School
upinammnding.
«SChoal mat bet
iglö
Oud- Uobbe^amc
Stichting Welzijn
Ouderen
wil uitbreiding commissies
Informatie
recreatie
Foto's
nabestellen
iïleJt dL&ïfcjbel. t
Donderdag 3 mei 1984
eendrachtbode
19
HET OERWOUD EN DE
BOSBOUW
De in- en uitvoer van Suriname
TROPISCHE
GENWOUDEN
RE-
SURINAME IN HET
ALGEMEEN
MEDISCHE HULP
De bosnegers
VISSERIJ
DE ZENDING
TALEN
VOLKSLIED
VAN SURINAME
De leeftijd van
de bevolking
Suriname
De ligging
van Suriname
LANDBOUW EN VEE
TEELT IN HET OER
WOUD
Onafhankelijkheid
LANDBOUW EN VIS
SERIJ
DE INDUSTRIE
Voor de stichting Welzijn voor Ouderen is in Poort
vliet en Tholen een plaatselijke commissie actief. De
ze commissies, die zijn opgericht door de functionaris
gecoördineerd bejaardenwerk, hebben als doel: Het
verzamelen van knelpunten in de directe woonomge
ving van ouderen, het bespreken ervan en ze onder de
aandacht brengen van de verantwoordelijke instan
ties. Het is de bedoeling dat er in de toekomst in elke
kern een commissie Welzijn voor Ouderen actief
wordt, zodat eventuele problemen snel onderkend
kunnen worden.
Obstakels
Bestuur
Twee inwoners bij
Prinses Juliana
Kunstproject
Zeeuwse Delta
Verbetering
provinciale
welzijnsplanning
Ter geleqenheid van de 40ste
jaargang van de
Eendrachtbode presenteert
zich deze week de
School met de Bijbel te Oud-Vossemeer
Burg. Versluysstraat 14
Personeel: B. Biesheuvel, H.W. v.d. Kaa
Handwerken: Mej. Quist
Aant. leerlingen: 45
Hartelijk gefeliciteerd "Eendrachtbode" met het feit dat je aan je
tweede jeugd mag beginnen. Het leven begint immers met de 40. We
hopen dat je nu deze mooie leeftijd bereikt hebt ons gezapige dorps
leven wekelijks zult blijven verfrissen met je lezenswaardige artikelen.
Onze school mocht ook een jubileum vieren (zij het op sobere wijze),
een stilstaan bij het wel en wee van 80 jaar Chr. Onderwijs in Oud-
Vossemeer. We zijn de oudste Chr. School van het eiland, ook de
kleinste. Wie echter het kleine niet eert, is het grote niet weerd. We
hebben als school dus de leeftijd der zeer sterken bereikt en op zo'n
leeftijd mag je meepraten en moet je wel eens wat kunnen zeggen.
Goed, laten we dan eens enkele plaatjes bekijken uit ons lange
schoolleven tot lering en misschien een enkele keer tot vermaak. Op de
grens van de 19e,en 20e eeuw werd in Oud-Vossemeer de vereniging
een School met de Bijbel opgericht. 3 Jaar later kregen de statuten
koninklijke goedkeuring. Het eerste hoofd van de school, de heer
Goedhart, is in het harnas'gestorven na 27 jaar van trouwe arbeid.
Toen in het begin van de 20e eeuw werd gevraagd een school van 3
lokalen en een schoolhuis te bouwen, kon de pas opgerichte vereni
ging volstaan met het neertellen van 9400,— r»aar het jaarsalaris van
een onderwijzer bedroeg dan ook in 1904 slechts ƒ550,— per jaar.
Gelukkig dat er nog geen auto's door deze stille eilandelijke dorpen
reden, want het zou geen schoolmeester gegund zijn geweest, zich op
een dergelijke comfortabele snelle manier te verplaatsen. Nu we het
toch over geldzaken hebben: het loon van de schoonmaakster, tevens
kachelaanmaakster, bedroeg in de zomer 80 ct per week, terwijl daar in
de winter een verhoging van 90 ct. per week bij kwam. In oktober 1919
streek het toenmalige schoolbestuur over zijn hart en verhoogde de
winterinkomsten met 5 ct. per week en trok de zomertoelage zelfs op
van 80 ct. naar 1Wie in 1984 in de avondlijke uren in de buurt van
onze sportvelden komt, merkt nauwelijks, dat de duisternis reeds is
gevallen, je baadt in een overvloed van licht. In 1914 was dat anders. Bij
het plannen van de ouderavond werd besloten dit bij lichte maan te
laten plaatsvinden. Sommigen beweren, dat alles wat geweest is, zich
telkens herhaalt, anderen zeggen dat de geschiedenis "eenmalig" is.
