,1^^ IMiet meer bouwen in kleine Thoolse
kernen
Een diamanten bruidspaar in Scherpenisse
Wethouder Koopman:
Opkikkertje geven mag niet
Gebouwen verkocht aan zaaizaadbedrijf
DEZE WEEK
Veiling-
berichten
Donderdag 10 april 1075
3 le/ Jaargang no. 21
lAdviescommissie verdeling rijkssteun woningbouw in Zeeland:
Woningbouw- i
Veiling
De adviescommissie verdeling rijkssteun woningbouw in
Zeeland heeft het gemeentebestuur van Tholen laten weten,
dat men dit jaar in een aantal kleinere kernen geen huizen mag
bouwen. Degemeente legt zich daar niet bij neer", zei ons de
Thoolse wethouder van volkshuisvesting L.J.Koopman. 't
Zal een gevecht worden.
De denkbeelden van de commissie zijn in strijd met het
structuurplan, waarin staat dat de kleine kernen moeten
uitgroeien tot 500 woningen.
De gemeenteraad heeft zo beslist", aldus wethouder Koopman.
Bevoegdheid minister
Enkele kernen
versterken
Jaarcijfers wel eens minder
Zaaizaadbedrijf
Uitwijken
Moerland gelooft in
oplossing
GESLAAGD
Het enige nieuwsblad voor de streek
Tholen en Slnt-Phillpsland, waarin
opgenomen de Thoolse Courant en het
Advertentieblad - Postbus 5 - Sint
Annaland - Telefoon 01665 - 375
Postgiro 12.44.07- Rabobank
30.30.05.556 Verschynt elke
donderdag.
Abonnementsprys 9,75 per halfjaar.
Per post 11,50. Losse nummers 0,50.
Sluitingsdatum advertenties
dinsdagmiddag 16.00 uur Adver
tentleprljs 023 per mm btw.
Spierinkjes t/m 20 woorden 4,68 Incl.
btw. contant, op rekening 5,20 Incl.
btw
Hoofdredacteur - uitgever G. Hefjboer.
Het nieuws van deze week ten aanzien
van de woningbouw is voor het
merendeel van onze lezers weinig
opwekkend. Niet omdat ieder daarbij
zich direct betrokken weet. maar veel
meer nog om het principe. Een
Nederlander is nu eenmaal een
vrijdenker en in elk geval graag een
vrijdoener. Als juist in deze weken die
vrijheid nog eens extra wordt geaccen
tueerd omdat men dan toch ook nog
eens dertig jaar terug wil denken, dan
kunnen contrasten scherper worden
getrokken. Die scherpe contrasten
lijken er te bestaan ten aanzien van de
verdeling van het woningcontingent
1975 over de Thoolse kernen.
Verwijzend naar het artikel op de voor
pagina zal de Thoolse lezer schrikken
dat een nationale overheid poogt veel
meer aan banden te leggen dan in zijn
ogen op dit ogenblik nodig is. De
rijksoverheid ziet namelijk de noodzaak
in van het bevriezen van kleine kernen
(gemeenten). Er zijn minder harde
woorden voor gebezigd in een geschrift
dat nog maar de titel draagt van „advies
over de orièhteringsnota ruimtelijke
ordening" maar aan de uitvoering
daarvan is men al volop bezig. Kort en
bondig gezegd: afgelopen met die kleine
gemeenschappen. Alles dient in onze
tijd groot van opzet te zijn en terwijl
iedere burger(es) vlucht naar het kleine,
het natuurlijke, stelt een keiharde
economische wet van vraag en aanbod,
dat alleen een reus overeind blijft en een
David niet meer aan bod komt. Had
iedereen enkele jaren geleden de mond
vol over steenwoestijnen en smog-
complexen, nu dient het stadscomplex
zodanig te worden beschermd dat er
zelfs een woningbouwdirecteur uit
voortvloeit. Daarbij ziet men dan een
soortement militaire hiërarchie, al zou
men als laatste daarvan de huidige
regering mogen verdenken. Een
militaire hiërarchie, waarbij de generaal
een order uitvaardigt, maar eer die de
korporaal heeft bereikt, is het middel al
veel erger geworden dan de kwaal. Deze
oplegging van de woningverdeling
extreem stellend, betekent het eigenlijk
dat Rotterdam een bepaald aantal
(premies) woningen krijgt toegewezen,
maar dat de rijksoverheid het ge
meentebestuur daar dwingt niet in
IJsselmonde maar in Ommoord te
bouwen. Overgezet op Tholen zegt de
rijksoverheid, dat Stavenisse gerust mag
verkommeren, maar dat Tholen-Stad
het volle pond dient te krijgen. Tussen
die generaal en korporaal liggen heel
wat mogelijkheden tot verharden of
verzachten. Hopelijk is men in ons
gewest nog zoveel mans en ook zoveel
mens, dat men poogt te verzachten in
plaats van te verharden.
