Twee Oud-Vossemeerse zouaven
op de bres voor hun paus
Stamreeks Johannis Marinus Heijboer
FEU1LLE D'ENROLEMENT
Op zoek naar voorouders via gemeente-archief Tholen
Pieter Mees en Wouter Moors in vreemde krijgsdienst te Rome
10
DE EENDRACHTBODE
Donderdag 7 juli 1988
door C.P.G. de Koning
Republiek
Uniform
ÉTATS PONTIFICAUX.
Oproep
Oudenbosch
Pieter Mees
Wouter Moors
Orde handhaven
Trein en boot
Staten/oos
Weldoener
Bronnen:
N° 70.
Bierwagen
door J.P.8. Zuurdeeg
Tussen 1860 en 1870 trokken meer dan 3.000 Nederlandse
rooms-katholieke mannen en jongens naar Italië, om de Pauselijke
Staat te verdedigen tegen de nationalisten. Onder degenen die ge
hoor gaven aan de oproep van paus Pius IX waren twee inwoners
van Oud-Vossemeer: de 34-jarige Pieter Mees en de 41-jarige Wal-
terus Moors. Eind 1867 tekenden ze voor twee jaar bij het regi
ment van de pauselijke zouaven.
Italië bestond in die tijd nog niet
als natie. De verschillende rijkjes
waren alleen in de Franse tijd en
kele jaren verenigd geweest.
Eén van die staatjes was de pau
selijke staat in midden-ltalië. Als
bisschop van Rome regeerde de
paus van oudsher over een uit
gestrekt gebied. Dat was in de
middeleeuwen niets bijzonders,
want de aartsbisschoppen van
Utrecht, Keulen, Munster en
Trier waren in precies dezelfde
positie. In de zesde eeuw vero
verde Pepijn de Korte gebieden
in Italië en schonk die aan 'de
Stoel van Petrus' (de apostel Pe
trus wordt beschouwd als de
eerste bisschop van Rome).
Daarmee was de basis voor een
pauselijke staat gelegd. De in
woners betaalden belasting zo
als elke vorst en er bestond een
ambtelijk apparaat en een leger.
Napoleon was de eerste, die de
wereldlijke macht van de paus
afnam, in de jaren 1798-1801
en 1809-1814. Overigens ac
cepteerde de paus dat niet en
deed de Franse keizer in de ban.
In de 19e eeuw kwamen het li
beralisme en nationalisme op
zetten. Zoals in heel Europa,
ontkwam ook Italië daar niet
aan. Grote delen van dat land
stonden toen onder Oostenrijks
bestuur. In Rome riepen Giusep
pe Mazzini en Giuseppe Garibal
di in 1848 de republiek uit, maar
met de hulp van Franse troepen
herstelde de gevluchte paus
Pius IX de oude toestand.
In het koninkrijk Sardinië vatte
minister-president Camillo Ben
zo di Cavour het plan op om de
Oostenrijkers te verdrijven en
zijn vorst Victor Emmanuël ko
ning van een verenigd Italië te
maken. Hij sloot daarom een ge
heim verbond met de Franse kei
zer Napoleon III. In 1859 wer
den de Oostenrijkers verslagen
en Frankrijk kreeg als dank het
hertogdom Savoye en het graaf
schap Nizza (Nice). Ook in ande
re delen van het land kwam de
bevolking in opstand. De repu
blikein Garibaldi veroverde Sici
lië en stak daarna over naar Na
pels. Lombardije, Parma, Tosca
ne en Modena kozen de zijde
van de monarchisten en verdre
ven hun vorsten. De Franse kei
zer wilde geen sterk Italië, sloot
vrede met Oostenrijk en ging de
paus hulp verlenen tegen de Ita
liaanse vrijheidsbeweging. Op
17 maart 1861 werd in Turijn
het koninkrijk Italië uitgeroepen.
het noordelijke deel van de Pau
selijke staat, spraken zich in een
volksstemming in 1860 uit voor
aansluiting bij Sardinië. Dat ge
bied ging dus als eerste voor de
paus verloren. Deze wilde zijn
gebieden niet afstaan en be
toogde dat het gebied niet hem,
maar alle katholieken toebe
hoorde.
