WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLAND
Nieuwsbrief.
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
Een jubeltoon bij een jubileum.
Veertig jaar
bezielend dirigent.
De winkelier
meer zakenman.
Achtste lustrum van 't Smerdiekse zangkoor V.Z.O.S.
Dirigent Riedijk jubileert mee
Nieuw vestigingsbesluit
over de toonbank.
17e jaargang No. 15
24 februari 1961
Uitgevers C. J. ZACHARIASSE en G. HEIJBOER
Redaktie Ring 66, St. Annaland - Telefoon 01665-375
Adm. Oudelandsestr. 34, Tholen - Tel. 01660-589 b.g.g 531
Giro 124407
Abonnementen 1.35 per kwartaal
franko p.p. 1.65 inkassokosten
Prijs per nummer 15 cent
Advertenties 12 cent per millimeter - Bij contract speciaal tarief
Spierinkjes t/m 20 woordeh 1.25 - Advertenties worden tot
WOENSDAGMIDDAG 1 uur in Tholen aangenomen
Staatssecretaris Veldkamp (economische
zaken), heeft in samenwerking met de mi
nisters Marijnen (landbouw en visserij) en
Van Rooy (sociale zaken) zijn nieuwe vesti-
gingsbesluiten voor de detailhandel op de
winkelierstafel gelegd. De nieuwe regeling
is in het Staatsblad gepubliceerd en maan
dag, de dertiende februari, van kracht ge
worden. Zowel van voor als van achter de
toonbank zijn reacties gekomen. De nieuwe
regeling betekent niet minder dan een kleine,
zij het dan niet onverwachte, revolutie. Zij
is lange tijd met grote spanning tegemoet
gezien.
De eerste vestigingswet dateert van 1936.
De meeste latere regelingen zijn op deze
oude normen gebaseerd. Toch is sinds de
jaren dertig veel veranderd in de wereld
van de detailhandel. Het nieuwe besluit was
daarom hard, heel hard nodig.
De eerste stappen voor een verandering
in de nogal nare toestand, dat de wettelijke
regeling flink achterop lag bij de feitelijke
situatie in het winkeliersbedrijf, werden ge
daan in 1955. De staatssecretaris voor eco
nomische zaken vroeg op dat tijdstip voor
het eerst een advies in deze kwestie aan
de door de Sociaal Economische Raad
(SER) in het leven geroepen „Commissie
Adviezen Vestigingsregelingen".
De verandering
Wat was die ontwikkeling, die de toe
stand zo sterk veranderde en de regels in
dezelfde mate verouderde Zij lag voor
namelijk in de hoek, die wij met een vreemd
woord aanduiden als parallellisatie. Dit is
een verzamelnaam voor een verschijnsel, dat
eerst in Amerika, later in Europa, steeds
sterker naar voren kwam. De winkeliers be
merkten, dat hun kopers steeds meer bij hen
kwamen vragen naar artikelen, die eigenlijk
buiten hun bedrijfstak lagen. Het gevolg
daarvan was, dat zij het assortiment, dat zij
hadden, sterk gingen uitbreiden.
Er zijn veel economen, die zeggen: „Sorry,
dat is maar gedeeltelijk waar. Niet de vraag
kwam het eerst maar het aanbod. De win
keliers gingen „zomaar" hun waren uitbrei
den. En de koper vond het des te beter".
Het is zo'n soort ruzie als die welke is ont
staan over de vraag wat er eerder was: de
kip of het ei. Vast staat, dat een winkelier
in de loop van de tijd steeds meer buiten
zijn (branche)boekje ging. Sterk is het voor
beeld van de boekverkoop bij de tabakszaak
of de kruidenier.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek
nam nog in 1956 een steekproef in het le-
vensmiddelenbedrijf. Daaruit bleek dat de
parallellisatie zich in het sterkst voordeed
in het kruideniersbedrijf. Slechts 51 van
de omzet hier bestond uit de feitelijke krui
denierswaren. De melkboer bleek gehoor
zamer te zijn, zijn omzet bestond voor 85
uit zuivelproducten. De groenteman hield
zich, zou hij schoenmaker zijn, voor 90
bij zijn eigen leest. De kruidenier nam van
de totale verkoop van boter, kaas en eieren
éénderde deel voor zijn rekening; zijn om
zet in koekjes, chocolade en suikerwerk, was
zelfs twee en een half maal zo groot als
bij de in deze goederen gespecialiseerde
winkels. Uit het CBS-onderzoek bleek ook,
dat dit verschijnsel zich vooral op het plat
teland vertoonde.
