Mr. LG. van Reijen: Meepraten kan
het beste gebeuren op lokaal niveau
Landbouw en milieu willen trace 4
nog meer oostelijk
Vierde eerste prijs van Smerdiekse
accordeoniste Jeannet Stoutjesdijk
Thoolse werkweek is
Amersfoorlse scholieren
best bevallen
Burgemeester Van Boeijen op VNG vergadering:
Geen behoefte aan wijkraden op Tholen
Discussienota kom
Tholen in commissie
bedrijfsleven
^■driehoek
kano's
pak a 6 stuks
van 1.42 voor 99
Voorlichtingsbijeenkomst Philipsdam in Sint-Philipsland
Donderdag 26 mei 1977
EENDRACHTBODE
13
Spiegel van de gemeente
Inspraak mogelijkheden
Evenwicht bewaren
Uit de praktijk
Meevaller
vandeSRV
en nog thuis
gebracht
ook
i\
Postiljons
STEMMEN
VAN
LEZERS
Gewelddaden
Grote aderlating
Verkeersveiligheid
Twee afdelingen tegelijk.
Moeilijke jstukken.
Je bent nooit klaar.
Weg naar Tholen
Elektriciteitscentrales
Hoorzitting
De afscheidsavond.
"Voor een democratische beleidsvoering
is een voortdurend contact tussen over
heid en burgerij noodzakelijk. Dat mee
praten kan het best gebeuren op lokaal
niveau".
Dit concludeerde mr. L.G. van Reijen,
hoofddirecteur van de vereniging van
Nederlandse Gemeenten tijdens de le
denvergadering van de afdeling Zeeland,
die vorige week donderdag werd gehou
den in 't Ouwe Raed-uus te Poortvliet.
Het thema was binnengemeentelijke de
centralisatie, een onderwerp dat op het
komende landelijk VNG congres ook
aan de orde komt.
Burgemeester J.E. van Boeijen, die de
binnengemeentelijke decentralisatie uit
de Thoolse praktijk belichtte zag in
kleinere woonkernen geen behoefte voor
het instellen van wijkraden.
De onder leiding van de afdelingsvoor
zitter burgemeester mr. F.G.A. Huber
van Goes gehouden ledenvergadering
had heel wat Zeeuwse bestuurders naar
Poortvliet doen toekomen. Als inleiding
op het thema binnengemeentelijke de
centralisatie zei de afdelingsvoorzitter,
dat het vooral een pragmatische bena
dering zal moeten zijn. Er is nog weinig
studiemateriaal voorhanden. Het gaat er
om, wat of er uit de gemeenten voor
tegenspel wordt geleverd, wat onder de
centralisatie wordt verstaan en zelfs wat
moet worden verstaan onder het begrip
gemeente. Dat is ook geen eenheids
worst. Er zijn gemeenten met een natio
nale-, met een provinciale-, met een re
gionale- of met een lokale taak.
Mr. Van Reijen begon zijn causerie over
de binnengemeentelijke decentralisatie
met de stelling dat de gemeente behar
tiger moet zijn van het welzijn. Een paar
jaar geleden begon met zich af te vragen,
mede met de plannen tot vorming van
nieuwe provincies, wat er van de ge
meenten nog zou overblijven. Nu wordt
evenwel geconstateerd, dat het welzijn
van een gemeente afhankelijk is van een
democratisch functioneren. Hij schetste
de ontwikkeling van de laatste jaren, die
leidde tot het systeem van koppelsubsi
dies. Een systeem dat niet zo'n beste
naam kreeg. De gemeenten met te wei
nig geld voor de gewenste ontplooiing
klopten aan bij het rijk en de bereidheid
in Den Haag tot steun ging gep&ard met
voorwaarden: voor wat, hoort wat. Door
het systeem van de koppelsubsidies
werd de ene gemeente tegenover de an
dere uitgespeeld. De lokale bestuurders
werden vaak voor het blok gesteld: als je
er dat in stopt, krijg4 je er zoveel bij van
CRM. Een soort alles-of-niets beleid.
Het deed geen recht aan pariteit. Het
betekende wel een steeds toenemende
bemoeiing van de centrale ov&rheid,
want de rijksbijdragen groeiden van 8
tot 25%. Het deed tekort aan gemeente
lijke beleidsvorming. Gevaren van te
sterke centralisatie werden onderkend,
o.a. de zekerheid dat de afstand bestuur
en bestuurde werden vergroot. De bur
gers dienden weer hun stem te krijgen
welke voorzieningen zij het meest nodig
vonden. Centralisatie leidt tot tekorten
aan variëteit. Niet alle gemeenten zijn
hetzelfde, dus ook niet alle wensen.
