Diamanten bruidspaar
in Sint-Annaland
Urker Vissers stemmen
schalden
door "De Wimpel
broeders
Te vroeg maaien funest voor bodem
DEZE WEEK
Dubbele hulde voor onderwijs-bruidspaar
Dertien jarige
Annet
van 't Hof
overleed
na
auto-ongeluk
Jagersvereniging Tholen en Sint-Philipsland
Donderdag 3 juni 1976
32e jaargang 28 fl B |^BBk
ff
Verjaardag van de kerk
Sollen
E. VAN TUYN
tandarts
Zaal te klein
Duiven
Voor de bejaarden
Nieuwe jachtwet
Prachtige jachtsymphonie
*v;j
.y \,S$'
',t
H m
HNORACHTBDDÈ^
Gisteren vierde in de Bierensstraat 51 te Sint Annaland het echtpaar W. van
Vossen-Moeliker de zestigjarige bruiloft temidden van familie, vrienden en
kennissen. Van de partij was ook burgemeester en mevrouw Van Boegen, terwijl er
felicitaties waren uit Middelburg (Commissaris der Koningin) en uit Soestdjjk
(H.M. Koningin Juliana). Een nog vry kras echtpaar, al komt de ouderdom b(j
respectievelijk een 86 jarige bruidegom en een 87 jarige bruid langzamerhand met
wat leeftijdsgebreken. Wat hardhorendheid by de diamanten bruid, wat minder
soepele beenspieren in vergelijking met de 20-jarige leeftjjd bij de nog smakeljjke
het pijpje rokende diamanten bruidegom. Maar bij elkaar volop reden tot
dankbaarheid zo lang samen te zjjn geweest. Dankbaarheid ook voor een bedrjjf, ai
jaren door de zoons gerund, die menig werknemer een goede boterham bezorgde en
als bedrijf vooral een vertrouwde klank heeft in de omtrek.
Met twee uitverkochte voorstellingen op één avond, met tot tweemaal toe ruim 300
luisteraars, is er voor de Zeeuwse Volks Universiteit (Z.V.U.) nog een klapstuk
uitgekomen in onze streek voor wat het seizoen 1975/'76 betreft. Men kan bij het
opstellen van een programma nogal wat aan culturele variatie doen en dat is ook wel
gewenst, maar wil men in Tholen en Sint Philipsland aan volle zalen komen, dan
leent zich daarvoor toch maar een beperkt programma zoals vrijdagavond in „De
Wimpel" het Christelijke Urker Visserkoor „Crescendo" wist te brengen. Het had
afgaande op de kaartverkoop-aanvrage zelfs drie maal een Urker-koor-optreden
kunnen zijn, maar dan zou ook al te veel gevraagd zijn van de overigens
volumineuze stemmen van de Urker Vissers. Begrijpelijk was de grote animator van
het gebeuren, burgemeester G. van den Berg, zeer ingenomen met zowel de grote
belangstelling als het voortreffelijk optreden van de gasten in „De Wimpel". Bjj de
vleet werden na afloop grammofoonplaten verkocht ten bate van het fonds
nagelaten betrekkingen van in zee omgekomen vissers. Zo werd het voor allen een
fijne avond.
Het enige nieuwsblad voor de streek
Tholen en Sint-Philipsland, waarin op
genomen de Thoolse Courant en het
Advertentieblad. Eendrachtbode
Postbus 5 Sint Annaland Telefoon
01665-2752 Postgiro 12.44.07.
Rabobank 3030.05.556. Verschijnt elke
donderdag.
Abonnementsprijs 11,- per halfjaar.
Per post 13,50. Losse nummers
0,50. Sluitingsdatum advertenties
dns dag middag 16.00 uur. Adver
tentieprijs 0,24 per mm btw.
Spierinkjes t/m 20 woorden 5,00 incl.
btw. contant, op rekening 5,75 incl.
btw.
Hoofd-edacteur - uitgever G. Heljboer.
