Komt allen tezamen In China worden bijbels broden, en tractaten koekjes genoemd Kerstmis 1994 f Kerstuitvoering muziekschool in stampvolle Gasthuiskapel Kerstfeest Te weinig leerlingen voor kinderkoor Tholen Plaatselijk nieuws Vrede op Aarde Koeriersreis naar Azië van Benny Kegge uit Tholen Kerstactie van de Burcht voor Ten Anker f I Donderdag 22 december 1994 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 17 Voor 1995 heeft hij vier landen aangestreept in vier con tinenten: Cuba, Albanië, Jordanië en Vietnam. Daar wil Benny Kegge uit Tholen meer informatie over. Om te bepalen naar welk land hij af zal reizen via de stichting Oost-Europa zending. Niet zomaar op vakantie, maar met een opdracht. Tehuizen opknappen, bijbels versprei den, hulptransporten begeleiden. Als zakenman Zenuwachtig Kerstnachtdienst Kerstzangmiddag Herderstocht Poortvliet Kerst zondagsschool Jachtig Verhoren Donkere steegjes Mietjes Tollenaars De Zeeuwse muziekschool heeft nog te weinig leerlingen om een kinderkoor op Tholen te beginnen. Daarvoor zijn minimaal 12 kinderen vereist. Tot nu toe hebben zich slechts vijf kinderen aangemeld. Soliste Zo bezocht de 29-jarige Kegge dit jaar China. In zijn koffer zaten bij bels, verborgen tussen zijn kleren. Die boeken smokkelde hij samen met anderen vanuit Hong Kong de grens over. Niet om geld maar om het geloof. Kegge heeft lang geaarzeld om over zijn koeriersdienst, en wat hem ver der beweegt, te vertellen. "Ik wil mezelf niet op de voorgrond plaat sen. Ik voel me niet verheven, maar zie het als een zegen. En dit is ook een manier om niet christenen te ontmoeten. Als je elkaar tenminste respecteert. Wie weet, krijg ik op dit verhaal wel reacties." De koeriersreizen naar China wor den georganiseerd door Asian Care, een afdeling van de stichting Oost- Europa zending in Krimpen aan de Lek. De kosten voor de reis en het verblijf van twee weken (visum en overnachting inbegrepen) bedragen 2600 gulden die de vrijwilliger zelf moet betalen. Toen Kegge van deze koeriersdienst hoorde, leek hem dat een boeiende onderneming:"Het is avontuurlijk en je helpt mensen op een geestelijke manier. Er zijn heel weinig christe nen in China, maar zes procent van de bevolking van 1.3 miljard. En ze hebben ontzettend veel behoefte aan bijbels en andere christelijke lec tuur. Er bestaat wel een officiële kerk, maar wat er gepredikt wordt, bepaalt de staat." In China functioneren de zogenaam de huiskerken. Christenen die met een voorganger samenkomen om hun geloof te belijden. Deze niet geregistreerde samenkomsten zijn illegaal, maar trekken veel bezoe kers die het met een klein aantal bij bels moeten doen. In die behoefte probeert Asian Care te voorzien door middel van bijbeltransport en distributie. De christelijke kerk in de volksrepu bliek telt naar schatting 70 miljoen aanhangers. Volgens Asian Care is er op elke christen één bijbel beschikbaar. De kerk bestaat in China dan ook grotendeels ondergronds. Kegge ontmoette voorgangers die gevan gen hebben gezeten onder het com munistisch regime. Ook Amnesty International vestigt regelmatig de aandacht op het lot van Chinezen die vanwege hun christelijke geloofs overtuiging vervolgd worden. In Hong Kong beschikt Asian Care over een depot met bijbels. Kegge vloog er samen met René van Ros- sum uit Maarssen naar toe, die hij tijdens een werkvakantie vorig jaar in Frankrijk had ontmoet. De reizen vanuit Hong Kong naar de volksre publiek China zijn in handen van de Opwekkingskerk (revival christian church). Tijdens de voorbereiding kreeg Benny te horen dat de koeriers in China het woord bijbel niet moeten noemen. "Je moet over broden spre ken. En de tractaten noemen we koekjes." Die tractaten of geloofs- briefjes zijn boekjes van elf bij zeven centimeter en bevatten onge veer 