Misschien hebben beiden gelijk. In ieder geval gebeuren er nu dingen,
die weleer ook zijn geschiedt. Bij een vacature voor onderwijzers
meldden zich in 1917 83 sollicitanten. Zou het bestuur toen ook ge
dacht hebben aan die 82 teleurgestelden? Ik hoop dat de besturen van
de scholen dat nu in ieder geval wel doen. Op 19 april 1921 vond er een
belangrijke bestuursvergadering plaats. Besloten werd de voorgevel
van het huis van het hoofd der school te schilderen voor de prijs van
40,—. Ook werd op deze vergadering een verzoek van de zangver
eniging om een lokaal van de school te mogen gebruiken om potver-
tering te houden afgewezen. Waarschijnlijk met de gedachte: wij willen
geen potverteerders en geen pottenkijkers. In 1923 besloot de ge
meenteraad om per leerling ƒ9,20 te besteden. In 1932 werd onze
school bezocht door een wereldreiziger. Nadere bijzonderheden wor
den over dit heerschap niet gemeld. Toch moet dit gebeuren van
belang geweest zijn, gezien het feit, dat het in de notulen moest worden
opgetekend. In 1934 werden de schoolbanken geverfd voor 2,— per
bank. Mooi dat het er af kon. De dertiger crisisjaren zullen ook onze
school geen rijke beurs bezorgd hebben. In maart 1935 deelt de voor
zitter van het schoolbestuur in een vergadering mee, dat de gemeente
lijke vergoeding tot de helft is gedaald. Zo bont maakten we het ge
lukkig tot nu toe niet mee. Er werd in dat jaar een kwekeling met akte
benoemd, die een salaris ontving van 35,— per maand. En wij maar
klagen over onze salariskortingen. Anno 1934 werd er een nieuwe
Spelling ingevoerd. Er staat niet bij wie daar het meest verheugd over
waren: de docenten of hun pupillen. In dit jaar werd er ook met ver
volgonderwijs begonnen in de vorm van avondschool. Men wist van
wanten in die tijd. In 's-Hertogenbosch staat op het stationsgebouw:
"Al reizend ervaart men het leven, vreemder, overal anders overal
eender". Met een kleine variatie op deze versregels zou je ook dit
kunnen zeggen van een klein reisje door de schoolgeschiedenis nl.
altijd anders, altijd eender. Uit de notulen van 1936 blijkt, dat er een
leerkracht ontslagen moest worden tengevolge van bezuinigingsmaat
regelen en een dalen aantal leerlingen. Als je dit lees kan dit verslag
zijn van de bestuursvergadering van 1984. Uit de oorlogsjaren is be
kend, dat de verduistering van één lokaal noodzakelijk was, om lich-
tuitstraling te voorkomen. Zorgen, die ons gelukkig vreemd zijn. Wat is
een volk zijn vrijheid waard. In 1948 werden de eerste verkeerslessen
gegeven op school. Toch zou men toen geen voorstelling hebben
kunnen maken, hoeveel problemen het verkeer nog eens zou opleve
ren. Omstreeks de jaarwisseling 1966/1967 mochten wij de nieuwe
woning van de school betrekken en in 1970 vond de officiële opening
plaats van de nieuwe school door de eerste burger van de toen nog
bestaande gemeente Oud-Vossemeer. Nu werken wij al weer 13 jaar in
dit schoolgebouw. Tachtig jaar overziende moeten we constateren:
het was een tijd van zorgen en zegen. Wat ons betreft: wij proberen op
school te werken winstputtend uit de rijke ervaring van een voorge
slacht en tevens met de gedachte dat de onderwijsvernieuwers onzer
dagen ook wel een iets leerzaams te bieden hebben. Volmaakt zal ons
werk nooit worden. We proberen het beste ervan te maken in de
wetenschap, dat hij die droeg ons voorgeslacht, ook onze gids wil zijn.
B. Biesheuvel
De bosbouw is een belangrijke
bron van inkomsten. 80% van
de oppervlakte van Suriname is
bedekt met bossen. Het be
langrijkste in het oerwoud is de
Houtmaatschappij, maar ze
hebben met enkele problemen
te kampen, een van die proble
men is dat er te weinig afvoer-
wegen zijn. Bovendien zijn de
bossen daar zeer heterogeen,
dat betekent dat de boomsoor
ten daar door elkaar staan. Na
de Tweede Wereldoorlog was
er veel hout nodig, omdat er
zoveel huizen verwoest waren.
