EENDRACHTBODE
Kinderen volgen hun
eigen weg
Herstel van de oude Postweg
Nieuwe Zeeuwse rijksweg via
brug en strekdam naar Tholen
Herbers&
UJenniskens
Poortvlietse Raiffeisenbanlc had gezellig
gouden feest
Spaargelden reiken naar de drie miljoen
„Voortrekkers" deden goed werk
diamanten!
sieraden
22c JAARGANG No. 35
14 JULI 1966
TWEEDE BLAD
Raadsverslag Stavenisse
Twee bejaardenwoningen klaar
Verhuur tuintjes
0PREI5
„Met het bouwen van de Oosterscheldebrug, was de kans om Tho
len met Schouwen-Duiveland en de Bevelanden, dus met overig
Zeeland te verbinden voorgoed van de baan."
Dit schreef ons op 5 mei jl. de thans 81 jarige Amerikaanse Flip-
lander A. Mol, wonende Julianastraat 1 te Sint Philipsland.
In augustus 1963 was er van zijn hand in ons blad een plan voor
gelegd via die Oosterscheldebrug een verbinding met Tholen tot
stand te brengen.
De mogelijkheid van realisering werd in Middelburg niet eens over
wogen. Men wachtte zich er wel voor, van het oorspronkelijke
Oosterscheldebrugplan te gaan afwijken en daarmee enig risico
lopend, dat er voor die eerste opzet vertraging zou ontstaan.
Bovendien ging het helemaal niet om Tholen, maar om Vlissingen
en Middelburg. Thans is een nieuwe rijksweg 58 (de Zeeuwse
weg) aktueel. Het was voor de heer Mol opnieuw aanleiding het
tekenpotlood te grijpen en het plan voor een nieuwe dubbelbaans
rijksweg door Zeeland volgens zijn visie uit te werken. Op welke
wijze het tekenpotlood van de heer Mol Tholen in deze nieuwe
weg opnam, laten we hier volgen.
Toen de brief en tekening van de heer
Mol ons begin mei bereikte, moesten we
zijn verhaaltje even laten liggen vanwege
de vele raadsvergaderingen rond de sa
menvoeging van gemeenten. We antwoord
den, dat voor zijn visie zo spoedig mogelijk
ruimte zou worden gereserveerd Daarop kon
de inzender niet wachten. Hij stuurde zijn
tekening ook aan de redactie van de PZC
die het stuk publiceerde in de krant van
9 juni jl. En daarbij gaf de hoofdinge
nieur-directeur van rijkswaterstaat in Zee
land ir Zuurdeeg commentaar.
DE NIEUWE TWEEBAANS
,,Het is algemeen bekend, dat Rijksweg
58 door Zuid Beveland al lang niet aan de
eisen van een moderne verkeersweg voldoet
en dringend verbetring behoeftzo onder
streept de heer Mol het bekend feit. „Op de
kaart bekeken ziet die oude Zeeuwse weg
er uit als in een bergland met al zijn kron
kelingen en mist deze alleen zijn hoog
en laag, behalve dan de gevaarlijke dijk-
overgangen. In elk geval een voor het te
genwoordige snelverkeer onvoldoende ver
binding inzonderheid tijdens drukke recre-
atiedagen een hopeloze situatie.
De nieuwe rijksweg wordt echter groot
scheeps opgezet. Vanaf de Sloedam is er
naast het bestaande tracé 'n geheel nieuwe
tweebaans autoweg geprojecteerd, die een
strook land zal opeisen van bijna 40 meter
breed door geheel Zuid Beveland. Boven
dien gaat het hier door de beste boom
gaarden. Een heel duur zaakje dus, die
onteigening van fruitteeltgronden met bo
vendien dure opstanden. Het komt er op
neer, dat de huidige tweebaans eenzelfde
parallelweg krijgt, dus een vierbaansweg
gaat worden.
