Voor de schippers ligt kade
Sint-Philipsland uit de route
Poortvliet blij met de
heropening van Visser '95
Kruisvereniging op
commerciële toer
Bekende stroper
hard aangepakt
Politie redt duikers
van verdrinkingsdood
Nieuwe havenmeester J.C. Ruijtenberg-Cornelisse:
Donderdag 10 augustus 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
13
Teer punt
Gedempt
De handelshaven van Sint-Philipsland was eens het brui
sende middelpunt van het dorp. Nu ligt de kade er verla
ten bij. Er ligt één vissersbootje afgemeerd, en kinderen
duiken er bij mooi weer in het water. Soms ligt er een
binnenvaartschip, maar de opvarenden komen dan niet
voor de handel maar voor familiebezoek.
Heel slap
Speedboot op de wal gelanceerd
Caissonziekte
Niet te snel
Batig saldo
Cursussen
500 meter staand net opgevist
Stropers blijken nog steeds een groot probleem te vor
men op de Oosterschelde. Brigadier T. van der Linde van
de politie te water vatte er de afgelopen twee weken
diverse in de kraag. Ook dit weekeinde was het weer
raak. Een bekende Yersekse stroper kreeg een hele lading
bekeuringen te verwerken. De controle van de scheep
vaart op het Scheide-Rijnkanaal kost de politiemannen
van de opstapeenheid Reimerswaal veel werk.
Speurdersinstinct
Slangen voor
hogedrukreinigers
Handelsonderneming
Van Beers Techniek B.V.
Onbestuurd schip
Het bijzondere aan haar functie is
dat ze de schippers niet zozeer kent
omdat ze de haven van Sint-Philips-
land aandoen, maar omdat mevrouw
Ruijtenberg (die opgroeide in Tho-
len) hen als collega's meemaakte op
de binnenvaart. "Ik weet waar ze het
over hebben," zegt ze veelbeteke
nend.
Aan de westkant van de strekdam
die de schepen moeten passeren om
in de haven te komen, is het drukker.
Daar liggen talloze sloepjes en roei
boten te dobberen. Die kunnen te
water gelaten worden via de boten-
helling bij de basalten pier die haaks
op de zeedijk is aangelegd. De slag
boom wordt door de havenmeester
bediend: op maandagochtend om
acht uur gaat het ijzeren gevaarte
omhoog, zaterdagavond om zes uur
weer dicht, zo leert een bordje.
"Iedereen kan er gratis gebruik van
maken, de bootjes kunnen er zo in-
en uitgereden worden."
Maar de botenhelling bij de haven-
krib is een teer punt. Een deel van de
gebruikers is het een doorn in het
oog dat de slagboom op zondag
gesloten blijft. "Het slot wordt ook
wel eens vernield. Het is een politie
ke zaak. De gemeenteraad van Sint-
Philipsland vond dat de botenhelling
op zondag dicht moest. Hoe dat in
de toekomst zal gaan met deze nieu
we gemeente Tholen weet ik niet. Ik
ben geen bestuurder."
Het praathuisje speelt ook een rol in
de haven. Niet alleen vanwege het
fraaie uitzicht over de kade en de
kreek maar ook omdat er water en
electriciteit voor de schippers uit
betrokken kan worden. Regelmatig
controleert de havenmeester de
stroomkast en de wateraansluiting in
het huisje dat dit jaar nog vervangen
wordt door een gloednieuw glazen
exemplaar. Zonder electriciteit en
watertoevoer. Dat zal van elders
moeten komen, nu de haven open
blijft. Het onderkomen ziet er slecht
onderhouden en verveloos uit.
Recent heeft de jeugd weer een ruit
kapotgegooid.
Met het onderhoud van de kade was,
tot de samenvoeging van beide
gemeenten, M.J. Laban belast in zijn
functie van districtshoofd centrale
dienst gemeentewerken. Het onder
houd beperkte zich tot het bestraten
van het havenplateau na verzakking
of inklinking. Twee jaar geleden is
het plateau nog voor ongeveer 8000
gulden onder handen genomen.
