Voornemens Schone lei Jan Overeenkom met O TJDE JAARS,, KRETEN" en NIE WJAARS VER WA CE TING 26ste jaargang no. 6 30 december 1969 Nieuwsblad voor de streek Tholen en Sint Philipsland Hoofdredacteur uitgever G. Heijboer, Tel. 01665-375 Postgiro 12.44.07 Eendrachtbode - Tholen. Eendrachtbode - Postbus 5 - Sint Annaland Abonnementsprijs f 4,50 per half jaar, per post f 5,50. Sluitingsdatum advertenties: dinsdagmiddag. Adv. prijs f 0,15 mm -f- BTW. Verschijnt elke donderdagmiddag Losse nummers 25 cent Spierinkjes tlm 20 woorden f 2.50 BTW. Zonder echte resultaten van tradities te overschatten, zien we evenmin, waarom alle goede gewoontes op de grens van 1970 over hoord zouden moeten. Die tendens zit er wel in. Enerzijds om tot in alle onderdelen van het leven ernieuwingen te willen doorvoeren, anderszijds om te willen aantonen, dat men zo tegen de laatste kwart van de twintigste eeuw aan, tot de verlichte mens wil worden gere kend. Tenslotte ook vanwege de teleurstelling van het werkelijk zichtbare resultaat van die goede gewoontes. Niettemin ontkomt oud noch jong, op welke manier men het ook tracht te camoufleren en dat is lang ook niet altijd oprecht aan de wat melancholieke stem ming, clie de scheiding van het oude en het begin van het nieuwe jaar brengt. En daarbij is men door die wat geraakte gevoelens geneigd tot goede voornemens, hetzij uiterlijk gesteld, hetzij innerlijk overdacht. Op welk moment van het leven dat ook is, ook niet op oudejaars avond, kan men kwaad zien in goede bedoelingen en goede voor nemens. Het uur van de jaarwisseling is zo'n moment bij uitstek. We gaan het beslist anders doen in het nieuwe jaar, zonder direct te willen bekennen tijdens de voorbijgegane twaalf maanden te hebben gefaald. Goede voornemens, die met cle regelmaat van een jaarwis seling worden herhaald. De leerling bedoelde het goed, maar toch waren zijn antwoorden fout en de examinator telde alleen de fouten. De chauffeur bedoelde het goed, maar per ongeluk trapte hij op het gaspedaal inplaats van op de rem. Het gaat eigenlijk niet om onze goecle bedoelingen, maar om de wijze waarop we het er afbrengen. Zo gaat het ook met alle goede voornemens. De leerling is beslist van plan de voldoende te halen inplaats van de drie die nu op zijn rapport prijkt. Maar dan heeft hij aan een voornemen niet genoeg, dan moet hij ook de kennis en wilskracht voor die voldoende hebben. De werknemer is van plan werkgever te worden. Dan heeft hij ook niet genoeg aan het goede voornemen. Hij zal beslist ook andere gaven moeten hebben dan hetgeen hij tot dusver toonde. We nemen ons zelf voor niet meer te roken, niet te veel te drin ken, een betere leefwijze, nog meer of eens wat meer voor de naaste te doen, we nemen ons misschien zelfs voor niet meer te zullen zon digen. Maar bij dit alles hebben we evenmin genoeg aan een voor nemen. Voor het laatste is er zelfs een nieuw hart nodig. Via een goddelijke transplantatie. Het is goed om aan de vooravond van een nieuw jaar stil te staan en te beseffen dat dit werkelijk nodig is. Maar bij dat besef mag het niet blijven. We zullen een nieuw hart moeten vragen aan Hem, die het kan en wil geven. Dat goede voornemen zal meer zin hebben dan welke andere ook. Het accent kan eens wat worden verlegd. We hebben na 25 jaar Eendrachtbode niet geheel of eigenlijk nog helemaal niet gebroken met de traditie om in het Oudejaarsnummer wat herinneringen op te roepen aan wat voorbij ging. Op meerdere pagina's van deze