20 pagina's tekst. De tochten zijn volgens de Thole- naar niet echt gevaarlijk maar wel spannend. "Eén op de honderd koe riers wordt gepakt. Die moet dan zijn bijbels inleveren, maar krijgt ze op de terugreis weer terug." Om de grens met China over te gaan, zijn er voor koeriers twee mogelijkheden: als toerist of als zakenman. "In een nette broek, met overhemd en attachékoffer viel je niet op. Als je als toerist wou, ging je in een broek met rafels met een rugzak of een schoudertas. Die keu ze was vrij." Kegge ging meestal als 'business man' en nam ongeveer 40 bijbels mee. De reis vindt altijd plaats in kleine groepjes van drie of vier vrij willigers, onder leiding van een (ervaren) teamleider. Om de paar uur gaat er een ploegje op pad. Voor het vertrek bidden de evangelisten samen voor een veilige reis en dat de douane hen niet betrapt op het ver voer van de verboden lectuur. De tocht gaat per trein naar de grens. Bij de douane verliep volgens Keg ge alles soepel, hoewel het wachten drie kwartier in beslag nam. "Som mige doauniers weten dat er koe riers zijn, maar laten ze toch gewoon door. Dat is wel heel bijzonder." In de massa die de grens overgaat, vallen de westerlingen niet echt op. Maar de groep splitst zich om toch zo min mogelijk in het oog te lopen. "Je koos allemaal een andere rij bij de controle van de Chinese douane. En vantevoren hadden we afgespro ken op welk punt we elkaar aan de andere kant van de grens weer zou den ontmoeten." Kegge kreeg het tijdens zijn eerste missie, met één voet in het immense China toch even benauwd:"Hier in Nederland hebben we er veel over gesproken. Het lijkt dan allemaal leuk en heel spannend. Je weet ook dat je het voor een goed doel doet. Maar als je daar dan zo staat, ga je even twijfelen. Is dit wel de goede manier? Waarom zou ik dit doen? Toen was ik een beetje zenuwachtig, hoor." Die nervositeit was na de eer ste passage snel over. In totaal maakte Kegge vijf reisjes, goed voor ongeveer 200 bijbels. Het wachten bij de grens werd zelfs saai. "Gebeurde er maar eens iets, dacht je dan." Aan de andere kant van de grens begint Shenzhen, de eerste Chinese stad waar Asian Care een hotelka mer huurt om de binnengesmokkel de bijbels op te slaan. "Er staan heel veel kasten in die kamer. De bijbels worden gecamoufleerd met kleren. De Gereformeerde Kerk en de Her vormde Gemeente Immanuël vieren zaterdagavond gezamenlijk een kerstnachtdienst in de Ichtuskerk aan de Doelweg. Voorganger is ds. P.J. de Buck. Een koperensemble en de cantorijen van beide gemeenten verlenen hun medewerking aan de dienst. Daarnaast is er solozang door C. van Dis en organist is W.C. van Kempen. Het thema van de dienst luidt 'Een geboren vluchteling'. De dienst, die om half elf begint, wordt rechtstreeks uitgezonden door radio Sloth. Maandag, tweede kerstdag, wordt er in het gebouw van de Gereformeer de Gemeente een kerstzangmiddag gehouden. Aan de middag, die om half drie begint, werken drie koren mee: christelijke gemengde zang vereniging Crescendo onder leiding van P.H. Heijboer, jeugdkoor Sja- loom onder leiding van C.A. Egas en christelijk Thools mannenkoor Rehoboth onder leiding van R.J. Rijkse. Begeleiding op het orgel wordt verzorgd door C. Zwaai, M. Wessels en A. Bout. Vanavond om zes uur beginnen leraren en leerlingen (met hun ouders) van de Sint-Anthonius- school aan de jaarlijkse herderstocht door het dorp. De voettocht wordt besloten met een kerstviering. De plaats daarvan is nog een verrassing. Na afloop wordt er koffie en choco lademelk geschonken. De zondagsschool Kleine Kracht viert zaterdagavond het kerstfeest om zeven uur in 't Ouwe Raed'uus. T'vi leerlingen van de school voor voortgezet speciaal onderwijs de Burcht in Tholen hebben een kerst actie gehouden voor zorgcentrum Ten