THOLENDERWIJS
WEGENS
VERHUIZING
GESLOTEN
Officiële publicaties
Geloof en
geloven
DE HEL BRAK
NIET LOS!
informatierubriek van de gemeente tholen
KAA BEE
Donderdag 22 maart 1979
EENDRACHTBODE
SPREEKUREN B. EN W.
EN WONINGSTICHTING
Aanslagen onderhoud graven
Stavenisse verzonden
Mededeling voor de
bussende schooljeugd
OVERDENKING
OVERWEGING
Commissie
sportzaken
benoemd.
VLOERBEDEKKING
GRATIS GELEGD
Postzegelmarkt
Redactie: Voorlichtingsambtenaar Gemeentehuis Tholen Markt 1-4 Sint-Maartensdijk Tel 01 666-2955
Na ruim 1 V2 jaar bouwaktiviteit is het maandag 26 maart eindelijk zo
ver. Op die dag zal het personeel van de gemeente-sekretarie het
nieuwe gedeelte van het gemeentehuis in gebruik gaan nemen.
In verband met deze ingebruikname is het gemeentehuis op 26 maart
de gehele dag gesloten. Het bureau Burgerlijke Stand is wel
geopend. Op 26 maart zal ook het kantoor van de afdeling gemeen
tewerken aan de Molenvlietsedijk 5 in Tholen gesloten zijn. Deze
afdeling sluit ook reeds op vrijdag 23 maart. Vanaf dinsdag 27 maart
a s. vindt de afdeling gemeentewerken een plaats in het nieuvye ge
bouw. Deze afdeling gaat op in een nieuw gevormde afdeling onder de
naam "Gemeentelijke Ontwikkeling". Binnen deze afdeling wor
den een drietal onderafdelingen onderscheiden, te weten:
- een administratief-juridische afdeling;
- een afdeling bouwkunde;
- een afdeling civieltechnische werken.
De afdeling Gemeentelijke Ontwikkeling staat onder leiding van de
opvolger van de direkteur gemeentewerken de heer L. Guijt.
In de nieuwe situatie zal er voor u niet veel wijzigen. Overigens zijn er
wel een aantal zaken waar u attent op moet zijn:
- Het correspondentieadres van het gemeentebestuur wordt met in
gang van 27 maart: Markt 1-5, 4695 CE SintMaartensdijk;
- Het telefoonnummer blijft ongewijzigd: 01 666-2955;
- Daarentegen zal de woningstichting slechts bereikbaar zijn onder
nummer 01 666-2750;
- De toegang tot het nieuwe gemeentehuis is via de ingang Markt 5
(hoek ds. de Bresstraat);
- In de hal van het nieuwe gedeelte hangen bordjes die u ondermeer
naar de receptie zullen verwijzen waar u zich moet melden.
Het is niet uitgesloten dat in het begin de zaken nog niet zo verlopen
als wij ons hadden voorgesteld. Voor deze eventuele aanloopproble
men vragen wij u op voorhand enig begrip.
Officiële opening
Wellicht zult u zich afvragen wanneer het nieuwe gebouw officieel zal
worden geopend. Daarvoor zult u echter nog enig geduld in acht
moeten nemen. Zodra namelijk het "oude" gebouw is ontruimd zullen
ook daar enige aanpassingswerkzaamheden moeten worden uitge
voerd. Met deze werkzaamheden zal minstens een maand gemoeid
zijn. De gedachten aan een officiële opening gaan daarom ook uit naar
eind mei of begin juni. In die periode zal er ook een open dag worden
georganiseerd. Op die dag kan een ieder die belangstelling heeft het
totale complex (zowel nieuw- als oudbouw) bezoeken. Te zijner tijd
zullen wij u daarover via "Tholenderwijs" of misschien via een aparte
folder benaderen.
In verband met de overgang van het oude naar het nieuwe gebouw
houdt het kollege van burgemeester en wethouders maandag 26
maart geen spreekuur. Ook de stichting 'Beter Wonen" heeft haar
spreekuur in verband hiermede verplaatst naar maandag 2 april a.s.
Een dezer dagen zijn de aanslagen voor het onderhoud in 1 978 van
voorwerpen op de graven op de openbare begraafplaats te Stavenisse
verzonden.
