Hans Schot (27): 'Als je maar fluks doorstapt, dan gaat het wel' ★A* 65-Plussers krijgen schoolklas cadeau i 1 Bergwandelaar uit Sint-Maartensdijk terug uit Nepal: Sleetjes dia's Centraal tracé voor de WOV Subsidie voor Cliëntenbond Verkleedpartij volleybaljeugd DREMPELS WEG! Vrijdag 28 december 1990 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 9 De een voetbalt, de ander speelt kaart of verzamelt postzegels. Hans Schot uit Sint-Maartensdijk wandelt en klimt graag in de bergen: in de Italiaanse Dolomie ten, de Pyreneeën, dichtbij huis in de Ardennen of in Bergen op Zoom waar een overdekt skicentrum een klimwandje voor alpinisten heeft opgetrokken. Een oorontsteking die hij van zijn reis naar Nepal heeft overgehouden komt niet door het bergwandelen, maar door de vliegreis terug. Op de begane grond vertelt Hans Schot over winkeltjes in Kathmandu, een koei enstal als postkantoor, het op peil houden van de con ditie op de Pijlerdam, buikloop en gebedsmolentjes. Pluumpot Laagste kaste Misselijk Mount Everest WC-papier Ararat Raad van de Waterstaat adviseert Piet Hage/Rien van Akkeren Van Dijke tweede giro 953 E-pupillen van WHS kampioen De 27-jarige Schot zag af van een klimpartij in de uitlopers van de Himalaya en koos voor een voet tocht rondom de Annapurna, met als hoogste doorsteekpunt de Thorung-la pas op 5415 meter. "Voordat je daar echt kan gaan klimmen ben je boven de 5000 meter. Daar kan geen helicopter meer komen. Ik vond dat te ge vaarlijk. Dan maar liever wande len", vertelt Hans nuchter. "In de Alpen ligt dat anders. Daar hoef je niet zo hoog te beginnen en kunnen ze je gemakkelijk vin den". Vorig jaar beklom de Smur- diekenaar in het grensgebied van Zwitserland en Oostenrijk, in de Italiaanse Alpen met stijgijzers, pikkel en touw de Ortler van ruim 3900 meter hoogte. Het jaar daar voor waren die attributen niet no dig tijdens een voettocht door de Domotieten in Italië. Ook in Ne pal konden Schot en zijn 12 reis genoten volstaan met bergschoenen, een rugrak met warme kleren, regenpak en slaap zak. De tochten in Europa duren meestal een dag of tien voor de trek in Nepal was 20 dagen uitge trokken. De organisatie die deze 'natuurreizen' of 'avontuurlijke voettochten' vanuit Nederland leidt, zorgt voor begeleiders. Bio logen en geografen met veel reis- en klimervaring zorgen voor uit leg onderweg. De reis naar 'het dak van de wereld' viel vlak na het natte seizoen. "In april is er ook een tocht. Dan staan de rodon- dendrons in bloei. Maar er is dan ook meer kans op regen. Nu bloeien de kerststerren er, heel wat groter dan hier", lacht de mon teur die bij General Electric werkt. Hij wist wel dat de Hima laya met de beroemde Mount Eve rest indrukwekkend groot zou zijn maar pas op de terugweg, in het vliegtuig van Kathmandu naar Karachi in Pakistan, besefte hij het ten volle: "Op die reis zie je drie uur lang het gebergte. Het loopt zo'n beetje tot in Afgha nistan toe. Onvoorstelbaar". Schot's liefde voor de bergen werd gewekt tijdens een tocht door de Pyreneeën. "Daarvoor liep ik hier wel een rondje door het bos in de Pluumpot langs de zeedijk, maar na de Pyreneeën is er meer sport bijgekomen". Het belangrijkste is een goede conditie. "Bij het afda len worden je knieën zwaar belast. Als je tien kilo op je rug draagt en het is stijl, dan komt dat wel aan. De Macchapucchare of wel de Nepalese Matterhorn. Om die knieën goed in conditie te houden ben ik gaan fietsen. Hier hard