Verloskundige Petra Timmers
gaat vrouwen meer tijd geven
c
I
Staal en brons
krijgen voorkeur
boven terrazzo
Bouwvakkers op vakantie
Stoffels cleaning
neemt personeel
Van Meggelen over
Echtpaar Heyting
zestig jaar samen
Dodelijk
ongeval bij
Bruinisse
'Hoe je er ook over mag denkende geboorte is een wonder'
Opbouw bevolking gemeente Tholen per 1 juli
Verdachte
bekent moord
B. op Zoom
Donderdag 20 juli 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De 26-jarige Petra Timmers is de nieuwe verloskundige
voor Tholen en Oud-Vossemeer. Hoewel ze onlangs
afstudeerde aan de opleiding in Kerkrade, is ze bepaald
niet onervaren. Al jaren werkte ze als verpleegkundige in
ziekenhuis Lievensberg te Bergen op Zoom, ondermeer
op de verloskamers. Het feit dat ze nu een solopraktijk
begint en daarmee de maatschap van verloskundigen ver
vangt, betekent dat er meer tijd besteed kan worden aan
de vrouwen (en mannen) die op spreekuur komen.
Zwanger in opleiding
AI 70 baby's
Nooit vervelend
Uitbreiding spreekuur
Thuis bevallen
Baarkruk
Nieuwsgierigheid
Kunstwerk meekrap in Sint-Annaland
Op 15 september wordt in Sint-Annaland het kunstwerk
onthuld, dat Gust Romijn uit Dreischor in opdracht van
het gemeentebestuur heeft gemaakt. Het thema 'meekrap'
is door de kunstenaar verbeeld in een 21/2 meter hoog sta
len puntdak op vier poten van staal, waartussen een aan
tal meekrapwortels uit brons te drogen hangt. Bovenop
het dak staat een in de donkerrode meekrapkleur uitge
voerde zon van perspex.
Terrazzo
Bolwerk
Zwaar gewonden
bij botsing op
de Kettingdijk
Stoffels cleaning uit Terneuzen heeft de 45 personeelsle
den van glazenwassers- en schoonmaakbedrijf J. van
Meggelen c.v. uit St. Annaland overgenomen. Ze kunnen
daardoor op hun vaste werkplaats (fabrieken, kantoren en
scholen) aan de slag blijven.
Diamanten huwelijksjubileum Vossemeer
Dagelijks belt mevrouw J.E.J. Heyting-Fliesenberg (83)
vanuit zorgcentrum Ten Anker met haar man R Heyting
(87) thuis in Oud-Vossemeer. Maandag zijn ze zestig jaar
getrouwd, maar dat diamanten jubileum wordt overscha
duwd door de gezondheidsproblemen van beiden. Hij is
dementerend, terwijl zij herstelt van een herseninfarct.
Twee dochters
Coentjesweg
De nieuwe Thoolse verloskundige Petra Timmers
Petra Timmers zit opgewekt in een
tuinstoel in haar nog kale huiskamer
aan de Touwslagersdreef in Tholen.
"We hebben nog heel wat werk te
verzetten voor 31 juli", lacht ze. De
kersverse verloskundige is niet
onbekend in de buurt. Ze komt oor
spronkelijk uit Hoogerheide. In
1986 begon ze aan de interne oplei
ding bij ziekenhuis Lievensberg in
Bergen op Zoom. Tot 1990 werkte
ze daar in de verpleging. Vanaf dat
moment kwam ze vast op de verlos
kamers te werken. "Daar heb ik heel
veel bevallingen meegemaakt. Je
kijkt hoe de gynaecoloog het doet en
af en toe moest ik ook zelf een kind
aanpakken als de geboorte was
begonnen terwijl de gynaecoloog er
nog niet was", vertelt mevr. Tim
mers. Vanaf dat moment werd haar
belangstelling voor de verloskunde
verder gestimuleerd. "Ik heb toen
specialisatiecursussen gevolgd in
gynaecologie en obstetrie (verlos
kunde - red.).
