Mr. LG. van Reijen: Meepraten kan het beste gebeuren op lokaal niveau Landbouw en milieu willen trace 4 nog meer oostelijk Vierde eerste prijs van Smerdiekse accordeoniste Jeannet Stoutjesdijk Thoolse werkweek is Amersfoorlse scholieren best bevallen Burgemeester Van Boeijen op VNG vergadering: Geen behoefte aan wijkraden op Tholen Discussienota kom Tholen in commissie bedrijfsleven ^■driehoek kano's pak a 6 stuks van 1.42 voor 99 Voorlichtingsbijeenkomst Philipsdam in Sint-Philipsland Donderdag 26 mei 1977 EENDRACHTBODE 13 Spiegel van de gemeente Inspraak mogelijkheden Evenwicht bewaren Uit de praktijk Meevaller vandeSRV en nog thuis gebracht ook i\ Postiljons STEMMEN VAN LEZERS Gewelddaden Grote aderlating Verkeersveiligheid Twee afdelingen tegelijk. Moeilijke jstukken. Je bent nooit klaar. Weg naar Tholen Elektriciteitscentrales Hoorzitting De afscheidsavond. "Voor een democratische beleidsvoering is een voortdurend contact tussen over heid en burgerij noodzakelijk. Dat mee praten kan het best gebeuren op lokaal niveau". Dit concludeerde mr. L.G. van Reijen, hoofddirecteur van de vereniging van Nederlandse Gemeenten tijdens de le denvergadering van de afdeling Zeeland, die vorige week donderdag werd gehou den in 't Ouwe Raed-uus te Poortvliet. Het thema was binnengemeentelijke de centralisatie, een onderwerp dat op het komende landelijk VNG congres ook aan de orde komt. Burgemeester J.E. van Boeijen, die de binnengemeentelijke decentralisatie uit de Thoolse praktijk belichtte zag in kleinere woonkernen geen behoefte voor het instellen van wijkraden. De onder leiding van de afdelingsvoor zitter burgemeester mr. F.G.A. Huber van Goes gehouden ledenvergadering had heel wat Zeeuwse bestuurders naar Poortvliet doen toekomen. Als inleiding op het thema binnengemeentelijke de centralisatie zei de afdelingsvoorzitter, dat het vooral een pragmatische bena dering zal moeten zijn. Er is nog weinig studiemateriaal voorhanden. Het gaat er om, wat of er uit de gemeenten voor tegenspel wordt geleverd, wat onder de centralisatie wordt verstaan en zelfs wat moet worden verstaan onder het begrip gemeente. Dat is ook geen eenheids worst. Er zijn gemeenten met een natio nale-, met een provinciale-, met een re gionale- of met een lokale taak. Mr. Van Reijen begon zijn causerie over de binnengemeentelijke decentralisatie met de stelling dat de gemeente behar tiger moet zijn van het welzijn. Een paar jaar geleden begon met zich af te vragen, mede met de plannen tot vorming van nieuwe provincies, wat er van de ge meenten nog zou overblijven. Nu wordt evenwel geconstateerd, dat het welzijn van een gemeente afhankelijk is van een democratisch functioneren. Hij schetste de ontwikkeling van de laatste jaren, die leidde tot het systeem van koppelsubsi dies. Een systeem dat niet zo'n beste naam kreeg. De gemeenten met te wei nig geld voor de gewenste ontplooiing klopten aan bij het rijk en de bereidheid in Den Haag tot steun ging gep&ard met voorwaarden: voor wat, hoort wat. Door het systeem van de koppelsubsidies werd de ene gemeente tegenover de an dere uitgespeeld. De lokale bestuurders werden vaak voor het blok gesteld: als je er dat in stopt, krijg4 je er zoveel bij van CRM. Een soort alles-of-niets beleid. Het deed geen recht aan pariteit. Het betekende wel een steeds toenemende bemoeiing van de centrale ov&rheid, want de rijksbijdragen groeiden van 8 tot 25%. Het deed tekort aan gemeente lijke beleidsvorming. Gevaren van te sterke centralisatie werden onderkend, o.a. de zekerheid dat de afstand bestuur en bestuurde werden vergroot. De bur gers dienden weer hun stem te krijgen welke voorzieningen zij het meest nodig vonden. Centralisatie leidt tot tekorten aan variëteit. Niet alle