P. Nelisse draagt
de Gouden Leeuw
Scherpenisse over
ff
Twintig graden vorst nodig voor
veilige ijsbaan aan de Stoofdijk
'Scheppen van
meer banen
erg belangrijk'
Streekgeschiedenis vastgelegd
in het boekje Eilandbewoners
Werkgroep
zet taak
van Huis en
Heem voort
Ir. Geuze krijgt eerste exemplaar van J van der Slikke
Donderdag 17 februari 1994
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
5Een frisse wind is nooit verkeerd9
Na IVi jaar draagt het echtpaar Nelisse-Christiaanse
uit Scherpenisse hotel-restaurant de Gouden Leeuw
aan de Hoge Markt over aan dhr. en mevr. De Groot
uit Rotterdam.
Frisse wind
Pizzeria
Ouderwetse kwaliteit
Hobby's genoeg
Eendracht Bindt in Stavenisse viert 65-jarig bestaan met feestavond
IJsclub Eendracht Bindt te Stavenisse bestaat 65 jaar.
Morgen (vrijdag) wordt het dertiende lustrum gevierd
met een feestavond in De Stove. Drie leden van het eer
ste uur - C. Priem, A. Tazelaar en C.J. Moerland -
kunnen een attentie van het bestuur tegemoet zien. De
korte vorstperiode van begin deze week was niet ge
noeg voor de leden om de schaatsen onder te kunnen
binden.
Eerste bestuur
Bondsgedelegeerde
CDA'er Eversdijk verdedigt AOW-standpunt
Werkenden, niet-werkenden, jong en oud. Iedereen
moet de komende jaren financieel pas op de plaats
maken om een groei van de werkgelegenheid mogelijk
te maken. Dat betoogde CDA-senator drs. H. Evers-
dijk gisteren in Poortvliet. Het Zeeuwse Eerste Kamer
lid sprak er op een bijeenkomst van het CDA Tholen
en Sint-Philipsland.
Honderdduizend banen
"Ik ben blij dat ik mijn map met krantenknipsels kan
opruimen. Een boekje is veel gemakkelijker om te be
waren." Dat zei ir. M.A. Geuze vrijdag bij de presenta
tie van het 147 pagina's tellende boek Eilandbewoners
in streekmuseum de Meestoof te St. Annaland. Schrij
ver J. van der Slikke bood ir. Geuze het eerste exem
plaar aan.
Indrukken
Pionier
Grondonderzoek
Laatste knecht
Makelaardij
Strijenham
Piet Nelisse (50) noemt het 'pijn
lijk' dat hij genoodzaakt is om te
stoppen. "Ons bedrijf is renda
bel, maar in verband met mijn ge
zondheid moest ik een stapje
terugdoen. Toen we een adverten
tie in het vakblad plaatsten, had
ik de stille hoop dat de verkoop
nog één of twee jaar zou duren,
maar de eerste die kwam kijken,
kocht de zaak."
Nelisse is 13 Vi jaar zelfstandig
horeca-onder nemer geweest. Eerst
zes jaar in restaurant-manege de
Wolf in Huijbergen en vervolgens
in Scherpenisse. Daarvoor was hij
docent aan de hotelvakschool te
Den Haag en steward bij een
vliegmaatschappij. "Ik ben nu
50, maar wanneer je alle uren op
telt, zit je dichterbij bij de 80. Dit
is arbeidsintensief werk."
In de Gouden Leeuw werkten
naast het echtpaar Nelisse twee
vaste medewerkers en tien perso
neelsleden in deeltijd. Leerling-
serveerster Nadja Goedegebuure
uit St. Annaland en leerling-kok
Ruben Bos uit Rilland-Bath gaan
als twee vaste krachten over naar
de nieuwe eigenaar. Van de tien
parttimers zullen er drie bij de
fam. De Groot in dienst treden.
Als nieuwe kok is dhr. P.C. de
Bruijn uit Poortvliet aangetrok
ken, die voorheen bij een restau
rant op Texel werkzaam was.
Nelisse, afkomstig uit St. Maar-
tensdijk/St. Annaland, heeft in
de IVi jaar een grote klantenkring
opgebouwd. "Het gehele eiland is
in de Gouden Leeuw is Scherpe
nisse geweest. Zakelijk gezien is
het dan ook niet verkeerd, dat er
veranderingen komen. Een frisse
wind, andere gedachten, nieuwe
ideëen, zijn altijd goed voor een
bedrijf. Zelf was ik de laatste tijd
blij dat ik het werk nog aan kon.
