Soms sta je te vechten aan tafel
Tolerantie BVG
geen blijvertje
ALLE BEROEMDE
MEUBELMERKEN
ONDER EEN DAK
Weerzien op de chr. mavo Tholen
Draaginsigne
gewonden
Indië-ganger
Zes maanden
niet rijden
m axel
Hondentrimster Lydia Praat gaat de boer op; gat in de markt
Milieu-wethouder Van der Jagt:
Donderdag 3 oktober 1991
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
Beter laat, dan nooit
Drie jaar
Strafbataljon
Wasvrouw
Actie Pr. Maurits
adoptiekinderen
Akoestisch onderzoek
in St. Maartensdijk
Broek en vest
Bastaard
Schimmeltje
Valse voorstelling
Negatief beeld
Vacuüm
20.000M2 WOONDESIGN
Luidspreker
VERVOLG VAM PAG. 1
snel op de hoogte via een tele
gram, dat door burgemeester F.M.
Boogaard bij de ouders van de
toen 21-jarige Piet Fase was be
zorgd.
Burgemeester Van der Munnik zei
bij de uitreiking, dat het draagin
signe één van de mogelijkheden is
om oorlogsveteranen maatschap
pelijke erkenning te geven. "Het
is weliswaar geen koninklijke on
derscheiding, maar het heeft wel
een bijzonder karakter. Het is be
doeld om alsnog respect en waar
dering te betonen aan diegenen
die vanaf de TVveede Wereldoorlog
vaak onder moeilijke omstandig
heden offers hebben gebracht.
Het instellen van dit draaginsigne
is een goed besluit geweest. Jam
mer alleen, dat dit zo laat is ge
beurd, doch beter laat dan nooit."
In het voorjaar van 1990 bood de
minister van Defensie het parle
ment de nota 'Zorg voor vetera
nen in samenhang' aan. Daarna
werd het comité draaginsigne ge
wonden geïnstalleerd.
De burgemeester stelde vast, dat
door de jaren heen is gebleken,
dat een goede nazorg door over
heden van mensen die als militair
betrokken zijn geweest bij oor
logshandelingen en daarvan in
meerdere of mindere mate het
slachtoffer zijn geworden, niet om
naar huis te schrijven is. "Dat zie
je over de gehele wereld. Het is
goed, dat o.a. door de instelling
van dit draaginsigne die nazorg
daadwerkelijk gebeurt. De aan
dacht van de samenleving wordt
nog eens gevestigd op het feit, dat
mensen zich ten koste van zichzelf
hebben ingezet voor het behoud
van vrijheid, vrede en recht", zei
burgemeester Van der Munnik.
De militairen van 4-11 regiment
infanterie Limburgse Jagers, on
der wie Fase, Van 't Hof en Vest-
jens, vertrokken 3 februari 1947
met het passagiersschip Johan
van Oldenbarnevelt vanuit Am
sterdam naar Nederlands Indië
om de Indonesische strijders voor
onafhankelijkheid te beteugelen.
In een andere compagnie gingen
B. Aarnoudse uit Oud-Vossemeer
alsmede Adr. Overbeeke en kok
Piet v.d. Boogaart uit St. Anna-
land mee. De dienstplichtigen wa
ren nog maar drie maanden in
dienst en hadden maar weinig
schiettraining gehad.
Pas in maart 1950 gingen ze met
het schip Kotaintern terug naar
Rotterdam. Van het brengen van
orde en rust was niet veel terecht
gekomen. Naarmate ze er langer
waren, raakten de Indonesische
verzetstrijders beter georgani
seerd.
Het kamp van 4-11 R.I. in Prem-
boen met zo'n 60 militairen lag 13
nachten achter elkaar onder vuur.