OUDE POSTWEG IN ERE
HERSTELLEN
De heer Mol wil die boomgaarden liever
gespaard ziet en daarmee van veel te dure
bouwgrond afzien. Zijn gedachte voor een
nieuwe rijksweg loopt via herstel van de
oude Postweg over Tholen. Hij blijkt nog
altijd veel respect te hebben voor de „in
genieurs", de weg- en waterbouwers uit de
tijd van Napoleon, die de Thoolse post
weg hebben aangelegd, als de meest voor de
hand liggende verbinding zuid-noord.
De heer Mol kwam vanaf de Sloedam
op Beveland vrijwel tot een rechte lijn met
de nieuwe rijksweg over Tholen. Zijn pot
lood liep vanaf de Sloedam, noord van
de spoorlijn en van Goes tussen Kattendijke
en Wemeldinge naar de Oosterschelde. Via
een brug - men kan in Zeeland toch zo
bruggen bouwen, voegt dhr. Mol er aan
toe - en een dam over de slikken van de
Dortsman op Tholen af. Verder loopt de
nieuwe weg langs Sint Maartensdijk - Scher-
penisse - Poortvliet de Eendracht over om
voorbij Halsteren de Zoomseweg te kruisen
en aan te sluiten op rijksweg 17 naar Moer
dijk. Even verderdoor ook de grote rijks
weg bij Roosendaal van west naar oost.
KORTSTE GOEDKOOPSTE WEG
Samengevat ziet de heer Mol de volgende
voordelen boven het tracé van rijkswater
staat: a een moderne verkeersweg met wei
nig of geen bochten; b. de korste weg door
Zeeland en meest directe; c. het minst dure
landbouwgrond; d. opheffing isolement ei
land Tholen met overig Zeeland; e. kort
ste verbinding met het grote wegennet van
Nederland.
Geen parallellopende dubbele tweebaans
door Beveland, dus maar naast de huidige
Zeeuwse verbinding, een geheel nieuwe
met tegelijkertijd ontsluiting van Tholen.
WEINIG BRUIKBAARS
Volgens het commentaar van de hoofd
ingenieur-directeur van rijkswaterstaat in
Zeeland ir J. Zuurdeeg in de PZC blijkt
er niet veel of helemaal niets bruikbaars
in de visie van dhr. Mol voor rijkswater
staat te zitten.
Het hoofdbezwaar van ir Zuurdeeg was
dat terwijl de geplande nieuwe rijksweg in
etappes kan worden uitgevoerd het tracé
van dhr. Mol in één ruk moet worden
aangelegd. Voorts zou z.i. de brug naar
Tholen verkeerstechnisch (financieel en ook
scheepvaarttechnisch een bottle-neck zijn.
En zo'n brug zou een honderd miljoen gul
den kosten, wat volgens het huidige plan de
gehele nieuwe rijksweg (maar) kost. Het
tracé Mol zou bovendien voor het regio
naal verkeer over Beveland van geen be
tekenis zijn.
De Amerikaanse Pliplander Mol moet er
dus maar op rekenen, dat ook zijn nieu
we idee geen onthaal zal krijgen bij rijks
waterstaat of Middelburg. Niettemin blijft
deze vroegere reclametekenaar, die na
Al was burgemeester A. Sluijmers maan
dagavond 11 juli jl. af met vacantie, het
bleek niettemin nodig nog een openbare
raadsvergadering te houden, die bij de uit-
stedigheid van de voorzitter door de loco
C. J. Moerland werd gepresideerd. Overigens
leverde het geen enkele moeilijkheid op,
vooral ook omdat de agendapunten niet van
ingrijpende en zeker niet van principiële
aard waren.
Behalve dat een tiental ingekomen stukken
voor kennisgeving werden aangenomen, bleek
ook het toelaten van de nieuw gekozen
raadsleden een formaliteit te zijn. De com
missie van onderzoek rapporteerde bij monde
van de heer J. A. Nortier (chu), dat alle
stukken in orde waren bevonden, waarna tot
toelating werd besloten van de heren Adr.
Klippel, N. M. Klippel, C. J. Moerland, J. A.
Nortier, C. Priem, A. J. Smits en G. M.
Steendijk.
Afgewezen werden de verzoeken om sub
sidie door de centrale van Katholieke Mil.
Tehuizen en van de Stichting Interlocale
Woningruil te Utrecht.