Op deze plaats willen wij er nog even op wijzen, dat degene die de
aanslag ontvangt volgens de gegevens van de gemeente het meest
voor betaling in aanmerking komende familielid is. Daarom is de
aanslag aan hem of haar gezonden. Het is mogelijk, dat een ander
familielid destijds de zorg voor het desbetreffende graf op zich heeft
genomen, terwijl de gemeente dat niet weet. In dit geval wordt ge
vraagd de aanslag terug te zenden met vermelding van naam en adres
van dit familielid. Indien de aangeschrevene geen prijs meer stelt op
onderhoud van het graf, en dus geen rechthebbende op het graf wil
zijn, moet dat door middel van een verklaring die bij de aanslag zit, aan
het gemeentebestuur worden medegedeeld. Zijn er geen rechtheb
benden meer aanwezig, waardoor er geen bijdrage voor de onder
houdskosten betaald wordt en dus onderhoud achterwege blijft, gaan
gedenktekens en beplanting een verwaarloosde aanblik bieden en is
verwijdering van de op het graf aanwezige voorwerpen noodzakelijk.
Voor het oriderhoud door de gemeente is vöor het jaar 1978 per
grafteken een recht verschuldigd van 23,— Sinds 1 976 is echter
de mogelijkheid aanwezig het onderhoud in één keer af te kopen. Het
is namelijk voor velen een last om ieder jaar opnieuw een aanslag te
betalen. Voor een eenmalig bedrag van 525,onderhoudt de
gemeente het grafteken met beplanting in ieder geval gedurende de
tijd dat de grafruimte is gekocht of anders tot het moment dat de
begraafplaats gesloten wordt. Indien u van deze afkoopmogelijkheid
gebruik wenst te maken, kunt u bijgaand formulier ingevuld terug
sturen aan burgemeester en wethouders van Tholen. Na betaling van
de afkoopsom vervalt met ingang van dat jaar de verplichting om
jaarlijks een bedrag voor onderhoud te betalen. Dit betekent dat de
toegezonden aanslag nog betaald moet worden.
Vragen?
Indien u nog vragen heeft over de wijze van betaling of over het graf
waarop de aanslag betrekking heeft, belt u dan gerust even naar het
gemeentehuis, tel. 01 666-2955.
Dondcrdaj» Tjimi vcrkiczi nyen
voor het Europees Parlement.
Op 7 juni 1979 mag kiesgerechtigd Nederland naar de stembus.
Ditmaal niet voor de verkiezing van een Tweede Kamer, Provinciale
Staten of Gemeenteraad, maar voor de samenstelling van het Euro
pese Parlement. Dat gebeurt voor het eerst. Europese verkiezingen zijn
er nooit eerder geweest. Toch bestaat het Europese Parlement - de
instelling waar het allemaal om draait - al sinds 1 958. Het is samen
gesteld uit afgevaardigden die al zitting hebben in het Parlement van
hun eigen land en die daaruit aangewezen zijn om deel uit te maken
van het Europese Parlement. Ze zijn dus niet rechtstreeks afgevaardigd
door de kiezers. Daarmee hebben ze hoogstens een indirecte band en
in sommige gevallen ontbreekt zelfs die.
Dit jaar verandert dat,dus allemaal. Dan krijgen de 9 miljoen kiesge
rechtigde Nederlanders de kans zelf bun afgevaardigde naar het Eu
ropese Parlement aan te wijzen. Zij doen dat samen met een pakweg
1 75 miljoen kiezers uit de acht overige landen van de Europese Ge
meenschap: Bondsrepubliek Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië,
Italië, België, Denemarken, Ierland, en Luxemburg. In totaal zijn er
410 zetels te verdelen waarvan 25 voor afgevaardigden uit Neder
land.
Ook alle inwoners van Tholen van 18 jaar en ouder ontvangen
uiteraard een oproep voor 7 juni 1 979. Daarom hieronder reeds enige
voorinformatie. Om te weten wat er op het spel staat.
Functionering Europese Parlement
Wat doet dat Europese Parlement, wat kan het en hoe is het samen
gesteld? Om dat goed te begrijpen moeten we eerst even nagaan hoe
die Europese Gemeenschap van 9 landen in elkaar zit en hoe ze wordt
bestuurd.
