Komt allen tezamen
In China worden bijbels broden,
en tractaten koekjes genoemd
Kerstmis 1994
f
Kerstuitvoering muziekschool
in stampvolle Gasthuiskapel
Kerstfeest
Te weinig leerlingen voor kinderkoor Tholen
Plaatselijk nieuws
Vrede op Aarde
Koeriersreis naar Azië van Benny Kegge uit Tholen
Kerstactie van
de Burcht voor
Ten Anker
f
I
Donderdag 22 december 1994
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
17
Voor 1995 heeft hij vier landen aangestreept in vier con
tinenten: Cuba, Albanië, Jordanië en Vietnam. Daar wil
Benny Kegge uit Tholen meer informatie over. Om te
bepalen naar welk land hij af zal reizen via de stichting
Oost-Europa zending. Niet zomaar op vakantie, maar
met een opdracht. Tehuizen opknappen, bijbels versprei
den, hulptransporten begeleiden.
Als zakenman
Zenuwachtig
Kerstnachtdienst
Kerstzangmiddag
Herderstocht
Poortvliet
Kerst zondagsschool
Jachtig
Verhoren
Donkere steegjes
Mietjes
Tollenaars
De Zeeuwse muziekschool heeft nog te weinig leerlingen
om een kinderkoor op Tholen te beginnen. Daarvoor zijn
minimaal 12 kinderen vereist. Tot nu toe hebben zich
slechts vijf kinderen aangemeld.
Soliste
Zo bezocht de 29-jarige Kegge dit
jaar China. In zijn koffer zaten bij
bels, verborgen tussen zijn kleren.
Die boeken smokkelde hij samen
met anderen vanuit Hong Kong de
grens over. Niet om geld maar om
het geloof.
Kegge heeft lang geaarzeld om over
zijn koeriersdienst, en wat hem ver
der beweegt, te vertellen. "Ik wil
mezelf niet op de voorgrond plaat
sen. Ik voel me niet verheven, maar
zie het als een zegen. En dit is ook
een manier om niet christenen te
ontmoeten. Als je elkaar tenminste
respecteert. Wie weet, krijg ik op dit
verhaal wel reacties."
De koeriersreizen naar China wor
den georganiseerd door Asian Care,
een afdeling van de stichting Oost-
Europa zending in Krimpen aan de
Lek. De kosten voor de reis en het
verblijf van twee weken (visum en
overnachting inbegrepen) bedragen
2600 gulden die de vrijwilliger zelf
moet betalen.
Toen Kegge van deze koeriersdienst
hoorde, leek hem dat een boeiende
onderneming:"Het is avontuurlijk en
je helpt mensen op een geestelijke
manier. Er zijn heel weinig christe
nen in China, maar zes procent van
de bevolking van 1.3 miljard. En ze
hebben ontzettend veel behoefte aan
bijbels en andere christelijke lec
tuur. Er bestaat wel een officiële
kerk, maar wat er gepredikt wordt,
bepaalt de staat."
In China functioneren de zogenaam
de huiskerken. Christenen die met
een voorganger samenkomen om
hun geloof te belijden. Deze niet
geregistreerde samenkomsten zijn
illegaal, maar trekken veel bezoe
kers die het met een klein aantal bij
bels moeten doen. In die behoefte
probeert Asian Care te voorzien
door middel van bijbeltransport en
distributie.
De christelijke kerk in de volksrepu
bliek telt naar schatting 70 miljoen
aanhangers. Volgens Asian Care is
er op elke christen één bijbel
beschikbaar.
De kerk bestaat in China dan ook
grotendeels ondergronds. Kegge
ontmoette voorgangers die gevan
gen hebben gezeten onder het com
munistisch regime. Ook Amnesty
International vestigt regelmatig de
aandacht op het lot van Chinezen die
vanwege hun christelijke geloofs
overtuiging vervolgd worden.
