1
3
M
I
i
3
Dan maar zo!
Weerpraatje
September tot dusver
prachtig op dreef
Maar droogte nijpend
1 30 PAUL BRICKHILL
(Wordt vervolgd)
is het al gebeurd met de „pot voor meneer",
alias de winst van de boer
Maar daar valt wel wat tegen te doen,
want de moderne wetenschap heeft midde
len gevonden, die de dieren gemakkelijk
over de moeilijkheden van het spenen door
brengen. Wij zullen hier geen bepaalde mid
delen noemen; Uw dierenarts echter kan er
u alles over vertellen. Raadpleeg dus hem.
Hij weet wat er met behulp van vitaminen
en preparaten die de spijsvertering in orde
brengen, kan worden bereikt. Met andere
woorden: wie op tijd zijn dierenarts opbelt,
kweekt meer biggen op tot echte spaar
varkens.
PERSBERICHT
Het Algemeen Sociaal Fonds voor de
Volksgezondheid „Draagt Elkanders Las
ten", instelling van het Christelijk Natio
naal Vakverbond in Nederland, doet ook
dit jaar weer een beroep op Uw offer
vaardigheid.
Voor dit fonds is 1959 een jubileumjaar,
waarin het 40-jarig bestaan is herdacht.
In de loop van deze jaren heeft dit fonds
aan duizenden personen en gezinnen hulp
verleend.
De aanvragen om hulp nemen toe. Over
1958 bedroeg het aantal hulpverleningen
3472, tot een bedrag van ruim 400.000,
Het is duidelijk, dat door deze arbeid een
grote nood gelenigd wordt.
Dit werk is alleen mogelijk, wanneer
deze arbeid wordt gedragen door Uw steun
en offervaardigheid.
Reeds thans zeggen wij U, namens al
onze patiënten hartelijk dank voor Uw me
dewerking.
De collecte wordt gehouden tussen 28
september en 3 oktober.
van onze weerkundige medewerker)
De eerste herfstmaand is in de eerste helft
van haar „bestaan" uitstekend voor de dag
gekomen.
Het weer vertoonde een stabiliteit zoals
men maar zelden ziet. Zelfs op de uitzon
derlijk hoge temperaturen van Vrijdag 11
september 31 graden C op het vliegveld
Volkel volgde onweer. Temperaturen
van deze orde van grootte zijn in deze tijd
van het jaar zeer zeldzaam. Het is deze
eeuw in maar twee Septembers eerder nog
iets warmer geweest en wel in de jaren
1917 en 1947. Tijdens de „regiemover-.
dracht" van het ene maximum (Duitsland)
aan het andere (Schotland) kreeg de tem-
peratuurlijn een knik. Afgezien van een paar
kleine buitjes, die geen meetbare neerslag
brachten, bleef het daarbij.
Persoonlijkheden herkent
men aan hun bril. Voor
naar
Fortuinstr. 12 - Bergen op Zoom -
Tel, 91
droogte. Heel ver terug namelijk in 1556
viel er in de periode van April tot Aug.
geen druppel water, waardoor in geheel
Europa een misgewas ontstond. Zo schaars
werden de consumptiegoederen, dat tot een
systeem van distributie moest worden over
gegaan. In 1718 was er een droogteperiode,
die nog langer aanhield, namelijk van April
tot OctoberIn oude kronieken staat te
lezen, dat in 1835 de Seine geheel droog
stond.
Een bijzonder droog jaar was ook 1859.
Het ergste was de situatie toen op Schier
monnikoog, waar vijf maanden lang geen
druppeltje regen viel. Het gras verschroeide
totaal en water moest per schip worden
aangevoerd. De „vastelanders", die er wat
beter voorstonden, deden wat in hun ver
mogen lag om de getroffen Schiermonnik-
ogers te helpen: voedsel en giften stroomden
binnen.
Zo erg is het gelukkig nu niet. Alleen het
feit al, dat de waterleiding ons voorziet
van het onmisbare vloeibare vocht al zijn
dan ook niet alle streken in het land er op
aangesloten betekent een geweldig winst
punt.
De kans is groot, dat het mooie nazomer-
weer nog niet ten einde is. Het gebeurt wel
vaker, dat na een warme zomer, het over
wegend bestendige weer tot ver in Sep
tember, soms zelfs October voortduurt.
Voor de uitgedroogde streken is het ove
rigens wel te hopen, dat er nu eens een
depressie-inzinking komt.
(Nadruk verboden)
Aan het begin van deze week duurde de
droogte onverminderd voort, doordat de
pressies door de aanwezigheid van het
Schotse maximum niet dicht genoeg bij onze
contreien konden komen voor het afleveren
van een regentje.
