Angstig, maar ook
een beetje spannend
Vertrouwensman Giljam
van OVT krijgt zilver
Adjudant Jeroense is
voorbeeld voor de staf
Dienstbaarheid was motto
mevrouw Geense-Gouw
Zilver voor kerkeraadslid
Oprichter Vrij en Blij
in het oranjezonnetje
Bevrijdingsdag brengt
ook teleurstelling mee
Verzekering tegen schade paarden en runderen
Vossemeerse marechaussee krijgt een lintje
Oud-beheerster Rozeboom in Sint-Philipsland
J. Overbeeke uit Sint-Annaland onderscheiden
Zilver voor speeltuinvoorzitter A. Rijnberg
Donderdag 4 mei 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
13
227/
A «407
A-413
A406
A - 412
A -405
A-404
Oma beschrijft oorlog voor kleinzoon
41b
A<9® AM A@§ A90 AES A8® Am
A 81
A 82
Stemmen
van lezers
Onbeleefdheid
Olympia
Verpleegkundige
Kiesvereniging
INLEGVEL
|GA -4öl|
ho.
afhalin o*s
ok 227
dk 227
afmalen op:
afhalen ftf>:
dk 227
dk 227
afhalen op
afhalén Of:
ok 227
afhalen o f
A f ha len Of.
dk 227
Mevr. Van der Klooster-Heijboer
uit St. Annaland schreef voor
haar in Zwitserland woonachtige
kleinzoon Jeroen zo eenvoudig
mogelijk de praktische betekenis
van de Tweede Wereldoorlog.
'Je hebt gevraagd of ik iets over de
oorlog wilde vertellen, maar dat is
best wel moeilijk. Toen de oorlog
begon in 1940, was ik maar een
beetje ouder dan je zusje nu. Daar
om weet ik van de eerste jaren alleen
maar, dat er een vliegtuig neerstort
te, net buiten St. Annaland. Ook zag
ik wel eens Duitse soldaten.
Alles wat je wilde kopen, ging dat
op de bon. Dan kreeg je een vel met
bonnen voor suiker, boter, brood en
nog een heleboel meer. Daar kon je
dan mee naar de winkel. Op het
laatst van de oorlog was er bijna
niets meer te koop. Er waren ook
steeds minder kleren te koop en daar
moest je dan weer textielpunten
voor hebben.
Voor de rest viel het nog wel mee.
We gingen gewoon naar school.
Jammer genoeg hadden we geen
koninginnedag meer, maar dat
begrijpen de Zwitsers toch niet zo
goed. In het voorjaar van 1944
moest het hele dorp evacueren. Dat
is misschien een beetje moeilijk
woord, maar het betekent dat we
allemaal weg moesten uit ons dorp.
Ongeveer 20 mensen mochten er
blijven. De Duitsers hadden heel St.
Annaland onder water gezet, dan
konden de Engelse soldaten niet lan
den met hun vliegtuigen. Dat was
wel angstig, maar toch ook wel een
beetje spannend.
Wij zijn naar Lepelstraat in Noord-
Brabant verhuisd, niet zover van het
eiland Tholen. Je weet wel Jeroen,
dichtbij de brug waar je over moet
om bij oma te komen. Wij woonden
in Lepelstraat in een klein kamertje
en de dieren van mijn vader's boer
derij (hij had koeien, 2 paarden, kip
pen en een varken) stonden allemaal
op een boerderij in Brabant. Een
paar weken later werd daar mijn
zusje geboren: tante Annie. Ik had in
Lepelstraat erg leuke vriendinnen en
ik ging daar ook naar school, bij de
nonnetjes. En daar waar toch veel
vlooien! Echte mensen-vlooien. De
mensen hadden geen zeep meer om
zich schoon te maken en veel men
sen bij elkaar, vinden vlooien fijn.
In oorlogen wordt er meestal nogal
veel honger geleden. Gelukkig had
den wij daar niet zo'n last van. Maar
het ergste begon in begin november.
Toen hebben we een week tussen de
Duitsers en de Canadezen gezeten, 's
Nachts zag je de Duitsers sluipen en
overdag kwamen de Canadezen met
jeeps. Dat was allemaal erg gevaar
lijk en er werd ook veel geschoten.
