Sint-Annalandse tenor laat zingen in koor met pijn en moeite los 'Vrijwilligers zijn de inspiratie geweest om het werk te doen' Promotie voor vier medewerkers C. van de Repe neemt na 48 jaar afscheid van VZOS J. Mabelis 50 jaar lid Rode Kruis en verknocht aan Tholen Donderdag 26 januari 1995 3 Zingen is zijn lust en zijn leven. Dat is wel te merken aan de 63-jarige tenor Cent van de Repe uit Sint-Annaland. Des te vervelender vond hij het dan ook om afscheid te nemen van het koor VZOS (vooruitgang zij ons streven) uit zijn woonplaats. Donderdagavond werd hij gehuldigd vanwege 48 jaar lidmaatschap, waarvan 39 jaar in bestuursfuncties. Kachel aanmaken Chocolademelk Geen verdienste Hobby's Jubilarissen Weitje van Dies Duis Pro Merito ofwel 'Voor verdienste' staat er op de zilveren medaille die vrijdagavond bij de 68-jarige Jacques Mabe- lis op de borst gespeld werd. Deze aan Tholen verknoch te man kreeg deze onderscheiding voor 50 jaar werk in en voor het Rode Kruis. Mabelis nam afscheid als colonne commandant van Reimerswaal. Tholenaren in waterschap Zeeuwse Eilanden Vier medewerkers van het waterschap Tholen maken promotie in het nieuwe waterschap Zeeuwse Eilanden, dat 1 januari 1996 wordt gevormd door fusie van de vier waterschappen boven de Westerschelde en het wegschap Walcheren. Woningnood Tijdelijk Oefening Tholen niet opgeven Keerpunt Zorgen Doordrammen Goed figuur Waterbeheer Wegen en waterkeringen Hoog percentage Van de Repe werd in 1946 lid van VZOS. Hij was toen nog maar veer tien jaar en de minimum leeftijd was eigenlijk zestien. "Dan moesten de leden erover stemmen of je aspirant lid mocht worden", legt de Sint- Annalander uit. "En dat ben ik ook geworden. Dat betekende dat men in principe kon besluiten om je niet mee te laten doen aan een openbare uitvoering. Maar dat is nooit gebeurd." "Ik weet nog wel dat we ons eerste reisje ondernamen. Dat was naar Goes. Eerst zouden we naar Rotter dam gaan, maar dat ging om één of andere reden niet door", vertelt Van de Repe. "Mijn eerste functie binnen het koor was die van bode. We had den toen op zaterdag en zondag repetitie en een uur van tevoren moest de bode de kachel aan gaan maken. De vorige bode ging naar Indië en toen ben ik het gaan doen." Van de Repe heeft altijd al graag gezongen. "Bij mij thuis werd ook veel gezongen. Mijn vader deed het graag en mijn moeder is ook nog lid geweest van het vorige koor dat. VZOS heette", zegt de Sint-Anna- landse tenor. "Je moet natuurlijk ook wel van muziek houden, anders houd je het niet zo lang vol. Maar ja, we waren oorlogskinderen en er was toen niets anders. Na de oorlog, toen we terugkwamen van de evacuatie, leidde dirigent Koetsdijk een kin derkoor en daar was ik al lid van. Toen ben ik overgestapt naar VZOS. Ik weet nog dat men toen een kwart je per maand contributie betaalde. Wij, als aspirant-leden, betaalden vijftien cent." Zijn vrouw, die op de dag af even oud is als haar man, bezocht hetzelfde koor, maar na de geboorte van hun eerste kind stopte ze bij VZOS. In 48 jaar verandert er heel wat. "Tja, wat dat betreft heeft de televi sie veel teweeg gebracht. Het is heel erg moeilijk om jongeren in je koor te krijgen", vertelt Van de Repe. "In onze jeugd was er niets anders dan de voetbal, de muziek en het koor. Nu kun je van alles doen. Er zijn veel verenigingen en de televisie en radio bieden allerlei programma's. Ach, het is toch wel overal hetzelfde bij de verenigingen en waarschijn lijk is ons koor ook wat te grijs. De meeste leden zijn toch al ouder en de jeugd voelt zich daarbij misschien niet zo thuis. Maar toch vind ik dat