De liquidatie van de veiling in
Stavenisse moet iedere bewoner van het
Thoolse land minstens tot nadenken
stemmen. In een gemeenschap waar het
steeds moeilijker wordt zich staande te
houden, betekent elk verlies een
gevoelige verarming. Of dat nu
terugloop van de bevolking, een bank,
postkantoor, veiling of haventje is dat
verdwijnt, het blijft een afzakker. Een
afzakker die 't aantal flegmatieken ver
groot. Die de grens van het niet-meer-
zijn dichterbij brengt. De vraag is of
men moet doorgaan het hoofd in het
blok te steken of toch eens de moed op
brengen om die kop stuk te slaan. Een
advies geven is heel moeilijk. Naar beide
kanten moet het uit overtuiging
gebeuren. Voor ons blijft het
plezieriger een verslag te brengen als in
juni 1966, toen Stavenisse een
nieuw veilinggebouw opende, dan de
lezers te moeten berichten dat die
deuren dichtgaan. Een 83-jarige
bruidegom, 60 jaar getrouwd, zei ons
deze week in een armoedige tijd met zijn
bruid toch gelukkig geleefd te hebben.
Zijn we thans niet doende met angst
voor de armoede het laatste geluk te
verkopen?
De adviescommissie verdeelt jaarlijks
het woningcontingent over een aantal
regio's in de provincie. Tholen, Sint-
Philipsland en Reimerswaal vormen
samen zo'n regio die het onderling over
de verdeling moeten eens worden.
Tholen kreeg 145 huizen (105
woningwet- en 40 premiewoningen) en
Sint-Philipsland 10 woningwet- en 10
premiewoningen. De betrokken ge
meentebesturen wijzen de huizen(in
feite eigenlijk de premies) al naar gelang
de aanvragen dan weer toe aan woning
stichtingen, particulieren, aannemers of
makelaars.
Volgens drs. B. Vries uit Middelburg,
ambtelijk medewerker van de advies
commissie, moet de commissie weten
waar er gebouwd en wanneer opdat de
premies niet verlopen. Er is voortgangs
controle.
De Stichting Beter Wonen heeft naar
aanleiding van die richtlijnen de
geplande verdeling van de 105 woning
wetwoningen uit het contingent 1975
naar de adviescommissie gestuurd. Hoe
die verdeling is, wilde voorzitter
C.J.Moerland nog niet zeggen, maar er
zou in elke kern gebouwd worden.
De adviescommissie is het met die ver
deling niet eens, zo liet ons drs. Vries
weten. Hij wilde echter niet zeggen wat
de bezwaren zijn. Ook de voorzitter van
Beter Wonen wenste geen namen te
noemen om ongerustheid in de
betrokken kernen te voorkomen, maar
hij zei wel dat de adviescommissie
concreet een aantal namen van Thoolse
kernen noemt waar niet gebouwd mag
worden. "Scherpenisse is daar niet bij",
liet dhr. Moerland nog los.