Centralisatie tast lokale bestuurskracht
aan. Men ervaart dit via de nota bewo-
ningspatroon, waarbij van bovenaf
wordt aangegeven, dat bepaalde dorpen
niet meer mogen groeien. Afremming
hier en benoeming daar doet grondprij
zen stijgen en maakt aankopen door ei
gen burgers onbereikbaar.
Als een derde punt van centralisatie ge
varen noemde mr. Van Reijen de de
mocratische legitimatie. Binnen de ge
meente werkt een gekozen vertegen
woordiging, die een spiegel is van wat
onder een gemeente leeft. De roep om
de burgers er meer bij te betrekken
leefde niet alleen bij de gemeenten,
maar ook in de Haagse politieke krin
gen. De centralisering was over het op-
portunum heen en kan onbestuurbaar
maken. Beseft werd dat een voortdurend
contact tussen burgerij en gemeentebes
tuur noodzaak is. Dat meepraten kan
het best gebeuren op lokaal niveau.
Een vijftien hard werkende ministers en
een twintig even hardwerkende staats
secretarissen kunnen nooit alles weten,
wat er in het hele land leeft. Daardoor is
een sterke verambtelijking opgetreden.
Er wordt wel gezegd dat ambtenaren de
vierde macht vormen en op landelijk
niveau is dat ook het geval. Vooral lo
kaal komen inspraakmogelijkheden tot
zijn recht. Die mogelijkheden zijn er via
hoorzittingen, buurt- of wijkvergade
ring, verenigingscontacten, enz. Hoor en
erhoor is ideaal voor democratische
functionering. Mr. Van Reijen vroeg
zich wel af of de hoorzitting in wezen
Advertentie IM,
De commissie voor het bedrijfsleven
houdt donderdagavond 2 juni om half
acht een openbare vergadering in het
gemeentehuis te Tholen. Aan de orde
komt een discussienota over de be
bouwde kom van Tholen en bespreking
van de onroerendgoedbelasting.
Verder komen twee aanvragen om een
standplaatsvergunning voor de verkoop
van kaas en aanverwante artikelen aan
de orde.
De commissie b.l. maakt tijdens deze
vergadering kennis met dhr. C.H. Pols,
regionaal consulent Zeeland voor het
K.N.O.V.
V
zoveel anders is dan het traditionele
spreekuur. Op het laatste komt het indi
vidu gewoonlijk tot een vrijere mening
suiting, op een hoorzitting wordt nog
wel eens geschroomd voor een openbaar
optreden. Belangrijk voor een gemeen
tebestuur is dat er van zo'n hoorzitting
een goed verslag wordt gemaakt. Hoor
zittingen worden effectiever naarmate
het over heel concrete zaken gaat. Het
bepalen van een ruimtelijk ordenings
beleid maakt niet zoveel burgers warm
voor inspraak. Dan kan er tenslotte wel
een heel dik rapport uitkomen, maar het
percentage dat van de totale burgerij
aan inspraak deed is uiterst klein. Daar
entegen zullen plannen met betrekking
tot bijvoorbeeld nieuwe groenvoorzie
ningen, parkeerhavens, jeugdspeelter-
reintjes, enz. de burger in zijn gebied
heel wat meer aanspreken. De demo
cratie aan de basis. Voor gemeenten met
meerdere kernen zag mr. Van Reijen de
noodzaak van benoeming gemeentelijke
commissies volop zitten, evenals de
contacten met de verenigingen. De
commissies zijn in den lande goed aan
geslagen. Veelal zonder dat daarin ook
raadsleden zitting hebben.
Er dient bij decentralisatie wel te wor
den gewaakt voor het bewaren van het
evenwicht tussen gemeentebesturen en
de behartigers van lokale belangen. Een
samenhangend beleid kan in strijd ko
men met te grote bevoegdheden van
commissies. De functionele commissies
moeten geen belangengroepen worden,
maar adviserende structuren. Daarbij
mag een gemeentebestuur wel grote
waarde hecten aan zo'n commissie-ad
vies. aat het maar zwaar wegen.
Een tweede vorm van lokale inspraak
naast hoorzittingen noemde mr. Van
Reijen overleg met bestaande vereni
gingen en organisaties. Ze weten ge
woonlijk waar het om gaat, weten ook
wat voor belangen er op het spel staan
en kunnen als insptaaksbron zeer waar
devol zijn.
