Het zit
nog goed
Sint Philipslandse begrotingspositie 1972 gezond
Wisseling medisch
directeur ziekenhuis
Lievenberg
Dokter J. Krijger
opvolger van
dr. J. Grosfeld.
Keetie Hage....
opnieuw wereld-zilver in de achtervolging
Huidige kapitaalswerken
vergen wel behoorlijke investering
DEZE WEEK
In 1972 veertig
jaar „Spar"
Zaterdag kampioenschap op de weg niet uitgesloten.
27e jaargang no. 42
Donderdag 2 september 1971
Een van de weinige gemeenten,die voor de 'wettelijke' datum -
1 september- de begroting voor het komend jaar klaar heeft,is
Sint Philips land.In de openbare vergadering van 31
augustusj dinsdag) werd het jaarstuk ter onderzoek
aangeboden,vergezeld van de begrotingsbrief.
Daarin toont Sint Philipsland een welvarend uitzicht.
Ondanks het feit,dat in deze gemeente heel wat inwoners 2x
per jaar een halve liter bloed afstaan.
Dat doet ook niet af aan de gezondheid. Dat prikkelt alléén tot
herstel. En een prikkeling maakt gezond.
Zo staat er bij deze gemeente, die langzamerhand tot de
kleinsten) van Zeeland gaat behoren.
Gemeen tewer ken
Sportveld-begraafplaats
Recreatie
Waarom?
Sinds gisteren heeft Lievensberg in de persoon van dokter J.
Krijger uit Bergschenhoek een nieuw medisch directeur.
Met de eigen drukke praktijk is het op 60 jarige leeftijd wat
veel van het goede, meent de in die functie scheidende doter
Grosfeld, die vindt dat Lievensberg met de 43 jarige dokter
Krijger een directeur met veel en gevarieerde ervaring krijgt,
zowel op medisch als organisatorisch gebied.
Vrijdagavond op het nip
pertje
Meer dan brons zeker niet
Goud mogelijk?
In Zwitserland
Het enige nieuwsblad voor de streek Tholen en Sint-Philipsland, waarin opgenomen de Thoolse Courant en Het Advertentieblad Postbus 5 Sint-Annaland
Abonnementsprijs 6.00 per halfjaar, per post 7.00 - Losse nummers 30 cent - Sluitingsdatum advertenties dmsdagm.ddag - Advertennepnjs 0.17 per mm BTW
Telefoon 01665 - 375 - Postgiro 12.44.07 - Verschijnt elke donderdag
Spierinkjes t/m 20 woorden 3,h BTW - Hoofdredacteur-uitgever G. Heijboer
Afgaande op de blote begrotingscijfers
ziet het er voor het kleine Sint
Philipsland in een gewest van zoveel
samenvoegingen en dus groter
gemeenten,niet slecht uit voor 1972.
Wanneer burgemeester G. van Velzen
er met zijn beide wethouders in een
begrotingsbrief op wijst dat deze
gemeente financieel zeer gezond mag
worden genoemd,wordt daar niet aan
getwijfeld. Althans niet door ons.
Deze eerste burger is mans genoeg - hij
is ook gemeentesecretaris- om tot een
reeële raming te komen van alle
noodzakelijke en gewenste posten. Er
kon bovendien melding worden
gemaakt van een redelijke raming
onvoorzien,dus een overschotfje).
Tegelijkertijd is dat gemeentebestuur
ook helder genoeg om in dezelfde
begrotingsbrief te constateren.dat de
positie van de zelfstandige kleine
gemeente steeds moeilijker wordt. Maar
dan wordt ook tegelijkertijd genoemd
waarom dat het geval is. 'Als gevolg van
de vele samenvoegingen van kleine
gemeenten tot grotere eenheden,-
waardoor een naastgelegen kleine
gemeente vooral op het gebied van de
gemeenschappelijke regelingen niet
meer met inwonertal gelijke partners te
onderhandelen heeft en wellicht meer
naar de richting van dienstverlening
gedreven wordt vanwege een grotere
gemeente.'
De wat lange zin heeft toch een
belangrijke inhoud. Er wordt niet mee
gezegd.dat de kleine gemeente geen
vuist meer kan maken vanwege zijn
eigen budget,noch minder - maar dat is
onze mening - vanwege zijn bestuurlijke:
inzet,maar omdat men moet leven met
zoveel groter eenheden,die het veel meer
voor het zeggen hebben.
Op middenstandsgebied zou dit te
vergelijken zijn met de kleine kruidenier
tegenover de grote supermarkt.