Mijn vader en onze buurman hadden
een schuilkelder gemaakt van pak
ken stro. Daar zaten we met twee
gezinnen in, dag en nacht. En mijn
zusje was nog zo klein en oma was
ook nog maar 10 jaar.
Op een morgen was het ineens voor
bij. Wij waren vrij! We konden weer
buiten spelen. Maar voor een groot
deel van Nederland kwam eerst nog
de hongerwinter voordat de mensen
daar ook vrij waren. Wij blijven ook
nog in angst zitten voor de ver
schrikkelijke V I's: vliegende bom
men, bestemd voor Engeland, maar
er vielen er ook veel in Nederland.
Het duurde tot mei voordat oma
weer terug was op ons fijne eiland,
in ons dorpje St. Annaland. Het
water was weg en bleef weg tot de
ramp van 1953. Maar dat is weereen
heel ander verhaal.'
v1.eesc.m vveesct» veeesch vleesch vleesch vleesch vi.eesch
48a 47a 46a 45a 44a 43a 42a
48b 47b 46b 45b 44 b 43b 42b
vlccsch vleesch vleesch vleesch vleesch vleesch vlc-esc.h
vleesch
41A
vleesch
KA 411-412
VOEDINGSMIDDELEN voor houders vjw d&ecvhaen ca«i
Ho EN 12O PERIODE 19U <1 OCTOBER-2S NOVEMBER)
reserve reserve reserve reserve reserve reserve reserve.
A<S>5 A®S> Am Am A82? A8§ A®$
reserve reserve reserve reserve reserve reserve reserve
j4N
H
m&mvz
wèSj&fcvjfe
broo0
broob
broob
brood
brood
brood
48 aw
47 aw
46
45 tn
44
43 a w
42*»
41
broöb
brook
broob
broob
brood
brood
brood
48#
47\m
46*0)
45 a«*
44
43a<3)
42 a<"
41 a«
»«oo>d
ur0ob
brood
broob
broob
brood
brood
brood
48 a«
47Am
46
45 km
44 a m
43 a«
42*0)
41a m
broq»
bhoöï)
brood
brood
broob
brood
brood
brood
48 a<1'
47
46
45a<1>
44 a a)
43 m
42 ii
4j a
48 b
47b
46b
45b
44 b
43 b
42b
41b
«roö»
ix stoot)
brood
brood
broot*
rood
48b
47b
46b
45b
44 b
43b
42 b
41b
broó»
bro&fe
sromt
»rcta&'
br0ó»
brood
Bevrijdingsdag kruipt alsmaar dichterbij. Het staat in vet gedrukte let
ters op de kalender: 5 mei. V.E.-day (Victory in Europe Day) vieren ze
ook in Engeland, mijn land van herkomst. Dat ik en mijn man het direct
resultaat van de bevrijding zijn, is zonder twijfel.
Onze vaders, de ene Tsjech en de
ander Brits, vochten vanaf de twee
de invasiegolf op de stranden van
Normandië op D-day, via België in
Nederland. Schouder aan schouder,
jonge mannen van het 9de Survey
Regiment Royal Artillery. Ze heb
ben hun leven op het spel gezet voor
een ideaal, in een land dat van geen
van beiden was. Het waren twee
militairen van de vele geallieerde
troepen die voor de vrijheid van het
Nederlandse volk gevochten heb
ben.
In Breda leerde mijn vader een
Nederlands meisje kennen. Na het
einde van de oorlog, op de Lünen-
burger Heide in Duitsland, werden
ze gedemobiliseerd en ging ieder
naar zijn eigen land terug. In mijn
geval volgde het Nederlands meisje
haar officier in 1946 en gaf ze hem
in Londen het ja-woord. Die vrouw
werd mijn moeder.
Inmiddels zijn mijn man en ik al
weer ruim 15 jaar inwoner van het
mooie Zeeuwse stadje Tholen, in het
land dat destijds door onze vaders
werd bevrijd. Of de droom die ik
dacht hier te vinden, echt uitkomt, is
nog de vraag. De laatste jaren ben ik
wel teleurgesteld in het gedrag van
sommige Tholenaren, hoewel er ook
goede, aardige medeburgers zijn. Ik
heb ook een politieke partij gevon
den die de oude normen die mijn
vader mij geleerd heeft, behartigt.
De doelstelling luidt: respect voor
mens, fauna, flora en milieu.
