'Een koor moet als een peloton
soldaten lekker strak marcheren'
Als ik een uur bij iemand ben,
dan weet ik of het klikt of niet
J- Wesdorp 25 jaar dirigent bij VZOS Sint-Philipsland
Jubilerende
dirigent eet
met stemvork
Meer peuters
in Thoolse
speelzalen
Gynaecoloog
is overleden
Standhouders
in de veiling
Mevrouw Boogaart uit Oud-Vossemeer kwart eeuw gezinshulp
Dienstverlening
voor diefstallen
Verslaafde op
dievenpad 16
maanden cel in
Donderdag 23 februari 1995
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
dirigent van de zangvereniging Vooruitgang zij ons Stre
ven (VZOS) uit Sint-Philipsland. Het komt zelden voor
dat een dirigent het zo lang bij één koor uithoudt. Wes
dorp noemt het 'liefde voor de zangkunst'. Die passie
houdt hem in de ban van het dirigeren.
Niet thuis
Uren voor de spiegel
Veeleisend
Geen andere koren
Gevoel inleggen
Praten
Niet zonder muziek
Onverstaanbaar
'Je maakt leuke en minder
leuke dingen mee. Maar als
ik een uur bij iemand in
huis ben, weet ik of het
klikt of niet." Mevrouw P.
Boogaart-Timmermans uit
Oud-Vossemeer werkte al
bij heel wat mensen. Ze is
25 jaar met hart en ziel
gezinshelpster. Een jubi
leum dat de stichting thuis
zorg op Tholen nog niet
eerder meemaakte.
Werkbespreking
Sappelen
Muizen
Fleuriger
Gewaardeerd
J. Wesdorp - hier voor de molen in zijn woonplaats Sint-Annaland -is al 25 jaar de strenge, maar bezielende dirigent van VZOS te Sint-Phi
lipsland.
Vroeger werd er al veel gezongen in
het ouderlijk huis van Wesdorp te
Stavenisse. Vader speelde op het
orgel en de gezinsleden zongen
erbij. Op 9-jarige leeftijd ging Jan
Wesdorp trompet spelen bij de
muziekvereniging Oefening baart
Kunst (OBK) te Stavenisse. In 1962
verhuisde hij naar Scherpenisse en
een jaar later werd hij daar als tenor
lid van het koor van de Hervormde
Gemeente dat onder leidingstond
van A. Riedijk. In 1964 versterkte
hij ook VZOS te Sint-Philipsland.
Het oude Smalstads mannenkoor
kwam een tijdje stil te liggen en
werd door I. Riedijk weer opgepakt
als dubbelkwartet waarin ook Wes
dorp zong. Het groeide uit tot zo'n
15 leden en later werd Wesdorp diri
gent van het Smalstads mannenkoor
en dat is nog steeds zo. In 1968 -
vier jaar nadat hij lid was geworden
- werd Wesdorp dirigent van het
kerkkoor te Scherpenisse. Eind
1969 ging hij ook de dirigeerstok
zwaaien over VZOS te Sint-Philips
land, wat hij al 25 jaar volhoudt. In
zijn drukste periode was de jubilaris
dirigent van vier koren: VZOS te
Sint-Philipsland, het gelijknamige
koor te Sint-Annaland, een kinder
koor te Scherpenisse en het kerk
koor in diezelfde plaats. Bovendien
was hij toen ook nog lid van
muziekvereniging Euterpe. "Toen ik
pas getrouwd was, ben ik eens drie
maanden lang geen enkele avond
thuis geweest", vertelt Wesdorp.
"Maar dat ging toch niet. Toen heb
ik besloten de muziek maar te laten
vallen. Zingen vond ik toch leuker."
Wesdorp had toen 21 jaar trompet
gespeeld.
Wesdorp is een zogenaamde 'autodi
dact', iemand die zichzelf iets aan
leert. Nooit volgde hij een cursus of
opleiding tot dirigent.
"Toen men in Scherpenisse vroeg of
ik dirigent wilde worden van het
kerkkoor, heb ik ja gezegd op voor
waarde dat ik me er een jaar op
mocht voorbereiden", vertelt de
Sint-Annalander. "Ik heb toen boe
ken gekocht en doorgelezen en
urenlang heb ik voor de spiegel
staan oefenen. Want het is belang
rijk dat de koorleden begrijpen wat
je wilt. Je moet het kunnen over
brengen."