weer dikke krant vindt u in beeld en geschrift overzichten of her inneringen. Is het een herinnering aan mensen, dan zijn we geneigd op dit uur mild te oordelen, hoe hard we misschien in het leven te genover elkaar hebben gestaan. In feite is die mildheid dus te laat gekomen. Gaat het over gebeurtenissen, dan blijven we zelfs bij een terugblikken nog oordelen over harde feiten. Dat tekent de mens zelfs tijdens een milde oudejaarsstemming. Zo zijn wij. Over de dingen denken wij nogal somber; over de dragers van de dingen, de mensen wordt het oordeel goedgunstig, wanneer zij de wereld der dingen hebben verlaten. En in situaties als deze, bij een terug- bikken, onderkennen we de onvolkomenheid, zo niet de slechtheid van wereld en mensheid. Juist vanwege dat tekort schieten tijdens het ogenblik van de mogelijkheden, juist vanwege de mildheid op het moment dat degenen voor wie we het nu pogen te zijn, er niet meer door gebaat zijn. Naar waarheid is de geschiedschrijving over een jaar telkens weer opnieuw een erkenning van menselijke onvolmaaktheid. In die situatie sluiten we ook een jaar af van nieuwsvoorziening van en voor onze streek. Nieuwsgaring was er intensiever dan ooit tevoren, nieuwsbrenging uitgebreider dan ooit tevoren. Het bewijs daarvan ligt in de 674 pagina's met inbegrip van dit oudejaarsnum- mer, waarmee we in 1969 de Eendrachtbode hebben gevuld. Daar onder was dan nog de bijzonderheid van het kwarteeuw jubileum. Velen die met ons zijn kunnen beginnen, zijn niet meer in de ge legenheid dit oudejaarsnummer met ons te eindigen. Wanneer ieder rondom zich kijkt en dat is met name in onze kleine gemeen schappen mogelijk ziet hij of zij lege plaatsen. Akelig lege plaat sen. Schrijnend lege plaatsen. Onvervangbare leegten en al lang weer vervulde vacatures. Geslagen wonden, maar ook al weer vergeten streekbewoners. Mogen we die allen nog eens in uw herinnering oproepen. Ze waren met ons, van ons, deden veel nabij of wat verderaf voor ons, maar nu moeten we het zonder hen doen. Er was evenzeer een komen dan gaan. Bracht dat gaan rouw, het komen vervulde met vreugde. Er waren jubilea, er was ook op het maatschappelijk en sociaal terrein veel reden om ook op dit moment daarvoor dankbaar te zijn. (Zie Slot, le kolom pagina 2) Wel lezer, vraagt u mij nu weer, Dit jaar een nieuwjaarswens te schrijven? Dan is 't al vijf en twintig keer, Ik kan nu haast niet achterblijven. Een jaar trok weer aan ons voorbij, met 'n rij van wisselende dagen. Die zo verschillend konden zijn, met al hun eisen en hun vragen. Er is zo veel dat snel vervaagt, zo véél, dat altijd bij zal blijven, En in ons eigen levensboek, zijn naam voorgoed is neer gaan schrijven. Die oudejaarsavond... zo te saam, om wat voorbijging te gedenken. Daar is het lief, daar is het leed. Zo veel herinneringen wenken. De tijd snelt voort van dag tot dag en maand na maand zinkt in 't verleden, zodat negen en zestig ook als in een oogwenk is vergleden. En toch!wat is er veel gebeurd. De wereld gonsde van geruchten, Ook veel, wat 't beeld zo donker kleurt. De oorlog doet Viëtnam nog zuchten. Nog zijn er kinderen ondervoed. Denk maar aan jonge Biafranen, In Griekenland de führers-knoet Op 't kerstfeest zegt de wereldamen Dat is dan schijn, geen werkelijkheid. In 't Midden-Oosten nog gestreden. De Gaulle heeft nu maar 'non' gezeid. En Pompidou is aangetreden. Twintig juli, hoe kon 't bestaan Stapte Armstrong, zonder falen, Als d'eerste mens zo op de maan. De wereld