gemeenten zijn hetzelfde, dus ook niet alle wensen. Centralisatie tast lokale bestuurskracht aan. Men ervaart dit via de nota bewo- ningspatroon, waarbij van bovenaf wordt aangegeven, dat bepaalde dorpen niet meer mogen groeien. Afremming hier en benoeming daar doet grondprij zen stijgen en maakt aankopen door ei gen burgers onbereikbaar. Als een derde punt van centralisatie ge varen noemde mr. Van Reijen de de mocratische legitimatie. Binnen de ge meente werkt een gekozen vertegen woordiging, die een spiegel is van wat onder een gemeente leeft. De roep om de burgers er meer bij te betrekken leefde niet alleen bij de gemeenten, maar ook in de Haagse politieke krin gen. De centralisering was over het op- portunum heen en kan onbestuurbaar maken. Beseft werd dat een voortdurend contact tussen burgerij en gemeentebes tuur noodzaak is. Dat meepraten kan het best gebeuren op lokaal niveau. Een vijftien hard werkende ministers en een twintig even hardwerkende staats secretarissen kunnen nooit alles weten, wat er in het hele land leeft. Daardoor is een sterke verambtelijking opgetreden. Er wordt wel gezegd dat ambtenaren de vierde macht vormen en op landelijk niveau is dat ook het geval. Vooral lo kaal komen inspraakmogelijkheden tot zijn recht. Die mogelijkheden zijn er via hoorzittingen, buurt- of wijkvergade ring, verenigingscontacten, enz. Hoor en erhoor is ideaal voor democratische functionering. Mr. Van Reijen vroeg zich wel af of de hoorzitting in wezen Advertentie IM, De commissie voor het bedrijfsleven houdt donderdagavond 2 juni om half acht een openbare vergadering in het gemeentehuis te Tholen. Aan de orde komt een discussienota over de be bouwde kom van Tholen en bespreking van de onroerendgoedbelasting. Verder komen twee aanvragen om een standplaatsvergunning voor de verkoop van kaas en aanverwante artikelen aan de orde. De commissie b.l. maakt tijdens deze vergadering kennis met dhr. C.H. Pols, regionaal consulent Zeeland voor het K.N.O.V. V zoveel anders is dan het traditionele spreekuur. Op het laatste komt het indi vidu gewoonlijk tot een vrijere mening suiting, op een hoorzitting wordt nog wel eens geschroomd voor een openbaar optreden. Belangrijk voor een gemeen tebestuur is dat er van zo'n hoorzitting een goed verslag wordt gemaakt. Hoor zittingen worden effectiever naarmate het over heel concrete zaken gaat. Het bepalen van een ruimtelijk ordenings beleid maakt niet zoveel burgers warm voor inspraak. Dan kan er tenslotte wel een heel dik rapport uitkomen, maar het percentage dat van de totale burgerij aan inspraak deed is uiterst klein. Daar entegen zullen plannen met betrekking tot bijvoorbeeld nieuwe groenvoorzie ningen, parkeerhavens, jeugdspeelter- reintjes, enz. de burger in zijn gebied heel wat meer aanspreken. De demo cratie aan de basis. Voor gemeenten met meerdere kernen zag mr. Van Reijen de noodzaak van benoeming gemeentelijke commissies volop zitten, evenals de contacten met de verenigingen. De commissies zijn in den lande goed aan geslagen. Veelal zonder dat daarin ook raadsleden zitting hebben. Er dient bij decentralisatie wel te wor den gewaakt voor het bewaren van het evenwicht tussen gemeentebesturen en de behartigers van lokale belangen. Een samenhangend beleid kan in strijd ko men met te grote bevoegdheden van commissies. De functionele commissies moeten geen belangengroepen worden, maar adviserende structuren. Daarbij mag een gemeentebestuur wel grote waarde hecten aan zo'n commissie-ad vies. aat het maar zwaar wegen. Een tweede vorm van lokale inspraak naast hoorzittingen noemde mr. Van Reijen overleg met bestaande vereni gingen en organisaties. Ze weten ge woonlijk waar het om gaat, weten ook wat voor belangen er op het spel