De firma Bruynzeel zag kans
om voor 'een klein prijsje toe
stemming te krijgen om 25 jaar
lang op een terrein van 50.000
ha. hout te mogen kappen.
Bruynzeel maakte een grote
winst en nam de Bosnegers
hun broodwinning af. Toen
kwam er een nieuwe regeling,
Bruynzeel moest een deel van
de winst aan Suriname geven,
maar de grootste winst bleef
voor Bruynzeel.
hr. kleuterschool in het oerwoud.
De export.
Suriname exporteert veel
bauxiet en bauxietprodukten,
90% van de inkomsten komt via
de bauxiet. Suriname expor
teert verder nog enkele land-
bouwprodukten: rijst en citrus
vruchten. Andere uitvoerpro-
dukten zijn garnalen en hout.
De meeste van deze produkten
zijn grondstoffen. De uitvoer is
De tropische regenwouden
vindt men in het Amazone
gebied van Zuid-Amerika.
In het werelddeel Afrika
vindt men ook een tropisch
regenwoud. Waar het oer
woud nog in gesloten vorm
voorkomt, heerst er een
weelderige plantengroei.
Het oerwoud kent in totaal
meer dan 300.000 planten
soorten. Bijvoorbeeld: or-
chideën, begonia's en
Aronskelken. Daarboven
vindt men de palmbomen.
Cacaobomen zijn niet zo
hoog. Hoge bomen tot meer
dan 60 meter hoog noemt
men woudreuzen. Ze ge
bruiken per dag meer dan
300 liter water. Door de
zware regenval in het tropi
sche regenwoud groeien de
planten heel erg snel. De
bladeren geven veel water
af aan de lucht, daardoor
blijft de lucht vochtig. In
zo'n gebied ligt nu Surina
me.
Marco en Bouke
Suriname is een land van erg
veel schoonheid. Bloemen die
hier in de kassen worden ge
kweekt, groeien in dat land in
de vrije natuur. Dat kun je je in
ons kikkerlandje niet voorstel
len. En vruchten zijn ook van
dat soort waarvan je zegt "Dat
dat nu echt allemaal geïmpor
teerd moet worden" Maar ja
het is nu eenmaal zo dat ons
land er te koud voor is. Voor
veel vruchten is het in ons land
te koud, bijvoorbeeld de si
naasappel en de banaan. De
rivier is ook een van de
schoonheden van Suriname.
De stroomversnellingen in het
binnenland zijn ook heel mooi.
Judith
Wat de medische hulp betreft:
er is een dokter die op gere
gelde tijden naar de dorpen
komt om spreekuur te houden.
In de plaats Boesoegroenoe is
een ziekenhuis en een polikli
niek. Dankzij de medewerking
van de bevolking is er in dit ge
bied geen malaria meer. Vroe
ger was dat hier een veel voor
komende ziekte, die werd
overgebracht door malaria
muggen. Nu zijn er niet veel
muggen meer, op sommige
plaatsen heb je wel last van
vliegen. De dorpen Njeng Ja
cob en Boesoegroenoe heb
ben een landingsbaantje voor
vliegtuigen. Wie ernstig ziek i§
en thuis niet beter kan worden
wordt per helicopter of per
vliegtuig naar een ziekenhuis
in de grote stad gebracht en
daar behandeld, maar dit komt
zelden voor. Beenbreuken,
ernstige verwondingen en be
paalde ziekten worden door
mensen uit de eigen bevolking
genezen. Maar hoe lang nog?
Het prachtige binnenland
stroomt leeg en als het zo
doorgaat woont er straks nie
mand meer.
Suriname h,eeft een tropisch
klimaat. Het is er warm en
vochtig. Veel ziekten worden
veroorzaakt door dat klimaat:
filaria, malaria, bilharzia en
wormziekten. Er zijn ziekten
die door insekten (muggen en
vliegen) of door vliegen wor
den overgebracht. Er zijn ook
ziekten die veroorzaakt worden
door de slechte leefomstan
digheden: slecht drinkwater,
bouwvallige huizen, geen goe
de riolering, armoede en on
dervoeding. Als je geen geld
hebt voor eten of kleren heb je
meer kans om ziek te worden.