Vrije goederen
In december 1956 kwam het antwoord
van de Commissie. Het hield in de instelling
van een nieuw type winkel: het algemeen
levensmiddelenbedrijf. Dit zou openstaan
voor ieder, die een bijpassend diploma wist
te veroveren. De te verkopen waren om
vatten vrijwel het gehele levensmiddelenas
sortiment. Het voordeel was, dat de (toe
komstige) winkelier veel diploma's kon ver
ruilen of vermijden voor het nieuwe. Het
voorstel werd overgenomen in het voor
ontwerp van het nieuwe vestigingsbesluit
dat in 1958 uitkwam. Maar toen kwamen de
bezwaren van dit systeem naar voren.
Vooropgesteld was, dat de eigenaar van
het Algemeen Levensmiddelenbedrijf ten
minste vijf groepen van waren behoorlijk
zou moeten verkopen. En dat was een te
grote opgave voor velen, zeker in de over
gangsperiode. Een groenteman kan nu een
maal moeilijk plotseling een grote omzet in
thee en koffie bereiken.
Daarop kwam tenslotte het voorstel, dat
nu tot wet geworden is. Niet één bepaald
soort winkel is vrijgesteld, maar een aantal
goederen is vrijgekomen. Tot deze zg. „ge
meenschappelijke waren" behoren o.a. spe
cerijen, koffie, thee, conserven, verpakte
melk, boter, eieren, soepen, brood (plus be
leg) en fruit. Bovendien voor de kruidenier
ook nog rookartikelen.
Oppassen
De winkelier in de levensmiddelensector
is het nu toegestaan zo ongeveer te ver
kopen wat hij wil. Maar kan hij dat ook
„Neem de kleine middenstander", zegt de
criticus, „die kan nooit zo veel investeren,
dat hij het assortiment van zijn bedrijfje vol
doende door inkopen kan uitbreiden. Hij
heeft er eenvoudig geen geld voor." Een
ander probleem: zal deze uitbreiding de zelf
bedieningszaken niet teveel in de kaart
spelen
Ook van de zijde van de koper kunnen
vragen rijzen. Bijvoorbeeld: „Krijg ik nu wel
voldoende deskundige voorlichting Kan de
man, die mij zoveel verschillende dingen
verkoopt, wel alles over zijn artikelen we
ten Het zijn moeilijkheden, waarop in mid
denstandskringen verschillend wordt gere
ageerd. Zij zullen echter toch door de mid
denstand zelf beantwoord moeten worden.
De middenstander, die langzamerhand tot
grote hoogte groeit. Want door de uit
breiding van zijn verkoopkansen wordt de
winkelier meer zakenman. Met alle eisen van
dien. Hij moet beter oog hebben voor zijn
mogelijkheden, meer kijk op zijn klanten
kring. De wet heeft zijn banden (gelukkig)
gedeeltelijk verbroken. Hij moet er nu op de
juiste manier van profiteren, anders loopt
hij het gevaar, dat voor hem en daarmee
voor de koper dertien inderdaad, zoals
het bijgeloof zegt, een ongeluksgetal wordt.
„Dirigent Riedijk en de zijnen gaan jubileren." Een nadere aan
duiding is voor onze streek nauwelijks nodig om te weten, wie
er nu wel gaat jubileren. Déze aanduiding zal veel eerder begrip
meebrengen, wie daarmee wordt bedoeld, dan wanneer was
begonnen met „V.Z.O.S." gaat jubileren". Immers, dirigent
A. L. Riedijk en het gemengd koor „V.Z.O.S." uit St. Maartensdijk
kunnen „twee zielen" zijn, het is ongetwijfeld: „Eén gedachte".
Het in onze streek zo bekende, het in onze streek welhaast be
roemde zangkoor gaat zijn achtste lustrum herdenken. En met het
koor haar niet minder bekende dirigent: de heer A. L. Riedijk.
Bekendheid, niet beperkt tot onze streek, maar bekend bij geheel
„zingend" Zeeland,
Daarom bij dit achtste lustrum een jubeltoon. Een jubeltoon om de
bloei van „V.Z.O.S.", een jubeltoon vanwege de bezielende leiding
der dirigent, een jubeltoon voor de geleverde prestaties, een jubel
toon om wat een plattelandszangkoor kan bereiken, wanneer de
wil en lust daartoe bestaat.