Anker. Door voor 1 gulden kaarten te verkopen en voor 3 gul den kransen van hcderablad om op te hangen, kon er gisterenmorgen 375 gulden aan directeur F. Bordui van Ten Anker overhandigd wor den. "Het gehele jaar zijn we met onszelf bezig, nu wilden we eens wat voor anderen doen", zegt lerares mevr. De Jong. "Voor onze leerlin gen is dat een extra grote moeite, maar ze hebben er veel werk van gemaakt." Twee jaar geleden ver kocht de Burcht koekjes ten bate van Amnesty International. Deze keer was de kerstactie dichterbij huis. Benny Kegge op het Tiananmenplein in Peking. Als je de kamer binnengaat, praat je niet met elkaar. En we zetten meteen de televisie aan. Je weet het maar nooit. Het werk wordt allemaal heel secuur en snel gedaan. Als je op de deur klopte, moest dat op een spe ciale manier. En om de zoveel tijd wordt er een ander hotel gehuurd. Want ze moeten erg oppassen dat ze niet betrapt worden. De reisleidster, een Australische, was toen erg gespannen." De koeriers zijn veelal jongeren uit Amerika, Nieuw-Zeeland, Engeland en Skandinavië. De hele reis, van het Britse Hong Kong naar het Chi nese Shenzehn vice versa duurt vier tot vijf uur. "In principe kun je elke dag gaan, behalve op zaterdag en zondag. Je bent daar vrij in." Kegge en Van Rossum namen ook de gelegenheid te baat om Hong Kong te bekijken. Benny's indruk is dat het leven er heel jachtig is en duur, dat er bijna niemand lacht en dat de metro er altijd stampvol zit. "Ze willen echt mee met de wel vaart. Er zijn mensen met twee of drie baantjes. Opvallend veel men sen lopen er met een draagbare tele foon." De basis Hong Kong is voor Asian Care nog tot 1997 te gebrui ken. Dan wordt de kroonkolonie overgedragen aan China en is het de vraag hoe het verspreiden van bij bels voortgezet kan worden. Kegge en zijn reisgenoot wilden meer van China zien en trokken naar de stad Canton (Guanzhou), twee uur reizen met de trein vanuit Hong Kong. Daar ontmoetten ze een voor ganger die twintig jaar, vanwege zijn geloofsovertuiging, in een straf kamp had gezeten. "Hij houdt nu vier kerkdiensten per week. We waren er op een dinsdagochtend. Het was met 400 mensen mudvol. Ongelooflijk. We zaten allemaal op hele kleine bankjes. In het weekend is zeker 80 procent van de bezoekers jongeren." De dienst nam drie uren in beslag. Wel wat lang vond Benny die tussen de Chinezen zat en de taal niet ver stond. Naar de hoofdstad Peking duurde de reis langer: 36 uren. Een tocht met een groepje van vier, waaronder een Taiwanese reisleidster die een aantal Chinese dialecten sprak. "We heb ben de tijd goed gevuld met Chinees pokeren." Hun koffers waren weer gevuld met kleren en 'broden' en de 't Is haast tweeduizend jaar geleden, maar ieder jaar van toen tot heden wordt de geboorte weer herdacht van 't kind dat tot ons kwam die nacht. De eng'len zongen het in koren: "Er is een kindeke geboren. 't Ligt in een stal bij Bethlehem." Wat herders hoorden daar hun stem. Wat is er van dit feest geworden? Veel ontevreden misdaadhorden. Haast ieder mens leeft onder druk. Waar is 't aloude kerslgeluk? Wat heeft ons kerstfeest nog voor waarde, nu er geen vrede is op aarde? Voor velen is er hongersnood en d'ene mens slaat d'ander dood. Waar is de kerstsfeer, waar de vrede? Waarom wordt er zo schaars gebeden? Of weet men echt de weg niet meer naar 't vredefeest van onze Heer? Er zijn miljoenen vluchtelingen, die hunkeren naar zo veel dingen die nodig zijn voor hun bestaan. En heel de wereld ziet dat aan. Hoe kan de wereld hierbij helpen? Niet door z'alleen te overstelpen met geld en goed. Waar 't echt aan schort is vrede. Dat komt men tekort. Als leiders van de oorlogslanden, liefst samen met gevouwen handen, nu naar de kribbe zouden gaan dan was de oorlog zo gedaan. En met de oorlog ook de rampen, die