Drs. Vries liet ons weten dat de advies
commissie met Sint-Philipsland geen
enkele moeilijkheid heeft, terwijl men
ook accoord is met de woningverdeling
in Reimerswaal.
Voorzitter van de commissie is
gedeputeerde mr. Boersma, terwijl
ook de hoofdingenieur-dLecteur van de
volkshuisvesting in Zeeland(meestal
aangeduid als "de hid") L.D.Huisman
een belangrijke stem in deze commissie
heeft.
Drs. Vries wijst erop, dat men er
verschillend over kan denken of de
gemeenten autonoom zijn in de
verdeling van de toegewezen huizen.
"Tholen heeft recht op een aantal
woningen, maar de minister kan
subsidie weigeren. In het extreme
gesteld kan men dus zeggen dat de
gemeente niet autonoom is omdat de
minister de premies verstrekt. Dan
kunnen er wel vragen in de Kamer
komen, maar het is de bevoegdheid van
de minister.
We wachten nu de reactie van het
Thoolse gemeentebestuur af.
Door overleg zijn we altijd nog tot een
oplossing gekomen.
We hebben het nog nooit gehad dat we
het oneens zijn en blijven", aldus drs.
Vries.
De voorzitter van de adviescommissie,
gedeputeerde Boersma, zei ons
Veiling Stavenisse
gaat liquideren
Wel volkomen duidelijk, maar niet bijzonder gevoelvol opgemerkt: Bestuur en
leden van de veilingvereniging Stavenisse zien het niet meer zitten. In 1968 nog een
kilo omzet van 7 miljoen met een opbrengst van ruim een miljoen gulden, in 1974
nog 3 miljoen kg. produkten verwerkt voor 527.000 gulden. In die zes jaar zijn
lonen en andere kosten dusdanig gestegen, dat de exploltatkrollen volkomen zQn
omgekeerd. Zoals in zoveel particuliere bedryven en ook wel grote ondernemingen
een te zware loontop tegenover een niet haalbare verhoging van de produktiviteit
staat. Een keiharde economische conclusie: Stoppen. De reddingsboot ligt langszij
en alle opvarenden kunnen worden gered. Maar het schip zinkt. Aan boord biyven
betekent tenslotte mede-ondergaan. 46 leden kozen voor de reddingsboot, 4 leden
bleken bereid te pompen of te verzuipen, 1 lid weifelde tussen die sprong.
Doorslaggevend was dat men nu de gebouwen goed van de hand kon doen, dat de
leden eerder nog wat smartegeld uitgekeerd zullen krygen dan van de in 1974
geringe landbouwuitkomst te moeten bijpassen.
Als men van mening zou zijn, dat
bestuurders er geen uur van wakker
hebben gelegen, als men denkt dat
leden onder het borreltje maar
instemmend hebben geknikt, maakt
men een schromelijke vergissing. Iets
wat men zelf, wat men gezamenlijk
opbouwde, laat men niet zo maar los.
Daarom was de bijzondere ledenver-
De op 15 juni 1916 opgerichte
Stavenisse Veilingvereniging (toen kon
het al met 10 leden} kreeg in juni 1966
bij de viering van het gouden jubileum
een riant nieuw gebouw aan de Postweg,
maar besloot vrijdag 4 april 1975 met
overgrote meerderheid van stemmen tot
verkoop van die gebouwen en liquidatie
van de vereniging. Op de foto een nog
rooskleurige veilingperiode, waarby de
ook nu nog als voorzitter fungerende
J.C. de Rooy een cadeau aanvaardt van
het gemeentebestuur, hem by monde
van de toenmalige burgemeester A.A.