"Van drie kanten vielen ze ons
aan en de eerste nacht waren de
Indonesiërs bijna tot in het kamp
doorgedrongen", vertellen Fase en
Van 't Hof. "Met honderden tege
lijk kwamen ze naar de spoorlijn,
waarachter wij lagen. Een bren-
carriër kwam ons te hulp, maar
reed op een bom. Er waren 8 do
den te betreuren. De volgende dag
hebben we kazematten gemaakt
om ons beter te kunnen verdedi
gen. Je sliep maar enkele uren en
overdag moesten we weer op pa
trouille. Psychologisch stond je
onder grote druk. Je hoorde de
Indonesiërs signalen geven bij het
voorbereiden van de aanval en
daarna brak er een stilte aan. Dat
werkte op je zenuwen", aldus de
oorlogsveteranen.
De uitrusting was slecht. Kleding
en schoeisel werd van gesneuvel
den gebruikt. "We hadden nogal
eens kritiek op de leiding en daar
om waren we een strafbataljon",
zegt Van 't Hof. Van zijn eenheid
sneuvelden 43 militairen.
Van 2-14 RI kwam C.J. Manteau
(24) uit St. Annaland op 24 juli
1946 om het leven en van 4 RS
verongelukte motorordonnans J.
Slager (21) op 30 september 1948.
Fase heeft samen met Vestjens
hun graven op de erevelden be
zocht. Op 9 september kwamen ze
weer terug van een vier weken du
rend bezoek aan Indonesië, waar
aan ook de 26-jarige Piet Weij Ier
uit St. Annaland deelnam. Voor
Fase en Vestjens was het al de der
de keer. In 1987 en 1989 zijn ze
ook in Indonesië geweest. "Alle
plaatsen waar we destijds gelegerd
waren (3 maanden Djakarta en de
rest in het binnenland) hebben we
bezocht. De erevelden bekeken we
altijd het eerst en het doet je goed,
dat die zo goed bijgehouden wor
den. Wie het niet gezien heeft,
kan het niet geloven", aldus Fase.
Met vijf strijdmakkers van toen
onderhoudt hij nog regelmatig
contacten, onder wie Van 't Hof.
Die heeft de Indië-tijd echter al
tijd willen vergeten. Hij is ook
nooit terug geweest. Daarentegen
doet Fase het goed wanneer hij
terugkeert naar de plaatsen waar
hij drie jaar lang zo intensief leef
de. "Als je er bent, is het net of er
iets van je afvalt." Vorige maand
ontmoette Fase nog een was
vrouw, die alle (bij)namen nog
kon opnoemen. Hij geniet ook
van de prachtige natuur tijdens
zijn bezoeken.
"Daar hebben we toen niet veel
van gezien", zegt Van 't Hof.
"Wij vonden het een pokkeland
en zaten er meer op te schelden.
We foeterden wat in het bergachti
ge terrein, waar we veel moesten
klimmen."
Ondanks de vele gevaren hadden
de militairen ook het nodige ple
zier. In huize Fase raken de vetera
nen er niet over uitgepraat. Ze
leefden destijds als broers en
wisten alles van elkaar. Zeker Fase
en Van 't Hof die allebei uit St.
Annaland kwamen.
In Sint-Philipsland komen don
derdagmiddag 10 oktober leerlin
gen van de chr.
scholengemeenschap Pr. Maurits
uit Middelharnis langs de deur
met koek en banket. De opbrengst
van deze actie is bestemd voor de
19 kinderen - uit verschillende
ontwikkelingslanden - die door de
school financieel zijn geadop
teerd. Daarvoor moet jaarlijks
ongeveer tienduizend gulden bij
een worden gebracht. Voor de
geadopteerde kinderen wordt
daarvan voedsel, kleding en medi
cijnen gekocht en er wordt onder
wijs aangeboden.
Gedeputeerde staten van Zeeland
dienen bij het ministerie van
Volkshuisvesting, Ruimtelijke Or
dening en Milieuhygiëne een sub
sidieverzoek in voor akoestisch
onderzoek van het industrieter
rein te St. Maartensdijk. Omwo
nenden hebben bezwaren geuit
tegen de geluidshinder. Er is al
een keer controle ingesteld, maar
het subsidieverzoek betreft nu de
tweede fase van het akoestisch on
derzoek. B en W van Tholen en de
inspectie van de volksgezondheid
zijn over de stand van zaken in
gelicht.
