Sint-Annalandse tenor laat zingen
in koor met pijn en moeite los
'Vrijwilligers zijn de inspiratie
geweest om het werk te doen'
Promotie voor
vier medewerkers
C. van de Repe neemt na 48 jaar afscheid van VZOS
J. Mabelis 50 jaar lid Rode Kruis en verknocht aan Tholen
Donderdag 26 januari 1995
3
Zingen is zijn lust en zijn leven. Dat is wel te merken aan
de 63-jarige tenor Cent van de Repe uit Sint-Annaland.
Des te vervelender vond hij het dan ook om afscheid te
nemen van het koor VZOS (vooruitgang zij ons streven)
uit zijn woonplaats. Donderdagavond werd hij gehuldigd
vanwege 48 jaar lidmaatschap, waarvan 39 jaar in
bestuursfuncties.
Kachel aanmaken
Chocolademelk
Geen verdienste
Hobby's
Jubilarissen
Weitje van Dies Duis
Pro Merito ofwel 'Voor verdienste' staat er op de zilveren
medaille die vrijdagavond bij de 68-jarige Jacques Mabe-
lis op de borst gespeld werd. Deze aan Tholen verknoch
te man kreeg deze onderscheiding voor 50 jaar werk in en
voor het Rode Kruis. Mabelis nam afscheid als colonne
commandant van Reimerswaal.
Tholenaren in waterschap Zeeuwse Eilanden
Vier medewerkers van het waterschap Tholen maken
promotie in het nieuwe waterschap Zeeuwse Eilanden,
dat 1 januari 1996 wordt gevormd door fusie van de vier
waterschappen boven de Westerschelde en het wegschap
Walcheren.
Woningnood
Tijdelijk
Oefening
Tholen niet opgeven
Keerpunt
Zorgen
Doordrammen
Goed figuur
Waterbeheer
Wegen en waterkeringen
Hoog percentage
Van de Repe werd in 1946 lid van
VZOS. Hij was toen nog maar veer
tien jaar en de minimum leeftijd was
eigenlijk zestien. "Dan moesten de
leden erover stemmen of je aspirant
lid mocht worden", legt de Sint-
Annalander uit. "En dat ben ik ook
geworden. Dat betekende dat men in
principe kon besluiten om je niet
mee te laten doen aan een openbare
uitvoering. Maar dat is nooit
gebeurd."
"Ik weet nog wel dat we ons eerste
reisje ondernamen. Dat was naar
Goes. Eerst zouden we naar Rotter
dam gaan, maar dat ging om één of
andere reden niet door", vertelt Van
de Repe. "Mijn eerste functie binnen
het koor was die van bode. We had
den toen op zaterdag en zondag
repetitie en een uur van tevoren
moest de bode de kachel aan gaan
maken. De vorige bode ging naar
Indië en toen ben ik het gaan doen."
Van de Repe heeft altijd al graag
gezongen. "Bij mij thuis werd ook
veel gezongen. Mijn vader deed het
graag en mijn moeder is ook nog lid
geweest van het vorige koor dat.
VZOS heette", zegt de Sint-Anna-
landse tenor. "Je moet natuurlijk ook
wel van muziek houden, anders
houd je het niet zo lang vol. Maar ja,
we waren oorlogskinderen en er was
toen niets anders. Na de oorlog, toen
we terugkwamen van de evacuatie,
leidde dirigent Koetsdijk een kin
derkoor en daar was ik al lid van.
Toen ben ik overgestapt naar VZOS.
Ik weet nog dat men toen een kwart
je per maand contributie betaalde.
Wij, als aspirant-leden, betaalden
vijftien cent." Zijn vrouw, die op de
dag af even oud is als haar man,
bezocht hetzelfde koor, maar na de
geboorte van hun eerste kind stopte
ze bij VZOS.
In 48 jaar verandert er heel wat.