kon weer ademhalen. Toen zakte plots de Franse franc. Daarna stegen de Duitse Marken. En Nasser is wel bruingebrand Maar dom als 't Pekinese varken. De Rus... de Tsjech gepenetreerd, En Nixon leidt d'Amerikanen, Kiesinger... veraltereerd Nu Brandt een doorbraak wist te banen. Zo was het over 't wereldrond, Soms rassenrel, soms new look stunten, nog lang niet overal gezond, Al won de ruimtevaart op punten. In het eigen landde Bétéwé die vele tongen deed beroeien. Het kostte mij de portemonnee en die van andere burgers, boeren. Er was veel sex en véél was bloot, Die 't orthodox gevoel deed schokken. Belastingaanslag bleef nog groot Wie wat verdient, die moet ook dokken, 't Gestaag uitbreidend vorstenhuis, Maakt van De Jong 't omroepmeneertje, die met gelukwens voor de buis, herhaalt: nou, tot het volgend keertje. Die ooievaar vliegt nog niet weg. Straks een Oranje-elf formeren. Heeft Feijenoord-Ajax dan soms pech Dan laten we 't diè ELF proberen. Op hèt politiek terrein, maakte RECHTS en LINKS wel brokken Ik ben van al die duidelijkheid hoegenaamd nog niet geschrokken. Hoe zou het met de Achttien gaan? Hoe met de linkse Radicalen? Die smokkelt Beernink naar de maan. Moet Vondeling ze maar gaan halen. Boer Barend zou de harde lijn, Van de belasting eens verlichten, maar Witteveen zei: nou geen gijn We gaan het VOLKERAK eerst dichten. Fietskampioen, Harm Ottenbros, die fietste Eddy van de sokken Niet Feijenoord lootte zich de klos, maar PSV zit met de brokken. Cees Verkerk werd tweede man, Na Noorse Fornaes op de schaatsen, Hoe die Ank Reijnders zwemmen kan, Die zie ik zich nog eerste plaatsen. Een bus viel in Dinantse Maas, dat kostte twintig man het leven. De Papoea wil eigen baas Maar dat is hem ook niet gegeven. Een prijzenstop werd opgelegd, De Barendrechtse brug verdwenen. Nee, niks van 't Maagdenhuis gezegd. Dan schop ik tegen zere schenen. In ons GEWEST en eigen STREEK, was er ook veel te beleven. Luchtvervuiling, zo het leek, deed industrie-grondvesten beven. Een kerncentrale wordt gebouwd. Straks gaan we weer de STATEN kiezen, 't Zij nieuwe of ons al vertrouwd. Wie gaat er winnen, wie verliezen? De Thoolse juun, die riep: 'hoera!' Een ongekende prijs, sinds eeuwen Ons gewest telt nu... ra... ra? Meer dan driehonderdduizend Zeeuwen. Op Tholen was de groep van Achttien, Ook nog niet direct op dreef. Veel beter ging het met de ratten, Die lagen na een klopjacht scheef. De Alvantho-piepers groeiden, Het weer, de prijs, het was enorm! Vergeefs was 't dat dc appels bloeiden, De fruitprijs pet, de zon in vorm. De ZLMer Piet van Westen, Gaf zijn voorzittershamer af Het rijk blijft onze vissers pesten, Geen schaavergoeding, dat is laf. Een nieuwe Thoolse brug op peilers, Is ook het volgend jaar gereed. Meer samenwerking van de 'veders' De hengelaar had ook vaak beet. Centrale werkplaatsbouw in Tholen Een DAM wellicht naar Philipsland En in een veiling werd gestolen Een boerderij is uitgebrand. Politie Westdorp is vertrokken, Belasting-inning, die verdween. De streekaannemers gingen mokken, Nu het werk gering was, naar 'k verneem. We hadden mooie 'Thoolse Dagen', Met parachutist en trampolien. De banken hadden ook geen klagen Miljoenen-spaarweek werd gezien. Geen feest met de kwart-eeuw bevrijding 'n Vleeskeuringsdienst is opgeslokt. Waar bleef toeristenbegeleiding? Terwijl de Oosterschelde lokt. Het Waterschap werkt al tien jaren, Bij L.T.S. allen geslaagd. Men had wat zorg, verhoogde baren, Nu 't Volkerak zijn