Een derde inspraakmogelijkheid noem
de mr. Van Reijen aktiegroepen. Bij de
meeste gemeentebestuurders is de
"koudwatervrees" voor aktiegroepen
grotendeels verdwenen. Men leerde met
het "nieuwe" verschijnsel te leven. Een
aktiegroep ontstaat ve81al spontaan
door het niet eens zijn met.... Recht
vaardiging van dat onstaan berust
daarom niet zo zeer op representatie van
het geheel, maar op vrees van een deel
voor... Aandacht daarvoor is van ge
meentezijde nodig. Samenvattend con
cludeerde mr. Van Reijen groter geva
ren voor centralisatie dan voor decen
tralisatie.
Na 6 jaar herindeling kon burgemeester
J.E. van Boeijen vanuit de praktijk de
binnengemeentelijke decentralisatie be
lichten. Hij herinnerde aan de voorge
schiedenis van de Thoolse bestuurlijke
herindeling en de parlementsbehande-
ling daarvan met de opdracht te rap
porteren aan gedeputeerde staten om
trent de genomen maatregelen gemeen
telijke decentralisatie. De burgemeester
herinnerde hierbij nog aan een uit
spraak van de toenmalige staatssecreta
ris, dat bezw
en van te korte afstand bestuur/bes
tuurde soms ook onderschat worden.
Hij wees vervolgens op het ontstaan van
het rapport door de jeügdige jurist mr.
Ten Berge onder de titel "Het platte
land, proeftuin van binnengemeentelij
ke decentralisatie". Dadrin een aantal
conclusies en suggesties om de afstand te
verkleinen tussen burger en bestuur.
Voor het gemeentebestuur zelf waren er
aanvankelijk meeK vragen om' de 7
kernen tot een eenheid te brengen. Dat
is met 250 verenigingen en organisaties
niet zo'n gemakkelilke taak. Van bes
taande verworvenheden werd gretig ge
bruik 9emaakt.
Er kwamen fusies tot stand bij Groene
Kruis, voetbalfederatie, enz. Men vond
elkaar in uiteenlopende strukturen. De
burgemeesteo wees ook op de voortref
felijke lopende dienstverleningen op de
plaatselijke postkantoren, een moge-
lijhM mogelijkheid die door de bevol
king zeer wordt gewaardeerd en waar
van het gebruik nog toeneemt. De
raadssamenstelling kreeg een goede re
presentatie van de 7 kernen en men had
het geluk, dat vanaf het begin niet met
plaatselijke kandidatenlijsten is ge
werkt, maar zeer duidelijk herkenbare
politieke partijen. Het rapport mr. Ten
Berge xerd voor het gemeentebestuur en
bevolking meer richtingsbepalend dan
concrete richting bepleitend. Men be
schikte over behoorlijke voorlichtings
mogelijkheid via de lokale pers en
breidde contacten uit via gemeentegids,
hoorzittingen, beheerscommissies
dorpshuizen. Een andere functionele
commissie was die voor het bedrijfsle
ven. Genoemd rapport adviseerde ook
ten aanzien van wederopbouwwerk. Na
een experiment samenlevingsopbouw
bij de stichting Welzijnszorg, hopen we
daaraan in de toekomst meer te kunnen
doen, zei de eerste Thoolse burger, die
van oordeel bleef dta besturen van on
derop moet groeien.
Advertentie 1M
Bij de discussie werd nog duidelijk, hoe
de raadsleden althans in de Thoolse si
tuatie belangrijk meer nog dan voor
heen raadsmann&n voor de burgers
werden. Ze fungeren als een soort
"postduiven" tussen burgers en ge
meentelijk dagelijks b8stuur. Het zijn
postiljons geworden dan dat is een
goedO zaak voor de burgers enerzijds en
het geeft aan de functie van het raad
slidmaatschap veel meer inhoud. De
bestaande 8tructuren zijn op de kernen
gelukkig niet verdwenen. IntOgendeel,
ze zijn vaak nog geaktiveerd door de
herindeling. Anderszijds dient een ge
meentebestuur en daarvan erheid het
college akte de presence te geven bij veel
wat plaatselijk'gebeurt. Dat brengt be
lasting mee, maar het is de moeite ten
volle waard.
Burgemeester Van 8oeijen meende, dat
er op Tholen althans geen behoefte bes
taat aan wijkraden. Ze kunnen ook
remmend werken op integrat&e. Hij
kón zich indenken, dat behoefte daar
aan in grote steden wel bestaat.