JUWELIERS HOMAGERS
Een diamant is voor
eeuwig. Daarom zijn
diamanten sieraden
van diepe betekenis. I
L.IEVEVROUWE6TR. 6
BERGEN OP ZOQSM
De bijdrage voor sociaal paedagogische
zorg aan geestelijk minder valide personen
werd van 0.06 op een dubbeltje per in
woner gebracht, al was door de stichting
0.15 gevraagd.
BEJAARDENWONINCEN
De twee kleinste van de 4 bejaarden
woningen in het Bos zijn bijna klaar.
Daarom achtten b en w het tijd tot ver
huur te komen. Er waren 6 aanvragen. Be
sloten werd de eerste twee te verhuren aan
mevr. A. L. Smits-Vermeulen en aan mevr.
A. Rijnberg-Janssen. De huurprijs is voor
lopig berekend op 12.10 per week. B en w
menen te moeten voorstellen om voor deze
kleinere woningen 11,50 te vragen en straks
voor de twee grotere be jaarden woningen
13.50 per week.
De raad kon zich met deze toewijzing en
het huurbedrag verenigen.
De heer C. Priem (pvda) informeerde
later nog of de andere twee bejaarden
woningen ook spoedig klaar zullen zijn. De
wnd. voorzitter vreesde dat het nog wel
minstens twee maanden zal aanlopen, al
wordt dan ook van verschillende zijden op
spoed aangedrongen. Timmerman, schilder
en loodgieter moeten nog vrijwel al het
werk doen.
VERHUUR GEMEENTEGROND
De werkzaamheden verbonden aan het
maken van rioleringen en bestratingen met
vele jaren Amerika weer in zijn geboorte
plaats terugkeerde, het potlood hanteren
Zijn interesse is altijd reeds uitgegaan
naar water- en wegenbouw. Al in 1933
zette hij „deltawerken' 'op papier, toen
nog in Amerika. Voor de onstluiting van
Tholen en Sint Philipsland kwam hij nu
al tot tweemaal toe met een gedachte.
Maar voorlopig zullen we ons tevreden
moeten stellen met de goede wil van de
heer Mol. Hoewel ook de ETI-directeur
van West-Brabant heeft al eerder aan
een Delta-spoorlijn over Tholen gedacht.
Daarom hoop doet leven. Met dank
overigens voor de inzending.
bijkomende werken ten oosten van de Kerk
straat zijn bijna voltooid.
Nu blijkt, dat er ten zuidwesten van de
op de Kerkstraat uitkomende nieuwe ver
binding nog een perceel grond ligt, dat voor
lopig voor de gemeente niet nodig zal zijn.
Daarom werd ieder bij openbare bekend
making in de gelegenheid gesteld tot huur
van die grond te komen. Er bleken 14 aan
vragen te zijn en daarom is deze grond zo
goed mogelijk onder deze 14 verdeeld.
De huurprijs wordt 0.10 per m2 voor
tuin- en 0.05 voor het daar nog liggende
weiland. Op een informatie van dhr. Nortier
blijken er geen moeilijkheden te zijn i,i ver
band met artikel 26 van de gemeentewet,
omdat zich onder de gegadigden ook twee
leden van het raadscollege bevinden.
Niemand heeft dan verder bezwaar tegen
deze verhuur.
SCHADELOOSSTELLING
De volkstuintjes, die de gemeente in pacht
uitgeeft op gronden die voorlopig nog niet
hun bestemming krijgen, wordt per jaar ver
pacht. Met ingang van 1965 moest de pacht
worden opgezegd van een aantal tuintjes in
het Bos, mede vanwege de ratiobouw, even
als achter de Koning Haakonstraat. Hoewel
de pachters geen aanspraak op schadeloos
stelling kunnen maken, acht het college het
billijk een vergoeding toe te kennen voor de
op die perceeltjes staande struiken en meer
jarige planten. Alleen daarvoor krijgen be
trokkenen schadeloosstelling, t.w. 1.50 per
struik en 0.50 per m2 aardbeien.
De raad kan zich met dit voorstel
unaniem verenigen.