erg jammer. VZOS is een goed koor en ik hoop er nog lang van te kunnen genieten, maar daar heb ik wel eens zorgen om." Eén van de dingen waar leden niet meer zo voor warm lopen, is de jaar vergadering. VZOS besloot dan ook om slechts om de vijf jaar - op de lustrumvieringen - een jaarvergade ring te houden. "Vroeger kwamen er veel mensen naartoe, behalve de leden ook de donateurs. Ik weet nog wel dat in de jaren na de oorlog de mannen op de jaarvergadering een rokertje kregen en de vrouwen een bonbon. En dat was niet zo vanzelf sprekend, want alles was op de bon. Het was echt een tractatie. Het was zelfs zo bijzonder dat het in de notu len werd vermeld", zegt Van de Repe. "Ook was het gewoonte om op de jaarvergaderingen geen koffie, maar chocolademelk te drinken. En dat maakten enkele leden dan klaar. Maar dan moest je dus wel voor meer dan honderd man chocolade melk maken. Dat waren melkbussen vol die gekookt moesten worden." De Sint-Annalandse tenor is blij met het erelidmaatschap dat hij bij zijn afscheid kreeg. "Ik zie het overigens niet als een verdienste. Het wordt je gegeven. Je moet maar zo oud wor den dat je 48 jaar lid kunt zijn", ver telt hij. "Bovendien heb ik het altijd met veel plezier gedaan. Het geeft in ieder geval wél aan dat ik mijn bestuursfuncties over het algemeen redelijk goed heb vervuld. En ja, iedereen zegt of doet wel eens iets waarvan hij later denkt: Had ik dat eerste plaats om de perfectie heeft gedraaid. "Nee, we wilden natuurlijk wel mooi zingen, maar dat was niet het belangrijkste. Dat was of de mensen er iets aan hadden. Ik denk ook dat het een stukje evangelie was. Dat is toch best belangrijk voor een christelijk koor." Hoogtepunten weet Van de Repe wel op te noemen. Eén bleef er met name hangen. "Dat was een zang avond van de ring Tholen. Daarop traden diverse koren van het eiland op", vertelt de zanger. "Dat werd elk jaar in een andere plek gehouden. Toen het bij ons was, werd er een tent opgezet op 't weitje van Dies Duis' aan de Zuidstraat. Het was een groot succes, want er kwam 1000 man betalend publiek luisteren. Dat is zelfs tegenwoordig een flink aantal." De Sint-Annalander zal zich echter niet snel vervelen. Zware arbeid moest hij al lang geleden achterwe ge laten. Van de Repe heeft een eigen glastuinbouwbedrijf gehad. Door rugklachten moest hij hiermee stoppen en ging hij in de beveiliging werken bij Philip Morris in Bergen op Zoom. Vanwege een aantal hart infarcten moest hij uiteindelijk het werken opgeven. Zelfs zijn geliefde hobby houtbewerking kan hij niet te lang volhouden. "Daarom ging ik op zoek naar iets anders", legt Van de Repe uit. "Nu ben ik gaan kalligrafe ren en zandschilderen. En ik denk erover om nog een cursus tekenen te gaan volgen. Tja, toen ik stopte met werken heb ik wel eens gezegd: Ik snap niet dat ik ooit tijd had om voor een ander te werken. Je hebt het altijd druk." Van muziek en zang komt Van de Repe nooit los. "Zingen dat is zo iets geweldigs. Dat je met je stem Gods lof kunt zingen, is heel mooi. En als je dat dan in een koor van veertig man kunt doen, dat is niet te omschrijven. Soms kan ik daar echt ontroerd door raken", bekent de tenor. Thuis zingen hij en zijn vrouw regelmatig. A capella of met een cd mee. Naast klassieke compo nisten als Beethoven en Bach schuwt Van de Repe ook het moder nere werk niet. "Dat moet er ook zijn. Ik heb bijvoorbeeld een kerst- cd van Grant and Forsyth en die is best mooi", zegt de zanger. Van de Repe was ook actief in onder andere de Anib waarvan hij jaren lang voorzitter is geweest. Ook in de streekverbeteringscommissie - ter