In september 1860 rukte het Ita
liaanse leger de Pauselijke staat
binnen en versloeg het pauselij
ke leger in de slag van Castelfi-
dardo. De Marken en Umbrië
gingen voor de paus verloren,
zodat hij alleen nog de stad Ro
me met de omgeving behield,
het zogenaamde Patrimonium
Petri (erfgoed van Petrus).
Pius IX had in januari zijn oproep
"Nullis certe verbis' gedaan aan
de rooms-katholieke jongeren
van de wereld om hem te helpen
bij de verdediging van zijn ge
bied. Vooral uit België en Frank
rijk kwamen vrijwilligers. Zij
vormden het korps 'Tirailleurs
franco-beiges'.
Door het verlies van zijn gebie
den raakte Pius IX een belangrijk
deel van zijn inkomsten kwijt.
Daarom werd onder de rooms-
katholieken geld ingezameld, de
zogenaamde Sint Pieterspen
ning. Ook werd een lening uitge
schreven. Van schenkingen
kocht bijvoorbeeld de kerk in
Oud-Vossemeer daarin aandelen
voor een waarde van 1.600
francs.
De commandant van de tirail
leurs ontwierp een eigen uni
form voor zijn korps. Het werd
een Turks uitziend tenue, geba
seerd op dat van de Noordafri-
kaanse Kabylenstam van de
Zouawa, waartegen de Franse
koloniale troepen hadden ge
vochten. Het grijs-blauwe te
nue, afgezet met rode tressen,
gaf de soldaten de bijnaam 'zou
aven', wat in 1861 de officiële
naam van het korps werd. Het
telde op dat moment amper 300
soldaten.
Dat veranderde toen Victor Em
manuël II en Napoleon III in
1864 de Septemberconventie
sloten. Daarin werd afgesproken
dat Frankrijk binnen twee jaar
zijn troepen uit de Pauselijke
staat zou terugtrekken en de
paus zijn leger niet op oor
logssterkte mocht brengen. Uit
alle hoeken stroomden vrijwilli
gers toe en het zouavenregi-
ment groeide tot 2.000 man,
waaronder nog weinig Nederlan-
V' d'urdrc -1 L--<d
V
DIVISION MILITAIRE
Pc/rit de
PLACE de
BataiUon des Zouaves.
pour deux am.
Aiijourd hut Ie mille huil cent
c fils de
el de né a D-*
Ie /JZfayunl eu en dernier lieu son domicile n
inveini e dr M (Lm.1*^ condition
Gedeelte van het inschrijvingsformulier van de zouaaf Wou
ter Moors. De originelen worden in Brussel bewaard, maar
het Zouavenmuseum bezit fotocopieën.
Victor Emmanuël versloeg daar
na Garibaldi, die toch tegen Ro
me was opgetrokken.
Met uitzondering van Venetië
(tot 1866) en de Pauselijke Staat
was Italië nu in één koninkrijk
verenigd.
De inwoners van de Romagna,
ders. De invallen van aanhan
gers van de republikein Garibaldi
werden vooralsnog afgeslagen.
In oktober 1867 versloegen 88
zouaven 1200 Italianen bij Mon
te Libretti. Garibaldi trok met
15.000 man op naar Rome.
Toen stuurde Frankrijk opnieuw
troepen naar Rome. Samen met
het pauselijke leger (in totaal
5.000 man) versloeg men bij
Mentana op 4 november 1867
Garibaldi definitief.
De werving van vrijwilligers voor
het zouavenkorps was in Neder
land eind 1864 op gang geko
men. In Amsterdam, Maastricht,
Tilburg en Oudenbosch waren
werfbureaus. Het merendeel
van de vrijwilligers vertrok via
Oudenbosch naar Rome. In de
slag bij Mentana vochten al
meer dan 950 Nederlanders.
Pius IX was een bekwaam paus
en zeker bij Nederlandse katho
lieken populair. Hij herstelde na
melijk in 1853 de bisdommen,
die door de reformatie in 1580
verloren gingen. Bijna drie eeu
wen lang was katholiek Neder
land een missiegebied.