Bij de rondvraag vestigt de heer G. M.
Steendijk (sgp) de aandacht op het verval
van de gemeentewoningen en de noodzaak
die op te knappen. Het blijkt dat dit ook
reeds de aandacht had van b en w en de
Centrale Dienst daarover is benaderd. Het
lijkt echter niet eenvoudig, gezien de werk
zaamheden der plaatselijke ambachtslieden,
de verbetering nog dit jaar tot stand te
brengen.
De heer Nortier zegt wel voorstellen te
hebben verwacht met betrekking tot regelen
voor de recreatie.
De heer Moerland antwoordt dat de voor
stellen tot de augustusvergadering achter
wege moesten blijven. Wel was deze ver
gadering nodig voor verhuur twee bejaarden
woningen en van de tuintjes. Daarna sluiting.
Al een halve eeuw weten de Poortvlietse inwoners hun spaar
gelden veilig te deponeren op hun Bank, weten ze dat een redelijke
crediet-aanvrage wordt ingewilligd en maken inzonderheid de
laatste jaren veelvuldig gebruik van de mogelijkheid en het
gemak van het giraal verkeer.
Begonnen met 51 leden en een al direct flinke inleg van bijna
zestig mille, telt de van Boerenleenbank in Raiffeisenbank ge
wijzigde instelling thans 235 leden, een duizend spaarders en
160 houders van een rekening courant met een tot 2614 miljoen
gulden gestegen omzet.
Men mocht er na een halve eeuw wel even bij stilstaan, hoe de
voortrekkers een goede keuze hebben gedaan, hoe de opvolgers
de juiste voetsporen drukten en hoe de huidige bestuurders hun
dorpsbank verder kunnen uitbouwen tot groot gerief van leden
en spaarders en daarmee voor vrijwel alle inwoners.
Een officiële bijeenkomst op vrijdag 8 juli jl. in het gemeentehuis
groeide 's avond uit tot een door ruim 300 leden en huisgenoten
bijgewoond gezellig feest in garage Bijl.
GENODIGDEN
In het gemeentehuis waren naast bestuur,
raad van toezicht, kassier en administratrice
ook aanwezig burgemeester en wethouders
van Poortvliet, de heer H. te Koolsté, onder
directeur van de Centrale Raiffeisenbank te
Utrecht, de heer E. Wolting als afgevaar
digde van het rayon Zeeland, drs. L. C.
Dijkgraaf van het Landbouw Coöperatief
Centrum te Goes, de voorzitter van de
Thoolse en Sint-Philipslandse Ring van
Raiffeisenbanken de heer L. A. M. Elenbaas
te Scherpenisse, ir M. A. Geuze namens de
plaatselijke landbouwvereniging, de heer
A. Verwer namens de middenstandsvereni
ging, de heer M. P. Geuze namens de kolen-
bond, de notarissen E. D. van de Velde te
Tholen en W. L. Blindenbach van Sint-
Maartensdijk, vertegenwoordigers van de
zusterbanken in de Ring, mevrouw van
Nieuwenhuijzen, de echtgenote van de vorig
jaar overleden voorzitter en enkele andere
oud-bestuursleden en de oud-kassier C. J.
Steenpoorte.
Ze kregen allen een welkomstwoord van
voorzitter J. E. Mosselman, die meedeelde,
dat nog enkele genodigden wegens vakantie
of om andere oorzaken niet tegenwoordig
konden zijn.
Hij wenste allen een plezierige dag toe.
INVORDERING BLEEK TE DUUR
De voorzitter gaf vervolgens een samen
vatting van de vijftig jarige bankgeschiede-
nis „Poortvliet". De oprichtingsvergadering
in 1916 trok al direct goede belangstelling.
KOELKASTEN
DIEPVRIEZERS
VERHOEVEN
Koeltechniek
Llevevrotrwestraat 33 - TeL 4898
Bergen op Zoom
Er traden 51 leden toe en in het bestuur
werden gekozen de heren W. Carels als
voorzitter, J. J. de Bruijne en C. P. Vogelaar.
