X
lërhorst
Ik hoop dat de afstand bestuur-
bestuurder
kleiner wordt
s5
ssiir/'a
3éc/iéoaeé
"Bevolking en burgemeester hebben het recht eens opnieuw te beginnen"
BALK EN SPLINTER j
Heriers Jenniskens
Een praatje, een plaatje, een
commentaartje, een prognose,
een terugblik, een visie, hoogte
en dieptepunten van, met en over
een 12% jarig burgemeesterschap:
J. E. VAN BOEIJEN
ff
Donderdag 2 december 1976 EENDRACHTBODE
Hoogte- en dieptepunten
Inzet om de pet te lichten
Gezin
LADY
Nieuwe modellen
Naar Middelburg
Laatste vraag
Weekaanbieding
Diolen Heren Regenjas
met uitritsbare
Borg- Wintervoering
van 159.50 voor
139.50
De sfeer met en onder u, met de wethouders en het personeel,
met de verenigingen en de burgers is zodanig dat niemand van
mijn gezin verlangt om hier weg te gaan. Als ik hier dan ook zou
vertrekken, gebeurde dat met veel pijn.
Anderzijds moetje oppassen voor verslaving door gewenning.
Menselijk
Een of zeven
doo G. Fortius 3 J
I
1975: In Stavenfsse kreeg dhr. van
Boeijen met de minder prettige kanten
van het burgemeesterambt te maken
toen er sprake was van de komst van
Surinamers.
1976: In Scherpentsse werd de geres
taureerde molen de Korenbloem offi
cieel in gebruik genomen.
1973: In Sint-Maartensdijk de op
eningszet bij provinciale damwedstrij-
den in Haestinge.
i o Ie
kleedaccomodatie van de voetbalvere
niging met links naast wethouder AJ.
Scherpenisse zoon Hendrik van Boeijen,
ere-junior van WHS.
toen het massaal moest worden ingele
verd. De eigen woonkern steeg eveneens
tot gigantische afmetingen op econo
misch cultureel, onderwijs, vereni-
gings- en initiatief-gebied. Een "vent"
die dat kon verbeteren. Wie moest die
"vent" dan zijn? Van Boeijen? Een on
der-onsje tussen de grootste kernen. Die
hielden elkaar wel zoet. Maar verder?
Eén op zeven! We geven^het te doen om
dat vijfjaar, juist vijf van die eerste her
indelingsjaren vredelievend vol te hou
den. Dan kan een burgemèestersschap
inderdaad een hondenleven worden.
Een hondenleven? Helemaal niet! Maar
burgemeester, er waren toch wel hoogte
en dieptepunten in 12,5 jaar Tholen?
"Hoogtepunten...moeilijk te omschrij
ven. hoogtepunten zijn er altijd op het
moment van beleving. Bij de honderd
jarige, het bezoek van prinses Beatrix.
De opening van een school. De sleutel
van die kleuter. Het diploma. De on
derscheiding. De prijsoverhandiging.
Terugkeer uit het ziekenhuis. Weer te
kunnen gaan werken. Hoogtepunten.
Dat maken omstandighed. dat maken je
burgers. n/ diamanten Zeshonderd
jaar stad, vijonderd jaar dorp. De brui
loft. De boomplantdag. De restauratie.
Een wereldkampioene, een top-muziek-
korps. De jubilerende vereniging. De
concours-winnaar. Een raadsbeslissing
ten bate van het algemeen. En....des
noods Sinterklaas-intocht met glunde
rende kinderen.
Dieptepunten? Een verkeersongeval van
een van je burgers. Het moeten weigeren
van een vergunning. Een..." ja maar het
ergste dieptepunt?"
"In die 12,5 jaar was er bij mijn vrouw
en mij het grootste verdriet over het ge
beuren in Stavenisse rond de Surina
mers. Verdriet vooral over burgers, die
in de grond van hun hart geen vlieg
kwaad willen doen. maar nu plotseling
als het ware om het in hun termen uit te
drukken, van de duivel bezeten bleken
te zijn. Hoe dat kon weten we eigenlijk
nog niet. Het kan zijn dat we het ver
keerd hebben aangepakt. Maar niet
moedwillig. Moedwillig kan het eigen
lijk ook niet van hun kant zijn geweest.