In Hong Kong beschikt Asian Care
over een depot met bijbels. Kegge
vloog er samen met René van Ros-
sum uit Maarssen naar toe, die hij
tijdens een werkvakantie vorig jaar
in Frankrijk had ontmoet. De reizen
vanuit Hong Kong naar de volksre
publiek China zijn in handen van de
Opwekkingskerk (revival christian
church).
Tijdens de voorbereiding kreeg
Benny te horen dat de koeriers in
China het woord bijbel niet moeten
noemen. "Je moet over broden spre
ken. En de tractaten noemen we
koekjes." Die tractaten of geloofs-
briefjes zijn boekjes van elf bij
zeven centimeter en bevatten onge
veer 20 pagina's tekst.
De tochten zijn volgens de Thole-
naar niet echt gevaarlijk maar wel
spannend. "Eén op de honderd koe
riers wordt gepakt. Die moet dan
zijn bijbels inleveren, maar krijgt ze
op de terugreis weer terug."
Om de grens met China over te
gaan, zijn er voor koeriers twee
mogelijkheden: als toerist of als
zakenman. "In een nette broek, met
overhemd en attachékoffer viel je
niet op. Als je als toerist wou, ging
je in een broek met rafels met een
rugzak of een schoudertas. Die keu
ze was vrij."
Kegge ging meestal als 'business
man' en nam ongeveer 40 bijbels
mee. De reis vindt altijd plaats in
kleine groepjes van drie of vier vrij
willigers, onder leiding van een
(ervaren) teamleider. Om de paar
uur gaat er een ploegje op pad. Voor
het vertrek bidden de evangelisten
samen voor een veilige reis en dat de
douane hen niet betrapt op het ver
voer van de verboden lectuur.
De tocht gaat per trein naar de grens.
Bij de douane verliep volgens Keg
ge alles soepel, hoewel het wachten
drie kwartier in beslag nam. "Som
mige doauniers weten dat er koe
riers zijn, maar laten ze toch gewoon
door. Dat is wel heel bijzonder."
In de massa die de grens overgaat,
vallen de westerlingen niet echt op.
Maar de groep splitst zich om toch
zo min mogelijk in het oog te lopen.
"Je koos allemaal een andere rij bij
de controle van de Chinese douane.
En vantevoren hadden we afgespro
ken op welk punt we elkaar aan de
andere kant van de grens weer zou
den ontmoeten."
Kegge kreeg het tijdens zijn eerste
missie, met één voet in het immense
China toch even benauwd:"Hier in
Nederland hebben we er veel over
gesproken. Het lijkt dan allemaal
leuk en heel spannend. Je weet ook
dat je het voor een goed doel doet.
Maar als je daar dan zo staat, ga je
even twijfelen. Is dit wel de goede
manier? Waarom zou ik dit doen?
Toen was ik een beetje zenuwachtig,
hoor." Die nervositeit was na de eer
ste passage snel over. In totaal
maakte Kegge vijf reisjes, goed voor
ongeveer 200 bijbels. Het wachten
bij de grens werd zelfs saai.
"Gebeurde er maar eens iets, dacht
je dan."
Aan de andere kant van de grens
begint Shenzhen, de eerste Chinese
stad waar Asian Care een hotelka
mer huurt om de binnengesmokkel
de bijbels op te slaan. "Er staan heel
veel kasten in die kamer. De bijbels
worden gecamoufleerd met kleren.
De Gereformeerde Kerk en de Her
vormde Gemeente Immanuël vieren
zaterdagavond gezamenlijk een
kerstnachtdienst in de Ichtuskerk
aan de Doelweg. Voorganger is ds.
P.J. de Buck. Een koperensemble en
de cantorijen van beide gemeenten
verlenen hun medewerking aan de
dienst. Daarnaast is er solozang door
C. van Dis en organist is W.C. van
Kempen. Het thema van de dienst
luidt 'Een geboren vluchteling'. De
dienst, die om half elf begint, wordt
rechtstreeks uitgezonden door radio
Sloth.
