'Wij hebben zeer zeker geen last van familieziekte1 Stamreeks Mattheus Willem Verkamman Onze Top 10 van deze week. 0 Nijverheid draait minder in toekomst O O O O 1.49 99 1.38 1.99 9.90 1.59 1.59 1.59 4.98 1.39 Albert Heijn Tholen en St. Philipsland. Bijna 300 Verkammans bezoeken familiedag in Tholen Op zoek naar voorouders in het gemeentearchief Tholen 's Lands grootste kruidenier blijft op de kleintjes letten. Westvlaamse molenaars doen Tholen en Sint-Annaland aan Donderdag 18 mei 1995 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 9 "Willen alle familieleden van oom Jan en tante Mina uit Rotterdam onmiddellijk het podium verlaten", klinkt het zaterdag door de grote zaal van Meulvliet in Tholen. Grote hilariteit onder de mensen die gereed staan om de verhoging te beklimmen. Uit de groep op het podium maken zich nu personen los die weer naar beneden komen. Allemaal, zonder uitzondering, hebben ze een groene sticker op. Ze behoren tot één tak van de omvang rijke familie Verkamman. Een 275 leden van dat oude Thoolse vissersgeslacht zijn bij elkaar voor een familie dag. Canada Reimerswaal Familieziek Neus door J.P.B, Zuurdeeg Broccoli, 500 gram Rundertartaar, 100 gram 4t79~ 3 Halen, 2 betalen CU Margarine, 3 pakjes 250 gram 2&T C(1 Achterham, verpakt, per 100 gram CdZaanlander Mild 48+, vers van 't mes, kilo 4330" Cd Ontbijtkoek, - volkoren, - gesneden of Oude Wljvenkoek, pak 433 Croky chips, diverse smaken, zak 200 gram -133 Cd Knakworst, blik 10 stuks, 200 gram 433 Coca Cola, regular, light of cafeïnefree, 3 flessen 1.5 liter naar keuze 33 Felix kattenvoedsel, pêté of brokjes, diverse smaken, blik 410 gram Nü "Op de molen kom ik al zestig jaar", vertelt de 73-jarige W.G. Robbe uit Sint-Maartensdijk. Hij laat zaterdag de wieken van De Nijverheid lustig draaien op de wind. Het is immers nationale molendag. Een blauwe wimpel, teken dat het publiek terecht kan, hangt niet uit. "Die heb ik nooit gekregen", zegt de molenaar. Halve zeilen Teller Kruiden Ruwoliemotor De familie van oom Jan en tante Mina Verkamman uit Rotterdam gaat apart op de foto tijdens de familiedag in Tholen. De Verkammans van de 'groene' tak zijn te talrijk, ze kunnen niet allemaal op het podium in Meulvliet. In de zaal lopen ook mensen met een gele of een rode sticker: leden van andere takken van dit geslacht. Per kleur worden groepsfoto's gemaakt, maar de 'groenen' zijn te talrijk voor het toch bepaald niet kleine podium in de zaal. De grootste groep hier van, de familie van oom Jan en tante Mina' mag daarom apart op de foto. "Wat twee mensen al niet teweeg kunnen brengen", lacht een dame als ze alle drukte in Meulvliet bekijkt. Eerder die ochtend weten de achter neven Matty en René Verkamman nauwelijks hoe ze het hebben. Aan de ingang registreren ze alle binnen komers. Kruisen de naam aan op een lijst en delen stickers uit. Groen, geel of rood, al naar gelang de tak waartoe de persoon behoort. Een onafgebroken stroom mensen pas seert de tafel; sommigen schudden Matty of René de hand en maken een praatje. Overal in de zaal staan en zitten mensen met elkaar te praten. Fami lieleden zien elkaar na vele jaren weer eens terug, anderen ontdekken 'nieuwe' familieleden. Ze komen uit het hele land: Limburg, het Noor den, de kop van Noord-Holland, de Randstad en het Zeeuwse. Aan de muur hangen oude foto's. Beelden van Tholen, maar ook familiepor tretten. Mensen laten elkaar kiekjes zien. Jaap de Heer - een kleinzoon van Jacob Marinus Verkamman van de TH 36 - komt met een uit hout gesneden familiewapen aandragen; Er staan drie zwarte kammen op afgebeeld. P. Saman uit