staan en kunnen als insptaaksbron zeer waar devol zijn. Een derde inspraakmogelijkheid noem de mr. Van Reijen aktiegroepen. Bij de meeste gemeentebestuurders is de "koudwatervrees" voor aktiegroepen grotendeels verdwenen. Men leerde met het "nieuwe" verschijnsel te leven. Een aktiegroep ontstaat ve81al spontaan door het niet eens zijn met.... Recht vaardiging van dat onstaan berust daarom niet zo zeer op representatie van het geheel, maar op vrees van een deel voor... Aandacht daarvoor is van ge meentezijde nodig. Samenvattend con cludeerde mr. Van Reijen groter geva ren voor centralisatie dan voor decen tralisatie. Na 6 jaar herindeling kon burgemeester J.E. van Boeijen vanuit de praktijk de binnengemeentelijke decentralisatie be lichten. Hij herinnerde aan de voorge schiedenis van de Thoolse bestuurlijke herindeling en de parlementsbehande- ling daarvan met de opdracht te rap porteren aan gedeputeerde staten om trent de genomen maatregelen gemeen telijke decentralisatie. De burgemeester herinnerde hierbij nog aan een uit spraak van de toenmalige staatssecreta ris, dat bezw en van te korte afstand bestuur/bes tuurde soms ook onderschat worden. Hij wees vervolgens op het ontstaan van het rapport door de jeügdige jurist mr. Ten Berge onder de titel "Het platte land, proeftuin van binnengemeentelij ke decentralisatie". Dadrin een aantal conclusies en suggesties om de afstand te verkleinen tussen burger en bestuur. Voor het gemeentebestuur zelf waren er aanvankelijk meeK vragen om' de 7 kernen tot een eenheid te brengen. Dat is met 250 verenigingen en organisaties niet zo'n gemakkelilke taak. Van bes taande verworvenheden werd gretig ge bruik 9emaakt. Er kwamen fusies tot stand bij Groene Kruis, voetbalfederatie, enz. Men vond elkaar in uiteenlopende strukturen. De burgemeesteo wees ook op de voortref felijke lopende dienstverleningen op de plaatselijke postkantoren, een moge- lijhM mogelijkheid die door de bevol king zeer wordt gewaardeerd en waar van het gebruik nog toeneemt. De raadssamenstelling kreeg een goede re presentatie van de 7 kernen en men had het geluk, dat vanaf het begin niet met plaatselijke kandidatenlijsten is ge werkt, maar zeer duidelijk herkenbare politieke partijen. Het rapport mr. Ten Berge xerd voor het gemeentebestuur en bevolking meer richtingsbepalend dan concrete richting bepleitend. Men be schikte over behoorlijke voorlichtings mogelijkheid via de lokale pers en breidde contacten uit via gemeentegids, hoorzittingen, beheerscommissies dorpshuizen. Een andere functionele commissie was die voor het bedrijfsle ven. Genoemd rapport adviseerde ook ten aanzien van wederopbouwwerk. Na een experiment samenlevingsopbouw bij de stichting Welzijnszorg, hopen we daaraan in de toekomst meer te kunnen doen, zei de eerste Thoolse burger, die van oordeel bleef dta besturen van on derop moet groeien. Advertentie 1M Bij de discussie werd nog duidelijk, hoe de raadsleden althans in de Thoolse si tuatie belangrijk meer nog dan voor heen raadsmann&n voor de burgers werden. Ze fungeren als een soort "postduiven" tussen burgers en ge meentelijk dagelijks b8stuur. Het zijn postiljons geworden dan dat is een goedO zaak voor de burgers enerzijds en het geeft aan de functie van het raad slidmaatschap veel meer inhoud. De bestaande 8tructuren zijn op de kernen gelukkig niet verdwenen. IntOgendeel, ze zijn vaak nog geaktiveerd door de herindeling. Anderszijds dient een ge meentebestuur en daarvan erheid het college akte de presence te geven bij veel wat plaatselijk'gebeurt. Dat brengt be lasting mee, maar het is de moeite ten volle waard. Burgemeester Van 8oeijen meende, dat er op Tholen althans geen behoefte bes taat aan wijkraden. Ze kunnen ook remmend werken op