Maandag, tweede kerstdag, wordt er
in het gebouw van de Gereformeer
de Gemeente een kerstzangmiddag
gehouden. Aan de middag, die om
half drie begint, werken drie koren
mee: christelijke gemengde zang
vereniging Crescendo onder leiding
van P.H. Heijboer, jeugdkoor Sja-
loom onder leiding van C.A. Egas
en christelijk Thools mannenkoor
Rehoboth onder leiding van R.J.
Rijkse. Begeleiding op het orgel
wordt verzorgd door C. Zwaai, M.
Wessels en A. Bout.
Vanavond om zes uur beginnen
leraren en leerlingen (met hun
ouders) van de Sint-Anthonius-
school aan de jaarlijkse herderstocht
door het dorp. De voettocht wordt
besloten met een kerstviering. De
plaats daarvan is nog een verrassing.
Na afloop wordt er koffie en choco
lademelk geschonken.
De zondagsschool Kleine Kracht
viert zaterdagavond het kerstfeest
om zeven uur in 't Ouwe Raed'uus.
T'vi leerlingen van de school voor
voortgezet speciaal onderwijs de
Burcht in Tholen hebben een kerst
actie gehouden voor zorgcentrum
Ten Anker. Door voor 1 gulden
kaarten te verkopen en voor 3 gul
den kransen van hcderablad om op
te hangen, kon er gisterenmorgen
375 gulden aan directeur F. Bordui
van Ten Anker overhandigd wor
den. "Het gehele jaar zijn we met
onszelf bezig, nu wilden we eens
wat voor anderen doen", zegt lerares
mevr. De Jong. "Voor onze leerlin
gen is dat een extra grote moeite,
maar ze hebben er veel werk van
gemaakt." Twee jaar geleden ver
kocht de Burcht koekjes ten bate van
Amnesty International. Deze keer
was de kerstactie dichterbij huis.
Benny Kegge op het Tiananmenplein in Peking.
Als je de kamer binnengaat, praat je
niet met elkaar. En we zetten meteen
de televisie aan. Je weet het maar
nooit. Het werk wordt allemaal heel
secuur en snel gedaan. Als je op de
deur klopte, moest dat op een spe
ciale manier. En om de zoveel tijd
wordt er een ander hotel gehuurd.
Want ze moeten erg oppassen dat ze
niet betrapt worden. De reisleidster,
een Australische, was toen erg
gespannen."
De koeriers zijn veelal jongeren uit
Amerika, Nieuw-Zeeland, Engeland
en Skandinavië. De hele reis, van
het Britse Hong Kong naar het Chi
nese Shenzehn vice versa duurt vier
tot vijf uur. "In principe kun je elke
dag gaan, behalve op zaterdag en
zondag. Je bent daar vrij in."
Kegge en Van Rossum namen ook
de gelegenheid te baat om Hong
Kong te bekijken. Benny's indruk is
dat het leven er heel jachtig is en
duur, dat er bijna niemand lacht en
dat de metro er altijd stampvol zit.
"Ze willen echt mee met de wel
vaart. Er zijn mensen met twee of
drie baantjes. Opvallend veel men
sen lopen er met een draagbare tele
foon." De basis Hong Kong is voor
Asian Care nog tot 1997 te gebrui
ken. Dan wordt de kroonkolonie
overgedragen aan China en is het de
vraag hoe het verspreiden van bij
bels voortgezet kan worden.
Kegge en zijn reisgenoot wilden
meer van China zien en trokken naar
de stad Canton (Guanzhou), twee
uur reizen met de trein vanuit Hong
Kong. Daar ontmoetten ze een voor
ganger die twintig jaar, vanwege
zijn geloofsovertuiging, in een straf
kamp had gezeten. "Hij houdt nu
vier kerkdiensten per week. We
waren er op een dinsdagochtend.
Het was met 400 mensen mudvol.
