Oud-Vossemeers echtpaar gaat
met Pacific de wereld rond
Koninklijk goud voor J. Suurland
Schadelijke stoffen,
een ZA(A)K apart!
Verdwijnt de gemeentelijke huisvuilzak?
Lof voor doorzettingsvermogen Stavenissenaar
Mini-container heeft teveel nadelen
HOORTOESTELLEN
Van roeibootje in de Eendracht naar grootste jacht Oosterschelde
Donderdag 4 september 1986
DE EENDRACHTBODE
9
De pont tussen Oud- en Nieuw-Vossemeer was 's
avonds al lang uit de vaart, wanneer Louis Weterings
zijn vriendin Ina van Dienst in zijn bootje naar de
overkant van de Eendracht bracht. Inmiddels zijn ze
dertien jaar getrouwd en ze hebben grootse plannen
voor de grote oversteek: in 23 dagen van Europa naar
Amerika met hun zelf gebouwd zeilschip Pacific. Dag
en nacht varen, vier uur op, vier uur af. Met z'n
tweëen op de oceaan.
Hoe je als gehandicapte met doorzettingsvermogen
heel wat bereiken kunt, bewees de in Stavenisse gebo
ren J.A. Suurland(ól), die ter gelegenheid van zijn
40-jarig dienstjubileum koninklijk onderscheiden
werd. In het cultureel centrum de Sprenge werd de ad
ministrateur van het levensmiddelenmagazijn van het
psychiatrisch ziekenhuis Vrederust vrijdag onder gro
te belangstelling uitgebreid in 't zonnetje gezet.
Signaal
Goed humeur
Eigenwijs
Taai
Subsidie
Spierballen
Roeiboot
Voldoening
Geen zigeuner
12 slaapplaatsen
Bureaucratich gedoe
Een vast recht van 68 gulden per jaar voor huishoudens en 51 gulden voor al
leenstaanden en van gemeentewege géén verstrekking van vuilniszakken meer. De
ze mogelijkheid om de kosten, verbonden aan het inzamelen van huisvuil, te
drukken wordt vermeld in een notitie van het college van burgemeester en wet
houders van Tholen. Overstappen op zogenaamde mini-containers is volgens de
notitie te duur. Morgenmiddag om 15.30 uur buigt de commissie voor de finan
ciën zich in een openbare vergadering over dit stuk.
Ophalen
Te duur
Heffing
Dekking 80%
Lage dekking
AUDICIENS
PENSTRAAT 37, BERGEN OP ZOOM,
TELEFOON 01640-34464
Vlakbij Grote Markt en Parkeergarage.
5000 uren
Burgemeester Hendriksen feliciteert jubilaris Jaap Suurland met zijn koninklijke onderscheiding. Links
de directeur-beheerszaken van Vrederust, drs. Nagtzaam.
"Je moet je wel eens dingen in je
leven laten welgevallen, die je niet
zo graag doet", zei Jaap Suurland
in zijn dankwoord. Hij bleek 't er
nog steeds niet mee eens, dat hij
bijzondere verdiensten zou heb
ben. "Ik doe m'n plicht en anders
niets."
Toch had de grootse hulde diepe
indruk op hem nagelaten. "Dat er
zovelen aanwezig zijn, heeft me
diep getroffen."
De onderscheiding werd op
gespeld door burgemeester H.J.
Hendriksen uit Halsteren, want
sinds 1946 woont Suurland al in
tern in één van de paviljoens van
Vrederust.
Hij wil zoveel mogelijk zelfstan
dig optreden en rijdt elke morgen
met zijn rolstoel naar het le-
vensmiddelenmagazijn, waar hij
de twee trappen en de drempel he
lemaal niet als een probleem ziet.
Burgemeester Hendriksen prees
het plichtsgevoel en het zeer
nauwgezet werken van Suurland.
"Elke schakel is belangrijk en de
waardering voor uw aandeel is
bijzonder groot. Ondanks uw
handicap hebt u zo goed gefuncti
oneerd. Daarvan kan een signaal
uitgaan naar de samenleving, zo
wel naar gehandicapten als niet-
gehandicapten en vooral ook naar
afdelingen personeelszaken en
overheden", aldus de burge
meester.
