Natuurexcursie strandt bij
'El Snorro' in Venezuela
Twee gulden voor Première
29 Duitsers gevangen in een kiemschuur bij A.J. Polder
Stamreeks M.L. Koopman
Op zoek naar voorouders via gemeente-archief Tholen
Donderdag 19 mei 1988
DE EENDRACHTBODE
11
Mevr. Helleman uit Scherpenisse naar ongerept Zuid-Amerika
Aan de ketting
Groot feest
Vrijdag 18 maart
Vogelrijk
De aanbieding van twee boeken over het verzet in het
Vossemeer leidde tot een gezellige ontmoeting van oud
soms tientallen jaren niet hadden gesproken.
Mevr. Lindenberg
Vier Joden
gemeentehuis te Nieuw-
verzetsmensen die elkaar
Bij de brug
St. Philipsland
autosport
badminton
wielrennen
Verzetsboeken
0.D./L.0./LK.P.
door J.P.B. Zuurdeeg
Een expeditie naar het Caribisch
gebied. Een georganiseerde vogel
excursie voor vakantiegangers en
onderzoekers. Mevrouw Helleman
uit Scherpenisse ging mee, zag fla
mingo's maar haar vakantie werd
ook verstoord.
'in het spoor van biologen en
geologen naar de laatste ongerepte
gebieden', luidt de wervende tekst
uit de brochure van de stichting
Plancius die met het gelijknamige
schip expedities onderneemt naar
de Noordelijke IJszee, de West
kust van Afrika en het Caribisch
gebied. "Dat trekt me erg aan.
Om naar een natuurgebied te gaan
waar nooit iemand komt. Maar
die plekjes zijn er nauwelijks
nog", zegt mevrouw J.P.
Helleman-Toren vlied (71) uit
Scherpenisse, nadat ze half april
met het expeditieschip Plancius te
rug was gekeerd uit het vogelrijke
gebied van de benedenwindse ei
landen voor de kust van Venezue
la in Zuid-Amerika.
Mevrouw Helleman is een groot
vogelliefhebster. Zo besloot de reis
met de Plancius te maken om on
der meer flamingo's in de vrije na
tuur te kunnen bekijken. Die heeft
ze wel gezien, maar de reis langs -
vaak onbewoonde- eilandjes aan
de andere kant van de Atlantische
Oceaan kreeg een onverwachte
De Plancius is in 1949 bij de
scheepswerf gebr. Pot te Bolnes
gebouwd voor de afdeling loods
wezen van het ministerie van de
fensie. Van 1950 tot 1980 deed het
schip onder de naam Pollux
dienst op de Noordzee. De lengte
was 45.87 m, de tonnage 440 brt,
de bemanning bestond uit 24
mensen en er konden 28 loodsen
als passagiers aan boord. De
voortstuwing bestond uit een 6
cil. 2 tact Bolnes dieselmotor van
655 pk, de snelheid was 12 1/2
m/u. In 1980 is de Pollux ver
kocht aan Plancius Maritiem te
Amsterdam en omgebouwd tot
een expeditie- en onderzoeksschip
ten behoeve van diverse Neder
landse milieuverenigingen/-
stichtingen. De foto uit het mari
tiem archief van C Drent toont de
Plancius in het Noordzeekanaal
onderweg van Amsterdam naar
het Noorse eiland Jan Mayen.
wending toen het schip op vrijdag
11 maart door de Venezolaanse
kustwacht aan de ketting werd ge
legd bij het eiland La Blanquilla.
Voor de tien-koppige bemanning
en de 17 deelnemers aan de expe
ditie -die onder leiding stond van
de Zeeuwse bioloog Ko de Korte-
een volslagen verrassing. "Achter
af kun je er om lachen maar toen
was het niet zo leuk. De helft van
onze vakantie is ermee verloren
gegaan", vertelt mevrouw Helle
man over het gedwongen verblijf
op het schip. Het begon allemaal
zo mooi, op het Antiliaanse eiland
Bonaire maakt het gezelschap een
tochtje met de bus. In haar dag
boek schrijft mevrouw Helleman
op 7 maart:
"...Weg langs de kust. Washing
ton Nationaal Park. Koralen.
