Dokter A.C.J. Noteboom 25jaar
huisarts in Sint-Annaland
Natuurvrienden Flipland
verzachten vogelleed
GezinsstudiedagTholen/Flipland
in teken van kleine gewassen
I
Propagandist niet-roken en enthousiast voor E.H.B.O.
Uitbreiding
De Meestoof
10
EENDRACHTBODE
Donderdag 17 januari 1985
"Daar ga je bijbehoren", concludeerden dhr. en mevr.
A.C.J. Noteboom-Klune, toen ze 22 januari 1960 in
Groningen een bloemstuk van de dorpsgemeenschap
Sint-Annaland op hun huwelijksdag ontvingen. Na
de huwelijksreis arriveerden ze met een auto vol ca
deaus en bloemen daadwerkelijk in St. Annaland,
waar 1 februari de huisartsenpraktijk van H.R.M.J.
van Es overgenomen werd. Het zilveren jubileum gaat
niet ongemerkt voorbij dankzij het feit dat het 25-jarig
huwelijksfeest in de Wellevaete gevierd wordt en
evenals in 1960 zal de dorpsgemeenschap opnieuw
van zich laten horen.
Samen gewoond
Landbouw
30 liefhebbers
Grote overgang
Denemarken
Niet zo flauw
Te zwaar
Leergierig
Waardering
Vogels hebben het door het strenge winterweer zwaar te verduren en bijvoeren is
dan ook beslist noodzakelijk. Op Sint Philipsland zijn de Natuurvrienden dage
lijks in de weer om het dierenleed enigszins te verzachten. Met graan, vis en brood
voorzien ze de vogels van voedsel. Desondanks kan men niet voorkomen dat met
name de zwakkere vogels door de kou worden geveld.
Wak
Reigers
Scholieren
Perspectief voor teelt erwten en blauwmaanzaad
Het thema van de gezinsstudiedag woensdag in de Wellevaete te Sint Annaland
luidde "Welke gewassen kan men telen om het arbeidsinkomen te verhogen?" en
naar aanleiding hiervan stonden de kleine gewassen, zoals erwten en blauw
maanzaad, volop in de kijker. Sprekers waren Ir. P.H.M. Dekker, medewerker bij
het P.A.G.V. te Lelystad en dhr. L.N. Bax, bedrijfvoorlichter Akkerbouw bij het
consulentschap voor de Akkerbouw en de tuinbouw te Goes.
Verveelvoudigd
Zaaien
Blauwmaanzaad
Forum-discussie
Vruchtwisseling
werkte in Groningen eerst op een
verzekeringskantoor en vervol
gens bij een reclamebureau. Om
evenals haar man de taal te be
heersen, ging ze au pair in Dene
marken werken bij een hoogleraar
in de theologie. In acht maanden
verhuisde die drie keer van een
klein dorp in Jutland tot vlakbij
Kopenhagen. In Groningen stu
deerden nogal wat Noren en
daardoor ontstonden er contac
ten, die Meagnes Noteboom de
kans boden, een paar maanden in
een hospitaal in Oslo te gaan
werken. Terug in Groningen werd
ze secretaresse bij een internist.
Daardoor was de gezondheids
zorg bekend toen I februari 1960
in St. Annaland de huisartsen
praktijk begonnen werd.
Het echtpaar Noteboom trok in
bij dokter van Es in de woning aan
de Voorstraat. "Twee jaar hebben
we daar in zeer goede harmonie
samen gewoond en ook heel ple
zierig samengewerkt. Hij wilde
mij als jongere collega al direct
verantwoordelijkheid geven en ik
heb veel van dokter van Es ge
leerd. Hij rookte altijd sigaren en
bij bejaarden die bijvoorbeeld een
maal per maand een injectie kre
gen. lag altijd een sigaar klaar.
Aan mij was dat niet meer bes
teed. Huisknecht Joh. Hage was er
dan goed mee of degene die con
tant betaalde, wat toen nog
voorkwam".
Er is inmiddels al heel wat veran
derd. Henny Theunisse is al acht
tien jaar de accurate en betrouw
bare assistente, terwijl mevr.
Kaashoek in het huishouden
helpt.