Van een „beter thuis blijven"
tot de Superieure afdeling
Men kan beter glimlachen, dan zich er
geren, wanneer er in gewichtige en lijvige
rapporten uitvoerig wordt stilgestaan bij het
kwijnend verenigingsleven op het platte
land of nader aangeduid, op Tholen. Men
mag daarbij toegeven, dat het zeker nog
beter kan, zelfs in aanmerking nemend de
kleine gemeenschappen, het pendelen en
welke andere oorzaken ook, die een beter
verenigingsleven belemmeren, maar men zal
anderzijds toch zeker kunnen tegenwerpen,
dat schier iedere eilandgemeente zich in
meerdere verenigingen mag verheugen,
waarvan dan sommige ver boven het gemid
delde uitkomen. En bij die laatste hoort ook
zeker het gemengd zangkoor „V.Z.O.S."
uit Sint-Maartensdijk. Dit koor werd 1 maart
1921 opgericht, nadat voor die tijd reeds
een groep, zoals dat toen heette „de kerk
zang had beoefend" onder de naam „Er
kent den Heer in al zijn wegen". De leden
van dit kerkkoor meenden echter de zang
kunst op breder terrein te moeten gaan be
oefenen, waaruit dan ook per 1 maart
„V.Z.O.S." is ontstaan. Voorzitter werd de
huidige wethouder dhr. A. J. op den Brouw
en in het bestuur kregen voorts zitting de
heren Joh. Hartog, J. G. van Popering,
Abr. van Zetten en A. L. Riedijk, welke te
gelijkertijd dirigent werd. Met de dirigent
zijn thans nog 2 leden vanaf de oprichting
aan „V.Z.O.S." verbonden, namelijk de he
ren Abr. van Zetten en Ph. Lindhout. Al na
twee jaar werd besloten om lid te worden
van de Zeeuwse zangersbond „Zang Ver
edelt", de eerste stap om ook over de
thoolse grenzen heen, de kennis te ver
meerderen en deel te nemen aan concour
sen. Het eerste openbaar optreden over de
thoolse grens was op 20 juni 1923 te Axel
tijdens een festival. De eerst concoursdeel
name vond op 5 juli 1924 plaats te Oost
en West Souburg, waar een 3e prijs in de
3e afdeling werd behaald.
Het begon dus werkelijk vanaf de grond.
En aan het begin bleven teleurstellingen
niet uit. Nadat op 17 juni 1925 op een
concours te Goes eenzelfde resultaat werd
behaald kreeg men hetzelfde jaar bij deel
name aan een concours te Zevenbergen van
de jury te horen: „deze vereniging had
beter thuis kunnen blijven." Begrijpelijk kon
er na deze mededeling geen prijs op over
schieten. Deze overigens oprechte en eer
lijke conclusie mocht enerzijds wat krenkend
in de oren klinken, het was anderzijds de
stoot om er een flink repetitie-schepje op te
gooien. Besloten werd niet meer naar buiten
(over de thoolse grens) op te treden, voor
dat men er zelf van overtuigd kon zijn geen
herhaling meer te moeten beleven van Ze
venbergen.
In 1932 werd de animo en daarmee het
ledental groter. 13 juni 1932 werd in een
concours te Schore in de 3e afdeling ge
zongen en een 2e prijs behaald. Bij het
15 jarig bestaan in 1936 werd in de Smal-
stad zelf het concours georganiseerd en
kwam men in de 1ste afdeling tot een 2e
prijs, nadat het jaar daarvoor in Burgh een
lste prijs in de tweede afdeling was be
haald. Negentien verenigingen namen deel
aan het concours in 1936 in Sint-Maartens
dijk met in totaal 700 zangers.
De ontvangst vond plaats door het ere-
comité onder voorzitterschap van oud-bur
gemeester J. J. Polderman. Tot de jury
leden behoorde ook de later zo beroemde
dirigent Eduard Flipse, wiens vader (uit
Wissekerke) voorzitter was van de Zeeuw
se zangersbond.
Toendertijd was er in Sint-Maartensdijk
ook een kinderkoor, dat tussen het concours
programma door enkele liederen ten beste
gaf onder leiding van dhr. J. Brevet, het
toenmalig hoofd der o. 1. school. De zuster
vereniging „De Lofstem" behaalde op dit
concours een lste prijs in de lste afdeling.