Cactussoorten. Gottmeer-de eerste
flamingo's. Alle meren zijn zout.
Koraalriffen op basalten onder
goed..."
Dinsdag 8 maart:
's Nachts om 4 uur vertrekken
we naar Aves archipel. Na het ont
bijt met Zodiac (snelle
rubberboot-red.) naar Las Pal-
mas. Kleine zwarte hagedissen.
Paradijselijk en onbewoond, 's
Middags naar Olandi. Enkele vis
sers. Schelp gekregen. Enorme
bergen grote schelpen langs de
kust..."
Maar op vrijdagmiddag 11 maart
wordt de expeditie verstoord:
Opgepakt door de Venezolaanse
kustwacht. Moeten naar andere
zijde van het eiland. Hele schip
doorzocht..."
"De kust wachtcommandant zei
dat we geen vergunning hadden
om daar te liggen. Maar de kapi
tein had van de Venezolaanse con
sul op Bonaire wel toestemming
gekregen. We vonden het eigenlijk
te gek om los te lopen en hebben
daarom 's avonds maar een groot
feest gehouden", zegt mevrouw
Helleman. Daarbij worden de be
manning en expeditieleden in de
gaten gehouden door de kust
wacht die 'rond de Plancius race
ten'. Onderhandelingen tussen de
kapitein Kik de Bruijn uit Vlissin-
gen en de commandant hebben
niet het gewenste resultaat. De
Plancius moet voor anker blijven
liggen tot een fregat van de Vene
zolaanse marine het schip bege
leidt naar de haven van La Guaira
vlakbij Caracas.
Op maandag 14 maart verzucht
mevrouw Helleman in haar noti
tieboekje: '-'...We liggen hier al
voor de derde dag... Verschillende
mensen hebben via radio Scheve-
ningen naar Holland gebeld..."
Pas op woensdag 16 maart komt
er weer beweging in de zaak.
'El Snorro', de commandant, (had
een snorretje-red.) komt zeggen
dat we snel weg moesten. Gooide
papieren en paspoort van kapitein
aan boord. Om 6.30 was fregat
gearriveerd. Heeft ons opgebracht
naar Caracas. Waren hier om
middernacht. Prachtig uitzicht op
verlichte bergen boven de stad..."
Behalve voor de kapitein komt
voor de opvarenden van het expe
ditieschip een eind aan het ge
dwongen verblijf. De Bruijn mag
nog niet van boord. De meeste va
kantiegangers vertrekken via Bo
naire per vliegtuig naar Neder
land. Mevrouw Helleman blijft
echter aan boord om de terugtocht
over de Atlantische Oceaan mee te
maken.
Vertrekken eindelijk. Van
middag om 4 uur naar Bonaire.
Einde van alle perikelen..."
Dat kon nadat de Plancius, in op
dracht van de Venezolaanse mini
sterie van marine, opnieuw was in
geklaard en een boete van 170 dol
lar was betaald. Hiermee eindigde
de reis naar de 'paradijselijke' ei
landen voor de kust van Venezue
la. De Plancius ondernam eerder
een reis naar de delta van de rivier
de Orinoco in Venezuela. Dat be
zoek ging zonder problemen ge
paard. "Het is jammer dat we de
mooiste eilandjes die tot het laatst
waren bewaard, niet hebben kun
nen zien", stelt mevrouw Helle
man enigszins teleurgesteld vast na
terugkeer op Tholen. Het incident
kreeg in vele Nederlandse kranten
aandacht. Voor de Franse kust
stond de opvarenden een nieuwe
verrassing te wachten. Mevr. Hel
leman: "Binnen de territoriale wa
teren kwam een boot van de Fran
se douane langszij. Er kwam een
man met een stengun aan boord.
Die was op zoek naar drugs. Wat
krijgen we nou weer, dacht ik,
maar na een uur konden we
verder".