Mevr. Noteboom regelt de telefo
nische afspraken voor het spreek.-
uur. "Ik ben de kwaaie pier, al is
dat afspraak-spreekuur toch een
wezenlijke verbetering", vertelt
mevr. Noteboom. "De wachttijd is
beperkt, maar je moet wel als
buffer fungeren om het goed te
Dokter Noteboom vindt zijn hu
welijksjubileum overigens plezie
riger en belangrijker dan het feit
dat hij 25 jaar als huisarts werkt.
"Zonder goede steun ben je ner
gens in dit vak".
Ook de drie kinderen, allemaal in
St. Annaland geboren, fungeren
als achterwacht wanneer hun ou
ders weg zijn. Dat valt niet altijd
mee en de kleine Menno zei des
tijds dan ook wel eens: "Ik wil
nooit meer een pappie die dokter
is".
Noteboom (55) groeide temidden
van de landbouw op. Zijn vader
was een Zeeuwse boerenzoon uit
Wolphaartsdijk, die werk vond op
de proefboerderij van de Gronin
ger maatschappij van landbouw.
Hij bracht het later tot directeur
van het landbouwbedrijf, van de
stad Groningen, dat 1000 ha om
vatte. Zoon Adrie werkte in de
vakanties op het land. "Ik heb
veel boerenwerk gedaan. In 1946
en 1947 reed ik zelfs met de com
bines. Hij was opgegroeid in
Nieuw Beerta op het Groningse
platteland, een communistische
streek met momenteel ook een
vrouwelijke, communistische
burgemeester. "Ik werd al vroeg
voor kapitalist uitgescholden",
zegt Noteboom, die er toch ple
zierige jaren beleefde.
In Winschoten bezocht hij het
gymnasium, waarna eerst twee
jaar militaire dienst volgde voor
dat de medische studie aan de
rijksuniversiteit in Groningen be
gon.
De algemene huisartsenpraktijk
op het platteland vond de jonge
Noteboom het meest veelzijdig en
daarom zocht hij in het vakblad
naar vacatures. "In de stad Gro
ningen kon ik associëren met een
oudere huisarts, maar ik wilde
liever naar het platteland dan te
midden van het stadsgedoe wer
ken. Zo schreef ik op de adver
tentie van dokter van Es, maar er
waren dertig liefhebbers voor de
St. Annalandse praktijk. Een
maand voor ik afstudeerde, ging
ik naar St. Annaland. Op het sta
tion van Bergen op Zoom werd ik
afgehaald door Ria van Es en de
kunstschilder Leon Molendijk,
een vriend van de dokter, 't Was
november en bietentijd met regen,
mist en modder. Twintig kilome
ter lang na de Thoolse brug zag je
helemaal niks meer en toen had je
St. Annaland. 't Klikte meteen
tijdens de kennismaking. Het ging
ook snel, want meester Boot
kwam met de boeken op tafel en
ik moest meteen beslissen, 't Was
positief en begin januari heb ik
nog eens een week rond gekeken.
Toen kwam ik tot de ontdekking,
dat dokter van Es ook tanden en
kiezen trok. Daarom volgde ik
aan de Groningse universiteit nog
een spoedcursus en in 't begin van
m'n praktijk heb ik in noodgeval
len ook tanden getrokken. Vroe
ger waren de mensen niet zo ge
motiveerd om hun gebit te be
houden. Dat is nu veel beter", al
dus dokter Noteboom.
Voor mevr. Noteboom was de
overgang van de drukke stad
Groningen naar het kleine St.
Annaland groot. "Na zes jaar ver
loving waren we de koning te rijk
met onze zelfstandigheid, maar je
moest tegelijk de doktersvrouw
uithangen. In Groningen was ik
als 25-jarige een enthousiast hoc-
kyester en je trok er met vrien
dinnen ook gezellig op uit in de
stad. In St. Annaland was er 25
jaar geleden nog zo weinig te
doen. Je kon wel naar de hockey
club in Bergen op Zoom, maar de
afstand was ook niet zo gemakke
lijk te overbruggen. Toen ben ik
bij de oprichting van de gumnas-
tiekvereniging W.I.K. betrokken
geweest. Dan sprak je nog eens
andere jonge mensen. Na een jaar
werd Henk geboren en de verzor
ging van de kinderen eiste de
aandacht op".
De geboorte van de eerste klein
zoon op Zeeuwse bodem en ge
noemd naar z'n opa Henk was een
belangwekkende gebeurtenis.