integrat&e. Hij kón zich indenken, dat behoefte daar aan in grote steden wel bestaat. Van andere zijde werd nog naar voren gebracht, dat in het algemeen te veel woQdt geslikt wat ambtenaren voor schotelen. hoe na een herindeling de in- tenviteit van de burger wat kan teruglo pen, maar hoe er in vele dorpen ook zelf al contactorganen werden gevormd, die de overbrugging vormen tussen burger en bestuur. De vergadering werd op het middaguur onderbroken voor ontvangst van het gemeentebestuur van Tholen in Haes- tinge, waar ook de lunch werd gebruikt. Daar werd nog het woord gevoerd door de vertegenwoordiger van het provin ciaal bestuur, gedeputeerde J. van den Bos, die de ochtendbijeenkomst bij- xoonde. Volgens mij moet minister Van Agt het bos ingestuurd worden om paddestoelen te zoeken, want het is gebleken, dat hij voor het ambt van minister van Justitie niet bekwaam is, gezien de gewelddadi ge akties van de laatste tijd. Hij komt inderdaad heel sympathiek over en kan ook zeer charmant zijn praatje houden, maar wordt het gebod, dat wij al heel jong leren: "Je mag geen kwaad met kwaad vergelden", niet een beetje ver keerd toegepast? Ik heb altijd gedacht, dat een minister van Justitie er is, om de gewone burgers te beschermen. Maar meten wij Nederlanders ons dan steeds laten vertrappen door allerlei vreemd gespuis? En moeten onschuldige kinde ren dan persé met zulk grof geweld op groeien? Ik hoop, dat de nieuwe regering meer tijd en bekwaamheid toont om voortaan die gewelddaden beter in de hand te houden. mevr. A. Heyboer-v. Dalen Veerhoekseweg 4 St. Maartensdijk. Op de voorlichtingsbijeenkomst over de Philipsdam is dinsdagavond in De Wim pel te Sint-Philipsland gepleit voor een nog oostelijker tracé 4, meer naar het Schelde-Rijnkanaal toe. Dat kost minder landbouwgrond, terwijl er meer schorren in het getijdegebied blijven. Er werd in het volle dorpshuis vrijwel uitsluitend over tracé 4 gesproken. Deze oplossing vergt de minste landbouw grond. terwijl de doorsnijding het minst ongunstig is. Alternatief 4 heeft ook de voorkeur van de commissie comparti mentering Oosterscöelde. Tracé 4 loopt vanaf de sluizen in de Philipsdam nage noeg tegen de dijk op de slikken van De Heen, door de Prins Hendrikpolder en komt dan oostelijk van de Krabben- kreekdam uit. Voor tracé 4 is er grond nodig van de landbouwers A. Verwijs, A.M. Verwijs en de gebr. Noorthoek. Dhr. Ph. van den Hoek bracht naar vo ren, dat men oog moet hebben voor de grote aderlating die de landbouw doet met deze Oosterschelde-beslissing. "Het gaat te ver om te spreken over verlies van natuurgebied, terwijl we 10 ha kun nen inpolderen voor compensatie van landbouwgrond. Met alle partijen heb je dan vrede, want we winnen ook een stuk natuur: meer zoute schorren", aldus dhr. v.d. Hoek. Hij vond een oostelijker tracé ook gunstiger voor de perceelss nijdingen. Ook de heren A.A. van Nieuwenhuijzen en drs. E.C. Boissevain hadden vragen in die richting. De laatste dacht echter niet aan inpolderen. "Door de Delta werken verdwijnen er Vi van de schorren en als men kans zou zien om de schorren te vergroten, dan zou dat een groot voordeel zijn. Ons Zeeuws Coördina tieorgaan voor natuur, milieu en land schap voelt ook weinig voor doorsnij ding van het landschap met nieuwe we gen. We zitten met een gebrek aan compensatie-landbouwgrond dn een enorm verlies aan natuurgebied", aldus dhr. Boissevain. Hij wilde een tracé langs het kanaal. Dat is dan wel buiten het gebied dat bij koninklijk besluit voor tracé-mogelijkheden is aangegeven, maar dat formeel bezwaar achtte dhr. Boissevain niet groot. "Een k.b. is geen wet van Meden en Perzen. Een konin klijk besluit kan gewijzigd worden", zei de vertegenwoordiger van het Zeeuws