De toestand ziet er inmiddels in verschei
dene gebieden zorgelijk uit. Sloten en vij
vers zijn tot op de bodem leeg: in sommige
gevallen zit het grondwater zelfs nog een
stuk lager. Plaatselijk in het noorden is het
grondwater gedaald tot 1.80 meter beneden
het maaiveld
Met de grasgroei is het heel pover ge
steld Augustus was ook al geen tweede
bloeimaand en veel boeren zullen moeite
hebben nog nagewas te winnen.
Het is niet voor de eerste maal, dat ons
land geteisterd wordt door een enorme
De levensgeschiedenis van Douglas Bader
de Engelse piloot zonder benen
In St. Omer droegen twee bewakers Bader op hun
handen de trap af en naar een ambulance-auto; een
derde droeg de in een deken gewikkelde prothesen. Hij
begreep dat ze op weg naar Brussel waren, waar ze
hem op een trein naar Duitsland zouden zetten en het
was dan ook de meest trieste tocht welke hij ooit had
gemaakt; ze schokten over verwaarloosde wegen en
hij botste telkens tegen de zwijgende Duitsers op, terwijl
de regen over het grauwe Noord-Frankrijk joeg. Hij
piekerde over de Hiècques en Lucille, om zich dan
weer af te vragen waarom al die moffen zulke vierkante
koppen hadden en er zo stom uitzagen.
Eindelijk kwamen ze in Brussel. Voorafgegaan door
een officier, droegen de twee bewakers hem uit de
auto, een derde volgde met de prothesen. De mensen
bleven staan toen hij over een plein naar het station
werd gedragen. Het kon hem echter niets schelen, hij
was alleen maar razend.
De hemel zij gedanktHij hoefde niet op een houten
bank te zitten. Nijdig zag hij hoe de officier de prothe
sen in het bagagenet legde. De trein vertrok en ze
reden door de regen. Een paar maal zei de officier iets
tegen hem, maar in z'n woede keurde hij de man geen
antwoord waardig. Ze kwamen door Luik en passeer
den zonder enig oponthoud de Duitse grens. In de hoop
z'n benen terug te krijgen, zei hij dat hij naar het toilet
moest. Maar neen, géén benen. Een bewaker droeg
hem naar de w.c., zette hem op de bril, liet de deur
open en hield zijn pistool op hem gericht.
Bader snauwde tegen hem: „Stomme idioot! Hoe
zou ik hier nu kunnen ontvluchten
De man scheen de betekenis van zijn woorden be
grepen te hebben en zei automatisch: „Befehl ist Be-
fehl
Dat deed de maat overlopenNaast de vernedering,
de stompzinnigheid, de bombardementen en het moor
den was dit wel het toppunt. Van dat ogenblik af haatte
hij alle Duitsers met een onverzoenlijke haat.
Hoog boven St. Omer sneden vier 109's Crowley-
Milling van zijn wing af en hij joeg als een wilde
door de lucht. Maar nawelijks had hij de ene vijand
van zich afgeschud of een ander zat achter hem aan.
Een granaat sloeg opzij door zijn cockpit, sneed de
brandstofleidingen door en explodeerde in de super
charger. Wolken van rook vulden de cockpit en de
motor deed de jager hevig schokken. Hij draaide het
toestel op de rug en richtte de neus recht omlaag. Even
later maakte hij een noodlanding in een tarweveld.
Juist wilde hij het toetsel in brand steken, toen hij in
de verte Duitse soldaten op zich af zag komen. Hij
kroop door het hoge koren weg, ontdeed zich van
vliegpak en uniformjasje, smeerde zich flink met modder
in en liep in Zuidelijke richting, wegduikend achter een
mesthoop toen Duitse vrachtauto's passeerden. Die
middag legde hij meer dan dertig kilometer af en klopte,
toen het donker werd, bij een boerderij aan. De be
woners bakten eieren voor hem en in de ochtend bracht
de boer hem op de fiets weg. Twee dagen later was
hij ondergedoken in St. Omer, in het huis van de
schoenmaker Ditry, de leider van de zich ontwikkelende
illegale beweging.