lopen heeft niet zoveel zin, fietsen wel. Het gaat nu ook al veel beter". Voor een paar keer een rondje Pijlerdam per jaar schrikt Hans dan ook niet terug, al is dat meer dan 200 kilometer. Twee weken voor een bergwandel- vakantie traint hij samen met een maat in de Ardennen. "Dan neem je door de 20 kilo op je rug. Je kan daar alle kanten op. Je kan er mooi in de rotsen klimmen, het is goed beveiligd en in twee uurtjes ben je er". Voor de Annapurna- tocht is bergervaring noodzake lijk. Heb je dat niet, dan is het volgens Schot moeilijk in te schat ten hoe je je gedraagt tijdens de trek. "In het begin denk je, wat gaat dat langzaam. Zal ik het wel halen. Om er echt plezier in te hebben moet je meer in de bergen gelopen hebben. Op één dag ga je soms 1600 meter omhoog. Dat had ik ook wel eens in de Alpen gedaan. Dan weet je wat je te wachten staat. Dikwijls is het echt zwoegen op zo'n tocht. Als je van tevoren weet dat je het gemakke lijk haalt, dan geniet je ook meer van de omgeving ook al is het meestal behoorlijk zwaar". In de hoofdstad van Nepal, Kathman du, kreeg de groep toeristen enige dagen om aan het klimaat te wen nen, de stad en de omgeving te be zichtigen. "Je snapt er niks van hoe alles reilt en zeilt in zo'n stad. Het stikt er van de winkeltjes met allemaal dezelfde artikelen. In het ene winkeltje verkopen ze snoep, daarnaast borduren ze T-shirtjes, dan krijg je een groentewinkeltje, in de volgende verkopen ze potten en pannen, er is een winkeltje met sieraden en met tweedehands bergspullen, rugzakken enzo., dan een kapper annex massage, een etalage met kunstgebitten en dan begint hetzelfde rijtje weer opnieuw". Opvallend is dat er in de vallei waar in de hoofdstad ligt veel wordt gefietst. Op tweewielers van Chinese makelij. De groep maak te een fietsexcursie naar een boeddhistisch heiligdom, de stoe- pa van Swayambunath, een 2000 jaar oude tempel. Met een bus en vrachtwagen reisde Hans naar het 100 kilometer westelijk van Kath mandu gelegen Pokhara, van waaruit de trek door de bergen be gon. Het lopen met bagage is voor de Westerse toeristen vergemakke lijkt door het inschakelen van dra gers. "Je kon 5 of 6 kilo afstaan aan een drager. Dan hield je zelf tien kilo over ongeveer. Al met al gingen er 20 dragers mee om het eten en een tent te dragen als er onderweg geen aparte keuken was in de hut waar we overnachtten". Twee berggidsen of sherpa's die Tijdens de vele voettochten door de bergen van Europa en in de uitlopers van de Hima laya heeft Hans Schot vele plaatjes geschoten. Altijd dia's omdat dat het goed koopste is. Omdat er onder weg het een en ander mis kan gaan, is het nodig voldoende materiaal mee te nemen. Een extra camerahuis (body) bij voorbeeld en vier lenzen. De body kon hij echter in Nepal afgeven aan een drager. Foto's van zijn hand van het natuur gebied De Pluimpot waren de ze zomer in de bibliotheek te St. Maartensdijk te zien. De indrukken van Nepal zijn in bijna 5 sleetjes met dia's neer gelegd. goed Engels spraken, begeleidden de wandelaars. De 'porters' beho ren volgens Schot tot de laagste kaste (hoewel het kastesysteem of ficieel is afgeschaft). De sherpa's behoren tot een etnische bevol kingsgroep die in de buurt van de Mount Everest ofwel Segarmatha (zoals de Nepalezen hem noemen) wonen. "Ze kunnen in één dag van 2000 naar 4000 meter lopen terwijl wij in stapjes van 500 me ter omhoog gaan. Doe je dat niet Hans Schot in de Dolomieten. dan heb je kans op