'Thuis ben ik de jongste, daar
werd ik de oudste van het gezin'
Ingrijpende wijziging
in bestuur Beter Wonen
De huurders van nu pleiten
eerder voor zichzelf dan vroeger
Brandstichter slaat
weer toe in Tholen
FLUWEELZACHT
Kees Poot uit Sint-Maartensdijk jaar in Amerika
Raad van toezicht neemt roer over
J. Leune stopt na 23 jaar woningen toewijzen:
Oudste Bergse
is geboren
in Poortvliet
Brandweer van
Tholen zesde
Donderdag 23 juni 1994
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Voetbal leeft niet in de Verenigde Staten. De Amerikanen
spelen honkbal, basketbal of football, Amerikaans voet
bal dat niet te vergelijken is met het voetbal of soccer dat
we hier kennen. Sporten die heel populair zijn en dooi
vele jongeren worden beoefend. De 18-jarige Kees Poot
uit Sint-Maartensdijk ondervond het ter plekke: in
Alexandria in de staat Louisiana, in het zuiden van de
Verenigde Staten waar hij een jaar op een High School
zat en bij een gezin inwoonde.
Gammele schoolbus
Geen oorbel
Vette friet
Wapens
De volkshuisvesting is in beweging. Ook op Tholen en
Sint-Philipsland. De stichting Beter Wonen moet van de
rijksoverheid zelfstandiger gaan functioneren.
Huurderszetel
Hij voelde er niets voor om in de raad van toezicht zitting veel huizen uit het bestand in de kunnen verhuren."
Hij voelde er niets voor om in de raad van toezicht zitting
te nemen. Hij kon zich wel kandidaat stellen maar deed
het niet. J. Leune is tot 1 juli lid van het dagelijks bestuur
van de stichting Beter Wonen. Daarna is het voorbij.
Kruisraketten
Echtscheidingen
Lelijke woorden
Onderzoeksteam van politie opgericht
De familie Slabbekoom uit de Visstraat in Tholen is zon
dagnacht voor de vierde keer slachtoffer geworden van
brandstichting. De tot nu toe onbekende dader(s) zetten
de keuken in brand. De politie heeft maandag het huis
grondig onderzocht op sporen, maar tot nu toe zonder
resultaat. Inmiddels is de politie samen met de technische
recherche begonnen aan een uitgebreid onderzoek.
Ernstig
Clarks Caribees: speciaal ontworpen
voor gevoelige damesvoeten.
Zijn elegant en passen X* f
perfect. Probeer ze bij: taA4<5
-c
"Op school kon je bijna alle sporten
beoefenen maar voor voetbal is geen
interesse. Ze kennen de spelregels
niet. Ik geloof ook niet dat de Ame
rikanen het vol houden om er 45
minuten lang naar te kijken. Televi
sieuitzendingen van honkbal wor
den om de tien minuten onderbro
ken voor reclamespotjes. Dat
gebeurt als het spel op het veld stil
ligt."
Tijdens een bezoek aan het stadion
van de New Orleans Saints zag hij
dat de spelers dan wat gaan staan
praten met de trainer. Het publiek
loopt naar een van vele winkeltjes
om een souvenir van de club te
kopen. "Het is niet te vergelijken
met de sfeer in een voetbalstadion.
Echt gang zit er niet in het spel. De
sfeer is ook heel ontspannen. Ieder-
De oudste inwoner van Bergen op
Zoom is vrijdag 105 jaar geworden.
Mevrouw Clazina Jacomina Goed
heer-van Nieuwenhuyzen is in 1889
in Poortvliet geboren als de oudste
van zes dochters van het echtpaar
J.G. van Nieuwenhuyzen-Geuze.
Toen ze twee weken oud was, ver
huisde het gezin naar Schore op
Zuid-Beveland. Daar was Van Nieu
wenhuyzen behalve landbouwer ook
burgemeester.