Sluijmers aangeboden.
gadering van vrijdag 4 april 1975 een
heel andere dan die van de officiële
opening van het nieuwe veilinggebouw
in juni 1966, toen men ook z'n gouden
jubileum vierde. Wie van beide getuige
was, kan het contrast tekenen. Moeilijk
was het vrijdagavond voor veilingvoor
zitter J.C. de Rooij en zijn medebe
stuurders. Moeilijk was het in weinig
mindere mate voor de leden zelf. Voor-
of tegenstander van liquidatie.
Waren de jaarcijfers in een
landbouwjaar, waarover ieder
persorgaan het zijne heeft gezegd,
zoveel minder dan tevoren? De veiling
Stavenisse heeft wel eens voor hetere
vuren gestaan. Tot 31 maart van dit jaar
stond men op een nadelig saldo van
1697,45. Het verlies was in verhouding
tot de zo natte periode niet eens zo
groot. Maar de omzetvergelijkings-
cijfers van de laatste tien jaar spraken
wel boekdelen.
Met een huidige uienprijs van rond de
33 cent, met een nog behoorlijk
kwantum in de bergplaatsen te
Stavenisse was het zelfs de vraag of het
boekjaar 74/75 inderdaad een rood
cijfer had opgeleverd, maar die
terugloop van de omzet in de zeventiger
jaren, die onvergelijkbare kosten(loon)
stijgingen, brachten een veel somberder
beeld dan het saldo 74/75. Die
omzetcijfers toonden glashard het
pompen en misschien toch verzuipen.
Dat laatste woord klinkt vooral voor
Stavenisse verschrikkelijk hard. Is het
zo verwonderlijk, dat men de
reddingsboot koos?
De veiling aan de Provincialeweg in
Stavenisse zal dan ook met ingang van
30 april haar deuren sluiten, nadat ze in
juni 1966 officieel openging! Op de
bijzondere ledenvergadering waren er
vrijdag van de 88 toch maar liefst 51
leden aanwezig. Zij vonden het met het
bestuur niet langer verantwoord om
door te gaan. Temeer niet nu Royal
Sluis Koninklijke Zaaizaadbedrijven
Gebroeders Sluis B.V. te Enkhuizen
ruim twee ton (235.000 gulden) voor de
gebouwen wilde betalen. Die
onderneming kan de gebouwen in
Stavenisse wel gebruiken voor een
drogerij van zaadgewassen, die begin
juli van start kan gaan. Geen arbeids
intensief bedrijf, want alleen in de
droogtijd (nazomer) kunnen er vier man
werken. Overigens telde ook de
veilingvereniging nog slechts twee vaste
krachten, terwijl in het seizoen een
achttal losse werknemers in dienst
waren, voornamelijk zelfstandigen die
naast het eigen bedrijfje nog wel wat tijd
konden vrij maken.
Voor de telers is het evenmin plezierig
naar elders te moeten uitwijken, ook al
werd nu reeds een kwantum uien in
Zwijndrecht of Bergen op Zoom geveild.
Ook daardoor zat er een verdere
omzetdaling in. Levend op het randje
moeten zeker alle leden bereid zijn al
hun (veil) produkten onder de klok te
brengen. Overige uitwijkmogelijkheden
zijn de veilingen te Sint Maartensdijk
en te Sint Annaland als zijnde het
dichtst in de buurt. Er was bij het
veilingbestuur Stavenisse geen verdere
behoefte meer om eventuele eilandelijke
fusiebesprekingen te hervatten, nadat
deze een jaar of drie geleden afketsten
en het proefballonnetje van vorig jaar
ook geen resultaat opleverde. Een reële
fusie zag men in Stavenisse evenmin
zitten als een met deze dalende omzet
en stijgende kosten bestendigen van de
vereniging. De leden komen er nu in elk
geval zonder kleerscheuren af. Na
liquidatie zal nog wel een douceurtje
uitgekeerd kunnen worden. In het
najaar zal dan ook nog een ledenver
gadering worden gehouden, maar dan
hebben de telers al een eerste veiling
seizoen elders te pakken.
dinsdagavond "echt niet over Tholen te
willen praten."