Van het eerste Pinksterfeest is bek.end,
dat de uitstorting plaats vond van de
Heilige Geest. De eerste kerkdienst
werd gehouden, toen de uitstorting
plaats vond. Verdeelde tongen als van
vuur. Het Pinksterverhaal is zowel
bekend als onbegrijpelijk. Niet
onbegrijpelijk als verhaal, maar onbe
grijpelijk als gebeuren. Geen wonder
dat voor velen Pinksteren een ongrijp
baar feest is. Men kan er zich wat
gemakkelijk van af maken door te
stellen, dat men dat slechts moet
geloven. Daarom wêrdt het misschien
wat begrijpelijker als we Pinksteren ook
mogen aanduiden als de verjaardag van
de Kerk. Op dat eerste Pinksterfeest,
toen ongeveer 3000 mensen zich na de
preek van Petrus lieten dopen werd de
Kerk geboren. Het is anno 1976 dan
ook al een hoogbejaarde. Sommigen
vinden haar zelfs aftands. Er zijn er ook
die ze geheel opgaven. Dat lijkt
zorgelijk. Blijven er nog 3000 over, als
we het vergelijken in de verhouding van
de toenmalige- en huidige
wereldbevolking? Ook bij gelovige
kerkmensen kan het al snel een
verloren zaak lijken. Maar Luther
dichtte, dat Gods kerk in stand blijft.
Dat kan men ook rondom waarnemen.
In Nederland en in Kenya bijvoorbeeld
om een paar uitersten te noemen. Er
zijn er altijd weer die de kerk voor het
eerst of bij vernieuwing ontdekken.
Hetzij hier of elders, maar altijd is er
ergens wel een opbloei van de Kerk. De
hoogbejaarde blijft jong.
Velen die haar als instituut hebben af
geschreven zien toch uit wat die Kerk
zegt en doet. Wie zich afvraagt hoe het
komt, dat die Kerk toch telkens weer
boeit en bloeit, kan het antwoord in
wezen vinden in het Pinksterverhaal.
Dat komt immers, omdat die Kerk op
het Pinksterfeest niet zomaar een jarige
is, maar één die is getekend door de
Heilige Geest. Dichter Huib Oosterhuis
zei het zo:
Wat altijd is geweest,
het waaien van de Geest
gebeurt aan ons vandaag.
Dat vuur van het begin
wij ademen het in
Gods Woord, dat antwoord vraagt.
Die in de stilte sprak,
het noodlot onderbrak
en nieuwe wegen baande.
Hij is nog niet verstomd,
Hij zwaait ons toe en komt
en zegt: Ik ben uw Vader.
Het meeste gaat voorbij,
maar meer en meer wordt Hij
de toekomst, die ons wacht.
Bij Hem is geen verraad,
Hij heeft ons zelf gemaakt.
Zijn oog is in ons hart.
Wij leven zijn bestaan,
zijn ongekende naam
aanschouwen wij van verre.
Zijn zwijgen is van goud,
zijn Woord is ons behoud
in leven en in sterven.
Dat een gemeentebestuur bewust met
haar zelfstandigheid gaat sollen, is
nauwelijks denkbaar. In dat opzicht
zijn er maar,wei ig voorbeelden in den
lande of het moest zijn dat zo'n
gemeente er zelf beter van wordt, hetzij
in omvang, hetzij als centrum van aan
grenzende kernen.
Die echter de jongste Sint Philipslandse
raadsvergadering bijwoonde, kan de
gedachte gemakkelijk bekruipen dat de
raad doende was met haar zelf
standigheid te sollen. Dat zal dan wel
niet de opzet zijn en ook niet zo bewust
gebeuren, maar de handelwijze was er
wel naar. Vanzelfsprekend mag elke
partij zijn eigen mening hebben en
houden, maar het is toch een wat
vreemde zaak, dat een college over een
voorstel, dat lang genoeg in de
besprekingsmolen meedraaide,
tenslotte toch nog aankomt met drie
verschillende denkbeelden.
Dat was in Sint Philipsland het geval
met het bestemmingsplan „de Luister".
Dat betekent dan tegelijkertijd zoveel
vaagheden, dat de bestuurskracht toch
wel duidelijk wordt ondermijnd. Dan
wil dat als het ware ook zeggen een
smeken om groter bestuurskracht, al
zouden wij niet graag beweren dat het
opgaan in groter verband dat ook
tegelijkertijd inhoudt.