Mevrouw Helleman is als natuur-
gids actief in de natuurvereniging
Tholen 'Rubia Tinctorum'. Zij
verzorgt regelmatig excursies in
het natuurgebied De Pluimpot bij
Sint Maartensdijk. Na haar reis
naar de Caribische Zee, waar ze
vele soorten vogels heeft kunnen
observeren, is haar indruk dat
Tholen een vogelrijk eiland is, ver
sterkt. "Alleen al in De Pluimpot
komen 126 soorten vogels voor,
waarvan er velen hier broeden",
schrijft ze in één van de uitgaven
van de vereniging. "Opvallend
was dat de steenlopers die hier zo
schuw zijn, daar voor je voeten lo
pen. Dat was heel leuk. Verder ko
men daar ook wel steltlopers voor,
maar niet in grote hoeveelheden.
Ik ben op die reis gegaan om de
flamingo's te zien die daar in hele
kolonies voorkomen. Van zand en
slik maken ze nesten van een halve
meter hoog. De zorg voor de jon
gen wordt door 'tantes' gedaan,
dus niet de ouders maar andere
vrouwtjes flamingo's. Net als bij
de eidereenden hier". Ook de
fregatvogel- een veel voorkomen
de vogel in het Caribisch gebied-
zal voor de passagiers van de
Plancius een blijvende herinnering
opleveren. Deze rover vloog dicht
om de boot heen en trok zich van
het incident niets aan.
Maandag kwamen in Poortvliet de eerste nieuwe aardappelen uit de grond. D.J. Klaasse hielp zijn schoon
zoon P. v.d. Slikke bij het rooien van de Première op diens perceel aan de Postweg. Het was wat vroeg dit
jaar en dat drukte de prijs op de veiling nog enigszins.
"Het is niet om te zeggen nu ga ik
volop door, maar elke dag 400 tot
500 kilo wil ik toch wel rooien." P.
v.d. Slikke uit Poortvliet kreeg
dinsdag een kiloprijs van f. 1,80
tot f. 2,- voor zijn eerste nieuwe
aardappelen. Hij noemt het geen
bijzondere prijs. "Bij ZHZ in Ba-
rendrecht vond men het nog ruim
vroeg voor de Pinksteren, maar
misschien is het eind deze week
wat meer," zegt Van der Slikke.
Maandag rooide hij, samen met
zijn 79-jarige schoonvader D.J.
Klaasse, de eerste Premières die
op 27 februari onder plastic waren
gepoot op het perceel achter de
boerderij aan de Postweg. De aan
slag was niet bijzonder groot,
maar van de kilo's was nog niet
veel te zeggen.
Onder hen Wim de Kok, die vanaf
1 juni 1941 als veldwachter in
Tholen dienst deed en Paul Droo-
belangrijk figuur, evenals dokter
Duinker.
gers uit Oud-Vossemeer, die vanuit
West-Brabant vele onderduikers
op het eiland Tholen onder-
bracht."Als Wim dienst had op de
brug, konden we passeren", ver
telt dhr. Droogers. Hij vond het
jammer, dat er vrijdagmiddag
niet meer Thoolse verzetsmensen
uitgenodigd waren. Volgens hem
had organisator P. Vlamings uit
Dinteloord, die tijdens de oorlog
werd gearresteerd, daarvoor on
voldoende informatie over het
verzet op Tholen.
Droogers kwam destijds via huis
arts mevr. Lindenberg in Oud-
Vossemeer in contact met het ver
zet. "Ze vroeg me om voor onder
duikers eten en andere spullen te
halen bij de boeren. Zo kwam ik
in aanraking met de bekende ver
zetsman Kees v.d. Sande in
Nieuw-Vossemeer, die toen in
Nieuwendijk actief was. Na de in
undatie ben ik naar de familie
Jonkers in Halsteren gegaan. Ik
vertelde ze wat ik deed voor on
derduikers, maar eigelijk besef je
de laatste twee jaar pas wat voor
gevaar we liepen. We woonden
toen aan de Groenewoudseweg en
hielpen iedereen, zonder rang,
stand of geloof. We zorgden voor
bonkaarten en persoonsbewijzen
en brachten velen veilig onder op
het eiland Tholen. Politieman
Wim de Kok was daarbij een heel
Bij de familie v.d. Kaay bracht ik
eens vier Joden tegelijk onder.