Ik las dat Ed Nijpels (burgemeester
van Breda) voorzitter is geworden
van de nationale campagne 'Alle
maal ander, allemaal gelijk.' "Met de
mond is de Nederlander erg tolerant,
maar in de praktijk verwatert dat
snel. Dikwijls worden de nieuwe
Nederlanders gezien als concurrent,
terwijl ze toch al vaak in de hoek zit
ten waar de klappen vallen."
Die ervaring van Nijpels kwam ook
naar voren in de visie van mr. Vis
ser, de grondlegger van de ANV-
Visser Neerlandiaprijzen, waarvan
er laatst één in Middelburg werd uit
gereikt en waarbij ik de eer had, aan
wezig te mogen zijn.
Waar blijft de tolerantie, het respect
bij sommigen? Vaak zie ik, dat
onbeleefdheid en gebrek aan respect
voorkomt in de hoek van de kinde
ren van de mensen die kortjakje-
gewijs, op zondag naar de kerk
gaan. Kunnen ze hun dankbaarheid
voor hun vrijheid niet doortrekken
naar de kinderen en kleinkinderen
van hen die 50 jaar geleden belange
loos vochten voor Nederland? Wat
zou mijn vader, als hij nog in leven
zou zijn, zeggen over het Nederland
van heden? Mijn moeder zei eens,
dat ze niet kon begrijpen, waarom
wij hier wilden wonen. Zij zou niet
terug willen komen en dat vind ik
forse kritiek van een voormalige
landgenoot.
Toch is het goed, dat veel aandacht
aan de bevrijdingsdag 5 mei wordt
besteed. Misschien, heel misschien,
leert de Nederlande jeugd er wat
van.
Onder meer dat er strijders geweest
zijn, die iets voor hen hebben
gedaan. Zonder de inzet van mensen
als onze vaders, had men niet de
vrijheid gekend die er nu is. Ik hoop,
dat ik met mijn kleinschalige bezig
heden binnen de gemeentepolitiek
en door mijn gedichten de bevrij-
dingsstrijd van onze vaders mag
voortzetten.
Mevr. P.A.S. Kubista
Kreeftenstraat 3
Tholen
zijn vrouw.
Voormalig beheerster van woon
zorgcentrum De Rozeboom,
mevrouw G.E. Geense-Gouw uit
De uit Oud-Vossemeer afkomstige marechaussee Jeroense kreeg een
gouden medaille met de zwaarden van brigade-generaal Fabius.
De uit Oud-Vossemeer afkomstige
M. Jeroense (44) is vrijdag
koninklijk onderscheiden. Op de
Koning Willem III kazerne te
Apeldoorn kreeg de adjudant bij
de kon. marechaussee de ereme
daille in goud van de orde van
Oranje-Nassau met de zwaarden
opgespeld.
Jeroense werkt als hoofd adminis-
tratiegroep bij de staf van het district
Noord-Holland/Utrecht. Eerder ver
vulde hij functies te Bergen op
Zoom, Breda en Vlissingen. Hij is al
ongeveer een kwart eeuw uit zijn
geboorteplaats weg, woonde lange
tijd in Halsteren maar nu sinds
anderhalf jaar in Haarlem.
Bij de uitreiking van de onderschei
ding roemde brigade-generaal D.
Fabius het hoge plichtsbesef van
Jeroense, alsmede diens bereidheid
om collega's steeds met raad en daad
bij te staan. "Het maakt dat u door
nagenoeg eenieder zeer wordt
gewaardeerd." In zijn huidige func
tie was de adjudant nauw betrokken
bij de invoering van een nieuw
geautomatiseerd administratiesys
teem, die mede door zijn kennis van
zaken soepel verliep.
Binnen de staf levert Jeroense een
wezenlijke bijdrage aan de taakstel
ling, aldus Fabius. Ja, hij vervult
bovenal een voorbeeldfunctie.
"Naast de vlotte en punctuele admi
nistratieve afwikkeling ontplooit u
initiatieven om zaken, die nog niet
op de juiste wijze geregeld zijn, als
nog in goede banen te leiden", zei
Fabius. Hij vervolgde dat de adju
dant een nagenoeg onmisbare scha
kel is geworden door diens hoge
mate van dienstbaarheid aan de
organisatie en de mensen daarin.