"Het is geen brief die openbaar is. Het
stuk is aan b en w gericht, niet aan de
gemeenteraad. Ik voel er niets voor in
details te treden en ga op dit moment
die brief niet verdedigen. Het
algemene beleid is, dat er enkele kernen
versterkt moeten worden en dat men
andere kernen hun. natuurlijke groei
laat behouden om mogelijk te maken
dat ze leefbaar blijven.
Bij woningwetwoningen is het probleem
dat je ze in een redelijk aantal moet
bouwen vanwege de prijs, zodat je in de
kleine kernen niet telkens kunt bouwen.
In Geersdijk, een dorp op Noord--
Beveland van 300 huizen, zijn er pas
tien huizen gebouwd maar in kleine
kernen kan dat maar om de drie vier
jaar.
De moeilijkheden zijn er niet alleen op
Tholen, maar door de hele provincie.
Dit zijn echt de gewone, bekende
problemen.
U moet ook niet vergeten dat dit een
stuk rijksbeleid is, waarbij de provincie
wel medezeggenschap heeft. U moet
heel goed weten dat er een grote hoop
rijksgelden mee gemoeid zijn, geld van
de belastingbetalers. Als er mensen
privé een huis willen bouwen, mogen ze
dat zonder premie in elke plaats waar
het kan.", aldus mr. Boersma, Hij wees
er verder nog op, dat er in de nieuwe
huizen op Tholen de laatste jaren veel
mensen van buiten het eiland zijn
komen wonen. Als de adviescommissie
en b en w van Tholen het in een gesprek
niet eens worden over de verdeling,
beslist volgens de gedeputeerde
tenslotte minister van volkshuisvesting
Sint Annaland, dinsdag 8 april
40 ton uien maat 40 opwaarts klasse 2 nl
f 33,45 per 100 kg.
Gruyters waar de huizen (waarvoor
rijkspremie verleend wordt) op Tholen
gebouwd zullen worden.
De voorzitter van Beter Wonen,
wethouder Moerland, zei te weten dat er
bij de adviescommissie wat weerstand is
tegen de voorgestelde woningverdeling.
"Ik geloof echter dat er nog wel een
oplossing is. We willen onze plannen
voor 1975 iri elk geval veilig stellen,
want we zijn nu al een eind op weg. We
hopen dat de adviescommissie alsnog
achter onze plannen gaat staan", liet
dhr. Moerland weten.
Ook wethouder van volkshuisvesting
Koopman vermoedt dat de verdeling
1975 nog wel zo zal doorgaan. "Anders
heeft het vergaande consequenties voor
de gemeente. Ze kunnen je echter in een
dwangpositie brengen. De advies
commissie is tegen woningbouw voor de
opvang van groei uit een vestigingsover
schot.
Dat is een gegeven waar we rekening
mee moeten houden. Ze zeggen: Tholen
loopt achter op het beleid van de lande
lijke overheid.
De kleine kernen mogen we maar net
laten leven op het randje van doodgaan.
Een opkikkertje geven mag niet", aldus
dhr. Koopman.
De Thoolse wethouder van volkshuis
vesting zit ook moeilijk met het geringe
aantal premiewoningen dat Tholen
naast de 105 woningwetwoningen ge
kregen heeft: 40 (vorig jaar62). "Die
veertig zijn we nu al kwijt, op 1 na voor
een urgent geval. Op het ogenblik
hebben we er reeds tekort terwijl er weer
zoveel aanvragen liggen te wachten. Op
het eind van 't jaar kan er nog met
Middelburg gepraat worden of er
premies over zijn, maar of het zal
lukken om een grotere toewijzing te
krijgen, is de vraag", zei wethouder
Koopman.
W on ingbou w-dictatuur
Wat betekent natuurlijke groei
voor kleine kernen?
Veiling Stavenisse liquideert.
Sint Phiiipslandse middenstand
trok top-belangsteliing op voor-
jaarsbeurs.