Na Mentana stroomden de vrij
willigers toe. Op 6 oktober 1867
vertrokken er 47 uit Ouden
bosch, op 11 november 109,
een week later 105 en de week
daarop 106. Op 4 december
vertrok één van de grootste
transporten: 143 vrijwilligers.
Ze verschenen allemaal in Brus
sel voor het keuringscomité, dat
hen keurde op maar liefst 70 ge
breken of kwalen!
De rooms-katholieke gemeen
schap in Oud-Vossemeer telde
in die tijd ongeveer 400 zielen.
In 1841 stichtte men een eigen
kerkgebouw. Ook in deze paro
chie vond de roep van Pius IX
weerklank. Of de toenmalige
pastoor F^entrop daarin een rol
speelde, is niet bekend. Ook we
ten we niet, hoe de kleine ge
meenschap reageerde op het
nieuws dat twee van hen het pau
selijk gebied gingen helpen verde
digen. Ongetwijfeld was het het
gesprek van de dag. Helaas is
het 'Memoriale parochiae sanc
Willebrordi in loco Oud-
Vossemeer', waarin de pastoors
belangrijke gebeurtenissen opte
kenden, sinds een jaar of twaalf
zoek. Ongetwijfeld is er over
vertrek en terugkomst van de
zouaven daarin iets opgetekend.
De eerste Vossemeerder in pau
selijke dienst was Pieter Mees.
Hij tekende op 18 november
1867 een overeenkomst voor
twee jaar. Pieter werd op 12
maart 1833 geboren in het ge
hucht Botshoofd. Hij was het
vijfde kind in het arbeidersgezin
van Jacobus Mees en Elizabeth
Smits. Na hem werden nog vier
kinderen geboren, maar die wer
den geen van allen volwassen.
Toen Pieter bijna 9 jaar was,
stierf zijn vader en twee jaar la
ter werd ook zijn moeder ten
grave gedragen. Overigens
speelde zich toen in het gezin
een drama af, want binnen ne
gen dagen overleden behalve de
moeder ook nog drie kinderen.
Het wezen- en armbestuur ver
kocht de inboedel van het huis
je, wat f 45,64 opleverde en
bracht Pieter onder bij buurman
Adriaan van Treijen, die een
veerdienst van Botshoofd naar
de Brabantse Glymespolder on
derhield. Een jaar later kwam
Pieter op de Zwaanhoef terecht,
bij de landman Matthijs Schuur-
biers. Daar woonde hij acht jaar.
In 1852 ging hij in militaire
dienst bij het 2e regiment infan
terie. Als zovele Tholenaars
kwam hij daarna in de landbouw
terecht en in -1864 werd hij boe
renknecht op een boerderij op
het grondgebied van Poortvliet.
Dat bleef hij tot aan zijn vertrek
naar Rome.
Nog geen drie weken na Pieter
Mees, op 5 december 1867, te
kende een tweede Vossemeer
der voor het zouavenregiment.
De boerenzoon Walterus (Wou
ter) Moors, geboren op 7 maart
1826 in de Halsterse Auvergne-
polder, woonde sinds 1846 op
de boerderij Hoogkamer in Oud-
Vossemeer. Hij was het vijfde
kind van Cornelis Moors en Ma
ria Adriaansen. Zijn vader over
leed toen Wouter anderhalf jaar
oud was, waarna zijn moeder
hertrouwde met de knecht, Cor
nelis van Trijen. Uit dat tweede
huwelijk werden zes kinderen
geboren. In 1842, Wouter was
toen 16, overleed ook zijn moe
der. Vier jaar later kwam hij met
het gezin van zijn stiefvader naar
Vossemeer. Wouter vervulde
zelfs mijn leven voor Hem te zul
len opofferen ter verdediging
van zijn Koningschap en van zijn
rechten. Ik zweer, mij nooit te
laten inschrijven bij eenig ge
heim genootschap, dat door den
Paus is veroordeeld. Ook zweer
ik, het vaandel van den Paus
koning, noch de post, die mij
door mijn Overste is aangewe
zen, ooit te zullen verlaten. Met
deze Eed beloof ik de voorwaar
den van mijn Verbintenis met
nauwgezetheid te zullen vervul
len. Zoo helpe mij God en Zijn
Heilig Evangelie. Amen".