In 1 957 besloten 6 landen (Durtsland, Frankrijk, Italië en de Benelux-
landen; Engeland, Denemarken en Ierland doen pas vanaf 1 973 mee)
de Europese Economische Gemeenschap (EEG) op te richten en daarin
zeer nauw met elkaar te gaan samenwerken. Ze begrepen heel goed
dat ze de grote economische problemen niet meer afzonderlijk zouden
kunnen oplossen. Alleen een gezamenlijke aanpak kan aan die vraag
stukken het hoofd bieden. Daarin nu wilde de EEG voorzien. Ze bestaat
thans 21 jaar en is helaas niet helemaal geworden wat men er destijds
van verwachtte. Ze is niet uit kunnen groeien tot de Verenigde Staten
van Europa met één boven-nationale regering en een krachtig parle-
menV Maar de EEG is ondanks alles toch wel een stuk realiteit gewor
den. Wij allen hebben ermee te maken en in moeilijke tijden onder
vinden wij er de positieve gevolgen van. De werkloosheid bijvoorbeeld
van dit moment zou onnoemelijk veel groter zijn als ons bedrijfsleven
niet de Europese markt kon bestrijken die het door de EEG heeft
gekregen.
Commissie en Raad van Ministers
De EEG wordt bestuurd door enkele instellingen. Daarvan zijn de
belangrijkste de Europese Commissie en de Raad van Ministers.
Eerstgenoemde is eigenlijk het dagelijks bestuur van de Gemeen
schap. Ze zetelt in Brussel en bestaat uit 13 commissarissen (2 uit de
grote, 1 uit de kleine landen) die bijgestaan worden doorzo n 10.000
ambtenaren. Dit gezelschap moet ervoor zorgen dat de Gemeenschap
blijft draaien en nieuwe plannen uitdenken om Europa verder te bren
gen op weg naar eenwording
Over die plannen wordt beslist door de Raad van Ministers. Dat orgaan
komt naar gelang het onderwerp in wisselende samenstelling bijeen.
Zij bestaat uit nationale ministers die in de raad hun eigen land verte
genwoordigen. Alle EEG-wetten, verordeningen en richtlijnen worden
door de Raad van Ministers samengesteld. Langzamerhand vullen ze
een hele bibliotheek. Ze hebben betrekking op de meest uiteenlopende
zaken. Zoals de landbouwprijzen voor een bepaald seizoen of de ves
tigingseisen voor advocaten en huisartsen in de 9 landen. Al die
regelingen komen tot stand op voorstel van de Europese Commissie.
Als deze geen advies uitbrengt kan er ook geen besluit vallen.
Commissie en Raad worden gecontroleerd door het Europese Parle
ment. Dat vervult dus in Europa een ongeveer gelijke taak als in ons
land de Tweede Kamer ten opzichte van de regering.
Democratische controle noodzakelijk
Rechtstreekse verkiezingen voor het Europese Parlement zijn noodza
kelijk. Niet alleen omdat de Europese verdragen ze voorschrijven. De
beslissingen van de Europese Gemeenschap grijpen steeds dieper in
ons aller bestaan inDaarom is een democratische controle nodig door
een parlementair orgaan dat zijn gezag rechtstreeks ontleent aan zijn
kiezers. Zonder dat laatste kan het zich nauwelijks een Parlement
noemen.
Eind vorig jaar ontvingen burgemeester en wethouders klachten als
zouden de bussen op de tijdstippen dat hiervan veel schoolkinderen
gebruik maken, in ernstige mate overbezet zijn.
Uit onderzoeken is inmiddels gebleken, dat de bussen inderdaad be
hoorlijk vol zijn, maar van overbezetting is beslist geen sprake. Niet
vergeten mag worden dat elke bus naast 45 zitplaatsen ook nog 30
staanplaatsen telt. Wel is bekend dat in sommige gevallen wannéér
drie bussen tegelijkertijd, bijvoorbeeld vanuit Sint-Annaland, vertrek
ken, de ene bus overvol is, terwijl beide andere bussen nog voldoende
plaats bieden. Dit is het gevolg van het feit dat diverse kinderen graag
bij elkaar in één bus zitten. Het gemeentebestuur doet dan ook een
ernstig beroep op alle bussende schoolkinderen om zich zoveel mo
gelijk over de beschikbare bussen te spreiden. Daardoor zouden een
aantal problemen zeker zijn opgelost.
1e planverandering bestemmingsplan "Bedrijfsterrein
Slabbekoornpolder" (Tholen) ter inzage
De burgemeester van Tholen maakt bekend, dat met ingang
van 23 maart 1979 gedurende een maand ter gemeentesecre
tarie voor een ieder ter inzage zal liggen de ontwerp- eerste
planverandering van het bestemmingsplan "Bedrijfsterrein
Slabbekoornpolder" (Tholen) met voorschriften en toelichting.