Een diamanten bruidspaar in
Scherpenisse.
Een moment(opname) voor een
monument.
Scheepsreparatie/sloopbedrijf in
Anna Jacobapolder.
Raad Sint Philipsland halveerde
subsidieverzoek muziekkorps.
In Haestinge nuttig sollstencon.
Algemene hoorzitting over con
clusies rapport Ten Berge.
Van het voetbalwaterfront geen
nieuws.
BRRR...BRRR.... EEN
ZWALUW MAAKT NOG
GEEN ZOMER.
Dit nummer bestaat uit 12 pagi
na's.
Op de te Breda gehouden examens
Machineschrijven slaagden onder
staande personen voor hun diploma
Machineschrijven: uit Oud Vossemeer:
mej. P.M. Hommel, uit Scherpenisse:
mej. M.A. Bevelander, uit St.
Annaland: de heren A.C. Geluk en C.G.
Scheermeyer, uit St. Maartensdijk: de
heer M.A.M.T. van Gurp, uit
Stavenisse: mej. J.A. Moerland.
Allen werden opgeleid door Typeschool
Koetsdijk uit Oudenbosch.
Zestig jaar getrouwd te zijn is niet niks.
Dinsdag mocht 't echtpaar Izak Quaak
en Cornelia Jacoba Beeke te Scherpe
nisse dit feit herdenken. Het gebeurde
in familie- en burenkring in de eigen
woning aan de Platteweg 6, waar het
echtpaar sinds 1958 woont. Met nog een
vitale 83-jarige bruidegom, die zijn
mannetje vooral op de plaatselijke
sociëteit nog volop staat, maar sinds een
jaar wat meer aan huis is gebonden, nu
zijn 81-jarige echtgenote lichamelijke
mankementen kreeg. Een ondanks
leeftijd en gewenste verpleging voor de
81-jarige bruid, opgeruimd diamanten
echtpaar.
Beiden ij Scherpenise geboren, de
bruidegom op 25 oktober 1891 aan de
toen nog intact zijnde Pluimpothaven,
de bruid op 18 oktober 1893.
Op respectievelijk 23- en 21-jarige
leeftijd stapte men 8 april 1915 in het
huwelijksbootje. Burgemeester Dies
Kleppe was de ambtenaar van de
burgerlijke stand, die het huwelijk vol
trok. Het jonge paar bewoonde tot 1918
een huisje aan de Achterweg. Het was
hard werken geblazen, van de vroege
morgen tot de late avond. Zou er in dat
opzicht een koninklijke onderscheiding
zijn weg te geven dan kwam mevrouw
Quaak eigenlijk wel in aanmerking,
want 50 jaar lang
zat ze dagelijks onder de koeien voor het
melken. Haar man begon als schaap
herder, eerst eigenlijk als schaapherder
loopjongen bij Guiljam, later op de
boerderij van Chr. Hartog. Tegen een
weekloon van 7,50. Geen vetpot zou
men nu zeggen. Dat was het toen ook
niet. temeer bij regenverlet. Dan ge
beurde het dat er maar 3,in het
loonzakje zat. Wel was er de extra cle
mentie van vrije huishuur, maar alles
bij elkaar was het tot aan de veertiger
jaren toe, zoals Izak Quaak het uit
drukt: veel tobben en nog meer wroeten
om de kost op tafel te krijgen. De drang
naar zelfstandigheid zat er echter al
vroeg in en in 1918 vertrok men naar
zoals dat heette „een spulletje" in de
Schelphoek. Op het schoondorp. Een
oud boerderijtje met slechts 4 gemeten
land werd gepacht, maar men was toch
zelfstandig en hard werken moest je
overal. Ook in de Schelphoek was dat
zo. Maar uit de tijd dat Quaak schaap
herder was kan hij wat dat betreft ook
veel verhalen. Toen hij voor 7,50 per
week werkte, maar in de zomer extra
kon verdienen voor het scheren van
schapen. Hij zou er namelijk een
dubbeltje per schaap voor krijgen. Izak
Quaak deed zijn uiterste best en schoor
die week 200 dieren de wol af. Handen,
wrijvend verzekerde hij zijn vrouw, dat
het nu wel een vetpot zou worden:
f 7,50 weekloon en 20,voor het in
de overuren verdiende schaapscheren.