Coördinatie-orgaan. De voorzitter van de commissie com partimentering Oosterschelde, ir. H. Engel, zegde toe de mogelijkheden te zullen overwegen. Ir. Landré van de provinciale waterstaat Zeeland wees erop. dat een oostelijker tracé (meer naar het Schelde-Rijnkanaal toe) pro blemen oplevert. De hoogteverschillen met de Slaakbrug lopen op tot 9 m, waarbij dan de aanleg van de parallel weg moeilijkheden met zich meebrengt. Je houdt veel linksaf slaand verkeer, zo dat er toch een lus nodig is, wat grond- verlies betekent. Een meer oostelijker tracé kost bovendien wel grond in Bra bant. Aansluiting van de weg over de Philipsdam naar Tholen betekent bij een oostelijker tracé, dat het opgespoten terrein tussen het kanaal en de Krab- benkreekdam doorsneden moet worden. Om landbouwgrond te sparen pleitten dhr. Boissevain en burgemeester G. van den Berg voor lussen op het opgespoten terrein in plaats van in de Prins Hen drikpolder. Zijn die lussen ook wel no- De dertienjarige Jeannet Stoutjesdijk uit SintMaartensdijk is na twee le prij zen op het 16e muziek-, zang- en solis tenfestival in de Rijp (NH) met haar ac cordeon doorgedrongen tot de afdeling uitmuntendheid. Ze speelde zeer ver dienstelijk en kreeg van de jury een zil veren lepeltje omdat ze als enige in twee afdelingen tegelijk speelde en eerste prijzen haalde met 169 en 163 punten. Moeder Stoutjesdijk is maar wat trots op haar dochter. Ze heeft zelf altijd accor deon gespeeld (er is ook nog een dirigent in de muzikale familie) en hoopte dat een van de kinderen ook nog eens naar het zware instrument zou pakken. Dat gebeurde zes jaar geleden, toen de ze venjarige de accordeon in de kamer zag staan. Ze vond 't een leuk dirig en ging spelen. Han Jansen uit Scherpenisse werd als leraar in de arm genomen, waarna het talent zich verder ontwik kelde. Besloten werd mee te doen aan het groot nationaal vocaal en instru mentaal concours in de vierde en laagste afdeling. Het resultaat: een eerste prijs. Dat stimuleerde tot meer en vorig jaar november behaalde Jeannet een eerste prijs in de derde afdeling. Zoals hele pientere leerlingen op de la gere school twee klassen in een jaar af werken, zo besloot Jeannet met haar le raar op Hemelvaartsdag in twee afde lingen te spelen, 't Was een zware opga ve en op een gegeven ogenblik zag Jeannet het niet meer zitten. Ze ver frommelde haar muziekstukken en gooide ze op een hoop in de hoek. "'t Gaat niet meer, zo lang repeteren voor het concours", zei Jeannet. Moeder Stoutjesdijk probeerde met de strijkbout de kreukels uit te muzieks tukken te halen, zodat de noten don derdag 19 mei weer goed zichtbaar wa ren voor het concours. De moeder was nog zenuachtiger dan de dochter, maar het liep allemaal prima af. In de 2e af deling speelde Jeannet het klassieke Ole Quapa (bewerking H. Langerak) dat el ke minuut op de wereld wel ergens ges peeld wordt. De juryleden Nico v.d. Linden, Gerard de Boer en Leo Smeets gaven haar er 169 punten voor, terwijl 150 punten al voldoende waren voor een eerste prijs. Jeannet speelde in de le af deling vervolgens Souvenir du Cirque Renz(G. Peter), waarvoor ze 163 punten kreeg met eveneens een eerste prijs. De stukken waren eigenlijk te zwaar voor de 2e en le afdeling, maar op ad vies van leraar Han Jansen is er steeds te hoog gegrepen. "De beste methode was moeilijker stukken nemen, want de makkelijke kende Jeannet allemaal al", aldus Han Jansen, die twintig leerlingen onder z'n hoede heeft voor elektronisch orgel, accordeon en gitaar. De juryleden waren vol lof over het spel van Jeannet: goede indruk door onges toorde voordracht, verdienstelijk passa- gespel, passende nuances, zeer ver dienstelijk, goed le klas niveau, weinig tekortkomingen, blijven studeren hoor, het