VZOS uit Sint-Philipsland had er
heel wat voor over om Wesdorp als
dirigent te krijgen. Elke repetitie
avond moest hij worden opgehaald,
want zelf had hij geen auto. "Dan
moesten we bij Oud-Vossemeer met
het pontje over. Dat voer tot half
acht. Soms was het op mijn horloge
nog een paar minuten voor half acht,
maar de veerman had blijkbaar niet
zoveel souplesse en wilde niet meer
overvaren. Dan moesten we via
Steenbergen terug", herinnert Wes
dorp zich.
De Sint-Annalandse dirigent is geen
gemakkelijke man en hij weet dat
veel koorleden hem als 'streng' zul
len aanduiden. "Nu ben ik wel wat
milder geworden, maar vroeger was
ik zeker niet de gemakkelijkste en
nog steeds sta ik wat kort in de kar.
Dat is toch wel een slechte eigen
schap van mezelf', geeft Wesdorp
toe. "Het kwam dan natuurlijk wel
eens voor dat er fricties waren. Ik
heb wel eens een lid weggestuurd en
ook zelf ben ik wel eens opgestapt,
maar dat ben ik ook snel weer verge
ten. Zoiets moet kunnen, vind ik.
Bovendien heb ik het nooit op de
persoon gemunt. Het was de liefde
voor de zang die het bij ons uitein
delijk won van de eventuele botsin
gen die er zijn geweest." Wesdorp is
iemand die niet graag de weg van de
minste weerstand kiest. "Daar ben ik
gewoon de man niet naar. Als er
problemen waren bij het Smalstads
mannenkoor of bij VZOS, had ik
ermee kunnen stoppen, maar dat doe
ik niet. Dan ben ik er juist."
De dirigent eist behoorlijk veel van
zijn zangers. Hij is een perfectionist.
"Maar niet op het ziekelijke af
hoor", zegt hij. "Het moet echter wel
goed zijn. Zo erger ik me bijvoor
beeld aan nonchalance tijdens de
repetities. Als er iemand staat te
geeuwen, sla ik gerust af. Dat kan
echt niet. Geeuwen is een teken dat
je er niet bij bent." Ook het uitge
breid instuderen van de partijen is
niets voor Wesdorp. "Als ik een
nieuw stuk uitdeel, dan zingen we
dat meteen vierstemmig van voor tot
achter. En dan gaat er natuurlijk nog
heel wat fout en er moet worden
geschaafd, maar dat werken we wel
bij. Als je één voor één de partijen in
moet gaan studeren, hebben de
anderen een hele poos niets te doen.
Dat is zonde van de tijd", zegt Wes
dorp, die toegeeft af en toe wel eens
wat cru uit de hoek te komen. "Je
moet het als dirigent toch een beetje
overdrijven, want de leden pikken er
maar een deel van op."
Het is niet zo snel goed voor de jubi
lerende dirigent. Dat vindt hij niet
alleen van zichzelf, maar ook van
zijn koren en andere zangverenigin
gen. "Je moet niet te snel denken dat
je goed kunt zingen. Perfect wordt
het nooit", zegt Wesdorp. "Een
slechte eigenschap van me is, dat ik
slecht kan luisteren naar andere
koren.
Altijd hoor ik wel wat fouten en dan
erger ik me alleen maar aan die uit
voering. Ik heb dan ook maar weinig
cd's van andere zangverenigingen.
Alleen Engelse koren zijn heel goed.
En het Nederlands kamerkoor is het
beste dat er is." Ook de opnamen
van het Smalstads mannenkoor
beluistert Wesdorp zelden. "Ik hoor
alle momenten waar het fout gaat en
je kunt er niets meer aan veranderen.
Het ligt allemaal vast en dan ga ik
me eraan ergeren. Daarom houd ik
er ook niet van om bandjes of cd's
op te nemen."
Ook professionele dirigenten en
koren zijn niet altijd veilig voor
Wesdorp's scherpe gehoor. "Ik heb
wel eens met een professionele diri
gent gewerkt die er niets van terecht
bracht. Dan denk je: waarom is die
man nou toch koordirigent gewor
den?", vertelt Wesdorp. "En dan heb
ik ook nog wel een Schevenings
vrouwenkoor gezien. Die waren
prachtig uitgedost, maar ze zakten
tegen de begeleiding van de instru
menten in.
