V errassende benoeming medewerker buitendienst Roompotsluis in gebruik I Echtpaar Giljam-de Wilde van 'de Rand' 60 jaar bijeen Blaffende honden met privacy en openbaarheid De evacuatie 1944 veertig jaar geleden Boekennieuws KAA BEE Donderdag 26 januari 1984 EENDRACHTBODE 11 Publieke tribune Sint Philipsland: "Gerechtigheid" Vanuit de volle publieke tribune werd met applaus gereageerd en met de opmerking: 'toch gerechtigheid burgemeester'. Het is ook in Sint Philipsland onge bruikelijk en daar evenmin toegestaan dat vanaf de publieke tribune op raadsbeslissingen wordt gerea geerd. Bij de benoeming van een medewerker in de buitendienst, nodig na het overlijden van de heer M.A. van Duuren, werd daarop toch een uitzondering gemaakt. De burgemeester deed wijselijk of hij niets had gehoord. Soms moeten mensen even afreageren. Les van emoties Eerlijk en weloverwogen. 100 Vleesvervangers Leeftijdsgrens. Ruim vijftig jaar woonde het echtpaar Giljam-de Wilde aan 'de Rand' bij Scher- peftisse, maar de gezondheid noopte 2 januari tot verhuizing. Cornelis Giljam naar het bejaardentehuis 'de Schutse' en Adriana de Wilde na een verblijf van acht weken in het ziekenhuis naar haar enige dochter in Sint-Annaland. Daar waren ze 17 januari bij elkaar om het zestigjarig huwelijksfeest te vieren. Pontonniers Paarden De ingekomen stukken vergden vorige week woens dagavond in de raadsvergadering te Sint Philipsland maar weinig tijd, maar terwijl zes goedkeuringen voor kennisgeving werden aangenomen, was een zevende schrijven toch meer discutabel. Dat lag ook dicht bij huis, want een tweetal inwoners hadden er de ge meenteraad op geattendeerd, dat blaffende honden overlast kunnen veroorzaken. Als een brief wordt ge richt aan de gemeenteraad, is openbaarheid onver mijdelijk. Ook al hadden b en w daarbij geadviseerd het schrijven ter afdoening te stellen in handen van het college. Klagers lastig gevallen Baantjes verdelen. Een periode van beroering! (1) Het kan best zijn dat menig lezer er nog niet bij stilstond. Er is ook al bijna een generatie over heen gegaan. Velen die er toen nog waren, zijn er niet meer. Feit is wel dat 40 jaar geleden de regio Tholen en Sint Philipsland zijn grootste beroering beleefde uit de bezettingsjaren. De evacuatie. Januari 1944 Schermutselingen Stavenisse 'Uit uw land en uit uw maagdschap" ming zowel bij college als raad, maar evengoed bij de bevolking, volop leeft. Er moest een keuze worden gedaan uit 22 sollicitan ten. Het gaat me nu niet direct om de personen, maar ik constateerde wel enkele procedure foutjes, zo vervolgde dhr. Kornaat. Dat in het dorp eerder bekend is dan bij de raad wie niet en wie wel, roept minstens twijfel op over een zorg vuldig beleid. Tijdens een later overleg met de raadsleden hebben b en w die fout weliswaar toege geven, maar beter is dit te voor komen. Meerdere kandidaten kwamen in aanmerking, vond dhr. Kornaat. Uit de stembus kwamen er 5 voor de heer W. Hoek en 2 voor de door B en W voorgedragen A. van Duuren, heeft v.an de overledene en zoon van de nieuwe voorman gemeentewerken. Gezien de uit latingen was het publiek het blijkbaar volkomen eens met de raadsmeerderheid. Eer de stem ming plaatsvond, was er al een vrij uitgebreide discussie voorafge gaan. Weliswaar had de raads voorzitter gewaarschuwd, dat wanneer personen in het geding zouden komen, er een besloten zitting van gemaakt moet worden. Dat is bij benoeming van perso nen volgens het reglement van orde het geval. De fracties verze kerden bij monde van dhr. Kor naat echter bijtijds dat