Ongelooflijk. We zaten allemaal op
hele kleine bankjes. In het weekend
is zeker 80 procent van de bezoekers
jongeren."
De dienst nam drie uren in beslag.
Wel wat lang vond Benny die tussen
de Chinezen zat en de taal niet ver
stond.
Naar de hoofdstad Peking duurde de
reis langer: 36 uren. Een tocht met
een groepje van vier, waaronder een
Taiwanese reisleidster die een aantal
Chinese dialecten sprak. "We heb
ben de tijd goed gevuld met Chinees
pokeren." Hun koffers waren weer
gevuld met kleren en 'broden' en de
't Is haast tweeduizend jaar geleden,
maar ieder jaar van toen tot heden
wordt de geboorte weer herdacht
van 't kind dat tot ons kwam die nacht.
De eng'len zongen het in koren:
"Er is een kindeke geboren.
't Ligt in een stal bij Bethlehem."
Wat herders hoorden daar hun stem.
Wat is er van dit feest geworden?
Veel ontevreden misdaadhorden.
Haast ieder mens leeft onder druk.
Waar is 't aloude kerslgeluk?
Wat heeft ons kerstfeest nog voor waarde,
nu er geen vrede is op aarde?
Voor velen is er hongersnood
en d'ene mens slaat d'ander dood.
Waar is de kerstsfeer, waar de vrede?
Waarom wordt er zo schaars gebeden?
Of weet men echt de weg niet meer
naar 't vredefeest van onze Heer?
Er zijn miljoenen vluchtelingen,
die hunkeren naar zo veel dingen
die nodig zijn voor hun bestaan.
En heel de wereld ziet dat aan.
Hoe kan de wereld hierbij helpen?
Niet door z'alleen te overstelpen
met geld en goed. Waar 't echt aan schort
is vrede. Dat komt men tekort.
Als leiders van de oorlogslanden,
liefst samen met gevouwen handen,
nu naar de kribbe zouden gaan
dan was de oorlog zo gedaan.
En met de oorlog ook de rampen,
die nu in overvolle kampen
een schande zijn voor deze tijd.
Vol afschuw en onmenslijkheid.
Nu 't Kerstmis wordt in deze dagen,
gaan wij het God'lijk Kindje vragen:
"Breng ook die mensen het geluk
van levensvreugde zonder druk.
Van vrede, onderling vertrouwen
om deze wereld op te bouwen
in liefde, mededeelzaamheid,
zodat geen mens nog honger lijdt."
Als deze Kerstmis dat mag geven,
maar ook aan hen, die na ons leven.
Zij zullen wel in rechte lijn
van goede wille moeten zijn.
tassen met 'koekjes'. Ze waren de
enige toeristen in de slaaptrein. Dat
viel op. Maar ook de berg bagage
was uitzonderlijk. De koffers waren
zwaar en de perrons druk. "Je moest
echt je ellebogen gebruiken om er
door te komen. Maar omdat we der
tig tot veertig centimeter langer zijn
dan de Chinezen, raak je elkaar niet
kwijt. En een beetje duwen met je
koffer helpt ook goed, "lacht de koe-
In Peking namen ze een taxibusje
naar het hotel. Bij het hotel werden
ze door een voorbijganger aange
sproken: zijn jullie zendelingen?
Kegge:"Er lopen mensen rond die
toeristen in de gaten houden. De bij
bels werden opgehaald door een
Chinees. Die vertelde dat hij regel
matig wordt geschaduwd. Hij stopt
ermee. Hij kan het niet langer ver
dragen." De rol van deze bemidde
laars is volgens Benny van groot
belang: "Ze brengen de bijbels naar
de ondergrondse kerk. Wij komen
daar zelf niet tussen. Wij brengen
ze, maar de rest wordt door de Chi
nezen gedaan. Als ze ons pakken,
kunnen ze je hoogstens verhoren."
In totaal vervoerde Kegge tijdens
zijn Chinareis bijna 1000 bijbels,
plus bijbelstudieliteratuur.