Drs. A.M.M. Nagtzaam, directeur
beheerszaken van Vrederust,
bracht naar voren, dat Suurland
geen gelegenheid ombenut liet om
te verkondigen: 'Wat hebben we
eigenlijk te vieren? Veertig jaar
heb ik m'n werk gedaan en ik ben
er nog voor betaald ook.'
"Ja, Suurland was niet op z'n
mondje gevallen", aldus drs.
Nagtzaam. "Hij zei 't recht voor
z'n raap en hij had een eigen me
ning. Wij zijn er echter absoluut
van overtuigd, dat wij wel degelijk
iets te vieren hebben. Suurland
verdient 't, zijn optreden is te be
wonderen. Hij mag best een
schouderklopje hebben, want zijn
werk heeft hij buitengewoon goed
gedaan, in grote loyaliteit ten op
zichte van het ziekenhuis en zijn
collega's. Met niet aflatende inzet
deed Suurland z'n werk, ondanks
zijn handicap. Voor half acht 's
morgens was hij present en hij
keek niet op een kwartiertje. Hij
weet altijd zijn goede humeur te
bewaren en dat is voor de omge
ving ook heel belangrijk. Met een
goed humeur heb je de helft al ge
wonnen.
Misschien komt dit compliment
wel 38 jaar te laat, maar we prij
zen ons toch gelukkig, dat u hier
gewerkt en grotendeels ook ge
woond hebt. Wij lichten ons petje
ervoor af, zoals u door het leven
gaat, al is 't soms een beetje te ei
genwijs met weigering van hulp.
Naar uw zin wordt er teveel de
helpende hand uitgestoken. Niet
temin zijn we blij met deze hulde
bij uw 40-jarig jubiluem", zei de
directeur, die een gratificatie,
bloemen en een draagmedaille
overhandigde. "Dat u hem met
gepaste trots nog lang mag dra
gen. De grote belangstelling in de
ze zaal geeft er extra cachet aan",
aldus drs. Nagtzaam.
Voorzitter Boter van de perso
neelsvereniging feliciteerde Suur
land met zijn jubileum en de ko
ninklijke onderscheiding en wees
op de grote belangstelling van de
jubilaris voor allerlei zaken.
Schoolvriend J.C. van Beveren uit
Zierikzee haalde jeugdherinnerin
gen op. "Jaap kon in z'n school
jaren niet lopen, maar hij had
zo'n doorzettingsvermogen, dat
De heren P.C. Geuze uit Tholen
en D.K. Bruijnzeel uit Sint Anna-
land zijn winnaars geworden van
de sloganwedstrijd ter bevorde
ring van de inzameling van klein
chemisch afval. De bekroonde
slogan van dhr. Geuze luidt:
"Schadelijke stoffen, een
ZA(A)K apart!" Het gemeente
bestuur schreef de prijsvraag in
mei uit. De bedoeling was om een
pakkende slogan te bedenken, die
op beide huisvuilwagens zou wor
den aangebracht. Er kwamen 18
inzendingen bij het college bin
nen. Dhr. Bruijnzeel zag zijn idee
omtrent de vormgeving van de
slogan op de auto's bekroond. De
beide winnaars zullen zaterdag 13
september om 10.30 uur bij de ge
meentewerkplaats in Scherpenisse
de eerste sticker op de huisvuilwa
gens aanbrengen. Daarbij zal wet-
hij zei: ik wil leven, ik wil iets
doen en hij bleek taai. Zijn vader
maakte een karretje voor hem, tij
dens de oorlog volgde hij een cur
sus boekhouden en op 21-jarige
leeftijd vond hij werk in Vrede
rust.
Ik ben heel blij dat hij de konink
lijke onderscheiding gekregen
heeft als eerste in onze toenmalige
klas van 42 leerlingen. Ik ben er
ook mee ingenomen dat hij 't
aanvaard heeft, want Jaap is ook
een mannetje om nee te zeggen",
aldus Van Beveren.
Tientallen personeelsleden, fami
lie en kennissen maakten vervol
gens gebruik van de gelegenheid
om de jubilaris te feliciteren.