En dat is het vreselijkste wat een
dirigent kan overkomen. Als het
koor gaat zakken en dan tegen de
toon van de instrumenten gaat zit
ten. Dan wil je het liefst door de
grond gaan. Het was voor mij echt
niet om aan te horen."
Zuiver kunnen zingen, is voor Wes
dorp het belangrijkste criterium
voor een zanger. "De ontwikkeling
van de stem komt later wel. En ach,
het is ook niet zo heel erg als er eens
een keer één koorlid een steekje laat
vallen. Dat is het ergste voor die per
soon zelf, maar voor een dirigent is
het echt verschrikkelijk als een heel
koor uit de pas loopt. Ik vergelijk het
altijd maar met een peloton soldaten
dat lekker strak moet marcheren.
Als er één soldaat een verkeerde
stap maakt, is dat niet zo'n ramp,
maar als het hele peloton gaat zwal
ken wel."
Wesdorp had achteraf toch graag
wat meer achtergrondkennis gehad
van'het dirigeren. Maar een oplei
ding in de muziek zat er niet in. "Ik
mocht bij gratie twee jaar naar de
ambachtsschool en dat was het.
Voor een conservatoriumstudie
moest je wel heel erg goed zijn",
vertelt de jubilaris, die het dirigeren
vooral als een gevoel ziet. "Je moet
proberen op de koorleden over te
brengen wat je wilt met de muziek.
Die zwarte dotjes op het papier zijn
maar een hulpmiddel om muziek te
maken. Het gevoel moet je er zelf
inleggen."
Voor Wesdorp is het moeilijk om
met mensen over muziek te praten,
want maar enkelen delen zijn extre
me passie voor de zangkunst. Twee
waren er echter wel: organist Jo
Hage uit Scherpenisse en dirigent J.
Geluk. "Van Jo Hage heb ik ontzet
tend veel geleerd. We spraken veel
met elkaar en hij kwam vaak 's zon
dags op bezoek. Het was geen
gemakkelijke man en velen vonden
hem eigenwijs en moeilijk in de
omgang, maar ik zag die slechte
eigenschappen niet. Dat komt denk
ik toch door de gezamenlijke inte
resse in de muziek", vertelt Wes
dorp.
Ook van Geluk, die dirigent was van
VZOS Sint-Annaland, Euterpe en
OBK, leerde Wesdorp veel. Met
name het solferen (zingen op de
namen van de noten in plaats van op
tekst) kon Geluk goed. Wesdorp
leerde dit ook aan VZOS te Sint-
Philipsland.
De jubilerende dirigent kan zich het
leven zonder muziek niet voorstel
len. "Ik word al wat ouder, maar ik
voel me nog jong. En ik ben nog niet
van plan om te stoppen. Als ik ech
ter voel dat het minder wordt, dan
stop ik. Je kunt dat dan maar beter
doen, voordat ze het vragen. Ik ga
niet koste wat het kost door", zegt
Wesdorp. "Ik denk overigens niet
dat ik me zal vervelen. Er zijn nog
voldoende hobby's waar ik me mee
bezig kan houden. Maar het zal wel
heel erg wennen zijn."
Wesdorps muzikale voorkeur ligt bij
klassieke muziek. De Oostenrijker
Franz Schubert is één van zijn lieve
lingscomponisten. "Hij maakte
sprankelende muziek. Het lijkt zo
eenvoudig als je het op schrift ziet,
maar vaak is het toch heel moeilijk
als je er mee aan de slag gaat. Het
spreekt me erg aan. Schuberts
muziek geeft het karakter van de
dingen waar het stuk over gaat mooi
weer."
Overigens is Wesdorp niet afkerig
van modernere muziek. "Het gaat
erom dat de muziek spannend is.
Ook hele bekende nummers moet
een koor zo weten te brengen dat het
spannend blijft. VZOS en het Smal
stads mannenkoor kunnen een een
voudig stuk zoals bijvoorbeeld Stille
Nacht zó zingen dat het toch boei
end is. Vaak is dat veel moeilijker
dan het uitvoeren van muziek van
wat hoogstaander niveau."
