WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLAND
<6Rstfeest;.
Wie gaan naar BETHLEHEM?
Het Parlementair Overzicht
Afscheid van minister Mansholt.
VERSCHIJNT IEDERE VRIJDAG
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
I
I I
I
Meditatie
De redactie legt U deze week voort
14e jaargang No. 5
20 december 1957
Uitgevers C. J. ZACHARIASSE en G. HEIJBOER
Redactie Ring 66, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestr. 34, Tholen - Tel. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.35 per kwartaal
franko p.p. 1.85 inkassokosten
Prijs per nummer 15 cent
Advertenties 12 cent per millimeter - Bij contract speciaal tarief
Spierinkjes t/m 20 woorden 1.25
Advertenties worden tot WOENSDAGAVOND aangenomen
„Want een Kind is ons geboren...
Jesaja 9 5.
„...Een kind is ons geboren... dat
is de jubel van de profeet Jesaja
reeds eeuwen geleden vóór dat dit
feit werkelijkheid werd in Bethlehem
waar zijn profetie zo heerlijk werd
vervuld in de geboorte van een telg
uit het huis van David. Hoe waar
achtig is de belofte van God in dit
feiR ook vervuld! Een kind is ons
geboren! Ofschoon Jesaja nog maar
profeteert, ziet hij reeds de zegen
rijke vervulling van dit grootse ge
beuren als werkelijkheid, wat de
engelen later in de velden van Efra-
ta boodschappen aan de herders: U
is heden geboren de Zaligmaker
Hier wordt tevens gezegd, wat
voor een kind dit is, nl. de Zalig
maker, de eeuwige en eniggeboren
Zoon van God. Hij werd mens: Zijn
Naam is Wonderlijk, Raad, Sterke
Gods Vader der eeuwigheid, Vrede
vorst. In Bethlehem gaf God het
weerstrevende bewijs van Zijn ge
dachten van genade voor schuldigen.
Hij gaf zijn kind, opdat dit kind
alles zou doen, wat nodig is tot be
houd van ons leven van zonde en
verlorenheid. Dit kind zou gaan lij
den en zo vloek en oordeel dragen
in onze plaats, opdat Hij als de Borg,
die schulden overneemt, zondaren
met God zou verzoenen.
Hij is geboren om al Gods straf
op de zonde te dragen, de hitte van
Gods gramschap te blussen en de
schuld van onze zonden te verzoe
nen om zo de wet Gods te volbren
gen, wat wij niet willen noch kunnen.
Jesaja profeteert ook daarvan in het
bekende gedeelte van de lijdende
knecht des Heren (hfdst. 53).
Deze weg is dit kind gegaan, op
dat Hij als de Levensvorst door dit
oordeel Gods en de opstanding heen
het eeuwige leven voor zijn kerk zou
verwerven. Dit van God gegeven
Kind is gezonden om aan schuldige
Adamskinderen de hemel te ontslui
ten en de vergeving der zonden te
schenken. Dat is de diepe inhoud
van dit woord van Jesaja. Reeds ziet
hij Hem bekleed met de heerschappij
om als de grote Koning de volkeren
te richten in rechtmatigheid en trouw;
en armen en behoeftigen heil aan te
brengen.
Dat is de blijde boodschap van 't
Kerstfeest voor zondige mensen, die
weten, dat ze arm en behoeftig zijn.
Het is het wonder van Gods ont
fermende zondaarsliefde, „dat Hij
Zijn eniggeboren Zoon gegeven
heeft opdat een iegelijk, die in Hem
gelooft, niet verderve, maar het eeu
wige leven hebbe."
En wie zal dat wonder verklaren?
Het is slechts te aanschouwen: Zie,
het Lam Gods
Kerstmis 1957 gaat aanbreken.
Wij gaan Kerstfeest vieren om
als het goed is dat wonder te
gedenken, d.w.z. om er dankbaar
voor te zijn. Maar hoé zullen wij
Kerstfeest vieren? Ieder mens maakt
zich op om dat feest te vieren, maar
vaak op velerlei wijze, die in feite
niets met het geboren Kerstkind heeft
heeft uit te staan. Dan is 't een
feest zonder het Kind en ook zonder
de geboren Zaligmaker. Vaak is 't
een ijdele vertoning, die God onteert.
En hoe zult u 't Kerstfeest gaan
vieren, lezer? Voor zeer velen, ook
christenen, betekent dit niet meer dan
een paar vrije dagen, één of meer
malen naar de kerk uit goede traditie,
wat gezelligheid thuis, maar verder
komen ze vaak niet. Echte Kerst
vreugde kennen zij niet omdat zij
geen grootheid en schoonheid zien in
de geboren Koning van Kerstmis, de
Here Jezus Christus. In hun hart is
geen plaats voor Hem. Hun hart gaat
niet naar Hem uit! En daarom is dit
feest ook zo nameloos arm voor het
hart.
Om echte Kerstfeestviering en
ware Kerstblijdschap te kennen die
nen we allemaal dezelfde weg op,
nl. die van vernedering en ootmoed
voor God, van armoede en leegheid
in onszelf, van bekering; een weg,
waarop wij schuldbelijdend met een
verslagen hart uitzien naar het ge
boren Christuskind, de Zaligmaker,
die kwam om te zoeken en zalig te
maken, wat verloren was.
