'Voor Tholen belangrijk dat
de dijken beplant blijven'
Reizen is 'n vurige begeerte
Borstelmachine primeur voor
onkruidbestrijding bloemzaden
Vrouwendag
op Tholen
afgeblazen
Pas afgestuurde landschapsarchitect Leen Goedegebuure:
Voorzitter Hage: aantal bloemzaadtelers zal toenemen
Tholen in quiz
niet in finale
Schrijversavond
krijgt vervolg
Donderdag 7 maart 1991
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
17
Na zes jaar mag de uit St.
Annaland afkomstige
Leen Goedegebuure
Abrzn. (37) zich land
schapsarchitect noemen.
Vandaag presenteerde hij
zijn afstudeerproject in
de Academie van Bouw
kunst aan het Waterloo-
plein te Amsterdam.
Bergse Plaat
Moeizame weg
Bungalowpark
Verhalenschrijfster Carolijn Visser in Gasthuiskapel:
Reizen als vurige begeerte. Dat was de drijfveer van de 17de eeuwse reiziger Johan
Nieuwhof die voor de Verenigde Oostindische Compagnie onder meer naar China
reisde, en is de drijfveer van de 35-jarige Carolijn Visser die leeft van haar verhalen
en boeken over de reizen die ze onderneemt: naar Costa Rica, Malawi, Australië
maar vooral naar China dat ze sinds 1982 zeven maal bezocht.
Gevaar
Een primeur voor de re
gio. Zo noemde voorzitter
L. Hage van de studieclub
voor groente- en bloem
zaadteelt Eiland Tholen
de op stapel staande
proef met de borstelma
chine waarmee onkruid
wordt bestreden.
Stofzuigers
Bestuur
Stenen tijdperk
Kippenklauw
Eerste lustrum
vrouwenvakschool
Boete voor stomp
met een kaakbreuk
Een inrichtingsplan van 83 pagi
na's en 40 tekeningen voor het
ruim 2000 ha tellende gebied van
de Bergse Plaat, tussen het
Schelde-Rijnkanaal en Bergen op
Zoom. "De ruilverkavelingsplan
nen op Tholen waren een leuk
project geweest om af te studeren,
maar dat was drie jaar geleden
nog niet zo ver", vertelt Leen
Goedegebuure, die voor de dona
teursavond van de koninklijke
fanfare Accelerando even terug is
in zijn geboorteplaats St. Anna
land.
In zijn nieuwe woonplaats
Nunspeet is hij volop bos gewend,
maar Goedegebuure zou dat land
schap toch niet op Tholen willen
overbrengen. In de bosplannen
ziet hij niet veel. "Bos is wel de
goedkoopste manier van groen
voorziening, maar voor Tholen is
het veel belangrijker dat de dijken
beplant blijven. Aan de zuidkant
van de dijken zijn in kalkrijke
grond in de zon soms niet inheem
se planten als de wilde kaardebol
te vinden. Van belang is verder het
zogenaamde microklimaat: overal
in het dorp beplanting geeft een
wat intiemere sfeer dan een bos
je."
Bij de gemeente Amsterdam heeft
hij aan de invulling van bestem
mingsplannen gewerkt. "De prak
tijk is, dat een stedebouwkundige
een plan loslaat dat door een
ambtenaar van de gemeente wordt
bekeken, waarna het verder zijn
weg vindt. Echte vernieuwingen
verwezenlijk je alleen via prijsvra
gen en studies."
Zo'n studie is de inrichting van de
Bergse Plaat, waarvoor Goedege
buure na een gesprek met rijkswa
terstaat een keuze maakte. Een
commissie van de Academie van
Bouwkunst van de Amsterdamse
Hogeschool voor de Kunsten
keurde het project goed en Leen
Goedegebuure kon aan de slag.
Hij maakte een inventarisatie van
het gebied, zoals het ontstaan in
de ijstijd en sprak met vertegen
woordigers van de gemeente Ber
gen op Zoom en van
rijkswaterstaat.