Dan begin je niet meer aan veran
deringen. Een andere opzet slaat
aan. Er zijn ook geen twee koks
hetzelfde."
De Gouden Leeuw was gewild
voor diners bij bruiloften, jubilea
en zakelijke aangelegenheden. De
Lionsclub Tholen was er vaste ge
bruiker, evenals de Thoolse huis
artsenvereniging. Daarnaast wa
ren er wat kleine vergaderingen.
"Je hebt op het eiland zoveel
zaaltjes, dat Tholen in een vak
blad van Horeca Nederland op de
tweede plaats staat wat betreft af
wijking van de regels voor ge
meenschapscentra, e.d.. Het
gemeentebestuur houdt te weinig
rekening met de belangen van de
horecabedrijven", aldus Nelisse.
Naast het restaurant was er ook
hotelaccommodatie met zeven ka
mers, die in de periode van Nelisse
helemaal vernieuwd zijn. Hij
breidde de mogelijkheden later uit
met een pizzeria, wat een goede
aanvulling bleek. Zowel voor het
beter benutten van de arbeidstijd,
als de klant. "De verkoop was
naar gelang het seizoen zeer wis
selend, maar over het geheel is dit
initiatief goed aangeslagen", zegt
Nelisse.
Hij is blij, dat alles wordt voort
gezet: restaurant, hotel en pizze
ria. Op 27 februari zwaait Nelisse
voor het laatst de scepter in de
Gouden Leeuw. Op 14 maart zul
len de nieuwe eigenaren beginnen.
Terugkijkend op de l/i jaar in
Scherpenisse zegt Piet Nelisse:
"Wij mogen meer dan tevreden
zijn. Het is alleen maar meegeval
len. Ik had ook typisch een zaak
voor het eiland. Men had vertrou
wen in onze keuken, waarin ik al
tijd ouderwets ben gebleven.
Kwaliteit heeft voorop gestaan,
tierelantijnen heb ik weggelaten
uit angst dat de mensen het niet
zouden waarderen. Ik heb nooit
geen risico's durven nemen, want
grotendeels moest ik 't van het
eiland hebben. De familiegebeur
tenissen en zakelijke aangelegen
heden met daarnaast een aantal
bussen met reisgezelschappen.
Wat het bedrijfsleven betreft, had
ik een goede en grote klant aan
Budelpack, maar het personeels
bestand is daar zo gegroeid, dat
die te groot geworden is. Maar de
jarenlange contacten scheppen
wel verbondenheid met zo'n on
derneming, zoals je dat ook hebt
met bruidsparen die in de Gouden
Leeuw hun huwelijksdiner hebben
gehad en hotelgasten die elk jaar
komen. Monteurs, zaadteeltmede-
werkers, enz.
Ik heb hier ook grote kerstdiners
gehad. Was het hoofdgerecht in
de winter veelal biefstuk, varkens
haas en tong, in de zomer leefde
de keuken op met de komst van de
Belgen. Dan hadden we lams
vlees, scampi's e.d. Met zeekraal
en lamsoor konden we weinig eer
behalen op het eiland, want velen
hebben dat zelf. En asperges zijn
in Brabant een delicatesse, maar
hier is het gewoon groente. Mosse
len liepen bij ons ook niet; daar
voor gaan de mensen naar
Tholen."
Voor Nelisse breekt er straks rust
aan. "Koken wordt dan mijn hob
by in plaats van mijn beroep en
dat is wel leuk. Sinds ons huwelijk
heeft mijn vrouw eigenlijk maar
één jaar gekookt. Maar het stop
pen met de Gouden Leeuw vinden
we toch niet plezierig. Er zitten ri
sico's aan: kan ik het geestelijk
aan en financieel? Ik heb veel
hobby's, zoals fotograferen, vi
deofilmen, met de computer wer
ken en het ontwerpen van breipa-
tronen. Ik heb altijd het gevoel
gehad, dat ik nooit genoeg deed.
ZIE VERDER PAG 7
III:
IJspret onder aan de Stoofdijk in Stavenisse.
"Ik heb altijd horen zeggen dat je
- alles bij elkaar - twintig graden
vorst gehad moet hebben om hier
te kunnen schaatsen", vertelt
waarnemend voorzitter en secre
taris H. de Vos. Het terrein onder
aan de Stoofdijk, dat dienst doet
als ijsbaan, kent een flink hoogte
verschil. Als achteraan het gras er
nog door komt, staat vooraan te
gen de dijk al een meter water.