zit erin. Dat advies van de jury wil Jeannet zeker opvolgen, want ze doe 't graag en is vast van plan een volgend concours uit te komen in de afdeling uitmuntendheid en later zo mogelijk ook in de ere-, superieure- en vaande lafdeling. Om zo'n niveau te bereiken, is er nog veel studie nodig en ook de reeds be haalde resultaten waren nooit bereikt zonder doorzettingsvermogen. "Je bent nooit klaar", zegt Jeannet, die vanwege haar studie aan de rijksscholengemeen schap in Bergen op Zoom de wekelijkse les heeft teruggebracht tot een keer per veertien dagen. Handwerken is ook een hobby van haar, maar daar heeft ze niet veel tijd voor. Jeannet kan zich pas uit leven wanneer ze op haar studiekamer accordeon speelt. Met Sinterklaas en bij bruiloften Van familieleden speelt ze ook wel. maar zo enthousiast is ze daar dig en kan men niet met gelijkvloerse kruisingen volstaan?, vroeg dhr. Van Nieuwenhuijzen. De burgemeester dacht aan de plaatsing van verkeer slichten. Ir. Landré zei dat de praktijk (o.a. bij Axel) uitwijst, dat er bij gelijkvloerse kruisingen als deze (kruising weg Phi- lipsdam/Rijksweg 257) ongelukken ge beuren. "Uit het oogpunt van verkeers veiligheid proberen we dat te vermijden, terwijl ongelijkvloerse kruisingen bijna geen meerkosten opleveren. Dhr. C.H.J. Lamers vond dat er erg ge makkelijk wordt afgestapt van het prin cipe van aansluiting van de weg over de Philipsdam naar Steenbergen. Ir. Landré zei, dat de lussen meer land bouwgrond vergen en bovendien krijgje dan verkeerstechnisch een slechte oplossing voor het verkeer naar Sint- Philipsland. 't Is een beroerde doorsnij ding en een dure oplossing, die je niet bij voorkeur maakt, aldus ir. Landré. Tunnels zoals bij Oudenrijn vond hij te groot gedacht voor deze situatie. Wel wilde ir. Landré zoveel mogelijk lussen met rechtsaf slaand verkeer omdat je anders teveel kruisend verkeer hebt. Dhr. C. Nuyten leek het onlogisch en onjuist om de weg over de Philipsdam rechtstreeks op óet Thoolse wegennet aan te sluiten via de Krabbenkreekdam. "De wegenstructuur is daarop niet be rekend en bovendien kan het de eerste aanzet zijn voor aansluiting van de Phi lips- op de Oesterdam", meende dhr. Nuyten. Ir. W. de Beyl (hoofdingenieur-directeur provinciale waterstaat Zeeland) verze kerde dat het niet de bedoeling is om die weg door te trekken. Als bewijsstuk voerde hij het pas verschenen secundair wegenplan op, waar geen aansluiting van de Philips- op de Oesterdam is ge projecteerd. Ten aanzien van een aan sluiting Philipsdam/Steenbergen (met een boog naar'de Slaakbrug) in plaats van Philipsdam/Krabbenkreekdam zei ir. De Beyl dat dit in de zomer gezien de grotere verkeersstroom vanuit Brabant naar Schouwen/Flakkee voordeel kan hebben, maar het zou veel landbouw grond kosten. Een nog oostelijker tracé dan alternatief 4 is door Rijkswaterstaat ook buiten be schouwing gelaten vanwege de moge lijkheid van de bouw van elektriciteits centrales, spaarbekkens voor drinkwater en de inlaat van zoet water. Drs. Boisse vain informeerde nog naar de koelcir cuits voor de centrales. Ir. v.d. Meer, hoofd Bouwbureau Deltadienst Oost te Bergen op Zoom, deelde mee dat het open kanalen zullen worden. Dhr. Bois sevain wierp ook de vraag op, waarom er zoveel gewicht aan de bouw van centra les wordt toegekend, terwijl Flipland de kwalificatie 3 heeft en op de tiende en laatste plaats van vestigingsmogelijkhe den staat. Ir. J. Adriaansens (hoofdin genieur-directeur van de provinciale planologische dienst Zeeland) zei dat er in het structuurschema energievoorzie-v ningen voor Tholen/Sint-Philipsland redelijke belangstelling bestaat. Van daar dat er rekening mee is gehouden. Deze voorlichtingsbijeenkomst van rijks- en provinciale waterstaat