'Vandaag een beetje koningin'
Ondanks bezuiniging
gaan lasten omhoog
"t Bin vinters as bóómen in toch durreve ze nie!"
Nieuw bij QUIST SCHOENEN
'Meulenaer
tel je held'
Surfer dood
na botsing
BAMBU
BIJ MAJA
125,-
Gouden medaille voor juf Jde Rooij uit Sint-Annaland
Collegetas
met draagriem en handvat
St. Philipsland
verstoort het
evenwicht in
de ambtsketen
Burgemeester
St. Philipsland
Van den Berg
in de senaat
DROGISTERIJ
MAJA
J. Verhage uit Anna Jacobapolder niet bang voor een prik
Donderdag 8 juni 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Diep ontroerd was mevr. J. de Rooij uit Sint-Annaland
toen ze uit handen van burgemeester H.A. van der Mun-
nik de gouden medaille in de orde van Oranje Nassau
kreeg opgespeld. De Sint-Annalandse kreeg de onder
scheiding omdat ze 40 jaar als kleuterjuf in het onderwijs
zit. In gemeenschapscentrum De Wellevaete in haar
woonplaats werd ze tot twee keer toe in het zonnetje
gezet.
Verrast
Traan wegpinken
Cadeau
Reis naar Israël
Drukke receptie
Wethouder Van Schetsen noemt alternatieven
De bezuiniging van een kleine twee ton, die de gemeente
Tholen vorig jaar doorvoerde, wordt in 1996 gevolgd
door een nog forsere ingreep. En dan nog blijft een tekort
over van 407.000 gulden. Wethouder P. van Schetsen
(PvdA) van financiën heeft de grootste moeite met de
voorstellen van de overige collegeleden. De helft ervan
wijst hij van de hand.
Kruimelwerk
Hertenkamp
Het Rode Kruis in Sint-Philipsland organiseert maandag
weer een bloedafname avond. Jan Verhage (volgende
maand 65) uit Anna Jacobapolder zal dan in ieder geval
van de partij zijn. Evenals de voorgaande 82 keren. Een
zeldzaamheid in het Zeeuwse.
Hoofdpijn
1e klas leren schooltassen
TER KENNISMAKING
GRANDIOZE AANBIEDING!
Geen druppel
Juf De Rooij was 's middags samen
met alle kinderen van de School met
de Bijbel naar de Wellevaete getrok
ken voor een feestelijk programma.
Dat begon al toen ze thuis door een
door twee haflingers getrokken
koets van dhr. J. de Boer werd opge
haald. Terwijl de kinderen feest
vierden met hun juf in het middel
punt, werd er een andere verrassing
voorbereid. Van haar onderschei
ding was mevr. De Rooij namelijk,
zoals gebruikelijk, niet op de hoogte
gesteld.
De jubilerende juf moest van direc
teur M.D. Baaij haar ogen dicht
doen. En ze mocht ze pas weer ope
nen toen burgemeester Van der
Munnik naast haar stond. Mevr. De
Rooij toonde zich zeer verrast. De
burgervader sprak de kinderen toe
en vroeg hen of ze wisten waarom
het een feestdag was. De meesten
bleken dat inderdaad goed te weten.
Een enkeling meende echter dat de
juffrouw onlangs jarig geweest was.
Van der Munnik noemde in zijn toe
spraak de wapenfeiten van mevr. De
Rooij op.
In 1955 begon ze als kleuterleidster
op een school in Dinteloord en in
1958 kwam ze naar Sint-Annaland.
Meulenaer, meulenaer tel je held in
haet dan nog 's vliehe. Anders kom-
me de dieve(n), die neeme je mee
naer 't veld.
Dit versje, dat voorkomt in het
Woordenboek der Zeeuwse dialec
ten, was vroeger ondermeer in Sint-
Maartensdijk bekend. Het gaat over
de meikever, die in het Thoolse dia
lect 'meulenaer' genoemd wordt. De
jeugd ving deze kevers veelvuldig.