Molenstraat 15, St.-Maartensdijk
tel. 01666-4041 01640-41497
vrijdag en zaterdag
geopend
De
gerenommeerde
'EEUWEN LIJSTENMAKER
voor het
eiland Tholen
IJST WERK
Lydia Praat kent alle honderassen maar is het meest vertrouwd met haar bouvier.
Vrijdag 4 oktober is het weer dierendag. Vooral de gezelschapsdieren
krijgen op die dag wat meer aandacht. Schoolkinderen nemen dan vaak
hun kooitje met kanarie mee, een kom met visjes, een konijn of cavia.
Honden mee naar school nemen kan problemen geven; toch krijgen
ook deze dieren een extra knuffel of worden ze ter gelegenheid van die
rendag geborsteld en gekamd.
Advertentie I.M.
Lydia Praat (21) uit Tholen heeft
er haar beroep van gemaakt.
Knippen, wassen, föhnen, borste
len, plukken en scheren, ze draait
er haar hand niet voor om. Al de
ze handelingen vat ze samen on
der de noemer trimmen. Dat doet
ze niet alleen in haar 'trimshop' in
Bergen op Zoom en Tholen. "Ik
ga juist naar de mensen toe. Voor
al in zo'n plattelandsgebied als
Tholen waar veel boeren wonen is
dat een gat in de markt. Het komt
heel vaak voor dat een boer of
boerin geen tijd heeft om met de
hond te komen. Ik werk dan ge
woon bij de mensen thuis terwijl
de baas of bazin gewoon door kan
gaan waar ze mee bezig zijn." Met
haar auto en een hondenaanhang-
wagentje rijdt ze sinds twee jaar
van klant naar klant.
Als zelfstandig ondernemer heeft
ze ervoor gezorgd over voldoende
papieren te beschikken; een vak
bekwaamheidsdiploma 'Honden-
toiletteerbedrijf' en
dierenarts-assistente. Dat laatste
komt haar goed van pas. "Ik weet
veel van de honden af. Als er be
paalde problemen zijn met de
vacht dan herken je dat snel. Het
is belangrijk dat je een soort
vooropleiding hebt gehad, al zeg
ik niet dat het per se nodig is. Het
is meegenomen." Zijn er proble
men met de vacht of de huid
waarmee de baas geen raad weet
dan verwijst Lydia naar de dieren
arts.
Op Tholen trimt ze veel bouviers.
Dat trimmen bij langharige hon
den is bepaald geen sinecure.
Als je een bouvier gaat scheren
krijg je negen van de tien keren
huidproblemen. Het dode haar
wordt er niet door verwijderd. Bij
bouviers en terriërs groeit het
nieuwe haar naast het oude. Kort-
harige honden ruien vanzelf; voor
het oude komt nieuwe in de
plaats. Bij langharige honden
moet het oude haar eruit gehaald
worden. Dat pluk je. Daar ben je
3 tot 4 uur mee bezig. Je begint
vanaf het hoofd en kleedt de hond
als het ware uit."
Wanneer Lydia over de honden
spreekt heeft ze het niet over kop
pen en poten maar over hoofden
en benen. "Dat gaat vanzelf om
dat je bezig bent van een kop iets
moois te maken. Dan ga je auto
matisch over hoofd praten. Het is
iets wat gaat spreken."De trimster
werkt 6 dagen in de week. De za
terdag is over het algemeen druk
bezet. "Dan hebben de meeste
mensen tijd om er bij te blijven.
Het is veel gezelliger. Op die ma
nier kom je ook meer van de hond
te weten. De meeste mensen heb
ben nog nooit gezien hoe dat
trimmen gaat."