"Ook was er in dat jaar schade van
6000 gulden aan de havenkrib. Daar
was met storm een bootje op terecht
gekomen en had een stuk kapotge-
beukt."
De haven werd in 1990 voor het
laatst uitgebaggerd. Toen heeft een
kraan met laadschop er volgens
Laban ongeveer 4000 kubieke meter
slik uitgehaald dat op het aangren
zende schor is gedeponeerd.
Volgens een overzicht van de
gemeente Tholen waren de uitgaven
voor de handelshaven van Sint-Phi-
lipsland in 1994 44831,21 en de
inkomsten ƒ8472,41, inclusief
ƒ4233,14 uit de reserve. De inkom
sten voor 1995 worden op ƒ4400,-
bergoot, de uitgaven op ƒ31176,-
De kade is lang en recht. Dat is niet
altijd zo geweest. Voor 1920 bevond
een deel van de haven zich waar nu
het havenplateau ligt, namelijk ten
oosten van de molen. Het dempen
was een ingrijpende verandering
voor die tijd. Het toenmalige
gemeentebestuur moest er diep voor
in de buidel tasten: voor ƒ21154,-
werd het karwei geklaard. In 1980
werd tegelijk met de dijkversterking
de kade verbreed, van nieuwe palen
voorzien en op diepte gebracht.
Mevrouw Ruijtenberg nam de taak
over van gemeentebode Jan van
Duuren die twintig jaar havenmees
ter was. Ook in zijn tijd was er niet
veel bedrijvigheid meer op de
'koaje'. Slechts een paar keer heeft
hij het meegemaakt dat er graan
werd overgeslagen voor een hande
laar uit Sint-Maartensdijk.
De nieuwe havenmeester vindt het
jammer dat er geen overslag meer
plaatsvindt: "Het is toch zonde dat
ze dat graan niet in een schip gooien.
Voor een tientje per ton vaar je er
het hele land mee door."
Bronnen:
H. Uil, Sint Philipsland, eiland in
de Zeeuwse Delta 1487-1987, uit
1987.
M.H. Wilderom, Tussen afsluit-
dammen en deltadijken, 1964.
Het vervoer van landbouwproduk-
ten met beurtschippers gaf de haven
jarenlang bestaansrecht. Tot na de
Tweede Wereldoorlog werd er
graan, aardappelen, bieten, zand en
grint overgeslagen. Rond de eeuw
wisseling telde het dorp maar liefst
33 schippers met 66 arbeidskrach
ten. Die zorgden voor bedrijvigheid
op en aan de 'koaje'. Nu zijn er nog
vijf schippers die Sint-Philipsland
als thuishaven hebben. In de zomer
ligt er nog wel graan op de loswal
maar daar komt geen schip aan te
pas; met vrachtwagens wordt het
graan van het CZAV het dorp uitge
reden.
Enkele maanden geleden dreigde
zelfs sluiting van de gemeentehaven
toen b. en w. van Tholen zochten
naar maatregelen om te bezuinigen
op de begroting van 1996.
De kade mag echter nog steeds sche
pen ontvangen. Havenmeester J.C.
Ruijtenberg-Cornelisse (54) is aan
gesteld om havengeld te innen. Ze
komt elke dag vanuit haar woon
plaats Anna Jacobapolder naar de
Krabbenkreek. Om te kijken of alles
er bijligt zoals het er behoort bij te
liggen. Of de jeugd geen stenen uit
het plaveisel op de zate (bij eb
droogvallende deel langs kademuur)
heeft gegooid. Of de meerpalen niet
verrot zijn. Of er geen plezierjachten
afgemeerd zijn. Of de electriciteits-
aansluiting nog deugd. En als er dan
een handelsschip ligt moet ze
havengeld in rekening brengen. "Het
is een hele veilige haven omdat ze
aan de zuidkant van het eiland ligt,"
vertelt ze, terwijl het opkomende
water zachtjes tegen de kadewand
klotst. "Het is ook nog eens een
doodlopend stuk. Er is geen druk
scheepvaartverkeer. Het water aan
de kreek hier is nooit zo wild als aan
de noordwestkant," zegt de haven
meester die sinds 1 maart 1995 in
dienst is van de gemeente Tholen.