Suurland wil nog niet van de
VUT-regeling gebruik maken. Hij
gaat door met zijn werk in het le
vensmiddelenmagazijn van Vre
derust.
houder L.J. Koopman van milieu
zaken aanwezig zijn.
G.S. van Zeeland hebben de Sta
ten voorgesteld, voor 1987 een ex
tra bedrag van 55.000 gulden be
schikbaar te stellen ten behoeve
van de inzameling van klein-
chemisch afval bij huishoudens en
kleine bedrijven. Er wordt hier
voor val jaarlijks 45.000 gulden
uitgetrokken, wat de inzameling
sterk heeft bevorderd. Stijging
van de door de gemeenten te ma
ken kosten en de realisering van
een nieuwe inzamelstructuur ma
ken het extra bedrag wenselijk. In
1985 werd door de Zeeuwse ge
meenten ongeveer 70.000 kilo
klein-chemisch afval ingezameld,
twee keer zoveel als in 1984.
"Je moet het ontzettend goed met
elkaar kunnen vinden", zegt Ina
Weterings(32). Ze zijn met hun
vorige boot Satisfaction al twee
keer naar Spanje/Portugal ge
weest. Na vijf dagen en vijf nach
ten aan één stuk varen, hadden ze
de afstand St. Annaland/La Co-
runia overbrugd. Dit najaar wil
len Louis en Ina hun nieuwe boot
nog uitproberen voor de Belgische
kust en als de Pacific helemaal af
getimmerd is. hopen ze over an
derhalf a twee jaar naar de Mid
dellandse Zee te vertrekken.
"Daar willen we een paar maan
den blijven om te zien of we 't
geestelijk en lichamelijk aan kun
nen. Vandaar maken we de over
steek naar het Caraï bisch gebied
en we zullen blij zijn wanneer we
daar na 23 dagen aankomen",
voorspelt Ina.
Hoewel ze een verwoed waterspor
ter is, kampt ze de eerste twee da
gen altijd met zeeziekte als ze be
paalde Belgische pillen niet zou
innemen. Die helpen goed.
Louis heeft nergens last van. Die
ging samen met een vriend zonder
kompas en kaart in een zeilbootje
naar Engeland. "Dat kun je niet
mis varen", liet hij tot angst van
het thuisfront laconiek weten. Hij
kwam er met zijn schip Fors Bal-
leke, een Belgische uitdrukking
voor spierbal, en ook weer veilig
terug in Nieuw-Vossemeer.
Toen Louis 16 werd, mocht hij van
z'n vader kiezen: een bromfiets of
een boot. Dat was niet moeilijk:
hij kocht de roeiboot Freddy, die
nu nog tegen de dijk ligt bij de St.
Annalandse jachthaven. Bij mooi
weer en gunstig getij, roeien Ina
en Louis naar de zandplaten in de
Krabbenkreek.
Op 18-jarige leeftijd was hij toe
aan z'n tweede schip: een zeil
bootje van het type schakel, Never
Mind geheten. Louis bouwde 't
zelf, zoals enkele jaren later ook
de Fors Balleke, een boot van hout
en polyester van het type splinter.
De volgende, een houten boot van
het kolibri type, noemde Louis
naar zijn toekomstige vrouw:
Martina. Daarna bouwde hij de
Satisfaction, een houten schip van
het zeester type en de volgen-
de(Louis liet het stalen casco bou
wen, de rest deed hij weer zelf)
heette weer Satisfaction.
"De eerste gaf ons al voldoening,
de tweede ook en eigenlijk had
den we de Pacific ook weer Satis
faction kunnen noemen, maar dat
zou te gek worden. Toch geeft 't
weer voldoening, dat je als twee
w
werkende, niet kapitaalkrachtige
mensen hiertoe in staat bent", al
dus Ina.
Louis is timmerman, Ina werkte
bij de huishoudelijke dienst van
de lhno-school de Oesterschelp in
Tholen totdat twee hernia
operaties haar een halt toeriepen.
De vorige boten werden st.eeds
verkocht, waardoor er een goede
financiële basis was voor het vol
gende schip. Dit keer was alleen
de verkoop van de Satisfaction
echter onvoldoende voor de
grootste plannen. Het huis aan de
Hofstraat te Oud-Vossemeer werd
verkocht aan buurman Iz. van
Daalen. "Verder hadden we geen
auto, televisie, telefoon of
krant(de Eendrachtbode las ik bij
moeder), daar hadden we geen
tijd voor", vertelt Ina.
