Uitvoerder Den Haan stopt
na 40 jaar bij gebr. Moerland
Ammerlaan zorgt voor evenwicht
bij impulsieve bankdirecteuren
Interventies bank
zijn niet effectief
Bedrijfsadviseur 25 jaar bij Rabobankorganisatie
Buurtweg Stavenisse eerste, Ring St. Annaland laatste karwei
CVB jubileert
met open huis
Donderdag 28 september 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Hij begon in maart 1955 aan de Buurtweg in Stavenisse
en eindigde vrijdagmiddag aan de Ring in St. Annaland.
Na meer dan 40 jaar heeft de 57-jarige J.A. den Haan een
punt gezet achter zijn loopbaan bij aannemingsbedrijf
gebr. Moerland in St. Annaland. "Niet dat ik stil ga zitten,
dat kan ik niet, maar het moeten is er af." Hij maakt per 1
oktober gebruik van de vut-regeling.
Pittige periode
Machinist
Geweldig verbeterd
Zang VZOS
Arno Ammerlaan (46)
voelt zich in zijn kamer
van de Rabobank in Tholen
als een vis in het water.
Met foto's van de visser
schepen TH42 van P. Keg
ge en TH25 van I. Deurloo
en een binnenvaartschip
van de gebr. De Korte aan
de wand wordt hij steeds
herinnerd aan deze voor dei
bank belangrijke bedrijf
stak. Maar ook andere
branches zijn voor Ammer
laan gesneden koek. De
glastuinbouw bijvoorbeeld
- hij komt uit een tuinders
familie in Honselersdijk -
en het midden- en kleinbe
drijf: zijn ouders hadden
een bakkerij/kruideniers
winkel in Nieuw-Vosse-
meer. Een veelzijdige ach
tergrond voor de bedrijfs
adviseur die 1 oktober zijn
zilveren jubileum bij de
Rabobankorganisatie viert.
Happy
Niet telkens
ander gezicht
Cultuurschok
Behoefte aan kantoren
steeds kleiner
G.J. Almekinders verdedigt proefschrift
Drs. G.J. Almekinders, oud-inwoner van Tholen, verde
digt maandag aan de Katholieke Universiteit Brabant
(KUB) te Tilburg zijn proefschrift getiteld 'Theorie en
empirie van valutamarktinterventies'. De in 1967 gebo
ren Almekinders onderzocht het gedrag van de Bundes
bank in Duitsland en het Federal Reserve System in
Amerika ten aanzien van schommelingen in de wissel
koersen van de Amerikaanse dollar, de Duitse mark en de
Japanse yen.
Amerika
Han den Haan was nog net 16 jaar,
toen hij zich 's morgens bij het
Schermerspad in zijn woonplaats St.
Annaland moest melden met fiets en
schop. "Met Merien Moerland voor
op gingen we met zijn zevenen naar
de Buurtweg in Stavenisse. Dat was
toen nog een onverharde weg. Van
uit de St. Annalandse haven werden
er met GMC-vrachtauto's slakken
aangevoerd en daar kwam dan een
laag teer overheen. Het was heel
hard werken voor 65 cent per uur en
ook op zaterdagmorgen gingen we
nog door tot half één. Toen ik
begon, kon ik nauwelijks een schop
vasthouden, want ik was de land
bouw gewend: thuis bij mijn vader
en bij grotere boeren: zilveruien,
aardappelen, suikerbieten. Maar aan
de landbouw had ik een broertje
dood. De aannemerij trok me meer,
al was het ook daar fiks aanpakken,
want er was nog heel veel hand
werk. Aan machines was er nog
alleen een dragline."
De vrije zaterdag werd daarna al
snel ingevoerd en ook het vervoer
per fiets verdween kort daarna. "Het
eerste volkswagenbusje werd aange
schaft en er werd ook wel een hou
ten hok op een vrachtwagen
geplaatst. Als het druk was, moest er
nog een bank in het midden en in
elke bocht viel je dan omver. Maar
het werk ging goed en ik was dolblij,
toen ik mijn moeder kon melden, dat
Joh. Moerland me een dubbeltje per
uur meer gaf."