Drie jaar geleden besloot ik om mijn
baan op te geven en de volledige
opleiding verloskunde te gaan vol
gen."
Dat was een hele verandering voor
de Hoogerheidese. "Het betekent dat
je terugvalt van een salaris naar een
studiebeurs. En dat is bepaald niet
veel", vertelt mevr. Timmers, die
koos voor de school die het verst
van haar woonplaats ligt. "Je hebt
maar drie scholen voor verloskunde:
in Amsterdam, Rotterdam en Kerk
rade. Rotterdam kende ik nog van
mijn specialisatiecursussen en dat
vond ik een ongezellige stad.
Amsterdam leek me juist weer tè
gezellig. Dat is niet bevorderlijk als
je hard moet studeren. Dus werd het
de opleiding in Limburg. Die zat
toen nog in Heerlen en is onlangs
verhuisd naar Kerkrade.'
De opleiding was bepaald niet
gemakkelijk. "Het is een hele zware
opleiding. Toen ik eraan begon,
duurde ze nog drie jaar. De eerste
twee jaar heb je haast geen privéle-
ven. Je bent alleen maar aan het
blokken. In het derde jaar loop je
stages dus dan gaat het wel. Nu heb
ben ze de lesstof over vier jaar uitge
smeerd. Dat is wel beter, want het
was echt zwaar", zegt mevr. Tim
mers.
Wie mocht denken dat een verlos
kundige nog onervaren van school
komt, heeft het bij het verkeerde
eind. "Tijdens de opleiding moet je
eerst bij dertig bevallingen aanwe
zig zijn om te kijken. Daarna moetje
nog minstens 40 baby's zelf op de
wereld hebben geholpen", legt de
nieuwe verloskundige uit. "Boven
dien heb ik in het ziekenhuis veel
geleerd."
Behalve deze ervaring, heeft mevr.
Timmers ook aan de andere kant van
het kraambed gelegen. Zij is de trot
se moeder van de 5 maanden oude
Daan. Dat betekent dat ze nog tij
dens haar opleiding in verwachting
was. "Dat gebeurt niet zo vaak en
het was dan ook niet zo gemakke
lijk. Maar doordat ik de zware sta
ges in het begin heb kunnen doen en
de lichtere aan het eind, heb ik het
toch vol kunnen houden", zegt mevr.
Timmers.
Wat haar werkhouding betreft, heeft
de geboorte van haar zoon niet veel
verandering gebracht. "Ik denk niet
dat je anders gaat werken omdat je
zelf een baby hebt gekregen. Men
sen die ervan buiten naar kijken,
kunnen zich de pijn niet voorstellen,
maar ook de moeders zijn na de
bevalling al weer snel vergeten hoe
erg het precies was", meent de ver
loskundige. Ze denkt dan ook niet
dat mannen minder geschikt zijn
voor dit werk. "Het enige dat werke
lijk veranderd is, dat je weet wat je
voor al die moeite terug krijgt, maar
dat weten de vaders ook. Het is wel
zo, dat vrouwen sneller iets van je
aannemen als je zelf ook bevallen
bent." Mevr. Timmers vindt verlos
kunde een geweldig vak, ondanks
het bloed en de pijn die ze in de
praktijk tegenkomt. "Het gaat niet
alleen om die bevalling.
Het is leuk om een vrouw bij de
zwangerschap te begeleiden en om
de gezondheid van moeder en kind
in de gaten te houden", zegt ze.
"Natuurlijk doet het pijn, maar hoe
je er ook tegenaan kijkt: een geboor
te blijft een wonder. En als je daar
dan bij mag helpen, dan is dat toch
geweldig? Het ook nooit vervelend.
Je bent weliswaar altijd met zwan
gerschappen bezig, mt.ar iedere
vrouw, ieder kind en elke geboorte
is weer anders."