Vaak werd een draadje aan één van
de poten gebonden, waarna de mei
kever aangespoord werd om te vlie
gen. Ook werden ze wel in glazen
potjes bewaard, met meidoomblad
erbij als voedsel. Een leuk speeltje,
zogezegd. Maar tegenwoordig zie je
ze bijna niet meer.
Daarom keek mevrouw R. van Put-
ten-Lindhout uit Oud-Vossemeer
vrijdagmiddag ook vreemd op, toen
ze bij haar moeder op de stoep een
grote kever zag zitten. Ze kende het
beestje niet, maar mevr. Lindhout
zag het meteen: een meulenaer. "Ik
heb er vroeger vaak mee gespeeld.
Mijn broer bracht ze mee van Van
Engelen uit de Hollaerepolder, waar
ze in de heg zaten", vertelt ze.
Biologieleraar H. Venekamp uit
Tholen heeft zelf nog nooit een mei
kever gezien. "Echt heel zeldzaam
zijn ze gelukkig nog niet, maar mei
kevers komen in heel Nederland
toch nog maar sporadisch voor",
vertelt hij. De larve van de meike
ver, de engerling, leeft drie jaar lang
in de grond en voedt zich met plan
tenwortels. Als gevolg van zuren en
bestrijdingsmiddelen in de bodem,
is het aantal van deze dieren de afge
lopen dertig jaar sterk achteruit
gegaan. De kever zelf, een mestke
ver en familie van de bekende Egyp
tische scarabee, leeft maar een paar
maanden.
Na het samengaan van de kleuter
school met de lagere school, werd ze
adjunct-directeur. Maar die functie
moest ze later, om fysieke redenen
opgeven. Intussen werkt de Bra
bantse juf alweer bijna 37 jaar in "t
toaverkot'. "De kindertjes van toen,
zijn veelal de moeders en vaders van
nu", zei Van der Munnik. "Wat bij
juffrouw De Rooij opvalt, is dat ze
open blijft staan voor nieuwe ideeën
en suggesties. Op iedere kijkavond
komt ze weer met iets verrassends
op de proppen en het is nooit het
zelfde."
Naast haar schoolcarrière, had mevr.
De Rooij ook nog andere verdien
sten in de Sint-Annalandse gemeen
schap. Van 1979 tot 1986 was ze
zondagsschoolleidster en van '62 tot
'65 was ze dirigente van het kinder
koor Sint-Annaland. Leidster van de
meisjesvereniging van de Hervorm
de Gemeente was de Brabantse van
1965 tot 1969. Jaar in jaar uit was ze
ook klaarover bij de school. Voor al
deze diensten en haar werk in de
kleuterschool kreeg mevr. De Rooij
de gouden medaille.
Nadat burgemeester Van der Mun
nik de versierselen had opgespeld,
moest de jubilaris eerst een paar tra
nen wegpinken voor ze aan haar
dankwoord kon beginnen. "Ik mag
wel even slikken hè?", vroeg ze dan
ook aan de kinderen. "Het is alle
maal zo mooi. Ik moest mijn ogen
dicht doen en toen ik ze open deed
stond de burgemeester naast me. En
het was niet burgemeester Hakke-
plak! (burgemeester van Letterstad
in het gelijknamige onderwijssys
teem - red.)." Mevr. De Rooij
bedankte Van der Munnik voor zijn
toespraak en ook betuigde ze haar
dank aan de koningin. "Hare majes
teit en ik schelen wel ruim een jaar,
maar vandaag voel ik me toch een
beetje koningin", zei de jubilaris.
Maar de juf, die per 1 oktober ver
vroegd hoopt te stoppen, had ook
nog een cadeau voor de school. "We
zijn hier in een koets naartoe
gebracht en er ging ook iemand mee
om de paarden vast te houden. Hoe
heet zo iemand?", vroeg mevr. De
Rooij aan de kinderen. Die dachten
een ruiter of de koetsier, maar dat
was niet het juiste antwoord. "Zo
iemand heet een menner. Een
wagenmenner.
En wie was er in de bijbel in Genesis
Een 30-jarige surfer is op tweede
pinksterdag om het leven gekomen
na een botsing op het Grevelingen-
meer. In de surfkom aan de Greve-
lingendam bij Bruinisse kwam D.