Kruiningen stelt vast, dat hij eigenlijk bijna nooit op Tholen is geweest. Maar daar gaat verandering in komen: "Het is er best mooi." "Dan mag ik de organisatoren wel extra bedanken", zegt Henk Ver kamman uit Canada als hij hoort dat deze dag speciaal nu wordt gehou den omdat hij juist in Nederland is. Zijn overgrootvader vertrok uit Tho len naar Maassluis, zelf verruilde Henk in 1960 Den Haag voor Noord-Amerika. Hij woont in de provincie Ontario en werkt aan York University in Toronto. Meest al om het jaar bezoekt hij zijn fami lie in Nederland. "En nu wilde ik perse hier zijn om de viering van vijftig jaar bevrijding mee te maken. Vooral omdat daarbij zoveel Cana dese oud-strijders werden betrok ken." Henk woonde verschillende herdenkingen bij. "Wat ze in Olst en Deventer voor de Canadezen deden, was buitengewoon", wil hij kwijt. In Meulvliet ontmoet hij familieleden die hij jaren niet heeft gezien. En ziet kinderen, waarvan hij het bestaan al kende, voor het eerst. Er wonen nog een paar Verkam mans in Canada. En volgens Henk ook in de Verenigde Staten. Als hij daar in een grote stad komt, kijkt hij altijd het telefoonboek na om te zien of er naamgenoten in staan. Sylvia v.d. Burg-Verkamman uit Brielle en haar dochtertje Charlotte zijn een bijzonder stel in het gezel schap. Als enigen hebben ze een blauwe sticker op. Sylvia en haar zus Mirjam blijken de laatste verte genwoordigers te zijn van een vier de Verkamman-tak. "Een twijg", aldus Matty in zijn welkomstwoord. Van de vijfde tak - een bastaardtak - is niemand in Meulvliet aanwezig. Twee jaar geleden is de grondslag voor deze familiedag gelegd. René Verkamman uit Rotterdam begon toen met het uitzoeken van de fami liestamboom. Inmiddels heeft hij gegevens van zo'n 700 Verkammans verzameld. De eerste - Giljam Cam- man - woonde in de eerste helft van de zeventiende eeuw in Tholen. "Waarschijnlijk kwam hij uit Rei merswaal (die stad werd in 1632 aan de zee prijsgegeven - red.). De oud ste generaties waren droger in een meestoof en dat is een typisch beroep van Reimerswalers", vertelt René. De Verkammans combineer den het seizoenwerk in de meestoof met het beroep van visser. "Kinde ren die in de zomer werden geboren, kwamen dan ook allemaal in Tholen ter wereld. In de wintermaanden werden ze in allerlei plaatsen gebo ren waar meestoven stonden." Vanaf 1860 verspreidt de familie zich van uit Tholen door het hele land. René, die illustrator is, tekende de stamboom op een fraaie manier uit. Ze wordt in Meulvliet onthuld. Syl via Verkamman en haar dochtertje trekken de pagina's van de Engelse krant The Guardian weg, waardoor de enorme poster zichtbaar wordt. Voortdurend drommen aanwezigen ervoor samen, om te kijken hoe de familie in elkaar steekt. Voor ieder ligt een koker gereed met daarin een exemplaar van de stamboom. Dit najaar verschijnt bovendien een boek over de familie, wat als titel krijgt 'Visschers, het Zeeuwschc geslacht Verkamman'. Dat schrijft René samen met Matty uit Goes, in het dagelijks leven sportverslagge ver voor het dagblad Trouw. De familiedag levert nog het nodige (illustratie)materiaal op voor het boek. "Het schijnt dat organisatoren van dit soort dagen, en samenstellers van stambomen en familieboeken, door gaans worden gekenmerkt door een al dan niet lichte vorm van familie ziekte", houdt Matty de volle zaal voor. "Nou, daar hebben René en ik niet zoveel last van. Want hoewel we achterneven zijn, zijn we pas een jaartje van eikaars bestaan op de hoogte. En René's vader, een volle neef toch, heb ik vandaag voor het eerst in mijn leven ontmoet. Dat geldt