Zelfs nog een uit het Markiezen
hof in Bergen op Zoom ontsnap
te, ter dood veroordeelde Duitser
heb ik naar Tholen kunnen bren
gen. Hij had bij een woning aan
de Rijtuigweg 's nachts aange
klopt en via de bewoonster kreeg
ik een tip om hem op te halen.
Bij Vogelenzang ben ik een keer
door landwachten gearresteerd. Ik
werd in de cel opgesloten en tien
keer per dag verhoord. Van a tot z
een verhaal liegen, dat valt dan
niet mee.
Het was linke soep en door heel
hard werken ging je dat na de oor
log allemaal wegduwen. Psychisch
komt het er op den duur echter
toch uit. Ik ben er echter heel
dankbaar voor, dat ik gelukkig
een beetje heb kunnen doen.
Voor hulp aan onderduikers heb
ik voor twee ton renteloze lenin
gen kunnen afsluiten via de
N.S.F.. Ook op Tholen heb ik
daarvoor veel geld opgehaald",
aldus dhr. Droogers.
Veldwachter De Kok zat vijftig
meter van de Thoolse brug, toen
die vlak voor de komst van de Ca
nadezen nog door de Duitsers
werd opgeblazen.
Het doorlaten van de onderdui
kers nam hij destijds rustig op.
"Je moet geen bravour hebben en
geen onverantwoorde risico's ne-
men."
De Kok waarschuwde de vader
van Cor Waghto destijds, dat de
Duitsers zijn zoon wilden oppak
ken. Cor kon zich tijdig uit de
voeten maken, maar later werd hij
in Bergen op Zoom toch aange
houden en gefusilleerd.
Politieman De Kok trad 1 juli
1946 toe tot de marechaussee,
waar hij als kapitein met pensioen
ging-
In de raadszaal te Nieuw-
Vossemeer was ook dhr. Beur-
kens, wiens vrouw een zuster is
van verzetsman Kees v.d. Sande.
Beurkens zelf was destijds in St.
Philipsland actief, samen met Piet
Allewijn, Joh. Reijngoudt, W.C.
van Nieuwenhuijzen, Jo
Schot(hoofd distributiekantoor)
en Bas Bossers(gemeente-
ambtenaar).
Beurkens herinnert zich nog, dat
het verzet 29 Duitsers in een kiem
schuur in Anna Jacobapolder vast
heeft gehouden. "Bij de kerkto
ren in St. Philipsland was er van
1942 tot 1944 een wacht van negen
man. Die vormden een uitkijk
post. Met medewerking van de
Poolse officier die daar de leiding
had, konden we de wacht inreke
nen. Dat leverde ons 9 geweren en
3 revolvers op. Bij Zijpe waren
marinemensen gelegerd en in de
richting Brabant was er nog een
wachtpost.
De 29 Duitsers hebben we in twee
keer nog overgevaren naar St. An-
naland toen de geallieerden
oprukten en de Duitsers terug
trokken naar Schouwen-
Duiveland. Met de eerste groep
gingen we in de nacht van donder
dag op vrijdag. Tussen Oud- en
Nieuw-Vossemeer waren er toen
nog gevechten aan de gang, waar
bij Bou Kooijman om het leven is
gekomen. In de nacht van vrijdag
op zaterdag brachten we de ande
re krijgsgevangen Duitsers over
naar St. Annaland. Zaterdag om
vier uur werd St. Philipsland be
vrijd en om vijf uur waren wij
daar terug. Een uur te laat dus om
zelf direct de bevrijding van St.
Philipsland mee te maken", aldus
dhr. Beurkens.
Eerste punten Sjacco Bliek
In de tweede wedstrijd op het Eurocir
cuit in Valkenswaard heeft rallycrosser
Sjacco Bliek uit Sint-Annaland de eer
ste punten veroverd voor het Neder
lands kampioenschap in de
standaardklasse tot 2000 cc.