De Sint-Annalander vindt de taal bij
een kooruitvoering niet zo belang
rijk. "Er zijn mensen die zeggen dat
ze het niet mooi vinden, omdat het
Engels, Duits of Frans is. Daar word
ik wel eens boos om", zegt Wes
dorp. "Want diezelfde mensen zitten
te luisteren naar koren die weliswaar
Nederlandse liederen brengen, maar
die slecht zingen èn bovendien
onverstaanbaar zijn. Maar omdat ze
aan de klanken horen dat het Neder
lands is, vinden ze het goed. Als je
naar een muziekstuk luistert, vind je
dat toch ook mooi? Nou, luister dan
bij Engelse, Duitse of Franse liede
ren alleen naar de klanken." Overi
gens vindt de dirigent het wel zinvol
om de vertaling van de liederen in
het programma af te drukken of om
een mondelinge toelichting te
geven.
Wesdorp heeft voor zijn koren niet
zoveel meer te wensen. Voor VZOS
zou hij echter graag zien dat er ver
sterking komt van jongere leden.
Voor het mannenkoor hoopt de diri
gent nog eens een paar goede eerste
tenoren tegen het lijf te lopen. Even
tuele geïnteresseerden stelt hij
gerust: "De selectie is bij het Smal
stads mannenkoor echt niet zo
streng." Als je maar zuiver zingt.
De Sint-Philipslandse zangvereni
ging Vooruitgang zij ons Streven
(VZOS) vierde vrijdagavond met
een diner dat J. Wesdorp uit Sint-
Annaland al 25 jaar de dirigeerstok
zwaait over het koor. Joke Neele las
een gedicht voor, terwijl het koor op
de achtergrond 'As torrents in sum
mer1 neuriede. Voorzitter Henk
Geluk vertelde dat Wesdorp heel
veel met muziek bezig is. "Hij eet
niet met mes en vork, maar met mes
en stemvork", zei Geluk. Hij roemde
de inzet en het gevoel voor verant
woordelijkheid van Wesdorp. De
dirigent gaf een repetitie voorrang
boven een verjaardag, maar na het
repeteren nog een kamertje behan
gen ging wél. "25 jaar Jan Wesdorp
en VZOS bracht ook wel eens span
ningen, maar dat komt in ieder
huwelijk voor", zei Geluk die ook
Wesdorps vrouw bedankte voor de
vele avonden waarop ze haar man
moest missen. Als cadeau kreeg
Wesdorp van VZOS twee gouden
manchetknopen.
Als verrassing trad pianist Jan van
Walraven op. Samen met zijn vrouw
Loes als zangeres, gaf Walraven een
concert. Na het eten werd er nog een
videofilm gedraaid. Hierin vertelden
Hans Smout, oud-voorzitter Leo
Neele van VZOS, voorzitter Tom
van Gorp van het Smalstads man
nenkoor (waar Wesdorp eveneens
dirigent van is), een bewoonster van
bejaardenhuis De Schutse (waarvan
Wesdorp directeur is), Sien van Dij-
ke van VZOS en Wesdorps vrouw
en dochter over hun ervaringen met
en visie op de jubilaris. Arco Kunst
zette het allemaal op de band. In zijn
dankwoord zei Wesdorp verbaasd te
■zijn. Hij vond het allemaal teveei
eer. Hij bedankte iedereen en daarbij
ook zijn vrouw omdat ze altijd ach
ter hem stond. "Zonder die steun zou
dit niet kunnen", zei Wesdorp.
Wegens zijn drukke werkzaamhe
den bedankte de Sint-Annalander
voor diverse verenigingen, maar
VZOS bleef een apart plekje in zijn
hart houden.
Op Tholen bezoekt 41,6% van de
twee- en driejarige kinderen een
peuterspeelzaal en op Sint-Philips
land is dat 46,3%. Dat blijkt uit de
resultaten van de peiling die in
november is gehouden door de
stichting ondersteuning kinderop
vang Zeeland. Voor de hele provin
cie, waar 117 peuterspeelzalen zijn,
ligt het gemiddelde op 54,3%.
In totaal bezochten op de peildatum
239 Thoolse en 31 Sint-Philipsland
se peuters de acht speelzalen. Voor
Tholen een stijging met 21, voor
Sint-Philipsland een daling van 4
ten opzichte van 1993. In beide
gemeenten zijn de wachtlijsten
behoorlijk gedaald. Voor Tholen
stonden daar 23 kinderen op, voor
Sint-Philipsland één. Ook provinci
aal werd de wachtlijst kleiner.
Gemiddeld werd het afgelopen jaar
een vaste ouderbijdrage van 423,33
gulden per jaar betaald. Tholen zat
daar boven met 462 gulden, Sint-
Philipsland eronder met 412,50 gul
den.