In Peking bezochten ze het beroem
de Tianammen Plein waar vijf jaar
geleden onder het oog van de wereld
een studentenopstand bloedig werd
onderdrukt. De Chinese muur ont
brak niet in het programma. Ook in
Peking ontmoetten ze een voorgan
ger die in een strafkamp had geze
ten. Veel indruk op Kegge maakten
twee bejaarde zusters van in de tach
tig die hij daar ontmoette. Ze reizen
regelmatig van Peking naar Tibet
om 'daar de mensen over Jezus te
vertellen.' "Die hebben zo'n spirit
gekregen. Die gaan er echt voor. Dat
zijn tochten die dagen duren. Dat is
magistraal, want ze hoeven het niet
te doen," zegt Kegge, die er op wijst
dat mensen vanwege hun geloof in
China gemarteld worden. "Dat is
aan de orde van de dag. De verdruk
king neemt daar alleen maar toe."
Benny verbaast zich erover dat het
christelijke geloof ondanks de anti
christelijke propaganda onder het
communisme stand houdt. "Het
geloof is niet tegen te houden. Ik
snap het soms zelf ook niet. Dat de
mensen in dat geloof zo kunnen blij
ven doorgaan, is toch opmerkelijk?"
J?
P.M. van Eekelen
In Peking brachten René en Benny
geloofsbriefjes rond. "Daar hoef je
niet veel moeite voor te doen. Je
hoeft ze alleen maar in de brieven
bus te gooien of in de boodschap-
penmandjes van de fietsen. Die zijn
er genoeg."
Het bezorgen van de geloofsbrieven
moest echter wel 's nachts gebeuren.
En vaak in donkere steegjes. "In
Amsterdam zou ik het niet durven
maar daar zijn we anderhalf uur
bezig geweest. Het was heel donker.
Er brandt nauwelijks licht. Op de
terugweg kwam ik bij een flat met
wel 100 brievenbussen. Daar kon ik
het restant kwijt." Dat de kerk er in
de verdrukking zit, ervaarde Benny
en zijn reisgenoten ook in Canton
tijdens een rondleiding van voor
ganger Samuel Lamb in een heel
oud pakhuis. Het pand van twee ver
diepingen doet dienst als kerkge
bouw. "Boven was de dienst die
werd opgenomen op video en op een
beeldscherm op de begane grond
geprojecteerd. Er is sprake van dat
het pakhuis afgebroken moet wor
den. Allemaal pesterijen."
De zendingsreis naar China of welk
ander land, is niet zomaar geregeld.
Volgens Kegge wil de organisatie
wel weten wat voor vlees ze in de
kuip krijgt. De stichting wil bijvoor
beeld weten welk talen de koerier
spreekt en welke kerk of gemeente
de vrijwilliger bezoekt. En de naam
van de dominee/voorganger. Ook
vraagt de stichting op een apart vel
een 'korte getuigenis' te geven over
de wijze waarop de kandidaat-koe
rier Jezus Christus leerde kennen als
zijn 'persoonlijke Heer en Heiland.'
Kegge bezoekt de Nederlands Her
vormde kerk in Tholen, soms ook de
Evangelische kerk in Bergen op
Zoom en verschillende christelijke
conferenties in het land.
Na de terugkomst van de Chinareis
is het hem opgevallen dat mensen
schrikken wanneer hij vertelt dat hij
een zendingsreis gemaakt heeft.
"Sommigen weten dan niet meer wat
ze moeten vragen of ze zeggen: ik
vraag nog wel eens hoe het gegaan
is. Het geloof wordt steeds minder
in Nederland. Veel mensen kennen
het niet. En zeggen bijvoorbeeld dat
christenen mietjes zijn of slappelin
gen die maar een leer achterna
lopen. Maar daar ben ik niet bang
voor. Maar moeilijk om er over te
praten blijft het wel."