voor nog een neef en nicht of twintig." De twee initiatiefnemers delen hun belangstelling voor regio nale geschiedenis met een familie achtergrond. Die interesse werd bij Matty twee jaar geleden gewekt, toen hij voor de Zeeland Gazet werkte aan een serie verhalen over het meerdaagse verblijf van Napole on in Zeeland. Daarbij kwam hij tot de ontdekking, dat zijn in 1792 in Tholen geboren voorvader Mattheus Verkamman in 1813 dienst moest nemen in het leger van de Franse keizer dat naar Rusland trok. Als één van de weinigen van de twintig Thoolse jongens die dat overkwam, overleefde Mattheus dit avontuur. Hij keerde terug en trouwde in 1815 met Lena de Jonge. "Wanneer Mat theus Verkamman de oorlogsellende onder Napoleon niet had overleefd, zou het hier vandaag een stille boel zijn geweest. Want de meesten van ons zijn nakomelingen van hem", aldus Matty. Om al die Verkammans naar Meul vliet te krijgen, belden de beide ini tiatiefnemers hun naamgenoten over al in het land op. En er blijkt ook heel wat te zijn getelefoneerd tussen fami lieleden onderling. In drie groepen zijn de Verkammans 's middags door Henk Elenbaas rondgeleid in het stadhuis en de Gasthuiskapel. Maar het is zaterdag eerst en vooral een dag van ontmoeting, van het opfrissen van oude contacten. Ten slotte is iedereen familie van elkaar. En ze hebben dan ook bepaalde din gen gemeen. Al was het alleen maar de opvallend grote Verkamman- neus. "René en ik hadden het ver moeden er vandaag een flink aantal te zullen aantreffen en die prognose is uitgekomen", houdt Matty Ver kamman de bezoekers van de fami liedag in Tholen voor. De oudst bekende Verkam man op het eiland Tholen is Guilliam Camman die in 1624 in de Brugstraat in het stadje Tholen woonde. In de eerste helft van de 17de eeuw woon den in Tholen ook een Jan en een Andries Verkamman. Zij zijn getuigen bij de doop van de kinderen van de in deze stamreeks genoemde Jasper Verkamman en Corpelia du Croo. Mogelijk zijn zij broers van Jasper. Verder wordt er in het doop boek van Tholen nog een Sara Camman genoemd als getuige bij de doop van een zoon van Andries Vercamman en Hester Teerlinx in 1647. Volgens C. Hollestelle in zijn artikel De voormalige stad Reimerswale, dat in 1922 en 1923 in de ler- seksche en Thoolsche courant verscheen, komen de families Wagtho, De Haas, Corving of Kurvink, Camhoofd en Ver kamman oorspronkelijk van Reimerswaal. Nadat in 1530 en 1532 het achterland van deze stad door de zee werd verzwol gen, kwam deze plaats als een eiland in de Oosterschelde te liggen. De zee bleef de stad aanvallen. Op den duur werd het onder houd van de zeewering te kost baar. In 1631 verlieten de laat ste bewoners de stad en ves tigden zich ondermeer in Tho len waar zij van het stadsbe stuur bepaalde voorrechten kregen. Volgens P.J. Meertens in Zeeuwse familienamen is de naam Camman/Verkamman afkomstig van camme. Dit is een Middeleeuwse benaming voor een brouwerij. Wat Guil liam Camman voor de kost deed is niet bekend. De laatste Reimerswalers waren vooral vissers. Guilliam wordt echter niet genoemd in de lijsten van gildebroeders van het Thoolse schippersgilde, wel zijn zoon Jasper. 1. Guilliam Camman/Ver kamman, geboren circa 1605, volgens het kohier van de huisschatting van Tholen woonde hij in 1624 in de Brug straat, begraven Tholen 15 februari 1662/20 mei 1662 (de vader van Jasper Camman). Hij huwde, vermoedelijk Cate- lijne de Bock. Zij was met Guil liam Verkamman in 1657 getuige bij het huwelijk van de hierondergenoemde Jasper. Bovendien werd de eerste dochter van laatstgenoemde Catelijntje gedoopt. De beide andere kinderen heetten Guy- lyam (1661) en Johanna (1663). 