Van Ditry hoorde hij dat Bader in het hospitaal ge
vangen werd gehouden en dat er een vermetel plan was
ontworpen hem te bevrijden. Een ambulance-auto met
twee Fransen, in uniform van de Luftwaffe en
voorzien van een vervalste order, zou naar het hospitaal
rijden. De vermomde Fransen zouden een brancard
naar boven brengen, Bader er opleggen en hem mee
nemen. Vervolgens zouden ze per radio contact met
Engeland opnemen en verzoeken een Lysander te zen
den, die 's nachts op een afgesproken plaats moest lan
den om hem naar Engeland terug te brengen. Werden
de Fransen gesnapt, dan zouden ze zeker worden dood
geschoten. Wilde Crowley-Milling ondergronds naar
Spanje reizen of blijven om te helpen? De beleefde,
liever wilde helpen.
De volgende dag kwam echter het bericht dat de
bescheiden Crowley-Milling gaf te kennen dat hij
Duitsers Bader al naar Duitsland hadden gebracht en
veertien dagen later begon Crowley-Milling de afmat
tende tocht over de Pyreneeën. Franco's soldaten kre
gen hem te pakken en zetten he min het beruchte Mi
randa concentratiekamp, waar hij bijna van honger
omkwam, typhus kreegf en blind werd. Later kreeg hij
het gezicht terug en werd hij naar Engeland geëvacu
eerd, waar hij tot het einde van de oorlog vocht.
Midden in de nacht arriveerden ze in Frankfort en
Bader werd van de trein naar een auto gedragen, die
hem in een half uur naar Dulag Luft bracht, het kamp
waar alle krijgsgevangenen van de luchtmacht werden
geregistreerd en ondervraagd. Twee luchtmachtsolda
ten droegen hem naar een stenen gebouw, door een
gang en kwakten hem in een kleine cel op een houten
brits. Ze trokken hem zijn uniform uit en lieten hem in
z'n ondergoed in de duisternis achter.
Hij was doodmoe en sliep die nacht goed. De vol
gende morgen om acht uur kwam een levendig man
neke in een grijs burger pak zijn cel binnen en zei
opgewekt: „Goeden morgen". Sonderfuehrer Eberhardt
sprak uitstekend Engels en hij was al te vriendelijk.
Hij gaf Bader een formulier dat deze moest invullen,
het beruchte valse formulier met het rode kruis er bo
ven, dat de Duitsers altijd gebruikten. Bader las de
vragen
„Van welke basis bent u opgestegen?"
„Nummer van het squadron
„Welk type vliegtuig enz. enz.
Hij vulde zijn naam, rang en nummer in en gaf het
formulier terug.
„U moet de rest nog invullen," zei Eberhardt vrien
delijk, „dan kan het Rode Kruis uw familie op de
hoogte stellen en uw brieven doorsturen, 't Is maar
een formaliteit, ziet u."
„Dit zijn alle antwoorden die u van mij krijgt," zei
Bader. „Ik ben niet gekEn nou zou ik graag een
bad willen nemen, me scheren en m'n benen terug
hebben. En dan wil ik ontbijten."
Eberhardt verliet de cel met de mededeling dat hij
de Kommandant zou roepen.
Een lange, slanke man van ongeveer vijf en veertig
jaar kwam binnen en zei vriendelijk: „Goede morgen,
Wing Commander. Mijn naam is Rumpel." Hij maakte
een gebaar dat medeleven moest uitdrukken. „Voor u
is de oorlog nu afgelopen, maar we zullen ons best doen
het u zo prettig mogelijk te maken. Ik ben in de Eerste
Wereldoorlog zelf jachtvlieger geweest en wij Duitsers
wensen niets liever dan de oude tradities van kame
raadschap van vliegers uit de vorige oorlog in ere
te houden."
Bader antwoordde kortaf: „Ik begrijp niet wat u be
doelt. Wij zijn vijanden en dat feit kan niet vergeten
worden."
„We zullen 't toch maar proberen," zei Rumpel.
„We hebben ons erg geamuseerd met uw naamsein.
Het is Dogsbody, niet waar
„Als u dat weet, waarom vraagt u 't me dan
Maar Rumpel bleef proberen en stelde op beleefde
toon vragen over vliegtuigen. „Natuurlijk weten we dat
u een hoop narigheid hebt met de Rolls Royce Vulture
motor. Is 't niet?"
„Als u dat weet," herhaalde Bader, „waarom vraagt
u 't me dan
„Wij hebben deze oorlog niet gewild," ging Rumpel
ernstig verder, „maar de Polen wilden Berlijn hebben
en daarom moesten we met hen afrekenen."
„Tachtig millioen Duitsers, die bang zijn voor dertig
millioen Polengromde Bader honend. „Waarom
hebben jullie België en Nederland dan aangevallen
„Wat komen zulke kleine landen er nu op aan
repliceerde Rumpel vriendelijk en Bader, die begreep
dat het de man ernst was, keek hem verbaasd aan.