Pieter Mees en Wouter Moors
*De pauselijke zouaaf Pieter Mees. Dit schilderij is momen
teel in het bezit van het streekmuseum De Meestoof te St.-
Annaland.
zijn dienstplicht waarschijnlijk bij
de rustende schutterij. In 1865
overleed zijn stiefvader en bleef
Wouter met zijn zuster en zes
halfbroers en -zusters op de
boerderij. Van deze acht zou er
slechts één trouwen.
Ongetwijfeld vertrokken beide
vrijwilligers vanuit de verzamel
plaats Oudenbosch, via Roosen
daal per trein naar Brussel. De
volgende etappe voerde naar
Parijs en van daar naar Marseille.
Over dat traject deed de trein 28
uren! In Marseille werden de
zouaven ingescheept naar Civi
tavecchia, waarna per trein het
laatste traject naar Rome werd
afgelegd. De hele reis nam onge
veer acht dagen in beslag. In Ita
lië werden de Nederlandse vrij
willigers met verschillende pro
blemen geconfronteerd: een
heel ander klimaat, vreemd eten
en een taalprobleem. De officie
ren waren bijna allemaal Fransen
die geen Nederlands spraken.
De soldij was ook geen vetpot:
in Rome 5 cent per dag en in de
bergen 9 stuivers per week. De
nieuw aangekomen zouaven
legden de vaandeleed af: "Ik
N.N., zweer bij den Almachtigen
God, getrouw en gehoorzaam te
zijn aan mijn Koning, den Paus
van Rome, onzen H. Vader Pius
IX en zijn wettige Opvolgers. Ik
zweer Hem met eere en ge
trouwheid te zullen dienen en
hebben in pauselijke dienst geen
enkele veldslag meegemaakt.
De zouaven werden ingezet om
de orde te handhaven, want in
Rome waren nog revolutionairen
actief. Ook hield men jacht op
roversbenden in het gebied. Ver
der hield het regiment manoeu
vres en kampementen in het ge
bergte ten oosten van het meer
van Albano. Mees werd op 2 de
cember 1869 uit de dienst ont
slagen. Acht dagen later opende
Puis IX het Eerste Vaticaans
Concilie, waarop de pauselijke
onfeilbaarheid werd vast
gesteld. De zouaven fungeerden
als bewakingstroepen. Wouter
Moors maakte de opening nog
mee; hij verliet de dienst op 31
december 1869 en keerde op 8
januari in Oud-Vossemeer terug.
Op 20 september 1870 gaf de
paus Rome over aan de Italia
nen. De Franse troepen waren
toen al weg en in de Frans-
Duitse oorlog verslagen. Pius IX
en na hem zijn opvolgers, bleef
vrijwillig als gevangene in het
Vaticaan achter. Bij het verdrag
van Lateranen in 1929 deed de
paus afstand van de Pauselijke
Staat en kreeg daarvoor in plaats
de Cittè del Vaticano.
De Vossemeerders Mees en
Moors waren dan wel onge
deerd uit Italië teruggekomen,
maar officieel waren ze geen
Nederlander meer. Zoals bijna
alle zouaven hadden ze zich zon
der toestemming van koning
Willem III in vreemde krijgs
dienst begeven. Ze wisten een
voudigweg niet dat die toestem
ming nodig was en kwamen
spontaan hun kerkelijk leider te
hulp. Het kiesrecht (dat toen
nog niet algemeen was) en de
mogelijkheid om in een over
heidsfunctie benoemd te wor
den, verspeelden de zouaven.
Later werd bij wet het Nederlan
derschap aan hen terug
gegeven.
De oud-zouaven kregen nog
twee 'beloningen' voor hun
diensten. In 1870 bepaalde de
paus dat zij het hele jaar door
vlees mochten eten en verleen
de dispensatie van de gewone
vasten en onthouding, (voor zo
ver men zich dat kon veroorlo
ven). En in 1891 liet paus Pius
XIII een bronzen 'Bene Merenti'-
medaille met zijn beeldenaar
slaan, die bij dagorder van de
voormalige commandant baron
Althanasse de Charette werd
verleend aan alle oud-zouaven.