Gedurende bovengenoemde termijn van een maand kan een
ieder schriftelijk.bezwaren tegen deze ontwerpplanverandering
bij de gemeenteraad indienen.
Sint-Maartensdijk, 22 maart 1979
De burgemeester,
E. Baerends.
Inlichtingen kiezersregister verkiezingen voor het Euro
pese Parlement
De burgemeester der gemeente Tholen brengt in verband met
de op 7 juni 1979 te houden verkiezing voor het Europese
Parlement ter openbare kennis, dat een ieder ter gemeentese-
kretarie te Sint-Maartensdijk kosteloos de inlichtingen kan ver
krijgen waaruit kan worden opgemaakt of hij zelf of een ander al
dan niet behoorlijk in het kiezersregister is opgenomen.
Sint-Maartensdijk, 22 maart 1979
de burgemeester van Tholen,
E Baerends.
In de kerken blijft het nog steeds ru
moerig. Er is verschil van opvatting, van
beleving, van uiting. Er is verschil in
leiding'of begeleiding. Veel meningen
omtrent gezag. Zo kunnen we doorgaan
met al die verscheidenheid. En dat alles
brengt onrust en beroering. Het houdt
ook in, dat de ene gelovige vraagt om 'n
duidelijke lijn, om gezag, terwijl de an
dere gelovige beseft, dat de Kristen
vandaag de dag meer aangewezen is op
eigen geweten, op eigen inzicht.
Toch ben ik van mening, dat de mens in
onze moderne wéreld niet direct staat te
schreeuwen om gezag. Integendeel, als
men maar ergens tegen kan zijn. dan
protesteert men. Men ziet dat op elk ni
veau. Tegen elk gezag wordt geprotes
teerd. Men ziet het in regeringskringen,
maar dan heet het oppositie, men ziet
het in de studentenwereld, in de ar-
beidswereld enz. overal protest.
Men ziet het in de Kerk(en). Men maakt'
zijn eigen liturgie, zijn eigen normen
over moraliteit, wetten en geboden past
men aan, aan eigen inzicht. De moderne
mens wil inspraak, wil in zijn eigen me
ning erkend worden, of er moet min
stens met zijn inzicht rekening worden
gehouden. Dat is 'n gegeven van onze
moderne tijd.
Wat betekent dat voor het geloof?
In vroeger tijden leerden we het geloof.
Zoals we de tafels van 2 en 4 ingedramd
kregen, hardop met heel de klas, zo
leerden we eigenlijk ook ons geloof. De
vragen van de Katechismus werden op
gedreund, zelfs de gebeden. We leerden
ons geloof kennen als 'n schoolvak, waar
.je ook 'n goed rapport-cijfer ('t stond
zelfs bovenaan) voor moest halen.
Het is natuurlijk gemakkelijk om die
leerwijze nu af te kraken, maar als we
óm ons heen zien, kunnen we ons toch
wel afvragen: Hebben we met dat leren
van 't geloof ,,'t geloof' ook leren gelo-
\en? Is dat geloof niet alleen geworden
voor de dag des Heren, de zondag, en
enkel en alleen maar in de Kerk?
Hebben .we het geloof niet losgemaakt
van de wereld en van de mensen, die
daarop leven en een gemeenschap vor
men?
Is het geloven niet los komen te staan
van het geweten? Wordt ons geweten
nog wel gevormd door het geloof?
Het geloof is de boodschap van Kristus
aan de wereld. Hij wilde 'n nieuw Jeru
zalem, 'n gelukkige wereld, waarop het
goed is te leven. Voor deze heilsbood
schap is Hij door de Vader naar de
wereld gezonden als Godmens. Hij heeft
deze heilsboodschap uitgedragen in
woord en daad, toen Hij hier op aarde
leefde en uiteindelijk heeft Hij Zijn
leven gegeven op 't Kruishout, om de
zonde en ongerechtigheid van de mens
ongedaan te maken. Kristus is dus niet
op de wereld gekomen voor een select
aantal mensen, voor 'n beperkte ge
meenschap, maar voor alle mensen.
Automaties dus, dat Zijn leer - ons ge
loof dus - leiding moet geven aan ons
persoonlijk geweten, maar even goed
aan het wereldgeweten.
Als de mens vandaag dus meer inspraak
wil, meer persoonlijke inbreng, meer
persoonlijke verantwoordelijkheid, dan
zal dat moeten zijn, vanuit een geweten,
dat gevormd is door 't geloof, door de
boodschap van Kristus.