Petra Timmers stond al vroeg op de
lijst om Tholen en Oud-Vossemeer
als praktijk over te nemen. Zo'n
twee jaar geleden besloten de huis
artsen van de twee plaatsen dat ze
het te druk hadden om de bevallin
gen er nog bij te doen. De maatschap
van verloskundigen Tholen/Oud-
Vossemeer werd opgericht en nam
de taken over. Deze maatschap
bestond uit zes verloskundigen van
Bergen op Zoom en Steenbergen.
"Ze kenden mij al van ziekenhuis
Lievensberg en ik zat nog maar in
het tweede jaar toen ze al aan me
vroegen of ik hier wilde werken",
legt mevr. Timmers uit. "Ik was nog
maar net begonnen! Ik vind het leuk
dat ze aan mij gedacht hebben. Want
ik wilde wel graag in de buurt van
Hoogerheide werken. En dat is dus
nu gelukt. De maatschap zag al snel
dat het werken met zes verloskundi
gen niet goed loopt. Ze hadden maar
betrekkelijk weinig tijd voor de
vrouwen en iedere keer zag men een
ander gezicht. Zo kun je geen band
opbouwen met de verloskundige."
Nu er een solopraktijk komt, gaat er
het nodige veranderen. De spreek
uren worden vanaf 1 augustus
gehouden op de verdieping van het
huis van mevr. Timmers en zullen
zowel in aantal als in lengte worden
uitgebreid. "Ik ga spreekuur houden
op dinsdagavond en donderdag.
Bovendien maak ik meer tijd vrij
voor de zwangeren. De maatschap
had spreekuur op één middag. Dan
is het programma zo vol dat ieder
een maar tien minuten kreeg. Ik wil
voor elke vrouw toch wel twintig
minuten reserveren. Zijn we eerder
klaar, dan is het geen probleem,
maar als ze nog vragen hebben,
duurt het soms langer dan tien minu
ten. Als je dan maar één middag
hebt, raakt je schema helemaal in de
war", zegt de verloskundige.
"Bovendien wil ik gaan proberen of
ik in Oud-Vossemeer spreekuur kan
gaan houden. Dat is voor de vrou
wen veel gemakkelijker dan telkens
naar Tholen te rijden. Ik weet nog
niet of het lukt. Er moet nog een
ruimte gevonden worden waar dat
kan, maar ik ga het in ieder geval
proberen."
De nieuwe verloskundige houdt van
bevallingen aan huis. "Dat is name
lijk een teken dat alles goed gaat. Ik
kan me best voorstellen dat vrouwen
zich veiliger voelen in het zieken
huis met al die apparatuur dichtbij,
maar dat is niet waar. Thuis bevallen
is net zo veilig. Verloskundigen
hebben ook alles bij zich om de
baby te helpen als er iets mis mocht
gaan. Bovendien gaan we bij het
geringste risico meteen naar het zie
kenhuis. We gaan niet koste wat het
kost thuis laten bevallen. Dat risico
kun je niet nemen", vertelt mevr.
Timmers. "Zelf wilde ik ook graag
thuis bevallen, maar een week voor
de geboorte had ik bloedverlies en
dan gaat het over. Dan moet je
gewoon naar het ziekenhuis. Jam
mer, maar niets aan te doen." Mevr.
Timmers vertelt dat het overigens
iets typisch Nederlands is om thuis
te bevallen. "Veel mensen kiezen
ervoor om het kind in het ziekenhuis
geboren te laten worden, maar er
zijn er toch ook nog heel veel die
thuis blijven. Dat gebeurt in het bui
tenland vrijwel niet en dat komt
omdat we hier zo'n goede kraam
zorg hebben. In andere landen is die
er niet en gaat bijna iedereen naar
het ziekenhuis. Daar krijgen ze ook
meestal pijnbestrijding door middel
van een ruggeprik. Mijn ervaring is
dat er in Nederland toch veel vrou
wen zijn die dat niet willen en het
helemaal op eigen kracht willen
doen. Maar ook hier wordt er aan
pijnbestrijding gedaan als het te erg
wordt."