hoogteziekten, hersenoedeem of longoedeem. Dat is gevaarlijk. Vooral 's nachts kan het gebeuren dat je in coma raakt. Het enige wat helpt is, als je pijn in je hoofd krijgt teruggaan naar de plek waar je het niet had". Hans kreeg daar last van toen de groep op ruim 3000 meter hoogte op weg was naar de Thorung-la pas. "Ik ben toen teruggegaan naar Manang, samen met een dra ger". Schot was niet de enige die terug moest. Terwijl de groep doortrok naar een hoogte van 4500 meter was er nog één groepslid dat last kreeg van het klimmen. "We zijn toen met zijn drieën over de pas gegaan. Dat was een heel avontuur. Vlak er voor was het een beetje woestijn achtig. Het leek op Egypte. In feite zijn het moreneruggen, maar het lijkt op een zandwoestijn. Voor tien uur moet je de pas over wezen. Daarna begint het te waai en. Als het nog maar iets waait, dan daalt het kwik al tot min 15 graden. Bovenop ben ik nog even misselijk geweest. Het was er bij na vlak en na de pas begon de af daling weer. Omdat de groep een rustdag had, konden wij ze weer inhalen". 'De Thorung-la pas is het sleutelpunt van de tocht die ruim 200 kilometer lang is. Het lopen in een groep is volgens Hans als een harmonica die lang gerekt wordt en zich dan weer in kort. "De een loopt snel op een helling, de ander op een vlak stuk. Uiteindelijk blijf je toch bij el kaar. Soms gaat het steil omhoog. Als je maar fluks doorstapt, dan gaat het wel". De dragers gaan blootsvoets: "Ze krijgen wel eens schoenen, maar die verkopen ze weer. Ze sjouwen echt met 30 kilo op de rug. 's Avonds riepen we ze in de lodge om extra thee te ko men drinken en koekjes te eten. Over het algemeen een goedlachs volk. Wij werden wel eens uitgela chen door hen. Zo van: moet je ze toch eens zien wat ze allemaal meenemen. Wij hebben alleen een kleedje". Hans droeg naast de standaarduitrusting ook een ca mera met een aantal lenzen bij zich om dia's te maken. Bergwan delen hoeft volgens Hans niet duur te zijn. "Dat hangt ervan af wat je wilt. Bergschoenen heb je voor 200 gulden, maar wil je een regenpak dat ook ademt dan kost je dat ongeveer 900 gulden. Daar heb je dan wel heel veel plezier van. Heb je dat niet, dan word je niet alleen van buiten nat maar ook je kleren onder je pak, want je zweet kan niet weg". Het is de prijs van de vliegreis naar Nepal (via Londen en Karachi) die duur is, in het land zelf is het volgens de bergwandelaar heel goedkoop. "Er is geen luxe en er is weinig geld. De mensen ruilen veel. Je kan er rijst eten, aardappelen en veel fruit. Onderweg werd er voor ons gekookt op kerosinebrandert- jes of houtskool. Als er iemand in de groep jarig was, dan werd er zelfs een taart gebakken. Ik weet niet hoe ze dat voor elkaar gekre gen hebben". Nepal behoort volgens de We reldbank tot de armste landen van de wereld. Het telt onge veer 17 miljoen inwoners die in de vele duizenden dorpjes of gehuchten leven in veelal heuvel- of bergachtig gebied. Het land, ingeklemd tussen de Himalaya in het noorden met daarachter China, en India in het zuiden, westen en oosten, kent vele bevolkingsgroepen die apart of gemengd leven.. Hogere en lagere kasten leven vlak bij elkaar. Landbouw is het middel van bestaan, naast enige veeteelt. Rijst, groenten en linzen is het hoofdvoedsel. Nepal is vooral bekend om de Mount Everest die in 1953 werd bedwongen door Sir Ed mund Hillary en zijn drager sherpa Tensing. Behalve voet paden kent het land weinig wegen. Kleine vliegtuigjes