Dus niet 'n geweten, wat gevormd (mis
vormd) is door de weelde-maatschappij,
waarin we leven, of door gemakzucht,
omdat voor ons alles zo gemakkelijk
gaat, of door hebzucht, ómdat we steeds
méér willen, of door normen van mora
liteit, omdat we overal van willen ge
nieten.
A.F. Even
pastor
Poortvliet
Aldert Schipper schreef in het dagblad Trouw op de morgen van de synode -bespreking
over de "schets voor een nieuw synodaal geschrift over kernwapens", dat de hel in de
kerk weer zou losbarsten. Hoewel we echt niet moeten denken dat opeens de hemel op
aarde was, mag toch wel met dankbaarheid worden vastgesteld, dat er een opmerke
lijke eenheid in de discussie naar voren kwam. Er was een indringende, veeizins
bewogen gedachtenwisseling waarbij verschillende synodeleden grotere verbonden
heid in Christus hebben ervaren, dan dat anders het geval pleegt te zijn. Polariserende
tendenzen bleven goeddeels achterwege. Onverwachte eenstemmigheid merkte de
journalist in het genoemd dagblad later op.
Algemeen was men onder de indruk van
de verschrikkelijke tóestand, waarin we
tengevolge van de wedloop met de ver
nietigingswapens zijn komen te verke
ren. Zowel in de groepsbespreking van
de door de raad voor zaken van overheid
en samenleving aangeboden nota, als
ook tijdens de plenaire behandeling er
van bleken allen overtuigd van de ernst
van de als demonisch gekarakteriseerde
situatie. We verdedigen niet meer, we
kunnen alleen nog maar vernietigen, zei
één van de meer dan twintig sprekers.
Een zeer afwijzende reaktie kwam van
een 'gewoon' gemeentelid uit 's-
Gravenhage. Niemand minder dan mi
nister Scholten had zijn predikant ver
zocht om zijn mening - die anders eerst
na de synodale besprekingen in Her
vormd Nederland te lezen zou zijn - ter
vergadering door te geven. De minister
van defensie vond de schets geen best
stuk. Hij miste vooral een degelijke
theologische onderbouwing. Bovendien
laakte hij de erg eenzijdige benadering,
namelijk vanuit de linkse invalshoek.
Het stuk vertoont de kenmerken ge
schreven te zijn door een man van het
interkerkelijk vredesberaad. Hopelijk
zal het stuk zo niet uitgaan. Het vormt
dan een grote belemmering voor een
goed gesprek in de gemeenten. Eigenlijk
wil de minister nog terug achter de af
wijzende uitspraak van 1962 tegen het
bezit van de kernwapens. "In het totaal
van de afschrikking zijn de kernwapens
opgenomen. Kernwapens zijn een gege
ven sinds de tweede wereldoorlog. Je
kunt niet van afschrikking spreken, als je
daaraan toevoegt, datje ze nimmer zult
gebruiken. Maar alles moet erop gericht
zijn gebruik te voorkomen".
De vrees van één der synodeleden lijkt
gerechtvaardigd, dat we hypocrisie
moeilijk kunnen vermijden. We zijn
immers allemaal tegen kernwapens,
maar tegelijkertijd voelen we ons veilig
achter het atoomschild. Als wij op aan
drang van de aktie van het interkerkelijk
vredesberaad de kernwapens om te be
ginnen uit Nederland gingen verwijde
ren, zou de verdedigingslast op andere
partners van de Navo worden afgewen
teld. Niet ieder was geneigd om zulke
vergaande gevolgtrekkingen te maken.
De argumentatie tot een eenzijdige af
schaffing van de kernwapens werd niet
overtuigend genoemd. Is het niet beter
om een oproep te doen aan alle partijen
om een eind te maken aan de afschu
welijke toestand? In vroeger stadium
van het gesprek over het vraagstuk van
de kernwapenen heeft de synode in een
officiële verklaring (Woord en weder
woord, 1964) gëzegd geen propaganda
te maken voor eenzijdige ontwapening,
omdat" dit als een belemmering gezien
werd voor de algehele ontwapening. Als
namelijk eenzijdig de kernwapens wor
den afgeschaft, zou het gehele westelijk
defensiebeeld instorten. Dit werd men
selijkerwijs gesproken niet verantwoord
genoemd destijds.