De mijnwormziekte bijvoor
beeld krijg je overal door het
lopen op blote voeten. Als je
deze ziekte hebt, heb je geen
kracht meer om te lopen. Veel
mensen hebben geen geld om
schoenen te kopen. Er zijn ge
noeg artsen in Suriname, maar
ze werken bijna allemaal in Pa-
rimaribo. In het binnenland zijn
er te weinig doktoren en te
weinig ziekenhuizen, zodat de
patiënten soms over grote af
standen moeten worden ver
voerd. Behalve het brengen
van het Evangelie betekent
zending voor de Hernhutters
ook het geven van onderwijs en
het verlenen van medische
hulp. In de oorlogsjaren was er
zendingsgeld opgespaard. Van
dit geld bouwde men na de
oorlog een hospitaal. Dit hos
pitaal kreeg de naam Prinses
Juliana Zendingshospitaal en
werd geopend op 20 oktober
1947.
Leon
I.
De Bosnegers wonen in
hutten. De hutten worden
van hout en riet gemaakt.
Sommige hutten staan op
hoge palen. In de voorkan
ten worden allemaal figuren
gesneden. De Bosneger
dorpen liggen bijna alle
maal langs rivieren. De hui
zen zijn driehoekig van
vorm. Andere huizen staan
op kleine paaltjes. Ze heb
ben allemaal een trapje naar
de deur. Achter de huizen
staan hoge palmbomen. De
Bosnegers maken zelf bij
len, speren, pijl en bogen,
messen en boten. De boten
maken ze van boomstam
men. De boomstammen
worden uitgehold met bij
len. Dan leggen ze er ge
droogde palmbladeren in.
en steken ze in brand. Als hij
vergenoeg is uitgebrand
maken ze het vuur uit. Als
de boot klaar is duwen ze
hem in het water en kijken of
hij niet lek is. De vrouwen
zijn ook druk in de weer, ze
stampen de rijst en bakken
er grote ronde koeken van.
JAN WILLEM
voornamelijk gericht op Ameri
ka en de E.E.G. (Europese
Economische Gemeenschap).
Dat is een groep landen in Eu
ropa waar ook Nederland bij
hoort.
De import
Suriname moet veel levens
middelen invoeren zoals: vlees,
zuivelprodukten, graan, vruch
ten en groenten. Verder nog
meubelen, kleding, medische
artikelen, machines en auto's.
Dat zijn allemaal produkten
waar veel werk aan geweest is
in buitenlandse fabrieken, dus
kosten deze produkten erg veel
geld. Het blijkt dat de uitgaven
van Suriname veel en veel gro
ter zijn dan de inkomsten. Dat
komt vooral daardoor, dat de
invoer veel groter is dan de uit
voer.
MARCO
Suriname ligt aan de Atlanti
sche Oceaan. Vanouds leven
de oorspronkelijke bewoners
van de visvangst. De zoetwa
tervisserij stelt in Suriname niet
veel voor. In het meer van Bro-
kopondo zit niet genoeg vis om
veel te kunnen vangen. De
zoutwatervisserij is belang
rijker, vooral de garnalen-
vangst. Japanse, Duitse en
Amerikaanse ondernemingen
beconcurreren elkaar voor de
Surinaamse kust. Zij hebben
grotere schepen dan de Suri-
namers. De Surinaamse vis
sers moeten hun vangst zo
gauw mogelijk verkopen, an
ders bederft de vis. Opkopers
kopen de vis voor een prikje en
vervoeren die naar de markt.
Suriname voert ook gezouten
vis in. Vis is een zeer gezond
eten. In de vissen zitten eiwit
ten. En de mensen hebben ei
witten nodig. Hier en daar pro
beren de vissers samen te
werken om sterker tegenover
de opkopers te staan. In Suri
name probeert men om de ou
de gebruiken van de visvangst
te verbeteren om meer vis te
vangen. De vissers vervoeren
de vis zelf naar de markt, zodat
ze niet te afhankelijk zijn van de
opkopers. De winst delen ze
samen.
Bouke
De zending (de broederge
meente) helpt de daklozen en
hulpelozen. In Parimaribo kom
je er steeds meer tegen. De
zending trekt zich hun lot aan.