Mar dat viel bar tegen, want boer
Hartog was gewend met gesloten hand
het loon te overhandigen. Ditmaal deed
hij het met 2 handen, in de ene de
f 7,50 weekloon, in de andere 2,in-
plaats van de verdiende 20,voor
Izak Quaak. De boer had ook niet meer.
Hij had een jaarling verkocht om zijn
arbeiders te kunnen betalen, maar dat
geld was nog niet binnen. Bij Izak
Quaak stond toen hij thuis kwam het
huilen nader dan het lachen, niet omdat
•hij zich die week zo bijzonder had uitge
sloofd,
maar vooral omdat hij zijn vrouw eerst
„wat lekker had gemaakt" door het
extra loon in het vooruitzicht te stellen
en nu toch maar twee gulden meer
thuisbracht. Overigens heeft de boer het
wel betaald, maar die zaterdag viel het
toch wel bar tegen. Later heeft Quaak
overigens best begrepen, dat het niet
alleen voor de werknemer, maar ook
voor de werkgever karig loon kan zijn in
een situatie van recessie.
Zelf verkocht hij immers ook
in de dertiger jaren een koe voor
30 gulden omdat het geld hard
nodig was, terwijl de koe hem toch per
dag nog een emmer melk opleverde
tegen vier cent de liter. Niettemin
groeide het pachtbedrijlje uit tot een
omvang van dertig gemeten. Er was dan
ook een tijd dat een paard werd gekocht
om als onmisbare landbouwhulp dienst
te doen. Het in 1918 gepachte weiland
(nu van het Waterschap) is nog altijd in
pacht bij de familie Quaak (zoon en
kleinzoon van de diamanten
bruidegom). Het echtpaar werd een
dochter en een zoon rijk, waarvan de
eerste getrouwd is (met dhr. P. Jagt) en
de 58-jarige zoon nog steeds inwoont bij
vader en moeder. Lang is vader Quaak
nog behulpzaam geweest bij het werk,
maar als je aan de 83 zit, moet je er wel
mee stoppen, wat ook gebeurde. Veel
meer interesse is er nu voor de
wekelijkse sociëteit of het bezoekje aan
familie en kennissen in Sint
Maartenshof De zoons slaat hij niet
graag over. Het kan er nu allemaal ook
wat beter op overschieten dan vroeger,
want dhr. Quaak constateert nu per
maand voor niks evenveel te krijgen als
waarvoor hij vroeger een jaar hard
moest werken. Daarom werd het ook
voor hem tijd in ruste te gaan, met toch
wel de goede herinnering aan de
werkzame tijd op Schoondorp. Een tijd
waar ze hem 's avonds laat nog uit de
stal moesten roepen, anders zou hij
bijna niet meer op bed komen terwijl
het de volgende morgen om drie uur
weer opnieuw werken geblazen was. Als
er in de komende twintig jaar nog eens
zoveel moet veranderen als de afgelopen
twintig jaar gebeurde, weet ik ook niet
waar het naar toe moet, meent de 83-
jarige bruidegom. Maar dat hebben we
twintig jaar geleden ook al eens gezegd.
Het echtpaar wil het alles nog wel graag
aanzien, want daarover is ook het
diamanten bruidspaar het wel eens: als
je gezond bent, kun je heel wat armoe
en werk doorstaan en als dat er niet
meer is, dan krijg je pas echt zorgen. Zo
is het inderdaad. Namens de lezers ge-
feliteerd met een toch wel bijzondere
bruiloft. Zestig jaar is niet niks.