Na haar huwelijk ging de eeuwelin-
ge in Wolphaartsdijk wonen, waar
haar man gemeentesecretaris was.
Ze bleef er tot haar tachtigste
wonen. Het echtpaar Goedheer
kreeg twee dochters - de jongste is
inmiddels overleden - en vijf klein
kinderen. Op zestigjarige leeftijd
werd mevrouw Goedheer weduwe.
Ze woont nu 25 jaar in Bergen op
Zoom; eerst zelfstandig in de
Warandeflat, maar sinds 1986 in het
verzorgingstehuis Jacquelineflat. De
eeuwelinge is nog redelijk gezond,
al is ze slecht ter been en al vele
jaren doof.
De bijzondere verjaardag is in klei
ne kring gevierd, waarbij ook burge
meester mevr. A. van den Berg dc
jarige kwam feliciteren.
Rusthuizen. Gedeputeerde staten
hebben het bestuur van de stichting
Rusthuizen der Gercf. Gem. in Zee
land gevraagd om alle correspon
dentie ter inzage te geven, die sinds
1981 is gevoerd met het accoun
tantskantoor Roza. Dit in verband
met het onderzoek naar het manipu
leren met subsidiebedragen.
een zit pinda's of zonnebloempitten
te kanen."
Een vlaggetje van de Saints is een
van de vele souvenirs die Kees heeft
meegebracht uit de States, naast
king size plastic Coca Cola-bekers
uit de Mac Donalds en andere ham
burgertenten. Getuigschriften van
de High School. En een lang geel
lint met de tekst: 'Crime scene, do
not cross' (plaats van misdrijf, niet
oversteken), waarmee de politie
straten of buurten afsluit om onder
zoek te verrichten. "Ik dacht dat ze
alleen maar in Amerikaanse politie
films werden gebruikt, maar het is
echt. Deze heb ik gevonden in een
park."
Kees kende zoals zovelen de Ver
enigde Staten vooral uit films. "Ik
wilde wel eens weten hoe het er echt
uitziet. Een andere, nieuwe cultuur
ondergaan." Die kans kreeg hij na
zijn eindexamen Havo aan 't Rijks in
Bergen op Zoom. Hij wist nog niet
precies wat hij wilde gaan doen. Een
vlucht over de oceaan leek hem wel
wat. De Education Foundation for
Foreign Studies (EF) vond zijn
Engels voldoende. In november
1992 kreeg hij bericht dat hij mee-
mocht. Eind juni 1993 maakte hij de
overtocht. "In het begin ben je heel
onzeker. Als je niet met het gezin
over de pad kan, dan zit je daar."
Volgens Kees gaat de organisatie
niet over een nacht ijs. "Je wordt
eerst bij een coördinator onderge
bracht die kijkt wat je interesses
zijn. Die zoekt een gastgezin uit.
Dan ga je daar een avondje naar toe
om eens te praten en te kijken of je
in hun leefwijze past. Die eerste
keer wil je natuurlijk een goede
indruk maken."
Kees kwam terecht in het gezin Hill
met drie kinderen: Candy van veer
tien, Danielle van zes en Michael
van vier. "Thuis ben ik de jongste,
daar werd ik ineens de oudste van
het gezin. Dat was ik helemaal niet
gewend." In het ouderlijk huis aan
dc Molendijk een paar dagen na zijn
terugkomst vindt Kees het maar stil:
"Ik mis de kinderen."
Vader Hill werkt in een gevangenis,
zijn vrouw als nachtzuster in een
ziekenhuis, drie nachten in de week.
Als zij overdag sliep was er een
huishoudster, maar als Kees en Can
dy thuiskwamen namen zij de zorg
voor dc kinderen over. De eerste
weken was wennen. "Ze zeiden
tegen me: als je wat wilt drinken dan
pak je maar. Maar dan denk je, zou
ik dat wel doen? Wat wel en niet kan
is een kwestie van aanvoelen en
aftasten. Na een paar weken weet je
wat ze van je verwachten." Zoals
een oogje houden op de kinderen,
het gras rond net huis maaien op
zaterdag, met twee woorden spre
ken: 'yes mam' en 'yes sir' zeggen en
niet 'yeeee'. "Rekening houden met
de anderen, niet de hele dag lopen
eten en drinken. Een blikje cola per
dag, anders werd het te duur."
