'Wij hebben zeer zeker
geen last van familieziekte1
Stamreeks Mattheus Willem Verkamman
Onze Top 10
van deze week.
0
Nijverheid draait minder in toekomst
O
O
O
O
1.49
99
1.38
1.99
9.90
1.59
1.59
1.59
4.98
1.39
Albert Heijn
Tholen en St. Philipsland.
Bijna 300 Verkammans bezoeken familiedag in Tholen
Op zoek naar voorouders in het gemeentearchief Tholen
's Lands grootste kruidenier
blijft op de kleintjes letten.
Westvlaamse molenaars doen Tholen en Sint-Annaland aan
Donderdag 18 mei 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
"Willen alle familieleden van oom Jan en tante Mina uit
Rotterdam onmiddellijk het podium verlaten", klinkt het
zaterdag door de grote zaal van Meulvliet in Tholen.
Grote hilariteit onder de mensen die gereed staan om de
verhoging te beklimmen. Uit de groep op het podium
maken zich nu personen los die weer naar beneden
komen. Allemaal, zonder uitzondering, hebben ze een
groene sticker op. Ze behoren tot één tak van de omvang
rijke familie Verkamman. Een 275 leden van dat oude
Thoolse vissersgeslacht zijn bij elkaar voor een familie
dag.
Canada
Reimerswaal
Familieziek
Neus
door J.P.B, Zuurdeeg
Broccoli,
500 gram
Rundertartaar,
100 gram 4t79~
3 Halen, 2 betalen
CU Margarine, 3 pakjes 250 gram 2&T
C(1 Achterham,
verpakt, per 100 gram
CdZaanlander Mild 48+,
vers van 't mes, kilo 4330"
Cd Ontbijtkoek, - volkoren, - gesneden of
Oude Wljvenkoek,
pak 433
Croky chips,
diverse smaken, zak 200 gram -133
Cd Knakworst,
blik 10 stuks, 200 gram 433
Coca Cola,
regular, light of cafeïnefree,
3 flessen 1.5 liter naar keuze 33
Felix kattenvoedsel,
pêté of brokjes, diverse smaken,
blik 410 gram Nü
"Op de molen kom ik al zestig jaar", vertelt de 73-jarige
W.G. Robbe uit Sint-Maartensdijk. Hij laat zaterdag de
wieken van De Nijverheid lustig draaien op de wind. Het
is immers nationale molendag. Een blauwe wimpel,
teken dat het publiek terecht kan, hangt niet uit. "Die heb
ik nooit gekregen", zegt de molenaar.
Halve zeilen
Teller
Kruiden
Ruwoliemotor
De familie van oom Jan en tante Mina Verkamman uit Rotterdam gaat apart op de foto tijdens de familiedag in Tholen. De Verkammans
van de 'groene' tak zijn te talrijk, ze kunnen niet allemaal op het podium in Meulvliet.
In de zaal lopen ook mensen met een
gele of een rode sticker: leden van
andere takken van dit geslacht. Per
kleur worden groepsfoto's gemaakt,
maar de 'groenen' zijn te talrijk voor
het toch bepaald niet kleine podium
in de zaal. De grootste groep hier
van, de familie van oom Jan en tante
Mina' mag daarom apart op de foto.
"Wat twee mensen al niet teweeg
kunnen brengen", lacht een dame als
ze alle drukte in Meulvliet bekijkt.
Eerder die ochtend weten de achter
neven Matty en René Verkamman
nauwelijks hoe ze het hebben. Aan
de ingang registreren ze alle binnen
komers. Kruisen de naam aan op een
lijst en delen stickers uit. Groen,
geel of rood, al naar gelang de tak
waartoe de persoon behoort. Een
onafgebroken stroom mensen pas
seert de tafel; sommigen schudden
Matty of René de hand en maken
een praatje.
