Hans Schot (27): 'Als je maar
fluks doorstapt, dan gaat het wel'
★A*
65-Plussers krijgen schoolklas cadeau
i
1
Bergwandelaar uit Sint-Maartensdijk terug uit Nepal:
Sleetjes dia's
Centraal tracé voor de WOV
Subsidie voor
Cliëntenbond
Verkleedpartij
volleybaljeugd
DREMPELS
WEG!
Vrijdag 28 december 1990
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
De een voetbalt, de ander speelt kaart of verzamelt
postzegels. Hans Schot uit Sint-Maartensdijk wandelt
en klimt graag in de bergen: in de Italiaanse Dolomie
ten, de Pyreneeën, dichtbij huis in de Ardennen of in
Bergen op Zoom waar een overdekt skicentrum een
klimwandje voor alpinisten heeft opgetrokken. Een
oorontsteking die hij van zijn reis naar Nepal heeft
overgehouden komt niet door het bergwandelen, maar
door de vliegreis terug. Op de begane grond vertelt
Hans Schot over winkeltjes in Kathmandu, een koei
enstal als postkantoor, het op peil houden van de con
ditie op de Pijlerdam, buikloop en gebedsmolentjes.
Pluumpot
Laagste kaste
Misselijk
Mount Everest
WC-papier
Ararat
Raad van de Waterstaat adviseert
Piet Hage/Rien van
Akkeren
Van Dijke tweede
giro 953
E-pupillen van
WHS kampioen
De 27-jarige Schot zag af van een
klimpartij in de uitlopers van de
Himalaya en koos voor een voet
tocht rondom de Annapurna, met
als hoogste doorsteekpunt de
Thorung-la pas op 5415 meter.
"Voordat je daar echt kan gaan
klimmen ben je boven de 5000
meter. Daar kan geen helicopter
meer komen. Ik vond dat te ge
vaarlijk. Dan maar liever wande
len", vertelt Hans nuchter. "In de
Alpen ligt dat anders. Daar hoef
je niet zo hoog te beginnen en
kunnen ze je gemakkelijk vin
den". Vorig jaar beklom de Smur-
diekenaar in het grensgebied van
Zwitserland en Oostenrijk, in de
Italiaanse Alpen met stijgijzers,
pikkel en touw de Ortler van ruim
3900 meter hoogte. Het jaar daar
voor waren die attributen niet no
dig tijdens een voettocht door de
Domotieten in Italië. Ook in Ne
pal konden Schot en zijn 12 reis
genoten volstaan met
bergschoenen, een rugrak met
warme kleren, regenpak en slaap
zak. De tochten in Europa duren
meestal een dag of tien voor de
trek in Nepal was 20 dagen uitge
trokken. De organisatie die deze
'natuurreizen' of 'avontuurlijke
voettochten' vanuit Nederland
leidt, zorgt voor begeleiders. Bio
logen en geografen met veel reis-
en klimervaring zorgen voor uit
leg onderweg. De reis naar 'het
dak van de wereld' viel vlak na het
natte seizoen. "In april is er ook
een tocht. Dan staan de rodon-
dendrons in bloei. Maar er is dan
ook meer kans op regen. Nu
bloeien de kerststerren er, heel wat
groter dan hier", lacht de mon
teur die bij General Electric
werkt. Hij wist wel dat de Hima
laya met de beroemde Mount Eve
rest indrukwekkend groot zou zijn
maar pas op de terugweg, in het
vliegtuig van Kathmandu naar
Karachi in Pakistan, besefte hij
het ten volle: "Op die reis zie je
drie uur lang het gebergte. Het
loopt zo'n beetje tot in Afgha
nistan toe. Onvoorstelbaar".
Schot's liefde voor de bergen werd
gewekt tijdens een tocht door de
Pyreneeën. "Daarvoor liep ik hier
wel een rondje door het bos in de
Pluumpot langs de zeedijk, maar
na de Pyreneeën is er meer sport
bijgekomen". Het belangrijkste is
een goede conditie. "Bij het afda
len worden je knieën zwaar belast.
Als je tien kilo op je rug draagt en
het is stijl, dan komt dat wel aan.
De Macchapucchare of wel de Nepalese Matterhorn.