nu in overvolle kampen een schande zijn voor deze tijd. Vol afschuw en onmenslijkheid. Nu 't Kerstmis wordt in deze dagen, gaan wij het God'lijk Kindje vragen: "Breng ook die mensen het geluk van levensvreugde zonder druk. Van vrede, onderling vertrouwen om deze wereld op te bouwen in liefde, mededeelzaamheid, zodat geen mens nog honger lijdt." Als deze Kerstmis dat mag geven, maar ook aan hen, die na ons leven. Zij zullen wel in rechte lijn van goede wille moeten zijn. tassen met 'koekjes'. Ze waren de enige toeristen in de slaaptrein. Dat viel op. Maar ook de berg bagage was uitzonderlijk. De koffers waren zwaar en de perrons druk. "Je moest echt je ellebogen gebruiken om er door te komen. Maar omdat we der tig tot veertig centimeter langer zijn dan de Chinezen, raak je elkaar niet kwijt. En een beetje duwen met je koffer helpt ook goed, "lacht de koe- In Peking namen ze een taxibusje naar het hotel. Bij het hotel werden ze door een voorbijganger aange sproken: zijn jullie zendelingen? Kegge:"Er lopen mensen rond die toeristen in de gaten houden. De bij bels werden opgehaald door een Chinees. Die vertelde dat hij regel matig wordt geschaduwd. Hij stopt ermee. Hij kan het niet langer ver dragen." De rol van deze bemidde laars is volgens Benny van groot belang: "Ze brengen de bijbels naar de ondergrondse kerk. Wij komen daar zelf niet tussen. Wij brengen ze, maar de rest wordt door de Chi nezen gedaan. Als ze ons pakken, kunnen ze je hoogstens verhoren." In totaal vervoerde Kegge tijdens zijn Chinareis bijna 1000 bijbels, plus bijbelstudieliteratuur. In Peking bezochten ze het beroem de Tianammen Plein waar vijf jaar geleden onder het oog van de wereld een studentenopstand bloedig werd onderdrukt. De Chinese muur ont brak niet in het programma. Ook in Peking ontmoetten ze een voorgan ger die in een strafkamp had geze ten. Veel indruk op Kegge maakten twee bejaarde zusters van in de tach tig die hij daar ontmoette. Ze reizen regelmatig van Peking naar Tibet om 'daar de mensen over Jezus te vertellen.' "Die hebben zo'n spirit gekregen. Die gaan er echt voor. Dat zijn tochten die dagen duren. Dat is magistraal, want ze hoeven het niet te doen," zegt Kegge, die er op wijst dat mensen vanwege hun geloof in China gemarteld worden. "Dat is aan de orde van de dag. De verdruk king neemt daar alleen maar toe." Benny verbaast zich erover dat het christelijke geloof ondanks de anti christelijke propaganda onder het communisme stand houdt. "Het geloof is niet tegen te houden. Ik snap het soms zelf ook niet. Dat de mensen in dat geloof zo kunnen blij ven doorgaan, is toch opmerkelijk?" J? P.M. van Eekelen In Peking brachten René en Benny geloofsbriefjes rond. "Daar hoef je niet veel moeite voor te doen. Je hoeft ze alleen maar in de brieven bus te gooien of in de boodschap- penmandjes van de fietsen. Die zijn er genoeg." Het bezorgen van de geloofsbrieven moest echter wel 's nachts gebeuren. En vaak in donkere steegjes. "In Amsterdam zou ik het niet durven maar daar zijn we anderhalf uur bezig geweest. Het was heel donker. Er brandt nauwelijks licht. Op de terugweg kwam ik bij een flat met wel 100 brievenbussen. Daar kon ik het restant kwijt." Dat de kerk er in de verdrukking zit, ervaarde Benny en zijn reisgenoten ook in Canton tijdens een rondleiding van voor ganger Samuel Lamb in een heel oud pakhuis. Het pand van twee ver diepingen doet dienst als kerkge bouw. "Boven was de dienst die werd opgenomen op video en op een beeldscherm op de begane grond geprojecteerd. Er is sprake van dat het pakhuis afgebroken moet wor den. Allemaal pesterijen." De zendingsreis naar China of welk ander land, is niet zomaar geregeld. Volgens Kegge wil de organisatie wel weten wat voor vlees ze in de kuip krijgt. De stichting wil bijvoor beeld