"Vader en moeder waren de vol
gende dag al in St. Annaland,
maar bij de geboorte van de derde
(dochter Ingeborg) duurde dat
wel een paar weken", vertelt de
dokter.
De naam Ingeborg wijst op de
Scandinavische banden van de
fam. Noteboom. "In zomerva
kanties ging ik op de fiets naar
Denemarken en we hebben daar
nog steeds vriendschappen. In
Kopenhagen fietste ik met m'n
vrouw achterop, maar dat mocht
daar niet". Mevr. Noteboom
organiseren,. Als het spreekuur
vol zit, moet je mensen naar de
volgepde dag verwijzen, want de
visites wachten ook. En een puk
keltje waarmee men al drie dagen-
loopt, kan ook morgen nog be
handeld worden".
"De St. Annalanders zijn toch niet
zo flauw", vindt dokter Note
boom. "Er is reeël inzicht in wat
nodig is om naar de dokter te
gaan. Tijdens een weekenddienst
ben ik wel eens voor niets naar een
camping geroepen, maar dat is
minder prettig. Toen ik kwam,
was Pietje al weer elders aan het
spelen. De weekenddienst is
overigens wel een vooruitgang.
Twee dagen hoef je niet naar de
bel of de telefoon en je kunt rustig
slapen. De dienstverlening is even
goed, want we dragen de patiën
ten goed aan de collega's over.
Sinds de komst van dokter Jans
sen in St. Maartensdijk is de
weekenddienst 1 keer per vier in
plaats van drie weken geworden".
Dokter Noteboom ziet zich als
huisarts als centraal hulpverle-
ningspunt voor alle mensen. "Wij
vangen de narigheid heet van de
naald op. Je hebt nu oneindig veel
gesprekken over problemen.
Vroeger nam men dat als bij het
leven behorend, tegenwoordig wil
men meer voorlichting. Door de
mondigheid van de patiënt heb
ben we meer werk gekregen. Je
weet overal wat van en als apot
heekhoudend huisarts op het
platteland doe je nog veel zelf."
Dokter Noteboom vindt de
doorsnep St. Annalander te zwaar.
"Wij hebben thuis ook geslacht,
maar vroeger deed men veel meer
lichamelijke arbeid. Eten de ou
deren worst en spek, de jeugd
snoept en eet chips en frikandel-
len. 't Kost moeite om het eten te
laten. Men wil er wel tabletten
voor slikken en dat is toch wat
vreemd. Je moet alles met mate
doen. Af en toe een sigaretje ro
ken, kan men echter niet. 't Is alles
of niets en daarom ben ik propa
gandist van het niet-roken. Lang
durig roken is ongezond, daarvan
heb ik al zoveel narigheid gezien.
Op onze receptie in de Wellevaete
zullen er dan ook geen rookwaren
gepresenteerd worden.
In tal van gezinnen zijn er ook al
coholproblemen. Dat is triest voor
de verslaafde, zijn gezin en zijn
werk. "'t Betekent nogal eens de
ondergang". Dokter Noteboom
merkt in de Voorstraat zelf nogal
eens wat van lawaaierige cafébe
zoekers. "Er zijn meer excessen
dan vroeger en de Voorstraat
wordt er niet beter op, maar toch
is de dorpse gemoedelijkheid in
St. Annaland wel gebleven".
Naast zijn dagelijks werk zet dok
ter Noteboom zich al vele jaren in
voor de ehbo-vereniging. "Dat
gaat allemaal plezierig, want de
mensen zijn zeer gemotiveerd,
enthousiast en leergierig. Het
bestuur is ook zeer ondernemend
en daardoor hebben de EHBO-
afdelingen in St. Annaland en
Stavenisse 't ook ver gebracht.
Zelf houd ik de intercollegiale
toetsing en nascholing ook bij. We
doen dapper mee en onlangs wa
ren dokter v.d. Bel en ik de oudste
deelnemers. Tot m'n 70ste zal ik
niet doorgaan, want je moet
plooibaar zijn en dat neemt met
de leeftijd af. Om het vak goed bij
te houden, moet je enorm veel li
teratuur doornemen, maar dit
werk is en blijft interessant.
Toch neemt ook de bemoeizucht
can de overheid toe. Er wordt
meer en meer vergaderd en de
papieren rompslomp groeit. Als
secretaris van de Thoolse huisart
sen vereniging heb je contacten
met vele instanties en je moet ge
zamenlijke standpunten innemen
op diverse terreinen. Bij die bal
last is toch een hoop flauwekul en
trammelant dat weinig zoden aan
de dijk zet".