Overal in de zaal staan en zitten
mensen met elkaar te praten. Fami
lieleden zien elkaar na vele jaren
weer eens terug, anderen ontdekken
'nieuwe' familieleden. Ze komen uit
het hele land: Limburg, het Noor
den, de kop van Noord-Holland, de
Randstad en het Zeeuwse. Aan de
muur hangen oude foto's. Beelden
van Tholen, maar ook familiepor
tretten.
Mensen laten elkaar kiekjes zien.
Jaap de Heer - een kleinzoon van
Jacob Marinus Verkamman van de
TH 36 - komt met een uit hout
gesneden familiewapen aandragen;
Er staan drie zwarte kammen op
afgebeeld. P. Saman uit Kruiningen
stelt vast, dat hij eigenlijk bijna
nooit op Tholen is geweest. Maar
daar gaat verandering in komen:
"Het is er best mooi."
"Dan mag ik de organisatoren wel
extra bedanken", zegt Henk Ver
kamman uit Canada als hij hoort dat
deze dag speciaal nu wordt gehou
den omdat hij juist in Nederland is.
Zijn overgrootvader vertrok uit Tho
len naar Maassluis, zelf verruilde
Henk in 1960 Den Haag voor
Noord-Amerika. Hij woont in de
provincie Ontario en werkt aan
York University in Toronto. Meest
al om het jaar bezoekt hij zijn fami
lie in Nederland. "En nu wilde ik
perse hier zijn om de viering van
vijftig jaar bevrijding mee te maken.
Vooral omdat daarbij zoveel Cana
dese oud-strijders werden betrok
ken." Henk woonde verschillende
herdenkingen bij. "Wat ze in Olst en
Deventer voor de Canadezen deden,
was buitengewoon", wil hij kwijt. In
Meulvliet ontmoet hij familieleden
die hij jaren niet heeft gezien. En
ziet kinderen, waarvan hij het
bestaan al kende, voor het eerst.
Er wonen nog een paar Verkam
mans in Canada. En volgens Henk
ook in de Verenigde Staten. Als hij
daar in een grote stad komt, kijkt hij
altijd het telefoonboek na om te zien
of er naamgenoten in staan.
Sylvia v.d. Burg-Verkamman uit
Brielle en haar dochtertje Charlotte
zijn een bijzonder stel in het gezel
schap. Als enigen hebben ze een
blauwe sticker op. Sylvia en haar
zus Mirjam blijken de laatste verte
genwoordigers te zijn van een vier
de Verkamman-tak. "Een twijg",
aldus Matty in zijn welkomstwoord.
Van de vijfde tak - een bastaardtak -
is niemand in Meulvliet aanwezig.
Twee jaar geleden is de grondslag
voor deze familiedag gelegd. René
Verkamman uit Rotterdam begon
toen met het uitzoeken van de fami
liestamboom. Inmiddels heeft hij
gegevens van zo'n 700 Verkammans
verzameld. De eerste - Giljam Cam-
man - woonde in de eerste helft van
de zeventiende eeuw in Tholen.
"Waarschijnlijk kwam hij uit Rei
merswaal (die stad werd in 1632 aan
de zee prijsgegeven - red.). De oud
ste generaties waren droger in een
meestoof en dat is een typisch
beroep van Reimerswalers", vertelt
René. De Verkammans combineer
den het seizoenwerk in de meestoof
met het beroep van visser. "Kinde
ren die in de zomer werden geboren,
kwamen dan ook allemaal in Tholen
ter wereld. In de wintermaanden
werden ze in allerlei plaatsen gebo
ren waar meestoven stonden." Vanaf
1860 verspreidt de familie zich van
uit Tholen door het hele land.
René, die illustrator is, tekende de
stamboom op een fraaie manier uit.
Ze wordt in Meulvliet onthuld. Syl
via Verkamman en haar dochtertje
trekken de pagina's van de Engelse
krant The Guardian weg, waardoor
de enorme poster zichtbaar wordt.