's Morgens werd Kees opgehaald
door de schoolbus ('groot, geel en
gammel') die bij iedereen praktisch
voor de deur stopt. Om acht uur
kwamen ze bij school aan maar dan
moesten ze nog een kwartier in de
bus wachten. "Dan pas mochten we
eruit, om half negen ging de bel.
"Dat vond ik heel vreemd. Waar
gaat dit over?, dacht ik. Laat me uit
die bus." Regels van de school. "Wil
je naar de w.c. of naar de decaan dan
moet je de leraar om een pasje vra
gen met een verklaring waarom je
toestemming hebt gekregen de klas
te verlaten. Op de gang kunnen ze je
er naar vragen. Ze doen dat omdat ze
bang zijn dat je met dat geloop ande
re lessen verstoort. Of dat er leerlin
gen van andere scholen binnenko
men."
Voor jongens is lang haar verboden,
oorbellen idem dito en de korte
broek moet tot bijna aan de knieën
reiken.
Een ander groot verschil met de
scholen in Nederland: elke dag het
zelfde lesrooster. Voor Kees gold:
wiskunde, koken, Amerikaanse
geschiedenis (verplicht), de ontwik
keling van het kind, Engels (ver
plicht) en scheikunde. "Het is heel
saai. In Nederland moet je het roos-
tej uit je hoofd leren. Dat hoeft daar
niet. Je hebt ook geen agenda nodig.
Een of twee dagen vantevoren geeft
de leraar op waar je proefwerk over
krijgt en wat je wel en niet moet
weten.
Dat werkt wel prettig maar je weet
minder van de stof af. Het stukje dat
je niet hoeft te leren, vergeet je. Hier
moet je alles leren en maar afwach
ten of de vragen er over zullen gaan.
Maar dan weet je van alles wel
meer."
Op het kauwen van kauwgum staat
15 minuten 'schoolzitten', s morgens
van kwart voor acht tot acht uur.
Kom je voor die straf niet opdagen
dan volgt er een schorsing of moet
de leerling er een vrije zaterdag aan
opofferen. Kees overkwam het niet.
"Maar," zegt hij eerlijk," ik gebruik
te wel eens het excuus dat ik een
buitenlands student was en het daar
om niet wist. Niet zo netjes natuur
lijk."
Geen blikjes mee naar school en niet
van het schoolplein of de campus af.
"Gebeurde dat toch dan kon je twee
dagen naar een speciale school waar
je niks anders moet doen dan een
boek overschrijven."
Tussen de middag at Kees eerst zijn
boterhammen van thuis op maar
daar werd vreemd naar gekeken.
Sociaal bouwen. Woensdagmorgen
om tien uur wordt in het informatie
centrum van de provincie in Middel
burg het rapport 'Geen drempel te
hoog' gepresenteerd. Het rapport
verslaat het onderzoek naar sociale
huurwoningen in Zeeland die
geschikt zijn voor ouderen.
"Niemand doet dat want er is een
cafetaria aan school verbonden. Je
kan er voor 90 dollarcent friet met
hamburger krijgen, gemaakt van
sojabonen. Vreselijk. Of rijst met
bonen, af en toe rundvlees. De friet
was veel te vet."
De klaslokalen zijn klein. "Wel
gezellig, maar je bent sneller afge
leid. Zijn klasgenoten hadden in het
begin moeite met het uitspreken van
zijn naam: Kees wordt Kies. "Toen
heb ik een keer mijn naam als Kaas
gespeld en vanaf die tijd wordt het
goed uitgesproken.