Dokter Noteboom beleeft meer
plezier aan klokken en auto's, die
hem bijzonder boeien. Zijn vrouw
is meer dierenachtig. Het paard en
de twee pony's zijn inmiddels wel
verdwenen, maar de drie poezen
en de hond eisen ook hun verzor
ging-
Bijna 25 jaar werkt het doktersge
zin Noteboom nu in St. Annaland
en verschillende inwoners hadden
•ze daar al op attent gemaakt.
"Sommigen zijn heel goed in data
als verjaardagen e.d. er is ook veel
medeleven met alles en wanneer
je huis vol bloemen en kaarten
staat, doetje dat erg veel goed. 't ls
ook wel leuk dat de zilveren
praktijk samenvalt met het 25-
jarig huwelijksfeest en dat we wat
kunnen doen. Zonder dat laatste
was er geen receptie in de Welle
vaete geweest. Nu kun je de
waardering over en weer uitdruk
ken. Bij een jong gezin waar je
twee vlotte bevallingen hebt ge
daan, ligt dat wel anders, inwo
ners waarje vaak komt. Het trieste
is. dat mensen waarvoor je je veel
hebt ingezet, inmiddels zijn <WfiC-0
leden", zo besluit dokter Note
boom. Hij is ook al 25 jaar lang
huisarts in St. Annaland, een
kwart eeuw.
Tijdens een tocht over Sint Phi- overtuigt de Natuurvrienden van
lipsland zaterdag troffen de Na
tuurvrienden drie dode vogels
aan, terwijl een tamme eend van
een gewisse dood werd gered. Bij
"Het bos van Klompe", aan de
oostkant van Flipland, zat het dier
in een dik bevroren sloot en om
dat een tamme eend niet gewend
is zelf zijn voedsel te zoeken, was
ingrijpen noodzakelijk. Eén van
de leden van de Natuurvrienden,
Wouter Hoek, zorgde voor de op
vang van de zwemvogel door hem
bij zijn soortgenoten in de brand-
vijver van de Tramput te zetten,
waar de eend van een regelmatige
voedselaanvoer verzekerd is.
Fervent natuurliefhebber en
trouw lid van de Natuurvrienden,
Matthijs Bakker, maakte met een
bijl wakken in het zeker tien cm.
dikke ijs van Bruintjes Kreeke en
De Luijster. Zodoende hebben de
vogels een plek om hun vleugels
in het water uit te slaan. Een na
tuurlijk verwarmingssysteem
zorgt er bij de dieren voor dat ze
niet bevriezen.
De dode vogels stuurt Bakker
naar een laboratorium in Goes
waar ze worden gewogen en nader
onderzocht. "Een naar werkje",
zei Bakker, "maar het is de wet
van de natuur: de zwakke dieren
moeten plaats maken voor de
sterke".
Het graan dat bij onder andere de
eendenkooi. Bruintjes Kreeke,
Het bos van Kloiïipe en op de be
graafplaats van Sint Philipsland
rijkelijk werd gestrooid, was gratis
beschikbaar gesteld door land
bouwer J. van Strien aan de Lan-
geweg in Anna Jacobapolder.
Vishandel Schot uit Tholen gaf
ongeveer veertig kilo vis.
Hoewel veel vogels, zoals kieviten
en ganzen, de ergste kou hebben
ontvlucht en naar onder andere
Engeland zijn getrokken, komt
men tijdens een tocht over Sint
Philipsland nog talrijke overwin
teraars tegen. Horden rotganzen
en eenden werden gesignaleerd,
terwijl reigers, meerkoeten, dood-
aards en waterhoentjes zich even
eens veelvuldig lieten zien.
De aanblik van al deze vogels
de noodzaak van hun inspannin
gen. "Ik voer de vogels nu al en
kele dagen bij en als ik dan zie dat
het voedsel in een mum van tijd
weg is, schenkt je dat veel voldoe
ning", zegt Matthijs Bakker.