Bij het lezen van zo'n passage in een
begrotingsbrief vragen we ons altijd
weer af of dat doel nu toch inderdaad
alle middelen heiligt.
In deze tijd zijn we maar a\_ te snel
geneigd om te zeggen,dat het niet
anders meer kan. En zo drijven we maar
mee op de stroom. De poging om bij te
sturen wordt nagelaten. Dat immers
vereist extra inspanning. En de
voldoening via de extra inspanning
schijnt in onze tijd te worden
gebaggatj:lliseerd. Waarom het moeilijk
te gaan doen als het makkelijk kan.
Dat is dan het motto van de zeventiger
jaren. Misschien hebben we er op hoog
niveau - nu al spijt van. Als men de
moed maar had om het hart op tafel te
leggen. Waarschijnlijk hebben we er
zeker spijt van over een^aantal jaren.
'Desniettegenstaande behoeven de
activiteiten in een kleine gemeente niet
minder te zijn of trager te verlopen,-
waarvan ons inziens de bewijsvoering
niet moeilijk zou zijn'.Dit volgt in
dezelfde Sint Philipslandse
begrotingsbrief achter de wat we dan
zouden kunnen noemen mineurpassage.
En van die laatste conclussie zeggen wij
dan: waarvan akte.
Die begrotingscijfers werden reeds in
ons vorig nummer opgenomen.
Nu werd echter ook de post onvoorzien
gemeld met een bedrag van
47.4547,88. 'Wederom' zo schrijven b
en w in de begrotingsbrief, is derhalve
de begrotingspositie dezer gemeente
zeer gezond te noemen,terwijl toch in>
deze begroting rekening is gehouden
met alle op het moment der samen
stelling van de begroting bekende
lasten.'
B en w constateerde een lasten
verzwaring met betrekking tot de
salarisposten. Verder is er een post
'opgenomen groot 9240,-- wegens
heffing voor verontreining rijkswateren
door lozen van ongezuiverd rioolwater
in de Eendracht.
Door uitbreiding van de plantsoenen zal
in de toekomst toch wellicht uit
breiding van het personeel nodig zijn. B
en w hebben hierbij ongetwijfeld ook
gedacht aan het nieuwe sportveld en de
nieuwe begraafplaats.
De sector sociale zorg vergde een hogere
raming van ƒ94.000,--
Ten aanzien van hetgeefl in de
begrotingsbrief is gesteld met
betrekking tot het algemeen beleid
verwijzen we kortheidshalve naar het
hoofdartikel in dit nummer.
Dit object is sedert februari 1971 in
uitvoering als aanvullend werkobject en
zal komend najaar worden voortgezet
meta. aanleg paden en parkeerterrein;
b bezanding sportveld; c. inplanten van
heesters.
2 Sint Philiplandse begroting.
De windsingels zijn in het voorjaar al
geplant. Inmiddels kwam het andere
grote object,het dorpshuis annex
gymnastieklokaal klaar en de bouw van.
het bejaardencentrum vordert,zodat
begin 1972 de ingebruikname daarvan
kan worden verwacht.
Het bestemmingsplan Noord zal in het
begrotingsjaar verder worden
gerealiseerd. Klaar is al de aanleg van
een straat met parkeerruimte westzijde
dorpshuis,riolering Zijpestraat en die
van de verbindingg naar de Oostdijk.
Er komt nog een verbinding van de
Eendrachtstraat naar de Oostdijk.
Voor Mosselkreek,Wilhelmina-
Eendracht-. en Gladiolenstraat staat
herbestrating op papier.
Rond het dorpshuis wordt de tuinaanleg
binnenkort ter hand genomen.
Langs de Oostdijk zijn de woningen
vrijwel gesaneerd .zodat reconstructie
daarvan gewenst is.
De Achterstraat krijgt een parkeer-
terreintje
Het saneringsplan Karrevcld is vrijwel
voltooid, terwijl in de Deensestraat al 6
percelen zijn aangekocht.
In aanbouw zijn thans 1 particuliere
woning, 10 premiewoningen, 16
woningwet en 24 bejaardenwoningen of
in totaal 51 huizen.
Het aantal woningen bedroeg 1 juli 1970
in Sint Philipsland en Anna
Jacobapoider 634 huizen,in juli 1971
waren het er 631
Waarschijnlijk worden in de loop van
dit jaar nog 15 krotten ontruimd,!
waarvan er een eenzelfde aantal
gesloopt kunnen worden.