Het beeld van Amerika dat Kees had
voordat hij vertrok was een land
waar de misdaad welig tiert. "Het
was niet zo erg dan ik dacht. Wij
zijn ook goed voorbereid: wees
voorzichtig met wat je zegt en tegen
wie je het zegt. Je weet dat er men
sen zijn die wapens bezitten. Ik heb
het zelfs een keer op school gezien
toen een jongen een pistool opborg
in zijn kluisje. Het was verder een
hele veilige school maar daar schrik
je wel even van."
Heimwee naar huis had Kees rond
de kerstdagen. "Ik was toen verkou
den. Dan vind je jezelf ook zielig en
verlang je naar je eigen familie."
Het vertrek uit Amerika was moei-
Kees Poot met zijn souvenirs uit Amerika.
lijk. De negen andere EF-studenten
uit Finland, Brazilië, Duitsland en
Japan met wie Kees veel contact had
vertrokken eerder. "Toen wilde ik
ook wel weg, maar de kinderen
begrepen er niks van. Toen ik in het
vliegtuig zat wilde ik weer niet weg.
Het is nu wel leuk om iedereen weer
te zien maar als iemand vraagt hoe
ik het gehad heb dan kan ik dat niet
zomaar in een paar woorden samen
vatten."
De bemoeienis van het rijk wordt
minder. Corporaties krijgen meer
vrijheid maar moeten ook meer
financiële risico's aanvaarden en
gaan anders bestuurd worden. De
stichting Beter Wonen kent vanaf 1
juli geen dagelijks (bestaande uit
vijf leden) en geen algemeen
bestuur meer (tien leden).
Er komt een vijf-koppige raad van
toezicht met een nieuwe voorzitter,
de heer T.W.A. Westerveld uit Sint-
Philipsland. De huidige DB-voorzit-
ter L.A.M. Elenbaas uit Scherpenis-
se wordt vice-voorzitter.
Directeur J.J. Kloet wordt in de
nieuwe structuur directeur/bestuur
der en vervangt in zijn eentje als het
ware het oude dagelijks bestuur. Hij
krijgt dus meer bevoegdheden. Wat
wel en niet mag, ligt vast in de statu
ten. De raad van toezicht kan bepa
len of de directie uit één of twee per
sonen bestaat.
Het model van raad van toezicht
wordt door veel corporaties toege
past. De functie van deze raad is niet
alleen toezicht houden op het reilen
en zeilen van de directeur, maar is
ook adviserend. 'Hij staat de directie
met raad ter zijde,' zo heet het in de
statuten. Maar de raad kan de direc
teur ook schorsen of de laan uit stu
ren.
Om belangenverstrengeling tegen te
gaan mogen leden van het college
van b. en w. van Tholen of Sint-Phi
lipsland geen lid worden van de raad
van toezicht.
Met deze wijzigingen komt de stich
ting tegemoet aan de eis van de
regering (vastgelegd in het besluit
beheer sociale huursector) om de
bestuursstructuur voor 1 augustus te
wijzigen.
Uit het algemeen bestuur, dat negen
leden telt, zullen M.J. Hoek uit
Poortvliet en G.C. Quaak uit Scher-
penisse zitting nemen in de raad van
toezicht.
Uit het dagelijks bestuur gaat, behal
ve Elenbaas, ook secretaris M.A.J.
van der Linde uit Tholen over. Hij
vertegenwoordigt de zogenaamde
huurderszetel in de raad van toe
zicht. Van der Linde is overigens
sinds februari secretaris geworden
in het DB nadat A. van den Hoek uit
Sint-Maartensdijk zich had terugge
trokken. J. Leune uit Sint-Annaland
was waarnemend secretaris maar
wilde die taak niet overnemen.
Het stichtingsbestuur neemt van
middag afscheid van tien bestuursle
den in de Wellevaete te Sint-Anna-
land.
De leden uit het dagelijks bestuur
die aftredend zijn:
-mevrouw M. Boogaard-Bolier uit
Sint-Annaland. Sinds 1978 lid,
waarvan dertien jaar waarnemend
voorzitter.