Pieter Mees kreeg bij Koninklijk
Besluit van 22 december 1892
toestemming om deze (buiten
landse) onderscheiding te
dragen.
Terug in Nederland werkte Mees
aanvankelijk als arbeider en later
als klein landbouwer. Op
37-jarige leeftijd trouwde hij met
Hendrika Pieternella Verhees, uit
welk huwelijk zes kinderen wer
den geboren. Pieter overleed op
15 december 1914 in Oud-
Vossemeer en zijn weduwe drie
jaar later. Wouter Moors keerde
terug naar zijn familie op de
boerderij Hoogkamer aan de
Lange weg. Deze mensen waren
niet onbemiddeld. In 1909
schonk Wouter die parochiekerk
f 5.871,70, waarvoor na zijn
dood ten eeuwigen dage een be
paald aantal H. Missen moest
worden opgedragen voor zijn
zieleheil. Moors werd vervol
gens geplaatst op de lijst van
'Weldoeners der Kerk'. Zijn bei
de halfbroers Johannes Henri-
cus en Adrianus van Trijen
schonken de kerk ieder 3.000
gulden. Het grootste deel hier
van werd benut om de bouw
van de rooms-katholieke school
in Oud-Vossemeer te betalen.
De ongetrouwde zussen waren
inmiddels overleden en de drie
(half)broers schonken gezamen
lijk nog eens 10.000 gulden.
Daarvan werden zogenaamde
fundaties gesticht, bestaande
uit H. Missen voor de moeder,
stiefvader, broer en zus van
Wouter én voor zijn drie halfzus-
- Br. Christofoor, Uit het
epos der 3000 Nederlandse
zouaven.
- M.C.J.L. van Nispen, Be
knopte geschiedenis van de
pauselijke zouaven.
- W. van Overve/d, De ge
schiedenis der pauselijke
zouaven.
- Bevolkingsregisters en re
gisters van de burgerlijke
stand van de gemeenten
Oud-Vossemeer, Poortvliet,
Halsteren en Steenbergen.
- Archief van de Sint-
WiHibrordusparochie te Oud-
Vossemeer, nrs. 3, 13, 26,
56 en 68.
- Archief gemeente Oud-
Vossemeer, nrs. 606, 607,
665 en 667. Mededelingen
gemeentearchieven Breda
en Bergen op Zoom.
- Collecties Ned. zouaven
museum in Oudenbosch.
- Mededelingen van dhr.
PW.A. Mees te Oud-
Vossemeer.
Overzichtskaart van het pauselijk gebied vóór de invallen
van de nationalisten. Deze kaart is te zien in het Zouavenmu
seum in Oudenbosch.
sen. Deze schenking werd door
loslippigheid van de gevers be
kend. Zij vertelden rond dat het
om f 14.000,— ging, zodat de
toenmalige pastoor, om moeilijk
heden met de erfgenamen te
voorkomen, successierechten
betaalde. Pikant detail is, dat
niet de volle 22.000, maar
'slechts' 14.000 gulden werd
opgegeven! De drie broers ver-
om de smidsknecht Johannes
Andreas Bierwagen, die op 27
februari 1844 in Breda werd ge
boren. Hij komt echter in geen
enkel bevolkingsregister van
Oud-Vossemeer voor. Daarente
gen vestigde hij zich in 1867
vanuit Raamsdonk in Steenber
gen en stond daar tot 1872 in
geschreven. Van 13 november
1868 tot de val van Rome op 20
178
De Sint—Pieterspenning'.
1.
't Ongeloof smeedt helsche plannen
Om door smaadgeweld en spot
Uit der menschen hart te bannen
Met hun Christus ook hun God.
Koor.
Om dien satan te beschamen
Vloei uit duizend oorden samen
Penning van het echt Geloof!
Toon dattrots de hellemachten
Jezus' Kerk, steeds jong in krachten,
Geen verbastring kent of kloof!
2.
Zie 't geweld zich de eerkroon vlechten
Valschheid voert de heerschappij
Roof, maar geen verdrag geeft rechten
Trouw wacht dood of slavernij.
Koor.