Tien krotten zijn nog niet gesloopt door
het ontbreken van vervangende
woningen of vanwege belendende
percelen.
Ondanks deze bouwaktiviteit daalt het
aantal inwoners, maar de woningkwali
teit is toch aanzienlijk verbeterd.
Ook in Sint Philipsland (en Anna
Jacobapoider) worden steeds meer oude
woningen gekocht als weekendhuis.
'In het kader van de Schelde-
Rijnverbinding'zo staat er verder in de
begrotingsbrief, 'is in het voorjaar 1971
begonnen met de aanleg van de vaste
verbinding tussen Sint Philipsland en
Tholen. Wanneer deze verbinding'tot
stand is gekomen.betekent dat een
afsluitmg van de Eendracht en als
gevolg daarvan een op de Krabbenkreek
aangewezenwatersport.
Zo zal onder meer de jachthaven Nieuw-
Vossemeer verdwijnen.
In Sint Philipsland wordt door
rijkswaterstaat een werkhaven
aangelegd,die waarschijnlijk in 1974
kan fungeren als jachthaven. Daarmee
is duidelijk dat het centrum van de
watersport rond Sint Philipsland komt
te liggen.
Met bovenstaande voor ogen heeft het
college van b en w met enige
bevreemding kennis' genom'en van een
door een Zeeuwse instantie
gedane uitspraak, dat een door de
rijkswaterstaat bepaalde plaats minder
geschikt is voor de aanleg van een
jachthaven.
De jachthavens zijn zeer kostbaar.zo
stelt het Sint Philiplands college,maar
men wenst nu eenmaal een vaargebied
dicht bij een woonplaats.
Het is daarom ondenkbaar dat er na
afsluiting via genoemde dan niet vele
jachten in grote getalen langs die dijk te
water komen.
Er zullen dus voor de pleziervaart
maatregelen getroffen moeten wor
den, zo besluiten b en w de
begrotingsbrief, wil een chaos
voorkomen worden.
.99
Links dr J. Grosfeld, de scheidende medisch directeur van Lievensberg en rechts zijn
opvolger, dr J. Krijger.
Dokter Krijger werd op 22 april 1928 te
Roermond geboren en studeerde na de
middelbare school medicijnen aan de
Gemeentelijke Universiteit van Am
sterdam. Hij werkte enige jaren als arts
in een Amerikaanse ziekenhuis, ver
volgens in Zwolle en in het Academisch
ziekenhuis Dijkzicht te Rotterdam.
Vooral daar heeft dokter Krijger veel
waardevolle ervaring opgedaan. Hij
volgde toen een internistenopleiding en
werd in 1967 benoemd tot hoofd van de
toen op te richten haemodialyse- of
kunstnierafdeling. Hij kreeg daarbij
ook te maken met organisatorische
problemen, de zorg voor nieuwbouw en
inrichting alsmede het personeelsbeleid.
Van internist naar medisch directeur
lijkt een hele ommezwaai, maar in
wezen is het een natuurlijke ont
wikkeling, vindt dokter Krijger.
Werkend in de kunstnierafdeling heb ik
de smaak voor het organisatorische te
pakken gekregen. In vergelijking tot
Lievensberg had dokter Krijger in Dijk
zicht maar een betrekkelijke kleine
afdeling.
Hij krijgt nu immers de leiding over een
ziekenhuis, waarin 27 specialisten
werken, 420 andere personeelsleden van
wie 240 verpleegsters en verplegers.
Was in het voormalige ABG' dokter
Wilbers geneesheer-directeur, sinds de
overgang naar Lievensberg was het dr J.
Grosfeld, die te maken kreeg met een
ziekenhuis-in-opbouw.
Dc uitbreiding daarvan is nog niet
voltooid. Vergevorderd is al de nieuwe
kliniek, terwijl nog een uitbreiding van
90 bedden te wachten staat. Met een
woord van dank aan de gaande man,
wordt de gekomen directeur alle sterkte
toegewenst in de nieuwe tunctie.