Toch wil ze niet zonder comfort
de komende jaren op de Pacific
gaan leven. "Ik wil geen zigeuner
op het water worden. Daarom wil
de ik een boot van 15 m in plaats
van 13 m lang, waar een wasma
chine, een kachel, e.d. kan staan.
Je kunt op een boot van 10.50 m
lang, zoals de Satisfaction, wel
vier weken vakantie houden, maar
er niet op leven."
De Pacific is een royale boot ge
worden met een flinke keuken,
eet- en zitruimte, 12 slaapplaat
sen, 2 toiletten en een navigatie-
ruimte. Die voorzieningen zijn er
allemaal om op de Middellandse
Zee als charterschip nog wat geld
te kunnen verdienen voor de over
steek en na de reis om de wereld
het zeilschip te kunnen verkopen
voor de verhuur.
Mogelijk loopt Louis onderweg
ook nog wat onderhoudswerk aan
boten tegen het lijf. Na zeven
schepen zelf gebouwd te hebben,
heeft hij de nodige ervaring opge
daan.
Voordat de Vossemeerder 9 juni
1984 aan de Pacific begon op het
terrein van constructiebedrijf
C.M. v.d. Hoven in Tholen, had
hij nog nooit een laspen vastge
houden. Van tien ton staal van 4-6
mm maakte hij het grootste schip
wat zelf te bouwen is. Zandstra
len, plamuren, verven, van zés uur
's ochtends tot acht uur 's avonds
werkte Weterings aan de Pacific.
Elk uur vrije tijd stak hij erin.
Zijn collega-timmerman Kees
Stols hielp mee.
Van kindsaf aan droomde Louis
al van een reis om de wereld en in
1990 hoopt hij dat bereikt te heb
ben. Hij was altijd bang van de
Golf van Biskaje omdat vroeger
veel dwars getuigde schepen bij
Brest ten onder gingen, maar op
de reis naar Spanje/Portugal werd
de beruchte Golf met windkracht
9 goed doorstaan.
ina en Louis hebben regelmatig
contact met drie echtparen die
eerder een zeiltocht om de wereld
hielden, zodat ze al heel wat infor
matie hebben over problemen als
het opgeven van een baan, het ver
kopen van een huis, e.d.
Drijfveer voor de wereldreis is me
de de afkeer van 'bureaucratisch
gedoe' in Nederland, alsmede de
hoge sociale premies en belastin
gen. Ze willen ongebonden zijn.
"In feite begin je weer opnieuw
met z'n tweëen", zegt Ina
Weterings-van Dienst. "Je krijgt
een heel ander leven. Ik was voor
de tewaterlating van onze nieuwe
boot ook net zo zenuwachtig als
toen ik trouwde."
De Pacific tussen hemel en aarde op weg naar het zilte nat van de haven van St. Annaland.
De gemeenteraad houdt zich al
langer bezig met de vraag, hoe het
inzamelen en verwerken van huis
vuil rendabeler kan worden ge
maakt. Tegenover de hoge kosten
staan te geringe inkomsten. Om
deze inkomsten te verhogen koos
de raad voor een vaste heffing van
20 gulden per jaar en een prijs van
1 gulden voor de door de gemeen
te verstrekte vuilniszak. De Kroon
wees deze dubbele wijze van be
lastingheffing echter van de hand.
Daardoor werd het noodzakelijk
om het heffingsysteem tijdig voor
1987 opnieuw aan de orde te stel
len. Op verzoek van de raad werd
het huidige ophaalsysteem verge
leken met inzamelen door mini-
containers.
Het huidige ophaalsysteem heeft
als voordelen dat de zakken een
maat hebben die ze goed hanteer
baar maakt, dat de gebruiker zo
wel als de ophaler slechts één keer
hoeven te lopen, dat het grof vuil
in één keer kan worden meegeno
men en dat de gebruiker de af
valstoffen frequent meegeeft. Na
delen zijn er alleen voor de opha
lers (tilwerk en uitstekende scher
pe voorwerpen) en in mindere ma
te de stortplaats, waar meer niet-
afbreekbaar afval terechtkomt.
