Wanneer de rododendrons bloeien,
ga je even van de grote weg af
'Heel aparte gewaarwording in Moskou'
Aardappel delicatesse
in gaarkeukens Moskou
Zeeuwse titel
M. de Visser
Open huis
bij Rabobank
St. Annaland
Touringcarchauffeur en reisleider Adrie van Driel uit Sint-Annaland:
Zee van ruimte in luxe VlP-bus
Nieuwe opleiding
van Rode Kruis
Postagentschap
Sint-Philipsland
in Voorstraat
Donderdag 29 augustus 1991
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
NOS-journalisten
Ruggesteun
Vier kilo afgevallen
Vergane glorie
Zomer-en wintergoed
Paardensport
Het programma voor de volgende vakantiereis ligt al weer klaar.Tou-
ringcarchauffeur Adrie van Driel(53) uit Sint-Annaland heeft de
5-daagse reis naar Odenwald in Duitsland van dag tot dag uitgeschre
ven. In juli keerde hij met een gezelschap uit Tholen en West-Brabant
terug van een 10-daagse reis naar Zwitserland. Zaterdagavond bracht
hij personeel van de C 1000 uit Sint-Annaland naar Zoetermeer voor
een feestje. In het voor-en najaar maakt Van Driel veel uitstapjes met
bejaarden. Het aantal Thoienaren dat met hem op reis gaat, is de laat
ste jaren echter verminderd.
"Capri, Barcelona, Wenen, Ber
lijn, Praag, Parijs, Lourdes, De
Camargue, Oostenrijk, Engeland.
Noem maar op. Overal naar toe-
behalve naar Denemarken en
Zweden. Met bedevaartgangers,
scholen, feestgroepen, voetbal
ploegen, REC-cursisten. Er zijn al
mensen die 10 jaar meegaan op de
vakantiereisjes die we twee keer
per jaar organiseren", vertelt Van
Driel. Samen met zijn vrouw Rie
van Driel-Dormaar stippelt hij elk
jaar een paar reisjes uit. Dat doen
ze tijdens hun eigen vakantie. Met
de auto verkennen ze een bepaald
gebied dat voor een groepsvakan-
tie geschikt lijkt. Zo reed het echt
paar naar Normandië in
Frankrijk om de mogelijkheden
voor sightseeing, het gebruik van
maaltijden en overnachten te be
kijken.
O
O3
Van Driel:"Ik wil er graag naar
toe. Je kunt nog precies zien waar
de Amerikanen zijn geland in de
Tweede Wereldoorlog. Er zijn mu
seums ingericht. Er is een groot
Amerikaans kerkhof. Iedere Ne
derlander moet daar eigenlijk ge
weest zijn. Daar werden alle
troepen en goederen aangevoerd
waar ze ook mee naar hier geko
men zijn. Dat is nauwelijks voor
te stellen. Ik denk dat zo'n reisje
voor iedere Nederlander interes
sant is."
Het overnachten in hotels in
Frankrijk is volgens de chauffeur
echter minder eenvoudig dan bij
voorbeeld in Zwitserland. "In
Frankrijk zijn de hotels duur. Als
je voor 1 persoon een kamer zoekt
en er zijn alleen tweepersoonska
mers, betaal je voor 2 personen.
Dat maakt het toch minder voor
delig. Er zijn wel goedkopere ho
telketens, maar die liggen niet
centraal."
Mevrouw van Driel: "Je gaat je
oriënteren. Het is wel jakkeren om
alles achteraan te gaan. Het kost
je geld ook, maar toch doen we
het al jaren zo."
...'Maandag: Nadat iedereen is op
gehaald, rijden we via een mooie
route door België en Duitsland
naar onze standplaats.'
Zo begint de beschrijving van de
herfstreis van 14 tot en met 18 ok
tober naar Odenwald, het bosrijke
gebied ten zuidoosten van
Darmstadt, in de deelstaat Hes
sen. Volgens van Driel is het voor
al een kwestie van telefoneren
naar hotels om kamers te bespre
ken. Dat gebeurt voornamelijk
vanuit de huiskamer. Op het be
drijf DARVI aan de Van Konij-
nenburgweg te Bergen op Zoom,
waar Van Driel sinds de overname
van Van de Klundert uit Oud-
Vossemeer werkt, wordt dat via de
fax bevestigd.