Na een karwei in de Weihoek moest
Han den Haan voor het eerst in zijn
leven een week van huis. "Moerland
had een werk in Boschkapelle
(Zeeuws-Vlaanderen) aangenomen,
de aanleg van een straat. Samen met
o.a. Wim Mosselman en Ko van
Poortvliet sliepen we in een soort
kermiswagen op strobalen, in de
open lucht! Maar 's avonds was het
wel gezellig in Zeeuws-Vlaanderen.
De mensen waren daar gastvrij. De
accommodatie verbeterde ook. Wim
Scherpenisse kwam met een salon
wagen en zijn vrouw kookte eten
voor ons. Dat was een behoorlijk
pittige periode."
Ook het lossen van stenen en zand in
de haven van St. Annaland was een
zwaar karwei. "Dat was voor de weg
Oud-Vossemeer/Tholen waar twee
lagen met stenen werden gelegd.
Daarvoor werd de zogenaamde
'gouden ploeg' ingezet, een groep
mensen die in de herfst de suikerbie-
tenoogst binnenhaalde."
Na 18 maanden militaire dienst
kreeg Den Haan ander werk. "Moer
land liet me een opleiding volgen
aan de machinistenschool omdat hij
een laadschop ging aanschaffen. Dat
was toen de tweede op het eiland, na
Langejan in St. Maartensdijk. Ik
was zo groots als een bezem. Het
handwerk en de klusjes waren voor
bij en ik ging graag met machines
om."
In 1965 kreeg aannemer Moerland
de gemeente Rotterdam er als
opdrachtgever bij en dat werd een
langdurige samenwerking. "Twintig
jaar heb ik er sportvelden, plantsoe
nen, e.d. aangelegd", vertelt Den
Haan. Toen uitvoerder J. Gunter met
pensioen ging en W. Moerland om
gezondheidsredenen moest stoppen,
werd ik door Joh. Moerland
gevraagd om uitvoerder te worden.
Ik kreeg toen gelijk een karwei van
bijna een miljoen gulden op mijn
nek. De laadschop moest ik vaarwel
zeggen en het werd veel koppie kop-
pie gebruiken. En eerst goed luiste
ren naar Gunter en Moerland. Aan
gezien ik alleen acht jaar lagere
school had, was het toch veel op je en hij bleef op zijn post, hoewel hij
tenen lopen en lange dagen maken velen zag komen en gaan. "Mijn
van twaalf uur." vrouw vroeg wel eens: is het nu alle-
Toch had Den Haan het naar zijn zin maal Moerland wat de klok slaat? Ik
was met het familiebedrijf vergroeid hoogte- en dieptepunten heb ik mee-
en ik ben de eerste, buiten de familie gemaakt en ik ben nooit een cent
om, die de 40 jaar bij het aanne- tekort gekomen. Voor oprichter Joh.
mingsbedrijf heeft volgemaakt. Alle Moerland hacj ik veel waardering. Je
moest er wel hard voor werken; hij
was streng, maar rechtvaardig. Ook
leermeesters als Joh. Guiljam en J.
Gunter ben ik dank verschuldigd."
De Rotterdamse tijd noemt Den
Haan de mooiste periode bij Moer
land. "In het begin moesten we nog
over Breda en de Moerdijkbrug. Dat
was een lange reis, maar we gingen
met een grote bus en het enige voor
deel was, dat je er geweldig in kon
slapen. Later reed ik zelf met een
busje. Zelf ging ik dan naar
Omoord/Alexanderpolder, Jan
Moerland had de ploeg voor Zuid.
We hebben er veel sportvelden en
plantsoenen aangelegd, ook in
Hoogvliet."