Veel mensen schamen zich
voor hun omstandigheden. Ze
durven niet altijd hulp te vra
gen en zakken dan ook steeds
verder weg in hun moeilijkhe
den. Dan brengt een zendeling
stille hulp. Elke dag zijn er een
twintigtal vrijwilligers om de
zieken en bejaarden op te zoe
ken. Gewoon praten of bidden
en zingen is voor de mensen
daar ook belangrijk. Ongeveer
140 bejaarden zijn voor een
groot deel afhankelijk van de
zending. Ze ontvangen maan
delijks een bedragje dat
schommelt tussen de 10 en de
20 gulden. Ze krijgen soms
ook nog een voedselpakket en
weieens wat kleding. Maar om
die kleding op te bergen is er te
weinig plaats in hun hutten.
Vandaar dat ze ook moderne
woningen willen gaan bouwen.
Deze woningen zullen gaan
bestaan uit 4 kamertjes onder
een kap.
Paul
De officiële taal in Suriname is
het Nederlands. Ook op de
scholen wordt Nederlands ge
sproken. Maar thuis spreken
de meeste Surinamers een an
dere taal: Sranam-tango, Hin-
doestaans, Javaans of Chi
nees. Veel mensen verstaan
bovendien het Sranam-tango.
Het Sranam-tango is een taal
die op de plantages is ont
staan. Het was de taal van de
slaven. Veel woorden zijn van
Afrikaanse oorsprong. Verder
komen er Nederlandse en Por
tugese woorden in voor en
vooral veel Engelse woorden.
Veel kinderen hebben taal
moeilijkheden op school. De
onderwijzers spreken immers
Nederlands en dat is een an
dere taal dan de kinderen ge
wend zijn te praten. Dat geldt
vooral voor de Hindoestaanse
en Javaanse leerlingen en voor
de kinderen van de Bosland
creolen.
God zij met ons Suriname
Opo kondreman oen opo
Hij verheft' ons heerlijk land
Sranan gron e kari oen
Hoe wij hier ook samen
Wans o pe tata komopo
Kwamen aan zijn grond
wi moe seti
Zijn wij verpand
kondre boen
Werkend houden w'in gedachten
Stre de fstre, wi no sa frede
Recht en waarheid maken vrij
Gado de wi fesi man
Al wat goed is te betrachten
Eri libi te na dede wi
Dat geeft aan ons land waardij
Sa feti gi sranan.
In Suriname is 45% van de
bevolking jonger dan 15
jaar. In 1933 was 33% van
de bevolking jonger dan 15
jaar en in 1977 reeds 49%.
0-14 jaar 49%
15-29 jaar 23%
30-44 jaar 12,5%
45-59 jaar 9,5%
60 jaar en ouder 6%
MARCO
Suriname klinkt misschien
wel bekend in je oren. In
1975 is Suriname onafhan
kelijk geworden, maar het is
nog een arm land, daarom
halen wij op school iedere
week voor de Suriname
zending geld op. Dat geld
wordt gebruikt om bosne
gerkinderen te helpen, die
in een tehuis wonen in het
oerwoud. Meneer v.d.
Berge heeft ons mooie films
laten zien over Suriname,
en veel verteld over de
mensen daar. En daarom
schrijven wij over Suriname
in deze krant.
ARJAN
Als wij iets nodig hebben gaan
we even naar de supermarkt of
naar de winkel. Maar in het Su
rinaamse oerwoud is het wel
een graadje anders. Daar moet
de Bosneger voor zichzelf zor
gen. De meeste bosbewoners
zijn op hun land. Daarom lig
gen de dorpjes er tamelijk ver
laten bij. De meeste bewoners
hebben bomen omgehakt en
daar hun akkers gemaakt. De
belangrijkste produkten die
men daar verbouwt zijn ge
wassen zoals cassave en mais.
Overnachten doet men in de
hut, die men daar gebouwd
heeft. Om ook aan vlees te ko
men probeert de Bosneger ook
nog wat te vissen. De veeteelt
bestaat grotendeels uit de gei
ten- en kippenhouderij. De kin
deren gaan op de plaatselijke
school voor "Tuinarbeid". Dit
gebeurt zowel in de klas als in
de schooltuin. Daar leren ze
zelf hoe ze groenten moeten
verbouwen.
Marco
Suriname is ongeveer vier
en een half keer zo groot als
Nederland. De oppervlakte
bedraagt ongeveer 163.000
km2. Suriname ligt tussen
de Atlantische Oceaan,
Frans Guyana, Brits Guyana
en Brazilië. Van dat grond
gebied is ongeveer 20.000
km2 betwist gebied, zowel
aan de grens met Frans-
Guyana als aan de grens
met Brits-Guyana. Van de
50.000 ha bouwland wordt
nu slechts 40.000 ha benut.