Mw. J. Trip-Meuring uit de Hik-
kepolder bij Oud Vossemeer heeft
zich eveneens het lot van de door
kou en bevriezing bedreigde vo
gels aangetrokken. Elke dag voert
zij op een vaste plaats in de polder
een zevental reigers met visafval,
dat ze zelf bij diverse vishandels
gaat ophalen. Het aantal reigers
dat de plaats weet te vinden,
neemt vrijwel dagelijks toe, zodat
gerust van een zwerm gesproken
mag worden. De vogels vechten
om het kleinste visje. Zonder de
hulp van mw. Trip zou de strenge
winter voor deze statige dieren
funest zijn.
Met de aanhoudende winter nam
het gemeentebestuur van Tholen
het initiatief om de nog aanwezige
of aankomende vogels een ex
traatje te bezorgen. Daartoe zijn
leerlingen van kleuter-, lager- en
voortgezet onderwijs uitgenodigd
om overschot van brood of ander
voedsel mee te brengen naar
school De plantsoenendienst
komt het dagelijks ophalen om
het voedsel naar plaatsen te bren
gen, waar meerdere vogels ver
toeven. Zo wordt gepoogd, zoals
dat al in St. Philipsland begon,
zoveel mogelijk vogels een over
levingskans te bieden in een barre
winter.
Dokter en mevrouw Noteboom-Klune uit Sint-Annaland vieren
dat ze een kwart eeuw de huisartspraktijk uitoefenen.
•aterdag 26 januari in de Wellevaete hun zilveren huwelijksfeest, alsmede het feit.
De organisatie van de studiedag
was in handen van de Vereniging
voor Bedrijfsvoorlichting Tholen
en St. Philipsland, de ZLM-kring
Tholen en St. Philipsland, de
agrarische commissie van de Ned.
Bond van Plattelandsvrouwen en
de RAK Tholen en West-Brabant
in samenwerking met het Consu
lentschap voor de Akkerbouw en
de tuinbouw te Goes.
Voorzitter van de Ver. voor be
drijfsvoorlichting Tholen en St.
Philipsland. dhr. M. Ph. v.d.
Weele uit Sint Annaland. noemde
in zijn openingswoord het thema
een niet zo eenvoudige stelling.
"Maar anders zouden we er ook
geen hele dag aan wijden", zei v.d.
Weele. "Een grotere belangstel
ling voor kleine gewassen noem ik
een positieve ontwikkeling. Met
meer soorten is een betere
vruchtwisseling mogelijk en met
meerdere gewassen in het bouw
plan moet het mogelijk zijn een
betere opbrengst te bereiken".
Ir. Dekker sprak over "De teelt
van peulvruchten", toegespitst op
landbouwerwten. conservenerw-
ten en tuinbonen. "De groene
erwt staat sterk in de belangstel
ling", zei Dekker. "De teelt is in
1984 verveelvoudigd, wat onder
meer komt door de gegarandeer
de minimum EEG prijs. Dit is
aantrekkelijk voor de telers. De
prijs is in de jaren "79-"82 flink
opgetrokken met zes tot zeven
cent per jaar. Nu is er echter een
kleine prijsdaling geconstateerd.
De vraag naar erwten is enorm,
denk alleen maar aan de meng
voeder-industrie, waarvoor jaar
lijks vele tonnen worden inge
voerd".
Verder ging ir. Dekker in op de
behandeling van de erwt. "De be
mesting is vrij miniem. Er is wei
nig stikstof vereist. Van een start
gift is nauwelijks effect te ver
wachten. Fosfaat en kali worden
in gelijke mate toegepast als bij de
aardappel, terwijl een toevoeging
van mangaan met name op de
Thoolse grond kwaliteits- en op-
brengstverhogend werkt".
"Met proefvelden in de Noor
doostpolder hebben we inmiddels
belangrijke feiten met betrekking
tot de erwt kunnen constateren",
zei Dekker. "Het ras "Finale"
komt het beste uit de bus; de op
brengst van een proefveld met dit
soort was beduidend hoog".
Wat betreft het zaaien gaf ir.
Dekker de voorkeur aan precisie-
zaai. "Bij een laag plantgetal is et-
een hogere opbrengst met preci-
sie-zaai dan met nokkenrad-zaai
"Met spuiten hebben de teLers
vaak de neiging routinematig Ro-
nilan te gebruiken. Dit is echter af
te raden. Noodzaak is voorbehoe
dend spuiten. Het gevolg hiervan
is een belangrijk hogere op
brengst. Allerlei ziekten kunnen
de erwt parten spelen. Bij het
zaaien zijn dit onder andere bo
demschimmels en trips, terwijl
ook de vogels veel schade kunnen
aanbrengen. Tijdens de opkomst
is de bladrandkever een te ver
wachten vijand. De bloemen
worden bedreigd door de kriop-
made, trips, luis en de peulboor-
der. Bij de oogst dient men maa
tregelen te treffen tegen botryti^.