Van andere zijde werd nog naar voren
gebracht, dat in het algemeen te veel
woQdt geslikt wat ambtenaren voor
schotelen. hoe na een herindeling de in-
tenviteit van de burger wat kan teruglo
pen, maar hoe er in vele dorpen ook zelf
al contactorganen werden gevormd, die
de overbrugging vormen tussen burger
en bestuur.
De vergadering werd op het middaguur
onderbroken voor ontvangst van het
gemeentebestuur van Tholen in Haes-
tinge, waar ook de lunch werd gebruikt.
Daar werd nog het woord gevoerd door
de vertegenwoordiger van het provin
ciaal bestuur, gedeputeerde J. van den
Bos, die de ochtendbijeenkomst bij-
xoonde.
Volgens mij moet minister Van Agt het
bos ingestuurd worden om paddestoelen
te zoeken, want het is gebleken, dat hij
voor het ambt van minister van Justitie
niet bekwaam is, gezien de gewelddadi
ge akties van de laatste tijd. Hij komt
inderdaad heel sympathiek over en kan
ook zeer charmant zijn praatje houden,
maar wordt het gebod, dat wij al heel
jong leren: "Je mag geen kwaad met
kwaad vergelden", niet een beetje ver
keerd toegepast? Ik heb altijd gedacht,
dat een minister van Justitie er is, om de
gewone burgers te beschermen. Maar
meten wij Nederlanders ons dan steeds
laten vertrappen door allerlei vreemd
gespuis? En moeten onschuldige kinde
ren dan persé met zulk grof geweld op
groeien? Ik hoop, dat de nieuwe regering
meer tijd en bekwaamheid toont om
voortaan die gewelddaden beter in de
hand te houden.
mevr. A. Heyboer-v. Dalen
Veerhoekseweg 4
St. Maartensdijk.
Op de voorlichtingsbijeenkomst over de
Philipsdam is dinsdagavond in De Wim
pel te Sint-Philipsland gepleit voor een
nog oostelijker tracé 4, meer naar het
Schelde-Rijnkanaal toe. Dat kost minder
landbouwgrond, terwijl er meer schorren
in het getijdegebied blijven.
Er werd in het volle dorpshuis vrijwel
uitsluitend over tracé 4 gesproken. Deze
oplossing vergt de minste landbouw
grond. terwijl de doorsnijding het minst
ongunstig is. Alternatief 4 heeft ook de
voorkeur van de commissie comparti
mentering Oosterscöelde. Tracé 4 loopt
vanaf de sluizen in de Philipsdam nage
noeg tegen de dijk op de slikken van De
Heen, door de Prins Hendrikpolder en
komt dan oostelijk van de Krabben-
kreekdam uit.
Voor tracé 4 is er grond nodig van de
landbouwers A. Verwijs, A.M. Verwijs
en de gebr. Noorthoek.
Dhr. Ph. van den Hoek bracht naar vo
ren, dat men oog moet hebben voor de
grote aderlating die de landbouw doet
met deze Oosterschelde-beslissing. "Het
gaat te ver om te spreken over verlies
van natuurgebied, terwijl we 10 ha kun
nen inpolderen voor compensatie van
landbouwgrond. Met alle partijen heb je
dan vrede, want we winnen ook een stuk
natuur: meer zoute schorren", aldus
dhr. v.d. Hoek. Hij vond een oostelijker
tracé ook gunstiger voor de perceelss
nijdingen.
Ook de heren A.A. van Nieuwenhuijzen
en drs. E.C. Boissevain hadden vragen
in die richting. De laatste dacht echter
niet aan inpolderen. "Door de Delta
werken verdwijnen er Vi van de schorren
en als men kans zou zien om de schorren
te vergroten, dan zou dat een groot
voordeel zijn. Ons Zeeuws Coördina
tieorgaan voor natuur, milieu en land
schap voelt ook weinig voor doorsnij
ding van het landschap met nieuwe we
gen. We zitten met een gebrek aan
compensatie-landbouwgrond dn een
enorm verlies aan natuurgebied", aldus
dhr. Boissevain. Hij wilde een tracé
langs het kanaal. Dat is dan wel buiten
het gebied dat bij koninklijk besluit voor
tracé-mogelijkheden is aangegeven,
maar dat formeel bezwaar achtte dhr.
Boissevain niet groot. "Een k.b. is geen
wet van Meden en Perzen. Een konin
klijk besluit kan gewijzigd worden", zei
de vertegenwoordiger van het Zeeuws
Coördinatie-orgaan.
