegen mezelf gezegd; als je er
een keer last van hebt, dan stop je
ermee. Maar ik heb er nog nooit last
van gehad." Verzuimen deed hij bij
na nooit. Ook niet voor verjaarda
gen. "Als het donoravond is, dan ga
ik."
Met bloedgroep 0 is Quist een zoge
naamde universele donor. Tachtig
keer bloed geven staat gelijk aan
veertig liter bloed, of vijf emmers
van acht liter. "Een hele plas, maar
ik weet niet waar het allemaal geble
ven is. Over al die jaren kan een
mens nogal wat missen en je hebt
het ook zo weer terug."
Het was in 1954 vooral door toe
doen van dokter Menger, die een
goed contact had met dominee
Gebraad van de oud-gereformeerde
kerk, dat er veel inwoners naar de
bloeddonoravonden van het Rode
Kruis gingen.
"Er gingen toen veel en veel meer
mensen bloed geven," herinnert
Quist zich, "het is minder geworden,
hoewel ik de laatste jaren toch weer
meer jonge gezichten zie. Dat is een
goed teken."
Dokter Menger was altijd aanwezig
bij de donoravonden maar de con
trole vooraf verschilde hemelsbreed
met de voorzorg die nu betracht
wordt: 'Toen werd er gevraagd of je
geelzucht had gehad. Zo niet, dan
mocht je geven." Nu wordt de bloed
druk en de lichaamstemperatuur ge
meten en bij twijfel wordt de donor
langs de dokter gestuurd. Dat vindt
Quist een grote vooruitgang. "Ik
vind het fijn dat er een goede contro
le is."
Een ander verschil is dat vroeger
degene die naast de donor zat met
het zakje bloed zat te schudden. "Nu
roepen ze alleen maar dat het zakje
vol is." Wat hetzelfde is gebleven is
de inzet van de vrijwilligers van het
Rode Kruis. Die begeleiden de
donoren na het bloedgeven van de
brancard naar de ruimte waar ze
even bij kunnen komen. Maar van
blijven plakken zoals in De Drui
ventros gebeurde is volgens Quist
geen sprake meer. De jubilerende
donor is nooit van zijn stokje
gegaan, maar heeft wel andere men
sen zien vallen of bijna zien vallen.
"Meestal zag je het aankomen. Dan
werden de mensen wit, maar ik heb
het een keer meegemaakt met een
grote vent die bij het buffet in het
café als een paal tegen de grond
klapte. Die heeft het niet voelen aan
komen."
Quist geeft bloed omdat het nodig
is, zo zegt hij. Zelf heeft hij nooit
bloed toegediend gekregen. Ook
niet toen hij 25 jaar geleden in Rot
terdam tijdens zijn werk als uitvoe
rend timmerman met zijn rechter
hand tussen een cirkelzaag terecht
kwam, daarbij vier vingers verloor
en verschillende malen aan zijn
hand werd geopereerd.
Het inbrengen van de naald heeft
ook nooit problemen opgeleverd.
Eerst was het altijd in zijn rechter
arm, sinds het geval wordt dat in
zijn linkerarm gedaan. "Dat is altijd
perfect gedaan.
Ik heb nooit een blauwe arm gehad."
En lang hoeft Quist niet op de bran
card te blijven liggen om het zakje
vol te krijgen.
"Ik lig altijd een beetje met mijn
hand te knijpen. Dan ben je er gauw
van af."