2. Jasper Verkamman, gebo ren Tholen circa 1630. Hij wordt genoemd in de lijsten van gildebroeders van het schippersgilde te Tholen van 1653 - 1682. Hij huwde, Tholen 3 juni 1657 Cornelia du Croo, geboren Geertruidenberg. Mogelijk was zij een dochter van Jan du Croo. 3. Guiljam Verkamman, gedoopt Tholen 11 december 1661, hij wordt genoemd in de lijsten van gildebroeders van het schippersgilde te Tholen van 1682 - 1712/1713, begra ven Tholen 16 september 1714. Hij huwde, Tholen 31 augustus Matty (links) en René Verkamman gaan de geschiedenis van het Thoolse geslacht Verkamman vastleggen in een boek. 1687 (ondertrouw Poortvliet 31 augustus 1687) Pieternella Janse Vogelaer, geboren Tho len, begraven Tholen 20 november 1753 (de weduwe van Gueljam Karman). Zij was vermoedelijk een doch ter van Jan Ariaense Vogelaer die wordt genoemd in de reke ningen van het schippersgilde, onder de leden die geen boot hadden. De naam Vogelaer is al in 1548 in Reimerswaal bekend. Dat jaar maakte een Jan Jacobs Vogelare deel uit van het bestuur van de Visbrugge. Tot de aanleg van de Oester- dam lag er een plaat met de naam Vogelaar in de Ooster schelde. 4. Jasper Kamman, geboren circa 1690. Hij huwde, Tholen 28 augustus 1718 Sara Medaer. Kinderen van hen werden gedoopt te Tholen, Guiljam (1719), Mattheus (1721), Pie- ternelle ('l 723) en Susanna (1726). 5. Mathijs/Mattheus Verkam man, gedoopt Tholen 17 augustus 1721, overleden aldaar 22 december 1785, begraven 24 december 1785. Hij huwde I, Tholen 11 augus tus 1745 Jacomina Moeylyker, geboren circa 1723, overleden Tholen 1752 (Weeskamer Tho len inv.nr. 18/390). Hij huwde II, Tholen 11 juni 1752 Jobje Moeyliker, gedoopt Tholen 10 februari 1730, over leden aldaar 14 september 1814. Zij was een dochter van Marinus Willemse Moeylyker en Hendrikje Jans. Mathijs liet bij zijn dood na zijn woonhuis aan de Bebouwden- dam, een huisje naast de watermolen en 3 vaartuigen, namelijk een "stevenboot", een hengst met twee rijven en een hoogaars met twee rijven, (rij ven werden gebruikt voor het vissen van mossels), 12 fui ken, 2 sleepnetten en een ankerkuil met kar. Ook bezat hij oud en nieuw hout dat voor de ansjovisserij werd gebruikt. Hij beoefende dus ook de weervisserij (Weeskamer Tho len 22/121). Uit het tweede huwelijk werd geboren: 6. Hendrik Verkamman, gebo ren Prinsland 1763, visser, werkman. Hij vertrok tussen 1819 en 1826 uit Tholen. Hij huwde, Tholen 13 juni 1791 (ondertrouw Stavenisse 27 mei 1791) Johanna Leenderse Westdorp, gedoopt Stavenisse 12 augustus 1770. Zij was een dochter van Leendert Cornelis- se Westdorp en Maetje Johan- nisse Uijl. 7. Mattheus Verkamman, gedoopt Tholen 17 mei 1792, visser, overleden Den Briel na 22 december 1865. Hij huwde, Tholen 17 april 1815 Lena de Jonge, geboren Tholen 21 juli 1786. Zij was een dochter van Jan de Jonge en Anna van Bloys. 8. Giljam Verkamman, gebo ren Tholen 18 januari 1818, visser, overleden Tholen 24 januari 1876. Hij huwde, Den Briel 9 maart 1848 Reyskie den Broeder, geboren Den Briel 26 septem ber 1823, overleden Poortvliet 26 augustus 1878. Zij was een dochter van Arie den Broeder en Lijna Maria Verhage. 9. Arie Verkamman, geboren Tholen 6 augustus 1859, vis ser, overleden aldaar 13 april 1938. Hij huwde, Tholen 13 april 1882 Cornelia van der Kloos ter, geboren Tholen 14 oktober 1861, overleden Tholen 25 maart 1933. Zij was een doch ter van Jan van der Klooster en Anna Adriana de Heer. 10a. Jan Verkamman, geboren Tholen 30 november 1889, overleden Barendrecht 23 november 1986. Hij huwde Tholen 15 maart 1917 Mina van Nijendaal, geboren Harderwijk 5 augus tus 1895, overleden Baren drecht 3 april 1984. 