De splitsing van het familiebedrijf
(Jan Moerland begon een eigen
onderneming) vond Den Haan niet
plezierig. "Dat was een beroerde tijd
voor ons allemaal. Je moest als per
soneel kiezen en zelf bleef ik het
bedrijf van de oprichters trouw."
In 1993 moest de uitvoerder een stap
terugdoen in verband met rugklach
ten. Een hernia-operatie bleek
nodig. "Gelukkig is dat hersteld en
ik ben weer teruggekomen, maar
Gerard Goedegebuure had het uit
voerderschap toen al overgenomen.
Dat was wel prettig om af te bou
wen, want als uitvoerder ben je toch
zwaarder belast. Je zit tussen twee
vuren en je kunt het niet gauw goed
doen. Zeker een uitvoerder uit eigen
kweek heeft het niet gemakkelijk. Ik
heb echter altijd geprobeerd om het
werk samen met anderen op te knap
pen, want je kunt het niet alleen. En
collega's als Ewoud Goedegebuure,
Jaap Moerland en Wim van Vossen,
met wie ik al 25 jaar samenwerk,
denken met je mee. Daar kun je van
op aan."
Terugblikkend, constateert Den
Haan, dat het bedrijf 'geweldig is
verbeterd.' "Zowel wat vervoer van
personeel betreft, als het machine
park. Er zijn veel kleine machines
bijgekomen, die het zware werk uit
handen nemen. Alleen mijn wens
voor een sanitaire voorziening is
nooit vervuld. De presentatie is wel
verbeterd: bij elk werk maken we op
de afzetting naamreclame. Aan de
Ring zijn onze splinternieuwe bor
den te zien. Maar het werk moet
allemaal vlugger en onder de colle
ga's is het harder geworden. Vroeger
vierde je elk karwei dat opgeleverd
werd, nu ben je weer al aan de vol
gende bezig voordat het vorige is
afgerond. Mensen en machines
moeten draaien, want allebei zijn ze
duur."
Hoe druk het ook was bij Moerland,
de donderdagavond had Den Haan
gereserveerd voor zijn grote hobby:
zangvereniging VZOS. "Dat wisten
ze zelfs in Rotterdam. De telefoon
tjes kwamen die avond pas na tien
uur wanneer de repetitie klaar was."
Den Haan is al 40 jaar lid van de
zangvereniging. Hij maakte ook 25
jaar deel uit van het bestuur met als
speciale taken: bibliothecaris en
vice-voorzitter. Dat is inmiddels
verleden tijd, zoals dat per 1 oktober
ook geldt voor de aannemerij.
"Mede in verband met mijn rug
klachten vond ik het beter om te
stoppen. Nu is de vut-regeling er
nog. Straks wordt de grens opge
trokken. En werken in een riole-
ringsput brengt ook risico's met zich
mee."
Den Haan noemt 1995 een bijzonder
jaar. "In januari was ik 40 jaar bij
VZOS, in maart 40 jaar bij Moer
land, in augustus is mijn derde
kleinzoon geboren en nu ga ik in de
vut. Ik heb 40 jaar naar mijn zin
gewerkt, waarvoor ik naast de Grote
Baas, de firma Moerland dankbaar
ben. Het was een gezellige periode,
waarin mijn vrouw 33 jaar lang elke
ochtend de broodtrommel klaar
maakte. Dat hoeft nu niet meer,
maar ik blijf mijn bezigheden wel
houden. In de tuin, in het schuurtje
met hout of aan een oude radio. En
bij de buurman help ik ook nogal
eens. Verder hebben we meer tijd
voor de kleinkinderen. Binnenkort
verhuist een dochter uit Roosendaal
naar Duiven en dat zal ook wel werk
opleveren."
Vrijdagmiddag heeft Den Haan in
de keet aan de Ring zijn bouwvak
periode informeel afgesloten. Van
avond gebeurt dat officieel met een
receptie in de Wellevaete.
Den Haan legt het deksel op de rioolput.