In dit jubileumjaar was er ook een droeve
toon bij „V.Z.O.S." door het overlijden
van de secretaris-penningm. L. de Korte,
in welke vakature dhr. Jac. Kwaak werd
benoemd, die zich nog altijd van deze taak
kwijt en daarmee dit jaar eveneens jubileert,
namelijk het 25 jarig secretariaat bezet.
Vanaf die tijd ging het snel excelsior. In
1938 werd te Haamstede een lste prijs be
haald in de lste afdeling, zodat men naar
„uitmuntendheid" overstapte. De opmars
werd onderbroken door een andere, veel
cultuurlozer opmars, die van de Duitsers.
Van de laagste (in 1924) naar de hoogste afdeling (sinds 1952).
De jubileumfoto van „V.Z.O.S." uit St. M'dljk onder leiding van dirigent A. L. Riedijk.
Zodoende was het 20 juli 1946, toen te
Kortgene in de afdeling Uitmuntendheid een
tweede prijs werd gewonnen en groot was
de triomf toen op 4 september 1948 bij een
nationaal concours in de Smalstad zelf)
„V.Z.O.S." met een lste prijs overging
naar de Ere-afdeling. Er bleef nog één sport
op deze zangladder over, de Superieure af
deling. Die werd op 23 juni 1951 tijdens een
concours te Hoek bereikt door opnieuw met
een lste prijs (en een wisselbeker) naar huis
terug te keren.
Sinds 21 juni tot op heden zingt VZOS,
dan ook in de superieure afdeling en daar
uit blijkt voldoende dat het niet zo maar
een uitschieter is geweest.
Dit wordt nog duidelijker wanneer men
weet, dat men zelfs in deze hoogste afde
ling sinds 1952 behalve op één concours
telkens een eerste prijs behaalde: in sept.
1953 te Oisterwijk, 1954 te Oost- en West-
Souburg, 1955 te Kats een tweede prijs.
Verder een lste prijs in 1955 te Berg en
Dal, 1956 te Yerseke met het hoogste aan
tal punten van het gehele concours, 1957 te
Sint-Maartensdijk en te Nijmegen (met lof
der jury) 1958 te 's Heerenhoek, 1959 te
Zuidzande. Dat jaar was er opnieuw een
zwarte bladzijde, toen men in mevr. J. Lind-
DE REDAKTIE LEGT U DEZE WEEK VOOR:
De winkelier méér zakenman
Dubbel jubileum bij een zangkoor in
St. Maartensdijk
De SGP en de politiek nu
St. Filipsland kreeg voor de zevende maal
Roode Kruis erewimpel
Voorlichtingsavond over Rheuma te
Oud - Vossemeer
Eendrachtte Scherpenisse veertig jaar
De tweede nieuwsbrief van het jaar
Een reeks plaatselijk nieuws
DOE WEL EN ZIE NIET OM.
hout-Opree een van de beste sopranen
verloor.
Nu weer in St, Maartensdijk
„V.Z.O.S." krijgt dit jaar weer het con
cours in eigen home, zulks in verband met
het veertig jarig jubileum. Dit jaarlijks te
rugkerend concours in federatief verband
wordt gorganiseerd door de Zeeuwse Zan
gersbond „Zang Veredelt". Het zal tevens
een gelegenheid zijn om „V.Z.O.S." als
jubilerend koor in het middelpunt te plaat
sen. En daarbij gedenken degenen, die ge
durende een lange, soms zelf deze gehele
periode voor het koor op de bres stonden.
Het zou daarbij nog graag zien, dat het
huidige aantal van 34 werkende leden werd
opgevoerd. Het bestuur, bestaande uit de
heren A. L. van Riedijk (voorzitter-diri
gent), A. D. Dane (vice-voorzitter), Jac.
Kwaak (secr.-penningmeester) en de leden
mevr. A. Knulst-de Graaf en Ph. Lindhout,
is niets teveel om de vereniging op het
peil te houden. Deze bezieling wist de leden
mee te slepen en het resultaat hebben we
hiervoor reeds genoemd: zeven maal een
eerste prijs in de hoogste afdeling, drie maal
een lste prijs in de superieure afdeling op
een internationaal concours.