Voortdurend drommen aanwezigen
ervoor samen, om te kijken hoe de
familie in elkaar steekt. Voor ieder
ligt een koker gereed met daarin een
exemplaar van de stamboom. Dit
najaar verschijnt bovendien een
boek over de familie, wat als titel
krijgt 'Visschers, het Zeeuwschc
geslacht Verkamman'. Dat schrijft
René samen met Matty uit Goes, in
het dagelijks leven sportverslagge
ver voor het dagblad Trouw. De
familiedag levert nog het nodige
(illustratie)materiaal op voor het
boek.
"Het schijnt dat organisatoren van
dit soort dagen, en samenstellers van
stambomen en familieboeken, door
gaans worden gekenmerkt door een
al dan niet lichte vorm van familie
ziekte", houdt Matty de volle zaal
voor. "Nou, daar hebben René en ik
niet zoveel last van. Want hoewel
we achterneven zijn, zijn we pas een
jaartje van eikaars bestaan op de
hoogte. En René's vader, een volle
neef toch, heb ik vandaag voor het
eerst in mijn leven ontmoet. Dat
geldt voor nog een neef en nicht of
twintig." De twee initiatiefnemers
delen hun belangstelling voor regio
nale geschiedenis met een familie
achtergrond. Die interesse werd bij
Matty twee jaar geleden gewekt,
toen hij voor de Zeeland Gazet
werkte aan een serie verhalen over
het meerdaagse verblijf van Napole
on in Zeeland. Daarbij kwam hij tot
de ontdekking, dat zijn in 1792 in
Tholen geboren voorvader Mattheus
Verkamman in 1813 dienst moest
nemen in het leger van de Franse
keizer dat naar Rusland trok. Als
één van de weinigen van de twintig
Thoolse jongens die dat overkwam,
overleefde Mattheus dit avontuur.
Hij keerde terug en trouwde in 1815
met Lena de Jonge. "Wanneer Mat
theus Verkamman de oorlogsellende
onder Napoleon niet had overleefd,
zou het hier vandaag een stille boel
zijn geweest. Want de meesten van
ons zijn nakomelingen van hem",
aldus Matty.
Om al die Verkammans naar Meul
vliet te krijgen, belden de beide ini
tiatiefnemers hun naamgenoten over
al in het land op. En er blijkt ook heel
wat te zijn getelefoneerd tussen fami
lieleden onderling. In drie groepen
zijn de Verkammans 's middags
door Henk Elenbaas rondgeleid in
het stadhuis en de Gasthuiskapel.
Maar het is zaterdag eerst en vooral
een dag van ontmoeting, van het
opfrissen van oude contacten. Ten
slotte is iedereen familie van elkaar.
En ze hebben dan ook bepaalde din
gen gemeen. Al was het alleen maar
de opvallend grote Verkamman-
neus. "René en ik hadden het ver
moeden er vandaag een flink aantal
te zullen aantreffen en die prognose
is uitgekomen", houdt Matty Ver
kamman de bezoekers van de fami
liedag in Tholen voor.
De oudst bekende Verkam
man op het eiland Tholen is
Guilliam Camman die in 1624
in de Brugstraat in het stadje
Tholen woonde. In de eerste
helft van de 17de eeuw woon
den in Tholen ook een Jan en
een Andries Verkamman. Zij
zijn getuigen bij de doop van
de kinderen van de in deze
stamreeks genoemde Jasper
Verkamman en Corpelia du
Croo. Mogelijk zijn zij broers
van Jasper.
Verder wordt er in het doop
boek van Tholen nog een Sara
Camman genoemd als getuige
bij de doop van een zoon van
Andries Vercamman en Hester
Teerlinx in 1647. Volgens C.