De laatste loodjes met de schop.
Na 40 jaar einde werk aan de Ring in St. Annaland.
Met een gerust hart laat Den Haan het werk aan zijn collega's over.
Zelf werkte hij nog anderhalf jaar in
de bakkerij en winkel van zijn
ouders en voordat Ammerlaan in
militaire dienst ging, deed hij een
jaar ervaring op bij de administratie
van kartonnagefabriek Trimbach in
Bergen op Zoom. Soldaat af, begon
zijn bankcarrière. Er kwam geen
zware selectieprocedure aan te pas.
"De vrouw van de kassier vroeg
mijn ouders wat ik ging doen na de
militaire dienst. We woonden in
dezelfde straat in Nieuw-Vossemeer
en ze wisten wie ik was. Zo kwam in
bij de plaatselijke bank terecht. Er
werkten 5 mensen en het balansto
taal was 13 miljoen gulden. Daar
heb ik alle facetten van het bankwe
zen leren kennen. Als eerste assis
tent van de directeur deed ik balie-
werk, administratie, financieringen
en verzekeringen voor particulieren
en bedrijven. Na IV2 jaar kwam de
fusie met Steenbergen aan de orde
en toen ging ik elders kijken. St.
Philipsland had een vacature hoofd
particulieren en daar ging ik in mei
1978 aan de slag onder directeur
A.W. Beurkens en voorzitter I.C.
Hage. Het hoofdkantoor was toen in
St. Philipsland, maar Tholen en
Oud-Vossemeer vielen ook onder
mijn werkgebied."
De beginjaren in St. Philipsland
waren moeilijk, zo weet Ammerlaan
zich nog te herinneren. Hoewel hij
zelf geen Brabander was, bleek de
overgang van Nieuw-Vossemeer
naar St. Philipsland groot. "Maar ik
heb het vertrouwen gewonnen en de
samenwerking is goed geweest."
Bij een reorganisatie (van drie naar
tweepoot) verviel de functie hoofd
particulieren en kwam de nieuwe
baan hoofd commerciële zaken,
waaronder zowel bedrijven als parti
culieren vielen. Ammerlaan kreeg
die functie, waarbij hij in de praktijk
voornamelijk bedrijven ging advise
ren, samen met de directeur.
Na een flinke verbouwing werd het
hoofdkantoor in 1990 verplaatst van
St. Philipsland naar Tholen, waarbij
de driepoot-structuur terugkwam.
Ammerlaan werd toen hoofd bedrij
ven. Het bankwezen bleef echter
veranderen en in 1994 ontstond er
een fusie tussen de Rabobanken
Tholen en St. Maartensdijk. In de
nieuwe situatie was er geen staf
functie meer voor hem weggelegd.
"Ik had ook geen ambities in die
richting omdat ik veel meer waarde
hecht aan de contacten met mensen
en bedrijven. Daar voel ik me happy
bij. Als ik die contacten niet had,
was ik al lang weg geweest."
Contacten heeft Ammerlaan ook
buiten de bank als secretaris van de
Industrievereniging St. Philipsland,
als penningmeester van de overkoe
pelende Thoolse beleggingsstudie
clubs en in zijn woonplaats Nieuw-
Vossemeer als voorzitter van de
jubileumcommissie van voetbalver
eniging NVS. "Het is leuk, dat je
ook op die manier betrokken blijft
bij je werk- en woonomgeving. Ik
heb zelf gevoetbald, maar tegen
woordig loop en fiets ik alleen
De inmiddels zilveren bankman is
ook na de fusie relatiebeheerder
bedrijven voor St. Philipsland, Oud-
Vossemeer en Tholen gebleven. Dat
is zijn oude werkgebied, hoewel dat
bij de gefuseerde bank nu ook de
rest van het eiland omvat, behalve
Poortvliet en St. Annaland. Voor de
landbouw is er inmiddels een aparte
specialist aangetrokken, zodat
Ammerlaan er geen nieuwe agrari
sche bedrijven meer bijkrijgt. "Die
tak wordt in mijn takenpakket afge
bouwd, maar vertrouwensrelaties
die je hebt opgebouwd, moet je in
stand houden. Niet telkens een ander
gezicht, maar hechte contacten
handhaven. Dan kun je adequater
inspelen op de behoeften van bedrij
ven."