De manier waarop vrouwen willen
bevallen, laat de verloskundige hele
maal aan hen over. "Sommigen wil
len in bed bevallen en anderen op
een'baarkruk. Die heb ik dan ook
altijd bij me. Het is voor de verlos
kundige niet zo lekker voor de rug,
maar de vrouwen vinden het soms
wel fijn. Het is een gemakkelijke
houding voor ze", vertelt mevr. Tim
mers. "Toch kun je er weinig van
zeggen hoe je gaat bevallen. De één
zegt van tevoren dat ze een baarkruk
wil, maar bij de geboorte besluit ze
dan toch om op bed te bevallen. En
anderen die er nooit over nagedacht
hebben, gaan op die kruk zitten en
baren zo hun kind. Daarom neem ik
hem altijd mee."
Hoewel de keuze van bevallen er
niet zoveel toe doet, vindt mevr.
Timmers het wel belangrijk dat er
een vertrouwd persoon naast het
kraambed staat. "Uit ervaring weet
ik dat dit heel veel helpt.
Het lijkt wel alsof je niets kunt doen,
maar dat je er bent, is al genoeg. De
mannen vinden vaak de ontsluiting
het vervelendste omdat ze dan niets
kunnen doen om te helpen. Maar de
vrouw kan zich beter afreageren op
een vertrouwd persoon dan op de
verloskundige. Dat lijkt vervelend,
maar ze heeft echt iemand nodig."
Mevr. Timmers volgt sinds donder
dag de spreekuren van de maatschap
in zorgcenrum Ten Anker in Tholen.
Zo kan ze alvast wat vertrouwd
raken met de aanstaande ouders.
"De reacties waren heel positief. Het
viel me op dat er nogal wat moeders
van de zwangere vrouwen meegeko
men waren.
Misschien uit nieuwsgierigheid om
eens te zien wie ik nu eigenlijk ben",
zegt de nieuwe verloskundige. Van
af 1 augustus staat ze op eigen benen
in haar praktijk aan huis aan de
Touwslagersdreef 63 te Tholen. Ze
houdt dan spreekuur op dinsdag
avond vanaf zeven uur, donderdag
morgen van negen uur en donder
dagmiddag van half twee tot vijf
uur.
Daarnaast houdt ze telefonisch
spreekuur op elke werkdag van één
uur tot half twee. Vanaf september
wordt er een weekendregeling opge
steld met de verloskundigen
P.N.A.C.M. van Heesch en A.H.M.
Wennekers uit Steenbergen. "Dan
heb ik ook eens een weekeindje vrij.
Dat heb je toch wel nodig. Zo kan ik
mijn familie eens bezoeken", lacht
mevr. Timmers, terwijl ze verfkwast
weer opzoekt om haar huis en prak
tijk op tijd klaar te hebben.
Het kunstwerk zal een plaatsje krij
gen bij de hervormde kerk aan de
Ring. Daarover heeft de gemeente
overeenstemming bereikt met de
kervoogdij. Bij het kiezen van die
plek is ook de Dorpsgemeenschap
betrokken. "Het komt op een beklin-
kerd straatje en beslaat een opper
vlakte van 80 bij 80 centimeter",
vertelt Romijn. Vóór 1900 verdien
den heel wat Sint-Annalanders hun
brood met de teelt en verwerking
van de meekrap.
De Thoolse kunstcommissie gaf aan
het ontwerp van de Schouwse beel
dend kunstenaar de voorkeur boven
dat van Han Dey uit Axel. Dat valt
te lezen in het jongste nummer van
het Zeeuws Tijdschrift, waarin een
vraaggesprek met de Zeeuws-
Vlaamse kunstenaar is opgenomen
over diens Volco-project in de eigen
woonplaats.
Dey werkt met terrazzo, een meng
sel van stukjes marmer en cement.