Pattisahusiwa uit Ridderkerk maan
dagmiddag in aanvaring met een
andere surfer; vermoedelijk zagen
ze elkaar niet aankomen. Een tijdje
na de botsing werd de Ridderkerker
onwel en overleed ten gevolge van
inwendig letsel.
Juffrouw J. de Rooij was ontroerd toen ze haar gouden onderscheiding kreeg. Zelf gaf ze echter ook een cadeautje weg en enkele kinderen
mochten het uitpakken.
wagenmenner? Dat was Jozef. En ik
heb een cadeau voor jullie dat hier
wel mee te maken heeft." Vervol
gens droegen twee neven van mevr.
De Rooij een pakket naar binnen.
Enkele kleuters mochten op het
podium het karton eraf komen
scheuren. Met wat hulp van de juf
kwam er een soort riksja (wagentje
'met een fiets eraan vast) tevoor
schijn. "Het is dus eigenlijk een
cadeau voor de groepen 1 en 2, maar
als de anderen eens een keer langs
de kleuterschool komen, kunnen ze
allemaal zien wat jullie gehad heb
ben", zei de jubilaris.
"Ik ben heel erg dankbaar dat ik
veertig jaar heb mogen werken voor
de kinderen in Dinteloord en in Sint-
Annaland. En weten jullie van wie
ik al die jaren op de school heb
gekregen?", vroeg mevr. De Rooij
aan de kinderen. "Die heb ik van de
Heere gehad. God heeft me al de
kracht gegeven om dit vol te hou
den." Met bloemen bedankte mevr.
De Rooij haar collega's en haar twee
nichten die ook meehielpen aan de
voorbereidingen voor het feest.
Maar hoewel ze veel bloemen weg
gaf, zou ze met een nog groter boe
ket naar huis gaan. De leerlingen
zongen een lied en elk kind gaf de
juffrouw een tak chrysanten of
andere bloemen. Toen was het kin
derfeest voorbij.
Behalve bloemen, kreeg mevr. De
Rooij ook nog een cadeau dat gedu
rende de hele dag alsmaar groter
werd. Het begon 's middags met de
kinderen. In een grote thermometer
werd een beetje water gedaan en
daar kwam een cijfertje tevoor
schijn. Dat betekende dat mevr. De
Rooij een reis gewonnen had. 's
Middags tijdens de broodmaaltijd
voor collega's, bestuursleden, fami
lie en vrienden, deden het bestuur en
de familie ook een duit in het zakje.
Met nog meer water in de thermo
meter, werd de eerste reis vervangen
door een grotere. Het klapstuk volg
de op de feestavond na de receptie.
Toen de collega's hun bijdrage ook
hadden gegeven stond de thermo
meter aan de top. En zo kreeg mevr.
De Rooij uiteindelijk een i5-daagse
reis naar Israël aangeboden. Hier
voor werden inzamelingen gehou
den bij ouders, leden en oud-leden
van de schoolvereniging, collega's,
familie en bestuursleden. Mevr. De
Rooij was erg gelukkig met de reis.
Voorzitter M.C. den Engelsman van
het schoolbestuur belichtte in zijn
felicitatie de carrière van mevr. De
Rooij. Daarbij las hij de eerste
negen verzen en het laatste deel van
het 31e vers van Richteren 5. De
lezing die ging over Deborah ein
digde met 'En het land was 40 jaren
stil'. Ook directeur Baaij sprak juf
De Rooij toe.
De receptie werd bezocht door zo'n
300 mensen onder wie ook veel oud
leerlingen en -collega's, zodat het in
de Wellevaete niet alleen overvol,
maar ook snikheet was.
Op de feestavond werd er een diase
rie vertoond over juf De Rooij; van
haar jeugdjaren tot het heden. Het
personeel bezong haar in een lied en
vervolgens werd er een videofilm
vertoond die was gemaakt door drie
leerkrachten. Deze gingen de straat
op en vroegen aan Sint-Annalanders
of ze juffrouw De Rooij kenden. Bij
de meesten was dat inderdaad het
geval.