De bankadviseur zit niet meer een
hele week in Tholen, waar de over
gebleven adviseurs royaal in de
ruimte zitten, maar ook in het hoofd
kantoor te St. Maartensdijk. "Door
de communicatiemiddelen wordt de
werkplek steeds minder belangrijk",
zegt Ammerlaan. "Je bent veel
mobieler geworden: we gaan zelf
naar bedrijven toe of je maakt een
afspraak op één van de kantoren."
Ook de voortschrijdende automati
sering heeft het bankwerk ingrij
pend veranderd. "In Nieuw-Vosse
meer ben ik nog begonnen met het
typen van rekeningafschriften; nu
rolt alles uit de computer. De laatste
vijf jaar is het hard gegaan, maar de
komende vijfjaar zullen de verande
ringen nog sneller doorwerken. Je
kunt wel spreken van een cultuur
schok. Het plastic geldverkeer zal
nog veel meer werk uit handen gaan
nemen. Je krijgt steeds meer nadruk
op de commerciële advisering en
misschien noopt ons dat tot andere
openingstijden.
Ook andere kantoren verkopen
immers verzekeringen, reizen en
hypotheken 's avonds en op zater
dag. Als je je partij wil meeblazen,
dan moet je op die ontwikkelingen
inhaken."
Ammerlaan heeft al heel wat wijzi
gingen meegemaakt: twee fusies en
twee verhuizingen van het hoofd
kantoor. "Dan slaap je minder snel
in. Het geeft ook een andere dimen
sie aan je werk, maar rust is één van
mijn sterke kanten, wordt gezegd. Ik
kan nogal goed tegen die verande
ringen en zorg voor evenwicht als
een directeur wat wild, opvliegend
en impulsief is. Jarenlang was ik de
schakel tussen de directeur en de
afdeling en dat vergt tact en impro
visatievermogen."
Het aantal vertrouwde relaties van
Ammerlaan is in de loop der jaren
uitgebreid door de snelle ontwikke
lingen in de Slabbecoornpolder bij
Tholen. "Dat zorgde voor een
impuls van bedrijven en meer com
plexe zaken. Er zijn ook veel meer
fiscale aspecten gekomen. Denk
maar aan de premie- en spaarloonre
geling. We komen ook buiten de
gemeentegrens, want bedrijven die
zich op Tholen wilden vestigen,
maar hun plannen niet konden ver
wezenlijken, bleven toch een relatie
met ons onderhouden."
De zilveren jubilaris heeft nog
genoeg plezier in zijn werk om door
te gaan naar zijn 40-jarig dienstver
band. "Er zullen wel steeds hogere
eisen gesteld worden aan je kwali
teit.
De ondernemers zelf raken ook
steeds breder geïnformeerd, dat
merkje in gesprekken. Verdere spe
cialisatie zal nodig zijn en de twee
fusies die ik heb meegemaakt, zul
len daarom de laatste niet zijn. Ik
sluit een toekomstige poging voor
een eilandelijke Rabobankfusie niet
uit. Geografisch leent zich die situ
atie perfect voor één bank."
Ammerlaan voorspelt, dat de
behoefte aan kantoren steeds kleiner
zal worden door de groei van geld
en betaalautomaten. "Dat vergt aan
passing van de dienstverlening,
waarbij ik eerst denk aan andere
openingstijden."
De jubilaris wordt donderdagavond
5 oktober in de Oud-Vossemeerse
Vossenkuil een receptie aangeboden
door de Rabobank Tholen.