"Ik signaleerde een druk op het
wonen in het bosgebied rond Ber
gen op Zoom", vertelt de land
schapsarchitect. "Dat geeft een
•grote aanslag op de natuurwaar
den. De natuur wordt daardoor
steeds minder waardevol. Daarom
heb ik van de Bergse Plaat een be
bost eiland van hoge kwaliteit ge
maakt met woonpercelen van
5000 m2, een golfbaan, draf- en
renbaan en een hotel met confe
rentieruimte. De Bergse Plaat is
de overgang tussen de Binnen-
schelde(recreatie) en het Markie-
zaatsgebied(natuur). De
historische patronen heb ik bij het
boseiland laten terugkomen.
Borgvliet en Zoom komen in de
Binnenschelde uit."
In plaats van de door Goedege
buure bedachte landschappelijke
oplossing is er inmiddels al heel
wat anders in uitvoering. De Berg
se Plaat wordt vol gebouwd met
1000 huizen, terwijl Goedegebuu
re die massale woningbouw op het
terrein Kijk in de Pot had gepro
jecteerd, dichterbij het stadscen
trum. "De Bergse Plaat ligt in een
kwetsbaar gebied waarheen de ge
meente Bergen op Zoom zijn ar
men heeft uitgeslagen."
Goedegebuure presenteert zijn
project in Amsterdam met dia's in
aanwezigheid van de drie leden
tellende afstudeercommissie, twee
vertegenwoordigers van de exa
mencommissie, familieleden,
vrienden en andere belangstellen
den.
Voor Leen Goedegebuure vormt
zijn afstudeerproject de bekro
ning van een 'moeizame weg', zo
als hij zijn studie karakteriseert.
"Tegenwoordig zou men dat niet
meer zo doen, maar veel sneller.
Ik ben op de landbouwschool in
Scherpenisse bij dhr. Van Heus-
den begonnen. In de vakantie
hielp ik dan thuis bij de oogst van
vroege aardappelen. Het was de
tijd dat planten kweken, hove
niers, sterk opkwamen. Samen
met Rien van Gorsel uit Oud-
Vossemeer ging ik naar de middel
bare landbouwschool in Breda,
waar ik me met name bezighield
met aanleg en onderhoud van het
sierteeltgebeuren. Daarna trok ik
naar de hogere tuinbouwschool in
Boskoop, waar ik de ontwerprich-
ting koos. Allemaal verschrikke
lijk vakgericht dus en minder
algemeen vormend, zoals nu meer
gebeurt.
Na de afronding van mijn studie
in Boskoop kon in vier dagen per
week bij de gemeente Amsterdam
gaan werken aan stadsvernieu
wingsprojecten. Alles op
maaiveld-niveau deed ik; samen
met de stedebouwkundige straten,
pleinen en trottoirs invullen.
Mijn doel was een eigen bureau en
in verband met een gewijzigde re
gistratie en erkenning van archi
tecten, had ik de titel tuin- en
landschapsarchitect nodig. Daar
voor waren twee mogelijkheden:
in Wageningen of parttime in
Amsterdam. Dat laatste koos ik,
mede wegens mijn gezin. De eer
ste twee jaar moest ik drie avon
den in de week naar school,
vervolgens drie jaar alleen vrij
dag. Dat allemaal naast het werk
bij de gemeente Amsterdam en el
ke dag vanuit Nunspeet."
Drie jaar geleden stopte hij na
acht jaar bij de gemeente Amster
dam om voor zichzelf te kunnen
beginnen. "Voor die tijd had ik
voor deze of gene al een tuin ge
maakt, maar naast de particulie
ren kwamen overheid en
bedrijfsleven er geleidelijk bij. In
de tuin bouwden we een kantoor,
dat inmiddels te klein is gewor
den. We kijken naar wat anders
uit."
Tuinarchitectenbureau Goedege
buure heeft een ontwerpster en
een civiel-technicus in dienst, ter
wijl zijn vrouw de administratie
doet. Daarnaast is er nog regel
matig een practicant van de mid
delbare tuinbouwschool.