Vlak voor de uitreiking van de
koninklijke onderscheiding aan
mevr. J. de Rooij, viel de pen
ning van de ambtsketen van bur
gemeester H.A. van der Mun
nik. Het euvel was snel verhol
pen, maar bracht een ander pro
bleem ter sprake. Het wapen van
Sint-Philipsland. De ketting
bestaat uit de wapens van de
zeven woonkernen op Tholen
plus het provinciewapen.
Onderaan hangt de penning van
de gemeente Tholen. Als gevolg
van het samengaan van Sint-
Philipsland en Tholen, zou nu
ook het Sint-Philipslandse
wapen moeten worden opgeno
men in de ketting. Dat levert
echter een probleem op, want
daarmee zou het evenwicht ver
stoord zijn. Er zijn dan immers
negen schildjes. Aanvankelijk
dacht men de oplossing gevon
den te hebben door het rijkswa
pen ertussen te voegen, maar
volgens de regels, mag dat
wapen alleen in de nek gedragen
worden en niet tussen de overige
schilden. "Dus we moeten nog
maar eens hard na gaan denken
hoe we dit oplossen", aldus de
drager van de ambtsketen, bur
gervader Van der Munnik.
De voorstellen van de meerderheid
van het college dringen het tekort
(821.000 gulden) terug met 414.000
guiden. Van Schetsen heeft alterna
tieven aangedragen en komt op
493.000 gulden uit. Hij zoekt het
met name in openbare werken; door
de uitgaven voor herbestratingen
niet te verhogen zoals voorgesteld,
zou een ton bespaard worden. Ver
der kan volgens de wethouder de
reconstructie van de Ten Ankerweg
in Tholen (kosten 485.000 gulden)
volledig uit de reserve betaald wor
den, in plaats van voor de helft. Dat
scheelt jaarlijks 42.500 gulden.
"Dan kom ik uit op een lastenver
zwaring van 32 i .000 gulden voor de
burger." In het meerderheidsvoorstel
is dat 407.000 gulden. Eén procent
verhoging van alle belastingen (uit
gezonderd de afvalstoffenheffing)
levert de gemeente 45.000 gulden
op.
Kruimelwerk,-noemt Van Schetsen
het merendeel van de maatregelen
die de meerderheid van het college
wil doorvoeren. Het niet meer beta
len van lesmateriaal over de boom-
plantdag voor de basisscholen
bespaart 4600 gulden, het schrappen
van bloembakken op straten en plei
nen - waar overigens ook de burge
meester niet voor voelt - scheelt
7200 gulden. "Maar het gaat om
voor de burgers waardevolle zaken",
meent Van Schetsen.
Ook kortingen op subsidies in de
welzijnssector ziet de wethouder
niet zitten. "We moeten oppassen
dat we niet met prachtige accommo
daties komen te zitten die leeg blij
ven. Bovendien is er in deze sector
pas een hele operatie achter de rug
(herziening van de subsidieverorde
ning - red.) en dat betekent niet
niks."
Het gemeentebestuur wil 27.000
gulden bezuinigen door 2% minder
uit te geven aan het onderhoud van
het openbaar groen in de gemeente.
Dit punt krijgt geen steun van SGP-
wethouder J. van der Jagt. Een ande
re bezuiniging is, om géén geld uit
de algemene middelen bij te passen
voor de gemeentereiniging. Vol
gend jaar zou 90.000 gulden nodig
zijn en het kaar daarop 4800 gulden.
Maar Tholen kan deze uitgaven
opvangen' uit haar aandeel in het
batig saldo van het openbaar
lichaam afvalstoffenverwijdering
Zeeland (Olaz), licht ambtenaar
F.W. Keur toe.
Een besparing van 7500 gulden
wordt bereikt, door de onkosten die
het hertenkamp in Stavenisse en de
volière in Oud-Vossemeer met zich
meebrengen, te betalen uit de toeris
tenbelasting. Nü is het zo, dat het
overschot van deze belastingop
brengst in de reserve voor recreatie
ve voorzieningen wordt gestopt. Als
gevolg van de maatregel zal er min
der geld naar die reserve gaan.