Ze weet wat het is om op en langs
het water te vertoeven. Bijna 25 jaar
lang leefde en werkte ze samen met
haar echtgenoot op een binnenvaart
schip. De waterkant bleef haar trek
ken toen het echtpaar 7>Vz jaar gele
den, door omstandigheden gedwon
gen, aan land ging wonen.
Maar haar nieuwe functie houdt niet
zoveel in, vindt ze. Per dag mag ze
er een half uur aan besteden. "Ik
kom er ook elke dag. Om toezicht te
houden. Kijken of er iets mankeert.
Als dat zo is, geef ik het door aan de
gemeente." Zoals die verrotte meer
paal, of die stenen die uit de kade
zijn gehaald en in de diepte van de
getijdehaven zijn verdwenen. In de
modder. Voor die stenen moeten
schippers toch oppassen. "Het is een
ontzettend droge haven. Voor een
schip wil dat niet zoveel zeggen. Dat
zakt er wel een beetje in. Als er dan
maar geen stenen in liggen, want die
drukken op het vlak (scheepsbodem
Havenmeester J.C. Ruijtenberg-Cornelisse, achter haar het Thoolse vissersbootje Tho 6.
-red.). En dat kan schade veroorza
ken."
Schippers die aan de kade liggen
hoeven in het weekeinde niets te
betalen. Liggen ze doordeweeks
afgemeerd dan betalen ze voor een
hele week havengeld. De hoogte van
het bedrag is afhankelijk van de ton
nage. Schippers zijn verplicht zich
te melden, maar dat gebeurt niet
altijd, is haar ervaring. "Het is heel
slap. Soms ligt er eens eentje in het
weekend. Doordeweeks komen ze
bijna niet meer. Ik geef ze groot
gelijk. Als je hier een dag ligt, moet
je voor een week betalen. Boven
dien ligt de haven uit de route. De
Krammersluizen liggen dichtbij.
Daar kunnen ze gratis liggen en van
daar gemakkelijk met de auto even
naar huis komen."
De politie te water te Rilland heeft zaterdagmiddag bij Gorishoek twee
Belgische sportduikers van de verdrinkingsdood gered. De twee man
nen hadden geen zuurstof meer en waren te uitgeput om nog naar de
kant te zwemmen. Daarnaast trof de politie zaterdag een speedboot aan
die in het Scheide-Rijnkanaal over de stenen op de oever was geschoten.
Omstreeks tien voor half zes voer de
politie te water met een speedboot
bij Gorishoek, zo'n 800 meter van de
wal. Er stond op dat moment al een
vloedstroom. Opeens zagen de poli
tiemannen op zo'n 10 meter voor de
boeg een duiker boven water komen
die druk met zijn armen zwaaide. De
30-jarige M.J.R. D. uit Koksijde
werd aan boord gehesen en toen
kwam het verhaal er met horten en
stoten uit.
De duiker was met zijn vriend - de
29-jarige M.G. van H. uit Evere - bij
Gorishoek te water gegaan. Ze
doken tot op 40 meter. Ze raakten de
oriëntatie kwijt, hoewel ze tijdig tus
senstops maakten. Bij het naar
boven komen, raakte D. zijn vriend
kwijt en die was nog steeds onder
water. De man zou nog voor drie
minuten lucht in zijn fles hebben. D.
zelf had helemaal geen zuurstof
meer in zijn apparatuur. Hij vreesde
dat zijn vriend al was omgekomen.