Weliswaar valt te betwijfelen of zwakke
of sterke bestuurskracht nu van zoveel
invloed is als een rijksoverheid toch
samenvoegingsplannen koestert, maar
beter is toch om elk risico in die
richting te vermijden. Men maakt
trouwens alleen al naar provinciale
overheden een niet zo beste beurt met
een dergelijke verdeeldheid als het Sint
Philipslands dagelijks bestuur naar
buiten toonde.
Er kwam nog wat onduidelijkheid bij.
Het ene lid van het college, de raads
voorzitter toonde nog de meeste beslist
heid. Hij was van oordeel dat alles in die
paar jaar lang en uitgebreid besproken
en bekeken was, zodat zijn voorstel
luidde: vaststelling.
Wethouder Rijstenbil achtte het in dit
stadium niet nodig, want hij zag daar
door de oude kern verder verpauperen.
Zelfs de middenstander zal straks nog
genoodzaakt zijn zich in het nieuwe
gedeelte te gaan vestigen, was
ondermeer zijn bezwaar.
Een derde, weer andere mening kwam
van weth. Walpot, die aan de ene kant
Het echtpaar, beide geboren Sint
Annalanders, hebben na de trouwdag
financieel niet zoveel zorgelijke dagen
meer gekend, maar begonnen toch ook
tegen een laag loontje te werken, zoals
iedereen meer dan een halve eeuw
geleden de mouwen zo'n 55 uur per
week moest opstropen om een maar
karig loontje te kunnen incasseren. Met
wel wat agrarische kennis en ook een
paar gemeten land beboerend, werd
voor de heer Willem van Vossen de
water- en wegenbouw toch de
hoofdzaak. Hij zat al vroeg bij vader
Jan aan de glooiing van de zeewering en
zijn eerste zelfstandige karwei was een
dijkverbetering aan het Nieuwlandje.
Het bleef geen werk dicht bij huis. Men
ging zoals dat heette de hort op, tot ver
over de Thoolse grenzen. Dat betekende
een gehele week van huis, want de
mobiliteit was tussen de 50 en 30 jaar
geleden nog van een andere orde dan in
onze tijd. Zelfs als men een werk in
Woensdrecht had, nu als het ware bij de
deur, bleef men de gehele week
uitstedig. Het was de eerste jaren vooral
de waterbouw- zeewering verbetering
die de hoofdmoot vormde van het nu zo
gerenommeerde aannemingsbedrijf.
Het schoolgaan, men kent het allemaal
wel uit andere oude verhalen, beperkte
zich tot de winterperiode, maar des te
eerder zat men in het avontuur van de
arbeid.
Op de trouwdag was er het huis in de
Suzannapolder, waar het echtpaar tot
voor 20 jaar woonde.' Een huisje
gekocht van slager Piet Gunst, waar
veel lief en leed (ook 3 nog zeer jeugdige
kinderen verloren) werd gedeeld, maar
waarvanuit ook het bedrijf geleidelijk
aan werd uitgebouwd. Werken
aannemen in Meegen bij Den Bosch, in
Oude Ton ge (47 jaar geleden) of in
Borssele. Van de water- naar de
wegenbouw. Het eerste stukje weg dat
W. van Vossen aannam, waren de toen
nog twee bochten halen uit de Oude
Zeedijk bij de boerderij van
„Elenbaasje". De ouderen zullen die
bochtige dijk nog herinneren.
Maar later werd oo de verbinding
Poortvliet-Tholen met 14 bochten van
een uitstekend asfaltwegdek voorzien en
de Provinciale Waterst at zou heden
ten dage nog kunnen getuigen van dit
kwaliteitswer Bij de familie Van
Vossen was het zelf aanpakken er altijd
bij. Van vader op zoons. Verhalen uit
de tijd, dat er toch ook al 12 man in
dienst waren, maar men niet meer dan
een maand of acht per jaar werkte. De 4
wintermaanden lag het bedrijf stil,
waren de baas en de werknemers thuis.
Dat kon toen nog. Die winterrust. Men
liet ook alleen maar het schopje en de
kruiwagen aan de kant staan en niet
zoals thans de tienduizenden guldens
kostende dragline, laadschop of welke
andere apparatuur er tegenwoordig
aan te pas komt. Die machines kunnen
geen 4 maanden meer stilstaan en dus
de mensen evenmin in winterrust gaan.