Is het bij bouviers een kwestie van
plukken, voor poedeltjes zijn er
verschillende modellen voorhan
den: broek en vest, streep op de
rug, puppymodel. Ook terriërs le
nen zich goed voor een modelle
tje: een jeugdmodel; enkel met be
haarde benen bijvoorbeeld of met
sokken (knotten haar aan de
pootjes), of helemaal kaal met al
leen een knotje aan de kop en de
staart. Het 'toiletteren' neemt op
het platteland een minder voorna
me plaats in dan in de stad, Lydia
Praat heeft op Tholen meer te
maken met bewakingshonden, op
boerenerf of bedrijf. "Die willen
hun tanden nog wel eens laten
zien. Die krijg je ook op tafel.
Daar moet je boven staan. Je
moet het beest kunnen laten aan
voelen dat er niks aan de hand is,
dat je de baas bent en dat het geen
pijn doet." Toch is Lydia verschil
lende keren gebeten, bekent ze.
"Over het algemeen valt het mee.
Vooral als de honden van pup af
aan het geleerd zijn om te worden
getrimd is er niks aan de hand."
Bewakingshonden (bouviers, her
ders en boxers) zijn volgens Lydia
gemakkelijk 'wat agressiever' dan
gezelschapshonden. "Kleine ter
riërs zijn ook bijtgrage hondjes.
Je moet ze op hun gemak stellen.
Je bent aardig voor de beesten.
Na een paar keer zijn ze rustig op
tafel." Lydia neemt dan ook geen
speciale maatregelen om zich te
beschermen tegen een hond die
het niet zo op haar gemunt heeft:
"Ik ben geen dierenarts die van
wege een operatie moet spuiten en
muilkorven vind ik ook niet no
dig."
De trimster gaat op route met een
trimtafel waar de hond aan een
beugel wordt vastgezet. In haar
koffer heeft ze een arsenaal aan
scharen en borstels: een rechte- en
een gebogen schaar, een 'voeten-
schaar', een epileerschaar (voor
uitdunnen en modellefen), scheer
messen een nageltang en zachte
en harde borstels. Praat werkt op
afspraak. Kan het trimmen niet
bij de mensen thuis gebeuren dan
kan ze de hond zelf komen opha
len. "Als ze de hond willen laten
wassen moeten ze zelf wel voor
een bad of douche zorgen. Voor
de rest heb ik alles bij me." Lydia
maakt een onderscheid in 'pluk-
honden' (zoals de bouvier), en
'borstelhonden' (zoals de New
Foundlander, Maltheser, Golden
Retriever, Afghaan).
De trimster houdt zelf bouviers.
"Dan raak je automatisch gespe
cialiseerd. Natuurlijk moet je als
hondentrimster alle rassen ken
nen." De bastaardhonden maken
het mogelijk om wat vrijer te zijn
in de keuze van het model. "In
overleg met de baas kun je bij
voorbeeld afspreken dat je de
hond een Snauzerhoofd geeft, dus
met een lange snor en baard. Een
ander kun je een meer ronder
hoofd geven of zelf wat verzin
nen.'
Lydia heeft al heel wat verschillen
de honden op haar trimtafel ge
had: "Bejaarde honden die
nauwelijks meer kunnen lopen.
Honden met een gespalkt beentje.
Honden die je af beginnen te lik
ken." Ook reizende mensen zoals
kermisexploitanten uit Bergen op
Zoom laten hun dieren bij haar
trimmen. "Krijg je nog wel eens
een doosje noga mee."
De trimster vindt haar baan niet
licht. Als ze drie uur een bouvier
heeft staan plukken staan de bla
ren haar soms op de handen. "Je
houdt er geen vrouwenhandjes
aan over. Er is kracht voor nodig.
Het tillen van die honden tot 40
kilo gaat nog maar een Sint-
Bernard of een New Foudlander
weegt 80 kilo. Dan moet de baas
er aan te pas komen. Het trimmen
lijkt simpel maar als je het goed
wilt doen ben je een specialist.
Vroeger was het veel meer een
mannenberoep. Tegenwoordig zie
je steeds meer vrouwen trimmen.
Soms sta je te vechten aan tafel als
de hond steeds probeert zich van
de tafel te laten vallen."