10b. Mattheus Willem Ver kamman, geboren Tholen 28 mei 1903, mosselcontroleur, overleden Goes 20 januari 1965. Hij huwde, Tholen 5 augustus 1936 Catholijntje Johanna Goossen, geboren Tholen 19 oktober 1909 als dochter van Hendrik Goossen, suikerbak ker, en Johanna Magdalena Hendrikx. 11a. Gijsbertus Verkamman, geboren Rotterdam 6 decem ber 1930. Hij huwde Rotterdam 18 december 1957 Maatje Grave- lijn, geboren Rotterdam 12 mei 1935. 11b. Mattheus Willem (Matty) Verkamman, geboren Tholen 6 mei 1951, journalist en onder meer auteur van het boek Negen Zeeuwen van Oranje dat in 1992 verscheen. 12. René Marcel Verkamman, geboren Rotterdam 27 maart 1963, illustrator. O 0 Aanbiedingen gelden t/m zaterdag 20 mei a.s.. Advertentie I.M. Robbe krijgt het zaterdag niet druk. Over de hele dag verspreid komen 22 mensen een kijkje nemen in de molen. In Stavenisse noteert G. de Moed ook maar een twintigtal belangstellenden, waaronder vijf Fransen en drie Engelsen. Anders is dat in Sint-Annaland, waar M.A. Kodde een drukke dag beleeft. Gaat het anders altijd pas 's middags lopen, nu komen ook 's morgens al geïnteresseerden een kijkje nemen. Zoals twee oude dames uit Bergen op Zoom, wier opa twee standerd molens bezat in het Zeeuws-Vlaam- se Koewacht. Uit Terneuzen en de Zaanstreek verwelkomt de molenaar eveneens gasten. Bijzonder is een gezelschap van vrijwillige molenaars uit West- Vlaanderen, die een dagje Neder land doen. "Zo'n 75 personen in de molen, da's erg druk. Je kunt dan eigenlijk niet goed uitleggen", zegt Kodde. 'Toen ze allemaal binnen waren, maakten ze nog een grapje dat we uit moesten kijken dat de molen niet zou omvallen", lacht hij. De harde noordenwind zorgt ervoor, dat de molenaar geen zeil op de wie ken hoeft te leggen. De wind zit voor de molen van Scherpenisse in de verkeerde hoek. De molen is aan het verzakken en daardoor raken de wieken de stel ling en kunnen dus niet ronddraaien. Molenaar Verhage blijft dan ook maar thuis. Aan een restauratieplan wordt door de gemeente gewerkt. In de meerjarenraming voor volgend jaar is hiervoor 220.000 gulden opgenomen. Ook op molen De Hoop in Tholen kan vrijwillig molenaar O. Huis kamp zijn collega's uit Vlaanderen begroeten. "Het was heel leuk, voor al omdat er een paar oude bekenden bij waren." Ondanks windkracht 7 moet de Tholenaar met halve en met kwart zeilen draaien; de bomen rond de molen houden veel wind tegen en tot ongenoegen van Huiskamp doet de gemeente daar niets aan. De hele dag door komen er mensen een kijk je nemen in De Hoop. "Vaak zijn ze heel geïnteresseerd en het is leuk om dan je verhaal te kunnen doen", zegt Huiskamp. De basisschoolleraar krijgt ook ieder jaar oud-leerlingen op bezoek. In Sint-Philipsland telt molenaar J.J. Reijngoudt een dertigtal bezoekers, waaronder een aantal Engelsen. Een bijzondere bezoeker is een man die rijdt in een busje volgeplakt met molendag-stickers. Hij maakt een foto en is dan weer weg. Als enige molenaar in de gemeente maalt Reijngoudt deze dag ook werkelijk. "Het moest al een tijdje gebeuren, maar er was steeds maar geen wind", vertelt zijn vrouw. "Het meel is voor inwoners van het dorp, die er zelf brood van bakken of pannekoeken. En wat overschiet gaat altijd naar Albert Heijn." Reijngoudt doet het molenaarswerk graag. Hij hielp vroeger al bij mole naar Meijer, de opa van zijn vrouw. Een paar weken geleden gingen hij en zijn vrouw mee met het reisje van Molenaar W.G. Robbe links) van De Nijverheid legt het echtpaar Hengstmengel