1 3 M I i 3 Dan maar zo! Weerpraatje September tot dusver prachtig op dreef Maar droogte nijpend 1 30 PAUL BRICKHILL (Wordt vervolgd) is het al gebeurd met de „pot voor meneer", alias de winst van de boer Maar daar valt wel wat tegen te doen, want de moderne wetenschap heeft midde len gevonden, die de dieren gemakkelijk over de moeilijkheden van het spenen door brengen. Wij zullen hier geen bepaalde mid delen noemen; Uw dierenarts echter kan er u alles over vertellen. Raadpleeg dus hem. Hij weet wat er met behulp van vitaminen en preparaten die de spijsvertering in orde brengen, kan worden bereikt. Met andere woorden: wie op tijd zijn dierenarts opbelt, kweekt meer biggen op tot echte spaar varkens. PERSBERICHT Het Algemeen Sociaal Fonds voor de Volksgezondheid „Draagt Elkanders Las ten", instelling van het Christelijk Natio naal Vakverbond in Nederland, doet ook dit jaar weer een beroep op Uw offer vaardigheid. Voor dit fonds is 1959 een jubileumjaar, waarin het 40-jarig bestaan is herdacht. In de loop van deze jaren heeft dit fonds aan duizenden personen en gezinnen hulp verleend. De aanvragen om hulp nemen toe. Over 1958 bedroeg het aantal hulpverleningen 3472, tot een bedrag van ruim 400.000, Het is duidelijk, dat door deze arbeid een grote nood gelenigd wordt. Dit werk is alleen mogelijk, wanneer deze arbeid wordt gedragen door Uw steun en offervaardigheid. Reeds thans zeggen wij U, namens al onze patiënten hartelijk dank voor Uw me dewerking. De collecte wordt gehouden tussen 28 september en 3 oktober. van onze weerkundige medewerker) De eerste herfstmaand is in de eerste helft van haar „bestaan" uitstekend voor de dag gekomen. Het weer vertoonde een stabiliteit zoals men maar zelden ziet. Zelfs op de uitzon derlijk hoge temperaturen van Vrijdag 11 september 31 graden C op het vliegveld Volkel volgde onweer. Temperaturen van deze orde van grootte zijn in deze tijd van het jaar zeer zeldzaam. Het is deze eeuw in maar twee Septembers eerder nog iets warmer geweest en wel in de jaren 1917 en 1947. Tijdens de „regiemover-. dracht" van het ene maximum (Duitsland) aan het andere (Schotland) kreeg de tem- peratuurlijn een knik. Afgezien van een paar kleine buitjes, die geen meetbare neerslag brachten, bleef het daarbij. Persoonlijkheden herkent men aan hun bril. Voor naar Fortuinstr. 12 - Bergen op Zoom - Tel, 91 droogte. Heel ver terug namelijk in 1556 viel er in de periode van April tot Aug. geen druppel water, waardoor in geheel Europa een misgewas ontstond. Zo schaars werden de consumptiegoederen, dat tot een systeem van distributie moest worden over gegaan. In 1718 was er een droogteperiode, die nog langer aanhield, namelijk van April tot OctoberIn oude kronieken staat te lezen, dat in 1835 de Seine geheel droog stond. Een bijzonder droog jaar was ook 1859. Het ergste was de situatie toen op Schier monnikoog, waar vijf maanden lang geen druppeltje regen viel. Het gras verschroeide totaal en water moest per schip worden aangevoerd. De „vastelanders", die er wat beter voorstonden, deden wat in hun ver mogen lag om de getroffen Schiermonnik- ogers te helpen: voedsel en giften stroomden binnen. Zo erg is het gelukkig nu niet. Alleen het feit al, dat de waterleiding ons voorziet van het onmisbare vloeibare vocht al zijn dan ook niet alle streken in het land er op aangesloten betekent een geweldig winst punt. De kans is groot, dat het mooie nazomer- weer nog niet ten einde is. Het gebeurt wel vaker, dat na een warme zomer, het over wegend bestendige weer tot ver in Sep tember, soms zelfs October voortduurt. Voor de uitgedroogde streken is het ove rigens wel te hopen, dat er nu eens een depressie-inzinking komt. (Nadruk verboden) Aan het begin van deze week duurde de droogte onverminderd voort, doordat de pressies door de aanwezigheid van het Schotse maximum niet dicht genoeg bij onze contreien konden komen voor het afleveren van een