"Je moet wel eens gokken, maar
je vraagt zoveel mogelijk infor
matie bij je collega's. Dan weet je
dat het goed is. Natuurlijk veran
der je wel eens iets aan je pro
gramma, maar de planning staat
vast. Kijk, als het op een dag
slecht weer is, dan ga je niet de
bergen in. Het is een voordeel dat
je de mensen goed kent," zegt Van
Driel, die elk jaar veel dezelfde ge
zichten ziet instappen.
"In juli zijn we in Zwitserland op
de vijfde dag naar een klooster ge
weest in Engelberg. Tien jaar gele
den zijn we daar ook geweest. Er
was een gezin uit Dinteloord dat
toen kennis maakte met een pater
die gebroken Nederlands sprak en
sigarenbandjes spaarde. We zagen
hem - hij is 82 - nu terug. Dat was
leuk."
Aan deze 10-daagse tocht namen
zo'n 12 mensen (van de 43) deel
die 10 jaar geleden ook met Van
Driel mee waren geweest. De pro
gramma's van de reizen krijgen
'de vaste klanten' in de bus. Me
vrouw Van Driel: "Vroeger bel
den we iedereen op, maar dat
kostte zoveel tijd. Nu sturen we
het toe en dan bellen de mensen
meestal zelf op." Na elke meer
daagse reis wordt er een avondje
belegd. Adrie: "Dat is een soort
reünie. De een brengt een filmpje
mee, de ander dia's van de reis.
Dan wordt er ook besproken waar
ze de volgende keer naar toe wil
len. Nu willen ze naar Zuid-
Frankrijk. Daar moet ik dan een
programma voor maken. En dat
moet natuurlijk zo goedkoop mo
gelijk."
Lunchpakketten die de hotels ver
strekken, spelen hierbij een niet
onbelangrijke rol. Dat is goedko
per dan 's middags onderweg uit
te gaan eten. Maar soms is er ook
geen adres om te gaan eten en dan
is zo'n stapeltje boterhammen een
uitkomst.
...'Dinsdag: 's Morgens bent U
vrij. Na de middag maken we een
tocht door de omgeving met even
tueel een bezoek aan de roofvo-
gelwacht bij bUrcht Guttenberg.
Hier zien we een vliegdemonstra-
tie met getrainde roofvogels waar
onder adelaars en gieren. Een
fantastisch schouwspel'...
De mensen die Van Driel door
gaans tijdens de meerdaagse uit
stapjes vervoert, zijn boven de 50
veel mogelijk dicht bij huis op te
halen. Dat stellen ze zeer op prijs.
Vooral als we terugkomen. Dan
wil iedereen voor de deur worden
afgezet wegens die zware koffers
met souvenirs. Maar dat kan niet
altijd natuurlijk."
...'Woensdag: Vandaag een dag
tocht naar 'Rothenburg ob der
Tauber'. We bereiken dit Middel
eeuwse stadje over de Romanti
sche Strasse. Enkele
beziénswaardigheden zijn o.a. het
Stadhuis (een van de mooiste van
Duitsland), de Burgassen en de St.
Jacobskirche met 14de eeuwse ge
brandschilderde ramen. Via een
mooie route rijden we terug naar
ons hotel'...
Volgens de reisleider gaat het er
om te 'proberen iedereen tevreden
te stellen': "De verzorging is het
belangrijkste. Als we ergens een
keer te weinig brood mee hebben
gekregen in het lunchpakket, dan
onthouden de mensen dat. Als je
er dan weer komt dan zeggen ze:
weet je nog, hier hebben we niet
veel brood gekregen.'Van Driel is
vraagbaak. "Als mensen in een
hotel naar huis willen telefoneren,
leg je uit hoe ze dat moeten doen.
Ik word ook wel eens midden in
de nacht uit bed gehaald als bij
iemand op de kamer de kraan het
niet doet. Mensen hebben begelei
ding nodig."
De meeste vakantiegangers die
Van Driel op zijn reisjes mee
neemt, zijn afkomstig uit Tholen
en West-Brabant. Toch wordt het
aanbod van Thoolse reizigers de
laatste jaren minder. "Er zijn er
natuurlijk bij die overleden zijn.
Maar voor bejaardenreisjes hier
uit Sint-Annland zijn er te weinig.
Als je minder dan twintig mensen
hebt, wordt het te duur. Anders
hadden we er twee per jaar. Daar
deed mijn moeder veel aan. Die
zit in het bestuur van de soos,
maar dat mens is ook 82."