Lydia vindt het belangrijk dat
hondebëzitters vroeg hun beestje
kennis laten maken met de hon
dentrimster. "Een hond hoeft niet
angstig binnen te komen als je ze
al op jeugdige leeftijd op tafel zet.
Waarom kun je zo'n beestje het
niet een beetje leuk aanleren. Zo'n
eerste keer kan je dan wat kam
men. Ze hoeven niet meteen voor
een behandeling te komen." Dat
geldt ook voor zogenaamd rasloze
honden. "Het gaat niet alleen om
rashonden. Zo gauw het geen ras
hond is denken de mensen er niet
aan ze te laten trimmen. Maar bij
een schimmeltje is het gewoon
even een kwestie van borstelen en
de honden hebben een dubbel be
ter leven."
Vrijdag geeft ze een demonstratie
van haar werkzaamheden op de
Christelijk Nationale basisschool
De Regenboog in Tholen ter gele
genheid van dierendag.
Volgens het Reformatorisch Dagblad(RD) neemt het gemeentebestuur
van Tholen het niet zo nauw met de milieuwetten in het bedrijfsverza-
melgebouw(BVG) in St. Maartensdijk. Wethouder J. van der Jagt
spreekt over 'een bepaalde tolerantie', maar volgens hem is dat geen
blijvertje.
Correspondent W.L. van Vossen
meldt in een paginagroot artikel
met drie foto's op 25 september:
'Het zit hier echt niet goed'. Een
ronde langs het BVG doet een
milieu-minnend Nederlander vol
gens Van Vossen al gauw de haren
ten berge rijzen. Vaten met che
misch afval worden langs de
openbare weg gedumpt. Bakken
met afgewerkte olie, terreinen vol
met vet, rioolputten die verstopt
zijn omdat ze volgespoten zijn
met schelpen, auto's die in de bui
tenlucht worden opgespoten, af-
valprodukten van een kunststof-
verwerkend bedrijf, blikken met
verf.
De milieucoördinator van de
Thoolse politie, J.H. Sturris, zou
er zich mateloos aan ergeren vol
gens het RD. "De problemen zijn
mij allemaal bekend, maar het is
vechten tegen de bierkaai. De be
drijven die de rommel dumpen,
vallen onder praktisch alle
vrijstellingen die er zijn. De ge
meente is verantwoordelijk. Hier
valt echter niet mee te praten. De
desbetreffende persoon, C. Nuy-
ten, lapt gewoon alles aan zijn
laars. Het BVG is namelijk zijn
paradepaardje. Zodra je echter
daarbuiten iets wilt beginnen, dan
moet je wel aan alle verplichtin
gen voldoen. Geen wonder, dat de
gevestigde ondernemers dit niet
lekker zit", zo wordt de milieu
coördinator van de Thoolse poli
tie in het RD geciteerd.
Nuyten bijt fel van zich af en stelt
dat je aan startende bedrijven
minder eisen mag stellen, maar
wethouder Van der Jagt vindt dat
volgens het RD niet goed. Hij zegt
dat er stringenter gelet moet wor
den op de toelatingseisen.
J.A. Dees van het waterschap
Tholen meldt dat het BVG nog
steeds meer dan gewone aandacht
vraagt omdat veelvuldig overleg
met gemeente en bedrijven nog
niet het gewenste eindresultaat
heeft opgeleverd. Ook de milieu
ambtenaar van het waterschap
M.J. Klippel(tevens SGP-raadslid)
en dijkgraaf I.C. Hage komen nog
aan het woord, evenals één van de
eerste huurders van het BVG, dhr.
A.J. Herwegh, die laat weten, dat
de gemeente op beurzen verkon
digt, het niet zo nauw te nemen
met het milieu.
Volgens wethouder Van der Jagt
zijn z'n woorden niet juist weerge
geven, evenmin als die van ambte
naar Nuyten. "Ik vermoed dat er
uitspraken uit zijn verband gerukt
zijn", zegt Van der Jagt. "De sug
gesties die in het artikel zijn ge
wekt, zijn zwart-wit. Het is niet zo
dat de mening van Nuyten haaks
op die van mij staat."