verbetering van ondermeer de werk verhoudingen - had hij zitting. Tegenwoordig is hij nog werkzaam in het bestuur van de stichting woon- en leefcentra voor verstande lijk en lichamelijk gehandicapten. Deze stichting wil een gezinsver vangend tehuis bouwen in Bergen op Zoom en begint daar binnenkort met de bouw van een activiteiten centrum. Van de Repe werd donderdag gehul digd op de algemene ledenvergade ring van VZOS. Voorzitter Lia Pleu- ne-v.d. Hoek opende de bijeen komst. Bestuurslid mevr. S. Bruijn- zeel-Ridderhof was aftredend en werd vrijwel unaniem herkozen. Doordat C. van de Repe zijn lid maatschap opgaf en Saar van Keu- len-Scherpenisse aftredend was, kwamen er ook vacatures in de kas- commissie. Die werden opgevuld door Coby Heijboer en Wim Pleune. Bij de activiteiten werd besloten dat men medewerking zal verlenen aan een herdenkingsdienst op 4 mei en aan de aubade op 5 mei in plaats van op koninginnedag. Ook aan een evangelisatiedienst op 1 april wordt meegewerkt door VZOS. Naast Van de Repe werden er vier sopranen onderscheiden die dertig jaar lid zijn. Mevr. A. van Bendeg- om-Hekezen, mevr. N. Goedege- buure-Goedegebuure, mevr. M. Boogaard-Bolier en mevr. A. Heijboer-Lanooy kregen uit handen van voorzitster mevr. Pleune een oorkonde en bloemen. Han de Haan werd in het zonnetje gezet omdat hij al veertig jaar lid is van VZOS. Ook hij kreeg bloemen en een oorkonde. Van de Repe kreeg, naast dezelfde eerbewijzen ook een dasspeld met de naam van het koor erop. De voor zitster stond even stil bij zijn 48- jarig lidmaatschap en bij de 39 jaar die hij als bestuurslid doorbracht. Ze bedankte hem voor de inzet. Coby Heijboer werd met bloemen bedankt voor het verzorgen van de koffie en bode Ko Vroegop voor het klaarzet ten van de spullen. maar niet gedaan. Ik vind het overi gens wel jammer dat ik de 50 jaar niet vol heb kunnen maken, maar het was verstandiger om er nu mee te stoppen." Van de Repe heeft een hartoperatie achter de rug waarbij er zes omlei dingen zijn gemaakt. Doordat hij snel vermoeid raakt, ook door het zingen, vond hij het verstandiger nu te stoppen. "Ik heb altijd gehoopt dat ik zo verstandig zou zijn om ermee op te houden als dat nodig was", zegt de tenor. "Maar dat wil niet zeggen dat het niet moeilijk is. Het doet wel zeer. Toen ze het bondslied zongen op de vergadering, had ik het toch wat moeilijk. Zo'n erelid maatschap geeft je wel te denken. Ze geven zoiets in het algemeen niet aan iemand die 25 jaar lid is. Dat betekent dan ook dat je niet meer één van de piepjongen bent." Heel wat dirigenten zag Van de Repe komen en gaan. Ook in het repertoire veranderde wel wat. Aan vankelijk werd er alleen in het Nederlands gezongen, maar allengs (onder dirigent Geluk) kwamen daar ook Franse, Duitse en Engelse liede ren bij. "Dat waren toch wel succes nummers", zegt de tenor die bena drukt dat het bij VZOS nooit in de VZOS-voorzitter mevr. Pleune bij de huldiging van tenor C. v.d. Repe. Achter hen andere trouwe leden die in de bloemen werden gezet v.l.n.r. mevr. Goedegebuure, dhr. Den Haan en de dames Van Bendegom, Heijboer en Boogaard. J. Mabelis uit Tholen is al vijftig jaar werkzaam in en voor het Rode Kruis. Het hele leven van de in Sluis gebo ren Mabelis staat in het teken van (medische) hulp. Op 25 oktober 1944, net voor de bevrijding, werd hij ingeschreven bij de transportco lonne van het Rode Kruis te Vlissin- gen. "Dat was in de chaos van de oorlog. De stad was nogal gebom bardeerd en men kon alle hulp gebruiken. Toen kon je alleen legaal hulp verlenen als lid van een organi satie", vertelt Mabelis. "Toen waren