De onkruidbestrijding bestaat
met het zaaien voornamelijk uit
het toepassen van bodemherbici-
des Bij opkomst zijn Ivosit, Basa-
gram en Dinoseb mogelijke bes
trijdingsmiddelen, terwijl in de
oogsttijd Reglone gebruikt
wordt", aldus Dekker.
Ir. Dekker zei verder dat er twee
soorten erwten bestaan: de nor
male en de semi-bladloze erwt. De
teelttechniek van tuinbonen en
doperwten wijkt nauwelijks af van
die van gewone erwten. Bij do
perwten heeft men vaak met con
tractteelt te maken, wat wel in
houdt dat je je aan de eisen van de
afnemer moet houden", aldus
Dekker. "Het is echter wel zo dat
men dan zeker is van afzet van de
produkten".
Dhr. Bax ging dieper in op de teelt
van blauwmaanzaad. Hij toonde
zich aanvankelijk erg optimistisch
.1" ■1011
De Natuurvrienden uit St. Philipsland is bezig met het strooien van voed se! op een vrij gemaakte strook op de nieuwe begraafplaats. Matthijs
Bakker, beheerder die eerder hielp bij restauratie van de eendenkooi te Anna Jacobapolder, alsrriede Wouter Hoek van gemeentewerken zorgden
voor de begeleiding van de jongeren.
wat betreft knelpunten. Hij
noemde er slechts enkele: de op
komst, het onkruid (met name
melde) en het legeren. "Het laat
ste jaar is er net als bij de erwten,
een behoorlijke uitbreiding van
blauwmaanzaad-teelt te constate
ren". zei Bax. "Met name in Zee
land. West Brabant en in de IJs-
selmeerpolders is de teelt het
meest geconcentreerd. Voor de
grond moet vooral gelet worden
op de structuur en conditie. Kalk-
houdende goeddoorlatende
grond, bijvoorbeeld klei- of zand
grond. is het beste'. Erg belangrijk
is dat de grond goed vlak is.
Zwaartegrond dient eerst bewerkt
te worden met een cultivator". De
grond moet goed verkruimeld
zijn, maar ook weer niet té fijn,
met zo weinig mogelijk sporen in
dezelfde richting. Wat betreft de
vruchtopvolging: blauwmaan
zaad kan na alle gewassen geteeld
worden"
"De rassen "Marianne" en "Mar-
loes" worden beide in ons land
verbopwd. Marianne is een ras
van een goede kwaliteit. Van
Marloes is de kwaliteit minder.
Deze plant wordt meer geteeld
voor de bol".
Als zaaitechniek gaf Bax de voor
keur aan precisie-zaai, terwijl fos
faat en kali bij goede omstandig
heden als bemesting achterwege
kunnen blijven. Als onkruidbes
trijding is Asulox het minst scha
delijk. mits direct bij het zaaien
gebruikt. Dit tegen de onkruiden
duist, straatgras en steenraket. Bij
een hoogte van 5 cm. kunnen wit
te kruidde, klein hoefblad, melk-
distel, nachtschade en herderstas
je het blauwmaanzaad in de groei
belemmeren. Ziekten en plagen
die de plant schade berokkenen
zijn-trips, zwarte luis, valse meel
dauw, de blauwmaanzaadgal-
wesp(die onder andere in Wal
cheren- voorkomt), de verdor-
ringsziekte en de rattekeutelziek-
te. Desondanks is blauwmaan
zaad een tamelijk probleemloos te
verbouwen produkt", besloot Bax
zijn betoog.
Tijdens de forum-discussie onder
Het streekmuseum "De Mees
toof' in Sint Annaland heeft be
hoefte aan uitbreiding van ten-
toonstellings- en opslagruimte.
Bij overname van het voormalige
gebouw van de openbare biblio
theek in Sint Annaland werden
hierover al suggesties gedaan.