Om dien gruwel te vervloeken
Daag uit 's werelds verste hoeken
Penningdie het recht bevest
Gedeelte van een gezang in het uit 1871 daterende 'Hand
boekje voor de leden van de aartsbroederschap de Heilige fa
milie Jezus, Maria, Jozef'.
huisden in 1909 naar bejaarden
tehuis Sint Catharina in Bergen
op Zoom, waar Wouter Moors
op 14 juli 1910 overleed.
Op de inschrijvingslijsten komt
nog een derde zouaaf voor, die
als woonplaats Oud-Vossemeer
achter zijn naam heeft. Het gaat
september 1870 was hij zouaaf.
Het feifdat zijn naam voorkomt
op een lijst van zouaven uit het
bisdom Breda bevestigt eigenlijk
dat hij niet uit Oud-Vossemeer
kan komen, want de Thoolse pa
rochies maakten'in die tijd nog
deel uit van het bisdom
Haarlem.
Bierwagen overleed op 7 maart
1898 in Breda.
Jje geslachtsnaam Heijboer
wordt in de doop- en trouwboe
ken wan het eBand Thoten voor
het eerst genoemd op 2 mei
1627 Wj de doop te Stavenisse
V van Cornelia, dochter van Wil
lem Mattheus en Maeyken Hey-
boers (Zie hieronder bij 21. De
doop- en trouwboeken van St.
Maartensdijk vermelden de
naam voor het eerst in 1666
toen Willem, de zoon van Mat
theus WBIemsen-Heytooer en
Magdatena Comelissen Logier-
sen werd gedoopt. Bovenge-
noemden woonden zeer waar
schijnlijk in de Noordpoldef in
de veldhoek De Hoge Heye. Dit
was ook de naam van een hof
stede die daar stond en rond
1836 werd afgebroken. (Mede
deling A.W. Kloet). Deze veld
hoek bestond volgens 18de
eeuwse overlopers geheel uit
vronen, d.w.z. gronden waar
voor minder of geen polder-
lasten werden betaald, van het
Krdrmdothein.P-J. Meer-
tens vermeldt in Zeeuwse Fami
lienamen, blz. 84. dat da naam
Heyde in Zeeland veel voor
komt. Hij is van mening, dat
heyde in Zeeland de betekenis
heeft van al het tand dat niet in
de polder iag, maar ook geen
gors of schor was, zoals dui
nen, geestgronden en andere
hoge gronden. De vronen wan
de Hoge Heye, de woonplaats
van de Héyboers (beroepsna
men) stuit hier goed op aah
1. Matteus geboren ca. 1575.
2. Willem Matteusen geboren
ca. 1600.
Hij huwde I voor 1628 Maiken
Cornelis Heyboers, overleden
voor 1656.
Hij huwde II, ondertrouw St.
Maartensdijk 3 dec. 1655 Adri-
aenken Willems.
Uit het eerste huwelijk werd
geboren:
3. Mattheus Willemsen Hey-
boer gedoopt St. Maartensdijk
21 nov. 1632. Hij huwde, on
dertrouw St. Maartensdijk 27
febr. 1655 Magdalena Logier-
sen, weduwe van Stoffel Jan
sen, voordien weduwe van Tho
mas Sturmezand, gedoopt St.
Maartensdijk 8 nov. 1631,
dochter van Logier Marinussen
Cranck en Lijntje Gabriëls. Uit dit
huwelijk werd geboren:
4. Marinus Mettheusen Hey-
boer gedoopt St. Maartensdijk 2
jan. 1656, overleden voor
1684.
Hij huwde I
Anna Geene gedoopt St. Maar
tensdijk 14 febr. 1649, overle
den voor 1679. Zij was een
dochter van Marinus Adriaanse
Geene en Neelken Cornelisse
Buys.
Hij huwde li St. Maartensdijk 3
april 1679 Adriana Corn, van de
Werve gedoopt St. Maartensdijk
25 nov. 1657. Zij was een
dochter van Cornelis Jasperse
van de Werve en Anneke Gee
ne. Na de dood van Marinus
Mattheussen hertrouwde zij 16
mrt. 1684 te St. Maartensdijk
met Willem Claasse Polderman.