Van de tuin voor een particulier is
het opdrachtenpakket van Goede
gebuure inmiddels uitgegroeid tot
een bungalowpark van 20 ha in
Eibergen. "Daarvoor ontwerpen
we de wegen, de beplanting bij het
restaurant en de bungalows. Ook
kantoortuinen en parkeerplaatsen
met riolering, verlichting, fiet
senstalling en vlaggemasten ont
werpen we. Het ziet er allemaal
net iets chiquer uit dan bij een
bouwarchitect, bij wie de kennis
dikwijls niet aanwezig is. We wer
ken bij grotere projecten dikwijls
samen en als vormgevers onder el
kaar klikt dat meestal wel", aldus f
Goedegebuure.
Hij werkt veel in Nunspeet en om
geving, maar heeft ook opdrach
ten in Tilburg en Surhuisterveen.
Ook het aanbestedingsklaar ma
ken met kostenraming en begelei
ding valt eronder, evenals met
maken van beheers- en onder
houdsplannen. Bij particulieren
zijn er nogal wat doe-het-zelvers,
zodat alleen het ontwerp gemaakt
wordt. "Er treedt nu een verschui
ving op naar het bedrijfsleven.
Dat geeft meer continuïteit", zegt
landschapsarchitect Leen Goede
gebuure.
Het streekmuseum de Meestoof
moet het zonder 10.000 gulden
doen. Burgemeester H.A. van der
Munnik, mevr. G. Boelhouwers-
Stigter en dhr. H.J.J. Elenbaas
slaagden er donderdagmiddag
niet in om tijdens de radioquiz
'Heer en meester' van de NCRV
door te dringen tot de eindron
den. Met 37 punten was de Thool-
se ploeg weliswaar stukken beter
dan de Groningse gemeente Lop-
persum die maar 14 punten vero
verde, maar 51 punten waren
vereist om verder te kunnen.
Liempde heeft al 55 punten, Baar-
le Nassau 53, Leeuwarden en
Kortgene elk 51. De winnaar
krijgt 10.000 gulden, wat de
Thoolse ploeg aan het streekmu
seum wilde besteden. De STER-
spot van de burgemeester(welva-
rende, fraaie plattelandsgemeen
ten, goed vestigingsklimaat voor
bedrijven, recreatie aan de
Oosterschelde, stilte en rust) werd
echter niet verzilverd.
Carotijn Visser
In de Gasthuiskapel in Tholen
vertelde ze donderdagavond voor
al over haar belevenissen in China
en Mongolië. Haar laatste twee
boeken gaan ook over deze lan
den; Buigend bamboe uit 1990 en
De koude heuvels van Mongolië
dat sinds zaterdag in de boekhan
dels ligt. De stichting openbare bi
bliotheken Tholen en de
boekhandels Dieleman en Heij-
boer hadden haar uitgenodigd in
het kader van de boekenweek die
in het teken van reizen staat.
Carolijn Visser, opgegroeid in
Middelburg, vertelde dat voor
haar reizen een must is: "Ik heb
geen keuze. Ik ben bang om doof
en blind te worden. Bij aankomst
in een ander land vind je nieuwe
geuren, nieuwe kleuren. Je krijgt
heldere indrukken. Als je op reis
gaat, lijkt het net alsof je intenser
leeft, alsof alles veel scherper tot
je doordringt".
Nieuhof maakte schetsen en hield
dagboeken bij. De onderneming
moest met producten terugkeren
in het vaderland en bleef soms ja
ren achtereen weg. Carolijn Visser
maakt dia's en schrijft onderweg
boekjes vol met notities. Zij werkt
het na terugkeer uit en verkoopt
haar 'waar' aan kranten, tijd
schriften of uitgevers. Per jaar
verblijft ze ongeveer vier maan
den elders; de overige maanden
besteedt ze aan het uitwerken van
haar notities, geeft ze lezingen en
bereidt .ze nieuwe reizen voor. Dat
het reizen alleen maar oppervlak
kige contacten zou kennen, ont
kent ze: "Soms heb je een gesprek
gehad van een paar uur dat je
nooit meer zal vergeten. Op reis
gaan is een moment delen met an
deren. Dat moet genoeg zijn. Ik
word als passant gezien en men
sen vertellen me daarom juist die
dingen die ze niet aan vrienden
vertellen. Over hun verloren lief
des, scheidingen of dramatische
gebeurtenissen in hun familie.