In het artikel 'Tussen Ambacht en
Kunst' vertelt hij, dat hij de rode
kleurstof die van de meekrapwortel
werd gemaakt, in zijn beeld voor
Sint-Annaland wilde verwerken. "Ik
vond iemand, een vaste stof chemi
cus, die als enige in Nederland mee
krap teelt. Ik had voorgesteld als
beeld een grote meekrapwortel neer
te zetten. Dat plaatsje ligt aan de
zee, had ook iets met scheepvaart,
dus ik had de wortel ondersteund
met vormen die daarmee te maken
hadden. Allemaal terrazzoplaten
waar misschien nog een tekst op zou
kunnen." De chemicus liet de kleur
stof op eigen kosten zelfs bij TNO
veredelen, maar alles tevergeefs.
"In de commissie zat iemand die
heel veel van meekrap wist.
En die vond de wortel niet écht
genoeg. Nu komt er waarschijnlijk
iets van brons of zo. Dat vind ik zo
zonde, want ik was de enige die echt
iets met meekrap gedaan had", zegt
Dey in het Zeeuws Tijdschrift. Eén
schrale troost heeft hij: de chemicus
liet heel zijn badkamer doen in ter
razzo met meekrapkleur.
De Thoolse kunstcommissie is
inmiddels al met het volgende
kunstwerk bezig. Dat moet in Tho-
len-stad komen. In overleg met Tho
len Stad Actief is gekozen voor een
plek op de hoek Bolwerk/Molen-
vlietsestraat. "Aanvankelijk was het
voor de hand liggende thema
scheepvaart en visserij gekozen",
vertelt wethouder J. Versluys. "Maar
dat is losgelaten toen bleek dat op de
meest ideale plek daarvoor, aan de
haven, al een kunstwerk staat van
watersportvereniging De Kogge."
Vervolgens kwam het Bolwerk als
plaats uit de bus. Over het thema
zijn al wel ideeën, maar er moet nog
met Tholen Stad Actief over gepraat
worden.
Na enkele zeer warme weken
waren de bouwvakkers hard aan
vakantie toe om wat meer ont
spannen van het zonnetje te kun
nen genieten. Vrijdagmiddag
werd o.a. in de Gladiolenstraat te
St. Philipsland de laatste hand
gelegd aan een karwei. Medewer
kers van het plaatselijke aanne
mersbedrijf Reijngoudt schaaf
den nog wat zaken bij aan een
flinke verbetering van de Gladio
len- en Eendrachtstraat. In zes
weken werd een volledig nieuw
wegdek gelegd. Niet alleen met
nieuwe stenen (de oude gingen
naar een opkoper in Yerseke),
maar ook met wat wijzigingen,
zoals versmallingen in de Een
drachtstraat en drempels op het
kruispunt met de Gladiolenstraat.
Dit alles om de snelheid van het
verkeer te remmen. Vanuit de
nieuwbouwwijk de Luister zullen
er steeds meer auto's over de Gla
diolenstraat komen die naar de
winkels in de dorpskom rijden.
Voor de St. Philipslandse aanne
mer Reijngoudt was dit het eerste
karwei van de gemeente Tholen
sinds de herindeling.
De St. Philipslandse stratenmakers Reijngoudt en Voshol leggen de laatste hand aan de Gladiolenstraat.
De 35-jarige Pieter van Baarlen uit
Rotterdam is in de nacht van zater
dag op zondag omstreeks 2.15 uur
om het leven gekomen op de Greve-
lingendam bij Bruinisse. De man
liep op de secundaire weg richting
Oude Tonge, toen hij werd aangere
den door een uit tegenovergestelde
richting komende auto, bestuurd
door een 49-jarige inwoonster van
Bruinisse. De man overleed ter
plaatse aan zijn verwondingen. De
brandweer van Bru verleende assis
tentie door het aanbrengen van ver
lichting, wat het onderzoek verge
makkelijkte.
Een echtpaar uit Rotterdam is zon
dagavond met hoofd- en inwendig
letsel overgebracht naar het zieken
huis Lievensberg in Bergen op
Zoom. De 47-jarige Rotterdammer
reed omstreeks negen uur 's avonds
op de Kettingdijk tussen Tholen en
Poortvliet, toen er twee tegenliggers
kwamen. Op de smalle dijk ontdekte
hij dat zodanig laat, dat hij bij het
corrigeren tegen een in de berm
staande boom botste. De bestuurder
en zijn 46-jarige vrouw werden
daarbij zwaar gewond. De man had
de twee tegemoet komende auto's
nog wel kunnen ontwijken. Ber
gingsbedrijf Faassen uit Steenber
gen sleepte de vernielde wagen weg.