Wethouder van economische za
ken J. Versluys zegt, dat 'er een
volstrekt onjuiste voorstelling van
Declaratie- en bufferfonds. Tot en
met augustus is door de gemeente
Tholen dit jaar 24.267,09 uitbe
taald uit het bufferfonds en
6190,92 uit het declaratiefonds.
Uit beide fondsen werden aan 62
personen betalingen gedaan.
zaken wordt gegeven'. "Verschil
lende zaken worden uit zijn ver-,
band getrokken en zijn zo niet
gezegd. Volgens het RD is er nog
1 bedrijf van het eerste uur in het
BVG, maar dat is een valse voor
stelling. Zo is het ook erg goed
koop om bij een foto te
vermelden, dat er vaten met che
misch afval langs de openbare
weg worden gedumpt. Volgens mij
zijn dat lege vaten."
Van der Jagt verbaast zich over de
krasse uitspraken van de milieu
coördinator van de Thoolse poli
tie. "Ik ben met twee ambtenaren
en de politie rond het BVG gelo
pen en heb intern ook een paar
bedrijven bekeken, aan wie vooraf
een fotoreportage van de milieusi
tuatie was overhandigd. De politie
zei bij ons bezoek: het valt toch
mee, ze hebben hun best gedaan.
Er kan echter altijd wat verbeterd
worden. Diverse soorten bedrijven
zoals in het BVG geven ook een
meer rommelige indruk dan één
onderneming. In St. Maartens
dijk heb je van alles wat: kokkels,
sinaasappelsap, enz. en dat geeft
een negatief beeld", aldus Van der
Jagt.
Ook volgens wethouder Versluys
gaat het vaak om het uiterlijk
aanzicht wat verbeterd kan wor
den. Hij ontkent, dat er met de
gemeente daarover niet te praten
zou zijn. "We hebben wel degelijk
overleg met de politie en er zijn
goede afspraken gemaakt."
Toch heerst er volgens wethouder
Van der Jagt op milieugebied 'een
vacuüm' ten aanzien van het BVG.
Voor zijn komst baseerde de ge
meente Tholen zich naar landelij
ke, soortgelijke situaties met het
BVG al op een raamverordening,
maar volgens Van der Jagt heeft
die nog steeds geen goedkeuring
gekregen. "Er wordt wel naar ge
handeld, maar die verordening
heeft nauwelijks rechtskracht."
Hij erkent dat startende bedrijven
in het BVG enigszins een pré heb
ben qua vrijstellingen op milieu
gebied. "Maar die tijdelijke basis
kun je niet jarenlang volhouden.
Daarvoor zullen we ons steeds
sterker moeten maken. Er bestaat
eer. bepaalde tolerantie ten op
zichte van het BVG, maar dat is
geen blijvertje. Groei van bedrij
ven kan fricties opleveren qua ver
vuiling en geluidsoverlast, maar
ieder krijgt dezelfde behandeling.
Een spuitcabine in het BVG moet
aan dezelfde eisen voldoen als el
ders. Het waterschap heeft zorgen
over de lozingen, maar wij rom
melen niet zomaar wat aan. Wat
elders niet kan, kan ook in het
BVG niet. Je doet daarbij toch een
beroep op het gezond verstand",
aldus Van der Jagt.
Ook wethouder Versluys ontkent,
dat alles maar mag in het BVG.
"Wegens de tijdelijkheid van be
drijven in het BVG gelden er an
dere richtlijnen. Overigens is het
een particulier gebouw, waarbij
de gemeente bemiddelt in het slui
ten van huurcontracten tussen
O.C.S. b.v. en bedrijven."
De reünisten uit de eerste examenklas van de chr. mavo zochten opnieuw de schoolbanken op.