Hollestelle in zijn artikel De
voormalige stad Reimerswale,
dat in 1922 en 1923 in de ler-
seksche en Thoolsche courant
verscheen, komen de families
Wagtho, De Haas, Corving of
Kurvink, Camhoofd en Ver
kamman oorspronkelijk van
Reimerswaal. Nadat in 1530 en
1532 het achterland van deze
stad door de zee werd verzwol
gen, kwam deze plaats als een
eiland in de Oosterschelde te
liggen.
De zee bleef de stad aanvallen.
Op den duur werd het onder
houd van de zeewering te kost
baar. In 1631 verlieten de laat
ste bewoners de stad en ves
tigden zich ondermeer in Tho
len waar zij van het stadsbe
stuur bepaalde voorrechten
kregen.
Volgens P.J. Meertens in
Zeeuwse familienamen is de
naam Camman/Verkamman
afkomstig van camme. Dit is
een Middeleeuwse benaming
voor een brouwerij. Wat Guil
liam Camman voor de kost
deed is niet bekend. De laatste
Reimerswalers waren vooral
vissers. Guilliam wordt echter
niet genoemd in de lijsten van
gildebroeders van het Thoolse
schippersgilde, wel zijn zoon
Jasper.
1. Guilliam Camman/Ver
kamman, geboren circa 1605,
volgens het kohier van de
huisschatting van Tholen
woonde hij in 1624 in de Brug
straat, begraven Tholen 15
februari 1662/20 mei 1662 (de
vader van Jasper Camman).
Hij huwde, vermoedelijk Cate-
lijne de Bock. Zij was met Guil
liam Verkamman in 1657
getuige bij het huwelijk van de
hierondergenoemde Jasper.
Bovendien werd de eerste
dochter van laatstgenoemde
Catelijntje gedoopt. De beide
andere kinderen heetten Guy-
lyam (1661) en Johanna
(1663).
2. Jasper Verkamman, gebo
ren Tholen circa 1630. Hij
wordt genoemd in de lijsten
van gildebroeders van het
schippersgilde te Tholen van
1653 - 1682.
Hij huwde, Tholen 3 juni 1657
Cornelia du Croo, geboren
Geertruidenberg. Mogelijk
was zij een dochter van Jan du
Croo.
3. Guiljam Verkamman,
gedoopt Tholen 11 december
1661, hij wordt genoemd in de
lijsten van gildebroeders van
het schippersgilde te Tholen
van 1682 - 1712/1713, begra
ven Tholen 16 september
1714.
Hij huwde, Tholen 31 augustus
Matty (links) en René Verkamman gaan de geschiedenis van het
Thoolse geslacht Verkamman vastleggen in een boek.
1687 (ondertrouw Poortvliet 31
augustus 1687) Pieternella
Janse Vogelaer, geboren Tho
len, begraven Tholen 20
november 1753 (de weduwe
van Gueljam Karman).
Zij was vermoedelijk een doch
ter van Jan Ariaense Vogelaer
die wordt genoemd in de reke
ningen van het schippersgilde,
onder de leden die geen boot
hadden.
De naam Vogelaer is al in 1548
in Reimerswaal bekend. Dat
jaar maakte een Jan Jacobs
Vogelare deel uit van het
bestuur van de Visbrugge.
Tot de aanleg van de Oester-
dam lag er een plaat met de
naam Vogelaar in de Ooster
schelde.
4. Jasper Kamman, geboren
circa 1690.
Hij huwde, Tholen 28 augustus
1718 Sara Medaer.
Kinderen van hen werden
gedoopt te Tholen, Guiljam
(1719), Mattheus (1721), Pie-
ternelle ('l 723) en Susanna
(1726).
5. Mathijs/Mattheus Verkam
man, gedoopt Tholen 17
augustus 1721, overleden
aldaar 22 december 1785,
begraven 24 december 1785.
Hij huwde I, Tholen 11 augus
tus 1745 Jacomina Moeylyker,
geboren circa 1723, overleden
Tholen 1752 (Weeskamer Tho
len inv.nr. 18/390).