-mevrouw J.M. Deurloo-van Broek
hoven uit Tholen. Zij is sinds 1980
lid, waarvan de laatste twaalf jaar
als penningmeester.
-J. Leune uit Sint-Annaland. Sinds
1986 lid, maar al 23 jaar belast met
de woningtoewijzing.
Uit het algemeen bestuur treden af:
-W.C. Klippel uit Tholen die sinds
1962 betrokken is bij de volkshuis
vesting op Tholen. Hij was tien jaar
secretaris, veertien jaar ambtelijk
secretaris en de laatste acht jaar
notulist van het bestuur.
-mevrouw. A.L. van Tiggele-Geuze
uit Poortvliet, lid sinds 1972.
-IJ. Dorst uit Stavenisse, lid sinds
1980.
-H.J. Vermaas uit Stavenisse, lid
sinds 1981.
-A. den Haan uit St. Maartensdijk,
lid sinds 1984.
-L.I. Bolier uit Anna Jacobapoider,
lid sinds 1991.
-J. de Korte uit Scherpenisse, lid
sinds 1991.
J. Leune stelde zich niet beschikbaar voor de raad van toezicht.
De 63-jarige inwoner uit Sint-Anna
land heeft geen zin meer om zich op
zijn leeftijd nog te verdiepen in de
nieuwe bestuursvorm die nu in
zwang komt.
Hoewel het terrein van de volks
huisvesting op Tholen (en sinds een
aantal jaren op Sint-Philipsland)
hem lief is.
Sinds 1971 heeft hij er mee te
maken gehad, als ambtenaar alge
mene zaken bij de gemeente Tholen
en sinds 1986 als lid van het dage
lijks bestuur van Beter Wonen. Leu
ne wees woningen toe.
Elke donderdagochtend was hij te
vinden op het kantoor van de
woningstichting aan de Haven te
Sint-Maartensdijk. Samen met J.
Droogendijk bekeek hij de aanvra
gen en besliste wie welke woning
aangeboden werd. Deze week was
het de laatste keer. Hij zal het mis
sen zegt hij, maar thuis aan de Bie-
rensstraat zijn er ook karweitjes
genoeg: koper poetsen en de tuin
onderhouden bijvoorbeeld. Hoe het
toewijzen in de toekomst zal gaan,
weet Leune niet.
"Misschien gaan we ook hier meer
marktwaarts. In Reimerswaal heeft
de corporatie een advertentie
geplaatst.
Die was zo opgesteld dat alleen kan
didaten konden reageren die over
een bepaald Inkomen beschikken.
Het ging om duurdere woningen.
Daarmee selecteer je al. Maar de
woningen waren zo weg."
Volgens Leune is het voordeel van
deze manier dat de woningen veel
sneller verhuurd kunnen worden. En
daarmee wordt het huurverlies van
de leegstaande woning voor de cor
poratie beperkt.
De duurdere huurwoningen staan bij
Beter Wonen ook het langst leeg.
"Voor onze begrippen is een woning
van tegen de 700 gulden per maand
duur. Vooral in de kleine kernen,
zoals Scherpenisse, is het niet
gemakkelijk om daar huurders voor
te vinden.
Maar ook in Sint-Annaland en Sint-
Philipsland valt het niet mee. In die
categorie hebben we wat leegstand.
Voor de rest bijna niet."
En dat is wel eens anders geweest.
Zo'n tien jaar geleden kampte de
woningstichting met vele lege
woningen. De mogelijke plaatsing
van kruisraketten bij Woensdrecht
hielp de stichting uit de brand. Het
toewijzen van woningen aan de
Amerikaanse soldaten die met hun
gezin naar Nederland kwamen om
de wapens te bewaken was een een
voudige zaak.
"Die huizen moesten ook nog
gestoffeerd worden. Toen die Ame
rikanen weggingen (de plaatsing
ging niet door -red.) konden we die
woningen meteen kwijt. We hebben
daar goed aan verdiend," stelt Leune
tevreden vast.