B. de R. uit Stavenisse mag zes
maanden geen auto besturen. Bo
vendien moet hij 1500 gulden boe
te betalen waarvan 500 als gevolg
van een eerdere voorwaardelijke
straf. Dat bleek bij de zitting van
de Middelburgse politierechter
nadat De R. in maart op de Plaat-
weg bij St. Annaland was aange
houden onder invloed van
alcohol: 1.09 promille. Dat was
niet voor de eerste keer, want er
hing nog een voorwaardelijke
boete van 500 gulden boven zijn
hoofd nadat De R. al een halfjaar
ontzegging van de rijbevoegdheid
had gekregen.
pot
leeuws-vlaonderen
Elke dag geopend tot 18.00 uur,
alleen vrijdags tot 21.00 uur
(let op: zondags gesloten).
Tel. 01155 - 2010.
Tel. België 0031 - 11552010.
Sie Matic Keukenstudio
le verdieping
Advertentie I.M.
"Da's lang geleden. Hoe gaat het met jou?" Deze en andere uitroepen
zijn zaterdagmiddag volop te horen in het gebouw van de christelijke
mavo in Tholen. Het zilveren jubileum van de school is aangegrepen
om een reünie te organiseren en daar zijn meer dan 300 mensen op af
gekomen.
Overal in het gebouw staan pra
tende groepjes. Oud-leerlingen die
elkaar nog regelmatig, of nooit
meer, zien. De hernieuwde ken
nismaking slaat aan, dat is duide
lijk. Voor elk examenjaar is een
leslokaal gereserveerd, maar in de
meeste gevallen is het in de gan
gen en foyers drukker. De foto's
langs de muren en in de albums
trekken veel aandacht. "Kijk,
daar staat Jan. En dat is Corry."
De bestuursleden A. Klippel en A.
Boxhoorn zitten met een namen
lijst bij de ingang en houden bij
wie er arriveert.
Leraren nemen met rimpels in hun
voorhoofd de gezichten op.
"Vaak zie je wel iets bekends,
maar de meesten zijn behoorlijk
veranderd," vertelt P. van Belzen.
Hij komt tijd tekort om met zijn
oud-leerlingen een praatje te ma
ken. "Nu eerst kijken hoe die
twee uit Amersfoort het maken,"
wijst hij lachend en maakt zich
dan los uit een groepje twintigers.
Uit een luidspreker klinkt met re
gelmaat een stem. Een bepaald
examenjaar wordt opgeroepen
naar de uitgang te komen, want
voor het gebouw worden groeps
foto's gemaakt. "Heb niet de illu
sie dat je er nog net zo uitziet als
vroeger," merkt iemand geksche
rend op. Begonnen wordt met de
examenklas van 1991 en dan zo te
rug in de tijd. De tussenpozen zijn
lang, waarschijnlijk zullen de
oudste jaren al naar huis zijn te
gen de tijd dat het hun beurt is.
De eerste examenklas, uit 1970, is
niet best vertegenwoordigd. Veer
tien mensen hebben zich aange
meld, maar slechts acht dienen
zich aan. "Vijf jaar terug was de
animo heel wat groter," weet een
van hen nog. Ze zijn uit het hele
land gekomen. Zoals Piet Bolier,
die op Texel woont. En Adry
Vroegop uit Amsterdam. Van
dichtbij, uit Scherpenisse, geeft
Rien Klippel eveneens acte de pre
sence. Kees Ampt uit Oudenbosch
maakt voor het eerst een school
reünie mee. Ze vertellen elkaar
honderduit over hun gezin en hun
loopbaan. Halen herinneringen
op over de schooltijd. Maken een
praatje met de heer Thouten-
hoofd, leraar van het eerste uur.
In de crèche worden zaterdagmid
dag zo'n zestig kinderen bezig ge
houden, terwijl de ouders elders
in het gebouw herinneringen op
halen. En herinneringen zijn er
natuurlijk genoeg over een kwart
eeuw christelijke mavo. De aanwe
zigen zullen dan ook beslist geen
spijt hebben van hun komst naar
Tholen. De hele middag hangt er
een gezellige sfeer in het gebouw.
Dat blijft zo tot aan het eind van
de middag langzamerhand ieder
een weer zijn eigen weg gaat. Aan
een geslaagde jubileumviering is
een einde gekomen.