Daarvoor in de plaats kwam de nu 3
weekse bouwvak-vakantie en soms wat
niet tegen het uitbreidingsplan was,
maar hij zag er nog te veel onzeker
heden in; er was nog te weinig ingevuld
en zo liet hij er op volgen, wanneer dan
straks raadsvoorzitter en collega
wethouder het wel eens zouden zijn, zat
hij in de (minderheids)boot. Nog merk
waardiger was hierbij echter, dat
wethouder Walpot, die dus zelf voor
uitstel van het bestemmingsplan was
zijn collega wethouder Rijstenbil fel
bestreed, omdat die tegen was.
Geen wonder dat een raadslid tot de
verzuchting kwam, dat de onduidelijk
heid nu ten top we d gevoerd.
Als een gemeentebestuur zoals Sint-
Philipsland op verschillende niveaus -
en terecht - tracht duidelijk te maken
dat er zelfstandig ook in de kleinste
Zee wse gemeente nog best gereild en
gezeild kan worden, zal men toch in het
college wel tot een groter eenheid
moeten zien te komen. Anders wordt er
politiek gevaarlijk spel gespeeld. Een
groei- of opvanggemeente, zoals in de
nota bewoningspatroon ondermeer
wordt aangegeven, kan alleen maar
theorie zijn.
Maar verdeeldheid zoals het college
toonde, is praktijk. Dan geeft men als
het ware een herindelingsvinger weg en
maar al te vaak wordt dan snel de
gehele hand gegrepen.
Het zij maar gezegd door in dat opzicht
ook al gedupeerden. Dus uit een goed
hart.
vorstverlet. Maar overigens gaat het nu
het gehele jaar door. Het bedrijf is nu
vrijwel kind-aan-huis bij de gemeente
Bergen op Zoom. Sinds 1964 vrijwel de
enige opdrachtgever, terwijl men
daarvoor ook al menig karweitje in
Bergen op Zoom opknapte. De
orderportefeuille blijft door die ene
opdrachtgever ruimschoots gevuld. Een
kwestie van onderli g vertrouwen, na
dat volop te hebben waargemaakt. De
gemeente Bergen op Zoom heeft er
„plezier" van, want men weet ten eerste
dat de prijs goed zit en vervolgens dat
kwaliteitswerk wordt opgeleverd. De nu
b.v. Van Vossen voorziet het grote
Bergse uitbreidingsplan Meilust geheel
van riolering, bestrating, groenpakket,
enz. De diamanten bruidegom kan het
de zoons toevertrouwen: Simon, Jan,
Bertus, inmiddels ook al 10 klein- - en 7
achterkleinkinderen, al is daarvan het
merendeel uitgewaaierd met daaronder
toch ook weer waterbouwkundigen.
Naast de drie zoons is er 1 dochter. Het
pijpje rokend komt er nu en dan nog
een advies van de 86 jarige, want
praktijk is niet te versmaden. En van de
praktijk wéét Willem van Vossen wel
iets af. Er was een periode, na de oorlog
en zeker na de ramp, dat het niet
moeilijk was er een heel groot
aannemingsbedrijf van te maken met
tientallen medewerkers. Maar de
familie Van Vossen wenste die groei te
beperken. Niet uit de hand laten lopen
met het risico weer in een periode
verzeild te raken, dat het grootste deel
van de mensen ontslagen moesten
worden. Een overzichtelijk bedrijf
houden. Dat wil ook zeggen
bestendiging. Het ziet er naar uit, dat
de naam Van Vossen nog jaren achter
de weg- en water bouwbedrijven kan
worden gevonden. De basis daartoe
werd meer dan zestig jaar geleden
gelegd. Het diamanten echtpaar mag er
lang getuige van zijn. Het eerste kaartje
van een Eendrachtbode-lezer uit Den
Haag was d ze week al binnen.
Inmiddels zullen er vele zijn gevolgd.
Gisteren had het aannemingsbedrijf
Van Vossen b.v. een vrije dag. Vanwege
de 60 jarige bruiloft. Ook vanuit deze
kolom nog gefeliciteerd.
Houdt op 2e Pinksterdag 7 juni
van 10.00 - 10.30 uur spreekuur
te Tholen, Hoogstraat 15, VOOR
ACUTE PUNKLACHTEN.
Op andere tijden s.v.p. bellen
01645 - 2388
I.M.