was groots opgezet met talrijke kaarten, een uitgebreide geluidsinstallatie met zaal microfoons en een groot aantal deskun digen. Op een enorme, gekleurde, ver lichte kaart waren de vier tracé's duide lijk aangegeven. Op aparte kaarten wa ren de percelen landbouwgrond met de namen van de eigenaren aangegeven. Voorzitter ir. Engel zei dinsdagavond in De Wimpel dat het uitsluitend om het verstrekken van informatie ging. Hij hoopte via schriftelijke en mondelinge vragen waardevolle suggesties te krijgen om de waterstaat te helpen. De volgende stap is de hoorzitting van de raad van de waterstaat op woensdag 22 juni: om twee uur voor instanties en om half vijf voor individuele bezwaar den. 's Morgens brengen de veertien "wijze mannen" van de raad van de waterstaat een bezoek aan het tracé-ge- bied. De raad geeft de minister dan een advies. De minister stelt het tracé van de dam vast en g.s. van Zeeland het tracé van de weg. Schriftelijke bezwaren moeten voor 8 juni bij de raad van de waterstaat in Den Haag zijn. De plannen liggen op het ge meentesecretarie te Sint-Philipsland voor een ieder ter inzage. niet voor. Han Jansen, die o.a. de tech niek van Jeannet nog wil verbeteren, is ervan overtuigd dat door de nu behaalde successen meer leerlingen over de con cours-drempel zullen komen, maar daarvoor is veel studie nodig. De dertienjarige talentvolle accordeo niste Jeannet Stoutjesdijk uit Sint Maartensdijk, die voor de vierde keer op een concours de eerste prijs won, met haar laraar Han Jansen uit Scherpenis se. (het verslag van Mirjam). Ditmaal bleef het niet bij een belofte, zoals eerder toch wel is voorgekomen, dat we graag van de leerlingen zelf eens een verslagje zouden zien van hun Thoolse wer kweek. Dank zij Mirjam, een van de leerlingen uit klas 3 H van de scholengemeen schap "De Amersfoortse Berg"." werd de belofte ingelost. Reeds maandag na hun vertrek op de voorafgaande zaterdag uit Tholen, was het verslag al binnen. Uiteraard gaat het hier dan ook om een persoonlijke indruk na een opsomming van wat werd gedaan en beleefd. De verslaggeefster kon ook moeilijk oordelen over de indruk van de groepen, waar ze zelf niet bij was. Uiteraard waren er ook collectieve excursies. Laten we echter liever irjan aan het woord (de pen) laten. Maandag 9 mei vertrokken we om kwart over 10 uit Amersfoort als klas 3 H naar Bergen op Zoom met de trein. Vandaar op de fiets naar Tholen, waar we door de burgemeester hartelijk werden ontvan gen. Tevoren was er al even gerust in "Hof van Holland." Later werd er in verschillende groepjes naar het gasta- dres gereden, waar we (gelukkig maar) erg vriendelijk welkom werden geheten (Deftig hè?) Wat er nu allemaal verder geschreven wordt is niet geheel repres- tatief, want het gaat hoofdzakelijk over wat ik hier met m'n vriendin beleefd en gedaan heb. Dinsdag 10 mei waren we 's morgens vrij, maar van uitslapen kwam niet veel. Er stond om 2 uur immers aardig wat op het spel. Een groep ging naar het Wa terschap, een andere behandelde de waterhuishouding, een derde groep land- en tuinbouw en mijn groepje zou iets over de streekpers horen. Daar ver telde meneer Heijboer ons heel wat van en interessant was ook te kunnen zien, hoe een telexapparaat werkt. Dat vond ik erg leuk, want ik wist tevoren hele maal niet wat een telex was. Verder werd een oude jaargang van de krant getoond en we zagen ook hoe het begin van de Eendrachtbode maar uit 1 pagina bes tond. 