In Suriname wonen onge
veer 400.000 mensen. Dat is
twee en een halve inwoner
per km2, in Nederland zijn
dat er ongeveer 333.
Op 25 november 1975 is
i Suriname onafhankelijk van
1 Nederland geworden, het
werd een republiek. In het
paleis van de Nederlandse
i gouverneur aan het Oranje-
1 plein woont nu de president
van Suriname. Het Oranje
plein heet nu: het Onafhan
kelijkheidsplein.
Nederland heeft een am
bassade in Suriname en
Suriname heeft een ambas
sade in Nerderland. Surina
me is geen kolonie meer van
Nederland. De Surinamers
i zijn nu baas in eigen land.
Tenminste... dat zou zo
moeten zijn. Net als bijna
alle ontwikkelingslanden is
Suriname in werkelijkheid
nog erg afhankelijk van het
buitenland. Veel van de be-
i drijven in Suriname zijn nog
i steeds in handen van Ame-
1 rikanen en Nederlanders.
Ook zijn er nog te weinig
i Surinamers die hebben ge-
1 studeerd, zodat veel be
langrijke kennis van buiten-
I landers moet komen. Ruim
tachtig procent van de uit
voer van Suriname hangt af
van de prijs van het bauxiet.
HELE5U.J
0-14 19-29 30-44 4=-59 +50
Niet zo lang geleden kenden de
mensen in het Surinaamse
oerwoud alleen maar zwerf-
landbouw. Door dagelijks te
vissen en te jagen kwam men
aan het eten. De bevolking
groeide door de medische hulp
en er was zo nu en dan zelfs
voedsel te kort. Dat was de
aanleiding voor de Hermhut-
ter-zending om te gaan starten
met landbouw en veeteelt.
Koeien, kippen en geiten pas
sen zich goed aan in het tropi
sche klimaat.
Stoelmanseiland.
Het landbouw en veeteeltpro
gramma van de Herhutter-zen-
ding in het Zuid-Oosten van
Suriname concentreert zich op
Stoelmanseiland. Waren tot
16% van de werkende bevol
king van Suriname werkt in de
industrie. Er zijn ongeveer 600
fabrieken in Suriname, maar de
meeste zijn erg klein. Het is erg
moeilijk om grote fabrieken
draaiende te houden, omdat de
meeste mensen in Suriname te
arm zijn om de fabriekspro-
dukten te kopen. De verkoop
naar het buitenland van Suri
naamse produkten is ook erg
moeilijk. De andere landen ko
pen liever grondstoffen in dan
kant en klare fabrieksproduk-
ten. Daarom heffen ze hoge in
voerrechten op die produkten.
Dat maakt het voor de Suri
naamse fabrikant moeilijk om
te verkopen. Voor de eigenaars
van de kleine fabriekjes is er
dus niet erg veel te verdienen.
voor kort de landbouwaktiviteh
ten beperkt tot de internaats-
tuin en gericht op zelfvoorzie
ning, vanaf 1982 is hier veran
dering in gekomen met de ves
tiging van de Nederlandse
landbouwkundige Cusell en
zijn gezin op Stoelmanseiland.
Voor Stoelmanseiland bete
kent de komst van Cusell en
zijn gezin een uitbreiding van
het landbouwwerk en zelfs het
begin van veeteelt. Momenteel
bestaat de veestapel al uit 8
koeien, een twintigtal geiten en
wat legkippen. Gezien de bo
demgesteldheid op Stoelman
seiland is voor de teelt van ge
wassen mest onontbeerlijk. Om
het landbouw- en veeteeltpro
ject op Stoelmanseiland dit jaar
te kunnen draaien, zoals dat
voor ogen staat, is gereser
veerd voor:
Reis en vrachtkosten
9.600,-
Personeelskosten 3700,—
Landbouw 3.000,—
Beregeningsinstallatie
3.400,-
Onderhoud ƒ15.900,—
De Surinaamse boslandbewo
ners moeten het maar al te
vaak zonder vlees doen. Om de
veestapel op Stoelmanseiland
nog wat uit te breiden heeft
men dit jaar een bedrag van
5.425,— uitgetrokken.
Inclusief vervoer zijn de kosten
van:
een geit 800,—
een kalf 250,—
een kuiken 3,—
Evenals in onze eigen tuin, is
ook in het binnenland van Su
riname gereedschap onont
beerlijk. Voor nieuw gereed
schap staat dit jaar op de be
groting 2.945,—.