Om die knieën goed in conditie te
houden ben ik gaan fietsen. Hier
hard lopen heeft niet zoveel zin,
fietsen wel. Het gaat nu ook al
veel beter". Voor een paar keer
een rondje Pijlerdam per jaar
schrikt Hans dan ook niet terug,
al is dat meer dan 200 kilometer.
Twee weken voor een bergwandel-
vakantie traint hij samen met een
maat in de Ardennen. "Dan neem
je door de 20 kilo op je rug. Je
kan daar alle kanten op. Je kan er
mooi in de rotsen klimmen, het is
goed beveiligd en in twee uurtjes
ben je er". Voor de Annapurna-
tocht is bergervaring noodzake
lijk. Heb je dat niet, dan is het
volgens Schot moeilijk in te schat
ten hoe je je gedraagt tijdens de
trek. "In het begin denk je, wat
gaat dat langzaam. Zal ik het wel
halen. Om er echt plezier in te
hebben moet je meer in de bergen
gelopen hebben. Op één dag ga je
soms 1600 meter omhoog. Dat
had ik ook wel eens in de Alpen
gedaan. Dan weet je wat je te
wachten staat. Dikwijls is het echt
zwoegen op zo'n tocht. Als je van
tevoren weet dat je het gemakke
lijk haalt, dan geniet je ook meer
van de omgeving ook al is het
meestal behoorlijk zwaar". In de
hoofdstad van Nepal, Kathman
du, kreeg de groep toeristen enige
dagen om aan het klimaat te wen
nen, de stad en de omgeving te be
zichtigen. "Je snapt er niks van
hoe alles reilt en zeilt in zo'n stad.
Het stikt er van de winkeltjes met
allemaal dezelfde artikelen. In het
ene winkeltje verkopen ze snoep,
daarnaast borduren ze T-shirtjes,
dan krijg je een groentewinkeltje,
in de volgende verkopen ze potten
en pannen, er is een winkeltje met
sieraden en met tweedehands
bergspullen, rugzakken enzo., dan
een kapper annex massage, een
etalage met kunstgebitten en dan
begint hetzelfde rijtje weer
opnieuw".
Opvallend is dat er in de vallei
waar in de hoofdstad ligt veel
wordt gefietst. Op tweewielers van
Chinese makelij. De groep maak
te een fietsexcursie naar een
boeddhistisch heiligdom, de stoe-
pa van Swayambunath, een 2000
jaar oude tempel. Met een bus en
vrachtwagen reisde Hans naar het
100 kilometer westelijk van Kath
mandu gelegen Pokhara, van
waaruit de trek door de bergen be
gon. Het lopen met bagage is voor
de Westerse toeristen vergemakke
lijkt door het inschakelen van dra
gers. "Je kon 5 of 6 kilo afstaan
aan een drager. Dan hield je zelf
tien kilo over ongeveer. Al met al
gingen er 20 dragers mee om het
eten en een tent te dragen als er
onderweg geen aparte keuken was
in de hut waar we overnachtten".
Twee berggidsen of sherpa's die
Tijdens de vele voettochten
door de bergen van Europa en
in de uitlopers van de Hima
laya heeft Hans Schot vele
plaatjes geschoten. Altijd
dia's omdat dat het goed
koopste is. Omdat er onder
weg het een en ander mis kan
gaan, is het nodig voldoende
materiaal mee te nemen. Een
extra camerahuis (body) bij
voorbeeld en vier lenzen. De
body kon hij echter in Nepal
afgeven aan een drager. Foto's
van zijn hand van het natuur
gebied De Pluimpot waren de
ze zomer in de bibliotheek te
St. Maartensdijk te zien. De
indrukken van Nepal zijn in
bijna 5 sleetjes met dia's neer
gelegd.
goed Engels spraken, begeleidden
de wandelaars. De 'porters' beho
ren volgens Schot tot de laagste
kaste (hoewel het kastesysteem of
ficieel is afgeschaft). De sherpa's
behoren tot een etnische bevol
kingsgroep die in de buurt van de
Mount Everest ofwel Segarmatha
(zoals de Nepalezen hem noemen)
wonen. "Ze kunnen in één dag
van 2000 naar 4000 meter lopen
terwijl wij in stapjes van 500 me
ter omhoog gaan. Doe je dat niet
Hans Schot in de Dolomieten.
dan heb je kans op hoogteziekten,
hersenoedeem of longoedeem.