het meer om de procedure zelf ging dan om de personen. De PVAB-woord- voerder erkende dat deze benoe- Ook s.g.p. woordvoerder L. den Engelsman vond het een slechte zaak dat een raadslid de uitslag op straat moet horen en je zelfs nog nergens van af weet. Ik heb toen eerst een wethouder gebeld en het een en ander met hem besproken. De raadsleden hadden ingelicht moeten zijn voordat aan de solli citanten over de keuze van b en w mededelingen werden gedaan. Een jammerlijke toestand en een grote misser van het college, aldus Den Engelsman. C.D.A. woordvoerder J. de Jager vond, dat hoewel het onderwerp bij de bevolking emotioneel ge voelig ligt, de benoeming daarvan toch los gezien moet worden. Hij vond dat men ook zeer zorgvuldig te werk moet gaan met het noe men van functie-eisen in een ad vertentie. Dat kan bij gegadigden verkeerde verwachtingen oproe pen. Ligt het zwaartepunt in de volgorde van eisen of kan men dat willekeurig toepassen? Burgemeester T.A. Vogel zei dat AI.I.K SOORTKN VLOERBEDEKKING GRATIS GELEGD Zuid-Ooslsingel 43 Tel. 34368 BERGEN OP ZOOM Advertentie I.M. De scheepvaart van en naar de Oosterschelde dient er rekening mee te houden dat onbelemmerde vaart door de monding niet meer mogelijk is. Alle scheepvaartverkeer moet vanaf 1 februari gebruik maken van de schutsluis aan de noordzijde van de stroomgeul Roompot. In verband met de werkzaamhe den aan de stormvloedkering en de aanwezigheid van een vaste hulpbrug werden al in 1979 de stroomgeulen Hammen en Schaar van Roggenplaat afgesloten. De stand van de werkzaamheden' vereist nu dat ook de stroomgeul Roompot voor alle scheepvaart verkeer wordt gesloten. De exacte datum van deze maatregel is af hankelijk van de vorderingen van het werk. De betonning voor de scheepvaart zal zowel aan de Oosterschelde-als aan de Noord zeezijde worden aangepast op de doorvaart via de sluis. De maxi maal toelaatbare scheepsafmetin- gen zijn 95 meter (lengte) en 14,50 meter (breedte) terwijl een mini mum kielspeling van 0,70 meter moet worden gehanteerd. De drempel is aangelegd op 5,70 me ter beneden N.A.P. De bovenkant van de sluisdeuren en het sluis- plateau liggen op 5,80 meter boven N.A.P. Aan de beiden zij den van de sluis zijn wachtplaat- sen ingericht voor zowel de be roeps- als pleziervaart. De kolkomzetting in de sluis ge beurt via 4 schuiven in elke deur en duurt plus minus 3 minuten bij 1 meter verval. In de periode dat nog gebouwd wordt aan de stormvloedkering zal de sluis vol- kontinue bediend worden. In het bedieningsgebouw van de sluis is een post voor marechaussee en douane ingericht. De waterbouw kundige werken in de Ooster- scheldemonding zijn in volle gang. In alle drie de stroomgeulen worden volop werkzaamheden uitgevoerd. Het varen in dit ge bied buiten de betonning is door de aanwezigheid van ankerdraden en andere obstakels en de sterk toegenomen stroomsnelheden le vensgevaarlijk. Rijkswaterstaat acht het met het oog op de veiligheid van met na me de watersporter van het grootste belang dat deze maatre gelen strikt zullen worden nage leefd. trouwers-dam GREVELINGEN- MEER JOORD BEVELAN De belangstelling voor recepten in de vegetarische sfeer is nog steeds groeiende. Vorig jaar publiceerde Joost Drenthe uit Ermelo het eer ste echte receptenboekje met honderd alternatieve, uitsluitend vleesvervangende recepten. Dit pocketboekje, '100 Recepten voor een vleesloze dag', staat daarmee nog steeds op zichzelf en biedt vooral lekkere en pittige vegetari sche recepten. Er waren er al ruim 7000 van verkocht; dezer dagen