regentje. De toestand ziet er inmiddels in verschei dene gebieden zorgelijk uit. Sloten en vij vers zijn tot op de bodem leeg: in sommige gevallen zit het grondwater zelfs nog een stuk lager. Plaatselijk in het noorden is het grondwater gedaald tot 1.80 meter beneden het maaiveld Met de grasgroei is het heel pover ge steld Augustus was ook al geen tweede bloeimaand en veel boeren zullen moeite hebben nog nagewas te winnen. Het is niet voor de eerste maal, dat ons land geteisterd wordt door een enorme De levensgeschiedenis van Douglas Bader de Engelse piloot zonder benen In St. Omer droegen twee bewakers Bader op hun handen de trap af en naar een ambulance-auto; een derde droeg de in een deken gewikkelde prothesen. Hij begreep dat ze op weg naar Brussel waren, waar ze hem op een trein naar Duitsland zouden zetten en het was dan ook de meest trieste tocht welke hij ooit had gemaakt; ze schokten over verwaarloosde wegen en hij botste telkens tegen de zwijgende Duitsers op, terwijl de regen over het grauwe Noord-Frankrijk joeg. Hij piekerde over de Hiècques en Lucille, om zich dan weer af te vragen waarom al die moffen zulke vierkante koppen hadden en er zo stom uitzagen. Eindelijk kwamen ze in Brussel. Voorafgegaan door een officier, droegen de twee bewakers hem uit de auto, een derde volgde met de prothesen. De mensen bleven staan toen hij over een plein naar het station werd gedragen. Het kon hem echter niets schelen, hij was alleen maar razend. De hemel zij gedanktHij hoefde niet op een houten bank te zitten. Nijdig zag hij hoe de officier de prothe sen in het bagagenet legde. De trein vertrok en ze reden door de regen. Een paar maal zei de officier iets tegen hem, maar in z'n woede keurde hij de man geen antwoord waardig. Ze kwamen door Luik en passeer den zonder enig oponthoud de Duitse grens. In de hoop z'n benen terug te krijgen, zei hij dat hij naar het toilet moest. Maar neen, géén benen. Een bewaker droeg hem naar de w.c., zette hem op de bril, liet de deur open en hield zijn pistool op hem gericht. Bader snauwde tegen hem: „Stomme idioot! Hoe zou ik hier nu kunnen ontvluchten De man scheen de betekenis van zijn woorden be grepen te hebben en zei automatisch: „Befehl ist Be- fehl Dat deed de maat overlopenNaast de vernedering, de stompzinnigheid, de bombardementen en het moor den was dit wel het toppunt. Van dat ogenblik af haatte hij alle Duitsers met een onverzoenlijke haat. Hoog boven St. Omer sneden vier 109's Crowley- Milling van zijn wing af en hij joeg als een wilde door de lucht. Maar nawelijks had hij de ene vijand van zich afgeschud of een ander zat achter hem aan. Een granaat sloeg opzij door zijn cockpit, sneed de brandstofleidingen door en explodeerde in de super charger. Wolken van rook vulden de cockpit en de motor deed de jager hevig schokken. Hij draaide het toestel op de rug en richtte de neus recht omlaag. Even later maakte hij een noodlanding in een tarweveld. Juist wilde hij het toetsel in brand steken, toen hij in de verte Duitse soldaten op zich af zag komen. Hij kroop door het hoge koren weg, ontdeed zich van vliegpak en uniformjasje, smeerde zich flink met modder in en liep in Zuidelijke richting, wegduikend achter een mesthoop toen Duitse vrachtauto's passeerden. Die middag legde hij meer dan dertig kilometer af en klopte, toen het donker werd, bij een boerderij aan. De be woners bakten eieren voor hem en in de ochtend bracht de boer hem op de fiets weg. Twee dagen later was hij ondergedoken in St. Omer, in het huis van de schoenmaker Ditry, de leider van de zich ontwikkelende illegale beweging. Van Ditry hoorde hij dat Bader in het hospitaal ge vangen werd gehouden en dat er een vermetel plan was ontworpen hem te bevrijden. Een ambulance-auto met twee Fransen, in uniform van de Luftwaffe en voorzien van een vervalste order, zou naar het hospitaal rijden. De vermomde Fransen zouden een brancard naar boven