dat er drie: de luchtbescherming Vlissingen, het Rode Kruis en een op Duitse leest geschoeide Not- wachthilfe." In die tijd zorgde het Rode Kruis voor het vervoer en de verzorging van de gewonden. Daarin kreeg Mabelis dan ook een stoomcursus. "Ach, echte cursussen waren er niet. Het was vlak voor de landing op Walcheren en de dijken werden doorgestoken. Ze konden toen alle handen gebruiken die er waren", vertelt de Tholenaar. Vanuit het Rode Kruis kwam hij terecht bij de Binnenlandse Strijdkrachten en later bij bataljon Zeeland als gewonden verzorger. Dat deed Mabelis tot 1948. Daarna werd hij beroepsmili tair bij de geneeskundige dienst in Amersfoort. Ook vanuit die functie verleende hij steun aan het Rode Kruis door het verzorgen van oplei dingen voor artsen. Later, tijdens de Cuba-crisis in 1961, werd Mabelis overgeplaatst naar Bergen op Zoom. Dat gebeurde in verband met even tuele oorlogsdreiging. Daar werd hij gevraagd om opleidingen te verzor gen bij de geneeskundige dienst van de bescherming bevolking (BB) op Tholen. Aangezien er in Bergen op Zoom woningnood was, kwam Mabelis terecht in Tholen. "De hui zen in de Jan van Bloisstraat (de rij die nu de even nummers heeft) waren toen speciaal gebouwd voor militairen", vertelt de Rode Kruis- jubilaris. "Er zaten voornamelijk mannen van de luchtmacht te Woensdrecht. Deze huizen stonden toen nog midden in de polder. Aan de achterkant was het land. En toen ik het zonnetje zo mooi op dit huis zag schijnen, was ik meteen verliefd op Tholen. Toen ik naar het gemeentehuis ging om informatie, heeft de toenmalige burgemeester Van der Hoeven me op zijn kamer persoonlijk gevraagd hier te komen wonen. En dat hebben we gedaan." In 1974 werd Mabelis als officier overgeplaatst naar Middelburg, mede op verzoek van het provinci aal commando van het Rode Kruis. Hij werd er staflid operatiën belast met de voorbereiding van de inzet van het Rode Kruis en de opleiding van de districtscolonnes. Dit werk deed hij tot ongeveer 1978. Een overplaatsing - hij was zijn hele leven beroepsmilitair - naar Ossen- drecht volgde. Daar gaf hij nog steeds wat lessen voor de hulporga nisatie. In 1984 kreeg Mabelis func tioneel leeftijdsontslag bij het leger en zette hij zich voortaan volledig in voor het Rode Kruis. In 1985 en '86 gaf hij stafcursussen toen de genees kundige taak van de BB overgedra gen werd aan het Rode Kruis. Dat deed hij ondermeer in Tholen waar hij overigens ook algemeen lid is van de afdeling. In 1986 werd hij colonnecommandant in Bergen op Zoom, tot 1988 toen men in Rei merswaal, een colonne van 70 man, geen commandant kon vinden. Op verzoek van het provinciaal com mando vervulde Mabelis tijdelijk deze functie. Normaal stopt men bij het Rode Kruis op 65-jarige leeftijd, maar Mabelis kreeg drie jaar uitstel. Nu is hij dan uiteindelijk toch com mandant af. Desondanks werkt hij nog steeds voor de hulporganisatie als adviseur voor de zaken die de colonne Reimerswaal aangaan. In Oostdijk werd Mabelis vrijdag gehuldigd door het bestuur. "Het was een onvergetelijke gebeurtenis. Men heeft er een bijzondere avond van gemaakt", zegt de jubilaris, die de medaille van verdienste in zilver èn een medaille voor 50 jaar lid maatschap ontving. "Ik ben het werk altijd blijven doen omdat ik heel veel bewondering heb voor de vrij willigers van het Rode Kruis", zegt Mabelis. "Ik heb het in Reimerswaal meegemaakt dat mensen er hun vakantie aan opofferden of er speci aal vakantie voor namen om bij voorbeeld met de Henri Dunant mee te varen of te helpen in de vakantie huizen IJsselvliet en de Valkenberg van het Rode