on derhouden diensten tussen Kathmandu en de overige de len van het land. Om darminfecties en andere ziek ten te voorkomen werd het drink water steeds gefilterd. "Voor het eten wasten we onze handen in de- tol maar toch is er maar één van de groep die maar twee dagen di arree heeft gehad", lacht Hans. "We overnachtten een keer in een hotel dat op een helling stond, op de rand van een berg. Iemand van de groep was naar de wc geweest en kwam lachend terug. Wij vroe gen wat er was. Toen is er iemand anders gaan kijken, er was toch altijd wel iemand met diarree. Het bleek dat de wc net over de rand was gebouwd, zodat alles naar be neden kon vallen. Maar het punt was dat het papier wat je gebruikt had weer naar boven kwam waai en". In Nepal (3,5 keer zo groot als Nederland) wonen vele etni sche groepen. Het is een hin doeïstisch koninkrijk. Het hindoeïsme is er vermengd met het boeddhisme. Overal wordt je volgens Hans aan de godsdienst herinnerd. Is het niet door de vele - vaak met goud beklede - tem pels, bedelende boeddhistische monniken, dan wel door de ge bedsmolentjes die bij de ingang van een dorp staan opgesteld en waar de gelovigen even bij stil houden om het molentje te laten draaien. De religie drukt volgens Schot niet op de mensen: "Men is nogal vrij van opvatting. Je ziet overal offeraltaartjes, vlaggen met teksten en op de pas een ge bedsmuur". Vlak voor de pas wilde Hans een kaart posten. Er was een postkan toor: "Je moet eerst door een koeienstal en via een ladder naar boven klimmen. Dan kwam je bij een deurtje met een bordje: post kantoor. Deed je die deur open, jawel, één mannetje met één stem peltje. Het duurde wel zeven da gen voordat de kaart in Kathmandu zou aankomen, maar het werkte. Al weet ik niet of mijn ouders de kaart nog züllen ont vangen". Na de pas ging de tocht via 'het diepste dal van de wereld'. "Je loopt op 2000 meter hoogte tussen bergruggen van 8000 meter. Dan voel je je wel klein. Het is heel indrukwekkend", (het hoog ste punt in dat gebied van de An napurna, die meer toppen kent, is 8091 meter). Het bijzondere van deze tocht is dat de wandelaar verschillende klimaatzones doorsteekt. "Je loopt in de tro pen, er groeien mandarijnen en bananen. Na een dag of zeven wordt het alsmaar kouder. Er is minder begroeiing. Er is een ge deelte bij dat zanderig is, je loopt over bevroren rivieren. Dat is het mooie van zo'n tocht". Vooral bij de daling na de pas was de groep wat meer vrij om zelf van de plaatseljke bevolking fruit te ko pen. "Overal kon je mandarijnen kopen. Het was daar nogal dicht bevolkt". Zo'n trek door de kli maatzones hoopt Hans vaker te doen. Zijn wens is om eens een berg te bewandelen die - niet als de Annapurna deel uitmaakt van een bergketen - maar uit een vlak landschap oprijst. "Toen we te rugvlogen kwamen we over Turki je. Daar heb ik de Ararat gezien. Zo'n berg ja, of de Kilimanjaro in Tanzania". Een dal met grote kiezels tussen hoge bergruggen. De Raad van de Waterstaat heeft minister Maij-Weggen van Verkeer en Waterstaat geadviseerd om bij aanleg van de Westerschelde Oeverver binding (WOV) te kiezen voor het centrale tracé 3. Volgens dit alternatief is de WOV gesitueerd tussen Borssele en Elle- woutsdijk op Zuid-Beveland ener zijds en ten westen van Terneuzen en anderzijds van de Westerschel de. De Raad kiest voor een cen traal tracé, omdat dit het beste aansluit aan de ruimtelijke hoofd structuur van het gebied. Een cen traal tracé