Omdat tegenwoordig bij nieuwe
stortplaatsen de bodem met zwaar
plastic afgedicht wordt, kan dit
laatste, aldus de notitie, nog nau
welijks als nadeel gelden.
Ook de mini-container kent een
aantal voordelen. Zo vermindert
de arbeidsbelasting voor de opha
lers, wat minder ziekteverzuim tot
gevolg heeft. Bovendien voldoet
de container aan hogere milieu
hygiënische eisen en wordt er min
der plastic gestort. Tenslotte kan
een groot deel van wat nu grof
vuil is, wel in de containers. Na
deel is, dat er voor het ophalen
van grof vuil een afzonderlijke (en
dus duurdere) regeling moet ko
men. Bovendien is het nodig, dat
de gebruiker de container regel
matig schoonmaakt, waarbij door
de grotere inhoud het vuil langer
zal blijven staan. Als de contai
ners niet worden verkocht, moet
de gemeente een registratie
systeem aanleggen.
Bij stapelbouw is de toepasbaar
heid van containers moeilijk, zo
dat mogelijk op diverse plaatsen
grote containers moeten worden
neergezet waarheen veelal bejaar
den hun huisvuil zelf moeten
brengen. Daarbij is het container
systeem voor de gebruiker onge
veer 13 gulden duurder, waarbij
de kosten voor afzonderlijk opha
len van grof vuil en het registratie
systeem nog buiten beschouwing
blijven. Daarom wil het Thoolse
college nog niet overgaan tot in
voering van de mini-container,
maar stelt voor de huidige rege--
ling te handhaven.
Omdat door invoering van het
mini-containersysteem de hoe
veelheid afval niet meer te meten
is, kan heffing alleen door een
voor ieder gelijk recht gebeuren.
Zoals het nu gebeurt (heffing in
de prijs van de zakken) betaalt de
vervuiler en wel in relatief kleine
bedragen tegelijk. De gemeente
hoeft niets in te vorderen, omdat
ieder vooruit betaalt bij aankoop
van de zakken. Het systeem be
vordert bovendien het gescheiden
aanbieden van huisvuil. Nadeel is,
dat de neiging tot ontduiking toe
neemt, naarmate de prijs van de
zakken stijgt. Ook het zelf weg
brengen wordt daardoor bevor
derd, overigens betekent dat geen
financieel nadeel voor de gemeen
te. Wie wel grof vuil meegeeft,
maar geen zakken, betaalt nu
niets.
Voor 1987 worden de kosten voor
het ophalen en verwerken van af
val geraamd op 895.214 gulden,
waarvan de gemeente Sint Philips-
land 25.500 gulden voor haar re
kening neemt. Er wordt aan in
komsten op 259.500 gulden gere
kend, zodat 610.214 gulden gedekt
moet worden. Bij een heffing van
87 gulden zou de dekking 100%
zijn, maar voor invordering en ad
ministratiekosten komt er nog
eens 8 gulden bij. Het college acht
voor Tholen een dekkingspercen
tage van 80 financieel en politiek
aanvaardbaar, zodat de heffing
dan 80% van 87 is 70 gulden zou
zijn, waarbij nog 6 gulden kosten
komen.
Bij doorberekening van dit per
centage in de zakkenprijs, zou die
prijs stijgen van f. 1,30 naar f.
2,12 per zak. Een dergelijke verho
ging acht het college niet aan
vaardbaar en daarom ziet men lie
ver af van het uitsluitend heffen
van een reinigingsrecht per zak.
Ook een verhoging van het ge
bruikersdeel van de onroerend
goedbelasting of van het riool
recht is een mogelijkheid. Omdat
het verband tussen deze heffingen
en de kosten van afvalverwerking
niet bestaat, is het college ook
hiervan geen voorstander.
Op grond van de Afvalstoffenwet
is het mogelijk een heffing in te
voeren, die geen verband mag
houden met de hoeveelheid gepro
duceerd huishoudelijk afval en
clus alleen als een vast recht kan
worden geheven. In verband met
de gezinsgrootte mag een verlaagd
tarief worden gehanteerd.