"Tja, wat dat betreft heeft de televi
sie veel teweeg gebracht. Het is heel
erg moeilijk om jongeren in je koor
te krijgen", vertelt Van de Repe. "In
onze jeugd was er niets anders dan
de voetbal, de muziek en het koor.
Nu kun je van alles doen. Er zijn
veel verenigingen en de televisie en
radio bieden allerlei programma's.
Ach, het is toch wel overal hetzelfde
bij de verenigingen en waarschijn
lijk is ons koor ook wat te grijs. De
meeste leden zijn toch al ouder en de
jeugd voelt zich daarbij misschien
niet zo thuis. Maar toch vind ik dat
erg jammer. VZOS is een goed koor
en ik hoop er nog lang van te kunnen
genieten, maar daar heb ik wel eens
zorgen om."
Eén van de dingen waar leden niet
meer zo voor warm lopen, is de jaar
vergadering. VZOS besloot dan ook
om slechts om de vijf jaar - op de
lustrumvieringen - een jaarvergade
ring te houden. "Vroeger kwamen er
veel mensen naartoe, behalve de
leden ook de donateurs. Ik weet nog
wel dat in de jaren na de oorlog de
mannen op de jaarvergadering een
rokertje kregen en de vrouwen een
bonbon. En dat was niet zo vanzelf
sprekend, want alles was op de bon.
Het was echt een tractatie. Het was
zelfs zo bijzonder dat het in de notu
len werd vermeld", zegt Van de
Repe.
"Ook was het gewoonte om op de
jaarvergaderingen geen koffie, maar
chocolademelk te drinken. En dat
maakten enkele leden dan klaar.
Maar dan moest je dus wel voor
meer dan honderd man chocolade
melk maken. Dat waren melkbussen
vol die gekookt moesten worden."
De Sint-Annalandse tenor is blij met
het erelidmaatschap dat hij bij zijn
afscheid kreeg. "Ik zie het overigens
niet als een verdienste. Het wordt je
gegeven. Je moet maar zo oud wor
den dat je 48 jaar lid kunt zijn", ver
telt hij. "Bovendien heb ik het altijd
met veel plezier gedaan. Het geeft in
ieder geval wél aan dat ik mijn
bestuursfuncties over het algemeen
redelijk goed heb vervuld. En ja,
iedereen zegt of doet wel eens iets
waarvan hij later denkt: Had ik dat
eerste plaats om de perfectie heeft
gedraaid. "Nee, we wilden natuurlijk
wel mooi zingen, maar dat was niet
het belangrijkste. Dat was of de
mensen er iets aan hadden. Ik denk
ook dat het een stukje evangelie
was. Dat is toch best belangrijk voor
een christelijk koor."
Hoogtepunten weet Van de Repe
wel op te noemen. Eén bleef er met
name hangen. "Dat was een zang
avond van de ring Tholen. Daarop
traden diverse koren van het eiland
op", vertelt de zanger.
"Dat werd elk jaar in een andere plek
gehouden. Toen het bij ons was,
werd er een tent opgezet op 't weitje
van Dies Duis' aan de Zuidstraat.
Het was een groot succes, want er
kwam 1000 man betalend publiek
luisteren. Dat is zelfs tegenwoordig
een flink aantal."
De Sint-Annalander zal zich echter
niet snel vervelen. Zware arbeid
moest hij al lang geleden achterwe
ge laten. Van de Repe heeft een
eigen glastuinbouwbedrijf gehad.
Door rugklachten moest hij hiermee
stoppen en ging hij in de beveiliging
werken bij Philip Morris in Bergen
op Zoom. Vanwege een aantal hart
infarcten moest hij uiteindelijk het
werken opgeven. Zelfs zijn geliefde
hobby houtbewerking kan hij niet te
lang volhouden. "Daarom ging ik op
zoek naar iets anders", legt Van de
Repe uit. "Nu ben ik gaan kalligrafe
ren en zandschilderen. En ik denk
erover om nog een cursus tekenen te
gaan volgen. Tja, toen ik stopte met
werken heb ik wel eens gezegd: Ik
snap niet dat ik ooit tijd had om voor
een ander te werken. Je hebt het
altijd druk."