Uit het tweede huwelijk werd
geboren:
5. Mattheus Marinusse Hey-
boer gedoopt St. Maartensdijk 5
april 1682, overleden St. Anna-
land 3 nov. 1770.
Hij huwde I St. Annaland 11
mrt. 1705 Neeltje Cornelis dr.
Pelle j.d. gedoopt St. Annaland
20 mrt. 1683, overleden aldaar
4 aug. 1717. Zij was een doch
ter van Cornelis Pelle en Ca
tharina.
Hij huwde II St. Annaland 4
febr. 1718 Matje Hage j.d. ge
doopt St. Maartensdijk, overle
den St. Annaland 30 jan. 1718.
Hij huwde III St. Annaland 23
mei 1719Teuntje Geldeloos j.d.
gedoopt St. Annaland 21 dec.
1695, overleden aldaar 12 mrt.
1720, dochter van Anthony Gel
deloos en Barbara Michiels Hul-
legaart.
Hij huwde IV St. Annaland 11
juni 1721 Elisabeth Pieters
Steenhuysen, weduwe wonen
de te Zierikzee, overleden St.
Annaland 17 okt. 1729.
Hij huwde V St. Annaland 10
mrt. 1733 Geertruyt van 't Vee-
re j.d. gedoopt Stavenisse 5 juni
1704, overleden St. Annaland
okt. 1748, dochter van Jan
Geerse van 't Veer en Maetje
Jans Pittoors. Uit het eerste hu
welijk werd geboren:
6. Cornelis Heyboer gedoopt St.
Annaland 21 febr. 1712, overle
den St. Maartensdijk. Hij huwde
St. Annaland 31 jan. 1738 Kaat-
je/Catharina Kaashoek j.d. ge
doopt St. Annaland 5 nov.
1719, overleden St. Maartens
dijk. Uit dit huwelijk werd
geboren:
7. Adriaan Heijboer geboren St.
Maartensdijk juli 1749, overle
den St. Annaland 13 sept.
1812, oud 63 jaar.
Hij huwde St. Annaland 19 okt.
1773 Anna Elenbaas j.d. ge
doopt St. Annaland 25 febr.
1753, overleden, dochter van
Pieter Elenbaas en Janna Elen
baas. Uit dit huwelijk werd
geboren:
Fragment van een kaart van 1773 van de Noordpolder te St. Maartensdijk. Op de Hooge Heye bij de
Grote WeeI stond de hofstede van de Heyboers.
8. Cornelis Heijboer gedoopt St.
Annaland 3 april 1 774, arbeider,
overleden aldaar 14 mei 1824.
Hij huwde I St. Annaland 5 mrt.
1809 Jannetje Goudzwaard ge
boren St. Annaland 8 jan. 1785,
arbeidster, overleden..., dochter
van Krijn Goudzwaard en Me-
chelientje Fatzoen.
Zij hertrouwde St. Annaland 7
mrt. 1828 Jan van Vossen ge
boren St. Annaland.
Uit het huwelijk van Cornelis en
Jannetje werd geboren:
9. Marinus Heijboer geboren St.
Annaland 24 okt. 1819, arbei
der overleden....
Hij huwde St. Annaland 3 juni
1842 Sia Goedegebuure gebo
ren St. Annaland 13 jan. 1821,
overleden... dochter van Boude-
wijn Goedegebuure en Adriana
van Dussen.
Het gezin vertrok in 1864 naar
Nieuwerkerk.
Uit dit huwelijk werd geboren:
10. Cornelis Heijboer geboren
St. Annaland 23 sept. 1860,
overleden... Hij huwde Hendrina
Quist geboren Stavenisse 9 aug.
1857, overleden...., dochter
van Johannis Quist, arbeider en
Neeltje Deurloo, arbeidster. Uit
dit huwelijk werd geboren:
11Johannis Marinus Heijboer
geboren Zierikzee 17 jan. 1888,
landbouwer, overleden Bergen
op Zoom 16 aug. 1976.
Hij huwde Stavenisse 23
sept. 191 5 Jacoba Smits gebo
ren Stavenisse 16 dec. 1888,
overleden Bergen op Zoom 22
febr. 1960, dochter van Abra
ham Smits en Willemina Brouw.