Ook mist Van Driel de groep van
dominee Voortman die voor zijn
vertrek uit Oud-Vossemeer
6-daagse reizen organiseerde naar
Heidelberg of de Harz. "Die nam
mensen mee die wel eens in de
problemen zaten. Dan had je een
volle bus met protestanten. Nadat
de dominee weg was, zijn wij er
mee doorgegaan, maar door over
lijden is die groep te klein
geworden en met jongeren kom je
niet zo gauw in contact."
Met de wensen van het publiek
houdt Van Driel zoveel mogelijk
rekening. "Er zijn gelovige men
sen die geen radio of muziek wil
len horen onderweg. Dan zet je
dat ding af. Maar ik heb het ook
wel meegemaakt dat we met een
groep op zondag terugkwamen,
net toen de kerk inging en één van
de winkeliers uit Sint-
Maartensdijk tegen me zei: Kun je
nog even wachten voordat je me
afzet, want de mensen gaan nu
naar de kerk. Dus ben ik even
gestopt. Er is altijd wel wat aan de
bus te doen, nietwaar?"
...'Donderdag: Na het ontbijt rij
den we naar de 'romantische stad
van dichters en kunstenaars': Hei
delberg. De stad wordt beheerst
door het beroemde Slot dat U
eventueel met een bergbaan kunt
bezoeken'...
Van Driel probeert na anderhalf
of twee uur rijden te stoppen.
"De mensen willen graag op een
terrasje zitten of een borreltje
drinken. Of ze moeten naar de
WC." Het moeilijkste vindt Van
Driel het breken van de eentonig
heid op lange stukken. "Als je 's
middags van Monschau terugrijdt
naar Moergestel, dan is dat wel
een beetje landerig. Op zo'n tra
ject zou je goede moppen moeten
vertellen. Als het warm is, gaan de
mensen zuchten en krijgen ze
honger. Gelukkig hebben we koel
drinken, soep en koffie aan
boord." Van Driel hoeft overigens
niet altijd te praten. Als er een
groep is die elkaar niet kent dan
stellen ze zich een voor een voor.
"Om elkaar beter te leren kennen,
vertellen ze hun levensloop." Die
krijgt Van Driel ook in het hotel
vaak te horen. "Vooral oudere
mensen komen 's avonds nog eens
praten. Die willen meer contact.
Je houdt er een berg vrienden aan
over.'
Reizigers die niet tegen het rijden
in een bus kunnen, zijn er ook.
Vorige week overkwam de chauf
feur het dat iemand hem van top
tot teen onderspoog toen de reizi
ger zich wilde bukken om een em
mer naast de chauffeur op te
pakken. "Dat heb ik nog nooit
meegemaakt. Het zat tot in mijn
broekzakken en sokken toe. Ze
hebben me met de slang af moe
ten spuiten."
...'Vrijdag: De laatste dag van de
reis is aangebroken. Na het ont
bijt vangen we de terugreis aan.
We rijden de route langs de ro
mantische Rijn en maken onder
weg een stop voor koffie en de
lunch. In Nederland gebruiken we
tenslotte ons gebruikelijk af
scheidsdiner'...
Informatie over het gebied dat
Van Driel bezoekt, put de reislei
der uit reisboeken. Over de
toestand van de wegen laat hij
zich zoveel mogelijk door andere
chauffeurs inlichten. "Het is net
als in Bergen op Zoom. Daar ver
andert ook dikwijls wat. Dat
moet je bijhouden. Het is niet
goed als je steeds moet zoeken on
derweg. Dat accepteren de men
sen wel één keer, maar niet elke
dag."
De reisprogramma's die Van Driel
samenstelt 'lijken' volgens de
chauffeur 'eenvoudig'. "Je bent er
een poos aan bezig. Het is eigen
lijk een beetje hobby. Je hebt het
geleerd door heel veel te praten.
Wat je aan de mensen overbrengt,
is wat je zelf interressant vindt:
bouwstijlen, natuur. Je moet het
zien. In de tijd dat de rododen
drons bloeien, ga je bij Brussel
even de grote weg af, naar de ro
tonde bij Tervuren. Dat is prach
tig en de mensen vinden het ook
mooi."