Van muziek en zang komt Van de
Repe nooit los. "Zingen dat is zo iets
geweldigs. Dat je met je stem Gods
lof kunt zingen, is heel mooi. En als
je dat dan in een koor van veertig
man kunt doen, dat is niet te
omschrijven. Soms kan ik daar echt
ontroerd door raken", bekent de
tenor. Thuis zingen hij en zijn
vrouw regelmatig. A capella of met
een cd mee. Naast klassieke compo
nisten als Beethoven en Bach
schuwt Van de Repe ook het moder
nere werk niet. "Dat moet er ook
zijn. Ik heb bijvoorbeeld een kerst-
cd van Grant and Forsyth en die is
best mooi", zegt de zanger.
Van de Repe was ook actief in onder
andere de Anib waarvan hij jaren
lang voorzitter is geweest. Ook in de
streekverbeteringscommissie - ter
verbetering van ondermeer de werk
verhoudingen - had hij zitting.
Tegenwoordig is hij nog werkzaam
in het bestuur van de stichting
woon- en leefcentra voor verstande
lijk en lichamelijk gehandicapten.
Deze stichting wil een gezinsver
vangend tehuis bouwen in Bergen
op Zoom en begint daar binnenkort
met de bouw van een activiteiten
centrum.
Van de Repe werd donderdag gehul
digd op de algemene ledenvergade
ring van VZOS. Voorzitter Lia Pleu-
ne-v.d. Hoek opende de bijeen
komst. Bestuurslid mevr. S. Bruijn-
zeel-Ridderhof was aftredend en
werd vrijwel unaniem herkozen.
Doordat C. van de Repe zijn lid
maatschap opgaf en Saar van Keu-
len-Scherpenisse aftredend was,
kwamen er ook vacatures in de kas-
commissie. Die werden opgevuld
door Coby Heijboer en Wim Pleune.
Bij de activiteiten werd besloten dat
men medewerking zal verlenen aan
een herdenkingsdienst op 4 mei en
aan de aubade op 5 mei in plaats van
op koninginnedag. Ook aan een
evangelisatiedienst op 1 april wordt
meegewerkt door VZOS.
Naast Van de Repe werden er vier
sopranen onderscheiden die dertig
jaar lid zijn. Mevr. A. van Bendeg-
om-Hekezen, mevr. N. Goedege-
buure-Goedegebuure, mevr. M.
Boogaard-Bolier en mevr. A.
Heijboer-Lanooy kregen uit handen
van voorzitster mevr. Pleune een
oorkonde en bloemen. Han de Haan
werd in het zonnetje gezet omdat hij
al veertig jaar lid is van VZOS. Ook
hij kreeg bloemen en een oorkonde.
Van de Repe kreeg, naast dezelfde
eerbewijzen ook een dasspeld met
de naam van het koor erop. De voor
zitster stond even stil bij zijn 48-
jarig lidmaatschap en bij de 39 jaar
die hij als bestuurslid doorbracht. Ze
bedankte hem voor de inzet. Coby
Heijboer werd met bloemen bedankt
voor het verzorgen van de koffie en
bode Ko Vroegop voor het klaarzet
ten van de spullen.
maar niet gedaan. Ik vind het overi
gens wel jammer dat ik de 50 jaar
niet vol heb kunnen maken, maar
het was verstandiger om er nu mee
te stoppen."
Van de Repe heeft een hartoperatie
achter de rug waarbij er zes omlei
dingen zijn gemaakt. Doordat hij
snel vermoeid raakt, ook door het
zingen, vond hij het verstandiger nu
te stoppen. "Ik heb altijd gehoopt dat
ik zo verstandig zou zijn om ermee
op te houden als dat nodig was",
zegt de tenor. "Maar dat wil niet
zeggen dat het niet moeilijk is. Het
doet wel zeer. Toen ze het bondslied
zongen op de vergadering, had ik
het toch wat moeilijk. Zo'n erelid
maatschap geeft je wel te denken.