Leune verdeelt liever woningen bij
een krappe markt dan wanneer er
veel huizen uit het bestand in de
aanbieding zijn. "Als er vijf huur
ders voor één woning zijn ben je zelf
preciezer, dan wanneer er één huur
der is die kan kiezen uit vijf wonin
gen.
Als er een overvloed is, dan krijgen
de huurders ook veel meer noten op
hun zang."
De huurders zijn volgens Leune
mondiger geworden. "Ook aanstaan
de huurders. Ze komen eerder voor
zichzelf pleiten. En houden het
vuurtje warm. Ze attenderen ons op
een bepaalde woning die vrij is."
In juli 1971 begon Leune met het
toewijzen van huurwoningen. Het
was een gemeentelijke zaak. "In het
begin werd de aanvraag in het colle
ge van b. en w. behandeld met een
pré-advies van onze afdeling. Later
hoefde alleen de wethouder zijn
handtekening te zetten." Bij de toe
wijzing worden verschillende facto
ren van de aanvrager gewogen aan
de hand van algemene richtlijnen:
de datum van inschrijving speelt een
rol, de economische binding, of
sociale omstandigheden. "Vroeger
waren trouwplannen al genoeg. Die
norm wordt niet meer gehanteerd."
Volgens Leune is nu vaak juist het
omgekeerde het geval. "Er zijn nu
veel meer echtscheidingen." Gemid
deld wijzen Leune en Droogendijk
acht woningen per week toe. Aan
jongeren, ouderen, alleenstaanden,
grote gezinnen. De éénpersoonsflat
jes in Tholen zijn volgens Leune erg
in trek. "Het is net een duiventil,
maar we hebben er nooit leegstand.
Misschien moeten we ook huizen
gaan bouwen waar we kamers in
kunnen verhuren."
Ouderen zijn gebrand op een aan
leunwoning bij Ten Anker in Tho
len. "Je schrikt ervan als er weer een
leeg komt." De toewijzing voor die
categorie gaat gepaard met een
medisch advies.
Sommige huurders komen regelma
tig terug omdat ze vaak willen ver
huizen. "Ik kom namen tegen die ik
twintig jaar geleden ook al tegen
kwam. Over het algemeen krijg ik
dankbare mensen te spreken die blij
zijn met hun woning. Vooral in een
tijd van krapte. Ik krijg ook lelijke
woorden naar me toe als mensen het
niet eens zijn met de toewijzing. Die
kunnen in beroep gaan bij het
bestuur. Voor mij is het heel dank
baar werk geweest." Als dagelijks
bestuurslid woonde Leune de maan
delijkse vergaderingen bij. Soms
was het wekelijks. Volgens Leune
staan de leden van het algemeen
bestuur (AB)'te ver van de keuken.'
Bovendien was dit orgaan volgens
hem te groot.
"Eerst waren er uit elke kern twee
vertegenwoordigers. Dat hebben we
al laten varen.
Voor AB-leden is de materie ook
vaak te moeilijk. Dat is nu allemaal
voorbij."
Hoe de raad van toezicht zal functio
neren weet Leune niet. "Dat moet ik
in de praktijk nog zien. De raad zal
wel een zware taak krijgen want het
zal er niet gemakkelijker op worden.
De directeur krijgt veel meer macht.
Omdat hij ook bestuurder wordt zal
hij meer verantwoordelijkheden
moeten delegeren."
We hebben nog geen idee om hoe
veel daders het gaat en waar we die
moeten zoeken." Over de manier
waarop de laatste brand is aangesto
ken, wilde Wondergem in het
belang van het onderzoek geen
mededelingen doen.
Het gedupeerde gezin is veiligheids
halve bij familie ondergebracht. Het
heeft inmiddels begeleiding gekre
gen van bureau slachtofferhulp.