In de Raad van Toezicht werden benoemd
de heren M. G. Nieuwenhuijze, Johs. Krijger
en G. Mosselman. De eerste kassier was de
heer C. P. van der Slikke op een jaarsalaris
van 50.voor één zittingsavond per
week. Er werd dat eerste jaar al direct flink
gespaard, nl. 57.450,03. De winst in 1916
was echter niet groot, nl. 12.20. Indien
iedereen zijn debetrente voor 31 dec. van
dat jaar betaald zou hebben, zou de winst
70.hebben bedragen. Men stond al direct
voor een probleem. Een lid weigerde name
lijk zijn inleggeld ad. 2.50 te betalen. Op
de eerste jaarvergadering werd door een der
aanwezige leden voorgesteld dit bedrag ge-
CARBOVIT tegen maag-
en darmstoornissen.
MUG0L1N (reukloos)
ter voorkoming van muggebeten.
rechtelijk in te vorderen, maar de voorzitter
antwoordde, dat dit zo veel zou kosten, dat
de gehele winst daarmee gemoeid zou zijn.
Daarna werd besloten dat lid maar voor zijn
leven te royeren. Het was de eerste en
laatste keer.
LOSLIPPIG
Een ander unicum deed zich ook het eerste
jaar voor. Een lid had uit de bestuursver
gadering geklapt en feiten openbaar gemaakt,
die nog geheim gehouden dienden te worden.
Men maakte korte metten. Het bestuurslid
werd ontslagen en 50.boete opgelegd.
En ook dit was tegelijkertijd de eerste en
laatste maal dat het voorkwam. In 1924
werd de heer L. Blaas als kassier benoemd.
Bij het tienjarig bestaan was de omzet al
gestegen tot 412.616,14, er was een winst
van 914,26 en een reservefonds van
6339,61.
Een voorstel van de raad van toezicht
om voortaan presentiegeld te verstrekken
werd door de algemene vergadering over
genomen, maar het was voor de voorzitter
aanleiding te bedanken, want hij vond dat
het maar gratis moest gebeuren.
De heer H. Uijl werd de tweede voorzitter
van de vereniging. Bij het zilveren jubileum
was van het oprichtingsbestuur alleen de
heer G. Mosselman nog over.
De winst was dat jaar met 628,01 niet
groot, maar de reserve was bij een omzet
van 173.190,94 gestegen tot 24.139,%.
Ook deze Bank heeft de evacuatie en
geldsanering met alle zorgen en beslommerin
gen beleefd. Daarbij kwam het plotseling
overlijden van kassier Blaas.
In juni 1945 werd als zodanig de heer
C. J. Steenpoorte benoemd. De nieuwe kas
sier viel prompt in de geldsanering en zat
nu en dan wel even met de handen in het
haar. In oktober 1946 was er opnieuw een
voorzitterswisseling door ontslag van de heer
H. Uijl, die werd opgevolgd door de heer
P. J. Vroegop.
Het 40 jarig bestaan werd feestelijk her
dacht. Men was toen aan een óntvangst en
uitgaaf van 9.464.331,32 met een reserve
fond in 1956 van 39.514,34. Er kwam
een eerste vaste hulpkracht. In augustus 1958
overleed voorzitter Vroegop na 27 jaar
aan de bank verbonden te zijn geweest. Hij
werd opgevolgd door dhr. J. A. v. Nieuwen
huijzen terwijl de heer Steenpoorte vanwege
de gevorderde leeftijd ontslag nam als kas
sier en werd opgevolgd door de huidige
beheerder M. Hoek.
CENTRALE WAS KORTZICHTIG
Tot die tijd had men het kantoor onder
gebracht in de woning van dhr. Steenpoort.
Maar dat moest veranderen. Bestek en teke
ning werden gemaakt en ter goedkeuring
aan de CB in Utrecht voorgelegd. Daar
werd het ontwerp afgekeurd want volgens
Utrecht werd er te weinig winst gemaakt
om zo'n gebouw te zetten. Dat het plaatselijk
bestuur het echter bij het rechte eind had,
bewijst de thans gemaakte winst en reserve
ringen. De afkeuring van het ontwerp noopte
het bestuur een woning aan te kopen en tot
bank te verbouwen, welke op 14 nov. 1963
werd geopend.