Dat is ook de reden dat de baan
niet snel open wordt gesteld. Om
de draagkracht van het ijs te be
proeven, gebruikt het bestuur van
Eendracht Bindt een probaat mid
del: "Met 3 of 4 bestuursleden
naast elkaar lopen we over het
midden van de baan, om te horen
of het ijs kraakt."
De baan, naast de watergang, is
eind november al onder water ge
zet. "Eerst moeten de koeien van
Johannes Dorst eraf zijn", vertelt
De Vos. De vereniging huurt het
terrein sinds 1985 van Staatsbos
beheer; voordien was het van de
ambachtsheerlijkheid Stavenisse.
Per 1 maart is de overeenkomst
opgezegd wegens verkoop van het
terrein aan de gemeente. "Het
bestuur zal zo gauw mogelijk een
brief aan de gemeente schrijven
om duidelijkheid te krijgen over
de toekomst", zegt De Vos. De
ijsclub telt ongeveer 330 leden.
Het notulenboek van Eendracht
Bindt begint in 1956. Oudere
stukken zijn verloren gegaan tij
dens de watersnood. De vereni
ging is in 1928 opgericht. Bij het
vijftigjarig bestaan werd als eerste
bestuur genoemd: S. Stoel (voor
zitter), J.A. Nortier (secretaris),
K. Goedegebuure (penning
meester), J. v.d. Reest en M. van
Bloppoel.
Op 29 februari 1956 kwamen 38
leden in café Wielaard bij elkaar
om de club opnieuw op te richten.
Van het bestuur waren alleen D.
Moerland en L. Moerland nog in
functie. Laatstgenoemde, inmid
dels 80 'jaar oud, is nog steeds
penningmeester. Beide heren
Moerland werden herkozen in het
bestuur, dat werd aangevuld met
G. de Rijke (secretaris), C.J.
Moerland (voorzitter) en Joh. den
Braber. De contributie werd be
paald op een daalder per jaar. Le
den die weigerden te betalen maar,
als de baan open was, tóch kwa
men schaatsen, moesten het dub
bele betalen. Kinderen mochten
voor drie kwartjes rijden. Een
jaar na de heroprichting telde de
vereniging 184 leden. "Het leden
tal is erg afhankelijk van het weer;
of het al dan niet vriest", weet De
Vos.
Het bestuur - behalve Moerland
en De Vos bestaande uit M. Eer-
land, C. Smits en mevr. M.
Fortuin-Vermaas - houdt zich te
genwoordig alleen nog bezig met
het verzorgen van de ijsbaan. Het
onder water zetten vergt twee da
gen en twee nachten pompen.
Vroeger gebeurde dat met behulp
van een vijzel. In het seizoen
1959/1960 kon voor één dag een
pomp geleend worden, 's Nachts
werd doorgepompt, waarbij de
bestuursleden om beurten werk
ten. Het was de druppel die de
emmer deed overlopen. Het
bestuur besloot zelf een electri-
sche pomp aan te schaffen. "Het
geld daarvoor werd voorgescho
ten door D. Hendrikse, want de
vereniging had het niet. We be
gonnen met een lege kas en kleine
dingen werden vaak uit eigen zak
betaald", vertelt penningmeester
Moerland.
In 1957/1958 kocht de ijsclub het
voormalige transformatorstation
van de PZEM aan de Stoofdijk.
De verlichting en andere materia
len worden er opgeslagen. Als de
baan open is, staat er een tent
waarin chocolademelk, limonade
en versnaperingen te koop zijn.
"Vroeger verzorgde Hein Ver
maas dat, nu diens dochter Mad-
dy en haar broer Wim."
Moerland laat een papier zien van
de KNSB, waarin hij toestemming
krijgt om als bondsgedelegeerde
op te treden bij examens voor
schaatsproeven en -diploma's. In
die functie jureerde Moerland -
"en er waren er nog enkele met
zo'n papier" - ook bij wedstrijden
schoonrijden. Die organiseert
Eendracht Bindt niet meer, net zo
min als hardrijwedstrijden. We
gens gebrek aan belangstelling.
"De scholen hebben een commis
sie gevormd. Als die wedstrijden
organiseert, geven wij een bijdra
ge voor de prijzen", zegt De Vos.