Inwoners
Totalen
Ongehuwd
Gehuwd
Weduwstaat
Gescheiden
ljuli
30 april
'95
'95
M
V
M
V
M
V
M
V
M
V
Tholen
6476
6459
3165
3311
1398
1276
1596
1600
67
308
104
127
Poortvliet
1660
1657
862
798
398
288
412
409
26
72
26
29
Scherpenisse
1546
1534
807
739
379
273
381
379
26
72
21
15
St. Maartensdijk
3325
3331
1637
1688
685
588
853
867
42
154
57
79
Stavenisse
1544
1530
774
770
354
288
384
386
19
76
17
20
St. Annaland
3378
3350
1668
1710
704
608
873
878
50
183
42
41
Oud-Vossemeer
2373
2379
1197
1176
524
435
608
600
28
99
37
42
St. Philipsland
2480
2476
1276
1204
542
419
658
656
40
99
36
30
Totaal
22782
22716
11386
11396
4984
4175
5765
5775
298
1063
339
383
Schoonmaakbedrijf uit St. Annaland met 45 medewerkers
Voor de medewerkers kwam de
overname als een grote verrassing.
"In april kregen we twee dagen voor
de geplande datum een uitnodiging
voor een personeelsbijeenkomst in
Tholen", zegt mevr. J. van Riet, die
l51/2 jaar bij Van Meggelen in
dienst was. "We plaatsten grote
vraagtekens, maar Van -Meggelen
bleek het keurig geregeld te hebben.
Stoffels nam alle lasten en lusten
over en alle 45 mensen, inclusief de
zieken, konden aan het werk blijven,
dus dat is netjes. Er is in feite weinig
veranderd: alleen de naam. En het is
bij Stoffels allemaal beter geregeld",
zegt mevr. Van Riet.
Dhr. Apers, directeur uitvoering van
Stoffels, wil niet van een overname
van het bedrijf spreken, maar van de
overname van personeel en een aan
tal contracten. Hij maakt duidelijk,
dat Van Meggelen het immense
schoonmaakkarwei bij Budelpack in
Poortvliet aan Stoffels dreigde te
verliezen. "Spijtig voor Van Megge
len, maar we waren met Budelpack
in een vergevorderd stadium over de
contractwisseling. Nagenoeg rond
eigenlijk en toen zijn we in goede
harmonie met Van Meggelen gaan
praten, evenals met de gemeente
Tholen."
Van Meggelen hield voor de
gemeente de openbare basisscholen
schoon. Verder waren onder meer
Danisco foods in St. Maartensdijk,
de Rabobank in St. Annaland en
bedrijven in Steenbergen klant.
"We gaan op een enthousiaste en
professionele manier verder", zegt
Apers. Stoffels cleaning heeft zo'n
600 medewerkers. Het Zeeuwse
bedrijf heeft nog een uitzendbureau
en vestigingen in België, Engeland
en Portugal. Totaal werken er circa
6000 mensen bij het concern.
In de huiskamer van afdeling De
Stelberg vertelt mevrouw Heyting
honderduit over haar leven. Ze heeft
veel meegemaakt. Is in Duitsland
geboren en opgegroeid als dochter
van een Poolse vader - die in de Eer
ste Wereldoorlog gedwongen werd
zijn naam in een Duitse te verande
ren - en een Friese moeder. Als
'polak' werd je er met de nek aange
keken, herinnert ze zich. Haar vader
was koopman, maar door de crisis
eind jaren twintig werd hij gedwon
gen in de kolenmijnen te gaan wer
ken. Zijn dochter kwam, op zoek
naar een beter bestaan, rond 1930 in
Den Haag terecht in een opvangte
huis van de nonnen. "Zij zorgden dat
ik een betrekking kreeg als kinder
meisje bij een huisarts. Zo kon ik de
kost verdienen, maar ik had een vre
selijke heimwee", vertelt ze.