Dat lag dan vooral aan wat werd
geboden door de Urker mannen en
door soliste Lammy de Bruin-van Veen.
Het mogelijk tekort aan variatie van
lied en ritme werd volop
gecompenseerd door het bezielende
enthousiasme van dirigent Meindert
Kramer, pianist Henk van Putte, de
soliste en de koorleden. Er klonk in de
liederen, zoals ook burgemeester Van
den Berg in zijn welkomstwoord
opmerkte, veel door van het beroep van
de Urkers, het zich afhankelijk weten
van weer en wind en daarmee van Gods
bewarende hand. Dat kwam ook nog
eens extra naar voren via een
uitstekende voorg+dragen gedicht,
speciaal gemaakt voor de Urker vissers
en aan dit koor opgedragen.
Burgemeester Van den Berg was het
koor bijzonder dankbaar, dat men na
lang touwtrekken, want de Urkers
koorleden varen een groot deel van het
jaar de gehele week uit en kunnen dan
slechts in het weekend zowel repeteren
als optreden. Men moet er dus wel heel
vroeg bij zijn om een avond te kunnen
vastleggen. Dat lukte in een week, dat
de vissers vanwege Hemelvaartsdag met
de helft werkuren genoegen namen. Zo
kon men van het zo'n 110 leden tellende
koor er bijna 90 bereid vinden in Sint
Philipsland op te treden. Het
WimpelWimpel-podium kon het grote
koor nauwelijks bergen.
De Wimpel-zaal was eigenlijk ook te
klein voor de zó grote belangstelling,
niet alleen uit Sint Philipsland zelf,
maar vooral ook uit Tholen en nog
vanuit verdere contreien tot diep in het
Zuid-Bevelandse toe.
Burgemeester Van den Berg was ook de
stichting cultuurspreiding Zeeland
dankbaar voor haar medewerking,
welke in de Z.V.U. het uitvoerend
onderdeel heeft.
In het genre wat het Chr. Visser koor
brengt, was er beide uitvoeringen wel de
nodige variatie. De kracht van het het
koor werd al meteen duidelijk bij het
eerste lied „God baande door de woeste
baren", gevolgd door een compositie
van Pijlman „Mannen broeders, ziet
het teken". Verder was er menige
bewerking van de dirigent zelf, o.a. „Ik
wil zingen van mijn Heiland, enkele
verzen uit de Tien geboden en Looft
God, looft zijn naam alom.
Lammy de Bruin-van Veen zong
vervolgens „Licht in de nacht" van
Peterson. Het tweede deel, al ging het
non-stop door zonder pauze, bestond
uit meer vaderlandse liederen, zoals
„Hollands kracht ligt op de wateren;
Gelukkig is het land en „Neer'land en
Oranje." Een intermezzo was ook de
combin tie van solo- en koorzang, zoals
„De Paar'len Poort." Machtig,
harmonieus en bezielend klonk ook een
bewerking van de dirigent van „Ziet in
blinde razernij... alle stormen woeden."
Na het dankgebed en slotwoord door
burgemeester Van den Berg met een
bloemetje voor de soliste en een Sint
Philipslands (wapen)souvenier voor
dirigent, pianist en koorvoorzitter,
Provinciale waterstaat, waterschap,
gemeente en particulieren worden
gevraagd het maaien van de wegbermen
uit te stellen tot na de broedtijd. Dit om
een groot aantal eieren en vogels te
sparen, want te vroeg maaien is funest
voor de bodembroeiers. Voorzitter J.C.
Kooijman zei dat vrijdagavond in ,t
Ouwe Raed'uus te Poortvliet op de
algemene ledenvergadering van de
afdeling Tholen/Sint-Philipsland van de
Koninklijke Nederlandse Jagersver
eniging.
Alleen om verkeerstechnische redenen
mag er vroeg gemaaid worden, maar
dan nog alleen de bovenkant. Met de
moderne maai-apparatuur gaat er veel
dierenleven verloren. Bij het maaien
van weilanden bijvoorbeeld is h t van
belang dat van binnenuit begonnen
wordt en niet vanaf de buitenkant. Het
wild durft namelijk niet over de kale
vlakte te ontsnappen, zo verzekerde
secretaris W.D. van Doorn.