In vergelijking met de andere bankgebou
wen in de omgeving niet groot maar tot op
heden voldoet het aan de eisen, dank zij ook
een afzonderlijke kassierswoning. Voorzitter
Mosselman herdacht vervolgens het over
lijden van de heer G. A. van Nieuwenhuize.
Deze bank heeft in de 50 jaar 5 voorzitters
gehad en 4 kassiers. Het aantal dakboek-
posten is inmiddels tot 27.042 per jaar ge
stegen, een jaarlijkse stijging van rond de
4000. Het bestuur had een stille hoop, dat
bij deze herdenking de drie miljoen spaar
gelden waren overschreden, maar zover is
het nog niet. Tenslotte dankte spreker ieder
een die op enigerlei wijze tot de groei had
bijgedragen tot en met huidige kassier en
administratie hulp toe. Hij hoopte dat beide
personeelsleden nog lang werkzaam zouden
zijn. De Bank omvat nu de gehele gemeen
schap. De zoon van de eerste kassier is nu
voorzitter van de Raad van Toezicht. Er is
een voortreffelijke samenwerking. Moge de
groei toenemen, zo besloot de heer Mossel
man zijn terugblik en het voor velen een
gezellige dag zijn.
POORTVLIET BLEEF
Burgemeester W. J. van Doorn feliciteerde
namens het gemeentebestuur. Hij verklaarde
met veel belangstelling de groei van de
Bank te hebben gevolgd en herinnerde er
aan, hoe er even sprake is geweest van een
zekere fusie. De ervaring leert thans, dat
het handhaven van de zelfstandigheid een
wijs besluit is geweest, al lijkt het samen
gaan soms heel aantrekkelijk te zijn. Dat
de Bank goed met de leden weet om te gaan
is ieder in Poortvliet bekend. En ook die
band van de Bank is een winstpunt. De
burgemeester haalde nog een passage aan uit
de kortgeleden verschenen Poortvlietse kro
niek, waaruit bleek, dat men rond 1600 tot
driemaal toe getracht had Poortvliet te ver-
door
HENK VAN HEESWIJK
Maar koppig als hij was, ging Willem verder met het
uitwerken van zijn vinding. Dit moet kunnen, zei hij
tientallen malen op een dag tot zichzelf. En als Overduin
er dan geen belangstelling voor heeft, waarom zal ik dan
niet zelf mijn project gaan maken en aan de man
brengen
Dit idee nam vrij snel vaste vormen aan in zijn ge-
dachtengang. Nog éénmaal deed hij een poging om de
oude heer ertoe te brengen een paar proefkistjes te
maken, maar Overduin dacht er gewoon niet aan. Hij
werd kregelig en zei op een avond, na werktijd, toen
Willem naar zijn kantoor gegaan was: „Willem, schei
er nou eens een keer over uit. Je weet onderhand hoe de
zaken ervoor staan. Ik denk er niet aan. en daarmee
basta."
Willem Caron was niet driftig geworden, niet boos
en had geen ondoordachte daad gedaan. Integendeel,
hij had alles tot in de kleinste bizonderheden van het
begin af aan goed overwogen. Ik doe nog één keer een
poging, was zijn besluit geworden. En als Overduin
er dan nog niets van wil weten, neem ik mijn ontslag.
Ga ik voor mezelf beginnen. Het moet gek gaan, als ik
geen drie of vier tienen in de week kan maken. Ik ben
vrijgezel en heb niet veel nodig. Ik heb een spaarpotje,
waar zelfs Leida niets van weet, en die besteed ik dan.
Een paar maanden kan ik het uitzingen en dan ga ik
vast en zeker verdienen. Meer als ik nu bij Overduin
heb.