dammen draagt. De HERINDELING uitgebleven, Straks raadsverkiezing uitgesteld? Dat wordt dan Beernink aangewreven. De streek is nog niet uitgeteld. In THOLENhonden aan het lijntje, Belasting moest alweer omhoog. Maar T.V.C. en da's geen gijntje Hees hoog de kampioenen-boog. Bouwen in de Dalempolder Het lijkt daar wel een nieuwe stad. Veel plannen op de stadhuis-zolder Om z'uit te voeren, gaat 't niet glad. Er waren ook heel trieste dingen, Toen daar die Thoolse vissersboot In nood geraakte, drenkelingen. Twee mannen vonden toen de dood. Men gaat een nieuw verkeersplein bouwen. Het marktplein ge-reconstrueerd, 't Historisch hart moet men behouwen. Maar een 'zuivering' wordt nog ontbeerd. In POORTVLIET is een KOK vertrokken, Géén keukenman, maar een predikant. En 't pand van Janse viel in brokken, Da's beter voor 't verkeersbestand. Een dienstencentrum voor bejaarden, Als er straks het geld voor is. Een nieuwe bank, nadat ze spaarden Dat kleine Haagje is niet mis. En in ons dorpje SCHERPENISSE, Is méér tekort dan vijftig mille. Nu kan een ieder zo wel gisse, Het begrotingspotje is maar schriel. Het bruidspaar Tichemdiamanten, Was zeven kruisjes al getrouwd Toen speelde 'Euterpe's muzikanten' Een landbouwschool is nieuw gebouwd. ST.-MAARTENSDIJKgeen kernproblemen Het dorpshuis is bijna voltooid. Keetie en Keessie vol emblemen. Subsidies worden aangegooid. Men kan er straks verwarmd gaan zwemmen, Dus rheuma is daar opgelost En ieder zal het wel erkennen De industrie had goed de kost. Op het eind van 't land ligt STAVENISSE. Men krijgt er straks een gymlokaal. Op 't Scheldt kun je gezellig visse, Maar juf Sakko ging aan de haal. Het aardgas zal er ook wel komen, Al kost het dan een lieve duit. Een scheepje kwam de geul instomen. En kiepte om, de Yanks eruit. SINT-ANNALAND kent kampioenen De meisjes W.I.K. en WéHaEs Baas schreef aan Kamerlegioenen 'Sint-Annaland-nooit op de fles!' Er prijken nu twee nieuwe scholen Van de oude maakt men kerkplantsoen Een camping nog in 't plan verscholen, Daar mag men wel wat meer aan doen. OUD-VOSSEMEER kende veel zorgen, Op het bestuurlijk gebied. Door droef verscheiden op een morgen Die burgervaar vergeet men niet. Ook Rijstenbil is overleden, De raad sloeg toen de handen saam Men moest weer verder in het heden Men heeft het toch wel goed gedaan. De Leeuween herindelingsfurie Sloeg daverend eens op de trom Ed Diepenveen won, zei de jury De nieuwe brug roept alik kom SINT-PHILIPSLAND,volop sanering, Vooral daar bij het Karreveld. Men zet de tering naar de nering Voor een dorpshuis is men ook gesteld. De kruideniersvrouw kust de bakker, maar dat mag niet van Rijstenbil. 'k Bouw aan bejaardencentrum, makker Het Roode Kruiswerk stond niet stil. Men hoopt zelfs in Jacobapolder De visser is daar in z'n sas Nee Middelburg, 't is geen kolder, Op goede leidingen met gas. Zo zijn we door de streek getogen Van 't oude jaar, in kort verband En dat is evenmin gelogen: Een zilveren Eendrachtbodekrant. Het NIEUWE JAAR komt aangetreden In het oude is zoveel gebeurd Maar nu is dat alweer verleden Het laatste blad is afgescheurd. En overal zijn nieuwe wensen Die even zeggen: Ja misschien Van vele landen, vele mensen Of ook: nou ja, we zullen zien. Laat veel liefdadigheid gaan spreken Zodat men steun en liefde geeft In al uw 52 weken Aan wat er nog in armoe leeft. LAAT DIT DE NIEUWJAARSWENS DAN [ZIJN: VOOR IEDEREEN VEEL ZONNESCHIJN!

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1969 | | pagina 1