Kegge is sinds zijn 21ste actief als
vrijwilliger voor gehandicapten. Hij
maakte onder meer bootreisjes naar
Duitsland. Dit jaar maakte hij zelfs
twee reizen met gehandicapten,
waarvan één naar Tunesië met blin
den en slechtzienden.
Benny die fulltime ambtenaar is bij
de gemeente Halsteren (sociale
zaken), heeft voor 1995 twee of drie
reizen in zijn hoofd, dat wil in dit
geval zeggen werkvakanties. Twee
met genandicapten en één zendings
reis. "Ik ga niet meer gewoon op
vakantie. Als je met gehandicapten
op reis gaat, moet je improviseren.
Ervaring is niet zo belangrijk,
geduld wel. En humor. Je moet ook
flexibel zijn."
Met welk gezelschap hij op stap
gaat, staat niet vantevoren vast. Dat
hoeft voor hem ook niet. Voor Keg
ge is deze manier van reizen/vakan
tie houden een bewuste keuze:"Het
is een manier om met niet-christe-
nen in contact te blijven." Als voor
beeld noemt hij Jezus Christus die
zich ook niet beperkte tot zijn eigen
geloofsgenoten:"Die begaf zich toch
ook onder de hoeren en tollenaars?"
Of dat niet zwaar is om hele weken
te werken en dan in de vakanties ook
nog eens intensief bezig te zijn?
"Ach, alles wat uitje hart komt, kost
weinig energie. Deze manier van
reizen vind ik mooi. Je ziet veel
meer van het land. En door de zen
dingsreizen wordt je met christenen
in contact gebracht. Om die aan
dacht te geven, daar gaat het om.
Dat werk is belangrijker dan ik
zelf,"benadrukt de Tholenaar. "Dat
wil niet zeggen dat iedereen morgen
maar het vliegtuig naar China, Ne
pal of Egypte moet nemen om zen
ding te bedrijven. Ook hier in
Nederland, en in België is genoeg te
doen. Zending begint bij je mede
scholieren, collega's of je buurman."
Benny beziet het kerstfeest
kritisch. "Op de eerste kerst
dag stromen de kerken vol. Er
worden lovende woorden
gesproken over vrede op aar
de. Maar het is geen mooi feest
als er geen vrede is in eigen
huis en er alleen maar veel
gegeten wordt."
Volgens Kegge is het geen
christelijk feest."Het staat niet
in de bijbel. Het is eigenlijk
heidens. De geboorte van
Jezus wordt in de protestante
en katholieke kerk op 25
december gevierd. In de ortho
doxe kerk op 9 januari. De
Armeense kerk viert het op 19
januari. De datum van de
geboorte van Jezus is niet
bekend."
Kegge heeft moeite met de
sfeer van gezelligheid die er
rond Kerst geschapen wordt.
Te opgelegd, vindt hij, waarbij
de media een steeds grotere rol
spelen.
Belangrijker is volgens hem
dat de kerken wat gemoedelij
ker met elkaar omgaan. "Ze
hebben vaak kritiek op elkaar.
Dat het Woord verkondigd
wordt, is veel belangrijker dan
de vraag of iemand op zondag
1 keer of 3 keer naar de kerk
gaat, al dan niet met een hoed
je op. Er zou meer respect
moeten zijn. Ze denken alle
maal dat ze beter zijn."
Kegge heeft al veel verschil
lende kerkdiensten bezocht,
van rooms-katholiek tot 'vol'
evangelisch. "Ze moeten
elkaar niet afmaken omdat een
bepaalde kerk een ander ritu
eel heeft. Dat heeft alleen maar
met regels te maken. Het
Woord van God moet voorop
staan. God is niet protestant,
gereformeerd of evangelisch."
Regio-directeur J. Hut van de
muziekschool regio de Bevelanden-
Tholen verwacht dan ook niet in
januari al met het koor te kunnen
beginnen. "Hebben we er eind janu
ari wel twaalf of vijftien, dan kun
nen we alsnog starten. Maar zoals
het er nu naar uit ziet, wordt het pas
in het nieuwe schooljaar."