Dat is gevaarlijk. Vooral 's nachts
kan het gebeuren dat je in coma
raakt. Het enige wat helpt is, als je
pijn in je hoofd krijgt teruggaan
naar de plek waar je het niet
had".
Hans kreeg daar last van toen de
groep op ruim 3000 meter hoogte
op weg was naar de Thorung-la
pas. "Ik ben toen teruggegaan
naar Manang, samen met een dra
ger". Schot was niet de enige die
terug moest. Terwijl de groep
doortrok naar een hoogte van
4500 meter was er nog één
groepslid dat last kreeg van het
klimmen. "We zijn toen met zijn
drieën over de pas gegaan. Dat
was een heel avontuur. Vlak er
voor was het een beetje woestijn
achtig. Het leek op Egypte. In
feite zijn het moreneruggen, maar
het lijkt op een zandwoestijn.
Voor tien uur moet je de pas over
wezen. Daarna begint het te waai
en. Als het nog maar iets waait,
dan daalt het kwik al tot min 15
graden. Bovenop ben ik nog even
misselijk geweest. Het was er bij
na vlak en na de pas begon de af
daling weer. Omdat de groep een
rustdag had, konden wij ze weer
inhalen". 'De Thorung-la pas is
het sleutelpunt van de tocht die
ruim 200 kilometer lang is. Het
lopen in een groep is volgens
Hans als een harmonica die lang
gerekt wordt en zich dan weer in
kort. "De een loopt snel op een
helling, de ander op een vlak stuk.
Uiteindelijk blijf je toch bij el
kaar. Soms gaat het steil omhoog.
Als je maar fluks doorstapt, dan
gaat het wel". De dragers gaan
blootsvoets: "Ze krijgen wel eens
schoenen, maar die verkopen ze
weer. Ze sjouwen echt met 30 kilo
op de rug. 's Avonds riepen we ze
in de lodge om extra thee te ko
men drinken en koekjes te eten.
Over het algemeen een goedlachs
volk. Wij werden wel eens uitgela
chen door hen. Zo van: moet je ze
toch eens zien wat ze allemaal
meenemen. Wij hebben alleen een
kleedje". Hans droeg naast de
standaarduitrusting ook een ca
mera met een aantal lenzen bij
zich om dia's te maken. Bergwan
delen hoeft volgens Hans niet
duur te zijn. "Dat hangt ervan af
wat je wilt. Bergschoenen heb je
voor 200 gulden, maar wil je een
regenpak dat ook ademt dan kost
je dat ongeveer 900 gulden. Daar
heb je dan wel heel veel plezier
van. Heb je dat niet, dan word je
niet alleen van buiten nat maar
ook je kleren onder je pak, want
je zweet kan niet weg". Het is de
prijs van de vliegreis naar Nepal
(via Londen en Karachi) die duur
is, in het land zelf is het volgens
de bergwandelaar heel goedkoop.
"Er is geen luxe en er is weinig
geld. De mensen ruilen veel. Je
kan er rijst eten, aardappelen en
veel fruit. Onderweg werd er voor
ons gekookt op kerosinebrandert-
jes of houtskool. Als er iemand in
de groep jarig was, dan werd er
zelfs een taart gebakken. Ik weet
niet hoe ze dat voor elkaar gekre
gen hebben".
Nepal behoort volgens de We
reldbank tot de armste landen
van de wereld. Het telt onge
veer 17 miljoen inwoners die
in de vele duizenden dorpjes
of gehuchten leven in veelal
heuvel- of bergachtig gebied.
Het land, ingeklemd tussen de
Himalaya in het noorden met
daarachter China, en India in
het zuiden, westen en oosten,
kent vele bevolkingsgroepen
die apart of gemengd leven..
Hogere en lagere kasten leven
vlak bij elkaar. Landbouw is
het middel van bestaan, naast
enige veeteelt. Rijst, groenten
en linzen is het hoofdvoedsel.
Nepal is vooral bekend om de
Mount Everest die in 1953
werd bedwongen door Sir Ed
mund Hillary en zijn drager
sherpa Tensing. Behalve voet
paden kent het land weinig
wegen. Kleine vliegtuigjes on
derhouden diensten tussen
Kathmandu en de overige de
len van het land.