(Dit is de laatste aflevering in de
zomerserie 'Op vakantie')
Adrie van Driel in zijn touringcar
jaar. Er zijn ook wel eens jonge
ren bij, maar dat is een uitzonde
ring. "Het is net een grote familie.
Ik vind het zelf een fijne groep,
want de mensen hebben overal be
langstelling voor en je kent ze al
jaren." De band die Van Driel
heeft gekregen is volgens hem me
de te danken aan het feit dat hij
onderweg veelvuldig de micro
foon gebruikt. "Vooral oudere
mensen vinden het fijn als je veel
vertelt. Bij reisjes met jongelui
wordt wel eens geroepen als je zit
te praten: zet maar muziek aan,
maar daar trek ik me niks van
aan. Dan moet je gewoon door
praten." Het gebeurt ook wel dat
er gidsen in de bus meerijden die
hun woordje doen. "In Parijs ge
beurt dat wel eens. Die weten wel
veel, maar ik ben er ook redelijk
bekend en je wilt toch punten ha
len."
Van Driel onderneemt ook een-
dagsreizen naar de Franse hoofd-
stad."Parijs in vogelvlucht. Een
half uurtje Montmartre, een half
uurtje Notre Dame, een half uurt
je Eiffeltoren en een half uurtje
Montparnasse. Het beste is als je
's morgens om 6 uur bij Putte
over de grens bent. Dan ben je om
half elf in Parijs. En s avonds
om half zeven vertrek je weer, dan
ben je om half een weer terug.
Dat kost 45 gulden.
Dat is nog goedkoper dan in Pa
rijs een rondrit van twee uur ma
ken, want daar betaal je 55 gulden
voor." Vorig jaar maakte Van
De touringcarbus kan 54 passa
giers vervoeren. De binnenste rij
stoelen kunnen ongeveer tien cen
timeter opgeschoven worden naar
het gangpad. De bus - een DAF
Bova - is voorzien van air
conditioning. Halverwege is een
koelkastje en een keukentje om
koffie, thee en soep te maken. Er
tegenover bevindt zich de wc. Het
in en uitstappen gebeurt via de
deur voorin. Volgens Van Driel
soms een nadeel. Degenen die het
laatst uitstappen, zijn het laatst
aan tafel of aan de borrel. "Ik
laat ook de achterste rij wel eens
eerst uitstappen."
DARVI heeft 22 bussen, waarvan
er 13 dagelijks op Fokker rijden.
Het bedrijf beschikt ook over een
VlP-bus. Volgens de chauffeur het
neusje van de zalm. De reizigers
beschikken over een zee van ruim
te omdat er maar 19 stoelen in
staan. Verder is er veel luxe aan
boord: een keuken en iedere inzit
tende een eigen koelkastje met
drankjes. Ook Van Driel rijdt wel
eens met de VIP-bus. Naar Italië
bijvoorbeeld. "Een bestuurslid
van een bank in Utrecht was afge
zwaaid en mocht een reisje ma
ken."
Naast Van Driel werkt Ko van
Poortvliet uit Sint-Annaland ook
als chauffeur bij DARVI.
Driel deze tocht met de brandweer
van Tholen.
Van Driel zit volgend jaar april 30
jaar achter het stuur. Daarvan 23
jaar bij Van de Klundert. Ander
half jaar lijndienst, zeveneneen
half jaar naar de havens van
Rotterdam, daarna 'allerhande':
groepsvervoer, tourwerk. Bij
DARVI 'Transport, reizen en ver
huizingen' vervoert hij werkne
mers voor Fokker in Woensdrecht
en de BETHO in Tholen. Op alle
drie de poten is de Sint-
Annalander inzetbaar. Meestal
gewoon als chauffeur maar op de
meerdaagse vakantietochten ook
in de hoedanigheid van reisleider.
Op zijn buitenlandse reizen moet
Van Driel zich bedienen van een
vreemde taal. "Ik heb niet meer
dan lagere school. De rest is bijge
leerd op de baan en op straat."
Van Driels oogmerk is om reizen
te bedenken die voor mensen met
een smalle beurs te betalen zijn.
"We maken het zo goedkoop mo
gelijk. We proberen de mensen zo
Videobeelden, gemaakt door Henry Meertens in de omgeving van het parlementsgebouw in Moskou tijdens de omwenteling.
VERVOLG VAN PAG. 1
worden ingezet om het parle
mentsgebouw te bestormen."