Ze geven zoiets in het algemeen niet
aan iemand die 25 jaar lid is. Dat
betekent dan ook dat je niet meer
één van de piepjongen bent."
Heel wat dirigenten zag Van de
Repe komen en gaan. Ook in het
repertoire veranderde wel wat. Aan
vankelijk werd er alleen in het
Nederlands gezongen, maar allengs
(onder dirigent Geluk) kwamen daar
ook Franse, Duitse en Engelse liede
ren bij. "Dat waren toch wel succes
nummers", zegt de tenor die bena
drukt dat het bij VZOS nooit in de
VZOS-voorzitter mevr. Pleune bij de huldiging van tenor C. v.d. Repe. Achter hen andere trouwe leden die in de bloemen werden gezet
v.l.n.r. mevr. Goedegebuure, dhr. Den Haan en de dames Van Bendegom, Heijboer en Boogaard.
J. Mabelis uit Tholen is al vijftig jaar werkzaam in en voor het Rode Kruis.
Het hele leven van de in Sluis gebo
ren Mabelis staat in het teken van
(medische) hulp. Op 25 oktober
1944, net voor de bevrijding, werd
hij ingeschreven bij de transportco
lonne van het Rode Kruis te Vlissin-
gen. "Dat was in de chaos van de
oorlog. De stad was nogal gebom
bardeerd en men kon alle hulp
gebruiken. Toen kon je alleen legaal
hulp verlenen als lid van een organi
satie", vertelt Mabelis. "Toen waren
dat er drie: de luchtbescherming
Vlissingen, het Rode Kruis en een
op Duitse leest geschoeide Not-
wachthilfe."
In die tijd zorgde het Rode Kruis
voor het vervoer en de verzorging
van de gewonden. Daarin kreeg
Mabelis dan ook een stoomcursus.
"Ach, echte cursussen waren er niet.
Het was vlak voor de landing op
Walcheren en de dijken werden
doorgestoken. Ze konden toen alle
handen gebruiken die er waren",
vertelt de Tholenaar. Vanuit het
Rode Kruis kwam hij terecht bij de
Binnenlandse Strijdkrachten en later
bij bataljon Zeeland als gewonden
verzorger. Dat deed Mabelis tot
1948. Daarna werd hij beroepsmili
tair bij de geneeskundige dienst in
Amersfoort. Ook vanuit die functie
verleende hij steun aan het Rode
Kruis door het verzorgen van oplei
dingen voor artsen. Later, tijdens de
Cuba-crisis in 1961, werd Mabelis
overgeplaatst naar Bergen op Zoom.
Dat gebeurde in verband met even
tuele oorlogsdreiging. Daar werd hij
gevraagd om opleidingen te verzor
gen bij de geneeskundige dienst van
de bescherming bevolking (BB) op
Tholen. Aangezien er in Bergen op
Zoom woningnood was, kwam
Mabelis terecht in Tholen. "De hui
zen in de Jan van Bloisstraat (de rij
die nu de even nummers heeft)
waren toen speciaal gebouwd voor
militairen", vertelt de Rode Kruis-
jubilaris. "Er zaten voornamelijk
mannen van de luchtmacht te
Woensdrecht. Deze huizen stonden
toen nog midden in de polder. Aan
de achterkant was het land. En toen
ik het zonnetje zo mooi op dit huis
zag schijnen, was ik meteen verliefd
op Tholen. Toen ik naar het
gemeentehuis ging om informatie,
heeft de toenmalige burgemeester
Van der Hoeven me op zijn kamer
persoonlijk gevraagd hier te komen
wonen. En dat hebben we gedaan."