Om darminfecties en andere ziek
ten te voorkomen werd het drink
water steeds gefilterd. "Voor het
eten wasten we onze handen in de-
tol maar toch is er maar één van
de groep die maar twee dagen di
arree heeft gehad", lacht Hans.
"We overnachtten een keer in een
hotel dat op een helling stond, op
de rand van een berg. Iemand van
de groep was naar de wc geweest
en kwam lachend terug. Wij vroe
gen wat er was. Toen is er iemand
anders gaan kijken, er was toch
altijd wel iemand met diarree. Het
bleek dat de wc net over de rand
was gebouwd, zodat alles naar be
neden kon vallen. Maar het punt
was dat het papier wat je gebruikt
had weer naar boven kwam waai
en". In Nepal (3,5 keer zo groot
als Nederland) wonen vele etni
sche groepen. Het is een hin
doeïstisch koninkrijk. Het
hindoeïsme is er vermengd met
het boeddhisme. Overal wordt je
volgens Hans aan de godsdienst
herinnerd. Is het niet door de vele
- vaak met goud beklede - tem
pels, bedelende boeddhistische
monniken, dan wel door de ge
bedsmolentjes die bij de ingang
van een dorp staan opgesteld en
waar de gelovigen even bij stil
houden om het molentje te laten
draaien. De religie drukt volgens
Schot niet op de mensen: "Men is
nogal vrij van opvatting. Je ziet
overal offeraltaartjes, vlaggen met
teksten en op de pas een ge
bedsmuur".
Vlak voor de pas wilde Hans een
kaart posten. Er was een postkan
toor: "Je moet eerst door een
koeienstal en via een ladder naar
boven klimmen. Dan kwam je bij
een deurtje met een bordje: post
kantoor. Deed je die deur open,
jawel, één mannetje met één stem
peltje. Het duurde wel zeven da
gen voordat de kaart in
Kathmandu zou aankomen, maar
het werkte. Al weet ik niet of mijn
ouders de kaart nog züllen ont
vangen". Na de pas ging de tocht
via 'het diepste dal van de wereld'.
"Je loopt op 2000 meter hoogte
tussen bergruggen van 8000 meter.
Dan voel je je wel klein. Het is
heel indrukwekkend", (het hoog
ste punt in dat gebied van de An
napurna, die meer toppen kent, is
8091 meter). Het bijzondere van
deze tocht is dat de wandelaar
verschillende klimaatzones
doorsteekt. "Je loopt in de tro
pen, er groeien mandarijnen en
bananen. Na een dag of zeven
wordt het alsmaar kouder. Er is
minder begroeiing. Er is een ge
deelte bij dat zanderig is, je loopt
over bevroren rivieren. Dat is het
mooie van zo'n tocht". Vooral bij
de daling na de pas was de groep
wat meer vrij om zelf van de
plaatseljke bevolking fruit te ko
pen. "Overal kon je mandarijnen
kopen. Het was daar nogal dicht
bevolkt". Zo'n trek door de kli
maatzones hoopt Hans vaker te
doen. Zijn wens is om eens een
berg te bewandelen die - niet als
de Annapurna deel uitmaakt van
een bergketen - maar uit een vlak
landschap oprijst. "Toen we te
rugvlogen kwamen we over Turki
je. Daar heb ik de Ararat gezien.
Zo'n berg ja, of de Kilimanjaro in
Tanzania".
Een dal met grote kiezels tussen hoge bergruggen.
De Raad van de Waterstaat heeft minister Maij-Weggen van Verkeer en
Waterstaat geadviseerd om bij aanleg van de Westerschelde Oeverver
binding (WOV) te kiezen voor het centrale tracé 3.
Volgens dit alternatief is de WOV
gesitueerd tussen Borssele en Elle-
woutsdijk op Zuid-Beveland ener
zijds en ten westen van Terneuzen
en anderzijds van de Westerschel
de. De Raad kiest voor een cen
traal tracé, omdat dit het beste
aansluit aan de ruimtelijke hoofd
structuur van het gebied. Een cen
traal tracé geeft de meest directe
verbinding tussen de belangrijkste
stedelijke en industriële centra
aan weerszijden van de Wester
schelde.