verschijnt de tweede oplage. Drenthe toont aan, dat vleesloze maaltijden niet saai en eentonig hoeven te zijn. De recepten zijn zo samengesteld, dat de vleesver vangers gemakkelijk in de nor male eetgewoonten in te passen zijn. Door voor een goede variatie van het hoofdgerecht en het pi kante deel van de maaltijd te zor gen, in combinatie met verschil lende groenten, komt men ruim schoots aan de noodzakelijke mi neralen en vitamines. Het boekje heeft een voorwoord van voe dingsingenieur Th. van Rooy. het inderdaad beter was geweest de raad eerst in te lichten. Het college wist dat het een moeilijke keus zou zijn. Als er 22 sollicitan ten zijn en je hebt er maar 1 nodig, dan moeten er 21' worden afge wezen. Daarmee is dan niet ge zegd, dat die ongeschikt zijn. B en w zijn er van overtuigd, dat er eerlijk en weloverwogen is gehan deld. We dachten er goed aan te doen de sollicitanten via een schrijven op de hoogte te stellen. Vooral in een tijd van werkloos heid moeten de mensen niet lan ger aan het lijntje worden gehou den dan strikt noodzakelijk. We hadden zelfs nog meer dan 22 sollicitanten verwacht. De heer Kornaat meende, dat het groter aantal uitbleef wegens de gestelde leeftijdsgrens van 35 jaar. Als die norm ook was gehanteerd bij de burgemeestersbenoeming in Sint Philipsland was u hier niet gekomen, concludeerde de PVAB woordvoerder. Er zijn zoveel mensen die ouder zijn en ook werkloos, die hebben ook recht op een reële kans, vond Kornaat, die 35 jaar minimaal bleef vinden. Hij was er ook niet over te spreken, dat een wethouder op 4 januari de uitslag de ronde deed gaan en ge tuigen hiervan zitten in de zaal, verzekerde Kornaat. De raadsvoorzitter erkende dat het een moeilijke zaak blijft. Er gens moet je toch grenzen trek ken. Van de 22 zijn er 7 uitgeno digd voor een nader onderhoud met b en w. Uiteindelijk werden er 4 geselecteerd. Ook de andere medewerkers van gemeentewer ken kregen inspraak. Die moeten immers 8 uur per dag met de nieuwe samenwerken. Met in spraak bedoel ik geen uitspraak, versta me goed, zo uitte zich de raadsvoorzitter voorzichtig. Na de stemming feliciteerde hij de in de zaal aanwezige benoemde W. Hoek. Hij hoopte op goede sa menwerking. Na de raadsverga dering stelde hij een ongetwijfeld teleurgestelde Van Duuren tele fonisch op de hoogte van de uit slag. Dhr. Hoek heeft al een aantal maanden bij gemeentewerken St. Philipsland ingevallen toen M.A. van Duuren langdurig ziek was. Adriana de Wilde (85) en Cornelis Giljam (89) uit Scherpenisse vierden 17januari hun zestigjarige bruiloft. met paarden. Toen hij al een tractor had, hield hij nog 1 paard aan om in het voorjaar te zaaien. Toen de melkmachine kwam, stopte Giljam met het bedrijf, dat door zoon David werd overgeno men. Tijdens de evacuatie in 1944 werd naar Lepelstraat uitgeweken. De koeien gingen mee en bleven er vijftien maanden. Tijdens de ramp van 1953 kon men naar Scherpenisse, dat in tegenstelling tot 'de Rand' geen water kreeg. Cornelis Giljam verliet Tholen bovendien nog voor de vervulling van zijn dienstplicht van januari 1914 tot augustus 1917. Hij was eerst in Dordrecht en diende bij de pontonniers in Keizersveer. Op de fiets ging hij heen en weer naar hufc. Later waren Vlijmen en Geertruidenberg de standplaat sen. Tijdens landbouwverlof kon hij wat langer in de geboortestreek vertoeven, maar overigens vond Giljam de diensttijd best plezierig. Later ging hij met de reisclub nog wel eens een dagje weg, maar 'de rand' was tot de jaarwisseling woon- en werkgebied. Het echt paar Giljam-de