'Wanneer je wat wilt opbouwen, dan
komt het plezier op de tweede plaats'
Groeten uit
Noorwegen
4
Mts-student bouwkunde succesvol ondernemer in electronica
In 't Cand van de hoge Somen
zie itjgraag donderdag de TdB komen
met nieuws uit stad en [and
gaat de 'L'B van band tot band
met deze /(zvabteit is 't zonneklaar
babenjudie de vo[gende 50 jaar
A
DONDERDAG 17 NOVEMBER
SPECIALE EDITIE EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
31
JUBILEUMNUMMER
1944 1994
..?r
JUBILEUMNUMMER
1944 1994
DE THOOLSE COURANT
DE THOOLSE COURANT
Cor Poot
■ilf
.1 i
Met het ophalen van
oude televisies
begon voor Mar
tin Verburgh (25) uit St.
Maartensdijk een carrière
als ondernemer. Hij kende
hoogtepunten (de opening
van zijn eerste winkel in de
Kaaistraat) en dieptepunten
(de sluiting van het filiaal in
Tholen). Inmiddels heeft hij
de smaak zodanig te pak
ken, dat St. Maartensdijk
voor de ambitieuze onder
nemer te klein geworden is.
Binnenkort neemt hij radio
Crusio in Bergen op Zoom
over.
In 1989 studeerde Martin Verburgh af
aan de m.t.s. in Bergen op Zoom,
afdeling bouwkunde. In zijn laatste
stagejaar had hij gewerkt bij bouwbe
drijf Van Bergen Henegouwen in
Tholen. De student maakte er op de
computer begrotingen voor bouwwer
ken en zijn computer-hobby werd er
door gestimuleerd. Van zijn voorge
nomen studie aan de pedagogisch-
technische hogeschool, afdeling
bouwkunde, in Eindhoven kwam
niets meer. Gestimuleerd door een
vriend, die een eigen bedrijf had,
zocht Martin Verburgh een pandje om
een winkel te openen. In de Kaaistraat
te St. Maartensdijk bleek de voormali
ge drogisterij van Nelly Hoek
geschikt. Zijn studie bouwkunde
kwam er goed van pas, want elke
muur heeft Verburgh zelf opnieuw
gezet. Later kreeg hij hulp van aanne
mer Van Houte en na een jaar verbou
wen, werd de winkel op 3 maart 1991
geopend.
Klachten-oplossineen-boek
Vader Verburgh deed de reparaties en
de administratie. Het voormalig hoofd
van de gezinsverzorging op Tholen
had van de nood een deugd gemaakt.
Door een chronische ziekte was hij in
de w.a.o. terecht gekomen, maar stil
zitten, dat was niets voor Verburgh sr.
Hij bouwde zelf allerlei soorten anten
nes om verafgelegen televisiezenders
te ontvangen en ging, na instructie van
een vriend, ook aan oude t.v.'s sleute
len. Zoon Martin en mts-vriend Mar
co Duine hielpen een handje. Elke
week haalden ze wel 10 tot 15 oude
t.v.'s op; niet alleen op het eiland Tho
len, maar ook in West-Brabant. Vader
Verburgh sleutelde aan de t.v.'s en
stelde zo vanuit de praktijk een klach
ten-oplossingen-boek samen. Het
grootste deel van t.v.'s werd na onder
zoek weer gesloopt. Het koper ging
naar de ijzerboer en de rest werd don
derdags buiten gezet voor de kraak
wagen. Dit was niet altijd tot genoe
gen van de vuilnisophaaldienst, daar
er soms 20 televisies tegelijk op de
stoep stonden. Buren en kennissen
kwamen ook met defecte apparatuur
naar Verburgh, wat meestal tegen
kostprijs gerepareerd werd. Vanuit
deze groep kwam op een gegeven
moment ook de vraag om nieuwe
apparatuur te leveren als het oude niet
meer te repareren was. "We begrepen
toen, dat de hobby uit de hand dreigde
te lopen, vooral toen - getipt door een
zaak op Tholen - de economische con
troledienst een kijkje kwam nemen.
Deze dienst constateerde, dat er niet
bedrijfsmatig gewerkt werd, maar dat
er louter een hobby uitgeoefend
werd", vertelt Martin. "Niettemin
werd het tijd om een beslissing te
nemen: de hobby als vrijetijdsbeste
ding houden of van de hobby een
beroep maken."
Verburgh sr. nam de AVO in de arm
om met behulp van deze instantie uit
de WAO te komen en een eigen zaak
te beginnen. "De AVO adviseerde
echter dringend om, gezien de medi
sche gegevens van mijn vader, geen
eigen zaak meer op poten te zetten. Ik
kwam toen net van de m.t.s. en mijn
vader vond, dat ik wel ondernemers
zin had om op het fundament van zijn
hobby een eigen zaak te beginnen. Op
mijn naam begonnen we toen een
groothandel. Uit een catalogus ver
kocht ik computers, met name aan
aannemers en architecten omdat ik in
die branche met programma's bekend
was en ook instructie kon geven. En
na veel vijven en zessen werden we
door Philips erkend en mochten we
hun artikelen gaan verkopen."