Hij huwde II, Tholen 11 juni
1752 Jobje Moeyliker, gedoopt
Tholen 10 februari 1730, over
leden aldaar 14 september
1814. Zij was een dochter van
Marinus Willemse Moeylyker
en Hendrikje Jans.
Mathijs liet bij zijn dood na zijn
woonhuis aan de Bebouwden-
dam, een huisje naast de
watermolen en 3 vaartuigen,
namelijk een "stevenboot", een
hengst met twee rijven en een
hoogaars met twee rijven, (rij
ven werden gebruikt voor het
vissen van mossels), 12 fui
ken, 2 sleepnetten en een
ankerkuil met kar. Ook bezat
hij oud en nieuw hout dat voor
de ansjovisserij werd gebruikt.
Hij beoefende dus ook de
weervisserij (Weeskamer Tho
len 22/121).
Uit het tweede huwelijk werd
geboren:
6. Hendrik Verkamman, gebo
ren Prinsland 1763, visser,
werkman. Hij vertrok tussen
1819 en 1826 uit Tholen.
Hij huwde, Tholen 13 juni 1791
(ondertrouw Stavenisse 27
mei 1791) Johanna Leenderse
Westdorp, gedoopt Stavenisse
12 augustus 1770. Zij was een
dochter van Leendert Cornelis-
se Westdorp en Maetje Johan-
nisse Uijl.
7. Mattheus Verkamman,
gedoopt Tholen 17 mei 1792,
visser, overleden Den Briel na
22 december 1865.
Hij huwde, Tholen 17 april
1815 Lena de Jonge, geboren
Tholen 21 juli 1786. Zij was een
dochter van Jan de Jonge en
Anna van Bloys.
8. Giljam Verkamman, gebo
ren Tholen 18 januari 1818,
visser, overleden Tholen 24
januari 1876.
Hij huwde, Den Briel 9 maart
1848 Reyskie den Broeder,
geboren Den Briel 26 septem
ber 1823, overleden Poortvliet
26 augustus 1878. Zij was een
dochter van Arie den Broeder
en Lijna Maria Verhage.
9. Arie Verkamman, geboren
Tholen 6 augustus 1859, vis
ser, overleden aldaar 13 april
1938.
Hij huwde, Tholen 13 april
1882 Cornelia van der Kloos
ter, geboren Tholen 14 oktober
1861, overleden Tholen 25
maart 1933. Zij was een doch
ter van Jan van der Klooster en
Anna Adriana de Heer.
10a. Jan Verkamman, geboren
Tholen 30 november 1889,
overleden Barendrecht 23
november 1986.
Hij huwde Tholen 15 maart
1917 Mina van Nijendaal,
geboren Harderwijk 5 augus
tus 1895, overleden Baren
drecht 3 april 1984.
10b. Mattheus Willem Ver
kamman, geboren Tholen 28
mei 1903, mosselcontroleur,
overleden Goes 20 januari
1965.
Hij huwde, Tholen 5 augustus
1936 Catholijntje Johanna
Goossen, geboren Tholen 19
oktober 1909 als dochter van
Hendrik Goossen, suikerbak
ker, en Johanna Magdalena
Hendrikx.
11a. Gijsbertus Verkamman,
geboren Rotterdam 6 decem
ber 1930.
Hij huwde Rotterdam 18
december 1957 Maatje Grave-
lijn, geboren Rotterdam 12 mei
1935.
11b. Mattheus Willem (Matty)
Verkamman, geboren Tholen
6 mei 1951, journalist en onder
meer auteur van het boek
Negen Zeeuwen van Oranje
dat in 1992 verscheen.
12. René Marcel Verkamman,
geboren Rotterdam 27 maart
1963, illustrator.
O
0
Aanbiedingen gelden t/m zaterdag 20 mei a.s..
Advertentie I.M.
Robbe krijgt het zaterdag niet druk.