weten welk talen de koerier spreekt en welke kerk of gemeente de vrijwilliger bezoekt. En de naam van de dominee/voorganger. Ook vraagt de stichting op een apart vel een 'korte getuigenis' te geven over de wijze waarop de kandidaat-koe rier Jezus Christus leerde kennen als zijn 'persoonlijke Heer en Heiland.' Kegge bezoekt de Nederlands Her vormde kerk in Tholen, soms ook de Evangelische kerk in Bergen op Zoom en verschillende christelijke conferenties in het land. Na de terugkomst van de Chinareis is het hem opgevallen dat mensen schrikken wanneer hij vertelt dat hij een zendingsreis gemaakt heeft. "Sommigen weten dan niet meer wat ze moeten vragen of ze zeggen: ik vraag nog wel eens hoe het gegaan is. Het geloof wordt steeds minder in Nederland. Veel mensen kennen het niet. En zeggen bijvoorbeeld dat christenen mietjes zijn of slappelin gen die maar een leer achterna lopen. Maar daar ben ik niet bang voor. Maar moeilijk om er over te praten blijft het wel." Kegge is sinds zijn 21ste actief als vrijwilliger voor gehandicapten. Hij maakte onder meer bootreisjes naar Duitsland. Dit jaar maakte hij zelfs twee reizen met gehandicapten, waarvan één naar Tunesië met blin den en slechtzienden. Benny die fulltime ambtenaar is bij de gemeente Halsteren (sociale zaken), heeft voor 1995 twee of drie reizen in zijn hoofd, dat wil in dit geval zeggen werkvakanties. Twee met genandicapten en één zendings reis. "Ik ga niet meer gewoon op vakantie. Als je met gehandicapten op reis gaat, moet je improviseren. Ervaring is niet zo belangrijk, geduld wel. En humor. Je moet ook flexibel zijn." Met welk gezelschap hij op stap gaat, staat niet vantevoren vast. Dat hoeft voor hem ook niet. Voor Keg ge is deze manier van reizen/vakan tie houden een bewuste keuze:"Het is een manier om met niet-christe- nen in contact te blijven." Als voor beeld noemt hij Jezus Christus die zich ook niet beperkte tot zijn eigen geloofsgenoten:"Die begaf zich toch ook onder de hoeren en tollenaars?" Of dat niet zwaar is om hele weken te werken en dan in de vakanties ook nog eens intensief bezig te zijn? "Ach, alles wat uitje hart komt, kost weinig energie. Deze manier van reizen vind ik mooi. Je ziet veel meer van het land. En door de zen dingsreizen wordt je met christenen in contact gebracht. Om die aan dacht te geven, daar gaat het om. Dat werk is belangrijker dan ik zelf,"benadrukt de Tholenaar. "Dat wil niet zeggen dat iedereen morgen maar het vliegtuig naar China, Ne pal of Egypte moet nemen om zen ding te bedrijven. Ook hier in Nederland, en in België is genoeg te doen. Zending begint bij je mede scholieren, collega's of je buurman." Benny beziet het kerstfeest kritisch. "Op de eerste kerst dag stromen de kerken vol. Er worden lovende woorden gesproken over vrede op aar de. Maar het is geen mooi feest als er geen vrede is in eigen huis en er alleen maar veel gegeten wordt." Volgens Kegge is het geen christelijk feest."Het staat niet in de bijbel. Het is eigenlijk heidens. De geboorte van Jezus wordt in de protestante en katholieke kerk op 25 december gevierd. In de ortho doxe kerk op 9 januari. De Armeense kerk viert het op 19 januari. De datum van de geboorte van Jezus is niet bekend." Kegge heeft moeite met de sfeer van gezelligheid die er rond Kerst geschapen wordt. Te opgelegd, vindt hij, waarbij de media een steeds grotere rol spelen. Belangrijker is volgens hem dat de kerken wat gemoedelij ker met elkaar omgaan. "Ze hebben vaak kritiek op elkaar. Dat het Woord verkondigd wordt, is veel belangrijker dan de vraag of iemand op zondag 1 keer of 3 keer naar de kerk gaat, al dan niet met een hoed je op. Er zou meer respect moeten zijn. Ze denken alle maal dat ze beter zijn." Kegge heeft al veel verschil lende kerkdiensten bezocht, van rooms-katholiek