Uitstapjes naar een kunstijsbaan
in jaren dat het niet vriest zitten er
voor Stavenisse niet in. "Van drie
gulden contributie per jaar doe je
niet veel." Sinds het vijftigjarig
bestaan wordt bij elk lustrum een
feestavond georganiseerd, die
voor leden gratis toegankelijk is.
Ook morgen gebeurt dat. Er
speelt een band en in de pauze
worden enkele ronden bingo en
een verloting gehouden.
Met name ging Eversdijk in op
het voornemen van zijn partij om
de AOW de komende vier jaar te
bevriezen. "Ouderen met alleen
AOW, of met AOW en een klein
pensioen, moeten buiten schot
blijven", gaf hij als zijn eigen me
ning weer. Deze groepen moeten
profiteren van de extra bijdragen
die het CDA beschikbaar wil stel
len: een jaarlijks bedrag dat
oploopt tot 450 miljoen in 1998.
En nog eens 250 miljoen dat voor
andere individuele knelpunten in
de sociale sfeer beschikbaar is.
Verlaging van de ziektekostenver
zekering en extra individuele hulp
H. Eversdijk
- zoals huursubsidie - zijn maatre
gelen die voor deze mensen ge
troffen zouden kunnen worden.
Mensen met vette pensioenen mo
gen van Eversdijk best een pas op
de plaats maken. Maar wel tijde
lijk; zodra het werkgelegenheids
beleid slaagt, moeten ook zij weer
meer krijgen. En dat beleid moet
slagen om te voorkomen dat tal
van voorzieningen onder druk ko
men te staan. Enkele jaren gele
den verrichtten van de 100 mensen
er ongeveer 45 geen betaald werk
meer. Nu zijn er dat ruim 46. Er
zijn meer banen nodig, aldus
Eversdiik. Daarvoor moet Neder
land mee kunnen blijven doen in
de internationale concurren
tiestrijd.
Lagere arbeidskosten is één van de
belangrijkste wegen die het CDA
ziet om meer banen te scheppen.
Door het inkomen van iedereen
een paar jaar niet te verhogen,
komt er extra geld vrij: "Geleide
lijk oplopend tot ruim 15 miljard
gulden jaarlijks vanaf 1998, als
we daar dit jaar mee beginnen."
In de vorm van een lastenverlich
ting moet dat terugvloeien naar
de samenleving. Volgens de eerste
berekeningen zou dat meer dan
100.000 nieuwe banen opleveren,
rekende Eversdijk in Poortvliet
voor.
"Dit verhaal is hard nodig. Wij
voelen er niks voor nu mooie din
gen te beloven, die we na de ver
kiezingen niet waar kunnen
maken", zei Eversdijk. Hij ver
wees naar de beloften van de
PvdA over de WAO en de AOW.
Hun verhaal over 'het valt alle
maal wel mee' betitelde de senator
als ongeloofwaardig. En de VVD
moest het helemaal ontgelden.
"Die gebruikt de AOW-ers in de
verkiezingstijd. Een beetje gê
nant." In 1982 beloofde de VVD
al dat de AOW van alle maatrege
len zou worden uitgezonderd,
maar mét de steun van de VVD is
het tegendeel gebeurd. En die par
tij wil nu de AOW niet bevriezen
en dat betalen door alle andere
uitkeringen met 10% te korten.
Tenslotte D66. Die wil mensen
met naast hun AOW een pen
sioen, AOW-premie laten betalen.
Dat vindt het CDA verkeerd om
dat dan juist de mensen die
gespaard hebben de dupe zijn, al
dus Eversdijk.
Alle leden van Huis en Heem krij
gen de mogelijkheid om zich aan
te melden voor de werkgroep Be
houd Tholen. Op de eerste bijeen
komst daarvan, op een nog nader
te bepalen datum, zal tevens Huis
en Heem statutair worden opge
heven. Tot die opheffing besloot
de ledenvergadering in november
vorig jaar, omdat onder de huidi
ge omstandigheden de gestelde
doelen niet te bereiken zijn.