De eerste 15 standhouders hebben
zich al aangemeld voor de consu
mentenbeurs, die organisatiebureau
L L op 6, 7 en 8 april in de St.
Annalandse veiling organiseert. Op
de 2500 m2 is er ruimte voor zo'n 50
bedrijven en instellingen. Er komt in
elk geval een mode- en autoshow.
"Met deze beurs willen we laten zien
wat Tholen in huis heeft", zegt orga
nisator L.J. Hage. "Als onderneming
moet je naar buiten treden, jezelf
etaleren, want de consument kan
alle kanten uit. Nu Tholen en St.
Philipsland via de Oester- en Phi-
lipsdam beter zijn ontsloten, kan
men gemakkelijker in Goes en Mid-
delhamis gaan winkelen. Maar die
verbindingen bieden ook weer kan
sen om inwoners van Schouwen-
Duiveland, Goeree-Overflakkee en
de Bevelanden naar Tholen te halen.
De consumentenbeurs moet daar
voor een trekpleister vormen.
Bedrijven kunnen nieuwe contacten
opdoen en omzetgroei verwezenlij
ken. Hoe dan ook is het promotie
van Tholen", aldus Hage.
Landschap. De stichting land
schapsverzorging krijgt vanaf dit
jaar de jaarlijkse bijdrage van de
provincie als een budgetsubsidie
van 551.600 gulden. De stichting
ondersteunt, stimuleert en coördi
neert hiermee het onderhoud van het
landschap door vrijwilligers en geeft
voorlichting aan eigenaren van land
schapselementen.
Een dankbaar werk, zo heeft
mevrouw Boogaart haar baan in de
gezinszorg al die tijd ervaren. En ze
doet het nog steeds met plezier. "Ik
kan niet zeggen dat ik ooit al eens
chagrijnig op mijn werk gekomen
ben. En als ik gezond mag blijven,
blijf ik het nog een poosje doen.
Want ik zou het toch missen." Toen
ze begon, werkte ze achttien uren
per week; nu heeft ze een contract
voor zestien uren. "Op dit moment
werk ik bij twee alleenstaande
dames. Bij de een drie ochtenden
van vier uren en bij de ander één
morgen van drie uren in de week."
Mevrouw Boogaart weet nog pre
cies hoe ze destijds is begonnen. "Ik
was jarig en pastoor Vermeulen
kwam op visite, zoals hij dat bij
iedereen gewend was. Hij vertelde
dat er een mevrouw uit het zieken
huis in Vlissingen thuis was geko
men en hulp nodig had. En of dat
niets voor mij was. Ik besloot het te
doen en op 2 januari ging ik er op de
fiets naar toe."
Haar zoontje ging mee. "Dat had ik
als voorwaarde gesteld, want die
was nog klein en waar moest ik
anders met hem blijven." De Vosse-
meerse werkte dagelijks drie uren
met plezier op dat eerste adres. Een
jaar lang, tot de mevrouw in het ver
pleeghuis ABG werd opgenomen.
Vervolgens kreeg ze drie gezinnen
in één week. "Dat was ook gezellig.
En je was daar veel meer bezig, dus
verveling kende je niet."
In de kwart eeuw dat mevrouw
Boogaart als gezinshelpster werkt,
is er heel wat veranderd. Zowel in de
gezinnen als bij haar werkgever de
stichting thuiszorg (voorheen de
federatie maatschappelijke dienst
verlening).
"De eerste jaren kreeg je een briefje
om de gewerkte uren in te vullen,
maar je zag nooit iémand van de
stichting. Mevrouw Van der Slikke
was toen leidster en zij stond alléén
voor het hele eiland. Was er iets, dan
belde je haar op het kantoor in Tho
len." Tegenwoordig zijn de helpsters
in groepen verdeeld. Elke groep
komt maandelijks met de leidster
bijeen voor een werkbespreking.
"Dan wordt besproken wat er is
voorgevallen, daar heb je een hele
Mevrouw P. Boogaart-Timmermans uit Oud-Vossemeer is de eerste zilveren gezinshelpster van de stichting thuiszorg.
steun aan. Bovendien is het gemak
kelijk wanneer je wegens ziekte of
vakantie voor een collega moet
invallen." Ook wanneer er proble
men zijn, kunnen de helpsters op de
leidster terugvallen. De begeleiding
is prima, vindt mevrouw Boogaart.