Jeroense is al vele jaren actief als
atleet. Tijdens zijn diensttijd verte
genwoordigde hij de kon. mare
chaussee bij diverse nationale en
internationale gelegenheden. Verder
was hij actief bij sportverenigingen,
zoals atletiekclub Olympia te Hal
steren. De prestatieloop - en nader
hand enkele keren de halve mara
thon - die de activiteitencommissie
van v.v. Vosmeer in samenwerking
met Olympia organiseerde, bracht
Jeroense in die tijd in contact met
zijn geboorteplaats Oud-Vossemeer.
Fabius noemde in zijn toespraak nög
een verdienste van de gedecoreerde:
jarenlang zorgden hij en zijn vrouw
- naast het eigen gezin - in het
schoolseizoen spontaan voor de kin
deren van zijn schoonzus, die met
haar man het schippersvak uitoefent.
Een vergulde Joh. Overbeeke met zijn lintje en de bloemen bij het verlaten van de koorkerk, samen met
Sint-Philipsland, heeft de ereme
daille in zilver van de orde van
Oranje-Nassau gekregen.
"Dienstbaarheid was haar motto,
zowel thuis als op het werk", zei
burgemeester Van der Munnik bij
de uitreiking vrijdagmorgen.
Mevrouw Geense was zó verrast,
dat ze niet wist wat te zeggen.
Als een mens al vergeleken kan
worden met een engel, dan is
mevrouw Geense er zéker een,
kreeg de burgemeester onlangs van
iemand te horen. Het zegt iets over
de manier waarop ze sinds 1984 als
beheerster van De Rozeboom func
tioneerde. "Ze kan het best vergele
ken worden met een ouderwetse en
degelijke diacones", aldus Van der
Munnik. "Ze stond bij wijze van
spreken 24 uur per dag klaar voor de
aan haar zorgen toevertrouwde
bewoners." Ondersteund door haar
man zorgde ze ervoor, dat de men
sen er langer konden blijven wonen
zonder een beroep te hoeven doen
op zwaardere vormen van zorg.
De burgemeester memoreerde de
wekelijkse ontmoeting voor de
Fietstocht. De VVV heeft een
bevrijdingsfietstocht uitgezet door
Bergen op Zoom. De route, die ook
met de auto te rijden is, leidt langs
markante punten in de stad en
schenkt aandacht aan de bevrijding.
De 87 km lange rit is opgesplitst in
een noordelijke en zuidelijke route.
ouderen die mevrouw Geense intro
duceerde. En de bibliotheek die ze
oprichtte. "Maar daarboven toch
denk ik aan de algemene en bijzon
dere zorg voor de ouderen, die in tijd
uitgedrukt het in het arbeidscontract
genoemde aantal uren per week ver
re te boven ging."
Mevrouw Geense werkte tussen
1950 en 1966 als gediplomeerd ver
pleegkundige in achtereenvolgens
psychiatrisch ziekenhuis Vrederust
te Bergen op Zoom, ziekenhuis Re-
faja te Dordrecht, psycho-therapeu-
tisch centrum De Viersprong te Hal
steren en in de wijkverpleging te
Sint-Philipsland. Na achttien jaar
zorg voor het gezin ging ze in De
Rozeboom aan de slag, waar ze
vorig jaar vervroegd met pensioen
ging-
Ook op andere terreinen is mevrouw
Geense actief. Ze was contactdame
bejaardenzorg bij de federatie maat
schappelijke dienstverlening Noord-
Zeeland. Sinds de oprichting in
1988 is ze bestuurslid van de afde
ling Sint-Philipsland van de Neder
landse Patiëntenvereniging; ook is
ze betrokken bij de NPV-commissie
die op basis van vrijwilligheid thuis
zorg biedt waar dat nodig is. En in
het verleden was mevrouw Geense
achttien jaar lang als leidster van een
groep meisjes werkzaam in het ker-
kewerk van de Oud-Gereformeerde
Gemeente in haar woonplaats.
De landbouwer en glastuinder J.
Overbeeke uit Sint-Annaland is
vrijdag onderscheiden met de ere
medaille in zilver van de orde van
Oranje-Nassau. Hij kreeg het lin
tje wegens zijn verdiensten voor
de Hervormde Gemeente Sint-
Annaland en de CBTB Tholen.