Kruis. Zoiets kan alleen maar door vrijwilligers en daar heb ik veel respect voor. Dat was voor mij de inspiratie om door te gaan. En natuurlijk vind ik het werk leuk. Ik maak bijvoorbeeld les programma's voor ieder jaar en daar heb ik plezier in." Dat Mabelis goed is in het opstellen van programma's, bleek toen hij de eerste oefening in Nederland voor opvang en verzorging van ramp slachtoffers organiseerde: 'Zorg- Saam'. Deze operatie trok zoveel belangstelling, van ondermeer het ministerie van volksgezondheid, dat het een grootschalig project werd. De situatie van de oefening was dat twee schepen op de Westerschelde op elkaar waren gebotst. Ze stonden in brand en gifwolken kwamen op Hansweert af. Het Rode Kruis heeft destijds, met medewerking van ondermeer de gemeente, een deel van Hansweert daadwerkelijk ont ruimd. Daaraan werkten burgers, bejaardentehuizen en scholen mee. "Ik ben erg blij dat het toen zo vlek keloos is gegaan, maar ik zeg er meteen bij dat het nooit zo goed was gelukt, als niet alle vrijwilligers zich zo goed hadden ingezet. Dat is het belangrijkste", meent Mabelis. Mabelis is verknocht aan Tholen. Hoewel hij overgeplaatst werd naar ondermeer Breda, Utrecht en Mid delburg, bleef hij in Tholen wonen. Ook toen hij daardoor zijn eigen kostgeld moest betalen. "In Utrecht kreeg ik aanvankelijk reiskostenver goeding, maar toen vond men het waarschijnlijk genoeg en kon ik in een flat op het Kanaaleiland bij Utrecht gaan wonen; veertien hoog! Dat heb ik geweigerd en toen moest ik mijn eigen inkwartiering en eten betalen. Maar ik wilde Tholen niet opgeven voor een flat op de veer tiende verdieping. Bij de oogsthulp, toen in 1974 de regenval de oogsten deed mislukken, werd ik weer over geplaatst naar Middelburg om hier te helpen. Het internationale Rode Kruis is opgericht door Henri Dunant die in de slag bij Solferino in 1859, tussen de Oostenrijkse keizer Franz-Jozef en Napoleon III, zag dat de gewonde soldaten gewoon aan hun lot werden overgelaten. Naast de beroemde oprichter Dunant, kreeg ook Floren ce Nightingale (ofwel de vrouw met de lamp) grote bekendheid doordat ze de gewonden verzorgde in de Krimoorlog. Het oorspronkelijke doel van het Rode Kruis was dan ook het verzorgen van de gewonden op het slagveld. "Aanvankelijk waren ze ook gekleed in soldatenu niformen met een Rode Kruis- embleem erop", legt Mabelis uit. "Met de Tweede Wereldoorlog kwam er als taak bij, het opvangen van de vluchtelingen uit België. De Tweede Wereldoorlog kenmerkte zich doordat de strijd nu niet meer alleen tussen twee legers ging, maar het was een totale oorlog. De bevol king werd ook getroffen door de zware bombardementen. Toen is het Rode Kruis de burgergewonden meer gaan helpen." Mabelis noemt de watersnoodramp het tweede keerpunt. "Toen was het Rode Kruis de enige hulporganisa tie. Vanuit de overheid werd er niets gedaan aan de sociaal-medische hulpverlening", legt de Tholenaar uit. De komst van de geneeskundige dienst in het leger beroofde het Rode Kruis van die taak. De komst van de BB drong het Rode Kruis wat naar de achtergrond. De geneeskundige taken van de BB werden eind jaren '70 overgenomen door de hulporga nisatie. De oud-colonne commandant maakt zich zorgen over de toekomst van het Rode Kruis. "De rampenbestrij ding is in eerste instantie overgeno men door de brandweer en de ambu lancediensten. De GGD zorgt voor de gewonden. Daardoor is de taak van het Rode Kruis wat verzwakt", zegt Mabelis, die constateert dat het ook met de inkomsten van de orga nisatie minder goed gaat. "Andere hulporganisaties zoals Artsen zon der grenzen