Daarom sans rancune.... vergeven zón
der dat het naar beide kanten moet
worden vergeten. Een mens is nooit te
oud om te leren.v
We zitten nog steeds in De Schaapskooi,
maar hebben nog geen enkel punt weten
te scoren. Dan desnoods maar in het
strafschopgebied onderuit halen.
Burgemeester, u zit met 7 woonkernen,
die met z'n allen om het hardst proberen
te trekken om leefbaar te blijven en u
hebt toch een dag per week nodig voor
uw functie als voorzitter van de stichting
Vrederust? Die burger is niet gek. Die
weet dat een burgemeestór-saluris van
dezt? omvang zó rond "o^zeSig-zeven-
tigduizend kan draaien irfclusief auto-
kostenvergoeding, die telt er dan nog
groene rugjes bij voor dat voorzitter
schap en concludeert: een hondenleven?
Je kan me nog meer wijsmaken. Dat
gaat dan toch maar ten koste van... Ja,
van wat? De burgemeester komt nu niet
eens aan het (ant)woord. We hebben
hem immers zelf gestoord op deze avond
temidden van gemeentelijke papera
ssen. Hoeveel ik als burger normaal wil
werken? Een veertig tot pak weg (met
over-uurbetaling) 50 uur. Hopelijk pakt
burgemeester van Boeijen zijn agenda
niet. want het blijft deze avond toch ge
woon 1-0 (voor Feyenoord).
In hoge ernst is dat de enige kritiek,
burgemeester van Boeijen. die de
1969: Een koninklijke onderscheiding
(brons) voor dhr. C.A. Steijns bij zijn
veertigjarig dienstverband op de boer
derij van de gebr. Stoutjesdijk.
Thoolse burger niet heeft en weet ook
niet kan hebben. De inzet. Wel belang
rijk voor de Thoolse burger, die de naam
heeft van werken te weten. Inzet dwingt
bij hem alle respect af. Ja, bij die burger.
Een tien met een griffel. In ernst. 12.5
jaarlang. Nou ja. zeker die laatste 5 jaar.
Ga zonder wroeging die Alpentop maar
beklimmen.
Er is niet alleen een burgemeester, niet
alleen een burgemeestersvrouw. Er zijn
ook kinderen. Hartverwarmend. Hou
FOUNDATIONS - LINGERIE - BADMODE
TOONAANGEVEND IN WEST-BRABANT
WOUWSESTRAAT 20 - BERGEN OP ZOOM
„DE ZAAK MET DE RODE PUI
Advertentie IM
van beroemde merken.
Ook in de super nauw
keurige Quartz horloges
bieden wij U een topkollektie
ËËiE
JUWELIERS ftjpp DIAMANTAIRS
Grote Markt 5 - Tel. 35514
BERGEN OP ZOOM
Advertentie IM
den M. v.d. Sande en J.M. Berrevoets,
die koninklijk werden onderscheiden.
dat er nu in vredesnaam buiten. Je zou
dan immers wel eens op grotere achter
stand dan dat ene doelpunt kunnen ra
ken. Burgemeester? Kunnen uw kinde
ren toch vrij en onbevangen jeugd bele
ven? "Glukkkig wel,"! Een enthousiast
antwoord van het echtpaar van Boeijen.
De kinderen kunnen ongestoord kleu
ter- en lagere school beleven. Gewoon,
et als andere Thoolse kinderen. "Je zou
ze wat aandoen, als we zouden weg
gaan." Gelukkig, we kunnen ons als
Thoolse burgers dan toch weer op de
borst kloppen.
Een tussendoortje zo maar. Hoe is ei
genlijk de verhouding naar het gewest?
JCort en bondig: Elke provincie mocht
hopen dat het was zoals in Zeeland. Je
kan als het ware in Middelburg met de
deur in huis vallen.
Het wordt laat. Zo'n gesprek al laat be
gonnen - met tussendoortjes - ja, die
burgemeester is soms ook langdradig op
die raadsvergaderingen. Dan wil hij het
al te duidelijk maken voor zijn me
de-bestuurders. Mevrouw van Boeijen
vindt het eigenlijk welletjes. Al blijft ze
ijverig doende. Breiwerk. Maar de oog
wimpers worden toch wat trager.
Alleen zit uw waarde lezers - verslagge
ver er mee, dat het nog altijd 1-0 voor
Feyenoord is gebleven.