Het werk in de gezinszorg moet niet
onderschat worden, zegt de Vosse-
meerse, die voornamelijk bij bejaar
den werkt. "Het is beslist niet als
maar koffie drinken, maar met tijden
best hard sappelen. En het is ook
niet altijd rozegeur en maneschijn.
Oude mensen zijn niet alle dagen
even goed, en zelf heb je ook wei
eens een slecht humeur." De jubila
ris vindt dat ze een leuke groep col
lega's heeft, en ook het jaarlijkse uit
stapje met alle groepen waardeert ze
bijzonder. De helpsters hoeven niet
alles te doen wat hun wordt opge
dragen. "Er zijn kaarten waarop
staat wat je moet doen en wat een
gezin van je kan verwachten." Alle
huishoudelijke karweitjes komen
aan bod: poetsen, wassen, eten
koken, boodschappen doen.
"Eén keer heb ik zelfs eens grind
gewassen. Maar toen dacht ik nader
hand: je bent gek, dat hoef je hele
maal niet te doen." In die 25 jaar is
er een periode geweest dat de boog
wat meer gespannen stond, geeft
mevrouw Boogaart aan. Met minder
beschikbare uren moest de gezins
zorg méér gezinnen helpen. Als er
iemand zwangerschapsverlof had,
mocht daarvoor geen vervanger aan
gesteld worden, maar moesten de
andere helpsters dat opvangen. "Het
was tegen de klok werken. Ik heb
het toen meegemaakt dat ik vijf
gezinnen op vier ochtenden had.
Niet normaal, maar gelukkig is dat
naderhand verbeterd."
Als je zolang hetzelfde werk doet,
maak je natuurlijk van alles mee.
Leuke, maar ook minder leuke din
gen. Mevrouw Boogaart zou er uren
over kunnen vertellen, maar ze moet
voorzichtig zijn.
Gezinshelpsters hebben namelijk,
begrijpelijkerwijs, een geheimhou
dingsplicht als het over de gezinnen
gaat waar ze werken of gewerkt heb
ben. Maar een aantal dingen wil de
Vossemeerse best kwijt. Zoals die
keer dat ze in Sint-Annaland bij een
man kwam, die blij was dat ze een
auto had. "Gooi het boeltje maar
snel aan de kant. Dan kun je daama
met me naar de kapper en naar de
bank, waarna we over de kaai en
door de nieuwbouw rijden, zei hij
tegen me. Dat mannetje genoot echt
van die rit." De week daarop ontdek
te mevrouw Boogaart dat in het hele
huis muizevallen stonden. "En als ik
ergens bang voor ben, is het voor
muizen. Daar moet ik niets van heb
ben. Ik roffelde dan ook op alle deu
ren als ik door het huis liep, om die
beestjes te verjagen." Ze lacht als ze
eraan terugdenkt. Maar ze maakte
het ook mee dat ze bij een toch al
niet spraakzame mevrouw niet meer
terug hoefde komen nadat ze een
emmer witsel uit haar handen liet
vallen. "Dan sta je raar te kijken." Of
mensen die ruzie met de buren heb
ben, sarren je omdat jij wél gewoon
met die buren praat. "Uiteindelijk
heb ik toch niets met die ruzie te
maken. Maakt het gezin waar je
werkt het te bont, dan schakel je de
leiding in.
Het gebeurt soms dat de hulp volle
dig wordt ingetrokken, maar daar
aan gaat heel wat vooraf." Mevrouw
Boogaart overkwam het elders op
het eiland ook wel, dat ze geen twee
de keer bij iemand hoefde te komen
toen die uitvond dat ze rooms-
katholiek is. "Met zoiets heb je in
Oud-Vossemeer in elk geval geen
dol. En voor mij is het geloof nooit
een probleem geweest. Een mens is
een mens en moet geholpen wor
den", zegt de Vossemeerse.
De bejaarden van 25 jaar geleden
toonden ouder dan die van tegen
woordig, vindt mevrouw Boogaart.
"Nu zien de mensen er veel fleuriger
en moderner uit. Ze hebben alle
moderne apparatuur in huis en het is
er ook allemaal veel schoner dan
toen ik begon." Er zijn best mensen
die misbruik maken van de goed
heid van een gezinshelpster, maar
daar word je wijs in, zegt de jubila
ris. Terechte kritiek vindt ze niet
erg: "Als je iets fout doet, moet dat
tegen je gezegd kunnen worden."