Wilde, dat 4 kin deren, 10 klein- en 7 achterklein kinderen heeft, wacht op een twee persoonskamer in de Schutse om weer bij elkaar te kunnen zijn, na zestig jaar lief en leed gedeeld te hebben. HELP DE LEPRA BESTRIJDEN. DOE HET NU! Giljam is vroeger heel wat keren in het gebouw geweest, waar nu garage Dekker (waar z'n dochter woont) is. Dat was voorheen na melijk de veiling St. Annaland, waar aardappelen gebracht wer den. De landbouw was de be- staansbron en twee van de drie zoons zijn die bedrijfstak trouw gebleven, terwijl de derde zoon technisch ambtenaar werd bij het waterschap. De vader van Corne lis Giljam, die schaapherder was en koeien hield, heette nog Giljam met een U. Die naam komt op Tholen nog steeds voor, maar bij de geboorte van Cornelis vergat de ambtenaar van de burgerlijke stand de 'U', waardoor het Giljam werd. In de buurt van de Lage Markt werd hij geboren en op z'n twaalfde verhuisde Cornelis naar 'de Rand' met twee broers en drie zusters. In hetzelfde jaar overleed z'n vader. Adriana de Wilde werd eveneens in Scherpenisse geboren. Ze kon goed leren, maar na zes jaar moest ze van school, waarna ze als werkster en landarbeidster de kost verdiende. In 1924 tróuwde ze met Cornelis Giljam, waarna het echtpaar aan de Noordstraat ging wonen. Daar werden drie zoons geboren en aan 'de Rand', waar ze zich in 1931 vestigde, volgde een dochter. Giljam heeft er altijd op de boer derij gewerkt. Hij had een ge mengd bedrijf met zo'n twintig koeien, waarvan negen melkdie- ren, zes varkens en twee paarden, waarvan hij de veulens steeds verkocht. Tot 1956 werkte Giljam Foto met dank aan Dr. W.H.Jopling Stort uw bijdrage op postgiro 50500 of bankgiro 70.70.70.929 Nederlandse Stichting voor Leprabestrijding/Amsterdam Mauritskade 63,1092 AD Amsterdam. Tel. 020 - 93 89 73 P.v.A.B.-er A.P. Kornaat meende dat het college zich best had kun nen indenken, wat deze open baarheid voor consequenties heeft voor betrokkenen. Hij vond dat soortgelijke verzoeken best ano niem aan de pers doorgegeven kunnen worden, terwijl de raad er volledig kennis van kan nemen bij de ter inzage liggende stukken. Hij vond bovendien, dat het col lege niet met rasse schreden rea- geeerde, want betrokkenen had den al eerder een brief geschreven aan b en w, zonder dat er ant woord op was gegeven. Kornaat had er op zichzelf geen bezwaar tegen dergelijke zaken aan het college te delegeren, mits men de raad maar op de hoogte houdt van beantwoording. C.D.A. raadslid J. de Jager had ongeveer dezelfde bezwaren. In feite een langdurige kwestie, waarvan hij hoopte dat er toch voor allen een zo goed mogelijke oplossing zou komen. Met Kor naat was hij het wel eens, dat er wat meer privacy in acht genomen had kunnen worden. Sgp woord voerder L. den Engelsman was dezelfde mening toegedaan voor wat de vertraagde reactie van b en w betreft, maar wees er op, dat wanneer inwoners aan de ge meenteraad een brief sturen, dat ook een openbare behandeling vraagt. Het college heeft vorig jaar februari toegezegd, dat er zo snel mogelijk een nieuwe algemene politie verordening zou komen en die toezegging is afgelopen de cember herhaald. Met het college kunnen we het wel eens zijn, dat zoiets geen haastwerk moet wor den, maar als het college er een paar jaar over kan doen, hoe lang krijgt de raad dan nog tijd om zich daarover te buigen. Burgemeester T.A. Vogel onder- streepte de opmerking van raads lid Den Engelsman, dat raad en openbaarheid één zijn. Betrokke nen hadden trouwens ook geen enkel bezwaar tegen openbare behandeling. Men