Door de bezuinigingsdrift van het
college sneuvelt een aantal eerder
gepresenteerde, maar nog niet door
de gemeenteraad goedgekeurde
voorstellen. Zo komt het onder-
houdsfonds voor monumenten
(13.000 gulden) er niet, wordt de
afdeling milieu/volkshuisvesting
met 0,2 baan minder uitgebreid en is
een post van 50.000 gulden voor
nieuw beleid geschrapt.
Oud-burgemeester G. van den Berg
(59) van Sint-Philipsland en Gene-
muiden wordt dinsdag geïnstalleerd
als lid van de Eerste Kamer voor de
SGP. Hij neemt in de tweemansfrac
tie de plaats in van H.G. Barendregt.
Van den Berg is directeur van de
Nederlandse Patiënten Vereniging.
Voor die functie gaf hij enkele jaren
geleden zijn burgemeesterschap op.
Van den Berg werd in mei 1973 bur
gemeester van Sint-Philipsland en
vertrok in december 1980. In zijn
Zeeuwse periode was hij, sinds
1974, politiek actief als statenlid.
De uitslag van de verkiezing voor de
Eerste Kamer in de provinciale sta
ten van Zeeland is als volgt: VVD
12 (F. Korthals Altes 8, L. Ginjaar,
N.H. van den Broek-Laman Trip,
H.P. Talsma en F.M. Roscam
Abbing-Bos elk 1); CDA 10 (allen
P.A.J.M. Steenkamp); PvdA 8 (H.D.
Tjeenk Willink 3, A. Grewel 4 en
W. van de Zandschulp 1); SGP 6
(allen G. Holdijk); D66 3 (allen J.F.
Glastra van Loon); POG 3 (F. Kupe-
rus 1M. Bierman 2); RPF 2 (beiden
E. Schuurman), Groen Links 1
(W.T. de Boer), GPV 1 (K. Velling)
en AOV 1 (M. Batenburg).
Zetelverdeling: VVD 23 (was 12),
CDA 19 (27), PvdA 14(16), D66 7
(12), Groen Links 4 (4), SGP 2 (2),
GPV 1(1), RPF 1 (1) en de nieuw
komers AOV 2, SP 1 en Platform
van onafhankelijke groeperingen
POG 1. Van de 75 Eerste-Kamerle-
den zijn er 33 nieuwkomer. De bei
de Zeeuwse senatoren drs. H. Evers-
dijk (61) uit Rilland-Bath (sinds
1991 voor het CDA) en dr. L. Gin
jaar (67) uit Burgh-Haamstede
(sinds 1981 voor de VVD) zijn her
kozen.
Bambu, de kofpevervanger
die uitsluitend uit biologisch
gekweekte ingrediënten bestaat,
is verkrijgbaar bij:
Ring 2, St.-Annaland
Advertentie I.M.
Bloed geven is voor Verhage de
gewoonste zaak van de wereld. Van
af de eerste donoravond in Sint-Phi
lipsland heeft hij niet één keer
gemist. "Je helpt er een ander mee,
want ze hebben volop bloed nodig",
zegt hij. Toen Verhage nog in de
Rotterdamse havens werkte, nam hij
er zonodig een vrije dag voor. Er
zouden veel meer mensen bloed
kunnen geven, vindt de Sint-Philips-
lander. Dat ze het niet doen, is in
zijn ogen simpel te verklaren: "Vin
ters as böömen, ma ze durreve nie!"
Hij vertelt over een boer die bijna
iedere keer flauw viel, maar deson
danks trouw zijn halve liter bloed
bleef geven. In de begintijd kwamen
er zo'n 200 Sint-Philipslanders
bloed geven, tegenwoordig onge
veer 150.
Jan Verhage is niet bang voor een
prik. Nooit geweest. En flauwvallen
is hem één keer overkomen, ruim 36
jaar geleden. Dat was op een koude
decemberavond. Verhage zat in huis
vlak naast de kachel toen hij onder
uit ging. Het was in de tijd dat nog
maar weinigen in de Polder zelf een
auto hadden. "Klompe regelde dan
dat je met iemand kon meerijden,
zodat iedereen tóch in de gelegen
heid was om bloed te geven." De
donoravonden waren nog in de
bovenzaal van De Druiventros. "Het
was een avondje uit in die tijd", lacht
Verhage, die elke donoravond na het
aangeboden kopje koffie ook nog
een borreltje neemt. Eén keer over
kwam het hem, in de beginjaren, dat
hij pas om twee uur 's nachts thuis
was.