De werkgroep gaat zich bezighou
den met mogelijke aantastingen
van de woonkernen en het land
schap van Tholen. Daarover wor
den standpunten bepaald, die
vervolgens worden doorgespeeld
naar de Bond Heemschut. Daar
mee werkte Huis en Heem al veel
samen, wat niet verwonderlijk is
omdat voorzitter drs. W. Heij-
broek vice-voorzitter is van de
provinciale commissie Zeeland
van Heemschut. Ook oud-
Tholenaar P.A. Boot zit in die
commissie. Via een beheersover
eenkomst krijgt Behoud Tholen
de beschikking over het batig sal
do van Huis en Heem, óp voor
waarde dat dit wordt gebruikt
voor activiteiten ter bescherming
van Tholen.
Een actuele zaak die wordt aange
pakt, is de geplande hoogbouw
van Albert Heijn aan het Slacht-
veld in Tholen. Bezwaarschriften
en minder bedreigende alternatie
ven kunnen door de deskundigen
van Heemschut worden voorbe
reid. 'Indien nodig kan Heem
schut de procedure tot de Raad'
van State voortzetten. Vergelijk
bare acties tegen hoogbouw vlak
bij een beschermd stadsgezicht
worden gevoerd in Wijk bij
Duurstede en Zutphen', schrijft
secretaris H.J.J. Elenbaas in een
brief aan de leden van Huis en
Heem.
Vroeger waren ze buren in Poort
vliet. Ze zaten ook samen in de
schoolbanken, werkten allebei in
de landbouw en delen ook de be
langstelling voor de historie. In
Eilandbewoners, dat eerder als
feuilleton in de Eendrachtbode
verscheen, is de periode tussen de
twee wereldoorlogen op Tholen
beschreven tot de inundatie van
1944.
"Deze uitgave is waardevol voor
de streek", zei ir. Geuze. "Jonge
ren kunnen zich met het lezen van
dit boekje beter de situaties van
vroeger voorstellen. Het is erg
beeldend geschreven, met fanta
sie, maar ook met grote werkelijk
heidswaarde. Het leven en de
gewoontes op Tholen en dan met
name in Poortvliet, zijn vastge
legd en dat js van grote waarde,
want later weet niemand het
meer."
De 75-jarige uit Poortvliet af
komstige Van der Slikke, die in
1955 naar de Noordoost Polder
trok, zei het boek met veel plezier
geschreven te hebben. "Ik interes
seer me bijzonder in de geschiede
nis van de streek waarin ik jaren
gewoond en gewerkt heb. Toen ik
al meer dan dertig jaar in de
Noordoostpolder zat, ontstond de
behoefte om de indrukken vanaf
mijn kinderjaren tot aan het on
der water zetten van het eiland
Tholen in 1944, op papier te zet
ten. Persoonlijke waarnemingen,
belevenissen en verhalen die ik in
de loop der tijd in de streek
hoorde. Dat alles aangevuld met
gefingeerde voorvallen, waarbij
de fantasie een rol heeft gespeeld.
Een doodgewoon streekverhaal
zonder literaire aspiraties. Toen
het als feuilleton in de Eendracht
bode verscheen, vond ik dat leuk,
maar met korte afleveringen is de
lezer het verband kwijt. In boek
vorm is het één geheel en dat leest
aangenamer. Ik hoop dat velen er
leesplezier aan beleven. Het zou
me de meeste voldoening geven,
wanneer het boek goed verkocht
wordt. Dat is immers het bewijs,
dat deze streekgeschiedenis ge
waardeerd wordt", aldus Van der
Slikke.
Bij de presentatie van het boek
toonde ir. Geuze als oud
voorzitter van het streekmuseum
zich nog dankbaar voor de ver
dienstelijke medewerking van dhr.
Van der Slikke aan de tentoonstel
ling over de watersnood. De be
drijven die na de herverkaveling in
de vijftiger jaren naar de Noord
oostpolder vertrokken, bracht
Van der Slikke in kaart. Totaal 29
boeren van Tholen trokken toen
naar de N.O.P. onder wie Jan van
der Slikke, die in Poortvliet aan de
Schoondorpseweg zijn bedrijf
had. "Ik had 21 ha. op 13 plaat
sen, soms 4 tot 5 km. van de boer
derij. Je was dan ook altijd
onderweg met een span paarden.
In de N.O.P. kreeg ik 24 ha. in één
kavel! Die kans heb ik dan ook
met beide handen aangegrepen.
Je kunt wel zeggen, dat toen een
wens in vervulling ging. Ik had er
verschrikkelijk veel zin in, want in
1941 en 1942 had ik als pionier al
in de N.O.P. gewerkt."