Woensdag was gepland voor
sightseeing. "Nou, er was genoeg
te zien", zegt Marieke, "twee van
ons waren naar het postkantoor
gegaan en hadden tanks gezien.
Wij gingen naar het Rode Plein.
Het was er erg vredig. Hoewel het
plein met een rij pantserwagens
was afgezet, ging er niks bedrei
gends van uit. De mannen ston
den erbij in de regen. Je mocht
dichbij komen en ze op de foto
zetten.
Toen we vanuit de metro naar het
parlementsgebouw liepen, zagen
we de puinhopen. De toevoerwe
gen waren geblokkeerd met bus
sen. Uitgebrand, kapotgereden. In
de nacht van dinsdag op woens
dag waren daar ook doden geval
len, maar wij wisten niet wat er
gebeurd was. Toen zagen we de
bloemen op straat. Veel mensen
brachten er geld. Iemand van de
Amerikaanse ambassade had het
's nachts gehoord."
Henry: "Wat er gebeurt, gebeurt
's nachts werd ons uitgelegd."
Het groepje van vier kon on
gestoord rondlopen. Marie-
ke:"Het was niet afgezet. Op het
viaduct klom een jongen met een
megafoon op een vrachtwagen.
Wij stonden op de stoep van de
Amerikaanse ambassade. Toen
was het een beetje benauwd.
Iedereen ging klappen. Wij kon
den er niks van verstaan, maar la
ter werd bekend dat de coup was
mislukt."
Henry: "We hebben wel voortdu
rend opgelet. Als er tanks zouden
komen, dan maar een tijdje niet
opnemen, maar we mochten alles
filmen." En Henry filmde: De
Sovjetvlag, wapperend, maar met
de hamer en sikkel - vanaf de re
volutie in 1917 het symbool van de
communistische partij - eruitge-
sneden. Of dezelfde vlag met on
der de hamer en sikkel een haken
kruis. Een omstander die op een
tank klimt en een gesprek aan
knoopt met een militair, maar die
door iemand van de ordetroepen
van Jeltsin weer van het militaire
voertuig wordt gehaald. Een
groepje soldaten dat juichend en
met handgeklap wordt onthaald
door aanhangers van Jeltsin.
Henry:"Bij het parlemenstge-
bouw was een hek. Binnen het ge
bouw werd vergaderd. Dankzij
het feit dat we het hoofd van de
gaarkeuken kenden die daar de
hele nacht had gebivakkeerd om
voedsel uit te delen, mochten wij
erdoor. Een heleboel mensen wer
den niet toegelaten. Zelf ben je
tenslotte een buitenstaander. En
dan kom je er zo dicht bij. Dat
was toch wel een hele aparte ge
waarwording."
De vakantiegangers kwamen een
ploeg Nederlandse journalisten
tegen van de NOS, die op pad wa
ren voor het radioprogramma'
'Met het oog op morgen'. Henry:
Die zeiden: hoe zijn jullie hier
binnen gekomen? Zij konden er
met hun perskaart nauwelijks
door."
Marieke: "We wilden het graag
zien, maar met een bepaalde inge
togenheid. Donderdagochtend
was er op het kantoor van de par
tij een uitgelaten stemming. Ieder
een feliciteerde mekaar want er
was een grote angst dat de militai
ren het weer voor het zeggen zou
den krijgen."
Het echtpaar Meertens was blij
naar huis terug te kunnen. De te
rugreis leverde geen moeilijkhe
den op. Toen ze op Schiplhol
arriveerden, viel het Marieke op
hoe 'alles blonk en schoon was'.
"Het rook er zo naar zeep." Hen
ry: "Als je dan weer hier zit, is het
een beetje saai, alles is zo gere
geld."
Voor het stel was het de eerste keer
dat ze zo'n 'werk- en ontdekva-
kantie' via de stichting meemaak
ten. Marieke:"We hebben het uit
geloofsovertuiging gedaan. Het is
geen vakantie alleen voor jezelf.
Je komt in aanraking met de men
sen. Het was een goede tijd. Je
weet waarvoor je het gedaan
hebt." Henry:"Je bent niet
constant aan het uitdelen. Je helpt
al door er te zijn. Dat er mensen
uit het Weston komen, is voor hen
een ruggesteun."