Vooruit, laatste vraag: wat is de wens
van de burgemeester? Tholens zwembad
overdekt. Sint Maartensdijks gemeente
huis een lust voor het oog. Vossemeerse
verenigingen bloeiend als ooit te voren,
Scherpenisse's raadhuis gerestaureerd.
Poortvliet dorpskom gerehabiliteerd,
Sint-Annalands muziekkorsps nog ho
ger, Stavenisse's beveiliging verzekerd?
De burgemeester: werk voor iedereen
die wil. leefbaarheid voor alle kernen,
vooral de afstand bestuurbestuurder
verkleinen.
Dag Schaapskooi, wat ons betreft... we komen er graag terug bij een zilveren jubi
leum. Want weet u, burgemeester (we zijn al op weg naar het eigen thuis)..weet u wat
een Tholenaar zegt: "Je weet wat je hebt. maar weet nooit wat je krijgt". Bevolking en
burgemeester hebben het recht eens opnieuw te beginnen.
Het bleef 1-0 (voor Feijenoord)
Kremerstraat 11-13
Bergen op Zoom
Advertentie IM
1967: Handdruk van de burgemeester
voor ridder in de orde van Oranje Nas
sau M.Berrevoets.
1964: Dhr. J.E. van Boeijen en mevr.
van BoeijenKatsburg doen hun intrede
als burgemeestersechtpaar van Tholen.
1965: De burgemeester stelt de eerste
verkeerslichten op Tholen in werking op
de kruising Ten Ankerweg/ Molen-
vlietsestraat.
1966: Feest: 600 jaar Tholen-stad. De
burgemeester met een cadeau van de
toen nog zelfstandige, zes Thoolse ge
meenten. Links de toenmalige commis
saris der Koningin in Zeeland, mr. J. van
Aartsen.
komstwoord en de eer voor de vereniging
in de krant dat hij of zij er toch maar bij
was. Flauwe kul in 1976? Dat dacht je
maar. Je krijgt het gevoel en de gedachte
zo tijdens die eerste minuten in De
Schaapskooi, dat je eigenlijk best eens
een avondje ontspannen zou willen leu
teren. Dan niet over bestuur en bestuur
de. maar eens echt menselijk van ge
dachten wisselen. Misschien is er die
gedachte omdat je zo goed weet. dat zo
dra die burgemeester de deur opent en de
straat opgaat of de eerste burger beste
burger tegenkomt hij onmiddelijk ook de
burgemeester is. En zijn vrouw de burge
meestersvrouw. Een hondenleven? "He
lemaal niet". Het lijkt of mevrouw Van
Boeijen de gedachten leest. Ja. dat heet
intuïtie. "Ik kom best graag bij de men
sen. maar zal de laatste zijn mij op te
dringen. Ik zou ook beslist niet elke
avond weggaan. Als mijn man dat moet
doen, is hij daarvoor burgemeester ge
worden. Die consequentie heb ik, hebben
ook de kinderen moeten aanvaarden."
Een hondenleven! Dat zijn opnieuw onze
gedachten, al zit je dan zelf ook elke
avond, nacht soms. achter een schrijf
machine. Het burgemeesterschap? Mij
niet gezien.Natuurlijk, dat bijzonder
welkomstwoord....slechts een inleiding
tot kritiek. Van de voorzitter, van de
krant, van de burger, van...."Je zou je op
een hoge Alpentop wensen zo heel vroeg
in de morgen. Dan gaat daar de zon op,
de lucht wordt kobalt. Je voelt je als een
pasgeborene".
We gaan zaken doen. Een verslaggever
kan niet blijven "razen". A vermenigvul
digen zich gedachten in de Schaapskooi.
Warm. gezellig, een drankje, een hapje,
rustig eigenlijk....menselijk!
Ja, daar heb je het dan toch te pakken.
Een burgemeester en een burgemees
tersvrouw. het is ook maar een mens.
Met verlangens het goed te doen, met
verdriet om terleurstelling, met per
soonlijke eer, met ijdelheid, met ge
griefd zijn om onrechtvaardigheid, met
warmte om leed, met vreugde om blijd
schap. Verdorie, zakendoen!
"Wilt u hier weg burgemeester?" Die
vraag is hierboven al beantwoord voor
de lezers. Volgende vraag: "Waarom
was er dat onaanvaardbaar van B en W
in de raadsvergadering over de recons
tructie markt Sint-Maartensdijk?"