De voorzitter van de commissie com
partimentering Oosterschelde, ir. H.
Engel, zegde toe de mogelijkheden te
zullen overwegen. Ir. Landré van de
provinciale waterstaat Zeeland wees
erop. dat een oostelijker tracé (meer
naar het Schelde-Rijnkanaal toe) pro
blemen oplevert. De hoogteverschillen
met de Slaakbrug lopen op tot 9 m,
waarbij dan de aanleg van de parallel
weg moeilijkheden met zich meebrengt.
Je houdt veel linksaf slaand verkeer, zo
dat er toch een lus nodig is, wat grond-
verlies betekent. Een meer oostelijker
tracé kost bovendien wel grond in Bra
bant. Aansluiting van de weg over de
Philipsdam naar Tholen betekent bij
een oostelijker tracé, dat het opgespoten
terrein tussen het kanaal en de Krab-
benkreekdam doorsneden moet worden.
Om landbouwgrond te sparen pleitten
dhr. Boissevain en burgemeester G. van
den Berg voor lussen op het opgespoten
terrein in plaats van in de Prins Hen
drikpolder. Zijn die lussen ook wel no-
De dertienjarige Jeannet Stoutjesdijk
uit SintMaartensdijk is na twee le prij
zen op het 16e muziek-, zang- en solis
tenfestival in de Rijp (NH) met haar ac
cordeon doorgedrongen tot de afdeling
uitmuntendheid. Ze speelde zeer ver
dienstelijk en kreeg van de jury een zil
veren lepeltje omdat ze als enige in twee
afdelingen tegelijk speelde en eerste
prijzen haalde met 169 en 163 punten.
Moeder Stoutjesdijk is maar wat trots op
haar dochter. Ze heeft zelf altijd accor
deon gespeeld (er is ook nog een dirigent
in de muzikale familie) en hoopte dat
een van de kinderen ook nog eens naar
het zware instrument zou pakken. Dat
gebeurde zes jaar geleden, toen de ze
venjarige de accordeon in de kamer zag
staan. Ze vond 't een leuk dirig en ging
spelen. Han Jansen uit Scherpenisse
werd als leraar in de arm genomen,
waarna het talent zich verder ontwik
kelde. Besloten werd mee te doen aan
het groot nationaal vocaal en instru
mentaal concours in de vierde en laagste
afdeling. Het resultaat: een eerste prijs.
Dat stimuleerde tot meer en vorig jaar
november behaalde Jeannet een eerste
prijs in de derde afdeling.
Zoals hele pientere leerlingen op de la
gere school twee klassen in een jaar af
werken, zo besloot Jeannet met haar le
raar op Hemelvaartsdag in twee afde
lingen te spelen, 't Was een zware opga
ve en op een gegeven ogenblik zag
Jeannet het niet meer zitten. Ze ver
frommelde haar muziekstukken en
gooide ze op een hoop in de hoek. "'t
Gaat niet meer, zo lang repeteren voor
het concours", zei Jeannet.
Moeder Stoutjesdijk probeerde met de
strijkbout de kreukels uit te muzieks
tukken te halen, zodat de noten don
derdag 19 mei weer goed zichtbaar wa
ren voor het concours. De moeder was
nog zenuachtiger dan de dochter, maar
het liep allemaal prima af. In de 2e af
deling speelde Jeannet het klassieke Ole
Quapa (bewerking H. Langerak) dat el
ke minuut op de wereld wel ergens ges
peeld wordt. De juryleden Nico v.d.
Linden, Gerard de Boer en Leo Smeets
gaven haar er 169 punten voor, terwijl
150 punten al voldoende waren voor een
eerste prijs. Jeannet speelde in de le af
deling vervolgens Souvenir du Cirque
Renz(G. Peter), waarvoor ze 163 punten
kreeg met eveneens een eerste prijs.
De stukken waren eigenlijk te zwaar
voor de 2e en le afdeling, maar op ad
vies van leraar Han Jansen is er steeds te
hoog gegrepen. "De beste methode was
moeilijker stukken nemen, want de
makkelijke kende Jeannet allemaal al",
aldus Han Jansen, die twintig leerlingen
onder z'n hoede heeft voor elektronisch
orgel, accordeon en gitaar.