De Sint-Philipslandse huisarts Men-
Indeling; 3 vakken, 1 groot voorvak,
2 ritsvakken
van 150,- voor
Advertentie I.M.
ger bracht Verhage destijds op het
idee om bloed af te staan. "In onze
familie kwam de kwaal voor, dat we
last hadden van hoofdpijn als er
regenbuien dreigden. De dokter
adviseerde me om bloed te gaan
geven en het hielp inderdaad. Sinds
dien heb ik van die hoofdpijn geen
last meer", vertelt de Anna Jacobi-
aan. De vergelijking met het aderla
ten dringt zich op. Ook zijn zuster is
een trouw bloeddonor en zijn broer
in Haamstede is op afroep beschik
baar voor het ziekenhuis.
Dat de donoravonden tegenwoordig
in De Wimpel zijn, vindt Verhage
een verbetering. "De mensen hoeven
nu geen trap meer af, want daar had
den sommigen toch last van. En er is
meer ruimte." Werd vroeger alleen
de bloeddruk gecontroleerd, tegen
woordig moet een heel vragenfor
mulier ingevuld worden. "Sinds ze
met het aidsvirus te maken hebben."
Verhage vindt het een goede zaak.
Hij is nooit geweigerd omdat er iets
mis was met zijn gezondheid. "Als
ze me terug sturen, dan ga ik nooit
meer", zegt hij. Maar volgens zijn
vrouw meent hij daar niks van.
Dat uit zijn bloed een preparaat
wordt gehaald voor gebruik in het
buitenland, interesseert hem niet.
"Ze hebben mijn bloed en dan doen
ze er maar mee wat ze willen." Ver
hage heeft bloedgroep O positief,
dus dat kan breed gebruikt worden.
Hij vertelt over een man die voor
andere mensen nooit bloed wilde
afstaan. "Totdat zijn dochter iets
overkwam en bloed nodig had, toen
was hij opeens wèl bereid."
De Anna Jacobiaan laat altijd zijn
rechterarm prikken. "Daar stroomt
het bloed vlot uit. Maar uit de linker
kunnen ze geen druppel krijgen."
Hij vertelt dat dokter Menger een
keer door de ader heen heeft geprikt.
"De andere morgen zag mijn hele
arm blauw, maar de dokter zei: 't
geeft niks."
Verhages grote wens is om, als hij
tenminste gezond blijft, de honderd
keer te halen. Hoewel er nu drie
avonden per jaar zijn en de leeftijd
tot 70 jaar is opgetrokken, zal hij dat
net niet redden. "Dan ga ik nog maar
een paar keer naar Tholen, want je
mag vier keer per jaar geven", aldus
de Sint-Philipslander. "Ik heb mijn
plicht al die jaren gedaan. Doet
f
iedereen dat, dan heeft het Rode
Kruis bloed volop", meent de trou
we donor. Bij de tachtigste keer
bloed geven ontving hij de zilveren
Landsteiner-penning als blijk van
waardering.
Op de jaarvergadering van het Rode
Kruis, morgen (vrijdag) om acht uur
in De Wimpel, worden nog meer
donoren in het zonnetje gezet; drie
voor 60 keer bloed geven en twaalf
voor 40 keer. En op maandag 12
juni, tussen half zeven en negen uur,
kunnen inwoners tussen 18 en 70
jaar in De Wimpel terecht om op de
donoravond een halve liter bloed af
te staan. Vooraf aanmelden is moge
lijk, tel. 01677-2741 of 2775.
J. Verhage uit Anna Jacobapolder heeft al meer dan tachtig keer bloed gegeven.
Nadat ze haar onderscheiding heeft gekregen, was juf J. de Rooij
even sprakeloos.