De voorzitter stond verder stil bij de
schade die houtduiven, eenden en
konijnen aan de landbouw en dijken
veroorzaken. Hij drukte de leden op ,t
hart ernst met de bestrijding te maken.
besloot het koor met „Verblijd u in zijn
naam" van Wesley. Iedereen had
genoten, zelfs al kon de fijne
koorzangproever, zo nu en dan een
ietwat dialectische uitspraak
beluisteren. Dominerend bleef de
bezieling van het geheel, de goede
stemverhouding, het gewaardeerde
optreden van de sopraan in haar soli en
het imposante volume van het zo
omvangrijke annenkoor. De staande
ovatie was tenslotte de waarderende
hulde van de massa, die dit avonduur in
de Wimpel zo volop had genoten, dat
men er volgend jaar weer graag de
entreeprijs voor zou neertellen om een
herhaling te beleven.
,s Middags had het koor een extraatje
geboden aan de bejaarden in „De
Rozenboom" door op het gazon aan de
achterzijde een viertal liederen ten
gehore te brengen. Een fraai decor, de
Urker vissers in het bekende kostuum
en de entourage van dit fraaie centrum.
Door de gemeente werd de gasten een
broodmaaltijd aangeboden en tenslotte
bleek, dat nimmer tevoren bij een
optreden zoveel grammofoonplaten
waren verkocht (voor ruim 4.000,-).
Er ging niet één plaat mee terug naar
Urk.
Het bestuur heeft lichtbak ver
gunningen aangevraagd om ook ,s
nachts op konijnen te kunnen schieten.
Er zijn momenteel al zo'n 400 konijnen
op Tholen en Sint-Philipsland af
geschoten. Van de houtduiven zijn alle
opgaven nog niet binnen, maar dat zijn
er minstens 600 in onze streek. Fauna
beheer en Landbouwschap hebben de
vereniging geprezen voor dit werk. Het
afschieten van de duiven wordt in het
nu weer afgelopen seizoen ,s avonds
gedaan, maar tijdens de rondvraag
werd nog gepleit voor betere afspraken
over de ophokplicht voor postduiven.
Daarmee wordt voorkomen dat (dure)
postduiven het loodje moeten leggen.
De voorzitter zei verder, dat er door de
open winter dit jaar sprake is van een
redelijk goede wildstand. De vereniging
ondervindt goed begrip bij de burgerij,
want iedereen vindt het leuk mooie
fazanten op de akkers te kunnen zien.
Dhr. Kooijman wees de leden op hun
verantwoordelijkheden bij beheren van
de mooie natuur, zowel voor het wild als
voor het hele milieu. Hij zei ook met
belangstelling uit te zien naar de nieuwe
jachtwet, waarin een jachtdiploma
verplicht wordt gesteld. Daarvoor is
o.a. kennis van het wild en bekwaam
heid met het wapen noodzakelijk. De
voorzitter uitte tenslotte zijn waar
dering voor de samenwerking met de
overheid.
Financieel zit ,t goed bij de jagers
vereniging. Het aantal leden bedraagt
momenteel 88, terwijl er in onze streek
126 inwoners een jachtakte hebben.
W.A. Gaakeer uit Oud-Vossemeer werd
herkozen als consul voor Oost Tholen
en J.A. Wisse uit Anna Jacobapolder als
consul voor Sint-Philipsland. Er is
echter een nieuwe structuur in de maak
bij de KNJV, zodat de volgende jaarver
gadering allemaal nieuwe bestuurs
leden en consuls moeten worden ge
kozen. Dubbelfuncties (plaatselijk,
provinciaal en landelijk) zijn dan niet
meer mogelijk.
Vrijdag 2 juli houdt de afdeling de
wedstrijd kleiduivenschieten in drie
klassen op het terrein van voorzitter
Kooijman in Sint-Annaland. Zaterdag 3
juli is de algemene wedstrijd. Op de
Fokveedag is er een demonstratie klei
duivenschieten tussen schutters van
Tholen en Sint-Philipsland. Op de
Thoolse Dagen is er vrijdagmiddag ook
een hondendemonstratie apporteer
proeven. Op 9 oktober worden de
Zeeuwse veld wedstrijden voor jacht
honden gehouden in Sint-Philipsland (3
groepen) en Tholen (1 groep).