In 1974 werd Mabelis als officier
overgeplaatst naar Middelburg,
mede op verzoek van het provinci
aal commando van het Rode Kruis.
Hij werd er staflid operatiën belast
met de voorbereiding van de inzet
van het Rode Kruis en de opleiding
van de districtscolonnes. Dit werk
deed hij tot ongeveer 1978. Een
overplaatsing - hij was zijn hele
leven beroepsmilitair - naar Ossen-
drecht volgde. Daar gaf hij nog
steeds wat lessen voor de hulporga
nisatie. In 1984 kreeg Mabelis func
tioneel leeftijdsontslag bij het leger
en zette hij zich voortaan volledig in
voor het Rode Kruis. In 1985 en '86
gaf hij stafcursussen toen de genees
kundige taak van de BB overgedra
gen werd aan het Rode Kruis. Dat
deed hij ondermeer in Tholen waar
hij overigens ook algemeen lid is
van de afdeling. In 1986 werd hij
colonnecommandant in Bergen op
Zoom, tot 1988 toen men in Rei
merswaal, een colonne van 70 man,
geen commandant kon vinden. Op
verzoek van het provinciaal com
mando vervulde Mabelis tijdelijk
deze functie. Normaal stopt men bij
het Rode Kruis op 65-jarige leeftijd,
maar Mabelis kreeg drie jaar uitstel.
Nu is hij dan uiteindelijk toch com
mandant af. Desondanks werkt hij
nog steeds voor de hulporganisatie
als adviseur voor de zaken die de
colonne Reimerswaal aangaan.
In Oostdijk werd Mabelis vrijdag
gehuldigd door het bestuur. "Het
was een onvergetelijke gebeurtenis.
Men heeft er een bijzondere avond
van gemaakt", zegt de jubilaris, die
de medaille van verdienste in zilver
èn een medaille voor 50 jaar lid
maatschap ontving. "Ik ben het werk
altijd blijven doen omdat ik heel
veel bewondering heb voor de vrij
willigers van het Rode Kruis", zegt
Mabelis. "Ik heb het in Reimerswaal
meegemaakt dat mensen er hun
vakantie aan opofferden of er speci
aal vakantie voor namen om bij
voorbeeld met de Henri Dunant mee
te varen of te helpen in de vakantie
huizen IJsselvliet en de Valkenberg
van het Rode Kruis. Zoiets kan
alleen maar door vrijwilligers en
daar heb ik veel respect voor. Dat
was voor mij de inspiratie om door
te gaan. En natuurlijk vind ik het
werk leuk. Ik maak bijvoorbeeld les
programma's voor ieder jaar en daar
heb ik plezier in."
Dat Mabelis goed is in het opstellen
van programma's, bleek toen hij de
eerste oefening in Nederland voor
opvang en verzorging van ramp
slachtoffers organiseerde: 'Zorg-
Saam'. Deze operatie trok zoveel
belangstelling, van ondermeer het
ministerie van volksgezondheid, dat
het een grootschalig project werd.
De situatie van de oefening was dat
twee schepen op de Westerschelde
op elkaar waren gebotst. Ze stonden
in brand en gifwolken kwamen op
Hansweert af. Het Rode Kruis heeft
destijds, met medewerking van
ondermeer de gemeente, een deel
van Hansweert daadwerkelijk ont
ruimd. Daaraan werkten burgers,
bejaardentehuizen en scholen mee.
"Ik ben erg blij dat het toen zo vlek
keloos is gegaan, maar ik zeg er
meteen bij dat het nooit zo goed was
gelukt, als niet alle vrijwilligers zich
zo goed hadden ingezet. Dat is het
belangrijkste", meent Mabelis.
Mabelis is verknocht aan Tholen.
Hoewel hij overgeplaatst werd naar
ondermeer Breda, Utrecht en Mid
delburg, bleef hij in Tholen wonen.