's Avonds hadden we een sportavond, eerst wat trimmen, daarna volleyen. De sfeer was geweldig, de Thoolse mensen zijn erg aardig en er werd helemaal niet vijandig gespeeld of zo. Wie gewonnen heeft, is mij niet bekend. Daar let ik nooit zo op, maar het was best leuk Woensdagmorgen gingen we al om 9 uur naar de veiling te Sint Annaland. Daar werden speciaal voor ons rapen geveild. De groente was al weg. Meneer Duijzer zei dat hij het wel jammer vond, dat er op het ogenblik niet gewerkt werd in de veiling, maar dat viel ons niet zo op. Wij werken namelijk ook niet zo graag, meneer Duijzer. Na veilingbe zichtiging liepen we naar de kas(sen) van de firma Dijkema. Daar waren to maten, komkommers en snijbonen te zien. 't Was alleen wel jammer, dat er maar drie soorten groenten waren, maar de kas(sen) stonden er vol mee en dat is lijkt me, een hele prestatie. Donderdag 12 mei waren we 's morgens vrij en veelal op de boerderij, maar 's middags was het wel opletten geblazen. Twee lezingen over landbouw (meneer Bax) en tuinbouw (meneer Baijense) en milieu,. Er werd nog dapper geprobeerd om ons in een discussie te betrekken, maar dat werd hoofdzakelijk een ge sprek tussen heer Höhle (rector S.A.B.) en de heren B en B. Ons werd een drankje aangeboden, wat we achteraf zelf moesten betalen ondertussen werd de filmprojector klaargezet. Het ging over bestrijdingsmiddelen en ik vond het geweldig interessant. Het was toen ook stil in de zaal. Na afloop, toen we weer naar de Weelweg gingen, probeer den we een plattegrond van het bedrijf te tekenen. Het lukte niet. Het bleek dat er een lammetje was geboren. Zo'n lammetje moet je echt een keer zien! Vrijdagmorgen moesten we in dorpshuis "De Vossenkuil" te Oud-Vossemeer de afscheidszaal gaan opknappen. De ta feltjes werden erg leuk (door mij) ver sierd. Dat was ook het enige wat ik deed. Om half 2 begon de generale repetitie. Er is toen aardig wat gelachen. Er was ook nog muziek bij, vooral Erik Jan van de Hulst op z'n gitaar was geweldig. Om half acht in de Vossenkuil met de gastouders. Voor hun was de avond im mers georganiseerd. Men begon half negen met koffie en cake en een aardig menuetje door de SAB op de fluit, gitaar en een instrument waarvan de naam mij net ontschiet. Daarna een toneelstukje over 3 dromen. Deze gingen over in een toch wel komische manier hoe wij dachten dat het in Tholen zou zijn. Ver volgens was er het kattenduet, geplay backt door Josien W. en Jolanda V. Vooral het gelach dat op de plaat te ho ren was, maakte de situatie grappig. Dit werd weer gevolgd door Willy Lokhorst met een op rijm gezet verhaal over boer Teun in het cafetaria. Een van de vele dingen die erg in de smaak vielen bij onze gastouders. Ook Erik-Jan trad op met z'n groep, het nummer Heart of Gold speelden ze. Erg goed. En toen, smikkelen maar, stokbroodjes, bespoten tomaten, heerlijke pasteitjes, en. Daarna lag iedereen dubbel van het lachen bij een spelletje waarbij ieand een hoofdte lefoon op moest zetten (waar iets mee gedaan was) en toch moest proberen een liedje te zingen. U kent het wel van Ted de Braak. Het dansen dat toen kwam mislukte (een beetje maar). Al bij al toch een heel gezellige afsluiting van de 1ste fijne werkweek die ik en velen met mij, voor de 1ste keer hebben gemaakt. Hoewel meneer Burgers niet in de pu bliciteit wilde komen, wil ik hem en zijn vrouw toch hartelijk bedanken voor de fijne week die ze ons hebben bezorgd. Ook wil ik nog even vermelden dat de fam. Burgers als voor de 14e keer leerlingen ontving van de Amersfoortse Berg. Als enigsten. Verder bedank ik namens de hele klas en Smit en Gort worst alle andere gastouders, die ons in hun boerderij wilden hebben. De men sen, bij wie wij zowat alles mochten zien worden natuurlijk ook bedankt en ik hoop verder dat wij nog eens terugko men en dat meneer Heijboer het groots te deel van mijn verslag toch wel in zijn krant wil zetten, ledereen bedankt voor de fijne week op Tholen!

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1977 | | pagina 13