De muziekschool heeft de directeu
ren van alle basisscholen een brief
geschreven om op de mogelijkheid
van de nieuwe opleiding te wijzen.
Ook in het krantje voor de leerlingen
van de muziekschool wordt het
onder de aandacht gebracht. Kinde
ren vanaf negen jaar kunnen zich
aanmelden.
Zaterdag trad voor de derde achter
eenvolgende keer het kinderkoor uit
Goes op tijdens de kerstuitvoering
van de Zeeuwse muziekschool.
Onder leiding van Janny Dieleman
die ook het Thoolse koor wil leiden.
De 29 meisjes en één jongen zongen
kerstliedjes in de stampvolle kapel.
Meer dan 120 volwassenen en kin
deren vulden de ruimte. Alle stoelen
waren bezet; vele kleine kinderen
zaten op schoot bij hun vader of
moeder. Anderen stonden achterin
de zaal.
Hut heette iedereen welkom. Hij
vond dat er gesproken mocht wor
den van een traditie nu de uitvoering
voor het derde jaar werd gehouden.
"En gezien de opkomst mogen we
wel spreken van een goede traditie."
De zaal was sfeervol aangekleed. Er
stond een kerstboom, op het orgel
brandden waxinekaarsjes en een
lichtinstallatie zorgde ervoor dat de
uitvoerenden in zachte, warme kleu
ren werden gezet.
Hut legde uit dat de ensembles van
blokfluit, saxofoon ert strijkers geen
vaste bezetting kennen. Ze krijgen
gewoon elke week les en spelen
alleen voor deze uitvoering samen.
Dat gold ook voor het kinderkoor uit
Goes. Dat was samengesteld uit ver
schillende koren. Gevorderden en
beginnelingen. "Er komen er elk jaar
bij, er gaan er elk jaar af. U moet
niet raar opkijken als iemand zijn
mond dichthoudt. Dat betekent
gewoon dat het een nieuwe leerlinge
is." De directeur wees er nog eens op
dat het de wens is om op Tholen ook
een koor te beginnen. Die wens is
door Thoolse ouders geuit na het
tweede optreden van hetzelfde kin
derkoor uit Goes, vorig jaar.
In de Ganzestad is volgens Hut veel
belangstelling voor het koorzingen
en heeft de muziekschool de groep
leerlingen moeten splitsen. De mini
mumleeftijd van negen is gekozen
omdat de kinderen snel teksten moe
ten kunnen lezen.
De menselijke stem was overigens
goed vertegenwoordigd op de kerst
uitvoering. Behalve het koor was er
ook één soliste. Dat was operazan
geres Wilma Janmaat uit Tholen die
haar debuut maakte op eigen bodem.
Ze trad echter niet op als leerlinge
van de muziekschool. De band met
de muziekschool loopt via haar zoon
die vioolles krijgt. Tussen het optre
den van het saxofoonensemble en de
accordeon van Matthijs Key zong
Wilma Janmaat twee liederen: 'O,
Jesulein süss' en 'Joy to the world'.
Hut begeleidde haar op het orgel.
Het blokfluitensemble zette de inter
nationale toon met stukken uit
Engeland, Tsjechië, Zweden, Oos
tenrijk en Venezuela. Het kinder
koor liet op één na alle liedjes in de
Nederlandse taal horen. De saxo
foons hielden het bij de evergreens
'Jingle Bell' en I'm dreaming of a
white Christmas'.
Het strijkersensemble bracht een
'French folk tune' en 'En er is een
kindeke' ten gehore. Angela van
Vossen speelde op dwarsfluit werk
van Handel. De uitsmijter was voor
het kinderkoor met 'Ding, dong,
merrily on high'.
Een saxofoonensemble bestaande uit leerlingen van de muziekschool, speelde I'm dreaming of a white Cristmas.
4
I