In de residentie ontmoette ze haar
latere man - "hij sprak me op een
keer zomaar aan" - die als automon
teur werkte. Ook hij was, hoewel
van Gelderse komaf, in Duitsland
geboren. Toen de Eerste Wereldoor
log uitbrak, werd het gezin Heyting
geïnterneerd en gedwongen Duits
land te verlaten. In 1935 trouwden
de twee en betrokken een pasge
bouwde woning. Ze kregen twee
dochters. Het gezin verhuisde enke
le keren en werd in Den Haag met de
Tweede Wereldoorlog geconfron-
De 20-jarige J.R. uit Bergen op
Zoom heeft tegenover de politie
bekend de 21-jarige Marcia Wijnen
uit Bergen op Zoom om het leven te
hebben gebracht en sexueel te heb
ben misbruikt. De vrouw werd 26
juni dood in haar woning aangetrof
fen en bleek door geweld om het
leven te zijn gekomen. R. die zich
een dag later zelfbij de politie meld
de, werd eerst als getuige gehoord.
Het onderzoek gaat nog verder
omdat het recherchebijstandsteam
nog niet op alle vragen antwoord
weet. De politie is er echter van
overtuigd, dat er maar één dader is.
teerd. De hongerwinter was vrese
lijk, uren stonden de mensen in de rij
voor de gaarkeuken. Mevrouw Hey
ting en haar kinderen ontvluchtten
die slechte toestand en vonden
onderdak bij familie in Steenwijk en
later in Giethoorn. "Met de bevrij
ding op 5 mei kwam mijn man ons
op de fiets ophalen. We gingen
langs de kant van de weg staan en
werden vervolgens door Canadezen
in een vrachtwagen meegenomen
terug naar huis", vertelt ze.
Heyting werkte inmiddels als bus
chauffeur bij het Haagse openbaar
vervoerbedrijf HTM. Eén van de
dochters emigreerde naar Nieuw-
Zeeiand. Ze woont er nog, heeft
twee kinderen en bezocht haar
ouders pasgeleden nog. De andere
dochter is drie jaar geleden overle
den. Het echtpaar Heyting heeft vijf
kleinkinderen. "Ze noemen me alle
maal nana, waarom weet ik niet",
zegt mevrouw Heyting.
Met haar man kwam ze een kleine
dertig jaar geleden naai Tholen.
"Kennissen van ons kochten een
huisje in de Van Haaftenpolder en
dat hielpen we opknappen. Daarna
keken we zelf naar iets uit en von
den een woning in de Coentjesweg
in Oud-Vossemeer." Spijt van de
verhuizing heeft mevrouw Heyting
nooit gehad. "De rust trok ons." Bij
het huis is een grote tuin, die zij
steeds onderhield. Borduren was
een andere hobby, maar op dit
moment voelt ze daar nog niet veel
voor. Ze doodt haar tijd met lezen.
Voor haar man is het hondje Rakker
een trouwe kameraad. Hij is op dit
moment aangewezen op gezinshulp,
kan zelf niet veel meer. "Hij bezoekt
me elke maandag en dinsdag, dank
zij de mensen van Graag Gedaan.
Maar die zijn op dit moment met
vakantie", aldus mevrouw Heyting.
Zelf werkt ze aan haar herstel, na in
januari te zijn getroffen door een
herseninfarct. Leerde in Ten Anker
de afgelopen drie maanden opnieuw
lopen en kan met een looprek alweer
aardig uit de voeten. "Ik ben niet
graag afhankelijk en heb er een
hekel aan om dingen half te doen",
zegt ze.
Over de toekomst denkt ze nog maar
niet teveel na. "Die moeten we maar
op ons af laten komen. Wat komt,
dat komt", aldus de Oud-Vosse-
meerse mevrouw Heyting.