Het hobbymatige is inmiddels voor
bij. Voor oude televisies heeft Ver
burgh geen tijd meer. De winkel eist
sinds 3 maart 1991 alle aandacht op.
"We hebben trouwe klanten die alles
bij je willen hebben: een televisie,
stofzuiger, wasautomaat en een com
puter. Onze grote kracht is, dat we ook
's avonds klaar staan. Bij oudere men
sen moet je soms vier keer terug wan
neer de t.v. ontregeld is, maar met ech
te reparaties bemoei ik me niet."
Kwaliteitsmerken
Verburgh voert allemaal kwaliteits
merken. "Ik heb liever iets goeds, dat
lang meegaat. Wie perse het goed
koopste wil, koopt elders. Daarmee
weer je een bepaald publiek uit je win
kel, maar wanneer ik de hoogte van de
prijs motiveer, dan geeft men wat
meer uit dan men eerst van plan was."
Kort na de opening begon Verburgh
met Bose luidsprekers en audio-appa-
ratuur van Sherwood en Sansui. "Dat
is bekend bij audio-fielen, mensen die
een sport van de geluidsapparatuur
maken. Ik heb alleen A-merken in
mijn pakket, geen B-merken. Het gaat
me om kwaliteit, want als het stuk is,
krijg ik het op mijn bord. Maar ook
met kwaliteitsmerken kun je alle kan
ten op: voor de jeugd zijn er namelijk
opstapmodellen. En ouderen van 60
en 65 jaar nemen ook nog wel een ste
reotoren."
Tholen te dicht bii Bergen
De jonge ondernemer kreeg op een
gegeven moment de kans om in Tho
len een filiaal te openen. Op de Markt
vertrok een branchegenoot uit een
huurpand. "Je kunt dan wachten totdat
er een concurrent begint, maar ik wil
de het zelf proberen. Ik trok er een per
soneelslid voor aan, maar in feite is
het nooit goed van de grond gekomen.
De winkel in St. Maartensdijk draaide
steeds beter en Tholen liep terug. En
dat terwijl Tholen twee keer zoveel
inwoners heeft als St. Maartensdijk en
er geen concurrent gevestigd was,
zoals in St. Maartensdijk. Maar ken
nelijk ligt Tholen te dicht bij Bergen
op Zoom. En ik stond er ook niet zelf.
Na een jaar ben ik ermee gestopt en
zoiets kost natuurlijk geld."
Martin Verburgh neemt af en toe
afstand van zijn werk, dat hem van
's ochtends vroeg tot 's avonds laat
bezig houdt. "Het is eigenlijk te druk
voor één man, maar 't is weer te wei
nig voor twee. Maar ik klaag niet.
Maandag ben ik gesloten en dan pak
ik de motor of ik trek mijn duikpak
aan. Ik heb veel aan sport gedaan: acht
jaar op de judovereniging in Oud-
Vossemeer, boksen en fitness bij Leen
Jansen in St. Maartensdijk en tumen
bij WIK in St. Annaland. Dat doe ik
soms nog op vrijdagavond: ringen,
rekstok, brug, maar dat schiet er bij in
wanneer je om acht uur nog met de
verkoop van een muziekinstallatie
bezig bent."
De jonge ondernemer heeft ook een
motor. "Een sportief model, een
Kawasaki 1100, gekozen om zijn rij-
eigenschappen. Ik pak dan meestal de
kleine wegen en rij de natuur in. Dui
ken is ook een hobby van me. De Gre-
velingen en de Oosterschelde, daar is
ontzettend veel flora en fauna te zien.
Echt het walhalla voorde duikers. Her
en der zie je scheepswrakken, vissen
en groenten. Ik ga altijd met een
vriend en we nemen echt niets mee
naar boven. Het is puur voor de ont
spanning."
Voor 200%
Hoe leuk het tumen. motorrijden en
duiken ook is, de zaak gaat altijd voor
bij Martin Verburgh. "Wanneer je wat
aan het opbouwen bent, komt het ple
zier op de tweede plaats. Zo schiet tus
sen de middag de boterham er nog al
eens bij in. Dan haal ik nogal eens een
reparatie op en 's avonds is het snel
een warme hap. Daarom doe je dit
werk niet tot je 60ste, maar om een
bedrijf op te bouwen, moet je 80 tot 90
uren per week werken en er voor
200% in plaats van voor 100% achter
staan. Er zijn natuurlijk grenzen, want
sommige mensen bellen je op zater
dagavond om negen uur nog op over
een kapotte t.v. of zondagmorgen om
negen uur over hun defecte compu
ter."
Toch heeft Verburgh de service hoog
in het vaandel staan. "Ik principe repa
reer ik altijd, ook de artikelen die bij
concurrenten gekocht zijn. Die win
kelketens vechten elkaar de tent uit,
maar ik plus nog elk jaar en dat zonder
inkooporganisatie. Ik hecht als zelf
standige ondernemer aan vrijheid,
maar ik ben wel lid van de midden
standsvereniging Smalstad. Samen
werken is beter dan tegenwerken. Als
middenstand moet je je totaal sterk
maken ten opzichte van de consu
ment."