De functionaris gecoördineerd
bejaardenwerk richt de commis
sies op in nauw overleg met in de
betreffende kern woonachtige le
den van het bestuur. Hij leidt de
besprekingen en maakt hiervan
een kort verslag, terwijl hij even
eens hulp verleent bij het opma
ken van brieven. De functionaris
verzamelt eveneens achtergron
dinformatie met betrekking tot de
-uit te werken plannen van de
commissies.
De onderwerpen die in de com
missies van Tholen en Poortvliet
in 1983 werden besproken zijn
o.a. de hinder door obstakels en
vervuiling van trottoirs en voet
paden, slecht uitzicht op straat
hoeken, het plaatsen van zitban
ken.
De commissie van Tholen kwam 5
keer bijeen, die van Poortvliet 6
keer. Indien nodig wordt door de
commissies toenadering gezocht
tot andere plaatselijke organisa
ties, zoals bijv. Veilig Verkeer
Nederland en (vrouwenvereni
gingen.
De activiteiten van Welzijn voor
Ouderen richten zich o.a. vooral
op het realiseren van een praat
huisje in Sint Annaland. Over de
plaats en grootte van het huisje is
overleg gevoerd met ouderen en
de gemeente. Mensen tussen de 60
en 65 jaar zullen benaderd wor
den ten aanzien van problemen
rondom de pensionering. Aan de
wensen van deelnemers aan het
zwemmen voor ouderen wat be
treft tijdstip, tijdsduur en vervoer
naar het zwembad zal de stichting
tegemoetkomen door mogelijk
heden na te gaan ze in te passen in
de planning van het zwembad
voor het seizoen 1984/85.
Het dagelijks bestuur van de
stichting bestaat uit dhr. J. de
Bres, namens de gemeente Tholen
(voorzitter), dhr. P. Noordijke,
ANBO St Maartensdijk, mevr.
J.P.W. Brooijmans-Hopmans
(Federatie Maatschappelijke
Dienstverlening), mevr. P.C. de
Jong (kruisvereniging Het Groene
Kruis) en dhr. A.A. van Tilburg
(stichting Verpleeg- en Rusthui
zen Zeeland).
Zij vormen tevens het algemeen
bestuur van de stichting samen
met mevr. M. Boogaard-Bolier
(Ned. Bond van Plattelandsvrou
wen), dhr. J.H. van Dijke (ANBO
Poortvliet), dhr. A. van den Hoek
(Stichting Beter Wonen, Eiland
Tholen en Wezen-Armbestuur),
mevr. M. Hommel-Nuts (ANBO
Dhr. G. van 't Slot uit St. Maar
tensdijk en dhr. V. Suurlant uit St.
Philipsland waren zaterdagavond
op de televisie te zien in het pro
gramma van Mies Bouwman ter
gelegenheid van de 75e verjaar
dag van Prinses Juliana. Mensen
die een bijdrage hadden geleverd
aan het nationaal foto-album wa
ren uitgenodigd om eventueel een
toelichting bij de foto te geven.
Oud Vossemeer), dhr. J. Moer
land (ANBO St Annaland), dhr.
J.A. Kesteloo (ANBO Tholen),
dhr. Paulisse (ANBO Scherpenis-
se), dhr. J. Uijl (diaconaal beraad
Hervormde Kerken), dhr. F. Zoe-
teweij (Gereformeerde Kerk
Tholen). De vergaderingen van
zowel het dagelijks als algemeen
bestuur worden altijd bijgewoond
door Julia Lebeau-Goorden,
functionaris bij de Stichting.
De informatiegids voor ouderen
zal ook in 1984 weer aangeboden
worden aan de mensen van 65 jaar
en ouder die op het eiland komen
wonen. Elke maandagochtend is
het bureau bereikbaar voor het
inwinnen van inlichtingen. Het
jaarverslag 1983 is op te vragen bij
de Stichting Welzijn voor Oude
ren, Markt 1, 4695 CE Sint Maar
tensdijk, 01666-2955.
Dhr. van 't Slot, die een foto had
ingestuurd waarop Prinses Juliana
in gesprek is met nabestaanden
van rampslachtoffers, kwam al
leen even in beeld. Dhr. Suurlant
kwam als laatste van de mede
werkenden in beeld en bovendien
uitgebreid aan het woord, zoals hij
in het nationaal foto-album ook
schrijft over het bezoek van Julia-
'na aan St. Philipsland na de ramp
in 1953 en in 1976. Suurlant
woonde de kroning van Prinses
Beatrix tot Koningin bij en
noemde het een voorrecht om
zo'n koningshuis te hebben. Mies
Bouwman vond dat een mooie
afsluiting van het programma.