Tracé 5, dat de Raad van de Wa
terstaat eveneens in zijn beschou
wingen heeft betrokken en dat
verder oostwaarts ligt - ongeveer
ter hoogte van het veer
Kruiningen-Perkpolder - voldoet
hieraan niet. Wel is het voor na
tuur en milieu het gunstigste en
ook voor de landbouw, maar het
ligt te veel uit het centrum van
Zeeland en brengt in feite weinig
verbetering in de huidige situatie
met twee veerverbindingen, aldus
de Raad van de Waterstaat.
Het eveneens centraal gelegen tra
cé 4 (ten opzichte van tracé 3 iets
verder oostwaarts met aansluiting
op Zeeuwsch-Vlaanderen ten
oosten van Terneuzen) wordt door
de Raad afgewezen wegens in ver
gelijking tot tracé 3 veel grotere
bezwaren vooj natuur en land
schap en de landbouw, met name
in Zuid-Beveland.
Bovendien geeft tracé 3 naar het
oordeel van de Raad van de Wa
terstaat betere mogelijkheden
voor natuurontwikkeling ter com
pensatie van de natuurwaarden
die verloren zullen gaan. De tra-
cé's 1 en 2, die meer westelijk wa
ren geprojecteerd, waren in een
eerder stadium als altenatief al af
gevallen wegens de te hoge kosten.
De Westerschelde Oeververbin
ding is overigens een wegverbin
ding waarover in eerste instantie
de provincie beland een besluit
dient te nemen.
Oplossing Kerstpuzzel
AANWINST FORENSEN
BROEDCEL ACHTHOEK
SCHOOIEN AFMETING
MOTREGEN PREVELEN
DEVENTER SAARLAND
VERWOEST IJSLANDER
AGRESSIE WEIGEREN
BESTIJGEN SPANNING
HEENGAAN PAGAAIEN
BEWEGING BORRELEN
GELAARSD SCHENDEN
REINIGEN SAMOANEN
MAÏSKOLF WIS SELEN
Wie door een woestijn
gegaan is, kent het
verlangen naar een oase
(Nel Benschop)
Aan de zesde Pekkercross te Oud-
Gastel hebben twee Thoolse atleten
deelgenomen. Door de organisatie
was een zwaar parcours uitgezet van
negen kilometer. Piet Hage legde de
afstand af in 33 minuten en 22 secon
den. Rien van Akkeren finishte in een
tijd van 43.15.
Piet van Dijke is tweede geworden tij
dens de cross-clubkampioenschappen
van atletiekvereniging Spado. In de
bossen van Lievensberg was een par
cours van 9.950 meter uitgezet, wat
Van Dijke aflegde in 34.20 minuten.
Arvid Gaakeer werd zesde in 37.00 en
bij de veteranen eindigde Rien Lebeau
in 41.41 min.
Alle 65-plussers in Sint-
Philipsland kregen dit jaar op
hun verjaardag een felicitatie-
kaart namens de werkgroep van
het open bejaardenwerk in de ge
meente. De kaart toonde een oude
schoolfoto: een klas van de open
bare lagere school van omstreeks
1926. Vaak is er naar gevraagd,
wie er op deze foto staan afge
beeld. Hieronder volgen de
namen:
Bovenste rij v.l.n.r.
1. Willemien van Dijke
2. Jane Hooglander
3. Keetje Neele
4. Geert Noorthoek
5. Dingena Meijer
6. Meester J.P. Roozemond
7. Koos Quist
8. Pie Stoutjesdijk
9. Jans Geense
10. Lijntje Kunst
11. Kee Hooglander
12. Johannes Vaders
13. Johannes Faasse
Tweede rij v.l.n.r.
1. Marien Verwijs
2. Frans van der Hulle
3. Bram Kempeneers
4. Kees Neele
5. Dina Neele
6. Johannes Geense
7. Piet van der Hulle
8. Anny Stoutjesdijk
9. Dingentje Kunst
10. Marinus Stoutjesdijk
11. Frans Hooglander
12. Marien Geense
13. Kees Stoutjesdijk
14. Herman van Nieuwenhijzen
Derde rij v.l.n.r.
1. Andries van der Est
2. Machiel van der Est
3. Jo Verwijs
4. Frans Meijer
5. Henk Vaders
6. Kees Quist
7. Marie van Nieuwenhuizen
8. Jo Faasse
9. Gerard Faasse
10. Dina den Braber
Onderste rij v.l.n.r.