Vooral mensen die tussen twee
culturen zitten hebben behoefte
aan passanten". Als vrouw alleen
op reis heeft ze geleerd voorzich
tig te reizen. "Daarin ontwikkel je
een soort zesde zintuig om te be
kijken welke risico's je kan ne
men". De schrijfster wijst erop
dat het geen trucendoos is om de
situatie in den vreemde te beoor
delen, maar een kwestie van het
gezond verstand gebruiken. "Je
weet waar je naar toe gaat, hoe je
er moet komen. Je zorgt dat je
geld van dat land bij je hebt".
In Turkije en New York heeft ze
zich uit een aantal netelige
toestanden moeten werken en ge
leerd dat het beter is om bijvoor
beeld afspraken met iemand te
maken in openbare gelegenheden.
"Op die manier kun je het gevaar
tot een minimum beperken". Het
reizen zonder vooropgesteld doel
beviel na een aantal iaren niet
Op het proefveld voor bloem
zaadteelt naast de veiling van
Sint-Annaland zal met deze ma
chine het komende seizoen wor
den gewerkt teneinde de
chemische onkruidbestrijding te
verminderen. Speciaal voor de test
van de borstelmachine wordt een
strook met een tweetal soorten
bloemzaadgewassen ingezaaid.
De telers zullen voor een de
monstratie worden uitgenodigd.
De borstelmachine wordt achter
aan de tractor gekoppeld en slaat
volgens Hage de grond tussen de
gewassen stuk. Of de nieuwe vin
ding succes zal oogsten en het
chemisch onkruidbestrijden zal
terugdringen, is voor de voorzitter
nog de vraag: "We zullen kijken
wat het ding klaarmaakt", zo zei
Hage op de algemene ledenverga
dering van de studieclub, donder
dagavond in de Wellevaete te
Sint-Annaland. Op het bloem-
zaadveld bij de veiling zal dit jaar
ook weer stikstof-
bemestingsproef worden gehou
den voor zaai violen. Aan de voor
zijde van het proefveld worden 30
verschillende soorten variaties ge
zaaid, een zogenaamde assorti-
mentsproef om te laten zien hoe
'alles bloeit'. De studieclub heeft
ook contact gehad met de droog
bloemtelers - verenigd in Bloevan-
tho - over een
samenwerkingsverband. Wellicht
zal dat zich richten op de proeven
die de studieclub neemt met on
kruidbestrijding. Hage deelde
echter mee, dat hier dit jaar nog
geen sprake van is omdat het veld
al vol is gepland met soorten voor
de studieclub.
De voorzitter verwacht dat het
areaal voor de bloemzaadtelers
zal toenemen. "De zaadfirma's
zijn actief en hebben succes in het
vinden van nieuwe afzetmarkten.
Het is waarschijnlijk dat er meer
ruimte komt".
Door middel van dia's gaf secreta-
Een perceel bloemzaden van J. de Graaf in de Zuidhoek te St. Maartensdijk.
ris L. Bijnagte een beeld van de
bloemzaadteelt in het afgelopen
jaar. Opvallend was de schade aan
de glastuinbouw door de stormen
in januari en februari. Ook het
plastic waarmee de vroege aard
appelen waren bedekt, moesten
het toen ontgelden. Het siervlas
blijkt ook gevoelig voor de storm;
volgens Bijnagte heeft het last van
de zilte zeewind. Op verschillende
dia's kwam het gebruik van stof
zuigers voor. De ene keer om zaai-
machines schoon te zuigen, de
andere keer om na de oogst
dorsmachines schoon te zuigen.