In het gaarkeukenproject van DORKAS gaat het erom, arme Mosko-
vieten van voedsel en kleding te voorzien. De keuken is elke dag tussen
12.00 en 15.00 uur open. Mensen kunnen er eten: een simpele maaltijd
van soep, aardappelpuree en bonen. Volgens Marieke Meertens wordt
niet op geloof geselecteerd. "Je moet wel arm zijn."
Meestal betreft het oude mensen
die van hun pensioen niet kunnen
rondkomen. In samenwerking
met het Rode Kruis wordt er in de
kelder van het gebouw voedsel en
kleding opgeslagen.
Voor een kindertehuis zochten
Henry en Marieke eten en kleding
uit dat ze met de bus en metro
naar de plaats van bestemming
brachten. Marieke: "Als ouders
de kinderen niet meer kunnen
voeden, worden ze te vondeling
gelegd in de metro. De kinderen
worden naar de weeshuizen ge
bracht. We troffen er eentje die er
pas was. Het kind had een week
zitten huilen."
Ook worden er vanuit de gaarkeu
ken pakketten rondgebracht. Zo
deed het duo samen met het Rode
Kruis vijf adressen aan. Marieke:
"De mensen wonen er allemaal in
flats. Achter elke voordeur drie
kamertjes. Op elke kamer woont
iemand. Keuken en wc is voor ge
zamenlijk gebruik.
In zo'n pakketje zitten zeven arti
kelen. De mensen zijn als een kind
zo blij. Er was bijvoorbeeld al in
geen maanden suiker geweest."
Henry over de voedselsitua
tie: "Brood en thee is er genoeg.
Koek en gebak ook. Heel typisch.
Twee keer per dag komt de melk
kan Sta je achterin de rij, dan heb
je niks. De mensen zijn ingesteld
om in de rij te staan. Ze staan te
lezen." Ook Henry heeft geweten
van zijn verblijf in Moskou. On
danks het feit dat ze per dag niet
meer dan viereneen- half uur
hoefden te werken, viel hij in drie
weken vier kilo af.
Tijdens hun verblijf werkten ze
ook aan het opruimen van de kel
der van de keuken. Henry: "Er
had een bakkerij in gezeten. Alles
was blijven staan. Er is niemand
die organiseert om het op te rui
men." Eenzelfde sfeer troffen ze
ook aan in een aardappelverwer
kingsbedrijf waar voornamelijk
vrouwen aardappelen sorteren.
Henry: "Er stond wel een appa
raat, maar het werkte niet. Het is
allemaal vergane glorie. Het was
een groot bedrijf met perrons,
maar die werden niet meer ge
bruikt."
Als ruil voor hun hulp bij het sor
teren, mochten ze 500 kilo aard
appelen voor de gaarkeuken
meenemen. Henry: "Echt een de
licatesse. Ze lieten de aardappelen
dan ook met trots zien, maar wij
vonden ze maar matig."
Het echtpaar Meertens bezocht
ook kerkgenootschappen; de
Pinkstergemeente, de Baptisten
gemeente en de Russisch-
Orthodoxe kerk. Ze brachten er
studieboeken en bijbels. Marie
ke: "De Pinkstergemeente zit in
een huiskamer. Vanuit de verdruk
king dat alles stiekem moest ge
beuren. De mensen die we
spraken, waren heel blij met wat
we brachten." Voor Henry en Ma
rieke, die respectievelijk actief zijn
in de Thoolse Youth for Christbe-
weging en het Interkerkelijk
Jeugdwerk in Poortvliet, kreeg
het bezoek aan de geloofsgenoten
in Rusland extra glans toen ze
Alexander Ogorodnikov ontmoet
ten, de oprichter van de Christen
Democratische Partij in de Sovjet-
Unie. Hij zat tien jaar gevangen.
Marieke: "Via de jeugdclub heb
ben we ooit actie voor hem ge
voerd en nu heb je naast hem
gezeten. Hij is niet de voorzitter
van de partij, maar wel de spil.
Hij is er heel slecht aan toe ge
weest."
Marieke vertelt, dat haar moeder
al 13 jaar lang kleding opstuurt.
Via de stichting DORKAS wordt
er elke twee maanden een vrachtje
opgehaald bij huize 't Bloemhof
aan de Postweg tussen Poortvliet
en Tholen. Zomer-en wintergoed,
speelgoed, brillen. Voor Roeme
nië Polen en Hongarijë. Marie
ke: "Het blijft altijd
welkom."Wegens vakantie is de
familie echter niet bereikbaar.