Goeie vraag zeg! Als ik nou die burge
meester niet in de tang heb. De lezers
gnuiven al. Hoe zal hij zich daar weer uit
weten te redden?
"Een onaanvaardbaar van B en W, is dat
nog niet voor de raad. Als de raad wil
doorzetten, oke. Maar eerst ja, moet ja
blijven. Juist in die vergadering werd het
een spel, dat me niet kon bekoren. Dan
moet je het naar beide kanten hard en
open kunnen zeggen." Hoe was het ook
weer met Feijenoord? O ja, 1-0. Uw
verslaggever wist nog steeds geen puij-
ten te scoren.
Het gesprek wordt weer wat zachtaardi
ger. Vanzelfsprekend is het heel anders
om burgemeester te zijn van één woon
kern van 17.000 inwoners of van 7 ker
nen met totaal 17.000. Wordt dat in Den
Haag eigenlijk wel voldoende beseft?
Niet zozeer voor de burgemeester, maar
voor een bestuur, een beleid als geheel?
Je zou het niet zeggen. Het maakt mo
reel en financieel in een papiere"n-
Den-haag helemaal geen verschil. Heel
vaak maakt zelfs stad en platteland geen
verschil. In Den Haag althans niet. Op
het platteland wel. Algemene wetten,
maar je zit dan of in de stad, maar
meestal op het platteland, in de boot. Of
het nu om rehabilitatie gaat of om een
bewoningspatroon.
Op Tholen gingen de 5 "magere" herin
delingsjaren voorbij. Mager? Ja, maar
dan in zoverre dat evenals bij de herka
veling - weet u het nog grondbezitter en
grondgebruiker? - het eigen - ik was van
oordeel dat zijn eigen grond en dus ook
zijn eigen woonkern altijd het beste had
geboerd. De grond steeg in eigen-eigen-
domsogen tot een ongekende waarde.
Ik geloof dat mr. Geertsma gelijk heeft,
toen hij als voorzitter van de vereniging
van burgemeesters eens heeft gezegd, dat
zowel bevolking als de burgemeester het
recht hebben eens opnieuw te beginnen.
Na bijvoorbeeld enkele ambtsperioden
(van 6 jaar). Dan moet het niet altijd om
promotie gaan, want een oudere burge
meester zal liever wat .rustiger aan pro
beren te doen en voor een jongere hoeft
het evenmin zonodig een grotere ge
meente te worden. Een frisse wind kan
echter zuiveren. Ik zit er niet op te
wachten. Al zijn 2 ambtsperioden op
Tholen voorbij, al zit de eerste na de
herindeling er al bijna op. Het is hier
goed wonen en werken. Maar...afijn, dat
zei ik al, beide partijen behoeven er niet
minder op te worden als er eens opnieuw
wordt begonnen."
Ook heel laat op een avond kan een ver
slaggever nog in de burgemeesterswo
ning worden toegelaten. Een dan nog
bezige burgemeestersvrouw, een dan
eveneens nog beladen tafel met stukken,
die bij deze komst worden vergaard en
even naar de studeerkamer worden ge
bracht. Tegelijk is aandacht aan journaal
en weerbericht geschonken. "Feyenoord
won met 1-0. hoor ik net via de berich
ten" zegt ons de heer van Boeijen. Geen
van ons heeft de televisie-reportage ge
volgd. De burgemeester niet omdat hij
ander werk had. de verslaggever niet
omdat hij zelfs bij een Fevenoord-cup-
wedstrijd een vergadering moest bijwo
nen. Mevrouw van Boeijen interessert
het niet. Gezellig is het toch wel in de
Schaapskooi, zo 's avonds laat met een
gastvrouw, waarvan de indruk er al me
teen was: die voelt zich hier best thuis.
Zou zich eigenlijk veel meer moeten la
ten zien bij de vrouwenbonden, de ver
enigingen, de vergaderingen. Ja. hoe kan
dat eigenlijk? In 7 kernen tegelijks soms?
Met een gezin, dat je als moeder zeker
niet helemaal wil verwaarlozen, of liever
helemaal niet wil verwaarlozen.Ja, dat
zijn dan onze gedachten, maar mevrouw
van Boeijen zegt: "Ik zie maar zelden een
uitnodiging voor mijl Wij denken: ge
lukkig maar. anders zitten die kinderen
elke avond....