De juryleden waren vol lof over het spel
van Jeannet: goede indruk door onges
toorde voordracht, verdienstelijk passa-
gespel, passende nuances, zeer ver
dienstelijk, goed le klas niveau, weinig
tekortkomingen, blijven studeren hoor,
het zit erin. Dat advies van de jury wil
Jeannet zeker opvolgen, want ze doe 't
graag en is vast van plan een volgend
concours uit te komen in de afdeling
uitmuntendheid en later zo mogelijk
ook in de ere-, superieure- en vaande
lafdeling.
Om zo'n niveau te bereiken, is er nog
veel studie nodig en ook de reeds be
haalde resultaten waren nooit bereikt
zonder doorzettingsvermogen. "Je bent
nooit klaar", zegt Jeannet, die vanwege
haar studie aan de rijksscholengemeen
schap in Bergen op Zoom de wekelijkse
les heeft teruggebracht tot een keer per
veertien dagen. Handwerken is ook een
hobby van haar, maar daar heeft ze niet
veel tijd voor. Jeannet kan zich pas uit
leven wanneer ze op haar studiekamer
accordeon speelt. Met Sinterklaas en bij
bruiloften Van familieleden speelt ze
ook wel. maar zo enthousiast is ze daar
dig en kan men niet met gelijkvloerse
kruisingen volstaan?, vroeg dhr. Van
Nieuwenhuijzen. De burgemeester
dacht aan de plaatsing van verkeer
slichten.
Ir. Landré zei dat de praktijk (o.a. bij
Axel) uitwijst, dat er bij gelijkvloerse
kruisingen als deze (kruising weg Phi-
lipsdam/Rijksweg 257) ongelukken ge
beuren. "Uit het oogpunt van verkeers
veiligheid proberen we dat te vermijden,
terwijl ongelijkvloerse kruisingen bijna
geen meerkosten opleveren.
Dhr. C.H.J. Lamers vond dat er erg ge
makkelijk wordt afgestapt van het prin
cipe van aansluiting van de weg over de
Philipsdam naar Steenbergen. Ir.
Landré zei, dat de lussen meer land
bouwgrond vergen en bovendien krijgje
dan verkeerstechnisch een slechte
oplossing voor het verkeer naar Sint-
Philipsland. 't Is een beroerde doorsnij
ding en een dure oplossing, die je niet bij
voorkeur maakt, aldus ir. Landré.
Tunnels zoals bij Oudenrijn vond hij te
groot gedacht voor deze situatie. Wel
wilde ir. Landré zoveel mogelijk lussen
met rechtsaf slaand verkeer omdat je
anders teveel kruisend verkeer hebt.
Dhr. C. Nuyten leek het onlogisch en
onjuist om de weg over de Philipsdam
rechtstreeks op óet Thoolse wegennet
aan te sluiten via de Krabbenkreekdam.
"De wegenstructuur is daarop niet be
rekend en bovendien kan het de eerste
aanzet zijn voor aansluiting van de Phi
lips- op de Oesterdam", meende dhr.
Nuyten.
Ir. W. de Beyl (hoofdingenieur-directeur
provinciale waterstaat Zeeland) verze
kerde dat het niet de bedoeling is om die
weg door te trekken. Als bewijsstuk
voerde hij het pas verschenen secundair
wegenplan op, waar geen aansluiting
van de Philips- op de Oesterdam is ge
projecteerd. Ten aanzien van een aan
sluiting Philipsdam/Steenbergen (met
een boog naar'de Slaakbrug) in plaats
van Philipsdam/Krabbenkreekdam zei
ir. De Beyl dat dit in de zomer gezien de
grotere verkeersstroom vanuit Brabant
naar Schouwen/Flakkee voordeel kan
hebben, maar het zou veel landbouw
grond kosten.
Een nog oostelijker tracé dan alternatief
4 is door Rijkswaterstaat ook buiten be
schouwing gelaten vanwege de moge
lijkheid van de bouw van elektriciteits
centrales, spaarbekkens voor drinkwater
en de inlaat van zoet water. Drs. Boisse
vain informeerde nog naar de koelcir
cuits voor de centrales. Ir. v.d. Meer,
hoofd Bouwbureau Deltadienst Oost te
Bergen op Zoom, deelde mee dat het
open kanalen zullen worden. Dhr. Bois
sevain wierp ook de vraag op, waarom er
zoveel gewicht aan de bouw van centra
les wordt toegekend, terwijl Flipland de
kwalificatie 3 heeft en op de tiende en
laatste plaats van vestigingsmogelijkhe
den staat. Ir. J. Adriaansens (hoofdin
genieur-directeur van de provinciale
planologische dienst Zeeland) zei dat er
in het structuurschema energievoorzie-v
ningen voor Tholen/Sint-Philipsland
redelijke belangstelling bestaat. Van
daar dat er rekening mee is gehouden.