Ook toen hij daardoor zijn eigen
kostgeld moest betalen. "In Utrecht
kreeg ik aanvankelijk reiskostenver
goeding, maar toen vond men het
waarschijnlijk genoeg en kon ik in
een flat op het Kanaaleiland bij
Utrecht gaan wonen; veertien hoog!
Dat heb ik geweigerd en toen moest
ik mijn eigen inkwartiering en eten
betalen. Maar ik wilde Tholen niet
opgeven voor een flat op de veer
tiende verdieping. Bij de oogsthulp,
toen in 1974 de regenval de oogsten
deed mislukken, werd ik weer over
geplaatst naar Middelburg om hier
te helpen.
Het internationale Rode Kruis is
opgericht door Henri Dunant die in
de slag bij Solferino in 1859, tussen
de Oostenrijkse keizer Franz-Jozef
en Napoleon III, zag dat de gewonde
soldaten gewoon aan hun lot werden
overgelaten. Naast de beroemde
oprichter Dunant, kreeg ook Floren
ce Nightingale (ofwel de vrouw met
de lamp) grote bekendheid doordat
ze de gewonden verzorgde in de
Krimoorlog. Het oorspronkelijke
doel van het Rode Kruis was dan
ook het verzorgen van de gewonden
op het slagveld. "Aanvankelijk
waren ze ook gekleed in soldatenu
niformen met een Rode Kruis-
embleem erop", legt Mabelis uit.
"Met de Tweede Wereldoorlog
kwam er als taak bij, het opvangen
van de vluchtelingen uit België. De
Tweede Wereldoorlog kenmerkte
zich doordat de strijd nu niet meer
alleen tussen twee legers ging, maar
het was een totale oorlog. De bevol
king werd ook getroffen door de
zware bombardementen. Toen is het
Rode Kruis de burgergewonden
meer gaan helpen."
Mabelis noemt de watersnoodramp
het tweede keerpunt. "Toen was het
Rode Kruis de enige hulporganisa
tie. Vanuit de overheid werd er niets
gedaan aan de sociaal-medische
hulpverlening", legt de Tholenaar
uit. De komst van de geneeskundige
dienst in het leger beroofde het Rode
Kruis van die taak. De komst van de
BB drong het Rode Kruis wat naar
de achtergrond. De geneeskundige
taken van de BB werden eind jaren
'70 overgenomen door de hulporga
nisatie.
De oud-colonne commandant maakt
zich zorgen over de toekomst van
het Rode Kruis. "De rampenbestrij
ding is in eerste instantie overgeno
men door de brandweer en de ambu
lancediensten. De GGD zorgt voor
de gewonden. Daardoor is de taak
van het Rode Kruis wat verzwakt",
zegt Mabelis, die constateert dat het
ook met de inkomsten van de orga
nisatie minder goed gaat. "Andere
hulporganisaties zoals Artsen zon
der grenzen zijn gekomen en hebben
een deel van het werk opgepikt. Het
Rode Kruis verdwijnt een beetje uit
de kijker, terwijl we toch de comple
te hulp bieden. Als je kijkt naar de
inkomsten, dan stijgen die voor het
Rode Kruis nog wel licht, maar
andere organisaties krijgen veel
meer.
Daarom is het ook belangrijk dat er
weer meer mensen lid worden van
het Rode Kruis. Vooral jongeren."
Aan Mabelis zal het niet liggen. Hij
vormt een lichtend voorbeeld. Na
vijftig jaar heeft hij er nog steeds
niet de brui aan gegeven. "Ik dacht
dat ik hem meer zou zien, als hij
geen commandant meer was, maar
hij is nog steeds wel twee of drie
avonden per week en een paar mid
dagen weg", lacht mevr. E. Mabelis-
van de Laak die al 44 jaar getrouwd
is met de jubilaris. Ter compensatie
van deze gemiste uren, kreeg mevr.
Mabelis vrijdag van het bestuur veel
bloemen.