Nou ja, een burgemeestersvrouw, is een
burgemeestersvrouw. Toch ook een
moeder! Of niet soms? Ja toch missen
sommige kernen wel aan hun eigen bur
gemeestersvrouw. Zeker, waar vereni
gingen kadersteun behoeven. Ook. om
dat de aanwezigheid van die eerste bur
gers cachet heeft aan zo'n bijeenkomst.
Het maakt wel duidelijk wat uit of een
burgemeester of een burgemeesters
vrouw aanwezig is. Een bijzonder wel-
1968: De burgemeester verricht de offi
ciële opening van de Nutsspaarbank in
de Hoogstraat, links voorzitter dr. P.J.
Duinker.
1971: Opening van de nieuwe Thoolse
brug over het Schelde-Rijnkanaal.
eiland Tholen met nog meer vergade
ringen en na de herindeling kennisma
kingsbezoeken in alle woonkernen,
zoals hier in Oud-Vossemeer.
Van de border is nooit iets terecht gekomen, omdat die telkens
instortte. Van metselen heb ik geen verstand; kennissen, die het wel
kunnn, hebben we nu eenmaal niet en om het te laten doen, daarvoor
ontbraken al gauw de geldmiddelen, want er stond in het begin een
flinke hypotheek op het huis, waarvoor rente betaald moest worden en
ook nog een bedrag afgelost. De waterpartij is eveneens mislukt, omdat
het water binnen enkele uren in de grond was verdwenen. Ja, toen
begreep hij, dat er een soort vijverkom gemetseld zou moeten worden,
dus ook dit werd een mislukking. Bleven over de bloemen, maar die
werden evenmin een succes. Na enkele jaren experimenteren ben ik
terug gevallen op de methode van mijn voorganger en beperkte ik me
tot gazons, die eenmaal in de week zwetend met moeite netjes gehou
den worden. Maar bomen groeien doorgaans vanzelf! Hij had er toen
meteen wat moeten planten, er elk jaar bij kopen en opnieuw planten.
Dan zou hij nu al een aardig geheel gehad hebben. Ja, dat is een groot
verzuim geweest, maar ik heb zoveel fouten gemaakt in mijn leven...
Jan Boode fietst kalm en kijkt. Hier is alles mooi en prachtig onder
houden. Daar moetje wel verstand van hebben en ook dat heb ik nu
eenmaaf niet. Hoewel ik in de loop der jaren wel het een en ander
vertimmerd heb in huis en daarbuiten, ging het altijd met veel proble
men, moest het verschillende keren afgebroken en opnieuw gezet
worden, omdat er iets was vergeten of een fout in de berekening was
gemaakt.
En schilderen... Een keer ben ik vol goede moed begonnen, in de
voorjaarsvakantie. Met de bedoeling het hele huis van buiteTi te schil
deren. Het ging aanvankelikjk uitstekend; ik was die eerste dag immers
werkelijk trots op het bereikte resTiltaat en Jannie ook. Maar zoals met
alles heb ik toen ook weer één feit over het hoofd gezien: Een gevel
heeft een onderzijde, maar ook een bovenkant en de nok van het huis is
zeker zes en een halve meter hoog. Hij had toen wel een ladder, maar
daarmee kwam hij nauwelijks vier meter. Lenen van buren was iets,
wat hij onder geen beding wilde doen, want dat schiep verplichtingen
en ik wil in ieder opzicht onafhankelijk blijven Hij knikt. De volgende
morgen onderkende ik dit probleem. Dus moest de schilder er toch aan
te pas komen, die met een zekere minachting het resultaat van mijn
amateuristische werk bekeek en er met zijn knecht nog een keer fiks
overheen ging.
Zo ook het tuinierwerk. Ik heb er niet de minste notie van. In menig
opzicht ben ik een mislukkeling. Jan Boode fietst mistroostig verder.