Marieke en Henry laten weten dat
mensen die iets af willen geven,
contact met hen kunnen opne
men. Tel. 01660-4006.
Marjan de Visser uit Tholen is za
terdag in Goes met haar paard
Battista Zeeuws kampioen gewor
den in de Zl-dressuur. Op 6 en 7
september vertegenwoordigt ze
Zeeland daarom tijdens de Levade
in Ermelo.
In dezelfde wedstrijd behaalde
Christianne Verduit met Evita 115
punten in de Ll-dressuur. In de
L2-dressuur sprokkelde Arian
Stoutjesdijk met Velieneke drie
punten minder bij elkaar. Jan van
Dalen met Delila en Jan de Visser
met Faviday startten allebei in het
L-springen. Alletwee de combina
ties sprongen er een balk af, wat
ieder vier strafpunten opleverde.
De Rabobank St. Annaland
houdt vrijdagavond van zeven tot
negen uur open huis ter gelegen
heid van de officiële opening van
het uitgebreide en geheel gemo
derniseerde kantoor aan de Raif-
feisenstraat. Het open huis
gebeurt op soberder wijze dan in
1983, toen de nieuwe vloerbedek
king het direct zwaar moest ont
gelden.
Vrijdagmiddag vindt de officiële
opening plaats, maar het is nog
steeds onzeker door wie. Een lid
van de beheerscolleges van Rabo
bank Nederland is hiervoor uitge
nodigd, waarbij het bestuur het
liefst oud-St. Annalander prof.dr.
P.W
Moerland ziet komen, maar een
bevestiging daarvan was gisteren
nog niet binnen.
De toespraken van de voorzitters
L. Hage (bestuur) en C. Meertens
(raad van toezicht) vinden in de
Wellevaete plaats. Ook architect
W.D. van Doorn komt daar aan
het woord, evenals de nog onbe
kende vertegenwoordiger van Ra
bobank Nederland.
Voor de kinderen van de basis
scholen is er nog een kleur- en let-
terknutselwedstrijd.
Het Thoolse Rode Kruis begint
met nieuwe opleidingen, waar
voor woensdag 4 september van
zeven tot acht uur voorlichting
wordt gegeven in het Rode Kruis-
gebouw aan de Radda Bar-
nenstraat te St. Maartensdijk.
Jongeren van 12 tot en met 15 jaar
kunnen meedoen aan de cursus
jeugd EHBO-B. Voor volwasse
nen en jongeren vanaf 16 jaar is er
een opleiding in vier onderdelen,
waarvoor men apart examen kan
doen en een modulebewijs kan
halen.
Deel 1 gaat over reanimatie, deel
2a over ziekteleer, hulp bij ziekte
en invaliditeit, deel 2b EHBO en
deel 3abc omvat hulp bij rampen,
opvang en verzorging.
Wanneer men lid wil worden van
het Rode Kruis, zijn de eerste twee
onderdelen verplicht. Wie op elk
onderdeel van de hulpverlening
zijn mannetje wil staan, kan deel
3 nog volgen.
Wie woensdagavond verhinderd
is, kan het Rode Kruisgebouw bel-
len(01666-3881), dhr. Kurvers voor
het Jeugd Rode Kruis(01662-2527)
of dhr. Janse voor de overige
opleidingen(01640-50951).
Drogist N.J.G. Jansen wordt per 1
november beheerder van het
postagentschap in Sint-Philips
land. Dan sluit' het postkantoor
aan de Wilhelminastraat, precies
een half jaar nadat kantoorhou
der J.J. Bevelander gebruik maak
te van de vut-regeling. De
brievenbus wordt door PTT Post
verplaatst van de Wilhelmi
nastraat naar de Voorstraat, naar
de winkel van Jansen. Het post
agentschap is geopend maandag
t/m vrijdag van 9 tot 12 uur en
van half vier tot half zes. Op
woensdag is het agentschap 's
middags gesloten. Wat er met het
vrijkomende postkantoor - een
gemeentelijk pand - gaat gebeu
ren, is nog niet bekend.
Er lijkt nu schot te komen in de
vorig jaar al aangekondigde op
heffing van postkantoren in de re
gio. Alleen in Sint-Annaland en
Stavenisse moeten nog gegadig
den voor het postagentschap wor
den gevonden.