de werking uit van de korenmolen. het Gilde van vrijwillige molenaars. Ze bezochten molens in Alkmaar en de Schermer. Bezoekers van De Nijverheid wor den door Robbe meegenomen naar de bovenste zolder (de smeerzolder) van de molen. "Als je van bovenaf de werking uitlegt, begrijpen ook de mensen zonder technische kennis het", zegt de molenaar. Uitvoerig beschrijft hij hoe de kap van de korenmolen gedraaid kan worden en hoe de wieken worden aangedreven. Een teller registreert het aantal asomwentelingen, nodig om vast te stellen hoeveel subsidie de provin cie moet betalen. Maar Robbe houdt deze en andere gegevens ook bij in een schrift. "De gemeente vraagt er weieens om." Om al die houten onderdelen te zien, dat imponeert, vindt ook Iz. Hengstmengel. Hij komt een kijkje nemen in de molen in zijn woonplaats, waar-hij vroeger met zijn vader ook weieens kwam om graan te laten malen. Langs een smal trapje, en met een touw als houvast, gaat het omlaag naar de hijszolder van de in 1868 gebouwde ronde stenen bovenkrui er. En weer een niveau lager, op de steenzolder, liggen twee koppels stenen: één om meel te malen voor menselijke consumptie en één voor het overige maalwerk. Het kappen van die stenen was een precies werkje, vertelt Robbe. "Dat gebeur de nooit bij daglicht, maar altijd met een lantaarn erbij omdat het een pre cies werkje was." Op de maalzolder is te zien hoe het meel in zakken kan worden opge vangen. Van hieruit is ook de stel ling buitenom de molen te bereiken. Robbe laat het touw aan de vangstok vieren om te laten zien hoe de wie ken worden stilgezet. Het is winde rig op de omloop. "Normaal hang ik de driekleur uit, maar vandaag niet omdat ik bang ben dat die kapot zal slaan", vertelt de molenaar. De wieken - met een vlucht van 21,80 tot 21,95 meter - zijn niet met zeilen bespannen. Er is wind genoeg om ze te laten draaien, bovendien wordt er zaterdag niet gemalen. Weer op de begane grond vraagt de molenaar aandacht voor de hamermolen, die elektrisch wordt aangedreven. Twintig jaar lang, tot vorig jaar, maalde hij daar kruiden mee voor het bedrijf IFF. "Ze gebruikten die voor reuk-, smaak- en kleurstoffen", vertelt hij. Op een boord liggen fijne en grove zeven die daarbij zijn gebruikt. In een kastje staan potjes met allerlei kruiden, wel zo'n vijftig verschillen de. Van zwarte en witte pepers tot Ara bische gom en colanoten. "Ik heb tonnen peper gemalen", zegt Robbe. "Het was specialistisch werk. Ik deed het graag en het betaalde goed." De Nijverheid is gebouwd in opdracht van J.C. Frederiks en na gereedkomen verkocht aan P. Dijk man. In 1897 werd mevrouw A. Pol derman-Hoek eigenaresse. Zij ver kocht de molen in 1909 aan G.C. de Wilde, die er een ruwoliemotor in liet plaatsen. Zijn zoon deed de molen in 1920 over aan P.W. Stoutjesdijk. In 1934 werd J. Robbe eigenaar en nader hand diens broer W.G. Robbe. Deze verkocht de molen, nadat hij in 1969 was gestopt met het malen van graan voor veevoer en menselijke con sumptie, in 1977 aan de gemeente. In 1984 en 1985 werd het bouwwerk gerestaureerd. Inmiddels woont Robbe niet meer bij de molen, hij is verhuisd naar het dorp. Gevolg daarvan is, dat de molen in de toekomst minder zal draaien, ver wacht de molenaar. "Als je anders een uurtje over had, zette je de zaak aan gang." Voor de molendag moet hij echter acte de presence geven, dat verplicht de gemeente. "Als het druk is, geeft dat niet, dan heb je je werk met ver tellen. Maar als er bijna niemand komt en je zit maar te wachten, dan is er weinig aan."

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1995 | | pagina 9