Mabelis ontving zijn medailles uit
handen van kringcommissaris mevr.
Balkenende. Mevr. Verbree, van het
bestuur Reimerswaal, sprak de
scheidend colonnecommandant toe.
Ze sprak over 'een markant figuur'.
"Iemand die zijn eigen opvattingen
heeft over het functioneren binnen
een organisatie als het Rode Kruis",
zei mevr. Verbree. "Om dit te ver
klaren wil ik verwijzen naar het feit
dat de heer Mabelis in de periode
van 1986 tot 1988 colonnecomman
dant was in Bergen op Zoom. Maar
ja, het zijn daar Brabanders en dat
zijn meer bourgondiërs en derhalve
kenmerkten hun bijeenkomsten zich
meer door gezelligheid dan door het
stugge oefenen. Niets voor de heer
Mabelis, het leven is niet alleen
gezellig, er moet ook gewerkt wor
den, ook al is dat in vrijwilligheid.
Hij trok dan ook, gelukkig voor ons,
de conclusie en kwam onze colonne
versterken." Mevr. Verbree sprak
over de toch wel strenge manier
waarop Mabelis zijn korps leidde.
"U was, en bent nog steeds iemand
die 100 procent inzet vraagt van uw
mensen. Dat is niet erg als je zelf net
iets meer geeft dan die 100 procent",
zei de bestuurster. "U kon ontzaglijk
doordrammen, maar altijd met de
bedoeling om de meest optimale
situatie te bereiken. U was niet te
beroerd om zelf de handen uit de
mouwen te steken, u stond niet op
uw rang. Voor u telde niet zozeer de
eer, maar veel meer het resultaat."
Mevr. Verbree prees de afdeling
Reimerswaal gelukkig met het feit
dat Mabelis er nog als adviseur
werkzaam blijft. "Ik hoop van harte
dat we ook met u in de toekomst
blijven oefenen", besloot ze.
In de nieuwe organisatie zijn er vier
onderdelen: wegen, waterkering,
waterbeheer en middelen (Financiën
en juridische zaken). J.A. Dees,
hoofd technische dienst bij het
waterschap Tholen, krijgt een top
functie: hij wordt sectorhoofd
waterbeheer, waarmee hij lid wordt
van de staf.
Promotie is er ook voor de huidige
waarnemend-secretaris van het
Thoolse waterschap, G. Vos. Hij
wordt hoofd juridische zaken. En
hoofd financiën G. de Wilde van het
waterschap Tholen krijgt die functie
(controller) ook in het nieuwe
waterschap Zeeuwse Eilanden.
Gepromoveerd is verder Anita den
Engelsman, die op de afdeling
financiën een hogere functie heeft
gekregen ten opzichte van haar hui
dige baan bij het waterschap Tholen.
"Als administratieve dienst op Tho
len hebben we bij de plaatsing van
het personeel in het nieuwe water
schap een goed figuur geslagen en
daar ben ik blij mee", zegt secretaris
J.D. de Korte, die zelf niet meegaat
naar Goes.
Hij maakt gebruik van de regeling
om vervroegd uit te treden. Daarmee
is De Korte niet alleen, want totaal
23 waterschapsambtenaren boven
de Westerschelde gaan met de (pre-
)vut. Enkele mensen voor wie geen
passende functie gevonden kon wor
den, krijgen een tijdelijke benoe
ming met de mogelijkheid van ont
slag met wachtgeld of plaatsing
elders. Daar is echter niemand van
Tholen bij. "Onze medewerkers zijn
tevreden tot zeer tevreden", zegt De
Korte. "Enkelen hebben nog wat
vragen, maar het zou gek zijn als er
van de bijna 40 mensen niemand
meer iets te wensen had. Zij kunnen
nog vragen aan de plaatsingscom
missie stellen en 16 februari wordt
de indeling definitief."