"Het blijkt dat veel zaad in de
machine achterblijft. Dan is de te
ler ongeveer een derde van zijn
opbrengst kwijt. Op die manier
blijven er vele guldens in de com
bine liggen". Hij raadde de telers
dan ook aan, de stofzuiger ter
hand te nemen. Kritiek oefende
Bijnagte uit op diegenen die de ta
luds van de dijken afbranden.
"Als zaadteler gezien mag dat
niet. Door het vuur worden ook
de holtes in de dijk waar wilde
hommels nestelen verbrand. Dan
heb je geen bijen genoeg en moet
je zelf bijen bijzetten". Dat de
teelt voor verrassingen zorgt,
bleek bij een opname van een veld
bloeiende Vlijtige Liesje. Het pro-
dukt zag er volgens de secretaris
prachtig uit, stond vol in de bloe
men en iedereen verwachtte er een
goede oogst van. Het bleek een
misoogst te worden; de planten
hadden te droog gestaan. "De bij
en komen er dan ook niet op af.
Later in net najaar wel. Het was
een prachtig gewas maar het resul
taat was niks".
De 30 stemgerechtigde leden ko
zen bij acclamatie W.A. Boogaard
en J.L. Goedegebuure in het
bestuur.
Hoofd keuringszaken ir. J.M.B.
Wesseling van de Nederlandse Al
gemene Keuringsdienst (G) uit
Roelofsarendsveen belichtte de
stand van zaken in het keurings
systeem voor bloemzaden. De
NAK-G is een stichting die is be
last met de keuring van groente
en bloemzaden, groenteplanten,
plantuitjes en plantsjalotten. De
dienst valt onder het ministerie
van Landbouw, Natuurbehoud en
Visserij. Wesseling beantwoordde
vragen die betrekking hadden op
de kiemkracht van zaden. Uit de
praktijk blijkt dat de opgegeven
kiemkrachtcijfers niet altijd ge
haald worden. In tegenstelling tot
zaaigoed van akkerbouwgewassen
kent de bloemzaadteelt geen stan
daardvermelding van de kiem
kracht. Volgens Wesseling is het
de vrijheid van de teler daar bij de
leverancier naar te vragen. Hij
waarschuwde echter tegen te hoge
verwachtingen en stelde dat het
vermelden van het kiemkrachtper-
centage niet zonder risico is. "Het
is variabel. Is het eenmaal vast
gesteld, dan kan het een volgende
keer weer anders uitpakken". Hij
wees erop dat het de verantwoor
ding van de leverancier is om za
den te leveren met een goede
kiemkracht. Doet hij dat niet, dan
zal een teler naar een andere firma
stappen om zaad af te nemen. De
keuringsdienst kan de partij gele
verde zaadjes wel bemonsteren op
kiemkracht maar dan moet de te
ler daar voor betalen. Het is zeker
niet de eerste taak van de keu
ringsdienst, zo zei Wesseling.
M.C. den Engelsman vroeg of het
niet mogelijk was om met preci-
siezaad te werken zoals dat voor
suikerbieten bestaat. Wesseling:
"Voor bloemzaden zitten we nog
in het stenen tijdperk. Tot 20 jaar
geleden was er geen aandacht
voor groentezaden. De kwaliteit
van de zaden is een ondergeschikt
kindje. De zaadteelt van bloemza
den is nul. Zaadverbetering kost
tijd". Wesseling gaf als voorbeeld
de kwaliteitsverbetering van wit
lofzaad. "Dat geeft problemen.
Men is er nu al 8 jaar mee bezig".
Toch was er hoop in de zaal.
Iemand vroeg zich af of de prijs
van het zaad ook vanuit het ste
nen tijdperk omhoog kon. Maan
dag 3 maart is er om 13.30 uur een
open dag voor tulpenteelt in
Dirksland (L. v. Rooijen) en dins
dag 5 maart in Nieuwerkerk (J.
Boot).
meer. Zo kwam het haar goed uit
om in de voetsporen van Johan
Nieuhof naar China te reizen.