Deze voorlichtingsbijeenkomst van
rijks- en provinciale waterstaat was
groots opgezet met talrijke kaarten, een
uitgebreide geluidsinstallatie met zaal
microfoons en een groot aantal deskun
digen. Op een enorme, gekleurde, ver
lichte kaart waren de vier tracé's duide
lijk aangegeven. Op aparte kaarten wa
ren de percelen landbouwgrond met de
namen van de eigenaren aangegeven.
Voorzitter ir. Engel zei dinsdagavond in
De Wimpel dat het uitsluitend om het
verstrekken van informatie ging. Hij
hoopte via schriftelijke en mondelinge
vragen waardevolle suggesties te krijgen
om de waterstaat te helpen.
De volgende stap is de hoorzitting van
de raad van de waterstaat op woensdag
22 juni: om twee uur voor instanties en
om half vijf voor individuele bezwaar
den. 's Morgens brengen de veertien
"wijze mannen" van de raad van de
waterstaat een bezoek aan het tracé-ge-
bied. De raad geeft de minister dan een
advies. De minister stelt het tracé van de
dam vast en g.s. van Zeeland het tracé
van de weg.
Schriftelijke bezwaren moeten voor 8
juni bij de raad van de waterstaat in Den
Haag zijn. De plannen liggen op het ge
meentesecretarie te Sint-Philipsland
voor een ieder ter inzage.
niet voor. Han Jansen, die o.a. de tech
niek van Jeannet nog wil verbeteren, is
ervan overtuigd dat door de nu behaalde
successen meer leerlingen over de con
cours-drempel zullen komen, maar
daarvoor is veel studie nodig.
De dertienjarige talentvolle accordeo
niste Jeannet Stoutjesdijk uit Sint
Maartensdijk, die voor de vierde keer op
een concours de eerste prijs won, met
haar laraar Han Jansen uit Scherpenis
se.
(het verslag van Mirjam).
Ditmaal bleef het niet bij een belofte, zoals eerder toch wel is voorgekomen, dat we
graag van de leerlingen zelf eens een verslagje zouden zien van hun Thoolse wer
kweek. Dank zij Mirjam, een van de leerlingen uit klas 3 H van de scholengemeen
schap "De Amersfoortse Berg"." werd de belofte ingelost. Reeds maandag na hun
vertrek op de voorafgaande zaterdag uit Tholen, was het verslag al binnen. Uiteraard
gaat het hier dan ook om een persoonlijke indruk na een opsomming van wat werd
gedaan en beleefd. De verslaggeefster kon ook moeilijk oordelen over de indruk van
de groepen, waar ze zelf niet bij was. Uiteraard waren er ook collectieve excursies.
Laten we echter liever irjan aan het woord (de pen) laten.
Maandag 9 mei vertrokken we om kwart
over 10 uit Amersfoort als klas 3 H naar
Bergen op Zoom met de trein. Vandaar
op de fiets naar Tholen, waar we door de
burgemeester hartelijk werden ontvan
gen. Tevoren was er al even gerust in
"Hof van Holland." Later werd er in
verschillende groepjes naar het gasta-
dres gereden, waar we (gelukkig maar)
erg vriendelijk welkom werden geheten
(Deftig hè?) Wat er nu allemaal verder
geschreven wordt is niet geheel repres-
tatief, want het gaat hoofdzakelijk over
wat ik hier met m'n vriendin beleefd en
gedaan heb.
Dinsdag 10 mei waren we 's morgens
vrij, maar van uitslapen kwam niet veel.
Er stond om 2 uur immers aardig wat op
het spel. Een groep ging naar het Wa
terschap, een andere behandelde de
waterhuishouding, een derde groep
land- en tuinbouw en mijn groepje zou
iets over de streekpers horen. Daar ver
telde meneer Heijboer ons heel wat van
en interessant was ook te kunnen zien,
hoe een telexapparaat werkt. Dat vond
ik erg leuk, want ik wist tevoren hele
maal niet wat een telex was. Verder werd
een oude jaargang van de krant getoond
en we zagen ook hoe het begin van de
Eendrachtbode maar uit 1 pagina bes
tond.
's Avonds hadden we een sportavond,
eerst wat trimmen, daarna volleyen. De
sfeer was geweldig, de Thoolse mensen
zijn erg aardig en er werd helemaal niet
vijandig gespeeld of zo. Wie gewonnen
heeft, is mij niet bekend. Daar let ik
nooit zo op, maar het was best leuk
Woensdagmorgen gingen we al om 9
uur naar de veiling te Sint Annaland.