Daarom was dit gesprek in het kantoor bij Overduin
geëindigd in de ontslagaanvrage van Willem Caron, de
drie-en-twintig-jarige stanzer, plakker, en ja, wat al niet
meer. Hij kon immers op alle cartonnagemachines wer
ken? En op de degelpers? En aan de snijmachine? En
aan de bordschaar Nee, zijn handen stonden nergens
verkeerd voor. In de zeven jaar, dat hij bij Overduin
werkte, wist hij zowat alles af van het vak. Al had hij
dan geen diploma's. Maar die had de oude heer Over
duin evenmin en toch woonde hij in een villatje aan de
Geert van Elzeweg.
Ditmaal was Overduin werkelijk nijdig geworden.
Of dat de dank was, dat hij hem helemaal in het vak
opgeleid had Om nu de benen te nemen voor een
hersenschim? Enfin, hij wist het al lang: ondank was
altijd 's werelds loon geweest en dat zou wel blijven.
Nou, hij kon zaterdag bij de boekhouder zijn rentekaart
ophalen. „Over een paar maanden zie ik je wel bij het
stempellokaal staan. Als je er maar rekening mee houdt,
dat ik je nooit meer terugneem. Onder geen enkele
voorwaarde. Weet dus goed, wat je doet, Caron."
Als Overduin Caron zei, inplaats van het joviale
Willem, dan was er iets mis. Maar op dit moment kon
het hem niet meer schelen. „Bedankt voor alles, meneer,"
zei hij bij de deur, en daarmee was de zevenjarige
periode bij Overduin's Cartonnagefabriek, voor wat
Willem Caron betreft, ten einde.
In de fabriek gaf Willem de laatste dagen geen
commentaar. „Wat hoor ik? Ga je weg Heb je een
betere baan Betaalt het meer Waar ga je heen Heb
je ruzie gehad? Wat is er aan de hand?"
Willem liet ze raden, maar zei niets. Doch na werktijd
reed hij op zijn fiets dobr het dorp en bekeek de leeg
staande schuren, pakhuizen, magazijnen en werkplaat
sen. Vroeg hier en daar terloops naar de huurprijs en
probeerde door de stoffige of gebroken ruiten naar
binnen te kijken. Nog voor hij zijn laatste werkdag bij
Overduin vol maakte, liet hij zijn oog vallen op een
enigszins vervallen schuur nabij het station. De eigenaar
woonde in een naburig dorp en voelde er wel wat voor
de schuur te verhuren. „Als je er maar rekening mee
houdt, jongeman, dat ik er niks aan doe, om de een
voudige redenen, dat ik er de centen niet voor heb. Je
kunt het huren, zoals het er staat en als er wat ge
repareerd moet worden, doe je het zelf, of je laat het.
't Is mij om het even. Met een paar jaar stort het ding
toch wel in elkaar."
Willem Caron dacht bij dit laatste: Daar zal ik wel
een stokje voor steken, doch op al dit commentaar ging
hij niet in. De huurprijs was laag en er werd een kleine
overeenkomst op papier gezet. Op een vrijdagavond in
mei was Willem Caron de huurder geworden van het
pand Stationsweg 13, een leegstaande schuur op een
steenworp afstand van de los- en laadplaats van de
spoorwegen. Je kunt nooit weten, hoe het van pas
komt, als je dicht bij het spoor zit. Geen transportkosten.
Zaterdagmiddag reed hij met een vakblad in zijn
zak naar Amsterdam, waar hij een cirkelzaag bekeek,
die hem niet aanstond, ook al omdat de vraagprijs veel
te hoog was. Bij een ander bedrijf nam hij een lintzaag
over met motor en al tegen een prijs, die een derde
lager lag als hij in zijn hoofd had. En op de Nieuwe
Zijds Voorburgwal kon hij een behoorlijk uitziende
traphechtmachine kopen, ook al tegen een lagere prijs
als hij redelijkerwijs had kunnen verwachten. Terug in
het dorp gaf hij de bode opdracht beide machines te halen
en te brengen naar Stationsweg 13. „Enne mondje
dicht hierover, he?" zei hij tegen Van der Schalm, de
expediteur op Amsterdam. „In het dorp hoeft niemand
hier wat van te weten." Doch deze waarschuwing was
eigenlijk overbodig, want Van der Schalm was beslist
geen kletsmeier.
(wordt vervolgd)
V