Het sociale aspect van het werk is
ook belangrijk.
"De mensen staan soms gewoon uit
te kijken tot je komt. En ze zijn
dankbaar", vertelt mevrouw Boog
aart. Ze ervaart dat ouderen niet
graag wisselen van gezinshelpster.
En als ze het ergens goed naar de zin
heeft, vindt ze het zelf ook niet altijd
plezierig om er weg te moeten. "Ik
werkte eens bij een vrouwtje dat het
verschrikkelijk vond dat ik drie
weken met vakantie ging. Ik zei: dan
komt er zolang toch iemand anders.
En na de vakantie zien we elkaar
weer. Toen ik na drie weken thuis
kwam, lag er een rouwbrief en bleek
ze te zijn overleden. Dat vond ik
verschrikkelijk."
De dankbaarheid ervaart mevrouw
Boogaart niet alleen van de mensen
waar ze werkt, maar vaak ook van
de kinderen. "Als iemand waar je
gewerkt hebt naar het bejaardente
huis gaat, en die overlijdt een aantal
jaren later, krijg je vaak ook een
rouwbrief. Dat is toch een bewijs dat
ze je gewaardeerd hebben." De Vos
semeerse vindt gezinshelpster een
leuk beroep, waar je echt voor moet
voelen. "Je moet verdraagzaam kun
nen zijn tegenover oude mensen. En
ik laat me niet alles zeggen, ik maak
van mijn hart geen moordkuil. Ver
der houd ik van een grap en een grol,
want altijd serieus zijn kan ook
niet." De jaren zijn omgevlogen,
vindt de zilveren gezinshelpster. Ze
heeft nooit spijt gehad van haar keu
ze. "Als ik het over kon doen, deed
ik het weer", zegt mevrouw Boog
aart uit Oud-Vossemeer.
Gynaecoloog C.C.J. Höhner is op
57-jarige leeftijd in zijn woonplaats
Bergen op Zoom plotseling overle
den. Tijdens het trimmen werd hij
getroffen door een hartstilstand.
Dokter Höhner was van 1971 tot
1994 als gynaecoloog verbonden
aan ziekenhuis Lievensberg. Gedu
rende die 23 jaar had hij ook veel
contacten met patiënten en huisart
sen van Tholen en St. Philipsland.
Een geheel voorwaardelijke gevan
genisstraf van 6 maanden en 240
uren dienstverlening was de straf
voor de 22-jarige A.V. uit Tholen
wegens veertien diefstallen in o.a.
Tholen, Halsteren en Hoogerheide.
In een periode van werkloosheid
kwam V., mede onder invloed van
vrienden, op het verkeerde pad. De
officier van justitie eiste 18 maan
den gevangenisstraf, maar de recht
bank hield er rekening mee, dat de
jonge Tholenaar zijn criminele acti
viteiten uit het verleden heeft afge
zworen.
A.F.J. van der B. (25) uit Tholen
heeft opnieuw een straf aan zijn
broek. Hij moet nu 16 maanden de
cel in voor diverse inbraken, o.a. in
Stavenisse. In december werd hij
door de Thoolse kantonrechter al tot
1475 gulden boete veroordeeld
omdat hij in een gammele auto
onverzekerd een ongeluk had ver
oorzaakt, waardoor zijn vriendin in
een rolstoel terecht kwam. De
drugsverslaafde blijkt zijn leven
echter niet te beteren. Na samen met
de Stavenissenaar A.G. in St. Maar
tensdijk cosmetica-artikelen te heb
ben gestolen, nam Van der B. wraak
op zijn vriend omdat hij niets van de
opbrengst had gekregen. Uit de
woning van G. in Stavenisse nam de
Tholenaar een geluidsinstallatie en
zo'n 100 c.d.'s mee ter waarde van
5100 gulden. Daar bleef het niet bij.
De jusitie kwam in totaal aan wel 12
inbraken in huizen, een bibliotheek,
en sportkantine. Van der B. probeer
de met de opbrengsten te voorzien in
verdovende middelen, want zijn
sociale uitkering schoot daarvoor
tekort. De officier van justitie bij de
Bredase rechtbank eiste 2 jaar
gevangenisstraf, wat de rechtbank
verzachtte in 16 maanden cel.