brengen, Bader er opleggen en hem mee nemen. Vervolgens zouden ze per radio contact met Engeland opnemen en verzoeken een Lysander te zen den, die 's nachts op een afgesproken plaats moest lan den om hem naar Engeland terug te brengen. Werden de Fransen gesnapt, dan zouden ze zeker worden dood geschoten. Wilde Crowley-Milling ondergronds naar Spanje reizen of blijven om te helpen? De beleefde, liever wilde helpen. De volgende dag kwam echter het bericht dat de bescheiden Crowley-Milling gaf te kennen dat hij Duitsers Bader al naar Duitsland hadden gebracht en veertien dagen later begon Crowley-Milling de afmat tende tocht over de Pyreneeën. Franco's soldaten kre gen hem te pakken en zetten he min het beruchte Mi randa concentratiekamp, waar hij bijna van honger omkwam, typhus kreegf en blind werd. Later kreeg hij het gezicht terug en werd hij naar Engeland geëvacu eerd, waar hij tot het einde van de oorlog vocht. Midden in de nacht arriveerden ze in Frankfort en Bader werd van de trein naar een auto gedragen, die hem in een half uur naar Dulag Luft bracht, het kamp waar alle krijgsgevangenen van de luchtmacht werden geregistreerd en ondervraagd. Twee luchtmachtsolda ten droegen hem naar een stenen gebouw, door een gang en kwakten hem in een kleine cel op een houten brits. Ze trokken hem zijn uniform uit en lieten hem in z'n ondergoed in de duisternis achter. Hij was doodmoe en sliep die nacht goed. De vol gende morgen om acht uur kwam een levendig man neke in een grijs burger pak zijn cel binnen en zei opgewekt: „Goeden morgen". Sonderfuehrer Eberhardt sprak uitstekend Engels en hij was al te vriendelijk. Hij gaf Bader een formulier dat deze moest invullen, het beruchte valse formulier met het rode kruis er bo ven, dat de Duitsers altijd gebruikten. Bader las de vragen „Van welke basis bent u opgestegen?" „Nummer van het squadron „Welk type vliegtuig enz. enz. Hij vulde zijn naam, rang en nummer in en gaf het formulier terug. „U moet de rest nog invullen," zei Eberhardt vrien delijk, „dan kan het Rode Kruis uw familie op de hoogte stellen en uw brieven doorsturen, 't Is maar een formaliteit, ziet u." „Dit zijn alle antwoorden die u van mij krijgt," zei Bader. „Ik ben niet gekEn nou zou ik graag een bad willen nemen, me scheren en m'n benen terug hebben. En dan wil ik ontbijten." Eberhardt verliet de cel met de mededeling dat hij de Kommandant zou roepen. Een lange, slanke man van ongeveer vijf en veertig jaar kwam binnen en zei vriendelijk: „Goede morgen, Wing Commander. Mijn naam is Rumpel." Hij maakte een gebaar dat medeleven moest uitdrukken. „Voor u is de oorlog nu afgelopen, maar we zullen ons best doen het u zo prettig mogelijk te maken. Ik ben in de Eerste Wereldoorlog zelf jachtvlieger geweest en wij Duitsers wensen niets liever dan de oude tradities van kame raadschap van vliegers uit de vorige oorlog in ere te houden." Bader antwoordde kortaf: „Ik begrijp niet wat u be doelt. Wij zijn vijanden en dat feit kan niet vergeten worden." „We zullen 't toch maar proberen," zei Rumpel. „We hebben ons erg geamuseerd met uw naamsein. Het is Dogsbody, niet waar „Als u dat weet, waarom vraagt u 't me dan Maar Rumpel bleef proberen en stelde op beleefde toon vragen over vliegtuigen. „Natuurlijk weten we dat u een hoop narigheid hebt met de Rolls Royce Vulture motor. Is 't niet?" „Als u dat weet," herhaalde Bader, „waarom vraagt u 't me dan „Wij hebben deze oorlog niet gewild," ging Rumpel ernstig verder, „maar de Polen wilden Berlijn hebben en daarom moesten we met hen afrekenen." „Tachtig millioen Duitsers, die bang zijn voor dertig millioen Polengromde Bader honend. „Waarom hebben jullie België en Nederland dan aangevallen „Wat komen zulke kleine landen er nu op aan repliceerde Rumpel vriendelijk en Bader, die begreep dat het de man ernst was, keek hem verbaasd aan.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1959 | | pagina 6