Men dacht toen dit gebouw te
bestemmen als peuterspeelzaal en
de in de buurt van het streekmu
seum gelegen huidige peuter
speelzaal ter beschikking van het
museum te stellen.
Door de inmiddels aan de vroe
gere bibliotheek aangebrachte
vernielingen en de voor het ge
bruik door de peuterspeelzaal
noodzakelijk te treffen voorzie
ningen, werd dit een te dure op
lossing. Verplaatsing van dit ge
bouw naar het streekmuseum
vergt trouwens een te hoge inves
tering.
Uitbreiding van de schuur van het
museum is een oplossing voor het
leiding van de voorzitter van de
ZLM kring Thole en Sint Philips
land dhr. M.C.J. Kosten kwamen
heel wat vragen boven water. Fo
rumleden waren de twee sprekers
en dhr. A. Loeve, velddirecteur bij
Cebeco Zuid-West te Zierikzee.
Dhr. Loeve zei na een vraag over
de marktontwikkeling van de erwt
de indruk te hebben dat er geen
prijsval bij erwten op komst is.
"Het prijsniveau kan het komen
de seizoen eventueel met vier
procent zakken, maar meer toch
echt niet", veronderstelde Loeve.
"De afbraak van de tarwe-prijzen
door de EEG is nog steeds aan de
gang, wat een gedeeltelijke ver
schuiving naar het kleine gewas
teweeg kan brengen". Loeve zei
verder op de lange duur een ver
betering van de kwaliteit van het
blauwmaanzaad-ras Marloes te
verwachten. Er is een zekere
markt voor, met name door' de
codeine dat uit de bol gehaald
wordt. Oost-Europa is de grootste
leverancier van Marloes aan Ne
derland met een produktie van
70.000 ha. Nederland steekt daar
met 2500 ha. nog maar magertjes
bij af'.
Andere kleine'gewassen, die als
alternatief voor blauwmaanzaad
en de erwt zovden kunnen dienen
zijn bijvoorbeeld graszaad, witlof
en bloemzadenteelf'.
lng. J.M. v.d. Weele, bedrijfsdes-
kundige bij het Consulentschap
voor de Akkerbouw en tuinbouw
te Goes, noemde de kleine ge
wassen geen alternatief voor met
name aardappelen. "Ze zijn ech
ter wel aantrekkelijk als vrucht
wisseling. We mogen blij zijn dat
er in het zuid-westen nog meer is
dan alleen tarwe, aardappelen en
bieten", zei v.d. Weele. "H et is wel
uitkijken geblazen, dat we de
kleine gewassen niet groot willen
maken door ze te forceren met
bijvoorbeeld meststoffen".
"Ik waarschuw echter niet te gaan
produceren voor een markt zon
der afzet. Een houding van "ik zie
wel" behoort tot de verleden tijd.
Een afzet moet er voor de pro
dukten zijn. In het wilde weg iets
telen, kan vandaag de dag niet
meer".
V.d. Weele zei verder over
blauwmaanzaad: "De rassen Ma
rianne en Marloes hebben schone
namen; Marianne is echter be
trouwbaarder dan Marloes".
"Als advies wil ik u de raad geven:
Probeer de teeltkennis te vergro
ten door gezamenlijk overleg.
Wiedt niet alleen in uw akker,
probeer van de ervaringen van uw
collega's te leren", aldus v.d.
Weele.
ruimteprobleem. Gebleken is. dat
men door verlenging van deze
schuur een voor exposities ge
schikte ruimte kan creëren, terwijl
daarbij nog een voor opslag en
eventueel later als expositieruimte
te gebruiken zolder gemaakt kan
worden. De kosten zijn geraamd
op 95.000 gulden. Door wijziging
op onderdelen van het ontwerp
plan is een kleine bezuiniging
mogelijk. Het gemeentebestuur
stelt voor krediet voor de uitbrei
ding beschikbaar te stellen.
ESLAAGD
DUS GEFELICITEERD
Aan de Burgemeester Bouwense-
school voor Lager Technisch On
derwijs te Sint Maartensdijk
slaagden voor het Gronddiploma
booglassen: A.L. Molenaar uit
Tholen en J.C. Kwaak uit Sint
Maartensdijk. Voor het Vakdi
ploma booglassen slaagden G.P.
Wiens uit Tholen, J. Zalm uit Sint
Maartensdijk en M. den Braber
uit Stavenisse.