zijn gekomen en hebben een deel van het werk opgepikt. Het Rode Kruis verdwijnt een beetje uit de kijker, terwijl we toch de comple te hulp bieden. Als je kijkt naar de inkomsten, dan stijgen die voor het Rode Kruis nog wel licht, maar andere organisaties krijgen veel meer. Daarom is het ook belangrijk dat er weer meer mensen lid worden van het Rode Kruis. Vooral jongeren." Aan Mabelis zal het niet liggen. Hij vormt een lichtend voorbeeld. Na vijftig jaar heeft hij er nog steeds niet de brui aan gegeven. "Ik dacht dat ik hem meer zou zien, als hij geen commandant meer was, maar hij is nog steeds wel twee of drie avonden per week en een paar mid dagen weg", lacht mevr. E. Mabelis- van de Laak die al 44 jaar getrouwd is met de jubilaris. Ter compensatie van deze gemiste uren, kreeg mevr. Mabelis vrijdag van het bestuur veel bloemen. Mabelis ontving zijn medailles uit handen van kringcommissaris mevr. Balkenende. Mevr. Verbree, van het bestuur Reimerswaal, sprak de scheidend colonnecommandant toe. Ze sprak over 'een markant figuur'. "Iemand die zijn eigen opvattingen heeft over het functioneren binnen een organisatie als het Rode Kruis", zei mevr. Verbree. "Om dit te ver klaren wil ik verwijzen naar het feit dat de heer Mabelis in de periode van 1986 tot 1988 colonnecomman dant was in Bergen op Zoom. Maar ja, het zijn daar Brabanders en dat zijn meer bourgondiërs en derhalve kenmerkten hun bijeenkomsten zich meer door gezelligheid dan door het stugge oefenen. Niets voor de heer Mabelis, het leven is niet alleen gezellig, er moet ook gewerkt wor den, ook al is dat in vrijwilligheid. Hij trok dan ook, gelukkig voor ons, de conclusie en kwam onze colonne versterken." Mevr. Verbree sprak over de toch wel strenge manier waarop Mabelis zijn korps leidde. "U was, en bent nog steeds iemand die 100 procent inzet vraagt van uw mensen. Dat is niet erg als je zelf net iets meer geeft dan die 100 procent", zei de bestuurster. "U kon ontzaglijk doordrammen, maar altijd met de bedoeling om de meest optimale situatie te bereiken. U was niet te beroerd om zelf de handen uit de mouwen te steken, u stond niet op uw rang. Voor u telde niet zozeer de eer, maar veel meer het resultaat." Mevr. Verbree prees de afdeling Reimerswaal gelukkig met het feit dat Mabelis er nog als adviseur werkzaam blijft. "Ik hoop van harte dat we ook met u in de toekomst blijven oefenen", besloot ze. In de nieuwe organisatie zijn er vier onderdelen: wegen, waterkering, waterbeheer en middelen (Financiën en juridische zaken). J.A. Dees, hoofd technische dienst bij het waterschap Tholen, krijgt een top functie: hij wordt sectorhoofd waterbeheer, waarmee hij lid wordt van de staf. Promotie is er ook voor de huidige waarnemend-secretaris van het Thoolse waterschap, G. Vos. Hij wordt hoofd juridische zaken. En hoofd financiën G. de Wilde van het waterschap Tholen krijgt die functie (controller) ook in het nieuwe waterschap Zeeuwse Eilanden. Gepromoveerd is verder Anita den Engelsman, die op de afdeling financiën een hogere functie heeft gekregen ten opzichte van haar hui dige baan bij het waterschap Tholen. "Als administratieve dienst op Tho len hebben we bij de plaatsing van het personeel in het nieuwe water schap een goed figuur geslagen en daar ben ik blij mee", zegt secretaris J.D. de Korte, die zelf niet meegaat naar Goes. Hij maakt gebruik van de regeling om vervroegd uit te treden. Daarmee is De Korte niet alleen, want totaal 23 waterschapsambtenaren boven de Westerschelde gaan met de (pre- )vut. Enkele mensen voor wie geen passende functie gevonden kon wor den, krijgen een tijdelijke