In de eerste manche stuurde Bliek zijn
VW Golf 1600 in de tweede ronde
naar de leiding, maar in de derde ron
de vergde hij er teveel van en belandde
na een slippartij buiten de baan. In de
tweede manche ging hij als tweede de
eerste bocht in, maar kon pas in de
derde ronde de leiding overnemen om
die in deze manche niet meer af te
staan. In de derde manche ging Bliek
opnieuw als tweede de bocht in, maar
hij kon in de vier ronden die gereden
moeten worden, na herhaaldelijk aan
dringen de manche-overwinning net
niet te pakken krijgen.
Door deze laatste twee manches stond
Bliek op de eerste startrij voor de B-
finale. Hij was hierin als derde bij de
eerste bocht, maar pakte door een
klein gaatje aan de binnenbocht toch
de tweede plaats pal achter de leider.
In de derde ronde zag hij een klein
gaatje, nam de leiding over en stond
die niet meer af. Door deze overwin
ning ging Bliek door naar de A-finale,
waar acht deelnemers aan de start ver
schenen voor vijf ronden. Bliek ging
als laatste de eerste bocht in. In de
tweede ronde kwamen twee auto's met
elkaar in botsing in de chicane. Bliek
kon daardoor ook zijn Golf niet meer
rechthouden en knalde met de achter
kant tegen een van deze wagens. Toch
kon hij de wedstrijd weer vervolgen,
op een vijfde plaats. De laatste drie
ronden werd hij nog zwaar op de huid
gezeten door een snelle Golf 1800
GTI, maar hield de deur goed gesloten
en gaf zijn vijfde plaats niet meer
prijs. Daar in deze standaardklasse 15
van de 18 deelnemers met injectiemo
toren rijden en Bliek nog met een car
burateurmotor, is deze klassering
bijzonder goed.
Op 29 mei rijdt Bliek op het Schelde-
circuit in Rilland Bath voor het club
kampioenschap. De wedstrijd begint
om 12.30 uur met ook een 2CV-cross
en een wedstrijd voor dames.
Nieuwe kampioenen Shuttle
Meppers
Richard Schippers en Liesbeth Broek
huizen zijn de nieuwe clubkampioe
nen van badmintonvereniging Shuttle
Meppers '80. Zij namen de wisselbe
kers over van Kees Verkerke en Dian
Ligtendag, die vroegtijdig werden uit
geschakeld. Het tournooi werd zater
dag tussen 9.00 en 23.00 uur in De
Wellevaete in Sint-Annaland gehou
den. Daar werd tussen de middag ge
noten van een prima verzorgde lunch.
De wedstrijdleiding was in handen van
Hans Stoutjesdijk. De uitslagen:
Heren enkel: Richard Schippers-René
Geers 15-6, 15-13. Dames enkel: Lies
beth Broekhuizen-Suzanne Broekhui
zen 11-2, 11-3. Heren dubbel: Erik
Broekhuizen/Kees Verkerke-Aad
Broekhuizen/René Geers 15-13, 11-15,
15-7. Dames dubbel: Liesbeth en Su
zanne Broekhuizen-Dian Ligten-
dag/Marleen Clarijs 15-6, 15-12.
Gemengd dubbel: Kees en Nella
Verkerke-Rein Reijngoudt/Marleen
Walpot 13-18, 15-8, 15-9.
De Bidon
Zondagmorgen stonden 16 leden van
De Bidon gereed voor een toertocht
van 62 km. De tocht ging via Oud- en
Nieuw-Vossemeer naar Steenbergen.
Nabij Heensemolen was er materiaal-
pech voor Koos v.d. Hoek en Leen
Menheere, wat dankzij de volgauto
snel kon worden verholpen. Via
Moerstraten en Halsteren werd de
thuisreis aangegaan, waar op de
Thoolse brug fink werd gedemarreerd.
De warme koffie en broodjes stonden,
zoals gewoonlijk, bij aankomst ge
reed. Aan de top van het klassement
kwam ook nu geen verandering. Nog
steeds gaan vier leden, die alles heb
ben gefietst, aan de leiding met 709
km.
VERVOLG VAN PAG. 1
Nederlander kent de grote verzets-
namen niet. Er zou eigenlijk een
systematische ondervraging van
tijdgenoten nodig zijn om de ge
schiedenis van het verzet niet ver
loren te laten gaan. Het
nageslacht moet weten, hoe en
waarom het gebeurd is. Heel veel
mensen menen, dat het een stelle
tje avonturiers waren of figuren
die zich door haat hebben laten
leiden. Verzetsmensen bleken be
reid de grootste nood te trotseren,
want hun vrijheid was vertrapt.