Het proefschrift behandelt het effect
van zogenaamde 'valutamarktinter
venties' uitgevoerd door beide cen
trale banken in de periode 1985-
1990. Almekinders beweert dat het
aan- of verkopen van bijvoorbeeld
dollars om de koers ervan te stabili
seren, niet effectief is. Deze inter
venties hebben volgens de Thoolse
promovendus alleen een kortstondig
effect als speculanten erdoor op het
verkeerde been gezet worden. Waar
om proberen banken dan toch regel
matig om de wisselkoersen te stabi
liseren? Volgens Almekinders
gebeurt dat niet uit vrije wil. Politiek
afhankelijke banken zoals in Japan
en de Verenigde Staten, zijn gebon
den aan wat het ministerie van
financiën zegt. De centrale banken
die wel onafhankelijk kunnen opere
ren, zoals de Bundesbank, voelen
zich volgens de promovendus soms
moreel verplicht om lippendienst te
bewijzen aan 'de internationale
zaak'. Almekinders' dissertatie
onderzoekt het hoe en waarom van
dergelijke interventies op de valuta
markt. Het onderzoek was mogelijk
doordat Almekinders gebruik mocht
maken van de vertrouwelijke data
bestanden met de dagelijkse inter-
ventiecijfers van de Bundesbank en
het Federal Reserve System.
Almekinders, geboren in Culem-
borg, volgde het vwo op de Rijks
scholengemeenschap in Bergen op
Zoom. Daarna studeerde hij algeme
ne economie aan de KUB. Vervol
gens werkte hij - onder begeleiding
van de professoren Eijffinger en Sij-
Op de koffie. Vanavond wordt er in
ziekenhuis Lievensberg te Bergen
op Zoom om acht uur een bijeen
komst gehouden voor het project
'Op de koffie'. Huisartsen praten met
gebruikers van de gezondheidszorg
over allerlei zaken. Het project dat
in ruim 125 plaatsen wordt gehou
den, moet het begrip tussen huisart
sen en patiënten verbeteren.
ben van de KUB - als assistent in
opleiding aan zijn onderzoek op het
gebied van internationale monetaire
economie. Hij presenteerde de resul
taten hiervan op internationale con
ferenties en seminars in Maastricht,
Helsinki, Parijs, Exeter, Washington
en New York. Daarnaast publiceer
de hij de resultaten in wetenschap
pelijke tijdschriften. Sinds oktober
1994 werkt Almekinders in Ameri
ka bij het Internationaal Monetair
Fonds te Washington. Zijn proef
schrift wordt uitgegeven door de
Britse uitgeverij Edward Elgar
Publishing Ltd.
Bedrijvig
De Centrale Volksbank (CVB)
bestaat 75 jaar en viert dat met een
open huis bij alle vestigingen. Zater
dag tussen tien en vijf uur kunnen
belangstellenden ook terecht in
Oud-Vossemeer, waar een drankje
en hapje klaar staan in het CVB-
agentschap van de familie Hommei-
van Treyen aan de Molenweg.
De CVB is in 1920 ontstaan vanuit
de Katholieke Arbeiders Beweging
en richt zich op particulieren. Deze
maand is het 45 jaar geleden dat een
vestiging in Oud-Vossemeer werd
gesticht. Kassier Ant. de Leeuw
kreeg voornamelijk met sparen te
maken. Diens schoonzoon J.A.
Boogaart nam het agentschap in
1967 over. Ruim vier jaar geleden
traden de huidige beheerders aan.
De burgemeester opende het kan
toortje van de bank, die toen zo'n
100 klanten had, officieel. Naast
sparen kan men bij de CVB ook
terecht voor hypotheken, persoonlij
ke leningen en betaalrekeningen.
Ter gelegenheid van het jubileum
gelden speciale tarieven.
Voor uitvoerder Han den Haan zit het er na 40 jaar op bij aannemer Moerland.
Zilveren bankman Arno Ammerlaan