Van der Slikke werd geboren op
de boerderij Zoeterave, waar nu
Mees Burgers woont. In 1942
trouwde hij met mevr. M.E. Krij
ger en werd boer op de grond van
zijn moeder. "Ik had een ge
mengd bedrijf, maar vee is nooit
mijn grootste hobby geweest. Het
moest noodgedwongen omdat
niet alle land scheurbaar was,
maar in de N.O.P. had ik een zui
ver akkerbouwbedrijf", vertelt
Van der Slikke.
Tijdens de evacuatie in 1944 ver
bleef hij in Drente. Na de bevrij
ding viel er nog weinig te doen op
Tholen, behalve het strooien van
gips op de landerijen. Van der
Slikke kon bij de landbouwvoor-
lichtingsdienst aan de slag om de
grondsoorten in kaart te brengen.
"Ik werkte voor ir. Kuipers en met
dit grondonderzoek leerde je het
eiland goed kennen. De ouder
dom van de polders, de geschied
kundige ontwikkeling. Ons
kantoor stond in Westkerke, één
van de oudste delen van het eiland
Tholen."
Na de watersnood van 1953 ging
Tholen met de herverkaveling op
de schop. De landbouwbedrijven
moesten groter worden en ver
schillende boeren moesten uitwij
ken. Van der Slikke trok met veel
collega's uit Walcheren naar Na-
gele. "Mijn laatste knecht in
Poortvliet, Jan de Wit, is nog een
jaar meegegaan naar de N.O.P.
Daarna heb ik acht jaar met een
knecht uit Groningen gewerkt en
nog losse arbeidskrachten tijdens
de oogst. Mijn laatste knecht was
iemand uit Overijssel. Na dertien
jaar deed ik het alleen, waarbij de
werktuigen met collega's werden
benut. Het bedrijf was gemecha
niseerd en we hadden toen ook
maar vier gewassen meer: tarwe,
aardappelen, suikerbieten en ui-
Dertien jaar geleden begon Van
der Slikke met een neventaak: ma
kelaar in boerderijen met en zon
der land. "Tot twee jaar geleden
was er meer vraag dan aanbod,
maar nu is de vraagkant klein.
Met name in de akkerbouw en in
de fruitteelt is het moeilijk."
Tien jaar geleden droeg Van der
Slikke de boerderij in Nagele over
Ir. M.A. Geuze ontving het eerste exemplaar van Eilandbewoners van schrijver J. van der Slikke (rechts).
aan zijn jongste zoon Johan, met
wie hij samen het makelaarsbe-
drijf uitoefent. Ook zijn oudste
zoon Chris zit als directeur van
Platteland Vast Goed, nauw ver
bonden met de CBTB, in de ma
kelaardij. "Ergens zijn we
concurrenten", zegt Van der Slik
ke sr. met een glimlach. "Chris
bemiddelt in het gehele land in
landerijen en quota, terwijl ik
meer regionaal bezig ben. Ik ben
destijds met de makelaardij be
gonnen omdat ik na een leven van
hard werken, niet in een gat wilde
vallen. In de tuin werken, is niets
voor mij. Dan ga ik nog liever
ploegen of met de combine tarwe
oogsten."
Samen met zijn vrouw gaat hij
ook veel op reis. Tünesië, Israël,
Indonesië en Joegoslavië hebben
ze bezocht. "In Joegoslavië zijn
we drie jaar geleden nog geweest.
Hei ij onvooisieiuaar als je ziet
hoe de burgeroorlog dat land nu
verwoest heeft."
Maar ook in Nederland is het
echtpaar Van der Slikke nogal
eens op pad, want de drie doch
ters zijn over het land uitgezwor-
ven. "Vier van mijn vijf kinderen
zijn in Poortvliet geboren en alle
vier zijn ze gedoopt door ds.
Vroegindewey. Mijn zoon Chris
(1948) interesseert zich nog bij
zonder voor Tholen. Strijenham
is de bakermat van de Van der
SiuiKe s. cr is uaar ook een Van
der Slikkeweg. Zelf had ik één
(half)broer, J.E. van der Slikke
van de Kettinghoeve en twee
zusters.'
Nu de geschiedenis van Tholen in
boekvorm is verschenen, heeft
Jan van der Slikke de smaak Je
pakken. Hij is weer al bezig met
de geschiedenis van de Noord
oostpolder vanaf het begin tot het
vijftigjarig bestaan in 1992. Ook
daar wil hij een stuk streekge
schiedenis vastleggen.