De bejaarde Sint-Annalander was
dermate ontroerd door de eer die
hem zo onverwacht te beurt viel, dat
hij geen woord kon uitbrengen nadat
de burgemeester hem de versierse
len had opgespeld. Overbeeke dien
de de Hervormde Gemeente in zijn
woonplaats veertig jaren. In januari
vorig jaar nam hij afscheid. De Sint-
Annalander begon in 1954 als dia
ken en bleef dat zes jaar. Vervolgens
was hij 34 jaar lang ouderling en
daarbij ook nog 16 jaar kerkvoogd.
Gedurende de ongeveer acht jaren
dat de gemeente in de afgelopen vier
decennia vacant was, nam Overbee
ke regelmatig het lezen van de pre
ken voor zijn rekening. "Zijn kracht
lag vooral in de omgang met de
kerkleden. En het belang van dat
contact met de medemens moet niet
onderschat worden", zei de burge
meester. Overbeeke bezocht zieken
en familie van overledenen, was
aanwezig bij begrafenissen en legde
huisbezoek af bij de leden van de
kerk. De Sint-Annalander was één
van de initiatiefnemers voor de
oprichting van een Thoolse afdeling
van de christelijke boeren- en tuin-
dersbond (CBTB). Van die afdeling
was hij 35 jaar lang, van 1957 tot
1992, voorzitter. Al met al voldoen
de reden voor hare majesteit de
koningin om een onderscheiding toe
te kennen, aldus burgemeester Van
der Munnik.
Dhr. Giljam in gesprek met zijn schoonzoon met rechts zijn vrouw, dochter en de secretaresse van de
burgemeester, Lien van Sprundel-den Engelsman, die alle voorbereidingen trof voor de koninklijke
onderscheidingen.
Speeltuin-voorzitter Rijnberg is jong gebleven, zei de burgemeester bij het toekennen van de zilveren
medaille. Hier heeft hij zijn bijna 1-jarige kleinzoon Jurian op de armrechts mevr. Rijnberg.
Bijna 42 jaar was D.M. Giljam
secretaris/penningmeester van de
Onderlinge Verzekeringsmaat
schappij voor het eiland Tholen
(OVT), toen deze eind 1993 werd
opgeheven. Vrijdag was er
koninklijke waardering voor de
verdiensten van de inwoner van
Sint-Annaland. Hem werd de ere
medaille in zilver van de orde van
Oranje-Nassau toegekend.
"Vorig jaar heb ik weieens gezegd:
innerlijk is het nauwelijks te aan
vaarden dat de OVT verdwenen is.
Maar deze onderscheiding aanvaard
ik", aldus Giljam die in zijn dank
woord ook zijn vrouw betrok. Zater
dagavond bracht Accelerando de
gedecoreerde een serenade.
Burgemeester Van der Munnik zei
bij de uitreiking dat Giljam ook
directeur/administrateur genoemd
kan worden. Hij droeg de OVT,
bekleedde een vertrouwensfunctie.
"En met zijn grote kennis en erva
ring, opgebouwd gedurende een
reeks van jaren, heeft hij grote ver
diensten gehad voor deze voor
akkerbouwers, paardenliefhebbers
en veehouders zo belangrijke verze
kering." De burgemeester noemde
het een voordeel van de OVT dat
deze eigen was aan het eiland Tho
len, overzichtelijk en toegankelijk.
Hij zei dat Giljam een belangrijk
aandeel heeft gehad in het goed
functioneren van de agrarische sec
tor, doordat hij zijn kennis en erva
ring in dienst heeft gesteld van de
OVT en daarmee van zijn vakgeno
ten.
Maar Giljam, zelf akkerbouwer en
veehouder, deed meer. Ruim 20 jaar
was hij schatter/taxateur van scha
degevallen. Daarnaast vijftien jaar
lang bestuurslid van de afdeling
Tholen/Sint-Philipsland van de
rundvee-organisatie midden- en
west-Nederland, en tien jaar voorzit
ter van de veehouderijcommissie
Tholen en Sint-Philipsland en uit
hoofde daarvan adviseur van het
ZLM-kringbestuur. Verder tien jaar
lid van de contactcommissie Men
ken landbouw en dertien jaar - tot
aan de opheffing begin vorig jaar -
bestuurslid van de afdeling Scherpe-
nisse van de ZLM.
Een vasthoudende voorzitter. Zo
typeerde burgemeester H.A. van
der Munnik vrijdagmorgen A.