heeft daar last van blaffende honden en dat mag best kenbaar gemaakt worden. Daarvoor alleen zal geen algeme ne politie verordening worden gewijzigd. Overigens had de voorzitter uit eerdere opmerkin gen van S.G.P. zijde begrepen, dat men een nieuwe A.P.V. eerder wat wilde afremmen dan bespoedigen vanwege mogelijk principiële wij zigingen. Daarop heb ik geant woord, dat die er niet komen, zo vervolgde de burgemeester. Er staat in de huidige A.P.V. ook wel iets over honden en die moeten dan geen overlast veroorzaken, maar justitie seponeert dat ge woonlijk. Daarom weet hij ook niet of men die overlast kan op lossen. Moet je het aantal deci bellen gaan bepalen? De A.P.V. wijziging is een ingreep, zo ver volgde de heer Vogel, waar men niet zo maar over heen kan lopen. Hij vond het wel een slechte zaak, dat niet de honden, maar de mensen die klaagden, nu telefo nisch lastig worden gevallen. B en w zullen overigens besprekingen gaan voeren met betrokkenen om zo tot een goede oplossing te ko men. In de tweede ronde wilde dhr. Kornaat toch weten of er een mogelijkheid was om in een geval als dit de namen van de personen niet te noemen. De voorzitter wil de hiervan best kennis nemen en mogelijk doen dat ook degenen, die in de toekomst een brief aan de gemeenteraad insturen. Bij het aanwijzen van een verte genwoordiger in het algemeen bestuur van de Betho (sociale werkplaats te Tholen), wat een raadslid moest zijn, hadden b en w de heer Den Engelsman voorge dragen. De heer Kornaat zei niet te twijfelen aan de deskundigheid van dat raadslid, maar door liqui datie van het kanaalschap "De Eendracht" verliest bijvoorbeeld ook de heer J. de Jager weer een vertegenwoordiging. Mogelijk is in dat opzicht een betere verdeling gewenst opperde Kornaat. De Ja ger verklaarde zich bereid in te stemmen als hem dat wordt ge vraagd. De voorzitter weest er op, dat deze voorracht vooral tot stand kwam, omdat Betho-verga- deringen gewoonlijk voor de middag gehouden worden en dan kan lang niet iedereen. Overigens had hij zelf zo'n 25 vertegen woordigingen en als er daar van de raaad happig op zijn, dan wil hij graag menige functie inleve ren. Hij verzekerde de raad dat hij in dit opzicht graag met een uit verkoop zou komen. Ondertussen kreeg het bewuste raadslid toch wel alle stemmen voor de Betho- functie. Het is niet zo gemakkelijk zich bied terecht wat later frontlinie is niet zo gemakkelijk zich voor te stellen, dat zo'n gebied binnen 14 dagen vrijwel compleet met have en goed moet verhuizen. De inwoners van Tholen-stad wa ren een geluk beschoren te kun nen blijven. In Sint Philipsland aanvankelijk ook nog wat meer mensen dan in de andere Thoolse dorpen. Er bleven maar een 30 tot 50 inwoners achter, die behoor den tot waterschappen en wat daarmee verband hield. Daardoor kon er ook een smid achterblijven en zelfs een winkelier. Maar de andere duizenden inwoners heb ben na februari 1944 elders in den lande een onderkomen gevonden. Met bijna alles wat ze hadden. Dat onderkomen kon heel dicht bij 2ijn, zoals in Tholen-stad, Nieuw-Vossemeer, Lepelstraat, Bergen op Zoom, maar evengoed in Groningen of Sittard. De ge meenschappen, de families, de vrienden en kennissen, soms zelfs de gezinnen, ze werden uit elkaar gerukt. Vanuit een betrekkelijk rustig bezettingsgebied naar bij voorbeeld vlak bij Wilton Feije- noord, waar het bombarderen van de geallieerde luchtmacht steeds grotere vormen aannam.... Ja, men kwam onwetend in een ge- zou worden, zoals rond Nijmegen en Arnhem. Het lijkt ons dat ieder van de nog