Met een verrekijker werd de omge
ving afgezocht, maar de politie zag
geen luchtbellen in de directe omge
ving. Na ongeveer zeven minuten -
toen men de moed al bijna had opge
geven - kwam de gezochte duiker 50
meter verderop boven water. Ook
deze was te uitgeput om zelf aan
boord te klimmen. Hij werd in de
speedboot gehesen. Beide duikers
verklaarden de decompressietijden
in acht te hebben genomen. De
speedboot zette direct koers naar
Gorishoek. Eenmaal aan wal, begon
Van H. spontaan over te geven. D.
wilde naar zijn auto lopen. Dat lukte
met de nodige rustpauzes, maar hij
kreeg daarbij wel schuim rond de
mond. Dit zijn verschijnselen van de
caissonziekte die zich voordoet als
duikers van grote diepte te snel naar
de oppervlakte stijgen. De atmosfe
rische druk vermindert dan te snel.
Via verkeerspost Wemeldinge werd
direct een ambulance gewaar
schuwd. Deze pikte de duikers op en
vervoerde ze naar ziekenhuis Lie-
vensberg in Bergen op Zoom. Toen
het tweetal wat gestabiliseerd was,
werden ze naar de drukkamer van de
Belgische marine in Oostende
gebracht. Het tweetal dook voor de
eerste keer bij Gorishoek. De duik-
vergunning voor de Zeeuwse wate
ren was bij beiden verlopen. Boven
dien is het verboden in de vaargeul
te duiken. "Als wij niet op de plaats
hadden rondgevaren, waren beide
duikers zeker verdronken", meldt
brigadier T. van der Linde. "Ze
waren te uitgeput om ook nog maar
iets te kunnen ondernemen met de
duikuitrusting waaronder een lood-
gordel en duikfles. Bovendien dre
ven ze door de vloedstroom steeds
verder weg van de Thoolse wal."
Een Belgische speedboot met vijf
inzittenden werd zondagmiddag
over de bazaltblokken in het Schei
de-Rijnkanaal heen gelanceerd tot
op het droge. Het ongeval gebeurde
omstreeks half twee vlak bij de
Thoolse brug. De Belgen verbleven
op een camping te Gorishoek en
waren, samen met nog een speed-
bootbezitter, een eindje gaan varen.
De boot was een zogenaamde Bay-
lainer met een vaste motor van 130
pk en voer in het midden van het
Scheide-Rijnkanaal. Dit terwijl men
aan de stuurboordkant (rechts) hoort
te varen. De bestuurder verklaarde
niet te weten hoe het kwam dat hij
plotseling uit koers raakte en via de
bazaltkeien op de kant werd gezet.
Volgens de Belg voer hij niet harder
dan 20 km per uur. (de maximum
snelheid op het kanaal). Maar vol
gens Van der Linde is dat wel erg
onwaarschijnlijk. "Ik vroeg nog of
hij zich niet vergiste", zegt de poli
tieman. "Want het is geen klein
bootje en met vijf inzittenden is het
een heel gewicht. Met 20 km per uur
zou je vastlopen op die bazaltblok
ken, maar dan schiet je er zeker niet
overheen." De boot, nog geen jaar
oud, liep forse schade op terwijl de
opvarenden ongedeerd bleven.
Kees en Corinne Matthijssen met Kyle in hun heropende winkel Visser '95 aan de Markt in Poortvliet.
Begroet door positieve reacties is
de winkel van Visser aan de
Markt in Poortvliet zaterdag her
opend.
"Wanneer ook de bakker, de sla
ger en de bloemenman nog terug
zijn van vakantie, hebben we weer
een leefbaar dorp", zei één van de
bezoekers zaterdagmiddag.
Poortvliet zit niet meer zo royaal
in zijn winkels en dat is in de
vakantietijd zeker te merken. De
heropening van Visser '95 door
Kees en Corinne Matthijssen
kwam daarom op een goed
moment. "Als er een verjaardag
is, hoef je niet meer te rijden. Je
kunt weer in eigen dorp terecht
voor een cadeau", zei een klant
zaterdagmiddag.