Crusio
Verburgh gaat St. Maartensdijk echter
verlaten. In Bergen op Zoom begint
hij met de overname van Crusio aan
een nieuw hoofdstuk. "Vanaf februari
ben ik daarvoor aan het knokken,
maar eigenlijk kwam het veel te vroeg
voor me. Ik weet namelijk niet wat ik
in St. Maartensdijk had kunnen berei
ken. Je draait nu goed en op een gege
ven moment zit je toch aan het pla
fond. Dan kun je geforceerd proberen
om klanten van buiten Tholen aan te
trekken, maar dan lijkt me de overna
me van Crusio beter. De naamsbe
kendheid van die zaak is enorm.
Velen op Tholen hebben hun eerste
t.v. bij Crusio gekocht. Ik kan natuur
lijk springen en vallen, maar ik heb
leren knokken. Eerst in St. Maartens
dijk en vervolgens in Tholen. Na een
moeilijke periode in een enorm terug
lopende branche groeien we en de
bank heeft er vertrouwen in. Het is
ook een kans die je weinig tegenkomt.
Crusio heeft nu 5 mensen in dienst en
ik zal de commerciële zaken beharti
gen. Ik ben geen technicus. Dat is een
zaak van goed delegeren."
Martin Verburgh ziet groeimogelijk
heden op het gebied van computers.
"Die markt is nog niet vol. De kinde
ren groeien er mee op en dat stimu
leert de ouders, die voor hun werk of
hobby een computer kopen. En na vier
jaar is een computer al oud, bij een t.v.
is dat pas na tien jaar. De automatise
ring levert me ook veel bedrijven op
als klant."
Collegialiteit
Met de overname van Crusio binnen
bereik, kijkt de jonge ondernemer uit
St. Maartensdijk met een voldaan
gevoel terug. "Op de m.t.s. waren er
bepaalde mensen uit de staf die voor
spelden, dat ik nooit iets zou bereiken.
Dit kwam omdat ik mijn mond niet
kon houden als mij of collega-studen
ten onrecht aangedaan werd. Het geeft
toch voldoening om, ondanks de
negatieve voorspellingen, een goed
lopende zaak opgebouwd te hebben
dankzij goed inzicht en hard werken."
Collegialiteit staat bij Martin Ver
burgh hoog in het vaandel. 'Toen col
lega Jaap van As in Scherpenisse ziek
werd, heb ik direct mijn hulp aangebo
den. Ook toen onlangs collega Verjaal
ziek werd, heb ik hulp en samenwer
king aangeboden. En de overstro
mingsramp in Limburg heeft me,
vooral met betrekking tot de gedu
peerde ondernemers, erg aangegre
pen. Daar heb ik ook financieel
gedaan wat voor mij mogelijk was. Ik
vond dit niet meer dan een collegiale
plicht. Ik leef echt niet alleen voor
mijn zaak. Maar als ik op vakantie ga
om bij te slapen, dan krijg ik op don
derdag weer al de kriebels om aan de
slag te gaan. Daarom ga ik maximaal
een week weg, in het voor- en in het
najaar", aldus de jonge ondernemer uit
St. Maartensdijk.
Jf. .3-'sÉc iiv
Elke zaterdagmorgen zijn we nieuws
gierig of 't Thoolse krantje al in de
postbox ligt. Af en toe komt hét niet
voor maandag of dinsdag en dat is een
heel gemis in het weekeinde, schrij
ven Nella van Ast en Baddy Goedege-
buure ons. Nella is geboren in Sint-
Maartensdijk, Baddy in Stavenisse.
Ze wonen bijna zestien jaar in Laerdal
in Noorwegen en zijn al die tijd
geabonneerd op de Eendrachtbode.
Op zaterdag kijken ze allebei het kran
tje door. Lezen het allerbelangrijkste,
speciaal het nieuws van hun geboorte
dorpen en eventuele nieuwtjes over
vrienden en familie. 'Maar ook de
advertenties van trouwen, geboortes
en - jammer genoeg - de overlijdens
advertenties worden met veel belang
stelling gelezen en daarna besproken',
's Zondags trekt Baddy er enkele uren
voor uit om de Eendrachtbode van
voor tot achter uit te pluizen. Werke
lijk alles wordt met veel belangstel
ling gelezen. Dat geeft wel aan dat het
krantje heel veel voor ons in het bui
tenland betekent, schrijven ze.
Nella werkt als hoofdverpleegkundige
in een streekziekenhuis met 80 bed
den. Baddy heeft een eigen bedrijfje
voor reparatie en laswerk aan onder
meer grondwerkmachines. In zijn
vrije uren werkt hij met glas (tiffany).
Een keer of twee per jaar bezoeken ze
hun geboorteland.
Nr - MÊm
Martin Verburgh en zijn vriendin Clara IJzermans.
''Hup
i-