Over de hele dag verspreid komen
22 mensen een kijkje nemen in de
molen. In Stavenisse noteert G. de
Moed ook maar een twintigtal
belangstellenden, waaronder vijf
Fransen en drie Engelsen. Anders is
dat in Sint-Annaland, waar M.A.
Kodde een drukke dag beleeft. Gaat
het anders altijd pas 's middags
lopen, nu komen ook 's morgens al
geïnteresseerden een kijkje nemen.
Zoals twee oude dames uit Bergen
op Zoom, wier opa twee standerd
molens bezat in het Zeeuws-Vlaam-
se Koewacht. Uit Terneuzen en de
Zaanstreek verwelkomt de molenaar
eveneens gasten.
Bijzonder is een gezelschap van
vrijwillige molenaars uit West-
Vlaanderen, die een dagje Neder
land doen. "Zo'n 75 personen in de
molen, da's erg druk. Je kunt dan
eigenlijk niet goed uitleggen", zegt
Kodde. 'Toen ze allemaal binnen
waren, maakten ze nog een grapje
dat we uit moesten kijken dat de
molen niet zou omvallen", lacht hij.
De harde noordenwind zorgt ervoor,
dat de molenaar geen zeil op de wie
ken hoeft te leggen.
De wind zit voor de molen van
Scherpenisse in de verkeerde hoek.
De molen is aan het verzakken en
daardoor raken de wieken de stel
ling en kunnen dus niet ronddraaien.
Molenaar Verhage blijft dan ook
maar thuis. Aan een restauratieplan
wordt door de gemeente gewerkt. In
de meerjarenraming voor volgend
jaar is hiervoor 220.000 gulden
opgenomen.
Ook op molen De Hoop in Tholen
kan vrijwillig molenaar O. Huis
kamp zijn collega's uit Vlaanderen
begroeten. "Het was heel leuk, voor
al omdat er een paar oude bekenden
bij waren." Ondanks windkracht 7
moet de Tholenaar met halve en met
kwart zeilen draaien; de bomen rond
de molen houden veel wind tegen en
tot ongenoegen van Huiskamp doet
de gemeente daar niets aan. De hele
dag door komen er mensen een kijk
je nemen in De Hoop. "Vaak zijn ze
heel geïnteresseerd en het is leuk om
dan je verhaal te kunnen doen", zegt
Huiskamp. De basisschoolleraar
krijgt ook ieder jaar oud-leerlingen
op bezoek.
In Sint-Philipsland telt molenaar J.J.
Reijngoudt een dertigtal bezoekers,
waaronder een aantal Engelsen. Een
bijzondere bezoeker is een man die
rijdt in een busje volgeplakt met
molendag-stickers. Hij maakt een
foto en is dan weer weg. Als enige
molenaar in de gemeente maalt
Reijngoudt deze dag ook werkelijk.
"Het moest al een tijdje gebeuren,
maar er was steeds maar geen wind",
vertelt zijn vrouw. "Het meel is voor
inwoners van het dorp, die er zelf
brood van bakken of pannekoeken.
En wat overschiet gaat altijd naar
Albert Heijn."
Reijngoudt doet het molenaarswerk
graag. Hij hielp vroeger al bij mole
naar Meijer, de opa van zijn vrouw.
Een paar weken geleden gingen hij
en zijn vrouw mee met het reisje van
Molenaar W.G. Robbe links) van De Nijverheid legt het echtpaar Hengstmengel de werking uit van de korenmolen.
het Gilde van vrijwillige molenaars.
Ze bezochten molens in Alkmaar en
de Schermer.
Bezoekers van De Nijverheid wor
den door Robbe meegenomen naar
de bovenste zolder (de smeerzolder)
van de molen. "Als je van bovenaf
de werking uitlegt, begrijpen ook de
mensen zonder technische kennis
het", zegt de molenaar.