Als de kerk na de afwijzing van het ge
bruik van de kernwapens in 1962 thans
ook het bezit ervan gaat afkeuren, moe
ten de ernstige konsekwenties van zo een
uitspraak worden overwogen. Aange
zien de communistische ideologie streeft
naar de wereldheerschappij, maakt de
afschaffing van de kernbewapening de
vrijheid van het westen - hoe we deze
christelijk gezien ook moeten waarderen
- kwetsbaar. Maar misschien zullen we
de macht uit handen moeten geven en
onze angst overwinnen, verklaarden en
kele synodeleden met meer of minder
stelligheid. Maar dan moet ook duide
lijk naar voren gebracht worden, dat er
bij afwijzing van de kernbewapening
lijden op handen is. In de schets wordt
niets gezegd over het feit, dat het leven
onder een communistisch bewind mar
telaarschap met zich meebrengt. De
vraag is dan of we daartoe de moed
kunnen opbrengen. Het mag evenwel
niet ontkend worden, dat Gods kracht
zich ook in communistisch geregeerde
landen manifesteerd, zodat de Here ook
daar gediend kan worden. Als kritische
vraag werd hier tegenover gesteld, dat
het martelaarschap toch niet het van
zelfsprekende gevolg hoeft te zijn van de
afschaffing der kernwapens. Terecht
zijn er gevoelens van afkeer en angst ten
opzichte van het communisme. De ginds
levende christenen spreken evenwel zelf
nooit over martelaarschap. Moeten wij
dit dan wel zo op de voorhand doen?
Op een zelfde manier werd enerzijds
gepleit voor het typeren van onze tijd als
apocalyptisch (dat wil zeggen als be
schreven in het laatste bijbelboek), ter
wijl anderzijds gevreesd wordt dat een te
sterke nadruk daarop het gevaar met
zich mee brengt, dat we defaitistisch
(wanhopig) zouden worden.
Vrij algemeen werd de opinie gehul
digd, dat de gemeente van Christus be
treffende deze zaken moeten spreken.
Wie zich afvraagt waar de kerk het in
vredesnaam over heeft, moet wel be
denken dat we in Gods Naam over de
vrede moeten spreken. We weten ook te
veel om nog te kunnen zwijgen. Ons
spreken moet echter niet zijn op de wijze
van de politici, maar dient een bijbels
woord te zijn. Het is noodzakelijk, dat
het profetisch getuigenis der kerk ge
richt wordt tot allen die regeringsve
rantwoordelijkheid dragen. Een harte-
kreet moet niet slechts nationaal tot onze
eigen overheid, maar ook mondiaal tot
de autoriteiten in Amerika en de Sov
jet-Unie klinken. Het geeft niet als de
machthebbers erom zullen lachen. Er is
altijd om het Woord Gods gelachen.
Met het oog op een bijbels verantwoord
getuigen is het wel zaak, dat de theolo
gische funderipg veel meer worjJt aan
gebracht. Het moet de kerk immers gaan
om de geloofsvragen. Wanneer we echt
belijdend spreken, zal de toon ook meer
De Thoolse gemeenteraad heeft maan
dagmiddag zes leden benoemd in de
commissie van advies en bijstaand aan b
en w, de gemeentelijke sportzaken be
treffende. Eerder waren al 4 leden uit de
raad aangewezen, nu ging het om 6 le
denbuiten het gemeentebestuur. Door
sportverenigingen en individuele beoe
fenaars was hiertoe een aanbeveling ge
daan van 14 personen. De volgende zes
werden daaruit"gekozen. De heer H.
Dijkslag uit Tholen (buitensport) met 16
stemmen, de heer J.P. Smulers uit Oud-
Vossemeer (binnensport) met 16 stem
men. De heer C. van den Berge te Tho
len (buitensport) met 11 stemmen en 5
voor de heer C. Dekker te Poortvliet
(schietverenigingen), de heer J.H. van
der Linden te Sint Maartensdijk met 16
stemmen, mevr. A.A. Slootweg-van Zee
te Sint Maartensdijk (sportieve recrea
tie) met 10 stemmen en 6 voor de heer P.
Nieuwenhuijzen (dam- en schaaksport),
de heer H.N.F.P. Brooijmans te Sint-
Annaland (ruitersport) met 12 stemmen
en 4 voor de heer A.L.G. van Doorn te
Scherpenisse (schaatssport).
pastoraal worden. De uitwerking zal
minder beklemmend en verpletterend
zijn, als niet bij de angst maar bij de
hoop wordt ingezet. Wanneer niet zo
fatalistisch (vanuit het noodlotsdenken)
wordt gesproken, maar meer vanuit het
perspektief van de gegronde verwach
ting wordt getuigd, ontvangt de ge
meente de in onze tijd zo nodige be
moediging.