levenden, die nu min stens vijftiger zijn en daaraan be wuste herinneringen overhielden, dat elk van hen daarover een apart verhaal zou kunnen vertel len. Van beleefde algemene- en van beleefde persoonlijke situa ties. De een wist de dans goed te ontspringen, een ander kwam in het grootste gevaar terecht, een derde heeft de hongerwinter 1944/45 tot op het bot ervaren. Het evacuatie-levensverhaal zou van die velen enorm gevarieerd zijn. Hieronder houden we het wat algemeen, maar het kan tege lijkertijd dat eigen persoonlijk beleven weer levensgroot doen opdoemen. Er is geen periode waarin het zo van geruchten gonst als in oor logstijd. In januari 1944 restten nog enkele maanden van het vierde jaar van de Tweede Wereldoorlog, voor ons land te gelijkertijd ook het vierde bezet tingsjaar. Zoiets gaat niemand in de kouwe kleren zitten. Toch wa ren de verschillen in den lande uitermate groot. Neem in dat vierde oorlogsjaar bijvoorbeeld Amsterdam en Sint Philipsland. In de hoofdstad van ons land wa ren razzi'as aan de orde van de dag. Overvallen van de bezetters, waarbij een of meer straten wer den afgezet, om vervolgens naar gelang de opdracht hetzij bepaal de, hetzij alle huizen te doorzoe ken of zich daar onderduikers of Joden bevonden. Het kon ook zijn dat alleen maar jacht werd ge maakt op een vrouw of man uit het verzet, die op de een of andere manier was verraden. Of dat de Moffen lucht gekregen hadden van een gehele verzetsgroep. Het kon ook zijn dat de razzia zich "beperkte" tot het inrekenen van jongeren of mannen in een be paalde leeftijdsgroep omdat er weer voor werk in de Duitse oor logsindustrie nodig waren. Het was toen al zover, dat weinigen zich daartoe nog vrijwillig aan melden. In het algemeen ging dit alles het platteland veelal nog voorbij. Ook daar waren via algemene oproe pen al vele jonge mannen ge dwongen in Duitsland te gaan werken en onder te duiken, maar de razzia's zoals hiervoor om schreven, die in de grote steden al schering en inslag waren, kwamen in deze regio nog vrijwel niet voor. Er waren wat schermutselingen tussen optredende Jeugdstorm- of W.A. groepen en de bevolking. In een enkel geval spitste zich dat ook toe tot een wat gevaarlijker situatie, maar daar bleef het wel zo ongeveer bij. Het verzet kon in beperkte mate zijn gang proberen Een beeld van het geïnundeerd gebied, zoals men dat in alle Thoolse kernen in maart 1944 kon zien. De foto toont de Sint A nnalandse Bierensstraat. Zo stond het zoute water een maand of acht in de straten naarmate die hoger of lager in de kern waren gelegen. te gaan en in de landbouw waar van deze regio toen nog compleet moest bestaan, leefde het in feite na de dertiger zware crisisjaren economisch in zoverre wat op, dat men van de geoogste vruchten weer een dusdanige prijs maakte, dat er wat uit de armoedeput werd gekropenBovendien waren de zorgen hoe met de bonnenkaart rond te komen, de verwarming, de fietsband, de schoenen, de onvei ligheid van over de polder dave rende vliegtuigen, soms beschoten en zoveel meer andere onveilig heden, dus de drang te overleven, veel groter dan het aardse goed. Er werd volop aan clandestien slachten en het draaien van olie gedaan, er was speruur, dat wil zeggen, dat men na bepaalde avondklok niet meer op straat mocht, allemaal ongeneuchten, een sombere tijd.... maar de Thoolse en Sint Philipslandse ge meenschap was januari 1944 toch nog verbonden. De onrust was hier toch minder dan voor een Amsterdamse bevolking. Het bleef zo niet. Integendeel, de klap die de Duitsers vervolgens onze