Zoals Mozes zei men: hier ben
ik!", aldus dr. Buitkamp.
Hij dankte iedereen die aan de
totstandkoming van de boeken
had meegewerkt. "Sommigen
hebben mij het ook wel eens
moeilijk gemaakt, want dan deug
de dit niet en dan dat. Ik werd er
spuugzat van", zei de schrijver.
De door Brabantia Nostra ver
zorgde boeken zijn uitgegeven
door de stichting Generaal Mac-
zek Museum Breda-Polen
1939-1945. De opbrengst is voor
behoud van het museum bestemd.
Dr. Buitkamp heeft gratis mede
werking gegeven.
In de elk 80 pagina's tellende, ge
bonden boekjes komt in deel 3 de
geschiedenis van de O.D.(Orde
Dienst) in Bergen op Zoom, Roo
sendaal, Breda, Tholen, St. Phi
lipsland, Haamstede en overig
Zeeland aan bod. Er wordt o.a.
een opsomming gegeven van spio
nagewerk op Tholen en bij Zijpe.
Deel 4 gaat over de O.D., L.O.(lan-
delijke organisatie tot hulp aan
onderduikers) en de L.K.P.(lande-
lijke knokploegen) in West-
Brabant en Zeeland. Er zijn apar
te hoofdstukken over: het eiland
Tholen, Oud-Vossemeer, Sint-
Maartensdijk en Sint-Philipsland.
Herinneringen in beeld zijn de
aanplakbiljetten, bekendmakin
gen en foto's van verzetsmensen
als J.J. Hage uit St. Maartensdijk,
B.H. Kooijman uit St. Annaland
en C.A.H. Waghto uit Tholen.
De naam Koopman komt in Ne
derland op verschillende plaatsen
voor. Vermoedellijk zijn er meer
dere takken die geen verband
met elkaar hebben. Het grootste
deel van de Koopmannen op het
eiland Tholen zal echter afstam
men van een Stoffel Jans die
zich vermoedelijk omstreeks
1637 in St. Maartensdijk heeft
gevestigd. Hij liet in de smalstad
vier kinderen dopen, namelijk
Stoffelijntje in 1637, Janneken in
1638, Marinus in 1643 en Jo
hannes in 1640. Drie van deze
kinderen worden later in de
doopboeken van St. Maartens
dijk genoemd met de naam
Koopman. De naam wordt het
eerst genoemd in het trouwboek
van St. Maartensdijk in 1665.
Zijn voor 1648 overleden vader
vinden we alleen onder het pa-
troniem (naam van de vader)
Jans Jansse of Janszoon).
Ook de naam Koopman kan een
patroniem zijn. Het is dan een af
geleide vorm van Jacobus. Het
aantal familienamen eindigend
op man in Zeeland is aanzienlijk;
Enkele ervan zullen stellig beroe
pen aanduiden, het merendeel
moet echter anders worden ver
klaard.
1. Jan (Koopman), geboren circa
1585.
2. Stoffel Jans (Koopman), ge
boren circa 1610, overleden
voor 1648. Hij huwde voor 1637
Jobje/Hiobien Oole geboren St.
Annaland. Zij huwde voor de
tweede maal St. Maartensdijk 4
januari 1648 Antoni Jansen Ver
flage, jongeman van Kapelle in
Duiveland. Uit het huwelijk van
Stoffel en Jobje is geboren:
3. Marinus Stoffelsen Koopman,
gedoopt St. Maartensdijk 4 ja-
- *-v-iO-O"
Ij-Ayv-vvfv V
f\vi>-v4—-\JI
Wi
/^Tuwcvvw-i O G "W\ Cc^ i
3—CCyP 'VvJi0'
'J 'I
Register van ondertrouw van de N.H. kerk te St. Maartensdijk: akte 2 juli 1668. Marinus Stof f else Coop
man J.M. van Maertensdijc Janneken Jans, weduwe van Jan Rochussen beyde wonende in Martensdijc
Get rouwt in Martensdijc den 23 july 1668.
nuari 1643. Hij huwde I St.