Wanneer voor dit systeem zou
worden gekozen, kan de verkoop
van vuilniszakken van gemeente
wege worden gestaakt. Dit levert
de gemeente een besparing op van
58.000 gulden, zodat het te dek
ken tekort nog 'slechts' 552.214
gulden bedraagt. Vanwege kwijt
schelding wegens onvermogen
moet hier volgens het college nog
9000 gulden bij opgeteld worden.
Voor alleenstaanden wordt een
korting van 25% billijk geacht.
Het recht zou dan respectievelijk
74 en 55,50 gulden bedragen. Het
college denkt dat dit beleidsmatig
niet haalbaar zal zijn en richt zich
daarom naar de vorig jaar door
de raad aanvaarde bedragen. Voor
een gezin zou het recht dan 68
gaan bedrag en en voor al
leenstaanden 51 gulden. Daar
naast moet men in de winkel nog
zelf de zakken kopen.
De netto-opbrengst ramen b. en w.
op 400.000 gulden, wat een dek
kingspercentage van 72.44 bete
kent (Het huidige dekkingsper
centage ligt rond de 65).Bij een
forse stijging van de lasten bete
kent dit een geringe stijgirtg van
het recht en bovendien levert het
een laag dekkingspercentage op,
zo concludeert het college. Zij wil
dit tarief daarom ook als uiterste
minimum beschouwen. Morgen
middag brengt de commissie fi
nanciën een advies uit over deze
zaak.
Lievensberg: In ziekenhuis Lie-
vensberg te Bergen op Zoom
slaagden 11 kandidaten voor het
examen A-verpleegkundige.
Al jarenlang het adres voor vakkundige en vertrouwde aanpassing van:
Gediplomeerd F1DA lid Lid Ned. Vereniging voor Audiologie
Gediplomeerd electrotechnisch Ingenieur.
Met de auto voor de deur bereikbaar Ingang ook voor rolstoelen
geschikt Indien nodig ook bezoek aan huis.
Alle merken en typen hoortoestellen Leverancier van
ziekenfondsen Vervaardiging van oorstukjes en mini-in-oor
toestellen in eigen bedrijf Moderne test- en meetinstrumenten
voor controle en aanpassing van Uw toestel.
Gewaarborgde Service door:
Gratis halfjaarlijkse controle en service abonnement.
Gratis Proefperiode.
Advertentie I.M.
VERVOLG VAN PAG 1
Nadat in mei 1984 de vorige boot
een nieuwe eigenaar had gevon
den, kon in juni met de bouw van
de Pacific begonnen worden bij
constructiebedrijf C.M. v.d. Ho
ven in Tholen. Eerst was 't net een
geraamte van een grote vis, maar
op 28 november 1984 - weer de
verjaardag van Ina - kon de romp
gedraaid worden. Op een trailer
werd de bouw vervolgd en elk uur
vrije tijd stak Louis in de scheeps
bouw. In 1973 had hij al eens
plannen gehad om zelf een win-
terberging met jachtwerf te begin
nen in de buurt van het Schelde-
Rijnkanaal bij Oud-Vossemeer,
maar daarvoor kreeg Weterings
geen toestemming.
Zelf schepen bouwen, lukte wel.
"Na m'n eerste roeiboot wil je
steeds verder", zegt Louis Wete
rings. "Eerst wil je kunnen sla
pen, dan kunnen staan en vervol
gens streef je naar snellere boten.
Ik heb altijd zoiets gewild en 't al
lemaal zelf geleerd. De Pacific is
dan ook m'n laatste schip nog
niet." Er zijn al 5000 uren aan
besteed, waarvan 2000 aan het
casco.
Na de tewaterlating werd de mast
geplaatst en de tuigage aange
bracht. Louis Weterings zorgt zelf
voor de aftimmering en er moet
ook nog radar en navigatie-
apparatuur aan boord komen om
de geplande wereldreis te kunnen
maken. Tijdens de receptie in het
clubschip van de watersportvere
niging St. Annaland, de Buuten-
gaets, gaven velen een bijdrage
om de uitrusting te completeren
met een reddingsvlot.