Thoolse Rode Kruis: 12 ehbo
gediplomeerden
Het Thoolse Rode Kruis is met de
12 geslaagden voor de E.H.B.O.
cursus tevreden. Dr. R.H. Veld
man uit Stavenisse was bij het ex
amen aanwezig voor de beoorde
ling en kaderinstructeur H. de
Moet voor de begeleiding.
Aan het examen gingen 25 lessen
vooraf. Uit Oud-Vossemeer slaag
den: J.N. van Dijk, P. Etiënne, L.
Havermans, T.M. v. Mierlo;
Sint-Maartensdijk: M.v.d. Hoek,
D.v.d. Linden-Boers, P. Schreu-
ders, H. Stoutjesdijk, H. Verduit;
Scherpenisse: H. Moerland, M.
Slager;
Poortvliet: P. Geuze-Nelisse.
De adviescommissie aankopen
beeldende kunst provinciale col
lectie is sinds eind 1983 bezig met
de ontwikkeling en de uitvoering
van een beeldend kunstproject
rond het thema (Zeeuwse) "Del
ta". Zeven Zeeuwse kunstenaars,
van wie het werk van een goed
Gedeputeerde staten van Zeeland
hebben besloten over het provin
ciaal beleidsplan voor recreatie en
toerisme drie informatie/in
spraakbijeenkomsten te houden.
Tijdens die bijeenkomsten zal in
formatie worden verstrekt over
het ambtelijke plan dat is geba
seerd op de rapporten van de
Grontmij. Ook zal er mogelijk
heid worden geboden tot
(groeps)discussie. De bijeenkom
sten zijn op: 7 mei, Concert- en
Gehoorzaal, Verwerijstraat, Mid
delburg: 10 mei, De Eenhoorn,
Markt 1, Oostburg; 28 mei,
dorpshuis De Schutse, Juliana-
straat 22, Haamstede. Alle bij
eenkomsten beginnen om 19.30
uur; zij zijn - uiteraard - vrij toe
gankelijk.
kwalitatief niveau is en waarvan
de provincie nog geen werk in
haar collectie heeft, zijn uitgeno
digd om één of meer schetsont
werpen rond dit thema in te zen
den.
In de tweede fase van het project
worden de inzendingen beoor
deeld en wordt er eventueel een
advies gegeven tot de definitieve
uitwerking van de ontwerpen. De
kunstenaars ontvangen voor hun
ontwerp een honorarivm van 3000
gulden.
Het aankoopbudget 1984 zal
waarschijnlijk niet voldoende zijn
voor de dekking van de kosten
van het project en de normale
jaarlijkse provinciale kunstaan
kopen. Er wordt daarom overwo
gen de begrotingspost Aankopen
Wilt u een in de Eendrachtbo
de gepubliceerde foto graag
zelf hebben? Dat kan, als het
om foto's van onze eigen re-
daktie gaat. Bel of schrijf naar
Eendrachtbode, Postbus 5,
4697 ZG Sint-Annaland, tel.
01665-2752 en u krijgt uw fo-
to-herinnering thuis.
beeldende kunst provinciale col
lectie 1984 te verhogen met
26200,— door dit bedrag te ont
trekken aan het welzijnsfonds.
Na het enkele jaren functioneren
van de provinciale welzijnsplan
ning, is gebleken dat aan de ver
wachtingen niet geheel wordt vol
daan. Om te onderzoeken hoe
hierin verbetering kan worden
aangebracht, is de commissie
Maris ingesteld. Deze commissie
heeft naast het maken van plan
nen tot vereenvoudiging van de
welzijnsplanning ook voorstellen
gedaan over de plaats, taak en
functie van de stichting Zeeland,
iaden en provinciale welzijns
voorzieningen.
De oorzaak van de geringe deel
name aan het planningsprocedure
is onder andere te wijten aan de
ingewikkelde manier waarop de
procedures verliepen. Om de zaak
soepeler en eenvoudiger te laten
verlopen, is besloten tot het op
heffen van de stuurgroep coördi
natie welzijnsplanning, het op
heffen van de bezwaarschriften
commissies en het intrekken van
de planprocedureverordening.