Maartensdijk 23 juli 1668 Janne-
ke Jans, weduwe van Jan Ro
chussen, geboren St. Maartens
dijk, overleden voor 1673.
Hij huwde II St. Maartensdijk 22
december 1672 Janneken Ja
cobs Rimmers/Reniers/Remers,
gedoopt St. Maartensdijk 19 juli
1643. Zij was een dochter van
Jacob Remers en Adriaenken
Jansen.
Marinus Stoffelsen en zijn vrouw
woonde in 1682 aan de Kaay te
St. Maartensdijk.
Uit het tweede huwelijk is
geboren:
4. Jan Koopman, gedoopt St.
Maartensdijk 7 maart 1683, be
graven Scherpenisse 26 augus
tus 1748. Hij huwde St. Maar
tensdijk 8 oktober 1707 Janna
Jansen Kook/Kooik/Koks, ge
doopt St. Maartensdijk 7 juni
1688, begraven Scherpenisse ja
nuari 1755 (De weduwe van Jan
Koopman). Zij was een dochter
van Jan Koks en Tannetje Jan
Knuist.
5. Cornells Koopman, gedoopt
Scherpenisse 20 januari 1726,
overleden aldaar juni 1775. Hij
huwde vermoedelijk in 1751 te
Scherpenisse Suzanna Marinus
Noordijke, gedoopt Scherpenisse
30 november 1732, overleden
aldaar voor 1813. Zij was een
dochter van Marinus Pieters
Noordijke en Janna Adriaans
Scherpenisse.
6. Jan Cornelisse Koopman, ge
doopt Scherpenisse 31 januari
1756, dagloner, overleden St.
Maartensdijk 28 juli 1813. Hij
huwde I St. Maartensdijk 23 mei
1786 Cornelia Westdorp, ge
doopt Stavenisse 26 mei 1765,
overleden St. Maartensdijk 14
september 1812. Zij was een
dochter van Jacobus Cornelisse
Westdorp en Cornelia Schu-
ten/Schippers. Hij huwde II St.
Maartensdijk eind maart 1813
Cornelia Geuze, weduwe van
Pieter Quist, gedoopt Scherpe
nisse 8 januari 1757, overleden
St. Maartensdijk 24 mei 1873
(echtgenote van Daniel Daniel-
se). Zij was een dochter van Wil
lem Geuze en Cornelia Bollet.
Uit het eerste huwelijk is
geboren:
7. Leendert Koopman, geboren
St. Maartensdijk 3 januari 1796,
overleden aldaar 16 augustus
1834, boerenknecht. Hij huwde
St. Maartensdijk 6 augustus
1819 Maatje Hage, geboren
Westkerke 22 januari 1796,
overleden St. Maartensdijk 25
februari 1855 (echtgenote van
Pieter Braber). Zij was een doch
ter van Matthijs Hage en Elisa
beth Menheere.
8. Jan Koopman, geboren St.
Maartensdijk 23 augustus 1824,
overleden aldaar 10 oktober
1904, landbouwer. Hij huwde
St. Maartensdijk 25 februari
1869 Cornelia Knuist, geboren
St. Maartensdijk 27 januari
1849, overleden aldaar 25 fe
bruari 1921Zij was een dochter
van Johannis Knuist en Johanna
Ouffelen.
9. Marinus Leendert Koopman,
geboren St. Maartensdijk 21
maart 1889, overleden aldaar 1
juli 1964, landbouwer. Hij huw
de St. Maartensdijk 8 januari
1914 Elisabeth Albertina Scher
penisse, geboren St. Maartens
dijk 23 oktober 1891, overleden
aldaar 1 april 1946. Zij was een
dochter van Cornelis Scherpenis
se en Jacoba van IJsseldijk.
Fragment van de eind 17de eeuwse gravure van St. Maartensdijk in
de Cronijk van Zeeland. Marinus Stoffelsen Koopman en zijn vrouw
woonden ten tijde van het graveren van deze prent aan de Kaay te
St. Maartensdijk.