Dhr. Hogendoorn komt ook in Goes
bij de afdeling financiën te werken,
mevr. J. van Hemert gaat naar het
archief en mevr. W. Pot-Beeke naar
de afdeling postzaken. M. Koopman
komt bij personeelszaken. Naar het
bureau informatievoorziening en
automatisering gaan twee Tholena
ren: drs. J.W.C. Bij de Vaate en
G.C. Quist (systeembeheerder).
Bij de technische dienst is het
enthousiasme wat meer getemperd,
al zijn er daar ook zeer tevreden
mensen. De sector waterbeheer,
waarvan Dees hoofd wordt, heeft
vijf afdelingen waarbij verschillen
de Tholenaren terecht komen. C.
van Dijke wordt districtshoofd
beheer en onderhoud oppervlakte
wateren voor Tholen en Schouwen-
Duiveland met M. Anemaet als dis
trictsmedewerker. M.J. Klippel
wordt bedrijfsvoerder waterzuive-
ringsbeheer voor Tholen en Schou-
wen-Duiveland met J. den Engels
man en A. Heijboer als klaarmees-
ters en J. Gunter als medewerker.
Klaarmeester-machinist A. Bolier
wil gebruik maken van de vut-rege-
ling. Bij de afdeling planvorming
waterbeheer gaat L. Willemse in
Goes aan de slag voor de waterkwa
liteit en waterbodems. Er zijn bij
waterbeheer nog vier vacatures voor
de functie van kantonnier voor het
district Tholen/Schouwen-Duive-
land. Men kan hierop nog intern sol
liciteren.
De Thoolse medewerkers van de
technische dienst zullen bij pieken
ook ingezet kunnen worden op
Schouwen-Duiveland, maar dat
geldt ook andersom voor hun Dui-
velandse collega's.
De Thoolse kantonniers hebben
allemaal de voorkeur gegeven aan
de sectoren wegen en waterkerin
gen. Bij de wegen komen A.J. Aar-
noudse, L.M. Andriesse, A.A. Lind-
hout, W.M. Scherpenisse en voor
man J.C. Uijl. Zij gaan werken
onder districtshoofd Dalebout van
Schouwen. De functie van opzichter
is nog vacant.
Bij de waterkeringen zijn ingedeeld
J.C. Heijboer, C. Reijngoudt en J.
Neele o.l.v. districtshoofd Meerman
van Schouwen. Ook hier is de func
tie van opzichter nog vacant. De
huidige Thoolse opzichter L. Begt-
hel wordt civiel-technicus bij de
afdeling planvorming van de water
keringen. J.J. Snoep wordt mede
werker cartografie/hydografie en
mevr. C. Aarnoudse secretaresse bij
het bedrijfsbureau waterkeringen in
gebouw Magnolia te Goes.
De afdeling tractie (tractoren en kra
nen) telt de meeste Thoolse kanton
niers: M.W. Fase, G.C. v.d. Gouwe,
W.A. Hage, P.J.J. Bevelander, J.J.
Elenbaas en C. Geluk.
Het personeel heeft drie functie
voorkeuren kunnen indienen, waar
na de plaatsingscommissie onder
voorzitterschap van de dijkgraaf van
Schouwen-Duiveland, mevr. A.P.
de Haan, een indeling heeft gemaakt
per 1 januari 1996. Drs. H. Evers-
dijk, voorzitter van het bestuurlijk
overleg fusie, sprak vrijdag zijn
tevredenheid uit over de snelle en
zorgvuldige plaatsing van het perso
neel. Hij dankte ook de vakbonden
voor hun positieve medewerking bij
deze procedure. "Een hoog percen
tage van de ongeveer 400 mensen is
tevreden tot zeer tevreden met de
nieuwe plek. Zij zien één van hun
voorkeuren gehonoreerd. Die uit
komst is een goede zaak, want het
personeel mag niet het sluitstuk van
de fusie worden. Dat is vanaf het
begin van de fusie-besprekingen
gesteld", aldus Eversdijk.