Vanaf 's morgens tien uur was er
gelijk goede belangstelling. Velen
waren benieuwd wat er na de
periode van sluiting van de winkel
geworden was. Alles is eruit
geweest. Het interieur is geverfd
in lichte kleuren. Draperie zorgt
voor een speciaal accent. Een
andere indeling maakt het alle
maal wat ruimer dan voor de aan
passing.
Op een overzichtelijke manier
worden de elektrische apparaten,
klein huishoudelijke artikelen, het
speelgoed en de cadeau-artikelen
gepresenteerd. Behalve koffie en
cake was er voor de bezoekers bij
besteding van 25 gulden nog een
attentie. Corinne Matthijssen, die
voorheen in het installatiebedrijf
van haar vader werkte, runt de
winkel zelfstandig. Haar man
blijft in dienst van aannemingsbe
drijf gebr. Van Vossen.
Dankzij die combinatie kan de
winkel open blijven. "Daarop kre
gen we veel positieve reacties", liet
Corinne weten.
"Er is al niet zoveel aan winkels in
Poortvliet en dan is het alleen
maar leuk dat de mensen onze
aanpak waarderen."
De kruisvereniging ziet de thuiszorg
steeds commerciëler worden. Met
name op het gebied van kraamzorg
en intensieve thuiszorg zijn er al
kapers op de kust. De 'reguliere'
zorginstanties moeten zich daarte
gen wapenen door het verbeteren
van de eigen organisatie, aldus het
jaarverslag. Dat zou moeten gebeu
ren door meer op bedrijfseconomi
sche basis te gaan werken. Van een
soort semi-overheidsinstelling naar
een echt concurrerend bedrijf. De
kruisvereniging denkt dit te doen
door de klanten meer keuze te geven
in de vorm waarin de diensten aan
geboden worden. Bovendien moet
een op handen zijnde fusie leiden tot
een totaalpakket aan zorg. De inten
tieverklaring tot deze fusie is begin
dit jaar ondertekend. Per 1 januari
volgend jaar moeten de kruisvereni
ging Rondom de Oosterschelde en
de stichtingen thuiszorg en alge
meen maatschappelijk werk de
Bevelanden en Noord-Zeeland, één
organisatie voor gezinsverzorging
en wijkverpleging vormen. Dat
betekent dat vanaf die tijd alle thuis
zorg bij één organisatie te krijgen is.
Het kruiswerk heeft in alle kernen
op Tholen en St. Philipsland een
wijkgebouw of houdt spreekuur in
een huurruimte. Alleen in Scherpe-
nisse is er geen steunpunt meer.
De kruisvereniging is over het afge
lopen jaar niet ontevreden. Er was
een batig saldo van 83.000 gulden
op een rekening van ruim 11,4 mil
joen. Grote post daarbij waren de
salarissen van de 213 personeelsle
den van de kruisvereniging. Deze
zijn verdeeld over 108 fulltime
banen. Het zorgpersoneel bestaat
uit: 85 verpleegkundigen, 35 zie
kenverzorgenden, vijf diëtisten en
twee artsen en dertien assistenten
voor de consultatiebureaus. Deze
mensen bedienden vorig jaar 6475
De kruisvereniging Rondom de Oosterschelde moet uit zijn bescher
mende huisje komen en zich gaan instellen op de oprukkende concur
rentie. 'De neiging om bedreigingen uit te bannen, moet onderdrukt
worden', meldt het jaarverslag van de vereniging.
klanten, 64.677 uur. De meeste
klanten (61 procent) waren ouder
dan 76 jaar. Zo'n 23 procent waren
tussen de 61 en 76 jaar oud.
In 1994 is de kruisvereniging
begonnen met het werken met aan
dachtsvelden. De verwachting is dat
men daarmee komt tot een betere
kwaliteit van zorg en tot een effi
ciëntere inzet van medewerkers.