De kinderen.... Albert kun je niet rekenen, die is nu tweede jaars op de
Universir teit en zelfs in de vakantie studeert hij of is hij bij zijn meisje
in Hoogeveen. Overigens. Albert is op het gebied van tuinen al net zo'n
analfabeet als ikzelf. En de meiden., die trekken er hun neus voor op:
dat is toch geen vrouwenwerk zeggen ze. Had ik maar.eén flinke
jongen, die er kijk op had en het als een eer beschouwde dat ook wij een
mooie tuin rond en achter 't huis hadden... Dan konden we het samen
wel fiksen. Als je eenmaal de slag beet hebt, moet het toch gemakke
lijker gaan* Of niet soms* Jan Boóde kijkt naar een prachtig aangelegde
tuin met randgazons en veel bloemen en vaste planten, hier en daar een
kleine tuinkabouter en in het midden een vijver met een fonteintje. Hij
herinnert zich, dat ze er eens op een avond langs kwamen en de fontein
toen in floodlight stond en spoot. Het was een fantastische gezicht. Tja,
hoe leg je nu zoiets aan*
Terwijl de man verder fietst, denkt hij:"Mijn hele levenslied was
doorgaans in mineur.zoveel teleurstellingen te verwerken gehad...
Word je dan op een bepaald moment immuum* Kan het je niks meer
schelen* Of toch wel*
Ik ben drie keer gepasseerd voor de functie van directeur, omdat er
andere, waarschijnlijk bekwamere krachten waren met meer capaci
teiten en mogelijk populairder. De verstandhouding met mijn colleg's
is altijd goed geweest, maar zodra er min of meer belangrijke mutaties
op handen zijn. bekijken we elkaar met een zekere argwaan, beloert de
een de ander of hij niet probeert een wit voetje te krijgen bij de
directeur of het bestuur van de school.
Acht jaar geleden was het zeker mijn beurt om plaatsvervanger van de
directeur te worden. Iedereen was er eigenlijk al mee vertrouwd ge
raakt. met deze gedachte. Als zijnde in anciënniteit de meest voor de.
hand liggende kandidaat. Maar ter elfder ure besliste het schoolbes
tuur. dat Velenbert adjunct zou worden. De duvel... Zijn vrouw had'pas
de erfenisbuit binnen en prompt hadden ze hun huurhuis in het cen
trum verwisseld voor een eigen woning aan de Larixlaan. Als je niks
hebt. word je nooit wat. maar sommige mensen loopt alles mee. Nu ja.
Velenberg heeft de capaciteiten, dat moet erkend worden, maar heb ik
die dan niet* Mag ik ook weten, waarom ik gepasseerd ben* Ik had mijn
zegje klaar, maar de directeur liet me niet eens aan het woord. Hij zei:
"Wend je tot het bestuur. Jan, ik kan er niets aan doen. Het komt door
het nieuwe bestuurslid, Van Elkendaal. Het was zijn voorstel en het
had vijf stemmen voor, vier tegen.... spijtig voor jou, maar het is
tenslotte een demokratische beslissing, waar we ons bij neer moeten
leggen." En daar kun je het dan mee doen. Een van de redenen, dat hij
Van Elkendaal, de schoenhandelaar met nog twéé filialen in omlig
gende dorpen niet mag.
Jan Boode fietst verder. Door de "rijke" buurt, zoals men de bomen-
villawijk wel eens noemt. De Larix-, Populier- en Tanarindelaan: dat
zijn de drie belangrijkste. Aan het eind van deze wijk krijg je een klein
bosje, dat bij het oude kasteeltje behoort. Van de weg af enkel in de
winter enigszins te zien. omdat dan de bomen kaal zijn. Maar het is al
enige jaren onbewoond. Niemand wil het kopen. De gemeente heeft
geprobeerö het op de monumentenlijst te krijgen, maar daar is het niet
oud genoeg voor. De erfgenaam, een dertigjarige nazaat van de baro
nes - waarschijnlijk een kleinzoon - heeft het al enkele malen te koop
aangeboden, maar er zijn waarschijnlijk nooit serieuze gegadigden op
gekomen of men bood mogelijk te weinig.
Ja. en na dat bosje draai je weer terug in de richting van hét centrum.
En krijg je de zogenaamde vogelenbuurt: gegoede middenstand, ten
minste zo was het elf jaar geleden. Maar er zijn in de loop der jaren al
heel wat mindere goden gekomen: handelsreizigers en zelfs fabrieks
bazen. En nu deze langhaar met zijn vrouw en hondje... De Kwartel
laan is wel aan het devalueren.
Terug in huis zit Jannie zijn vrouw voor de teevee te luisteren naar het
nieuws van twee uur. Als dat afgelopen is, vraagt de man: "Nog
bijzonderheden daar*" Hij maakt met zijn hoofd een beweging in de
richting van de nieuwe buren.