Aan de hand van de ampele bespreking
in de synode zal de schets nu worden
uitgewerkt. Nadat vervolgens het mo-
deramen, de raad voor de herderlijke
zorg en de sektie kerk en krijgsmacht
hun oordeel erover hebben gegeven zal
een voorlopig geschrift voor gesprek
naar de gemeenten worden gestuurd. In
1980 kan de synode dan een definitief
rapport doen uitgaan met een uitspraak
over het bezit van kernwapens. De zaak
gaat iedereen aan, daarom graag hier
van acte.
Poortvliet
G.H. Abma.
M.I.K NOOR I EN
Zuid-Oostsingel 43 I el. 34368
BERGEN OP ZOOM
Advertentie IM„
De landelijke postzegelvereniging Phili-
grane houdt zaterdag van half twee tot
vijf uur een postzegelmarkt in de Stoe-
lemat bij de Gevangenpoort te Bergen
op Zoom. De toegang is gratis. Er is een
enorme collectie postzegels uit Neder
land en de rest van de wereld. De vere
niging heeft maximum prijzen vastges
teld die zeer aantrekkelijk zijn.
A/VVWVUWWVWYVWVWVV
De huurovereenkomst werd opgemaakt
en getekend. Giep betaalde een jaar vooruit en belde toen op het
postkantoor - hij had weliswaar een optie, maar zelfs dit betekende
misschien weken wachten - Leeuwarden op. "Het is voor elkaar. Janik
heb een ruimte van zestig bij twaalf. Voorlopig voor driejaar. Ik denk,
dat daar wel wat in kan staan, niet? En wat vervoer betreft....je kunt
station Leeuwarden bellen. Je vraagt maar hoeveel wagens je denkt
nodig te hebben en dan krijg je bericht, wanneer je kunt laden. Voor
Hoogerbroek."
Nu zat hij enkel met het probleem: hoe krijg ik die meubels uit de
goederenwagens in de schuur? Want dat is zeker twee kilometer.
Ik kan ze moeilijk stuk voor stuk op de fiets wegbrengen. Maar daar
wist Piet Zwaan wel raad op. "Praat maar eens met Van der Marei, de
bode. Die heeft een stevige sleperswagen en zal best je meubels willen
rijden." Giep reed op de fiets naar de expediteur en hij nam op zich de
wagons met zijn knecht te zullen lossen en de meubels over te brengen
in de grote schuur aan de Langkamperweg.
Zo begon Giep.Geugies zijn groothandel in meubelen. In augustus
1945 kreeg hij ae eerste zending; twee goederenwagens vol. Hij liet
circulaires drukken, kreeg ongeveer terzelfder tijd telefoon, richtte
voor in de hal een kantoortje in met een ontvangstvertrek en nodigde
alle bekende meubelhandelaren in Hoogerbroek en wijde omgeving
uit voor een show. Giep versierde een kist sigaren en zorgde voor koffie
met koek.
Deze show werd een succes voor Gerrit (Giep) Geugies. Genoeglijk
rokend bekeken de bezoekers de uitgestalde meubelen, want er was net
een paar dagen tevoren een tweede zending uit Leeuwarden gekomen.
En toen Giep om vijf uur de hal sloot en met zijn vrouw terugfietste
naar het spoorhuis, waar het echtpaar nog altijd inwoonde, kon hij
tevreden zijn. De aanwezige voorraad was goeddeels verkocht, terwijl
hij voor enkele duizenden guldens andere al in bestelling had.