1. Jan van Dijke
2. Kees den Braber
3. Marien Mol
4. Willem van Dijke
5. Jacob Neele
6. Janny Geense
7. Mina Geense
Voor een toegankelijke
samenleving
Nationaal Revalidatie Fonds
Bunnik.
tel. 03405 - 63244
De welzijnscommissie bespreekt
donderdagmiddag in een openba
re vergadering een drietal subsi
dieverzoeken. De federatie
maatschappelijke dienstverlening,
de Cliëntenbond en het bureau
slachtofferhulp zijn de instanties
waarover gesproken wordt.
De Cliëntenbond ex-cliënten uit
de geestelijke gezondheidszorg
had aanvankelijk geen subsidie
van de gemeente Tholen ge
vraagd, omdat Tholen voor de
psychiatrische zorg hoofdzakelijk
is aangewezen op Bergen op
Zoom. Inmiddels is er echter op
gewezen, dat in heel Noord-
Brabant geen afdeling van de
Cliëntenbond bestaat en Tholena-
ren dus worden verwezen naar
Goes. Om die reden willen b. en
w. alsnog een jaarlijkse subsidie
van twee cent per inwoner
verlenen.
Voor het bureau slachtofferhulp
wordt een subsidie voorgesteld
van f. 0,098 per inwoner voor
1990 en 1991. Voorwaarde is, dat
goede afspraken worden gemaakt
met het algemeen maatschappe
lijk werk over samenwerking en
taakafbakening.
Tenslotte vragen b. en w. advies
over verhoging van de bijdrage
aan de federatie maatschappelijke
dienstverlening van f. 8,16 naar f.
9,49 per inwoner (er was f. 10,52
gevraagd) en voor volgend jaar in
de begroting f. 25.375,20 extra op
te nemen. B. en w. willen daarbij
geen 6.5, maar slechts 6 formatie
plaatsen subsidiëren. De vervoers
kosten wil het college optrekken
naar f. 3.500,- per formatieplaats
(gevraagd was f. 5.000,-).
De vergadering begint om vier uur
in het gemeentehuis.
Volleybalvereniging AVC organiseerde
voor de jeugdleden een gemengd lour-
nooi, waarbij iedereen verkleed moest
komen. Zo waren er twee pierrots en
een Ruud Gullit, maar iedereen zag er
leuk uit. Voor de meest originele was
er een prijs, die werd gewonnen door
het duo Rian en Nicol en David Sel. In
de pauze kregen de deelnemers een
minuut de tijd om een stukje op te
voeren. Per team kreeg men daarvoor
punten, die bij hun al in het tournooi
behaalde punten werden opgeteld. Bij
de act van de Deurzakkers begon
iedereen spontaan een polonaise, dus
de stemming zat er in. Bij de mini's en
de C-jeugd won Toontje Lager de eer
ste prijs.
Na de pauze werd het tournooi voor
de oudere jeugd vervolgd, wat met de
aanwezige discotheek erg gezellig was.
Er werd veertien minuten gespeeld,
waarna de muziek stopte. Voorzitter
Nel Breker reikte de prijzen uit, win
naar werden De raggende mannen.
Het geheel was georganiseerd door Els
van Huizen, als stage-opdracht voor
het Cios (zij is derdejaars studente in
Sittard). Zij verzorgde ook de inlei
ding op muziek en de cooling-down.
De E2- pupillen van voetbalvere
niging WHS zijn kampioen ge
worden. Zaterdag speelde de
ploeg uit Sint-Annaland de laatse
wedstrijd tegen de nummer twee
van de ranglijst Vosmeer. Gezien
de stand mocht WHS met 22
doelpuntenverschil van Vosmeer
verliezen. De jeugdspelers van
WHS gaven via een 7-2 overwin
ning het kampioenschap extra
glans. Uit de tien competitie
wedstrijden behaalden de groen-
witten 17 punten. Men scoorde
maar liefst 80 doelpunten en
kreeg 19 tegendoelpunten. Op de
tweede plaats eindigde Vosmeer
met 13 punten uit 10 wedstrijden.
Na de wedstrijd werden de kampi
oenen door de vereniging getrac-
teerd op limonade. De
E2-pupillen van WHS staan on
der leiding van Marco Elenbaas
en Willy Jeroense.