regio uitdeelden, overtrof als een donderslag de bevolking in veel ergere mate dan de "collectieve" stedeling tevoren had meege maakt. Daarmee is niet gezegd, dat die verschrikking al niet elders plaatsvond. In de gebieden langs de Noordzeekust was al jaren een beperkte strook geëvacueerd. Maar twee eilanden en trouwens ook Schouwen Duiveland in één klap, was zelfs op Walcheren niet meegemaakt. Toch stond in de januarimaand 1944 de evacuatie van Tholen en Sint Philipsland voor de deur. Stavenisse was daarvan het eerste slachtoffer. Daar werden een aantal huizen gevorderd, waarin een paar honderd Armeense krijgsgevangenen - die vrijwillig in Duitse krijgsdienst waren ge gaan om de gevangenschap te ontlopen werden ondergebracht. Ook in onze contreien wist men al lang, dat in zo'n geval de Duitsers geen pardon kenden. Ontruiming maar om enkele tientallen gezin nen, al was het daarvoor zeker niet prettig, maar de gemeenschap bleef nog wel gehandhaafd. De medeburgers leefden volop mee met de slachtoffers. Het had hen immers evengoed kunnen treffen. Voor de betrokkenen erg, maar Zondag 20 februari 1944 preekte de toenmalig hervormd pre dikant te Stavenisse uit Genesis 12:1: "De Heere nu had tot Abram gezegd: Ga uit uw land en uit uw maagdschap en uit uws vaders huis naar het land dat Ik u wijzen zal". Veertig jaar geleden was er het Duitse bevel: Tholen Anna Jacobapolder evacueren. Wie weet het nog? De generatie die moest vertrekken, is in 40 jaar sterk uitgedund. Wie is er nog over van de beperkte groep die in die tijd wel mocht blijven? Wat weten deze twee catego rieën, die tot de evacuatie één gemeenschap vormden, hoe het in die evacuatieperiode de ander is vergaan? Een stukje geschie denis dat nu nog kan worden vastgelegd. Is het tot dusver niet vrijwel onbeschreven gebleven? Het kan nog. In het kader van een 40-jarige Eendrachtbode pas het daar uitstekend in. Wie was 40 jaar geleden veraf en wie dichtbij? Ook de redactie is daaromtrent lang niet volledig geinformeerd. Er is weliswaar de eigen ervaring, er zijn wat spaarzame schriftelijke overleverin gen, er is een enkele schaarse foto, maar daar houdt het mee op. Er zijn inmiddels bronnen aangeboord en spontane medewer king verleend. Maar die evacuatie-indruk kan veel completer zijn, indien menigeen alsnog ervaringen op schrift toestuurt dan wel foto's uit die periode wil inzenden (uiteraard worden die na eventueel gebruik geretourneerd). Foto's óf indrukken van het vertrek uit het eigen woongebied naar elders in den lande, van een overtocht met de pont te Oud-Vossemeer of van het wach ten bij de Thoolse brug. Hoe de ontvangst en het verblijf op de evacuatieadressen, wat in de omgeving werd beleefd. Vergeet de ernst van de situatie niet, maar verzuim evenmin de humor te vermelden. Schrijft u maar en stuurt u maar in naar Een drachtbode - Postbus 5 - Sint Annaland. Ook door uw mede werking kan een belangrijk stukje historie boven water worden gehaald, waarvoor de jongere en mogelijk komende generatie erkentelijk zal zijn. In dit nummer de eerste aflevering en de voorgeschiedenis van de evacuatieperiode. van de huizen door de bewoners binnen 24 uur. Die bewoners moesten ergens onderdak zien te vinden. De meesten hadden ter plaatse familie en dat lukte dus wel. Anderen konden bij vrienden onderdak vinden. Het ging nog slechts een kleinigheid van wat toen al de gehele bevolking van Tholen en Sint Philipsland op de al genoemde uitzondering na, boven het hoofd ging. (wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1984 | | pagina 11