geeft de meest directe verbinding tussen de belangrijkste stedelijke en industriële centra aan weerszijden van de Wester schelde. Tracé 5, dat de Raad van de Wa terstaat eveneens in zijn beschou wingen heeft betrokken en dat verder oostwaarts ligt - ongeveer ter hoogte van het veer Kruiningen-Perkpolder - voldoet hieraan niet. Wel is het voor na tuur en milieu het gunstigste en ook voor de landbouw, maar het ligt te veel uit het centrum van Zeeland en brengt in feite weinig verbetering in de huidige situatie met twee veerverbindingen, aldus de Raad van de Waterstaat. Het eveneens centraal gelegen tra cé 4 (ten opzichte van tracé 3 iets verder oostwaarts met aansluiting op Zeeuwsch-Vlaanderen ten oosten van Terneuzen) wordt door de Raad afgewezen wegens in ver gelijking tot tracé 3 veel grotere bezwaren vooj natuur en land schap en de landbouw, met name in Zuid-Beveland. Bovendien geeft tracé 3 naar het oordeel van de Raad van de Wa terstaat betere mogelijkheden voor natuurontwikkeling ter com pensatie van de natuurwaarden die verloren zullen gaan. De tra- cé's 1 en 2, die meer westelijk wa ren geprojecteerd, waren in een eerder stadium als altenatief al af gevallen wegens de te hoge kosten. De Westerschelde Oeververbin ding is overigens een wegverbin ding waarover in eerste instantie de provincie beland een besluit dient te nemen. Oplossing Kerstpuzzel AANWINST FORENSEN BROEDCEL ACHTHOEK SCHOOIEN AFMETING MOTREGEN PREVELEN DEVENTER SAARLAND VERWOEST IJSLANDER AGRESSIE WEIGEREN BESTIJGEN SPANNING HEENGAAN PAGAAIEN BEWEGING BORRELEN GELAARSD SCHENDEN REINIGEN SAMOANEN MAÏSKOLF WIS SELEN Wie door een woestijn gegaan is, kent het verlangen naar een oase (Nel Benschop) Aan de zesde Pekkercross te Oud- Gastel hebben twee Thoolse atleten deelgenomen. Door de organisatie was een zwaar parcours uitgezet van negen kilometer. Piet Hage legde de afstand af in 33 minuten en 22 secon den. Rien van Akkeren finishte in een tijd van 43.15. Piet van Dijke is tweede geworden tij dens de cross-clubkampioenschappen van atletiekvereniging Spado. In de bossen van Lievensberg was een par cours van 9.950 meter uitgezet, wat Van Dijke aflegde in 34.20 minuten. Arvid Gaakeer werd zesde in 37.00 en bij de veteranen eindigde Rien Lebeau in 41.41 min. Alle 65-plussers in Sint- Philipsland kregen dit jaar op hun verjaardag een felicitatie- kaart namens de werkgroep van het open bejaardenwerk in de ge meente. De kaart toonde een oude schoolfoto: een klas van de open bare lagere school van omstreeks 1926. Vaak is er naar gevraagd, wie er op deze foto staan afge beeld. Hieronder volgen de namen: Bovenste rij v.l.n.r. 1. Willemien van Dijke 2. Jane Hooglander 3. Keetje Neele 4. Geert Noorthoek 5. Dingena Meijer 6. Meester J.P. Roozemond 7. Koos Quist 8. Pie Stoutjesdijk 9. Jans Geense 10. Lijntje Kunst 11. Kee Hooglander 12. Johannes Vaders 13. Johannes Faasse Tweede rij v.l.n.r. 1. Marien Verwijs 2. Frans van der Hulle 3. Bram Kempeneers 4. Kees Neele 5. Dina Neele 6. Johannes Geense 7. Piet van der Hulle 8. Anny Stoutjesdijk 9. Dingentje Kunst 10. Marinus Stoutjesdijk 11. Frans Hooglander 12. Marien Geense 13. Kees Stoutjesdijk 14. Herman van Nieuwenhijzen Derde rij v.l.n.r. 1. Andries van der Est 2. Machiel van der Est 3. Jo Verwijs 4. Frans Meijer 5. Henk Vaders 6. Kees Quist 7. Marie van Nieuwenhuizen 8. Jo Faasse 9. Gerard Faasse 10. Dina den Braber Onderste rij v.l.n.r. 1. Jan van Dijke 2. Kees den Braber 3. Marien