Ook kan de vereniging zo tegemoet
komen aan de groeiende vraag naar
zorg waarvoor specialistische ken
nis is vereist. Deze werkmethode
betekent dat gespecialiseerde ver
pleegkundigen néést de basiszorg
ook een eigen 'aandachtsveld' heb
ben. Vorig jaar waren dat er nog
maar twee: cara en diabetes. Maar
dit jaar komen er vijf bij: jeugdge
zondheidszorg, chronische ziekten,
wondverzorging en incontinentie,
oncologie (ziekten met gezwellen)
en pijnbestrijding, ouderenzorg en
magazijn. In '94 maakten 48 patiën
ten gebruik van de gespecialiseerde
hulp op het gebied van cara en 151
voor diabetes.
De cursussen van de kruisvereni
ging worden druk bezocht. Dat geldt
met name voor de zwangerschaps-
gymnastiek. De vereniging organi
seerde hiervoor 70 cursussen waar
aan 708 mensen deelnamen. Dat is
zo'n 40 procent van het aantal zwan
gere vrouwen in haar werkgebied. In
dat gebied werden overigens 1928
kinderen geboren. Daarvan werd 75
procent onderzocht met de hielprik.
Verder is 'zieke thuis verzorgen'
belangrijk met elf cursussen waar
aan 128 mensen deelnamen. Op de
derde plaats staat de cursus voor
aanstaande ouders die tien keer
werd georganiseerd en waaraan 118
personen deelnamen.
De kruisvereniging telt momenteel
zo'n 38.400 leden. Deze worden
sinds vorig jaar op de hoogte gehou
den van allerlei ontwikkelingen
door middel van een nieuwsbrief.
Zo zijn er plannen voor een aanpas
sing in de veertig wijkgebouwen die
de vereniging nog rijk is. De uit
gangspunten voor het huisvestings
beleid zijn bereikbaarheid en her
kenbaarheid. De inrichting zal wor
den aangepast zodat alle wijkgebou
wen de huisstijl van de kruisvereni
ging uitstralen. Het hoofdkantoor, in
Magnolia te Goes, is inmiddels ver
kocht aan het nieuwe waterschap De
Zeeuwse Eilanden. De kruisvereni
ging gaat waarschijnlijk een nieuw
pand wegzetten. Dat zal dan gebeu
ren in samenwerking met de gezins
verzorging, kraamverzorging en het
meldpunt vrijwilligerswerk. Voor
Tholen en St. Philipsland staat het
regiokantoor in St. Maartensdijk,
het centrum thuiszorg, waarin ook
de leiding van het maatschappelijk
werk, alsmede de gezins- en bejaar
denverzorging een onderkomen
hebben.
Van der Linde dwong zaterdag op
de Oosterschelde verder nog de - bij
de politie bekende - stroper A. van
V. uit Yerseke te stoppen. Hij was
bij het Lodijksegat bezig geweest
met zaken die het daglicht niet kon
den verdragen, want toen de politie-
boot naderde, ging Van V. er met
zijn speedboot vandoor. Van der
Linde had hem echter zien snorke
len en zette de man na. Toen ze Van
V. tot op 10 meter genaderd waren,
zette hij een zak overboord. De
stroper werd een fors aantal proces
sen-verbaal aangezegd voor: str
open, te hard varen, het niet kunnen
tonen van een vaarbewijs en regis
tratie, het ontbreken van zwemves
ten, een brandblusser en een dode-
mansknop in de boot en het niet op
de stuurplaats zitten. De eerste twee
overtredingen zijn economische
delicten sinds het ingaan van de
nieuwe provinciale milieuverorde
ning. Zodoende staan hierop zware
straffen. "Hij kan een heel forse boe
te tegemoet zien", zegt Van der Lin
de, die de laatste twee weken veel
stropers heeft bekeurd. "Bij het
Lodijksegat wordt veelvuldig
gestroopt door met name inwoners
van Yerseke."