Het enige Nederlandse meisje, de 22 jarige Sint Maartensdijkse Keetie Hage had in
het Italiaanse Varese in zoverre nog wat geluk aan haar zijde, dat de veel duurdere
Nederlandse jongens het in Italië op hun fiets lieten afweten. Toen kwam er wat
meer aandacht voor Keetie van de mannentrainer Frans Mahn, toen kwam ook het
rijden op schema en dat betekende voor Keetie de juiste verdeling van haar
krachten. Dat betekende wereldzilver in de achtervolging met slechts de sterkere
Russinn Tamara Garkouchina nog het treedje hoger op het erepodium. Een weer
voortreffelijk prestatie, waarvoor hulde. Een niet verwacht resultaat, noch door
Keetie zelf. Men geloofde er eigenlijk niet meer zo in, de deskundigen hebben het
nog nooit gedaan, thuis werd het rustig afwachten en Keetie dacht, laat ik het toch
maar probereb. Vergeten werd alleen, dat ze nog dezelfde inzet heeft, dat ze het nog
altijd kan. Nu weten we het allemaal weer. Keetie zelf ook.
Immers, dat is toch altijd wel het mooie
geweest bij de gezusters Hage, dat ze
ondanks de successen met beide benen
in de normale maatschappij bleven
staan. Zo was het bij Bella, zo is het ook
bij Keetie. Ze heeft tot en met juni stevig
gestudeerd om te slagen als lerares
naaldvakken. Dat lukte, maar tot dat
resultaat er was, kwam er van training
op de fiets dit jaar niet veel terecht. In
feite is de prestatie daarom eigenlijk
groter dan te voren, toen veel meer
trainingstijd mogelijk was. Nu begon
het pas in juli en in die pajy, rrfaanden
zag ze toch kans "'eer tot een top
prestatie te komen. "Want dat werd het
in het Italiaanse Varesa. Daar lag het
zilver niet voor het opscheppen. Tot
driemaal toe moest Keetie onder de 4
mibuten blijven om het tot die finale te
kunnen brengen. Dat betekent, dat de
prestatie in het algemeen belangrijk zijn
gestegen. Een jaar of vier geleden was
het nog ondenkbaar dat meisjes in de
achtervolging het beneden de 4 minuten
zouden doen.
Met niet meer dan 9 meisjes voor het
wereldkampioenschap achtervolging
viet het Keetie niet moeilijk om tot de
kwart finale door te dringen. De
Mexicaanse deelneemster kwam op
4.32.34 zodat daarmee de negende al
was afgevallen. Keetie reed toen 4.03.45
en kwam daarbij overtroffen door de
Russin Zadorojnaia, die toen besloot de
trainer het ook met Keetie op schema te
gaan proberen, zoals de Russische
meisjes altijd reeds gewoon waren te
doen.
Die kwart-finale kwam Keetie echter
maar op het nippertje door. Ze moest
het opnemen tegen de Tsjechische
Polanska. Zij was in de series 2
seconden langzamer geweest dan
Keetie. Met het op schema rijden was er
voor Keetie echter begin en na twee
ronden lag ze zelfs 1.65 seconden achter
op haar tegenstandster. Ze had toen
echter kracht genofeg over om door te
zetten, maar het was toch nog op het
nippertje, dat ze de halve finale
bereikte. Immers, met nog minder dan
twee ronden te rijden kreeg Polanska
een lekke band. Het reglement beslist,
dat indien de lekke band voorkomt in
de laatste kilometer, de rijdster die op
dat moment voor ligt, winnares is. En
het was de laatste kilometer dat die
lekke band kwam. Alleen had op dat
moment Keetie juist de achterstand
ingelopen. Men ziet dat er maar weinig
risico kar. worden genomen. Uverigens
had Keetie normaal deze ronde toch wel
gewonnen, want ze zat nog sterk op de
fiets op het ogenblik, dat ze de
Tsjechische had ingelopen. Die laatste
kilometer had ze Polanska dus beslist
overvleugeld.
Bij de laatste vier gekomen, was er toch
niet de verwachting, dat Keetie verder
zou komen dan een bronzen medaille,
want ze zou het immers moeten op
nemen tegen een van de twee te ver
wachten snellere Russinnen Gakouchina
en Zandorosnaia. In de halve finale zou
ze in elk geval één van deze snelle dames
ontmoeten. Maar wat gebeurde er
zaterdag? Keetie reed de scherpste tijd
van de vier 3.56.1. En daarmee was het
zilver in Nederlandse handen. De uit
slag van de halve finale was: Keetie
3.56.81. Sadorojinaia 3.58.70.
Garkouchina 3.57.81en de Engelse
Beryl Burton 4.05.83.
Toen het tijd was voor de finale had
Keetie in haar met het vliegtuig
gearriveerde zuster Bella een goede
supporrer aan de kant. Mogelijk was het
Het Sint Philipslands bestuur
ging weer volop aan de slag.