De voorzitter reikte twee wisselprijzen
voor de beste hond uit aan Pascha van
Notterveld van secretaris van Doorn,
terwijl dhr. M. Punt uit Oud-Vossemeer
de wisselprijs voor de beste schutter
kreeg.
De vergadering werd bijgewoond door
27 leden n 20 gasten. Besloten werd het
jachthondenkorps van de vereniging
boven de 1 gulden subsidie per lid nog
Het Pinksternummer met:
Kerkeiyke verjaardag
Niet sollen met zelfstandigheid
Delegatie by minister
Waterschapsbrief aan parlement
Boeren tegen minimum inkomen
Sint-Philipslandse raad tegen
vaststelling bestemmingsplan
Aardgas-strubbeling in Anna-
Jacobapolder
Concours op dertigjarig
rulterbestaan
Een onderwys-bruidspaar en een
diamanten bruidspaar
Jagers met veel wilde konynyes
Tweemaal volle Wimpel voor
Urker Visserskoor
Aanbesteding dykversterking
Thoolse dammers in de
hoofdklasse
Uit de oude Almanak
Verrassing by Eendrachtcup
EEN GOED GEWETEN IS
DIKWIJLS EEN BEWUS VAN
EEN SLECHT GEHEUGEN.
Het Pinksternummer bestaat uit
16 pagina's.
een bijdrage van honderd gulden te
geven. Ere-voorzitter W.J. van Doorn,
burgemeester J.E. van Boeijen en
adjudant A.W. van Zweden waren met
kennisgeving afwezig.
Na het huishoudelijk gedeelte had
fotograaf H. Stegeman uit Amsterdam
veel succes met zijn dia-compositie
Jachtsymphonie. Niet minder dan 700
prachtige dia's met begeleidende
muziek oogstten veel bewondering.
Dhr. Stegeman heeft vijf jaar over deze
produktie gedaan, wat een uitstekende
kwaliteit opgeleverd heeft. De
voorzitter kwam er in zijn dankwoord
woorden tekort voor, zodat een staande
ovatie volgde voor de eenden, roof
vogels, hazen, wilde zwijnen en herten
die via de dia's van dhr. Stegeman in
prachtige kleuren te zien waren.
In het Sint-EIisabeth ziekenhuis
te Tilburg is zaterdagmorgen 29
mei de dertieiyarige Annet van 't
Hof uit Halsteren overleden
nadat zy op 19 mei hersenletsel
opliep bij het autoongeluk, dat
haar vader overkwam onder
Tholen.
Zoals reeds in het vorig nummer
werd gemeld, gebeurde het
ongeluk na terugkeer van de
familie van 't Hof-Goedegebuure
uit de vroegere woonplaats Sint
Annaland. Het echtpaar voorin,
twee dochtertjes achterin de
auto. Men was al wat vroeger uit
Sint-Annaland vertrokken dan
aanvankelijk de bedoeling was,
omdat Annet zich niet zo lekker
voelde. Dicht bij de afslag naar
Poortvliet onder Tholen, draaide
bestuurder van 't Hof zich even
om, om te zien of zijn dochter
soms al in slaap was gevallen.
Toen reed hij tegen de vlucht
heuvel op met voor het gezin
zulke tragische gevolgen. De auto
sloeg over de kop en het meisje
liep ernstige verwondingen op,
waardoor ze via Lievensberg
naar Tilburg moest worden over
gebracht.
Annet is niet meer bij bewustzijn
gekomen en zaterdagmorgen
overleden. Met groot leed in het
gezin en verslagenheid onder
vrienden en kennissen.
Twee scholen kwamen vry dagmiddag
op de been voor het bruidspaar Sjaak
Moerland en Annelies Kampman,
beiden uit Stnt-Maartensdyk. Hy is
onderwyzer op de openbare lagere
school De Schalm in Stavenisse, zij is
onderwyzeres op de openbare De
Casembrootschool in Sint-Annaland.
Reden dus voor een dubbele hulde van
de leerlingen en collega's met versierde
bogen en hoepels. Ze stonden voor en na
de huweiyksplechtigheid opgesteld voor
het stadhuis in Tholen, waar wethouder
van onderwys AJ. Scherpenlsse het
huwelijk voltrok. Het bruidspaar
Moerland-Kampman gaat in Sint-
Annaland wonen.