De politieman zag zaterdagmiddag
een boot liggen op een kreeftenper
ceel tussen Tholen en Yerseke. Bij
controle bleek het de beroepsvisser
Z. uit Yerseke te zijn die de percelen
daar pacht. "Ik zei dat hij er niet
mocht vissen", vertelt Van der Lin
de. "Maar hij zei dat hij er lag voor
bewaking. Als hij er niet op bepaal
de tijden komt liggen, hoeft hij vol
gend jaar hier niet te komen vissen,
want dan is alles leeggestroopt. We
hebben veel last van stropers. Bij
Gorishoek hoef ik geen duikers te
controleren. Die zijn allemaal in
orde, maar verder de Oosterschelde
op zijn veel duikers in overtreding.
Het lijkt wel of ze het de normaalste
zaak van de wereld vinden."
Zondag trof Van der Linde bij de
Oesterdam een bootje aan dat aan de
wal lag. "Je speurdersinstinct vertelt
je dan dat er iets meer aan de hand
moet zijn.
Slabbecoornweg 38, 4691 RZ Tholen
tel. 01660 - 3497
Ook op zaterdagochtend
geopend van 8.00-12.00 uur
Advertentie I.M.
We zijn toen gaan dreggen en heb
ben 500 meter staand net opge
haald", zegt Van der Linde. "Deze
netten waren niet aangegeven met
drijvers. Tja, ze hebben wel geleérd
die stropers. Met dit net hadden ze
het hele Marollegat afgezet. Veel
vissen in het net waren dood. Er zat
zelfs een pijlstaartrog in. Het is
gewoon zonde. Ze hebben het wel
eens over de 'muren des doods' die
ze in de Atlantische oceaan zetten,
maar hier begint het er ook op te lij
ken, al is het wat kleiner.
Controles op de scheepsvaart beho
ren ook tot de taak van de politie te
water. Van der Linde vaart hiervoor
regelmatig over het Scheide-Rijnka
naal. Donderdag rond zes uur voer
hij mee met een schutting van de
Kreekraksluizen. De vijf schepen
gingen richting Willemstad. De
boten waren elkaar aan het inhalen.
Daarbij gebruikten ze de halve
breedte van het kanaal dat zo'n 130
meter breed is. Vanuit de richting
van Tholen kwam de lege tanker
Emstank uit Essen in Duitsland.
Toen deze passeerde, zag de bri
gadier dat er niemand aan het roer
stond van het 1500 ton zware en 86
meter lange schip. "Ik ben direct
rondgegaan en naar de tanker toege
varen. Ik zag dat de schipper zich
voorin in de ladingszone bevond, bij
bakboordtank 2. Deze tank stond
open en er hing een slang over
boord", vertelt Van der Linde. "Toen
de schipper mij zag, begaf hij zich
direct naar de stuurhut. Ik heb de
Emstank af laten meren bij de
Kreekraksluizen en daar heb ik de
schipper een proces-verbaal aange
zegd voor het varen zonder dat er
iemand aan het roer stond."
Van der Linde constateerde dat er
geen vervuilende stoffen zijn
geloosd. "In tank 2 heeft ballastwa-
ter gezeten en dat werd eruit
gepompt", zegt de brigadier die
vindt dat de schipper een behoorlijk
risico nam door zijn schip onbe
stuurd te laten. "Van de schepen die
de Emstank voorbij waren gevaren,
bleken er verschillende geladen met
gevaarlijke stoffen zoals 17.000 kilo
chloordifluormethaan (een vloei
baar gas), 13.000 kilo triethylamine
en 50.000 kilo vinylacetaat (beide
brandbare vloeistoffen). Ook pas
seerde er een tanker die Iso-butaan
had vervoerd en niet was ontgast.
Een dergelijk schip is volgens
experts een varende bom." Deson
danks is het ontgassen niet verplicht
en zelfs in veel gevallen verboden.
"Als de volgende lading hetzelfde is,
heeft het geen zin om te ontgassen",
zegt Van der Linde. De Duitse
schipper van de Emstank wilde geen
verklaring afleggen over het gebeur
de.