Dit alles is ruim voldoende om deze
jubeltoon te laten horen, om die ook op
3 maart a.s. te laten klinken, wanneer
dit zangkoor in het verenigingslokaal te
St. Maartensdijk een herdenkingsbijeen
komst houdt, een jubeltoon, voortge
dragen door vele belangstellenden en
zangliefhebbers in de Smalstad en daar
buiten. Of met Nicolaas Beets t
U de krans, die u behoort,
Zangers van de rechte soort
Onder duizend krukken
Dien mijn woord en wenk bedoelt,
Dien mijn innigst hart gevoelt,
Maar niet uit kan drukken.
„Zonder liefde voor de kunst, zonder op
offering, zonder goede stemmen, kan ook
een dirigent van een zangkoor niets berei
ken, hoe zeer hij ook zijn best doet, hoe
bekwaam daartoe ook", zegt de heer A. L.
Riedijk, die met zijn 40 jarig „V.Z.
O.S." eenzelfde periode zijn zangerskorps
leidt.
„Zonder de bezielende leiding van onze
dirigent, zijn kunde, zijn rust, zijn overtui
gende terechtwijzingen, zijn superioriteit,
hadden we het nooit zover gebracht", be
weren de leden van dit achtste lustrum vie
rend zangkoor.
Mogelijk is hiermee het bereikte resultaat
verklaard. Mogelijk is deze wederzijdse
waardering de bases geweest die „V.Z.
O.S." naar de Superieure afdeling heeft ge
bracht. Dirigent A. L. Riedijk is één met
zijn korps. Geboren op 20 december 1900
te Sint-Maartensdijk moet het begin van
zijn zangersloopbaan al op zijn vijftiende
jaar worden gezocht, toen hij als lid van
het toen bestaande kerkkoor de eerste „no
ten" liet klinken. En vijf jaar later stond
het voor de leden van het toen opgerichte
zangkoor vast: dat is de man, die we de
„dirigeerstok" in handen moeten geven: de
nog jeugdige 21 jarige Riedijk. Ook de
liefde tot de zangkunst is men aangeboren.
Jubilaris Riedijk is een geboren zangkoor
dirigent. Daarvan getuigt niet alleen „V.Z.
O.S.", maar daarvan getuigt evenzeer het
„Smalstads Mannenkoor", waarvan hij sinds
1952 de leiding heeft, daarvan getuigt het
koortje van de Bond van Plattelandsvrou
wen, waar hij met een korte onderbreking
vanaf 1954 in dezelfde functie op dezelfde
wijze wordt gewaardeerd. Sedert mei 1960
was het vooral ook de heer Riedijk, die de
muziekvereniging „M.V.K." nieuw leven in
blies, nadat hij daarvan in de dertiger jaren
ook al een keer de leiding op zich had ge
nomen. Zijn sterkte ligt in het feit, dat hem
geen moeite tevergeefs is geweest om zijn
muzikale kennis te vermeerderen. Enerzijds
worden de leden door zijn bezieling mee
gesleept, anderzijds is zijn rustige overtui
ging de prikkel om extra zijn best te doen.
Dirigent Riedijk is niet gauw tevreden, noch
over zichzelf, noch over wat zijn koren
presteren. De bereikte resultaten hadden
hem niet onberoerd gelaten. Men zou geen
mens zijn, maar dirigent Riedijk is de een
voudige zangleider gebleven en daarom te
meer gewaardeerd.
Hij boog steeds het hoofd voor de beslis
sende uitspraak der jury, ook in een tijd,
toen de resultaten niet meevielen. Slechts
die ene keer op het concours in 1955 te
Kats was hij het niet eens met de beslissing
van de jury, die een 2e prijs gaf in de
Superieure afdeling. Hij was er van over
tuigd, dat er meer was verdiend, dan dit.
Hij boog wel het hoofd voor de uitspraak
van dat ogenblik, maar richtte het onmid
dellijk daarna op om een paar maanden later
op een nationaal concours te Berg en Dal
het bewijs te leveren, dat hij gelijk had.
Hetzelfde jurylid uit Kats was ook daar,
Veertig jaar de bezielende dirigent van „V.Z.O.S." te St. Maartensdijk.
zij het met andere collega's, om het korps
te beoordelen. Hetzelfde nummer werd uit
gevoerd en naar de mening van dhr. Riedijk
niet zoveel beter dan in Kats. De twee on
bekende juryleden kwamen met cijfers die
ruim voldoende bleken voor een eerste prijs
en het jurylid, dat ook in Kats had geoor
deeld moest zich daar wel bij aansluiten.