De fabriek
Heel geleidelijk aan ging Giep zijn zaak verfraaien. Er kwamen cata
logussen met afbeeldingen van de meest courante meubelen, want de
clichéfabrieken konden weer volop werken. Hij kocht een dumpauto,
zodat hij zelf de bestelde meubelen op de plaats van bestemming kon
bezorgen. En hij nam een man in dienst, die hem hierbij ging helpen en
verder adspirant-kopers te woord stond, als Giep er niet was. Naarmate
het economische leven weer op gang kwam, reden er meer wagons met
meubelen uit Leeuwarden naar Hoogerbroek. Dagelijks kwamen er nu
bestellingen binnen, want meubelen zijn er altijd nodig. De Poort
meubelen waren van een goede, stevige kwaliteit, terwijl het hout, dat
men ervoor gebruikte, kwalitatief eveneens steeds beter werd. Met
echte Friese degelijkheid werden de tafels en stoelen, kasten en ledi
kanten afgewerkt, zodat ze een sieraard in iedere kamer waren. In het
voorjaar van 1946 trouwden Douw en Catrien in Hoogerbroek. Dat
was een groot feest, waar voor 't eerst de meeste leden van het, gezin
Westra aanwezig waren. Pleegouders en broer en schoonzus hadden
geen kosten gespaard om deze betekenisvolle dag voor het jonge paar
in ieder opzicht te doen slagen. De volgende dag vertrok het gezel
schap, aangevuld met de pas gehuwden naar Dronrijp. Douwe, die er
niets voor voelde om op het bedrijf van zijn vader te blijven werken,
had door bemiddeling van Giep een baan gekregen in de meubelfa
briek. Pomstra, die er nog altijd de scepter zwaaide en vrijwel maan
delijks met één of twee man het personeelsbestand moest vergroten,
wilde hem graag hebben. Iemand, die een poos op de Handelsschool
heeft gezeten, moet dan maar voor Poorts meubelen op reis gaan,
meende de directeur. Voorlopig in de drie noordelijke provincies. Ben
auto was intussen beschikbaar, want in het noorden kom je niet overal
met de trein en de bussen liepen ook nog maar zuinigjes aan.
Een maand later, in de vroege voorzomer van 1946, beviel Hielkje
Geugies van een dochter, die naar haar moeder: Fokkelien genoemd
werd. Hoewel Sake en zijn vrouw al enkele kleinkinderen hadden, was
er nog geen enkele naar heit of mem genoemd. Daarom was Fokje
getroffen, omdat schoonzoon en dochter er aan gedacht hadden mems
naam aan de boreling te geven. Nadat het geboortekaartje op Westra-
state bezorgd was, stapte Fokje de volgende morgen vroeg op de trein
en bereikte zo tegen de middag Hoogerbroek, waar een hartelijk
weerzien plaatsvond tussen moeder en dochter en later tussen schoon
moeder en Giep. Het kleinkind werd bedolven onder geschenken.
Fokkelien wilde op deze wijze haar waardering uitspreken, omdat er
nu een tweede Fokkelien in de familie was. Nog vóór het jaar 1946 ten
einde was bleek Hielkje opnieuw in verwachting te zijn en uit Dronrijp
wist men, dat er in het gezin van Douwe en Catrien ook een baby op
komst was. Daar was Douwe er intussen in geslaagd een arbeiders
huisje te kopen, op de grens van de provinciale hoofdstad en de
buurtschap Snakkerburen.
Lekker dicht bij de fabriek en toch buiten. Want Catrien wilde liever
niet in de stad wonen en waarom zullen wij het doen. nietwaar? Door
mijn baan kan ik bij wijze van spreken overal mijn bivak opzetten.
Aldus Dou\ve en Catrien was het ook ditmaal met hem eens.
In 1947, enkele weken voor Hielkje opnieuw in het kraambed zou
komen, ontstonden er opeens moeilijkheden in de meubelfabriek.
Want mevrouw Poort geboren Stroet was zonder verdere veroordeling
uit het kamp ontslagen en maakte meteen dezelfde dag alweer aan
spraak op de fabriek. Ze was heel doodgemoedereerd het terrein op
gelopen. tot grote verbazing van de portier, die haar niét kende omdat
hij pas een jaar in dienst vyas. Maar voor hij van de consternatie was
bekomen, had Griet het gebouw al betreden, liep regelrecht naar het
privékantoor, waar ze de sekretaresse, die haar de weg wilde versperren
- "Dat gaat zo maar niet, mevrouw, als u geen afspraak hebt met
meneer" - rustig maar beslist een por gaf. zodat het meisje op de grond
terechtkwam.
Jan Pomstra, die zo ongeveer van de oprichting bij Poorts meubelen
had gewerkt, maar in 1941 ontslag had genomen, omdat hij niet voor
de Duitsers wilde werken, kende de tweede vrouw van zijn gestorven
baas natuurlijk. Hij had nooit veel sympathie voor haar kunnen op
brengen. En omdat hij nergens van wist, zat hij stomverbaasd te kijken,
toen Griet het kantoor binnenstevende. de deur achter zich open liet
staan en met haar duim erheen wees: "D'r uit. jij! Ik heb je niet in
dienst genomen en dit is nog altijd mijn fabriek. Êr uit!"
I