Aanleiding van haar belangstel
ling voor deze 17de eeuwse Hol
lander vormde een tentoonstelling
in Middelburg. De auteur werd
gecharmeerd door zijn land
schapstekeningen en dagboeken
en besloot een poging te wagen de
route van Nieuhof uit 1655 na te
volgen. Met een gids die Engels
sprak, reisde ze per boot over de
Noordrivier vanuit de provincie
Canton in de richting van Peking.
"Zo'n gids draagt bij tot de reis.
Op die manier kijk je ook door de
ogen van een Chinees". Geduren
de haar reis vergeleek ze de teke
ningen van Nieuhof met het
landschap van deze tijd. Behalve
een cementfabriek en electrici-
teitspalen was alles hetzelfde ge
bleven. De nieuwigheden langs de
rivier zijn volgens de schrijfster
niet meer dan 'krassen op het uit
erlijk van China'.
Terugkomend in Nederland beseft
ze dat hier 'alles prettig geregeld'
is. En dat men zich druk maakt
om futiliteiten. "Ik las 2 tijd
schriften met een artikel gewijd
aan de vraag of een man zijn over
hemd moet dragen met één of
twee knoopjes los". Verder valt
het haar op hoe vriendelijk men
sen hier met elkaar omgaan. "Je
hoeft geen ambtenaar om te ko
pen als je een huis wilt huren. Ne
derlanders streven ernaar om
menselijk met elkaar om te gaan.
Dat is ontroerend om te zien".
Na haar inleiding beantwoordde
Carolijn Visser vragen van het pu
bliek. Sommige waren zeer prak
tisch van aard: "Hoe reinigt u de
kleren onderweg?". De schrijfster
vertelde dat ze kleine zakjes met
waspoeder meeneemt. Kleren
kunnen ook door het personeel in
het hotel gewassen worden en
gestreken want hoewel ze inmid
dels vijf reisstrijkijzers heeft ge
kregen heeft ze er nog geen
gebruik van gemaakt. Haar reizen
betaalt ze zelf. "China is natuur
lijk goedkoop maar ik wordt niet
gestuurd. Het zijn bedrijfskosten
die ik betaal met de opbrengst van
mijn artikelen, boeken en lezin-
Volgend jaar komt er weer een
schrijver of schrijfster naar Tho
len om de boekenweek enige
luister bij te zetten. Gerug-
gesteund door de grote opkomst
op de avond met reisverhalen-
schrijfster Carolijn Visser, don
derdag in de Gasthuiskapel te
Tholen, wil de stichting openbare
bibliotheken samen met de boek
handels Dieleman uit Tholen en
Heijboer uit Sint-Annaland in
1992 opnieuw een dergelijk evene
ment houden. Waarschijnlijk zal
dat dan in samenwerking gebeu
ren met de stichting Uit op Tho
len. De eerste gesprekken hierover
zijn reeds gevoerd. "We willen er
een traditie van maken", zei direc
trice K. Stoutjesdijk na afloop
van de bijeenkomst in de Gast
huiskapel. Met ruim 100 bezoe
kers zat de kapel vol. "Onze
verwachtingen zijn overtroffen,
we hadden op niet meer dan 40
belangstellenden gerekend", licht
te ze desgevraagd toe. De schrijver
of schrijfster die volgend jaar ver
zocht wordt naar Tholen te ko
men hoeft niet per se met haar
werk aan te sluiten op het thema
van de boekenweek. "Het liefst
wel, maar het is niet echt noodza
kelijk", aldus mevrouw Stoutjes
dijk. De toegangsprijs zal echter
volgend jaar omhoog gaan. "Het
kaartje van twee gulden vijftig
was om de drempel zo laag moge
lijk te houden". Het waren vooral
leeskringen van de Thoolse platte
landsvrouwen die op de lezing van
Carolijn Visser afkwamen. In no
vember stond het thema reizen
centraal; velen kenden dan ook
boeken van haar (Alle dagen vrij,
Aan het einde van de regenboog,
Verre Reizen, Buigend bamboe).