Het werd een lste prijs met lof en daarmee
had dhr. Riedijk bewezen, dat „Kats" te
laag was gehonoreerd. De uitspraak in Kats,
dat het geheel onvoldoende uit de „grond
verf" was gekomen werd in Berg en Dal
veranderd in glanzende lak.
Sedert kort is deze dirigent weer ingegaan
op een verzoek uit Scherpenisse, waar een
kerkkoor werd opgericht. „Ik kan zo moei
lijk weigeren, wanneer me wordt gevraagd
te helpen, ook al wordt het te veel", zegt
dhr. Riedijk en vooral dit laatste kan zijn
echtgenote onderstrepen, die hem schier
avond aan avond ziet verdwijnen. „Het is
zang voor en het is zang na", vindt me
vrouw Riedijk, die echter in dit opzicht
bijzonder verdraagzaam is.
En daarom met vele anderen in Sint-
Maartensdijk, met vele anderen in de streek
hoopt, dat dirigent Riedijk met zijn „V.Z.
O.S." een goed concours in Sint-Maartens
dijk tegemoet mag gaan, waarvoor grote be
langstelling mag worden verwacht. En voor
de heer Riedijk, die we met zijn koor reeds
nu gaarne willén gelukwensen leeft nog al
tijd de „zangdrift", zoals Nicolaas Beets het
heeft gedicht
„Hoe ruischt mij koor op koor
In 't oor
Verlokkend en ontroerend
Hoe zoet weemoedig is het mij,
Als ware een stroom van melodij
Mij op zijn golven voerend.
In het eerste artikel van deze nieuwsbrief
zit een paedagogische strekking en wordt er
op gewezen, dat het niet billijk is, wanneer
nog ongehuwde oudere kinderen met ge
trouwde broers of zusters alleen maar op
zakgeld van vader en moeder zijn aange
wezen.
De bedrijfsstudiegroep op Tholen mag
zich in een toenemend ledental verheugen.
De belangstelling neemt toe en het nut ervan
wordt erkend en ondervonden. In het tweede
artikel wordt op de aktiviteiten van de be
drijfsstudiegroep op Tholen nog eens de na
druk gelegd.
Een ook telkens in onze kolommen terug
kerend woord is de „mechanisatie". Inzon
derheid in de landbouw staat de mechani
satie de laatste jaren in het veelbesproken
middelpunt. Maar ze bleef zeker niet tot de
landbouw beperkt. Ook de keuken is „ge
mechaniseerd", al wordt hierbij gewoonlijk
over gemak der huishoudelijke artikelen ge
sproken. Maar al doet het wat vreemd aan,
„mechanisatie in de keuken" valt in feite
niet uit de toon. Er zal bij de dames-lezers
ongetwijfeld goede belangstelling voor wat
mej. van Es hierover doorgeeft onder de
„huishoudelijke voorlichting".
Staat de belangstelling voor bovenstaande
wel vast, voor het volgende artikel „Onder
houd van erfbeplantingen" hópen we, dat
die belangstelling er zal bestaan. De in
teresse voor het artikel zou men tegelijk
mogen zien als een in de toekomst grotere
zorg voor dit onderdeel, wat de „leefbaar
heid" ten goede zou komen.
Er wordt een inkuilwedstrijd georgani
seerd en daartoe is nodig, dat hiervoor reeds
thans aandacht wordt gevraagd omdat in
elk geval de bemestingsperiode al voor de
deur staat.
Zoals gewoonlijk krijgt ook het vee in
deze nieuwsbrief weer de gewenste belang
stelling. Ditmaal gaat het over de aankoop
van hoogwaardig fokvee. Tenslotte is er
dan nog de mededeling van een aktiviteit
der streekverbeteringscommissie, namelijk 't
organiseren van een bietenzaaiwedstrijd.
Steeds meer mogen we van belangstelling
voor de nieuwsbrief vernemen, waarbij het
zo nu en dan ook niet aan „mondelinge"
kritiek ontbreekt. Voor wat dat laatste be
treft, zij er nog eens de aandacht op ge
vestigd, dat de Streekverbeteringscommissie
daarvan graag kennis zou nemen, maar dan
liever middels schriftelijk ingediende op- of
aanmerkingen, al of niet met toestemming
tot opname. Dan pas heeft kritiek enige
waarde.