Mol 4. Willem van Dijke 5. Jacob Neele 6. Janny Geense 7. Mina Geense Voor een toegankelijke samenleving Nationaal Revalidatie Fonds Bunnik. tel. 03405 - 63244 De welzijnscommissie bespreekt donderdagmiddag in een openba re vergadering een drietal subsi dieverzoeken. De federatie maatschappelijke dienstverlening, de Cliëntenbond en het bureau slachtofferhulp zijn de instanties waarover gesproken wordt. De Cliëntenbond ex-cliënten uit de geestelijke gezondheidszorg had aanvankelijk geen subsidie van de gemeente Tholen ge vraagd, omdat Tholen voor de psychiatrische zorg hoofdzakelijk is aangewezen op Bergen op Zoom. Inmiddels is er echter op gewezen, dat in heel Noord- Brabant geen afdeling van de Cliëntenbond bestaat en Tholena- ren dus worden verwezen naar Goes. Om die reden willen b. en w. alsnog een jaarlijkse subsidie van twee cent per inwoner verlenen. Voor het bureau slachtofferhulp wordt een subsidie voorgesteld van f. 0,098 per inwoner voor 1990 en 1991. Voorwaarde is, dat goede afspraken worden gemaakt met het algemeen maatschappe lijk werk over samenwerking en taakafbakening. Tenslotte vragen b. en w. advies over verhoging van de bijdrage aan de federatie maatschappelijke dienstverlening van f. 8,16 naar f. 9,49 per inwoner (er was f. 10,52 gevraagd) en voor volgend jaar in de begroting f. 25.375,20 extra op te nemen. B. en w. willen daarbij geen 6.5, maar slechts 6 formatie plaatsen subsidiëren. De vervoers kosten wil het college optrekken naar f. 3.500,- per formatieplaats (gevraagd was f. 5.000,-). De vergadering begint om vier uur in het gemeentehuis. Volleybalvereniging AVC organiseerde voor de jeugdleden een gemengd lour- nooi, waarbij iedereen verkleed moest komen. Zo waren er twee pierrots en een Ruud Gullit, maar iedereen zag er leuk uit. Voor de meest originele was er een prijs, die werd gewonnen door het duo Rian en Nicol en David Sel. In de pauze kregen de deelnemers een minuut de tijd om een stukje op te voeren. Per team kreeg men daarvoor punten, die bij hun al in het tournooi behaalde punten werden opgeteld. Bij de act van de Deurzakkers begon iedereen spontaan een polonaise, dus de stemming zat er in. Bij de mini's en de C-jeugd won Toontje Lager de eer ste prijs. Na de pauze werd het tournooi voor de oudere jeugd vervolgd, wat met de aanwezige discotheek erg gezellig was. Er werd veertien minuten gespeeld, waarna de muziek stopte. Voorzitter Nel Breker reikte de prijzen uit, win naar werden De raggende mannen. Het geheel was georganiseerd door Els van Huizen, als stage-opdracht voor het Cios (zij is derdejaars studente in Sittard). Zij verzorgde ook de inlei ding op muziek en de cooling-down. De E2- pupillen van voetbalvere niging WHS zijn kampioen ge worden. Zaterdag speelde de ploeg uit Sint-Annaland de laatse wedstrijd tegen de nummer twee van de ranglijst Vosmeer. Gezien de stand mocht WHS met 22 doelpuntenverschil van Vosmeer verliezen. De jeugdspelers van WHS gaven via een 7-2 overwin ning het kampioenschap extra glans. Uit de tien competitie wedstrijden behaalden de groen- witten 17 punten. Men scoorde maar liefst 80 doelpunten en kreeg 19 tegendoelpunten. Op de tweede plaats eindigde Vosmeer met 13 punten uit 10 wedstrijden. Na de wedstrijd werden de kampi oenen door de vereniging getrac- teerd op limonade. De E2-pupillen van WHS staan on der leiding van Marco Elenbaas en Willy Jeroense.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1990 | | pagina 9