Ook het REC was met een groep
cursisten naar de Gasthuiskapel
gekomen om te horen wat Caro
lijn Visser beweegt steeds weer
naar vreemde oorden af te reizen
en daar verslag van te doen.
gen". Of ze niet de behoefte had
zich als man te verkleden zoals
dat in de vorige eeuw wel werd ge
daan als een vrouw alleen de we
reld in trok. Volgens Visser is het
tegenwoordig mogelijk als vrouw
overal naar toe te gaan. "Ik vind
het gemakkelijker om te zijn wie
ik ben. Er wordt me geen stro
breed in de weg gelegd". Het
vreemde eten vormt in de regel
geen probleem. Soms moet ze wel
door een zure appel heenbijten.
Bijvoorbeeld wanneer ze als gast
een gekookte kippenklauw te eten
krijgt. "Dat smaakt naar eelt" of
in Mongolië lappen schapenvet
krijgt voorgeschoteld met een kop
sterke drank.
Haar laatste boek 'De koude heu
vels van Mongolië gaat over een
tocht naar de graslanden van dat
land. De reis gaat per paard. Het
gevolg dat haar begeleidt, ver
plaatst zich met een tractor. "Ik
vond er wat ik zocht: uitgestrekte
graslanden, groen als edelsteen
onder een stralend blauwe lucht".
Ondanks vergevorderde plannen
blijkt er op 8 maart geen Vrou
wendag op Tholen georganiseerd
te kunnen worden. Edje de Jong,
coördinatrice bij het Ree en lid
van de emancipatiecommissie,
zegt teleurgesteld te zijn. Een or
ganisatorische fout is de oorzaak
van het niet doorgaan. "Door een
misverstand heeft geen enkele
vrouwengroep de subsidie voor
deze dag aangevraagd bij de ge
meente. Daarom moeten we dit
jaar verstek laten gaan."
Twee jaar geleden nam Vergeet-
mij-niet het voortouw voor de
Vrouwendag. Als een groep of
vereniging voor de organisatie
subsidie aanvraagt, krijgt men on
dersteuning van de emancipatie
commissie. Mevrouw De Jong:
"De plannen die gereed lagen,
zullen beslist een volgende keer
gebruikt kunnen worden. Zaak is
- en daarvoor roep ik nu meteen
geïnteresseerde groepen op - dat
bijtijds subsidie wordt gevraagd
om op Tholen activiteiten te kun
nen ontwikkelen in het kader van
Vrouwendag."
De Janneke Dierxschool, met
vestigingen in Middelburg en Ter-
neuzen, viert het vijfjarig bestaan
met een lustrummiddag op 15
maart. Thema daarvan is 'Vijf
jaar vrouwenvakscholing in Zee
land, hoe nu verder?' Onder lei
ding van Dieuwertje Blok wordt
die middag door verschillende
personen ingegaan op de positie
van vrouwen op de arbeidsmarkt,
het verleden en de toekomst van
vrouwenvakscholing. De school
verzorgt sinds 1986 opleidingen
voor (her)intredende vrouwen.
Ook kan deze middag afscheid
worden genomen van de directeur
van de school, mevrouw N.
Blomsteel-Voorwald.
J.A.M.V. uit St. Maartensdijk is
tot 200 gulden boete veroordeeld
wegens mishandeling van S.K. tij
dens de braderie op 25 augustus
in Tholen. Op de Markt was het
heel druk, toen de dronken K.
heel vervelend werd en bier naar
mensen gooide. V., die bij een ho
recabedrijf hielp, stuurde K. weg,
maar die kwam later terug om
kennelijk wraak te nemen. V. was
hem een slag voor en gaf een dus
danige stomp, dat een dubbele
kaakbreuk het gevolg was.
De officier van justitie eiste tegen
V. drie maanden geheel voorwaar
delijke celstraf omdat K. zich ook
niet zo netjes had gedragen. De
raadsman van V. voerde aan, dat
volgens verschillende getuigen K.
door anderen in elkaar was gesla
gen.
De Middelburgse politierechter
achtte alleen eenvoudige in plaats
van zware mishandeling bewezen
en bepaalde het vonnis op 200
gulden boete.