De noodzaak van een nieuwe
ambulance.
De door de Thoolse raad
benoemde commissies.
Directie-wisseling lievensberg.
Keetie heeft al vast zilver.
Een bruidspaar dat vertrok.
Een competitie, die goed begon.
Hogere veertarieven Wester-
schelde.
Muziekfestijn in Sint Annaland
ZVU start in Tholen.
Wie zegt dat hy nooit heeft
gelogen, liegt.
Dit nummer bestaat uit
12 pagina's
In 1932 werd een piepklein boompje
geplaatst in Zoetermeer, zo begint het
jaaroverzicht 1970 van de N.V. Spar
Centrale. Het waren 1 groothandelaar
met 16 detailisten, die gezamenlijk aan
een half miljoen gulden omzet per jaar
kwamen.
In 1970 was de al volwassen Spar nog
steeds groeiende met 235 groothan
delsbedrijven en 32.800 detailisten, die
internationaal samenwerkte om een
jaaromzet van 11 miljard te realiseren.
Het jaar 1970 kenmerkte de organisatie
door een steeds duidelijker vorm van
samenwerking tussen groot- en
detailhandel.
Blijkens meerdere onderzoekingen
koopt het merendeel der gezinnen zijn
levensmiddelen bij voorkeur dicht bij
huis.
De gezamelijke Spargroothandel
realiseerde in 1970 een omzetstijging
van ruim 10%.
Het aantal supermarkten groeide tot
469 en de zelfbedieningszaken daalde'
tot 582 aangesloten Spar-zaken. De
echte bedieningswinkels liepen terug
van 403 naar 310. De omzet werd in vijf
jaar verdubbeld tot f 532.000,per
vestigingspunt. Daarvan namen de
supermarkten 58% voor hun rekening.
Een speciale plaats in het assortiment
nemen de Europa artikelen in.
Na het wereldzilver voor dames wielrijden achtervolging in het Italiaanse Varese
wordt Keetie Hage gefeliciteerd door de mannentrainer Frans Mahn, die zich na
zijn verslagen herenploeg inzette om het enige Nederlandse meisje bij deze
wereldkampioenschappen achtervolging een goede beurt te doen maken. Daar
zorgde Keetie dan ook voor. Ook wat verrast door het fraaie resultaat is het een
lachende Keetie, mogelijk ook een hoopvolle Sint Maartensdykse voor het zaterdag
in Zwitserland te rijden wereldkampioenschap op de weg.
na de week eenzaamheid ook oorzaak
van wat mindere concentratie of was er
misschien geen geloof aan goud. Had
dat er alleen maar ingezeten, als er
werkelijk vanaf het begin goede
begeleiding voor Keetie was geweest?
Was Keetie zo overtuigd dat de mede
finalist Tamara Garkouchina sneller
zou zijn? Vragen die niet direct af
doende te beantwoorden zijn. Feit was,
dat Tamara met 3.53.78 een snelle
finale tijd maakte maar ook dat Keetie
niet aan haar 3.56.1 kwam zoals bij de
halve finale, maar nu 3.59.78 reed. Het
brons werd voor Beryl Burton uit
Engeland met 3.58.56. Vierde werd de
Russin Loebov Sadorojinaia.
Met het wereldzilver van de achter
volging is Keetie Hage met zus Bella
inmiddels naar het Zwitserse Mendrisio
vertrokken om daar met een complete
Nederlandse damesploeg en coach
Dinie Brinkman te gaan fietsen voor de
Wereldtitel op de weg. Waarschijnlijk is
de uitslag daarvan tussen half elf en elf
uur zaterdag bekend. Zit er een kans in
voor Keetie? Niet uitgesloten, meent
haar vader, Toon Hage, die het voor
nemen heeft ook naar Zwitserland te
reizen.
Hij heeft al jaren geleden aangedrongen
om meer damesbegeleiding en ook op
schema-rijden, wat nu dan voor het
eerst met succes gebeurde. Hy weet dat
zijn dochter in goede vorm verkeert, ook
al bleek tydens het telefoon^e
maandagmorgen, dat ze wat verkouden
is na de finale achtervolging in Italië.
Als die verkoudheid van voorbijgaande
aard mag zijn, zal Keetie zaterdag tot
de kanshebbers behoren. Misschien zit
er dan toch weer een wereldtitel in. Het
thuisfront hoopt het, al is dat al blij met
het gewonnen zilver in Italië. Misschien
wordt het nu ook nog goud? Heel
misschien!