Uitvoerig beschrijft hij hoe de kap
van de korenmolen gedraaid kan
worden en hoe de wieken worden
aangedreven.
Een teller registreert het aantal
asomwentelingen, nodig om vast te
stellen hoeveel subsidie de provin
cie moet betalen. Maar Robbe houdt
deze en andere gegevens ook bij in
een schrift. "De gemeente vraagt er
weieens om." Om al die houten
onderdelen te zien, dat imponeert,
vindt ook Iz. Hengstmengel. Hij
komt een kijkje nemen in de molen
in zijn woonplaats, waar-hij vroeger
met zijn vader ook weieens kwam
om graan te laten malen.
Langs een smal trapje, en met een
touw als houvast, gaat het omlaag
naar de hijszolder van de in 1868
gebouwde ronde stenen bovenkrui
er. En weer een niveau lager, op de
steenzolder, liggen twee koppels
stenen: één om meel te malen voor
menselijke consumptie en één voor
het overige maalwerk. Het kappen
van die stenen was een precies
werkje, vertelt Robbe. "Dat gebeur
de nooit bij daglicht, maar altijd met
een lantaarn erbij omdat het een pre
cies werkje was."
Op de maalzolder is te zien hoe het
meel in zakken kan worden opge
vangen. Van hieruit is ook de stel
ling buitenom de molen te bereiken.
Robbe laat het touw aan de vangstok
vieren om te laten zien hoe de wie
ken worden stilgezet. Het is winde
rig op de omloop.
"Normaal hang ik de driekleur uit,
maar vandaag niet omdat ik bang
ben dat die kapot zal slaan", vertelt
de molenaar. De wieken - met een
vlucht van 21,80 tot 21,95 meter -
zijn niet met zeilen bespannen. Er is
wind genoeg om ze te laten draaien,
bovendien wordt er zaterdag niet
gemalen. Weer op de begane grond
vraagt de molenaar aandacht voor
de hamermolen, die elektrisch wordt
aangedreven. Twintig jaar lang, tot
vorig jaar, maalde hij daar kruiden
mee voor het bedrijf IFF. "Ze
gebruikten die voor reuk-, smaak-
en kleurstoffen", vertelt hij.
Op een boord liggen fijne en grove
zeven die daarbij zijn gebruikt. In
een kastje staan potjes met allerlei
kruiden, wel zo'n vijftig verschillen
de.
Van zwarte en witte pepers tot Ara
bische gom en colanoten. "Ik heb
tonnen peper gemalen", zegt Robbe.
"Het was specialistisch werk. Ik
deed het graag en het betaalde
goed."
De Nijverheid is gebouwd in
opdracht van J.C. Frederiks en na
gereedkomen verkocht aan P. Dijk
man. In 1897 werd mevrouw A. Pol
derman-Hoek eigenaresse. Zij ver
kocht de molen in 1909 aan G.C. de
Wilde, die er een ruwoliemotor in
liet plaatsen.
Zijn zoon deed de molen in 1920
over aan P.W. Stoutjesdijk. In 1934
werd J. Robbe eigenaar en nader
hand diens broer W.G. Robbe. Deze
verkocht de molen, nadat hij in 1969
was gestopt met het malen van graan
voor veevoer en menselijke con
sumptie, in 1977 aan de gemeente.
In 1984 en 1985 werd het bouwwerk
gerestaureerd.
Inmiddels woont Robbe niet meer
bij de molen, hij is verhuisd naar het
dorp.
Gevolg daarvan is, dat de molen in
de toekomst minder zal draaien, ver
wacht de molenaar. "Als je anders
een uurtje over had, zette je de zaak
aan gang."
Voor de molendag moet hij echter
acte de presence geven, dat verplicht
de gemeente. "Als het druk is, geeft
dat niet, dan heb je je werk met ver
tellen. Maar als er bijna niemand
komt en je zit maar te wachten, dan
is er weinig aan."