tot 'vol' evangelisch. "Ze moeten elkaar niet afmaken omdat een bepaalde kerk een ander ritu eel heeft. Dat heeft alleen maar met regels te maken. Het Woord van God moet voorop staan. God is niet protestant, gereformeerd of evangelisch." Regio-directeur J. Hut van de muziekschool regio de Bevelanden- Tholen verwacht dan ook niet in januari al met het koor te kunnen beginnen. "Hebben we er eind janu ari wel twaalf of vijftien, dan kun nen we alsnog starten. Maar zoals het er nu naar uit ziet, wordt het pas in het nieuwe schooljaar." De muziekschool heeft de directeu ren van alle basisscholen een brief geschreven om op de mogelijkheid van de nieuwe opleiding te wijzen. Ook in het krantje voor de leerlingen van de muziekschool wordt het onder de aandacht gebracht. Kinde ren vanaf negen jaar kunnen zich aanmelden. Zaterdag trad voor de derde achter eenvolgende keer het kinderkoor uit Goes op tijdens de kerstuitvoering van de Zeeuwse muziekschool. Onder leiding van Janny Dieleman die ook het Thoolse koor wil leiden. De 29 meisjes en één jongen zongen kerstliedjes in de stampvolle kapel. Meer dan 120 volwassenen en kin deren vulden de ruimte. Alle stoelen waren bezet; vele kleine kinderen zaten op schoot bij hun vader of moeder. Anderen stonden achterin de zaal. Hut heette iedereen welkom. Hij vond dat er gesproken mocht wor den van een traditie nu de uitvoering voor het derde jaar werd gehouden. "En gezien de opkomst mogen we wel spreken van een goede traditie." De zaal was sfeervol aangekleed. Er stond een kerstboom, op het orgel brandden waxinekaarsjes en een lichtinstallatie zorgde ervoor dat de uitvoerenden in zachte, warme kleu ren werden gezet. Hut legde uit dat de ensembles van blokfluit, saxofoon ert strijkers geen vaste bezetting kennen. Ze krijgen gewoon elke week les en spelen alleen voor deze uitvoering samen. Dat gold ook voor het kinderkoor uit Goes. Dat was samengesteld uit ver schillende koren. Gevorderden en beginnelingen. "Er komen er elk jaar bij, er gaan er elk jaar af. U moet niet raar opkijken als iemand zijn mond dichthoudt. Dat betekent gewoon dat het een nieuwe leerlinge is." De directeur wees er nog eens op dat het de wens is om op Tholen ook een koor te beginnen. Die wens is door Thoolse ouders geuit na het tweede optreden van hetzelfde kin derkoor uit Goes, vorig jaar. In de Ganzestad is volgens Hut veel belangstelling voor het koorzingen en heeft de muziekschool de groep leerlingen moeten splitsen. De mini mumleeftijd van negen is gekozen omdat de kinderen snel teksten moe ten kunnen lezen. De menselijke stem was overigens goed vertegenwoordigd op de kerst uitvoering. Behalve het koor was er ook één soliste. Dat was operazan geres Wilma Janmaat uit Tholen die haar debuut maakte op eigen bodem. Ze trad echter niet op als leerlinge van de muziekschool. De band met de muziekschool loopt via haar zoon die vioolles krijgt. Tussen het optre den van het saxofoonensemble en de accordeon van Matthijs Key zong Wilma Janmaat twee liederen: 'O, Jesulein süss' en 'Joy to the world'. Hut begeleidde haar op het orgel. Het blokfluitensemble zette de inter nationale toon met stukken uit Engeland, Tsjechië, Zweden, Oos tenrijk en Venezuela. Het kinder koor liet op één na alle liedjes in de Nederlandse taal horen. De saxo foons hielden het bij de evergreens 'Jingle Bell' en I'm dreaming of a white Christmas'. Het strijkersensemble bracht een 'French folk tune' en 'En er is een kindeke' ten gehore. Angela van Vossen speelde op dwarsfluit werk van Handel. De uitsmijter was voor het kinderkoor met 'Ding, dong, merrily on high'. Een saxofoonensemble bestaande uit leerlingen van de muziekschool, speelde I'm dreaming of a white Cristmas. 4 I

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1994 | | pagina 17