Rijnberg uit Sint-Annaland, toen
hij deze de eremedaille in zilver
van de orde van Oranje-Nassau
opspeldde. Rijnberg geeft al 35
jaar leiding aan de speeltuinver
eniging Vrij en Blij in zijn woon
plaats.
In 1960 was Rijnberg mede-oprich
ter van Vrij en Blij. Inmiddels is hij
73 jaar, maar eigenlijk is hij even
jong gebleven, aldus de burgemees
ter. De niet aflatende inspanningen
en goede leiding van de voorzitter
hebben ertoe geleid, dat de speeltuin
niet meer is weg te denken en een
begrip is geworden in Sint-Anna
land en daarbuiten.
Van der Munnik ging uitvoerig in op
het ontstaan van de speeltuin. Hoe
Rijnberg en anderen het een gemis
vonden dat er in het dorp geen goe
de speelgelegenheid was voor de
kinderen, een stukje grond in het
centrum kochten en toestemming
kregen om er een speeltuin in te
richten. Deze ontwikkelde zich in de
loop der jaren, waarbij de goede
kwaliteit van de speeltoestellen
voorop stond en staat. Ze worden
dan ook tijdig vervangen. Verder is
er aandacht voor de veiligheid van
de kinderen. "En onlangs werden
een toiletvoorziening en een onder
komen voor de toezichthouder offi
cieel geopend", aldus Van der Mun
nik. Hij vertelde dat ook uit andere
dorpen mensen de Sint-Annalandse
speeltuin weten te vinden, bijvoor
beeld voor verjaardagsfeestjes.
Naast de speeltuin was Rijnberg in
het verleden nog op een ander ter
rein actief, de politiek. Zeven jaar
geleden legde hij, na een periode
van dertig jaar, het vice-voorzitter-
schap neer van de SGP-kiesvereni-
ging Sint-Annaland. Verder was hij
vijftien jaar penningmeester van de
SGP-statenkring Tholen/Sint-Phi
lipsland en een gelijke periode bus
leider naar de landelijke vergaderin
gen van de SGP in Utrecht. Vooral
dat laatste sprak de burgemeester
bijzonder aan.
"Het werk voor de SGP heb ik met
enorm veel liefde gedaan, maar de
speeltuin is toch wel het meeste
werk geweest", zei Rijnberg in zijn
dankwoord. Hij kondigde aan, dit
jaar het voorzitterschap van Vrij en
Blij, wegens zijn zwakke gezond
heid, te zullen overdragen. De Sint-
De OVT is op 2 december 1904
opgericht en had tot doel, de eigena
ren van paarden en runderen in staat
te stellen zich te verzekeren tegen
schade aan deze dieren. In het begin
telde de maatschappij een vijftiental
deelnemers met 125 stuks rundvee
en 123 paarden. In 1925 waren die
aantallen gestegen naar respectieve
lijk 650 en 709. De mechanisatie in
de landbouw had tot gevolg dat de
verhouding tussen de aantallen ver
zekerde paarden en runderen dras
tisch veranderde; in 1967 waren er
1791 runderen verzekerd en nog
maar 83 paarden.
Tot 1991 liepen de resultaten van de
OVT vervolgens zienderogen terug
en daarom kwam de vraag aan de
orde of nog wel doorgegaan moest
worden. In 1993 waren er nog 32
deelnemers met 70 paarden en 700
runderen.
Gelet op de schade-uitkeringen
vond het bestuur het niet meer ver
antwoord om als kleine verzeke
ringsmaatschappij door te gaan. Op
25 november van dat jaar werd, na
bijna 90 jaar, definitief een streep
gezet onder het voortbestaan van de
OVT.
Mevr. Geense spreekt haar dankwoord in de koorkerk met op de
achtergrond een glunderende burgemeester.
Annalander schetste hoe de speel
tuinvereniging in het dorp een groot
draagvlak heeft met 450 leden, en
noemde de goede contacten met de
gemeente. Hij zei het belangrijk te
vinden om het spel van het kind te
bevorderen. Daarom ook werkte hij
mee aan de oprichting van een
speeltuinvereniging in Oud-Vosse
meer enkele jaren geleden. Rijnberg
betrok mede-oprichter L. Hage en
zijn bestuur in de hulde. "Want het
werk van 35 jaar is niet alleen aan
mij geweest."