Dinsdag kwam een verhuiswagen
wat spullen ophalen. De politie
houdt het huis zoveel mogelijk in de
gaten.
De serie brandstichtingen begon op
Hemelvaartsdag. Toen werd er 's
nachts brandend materiaal door de
brievenbus gegooid. Bekenden ont
dekten dit en er werd weinig schade
aangericht. Hetzelfde gebeurde
begin juni nog een keer, maar nu
was er meer schade. Een buurman
zag het vuur en waarschuwde de
brandweer. Op aandringen van de
politie werd de brievenbus dichtge
maakt, maar op 15 juni sloeg de
brandstichter toe in de keuken. De
achterkant van het huis liep daarbij
schade op.
Zondagnacht was de zijkant van de
keuken aan de beurt. De gordijnen
en het kozijn verbrandden, de ruit
sprong en er ontstond rookschade.
"Een buurtbewoner, die nog op was
vanwege de WK-voetbalwedstrijd
Kameroen tegen Zweden, ontdekte
de brand", vertelt ondercommandant
J.L. Nieuwenhuijzen van het Thool-
se brandweerkorps. "Dat was een
geluk, want de meeste mensen sla
pen rond dat tijdstip. De brand werd
ook geblust door een omwonende.
Wij hoefden niet meer in actie te
komen."
De politie stelde een buurtonder
zoek in, maar dat leverde niets op.
De technische recherche uit Middel
burg heeft de woning onderzocht en
een team van drie Thoolse politie
agenten, gecoördineerd door F.
Wondergem van het bureau Goes,
werkt aan de zaak. "Het is in ieder
geval een ernstig delict", vertelt
Wondergem. "Er is duidelijk sprake
van brandstichting en dat leverde
niet alleen gevaar op voor het
gebouw, maar ook voor de bewo
ners.
Het brandweerkorps Tholen is zater
dag op de gewestelijke wedstrijden
in Baarn op de zesde plaats geëin
digd. Volgens ondercommandant
J.L. Nieuwenhuijzen lagen de uitsla
gen uitzonderlijk dicht bij elkaar
Het verschil met de nummer één
was slechts 80 punten en met de
nummer vijf maar één punt. "Heel
weinig voor brandweerwedstrijden",
zegt Nieuwenhuijzen. Het Thoolse
korps was de enige Zeeuwse verte
genwoordiger in Baarn.
De opdracht was het blussen van een
brand in een loods op een eiland.
Deze loods was een zogenaamde
botenloods van rijkswaterstaat. Et
lag dan ook een boot in en daarop
was de brand ontstaan. Het vuur was
overgeslagen naar een aangrenzende
ruimte en de zolder. Een erg panie
kerige eigenaar vertelde de brand
weerlieden dat de voorman nog bin
nen was. Deze werd, vanwege de
rook, met persluchtapparatuur opge
zocht. De voorman vertelde, nadat
de brandweermannen het hem vroe
gen, dat er nog twee slachtoffers
waren: één in de boot en één op de
zolder. Ze konden alleen worden
gered onder dekking van een water
straal. In totaal werden er drie stra
len ingezet met zeven lengtes van
twintig meter. Als waterwinplaats
werd 'open water' gebruikt. De
Thoolse ploeg stond onder leiding
van bevelvoerder-onderbrandmees
ter A. Geuze. A. Eskes werd de op
één na beste pompbediende van de
wedstrijd. Het korps kreeg 1499
punten. Vught won met 1579 pun
ten.
SCH0ENHAH0EL SCHOENREPARATIE
THOLEN
HALSTEREN
BRUINISSE
- Brugstraat 19-21
Vogelenzang 91
- Nieuwstraat 7
SINT MAARTENSDIJK - Ds. de Bresstraat tO
NUMANSDORP
Burg. de Zeeuwstraat 20
Tel. 01660-2321
Tel. 01641-6074
Tel. 01113-3089
Tel 01666-2167
Tel 01885-1496
Advertentie I.M.