benoe ming met de mogelijkheid van ont slag met wachtgeld of plaatsing elders. Daar is echter niemand van Tholen bij. "Onze medewerkers zijn tevreden tot zeer tevreden", zegt De Korte. "Enkelen hebben nog wat vragen, maar het zou gek zijn als er van de bijna 40 mensen niemand meer iets te wensen had. Zij kunnen nog vragen aan de plaatsingscom missie stellen en 16 februari wordt de indeling definitief." Dhr. Hogendoorn komt ook in Goes bij de afdeling financiën te werken, mevr. J. van Hemert gaat naar het archief en mevr. W. Pot-Beeke naar de afdeling postzaken. M. Koopman komt bij personeelszaken. Naar het bureau informatievoorziening en automatisering gaan twee Tholena ren: drs. J.W.C. Bij de Vaate en G.C. Quist (systeembeheerder). Bij de technische dienst is het enthousiasme wat meer getemperd, al zijn er daar ook zeer tevreden mensen. De sector waterbeheer, waarvan Dees hoofd wordt, heeft vijf afdelingen waarbij verschillen de Tholenaren terecht komen. C. van Dijke wordt districtshoofd beheer en onderhoud oppervlakte wateren voor Tholen en Schouwen- Duiveland met M. Anemaet als dis trictsmedewerker. M.J. Klippel wordt bedrijfsvoerder waterzuive- ringsbeheer voor Tholen en Schou- wen-Duiveland met J. den Engels man en A. Heijboer als klaarmees- ters en J. Gunter als medewerker. Klaarmeester-machinist A. Bolier wil gebruik maken van de vut-rege- ling. Bij de afdeling planvorming waterbeheer gaat L. Willemse in Goes aan de slag voor de waterkwa liteit en waterbodems. Er zijn bij waterbeheer nog vier vacatures voor de functie van kantonnier voor het district Tholen/Schouwen-Duive- land. Men kan hierop nog intern sol liciteren. De Thoolse medewerkers van de technische dienst zullen bij pieken ook ingezet kunnen worden op Schouwen-Duiveland, maar dat geldt ook andersom voor hun Dui- velandse collega's. De Thoolse kantonniers hebben allemaal de voorkeur gegeven aan de sectoren wegen en waterkerin gen. Bij de wegen komen A.J. Aar- noudse, L.M. Andriesse, A.A. Lind- hout, W.M. Scherpenisse en voor man J.C. Uijl. Zij gaan werken onder districtshoofd Dalebout van Schouwen. De functie van opzichter is nog vacant. Bij de waterkeringen zijn ingedeeld J.C. Heijboer, C. Reijngoudt en J. Neele o.l.v. districtshoofd Meerman van Schouwen. Ook hier is de func tie van opzichter nog vacant. De huidige Thoolse opzichter L. Begt- hel wordt civiel-technicus bij de afdeling planvorming van de water keringen. J.J. Snoep wordt mede werker cartografie/hydografie en mevr. C. Aarnoudse secretaresse bij het bedrijfsbureau waterkeringen in gebouw Magnolia te Goes. De afdeling tractie (tractoren en kra nen) telt de meeste Thoolse kanton niers: M.W. Fase, G.C. v.d. Gouwe, W.A. Hage, P.J.J. Bevelander, J.J. Elenbaas en C. Geluk. Het personeel heeft drie functie voorkeuren kunnen indienen, waar na de plaatsingscommissie onder voorzitterschap van de dijkgraaf van Schouwen-Duiveland, mevr. A.P. de Haan, een indeling heeft gemaakt per 1 januari 1996. Drs. H. Evers- dijk, voorzitter van het bestuurlijk overleg fusie, sprak vrijdag zijn tevredenheid uit over de snelle en zorgvuldige plaatsing van het perso neel. Hij dankte ook de vakbonden voor hun positieve medewerking bij deze procedure. "Een hoog percen tage van de ongeveer 400 mensen is tevreden tot zeer tevreden met de nieuwe plek. Zij zien één van hun voorkeuren gehonoreerd. Die uit komst is een goede zaak, want het personeel mag niet het sluitstuk van de fusie worden. Dat is vanaf het begin van de fusie-besprekingen gesteld", aldus Eversdijk.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1995 | | pagina 3