Daar werden speciaal voor ons rapen
geveild. De groente was al weg. Meneer
Duijzer zei dat hij het wel jammer vond,
dat er op het ogenblik niet gewerkt werd
in de veiling, maar dat viel ons niet zo
op. Wij werken namelijk ook niet zo
graag, meneer Duijzer. Na veilingbe
zichtiging liepen we naar de kas(sen)
van de firma Dijkema. Daar waren to
maten, komkommers en snijbonen te
zien. 't Was alleen wel jammer, dat er
maar drie soorten groenten waren, maar
de kas(sen) stonden er vol mee en dat is
lijkt me, een hele prestatie.
Donderdag 12 mei waren we 's morgens
vrij en veelal op de boerderij, maar 's
middags was het wel opletten geblazen.
Twee lezingen over landbouw (meneer
Bax) en tuinbouw (meneer Baijense) en
milieu,. Er werd nog dapper geprobeerd
om ons in een discussie te betrekken,
maar dat werd hoofdzakelijk een ge
sprek tussen heer Höhle (rector S.A.B.)
en de heren B en B. Ons werd een
drankje aangeboden, wat we achteraf
zelf moesten betalen ondertussen werd
de filmprojector klaargezet. Het ging
over bestrijdingsmiddelen en ik vond
het geweldig interessant. Het was toen
ook stil in de zaal. Na afloop, toen we
weer naar de Weelweg gingen, probeer
den we een plattegrond van het bedrijf
te tekenen. Het lukte niet. Het bleek dat
er een lammetje was geboren. Zo'n
lammetje moet je echt een keer zien!
Vrijdagmorgen moesten we in dorpshuis
"De Vossenkuil" te Oud-Vossemeer de
afscheidszaal gaan opknappen. De ta
feltjes werden erg leuk (door mij) ver
sierd. Dat was ook het enige wat ik deed.
Om half 2 begon de generale repetitie.
Er is toen aardig wat gelachen. Er was
ook nog muziek bij, vooral Erik Jan van
de Hulst op z'n gitaar was geweldig.
Om half acht in de Vossenkuil met de
gastouders. Voor hun was de avond im
mers georganiseerd. Men begon half
negen met koffie en cake en een aardig
menuetje door de SAB op de fluit, gitaar
en een instrument waarvan de naam mij
net ontschiet. Daarna een toneelstukje
over 3 dromen. Deze gingen over in een
toch wel komische manier hoe wij
dachten dat het in Tholen zou zijn. Ver
volgens was er het kattenduet, geplay
backt door Josien W. en Jolanda V.
Vooral het gelach dat op de plaat te ho
ren was, maakte de situatie grappig. Dit
werd weer gevolgd door Willy Lokhorst
met een op rijm gezet verhaal over boer
Teun in het cafetaria. Een van de vele
dingen die erg in de smaak vielen bij
onze gastouders. Ook Erik-Jan trad op
met z'n groep, het nummer Heart of
Gold speelden ze. Erg goed. En toen,
smikkelen maar, stokbroodjes, bespoten
tomaten, heerlijke pasteitjes, en. Daarna
lag iedereen dubbel van het lachen bij
een spelletje waarbij ieand een hoofdte
lefoon op moest zetten (waar iets mee
gedaan was) en toch moest proberen een
liedje te zingen. U kent het wel van Ted
de Braak. Het dansen dat toen kwam
mislukte (een beetje maar). Al bij al toch
een heel gezellige afsluiting van de 1ste
fijne werkweek die ik en velen met mij,
voor de 1ste keer hebben gemaakt.
Hoewel meneer Burgers niet in de pu
bliciteit wilde komen, wil ik hem en zijn
vrouw toch hartelijk bedanken voor de
fijne week die ze ons hebben bezorgd.
Ook wil ik nog even vermelden dat de
fam. Burgers als voor de 14e keer
leerlingen ontving van de Amersfoortse
Berg. Als enigsten. Verder bedank ik
namens de hele klas en Smit en Gort
worst alle andere gastouders, die ons in
hun boerderij wilden hebben. De men
sen, bij wie wij zowat alles mochten zien
worden natuurlijk ook bedankt en ik
hoop verder dat wij nog eens terugko
men en dat meneer Heijboer het groots
te deel van mijn verslag toch wel in zijn
krant wil zetten, ledereen bedankt voor
de fijne week op Tholen!