Want wat wil Kerstfeest anders
zijn dan dat aan de arme van geest
het Evangelie wordt verkondigd? Die
is bij dit Kind welkom! Maria getuigt
ervan in haar lofzang: Nederigen
heeft hij verhoogd; hongerigen, nl.
naar het Brood des Levens, heeft Hij
met poederen vervuld en lijken heeft
Hij ledig weggezonden."
En dat doet Hij nog. Wij moeten
de weg of van onze vernedring, van
onze overgave aan Hem, maar alleen
voor de Heilige Geest, Die plaats
maakt in onze harten voor de ge
boren Zaligmaker en Hem zo
maakt tot onze Jezus en onze Hei
land. Want al vieren we dan Kerst
feest en horen wij misschien Kerst
preken, al zingen we van dit Kind,
laten we goed bedenken dat de
Heilige Geest dat Kerstkind in ons
hart moet doen wonen. Zonder Zijn
werk staan en blijven we buiten de
Zaligheid en het heil.
God geve U de werking van Zijn
Heilige Geest in rijke mate bij Uw
Kerstviering. Dan zullen mensen.
zondaren, die niet begerig waren
naar de heerlijkheid van dit kind,
vanuit hun verzondigt leven tegen
over de hoge God gaan dorsten
naar de fontein des heils, die in deze
geboren Immanuël ontspringt.
Zo zullen harten, die om Hem
verlegen zijn verkwikt en verzadigd
worden en zal het een rijk en vrucht
baar Kerstfeest worden. Dan zal het
een echt Christusfeest worden, waar
bij in geloofsaanbidding het geboren
Kind van de kribbe de hulde des
harten gebracht en de echte Kerst
vreugde genoten en kerstzegen be
leefd wordt. Dan zal de naam des
Heren geloofd worden voor zijn on
uitsprekelijke gave.
Komt en laat ons Christus eren
Hart en zinnen tot Hem keren,
Hij kwam redden van de zonden
Hem zij lof in eeuwigheid
KERSTMIS
Wie naar Bethlehem
Afscheid van minister Mansholt
Eerste Kerstfeestvieringen
Opleidingsmogelijkheden bij de
Technische School
Over het nieuw Pachtbesluit en Eigendomsrecht
Kerstverhaal voor de Jeugd
T oenemende verg ader-aktiviteit
Prettige Kerstdagen gewenst door redactie
en administratie
In een wereld vol beroering staat
Kerstfeest 1957 voor ons. Die beroe
ring in de wereld is niet iets van dit
jaar alleen. Ook in dit opzicht is er
geen nieuws onder de zon. In de tijd
van Jezus' geboorte was de wereld
ook niet zonder beroering. Israel ging
onder bezetting gebukt. Het Romein
se rijk was alleenheerser. Denkt men
dan, dat er geen beroering was?
Zeker, ze lijkt nu veel groter te
zijn en is ook wel groter. Ze lijkt
dat waar de wereld door de voort
schrijdende techniek als tot een kleine
kring wordt samengeperst waarbij
vrijwel iedereen direct op de hoogte
is met de beroeringen van de ander.
Een aardbeving aan het andere eind
van de wereld is na twee dagen in
geheel die wereld oud nieuws. Van
het belangrijke nieuws dat de NA-
VO-conferentie brengt is men de
zelfde dag overal ter wereld op de
hoogte. Wat in Indonesië plaats
vindt beroerd het hart dagelijks. En
temidden van dat alles zouden we
de vraag kunnen doen, evenals bijna
2000 jaar geleden: Wie gaan naar
Bethlehem
De kunst mens trekt er niet heen.
Hij trekt naar strand, bos en veld
om wat zijn visie is op het doel met
het penseel weer te geven. Hij grijpt
naar de pen om in schoon proza of
in warme poëzie u te doen leven in
het heiligdom zijns harten. Rome met
zijn kunstgewrochten trekt hem meer
dan Bethlehem.
De k e n n i s-mens dan misschien?
Ook niet. Zijn richting gaat naar de
scholen der wijzen, naar zijn boeken
vol filosofie of fantasie. Athene is
zijn stad met haar wijsgeren van
vroeger.
i De genot-mens dan? Ook die
niet. Hij gaat naar restaurant of tin
gel tangel, naar luxe bioscoop of
weelderige schouwburg. Parijs is zijn
stad waar de nacht een dag gewor
den is. Wat is Bethlehem daartegen
over triest.
De macht s-mens voelt er ook
niet voor. Hij bewondert wel Augus
tus, die de gehele wereld wilde be
schrijven. Hem boeit Napoleon, Hit-
Ier Croetsjew. Nietsche is zijn man
met de leuze: De wil tot macht ver
heven. En in Bethlehem is dat niet
te vinden. Daar alleen: stal, kribbe,
kindeke in doeken.
We kunnen zo verder gaan en
daarbij ongetwijfeld ieder van ons
ontdekken.
Wie dan wel naar Bethlehem
gaan? Twee eeuwen geleden de her
ders die geloofden. De wijzen die
geloofden. En nu de mensen die ge
loven, die eerst overal heen trokken,
hetzij in werkelijkheid, hetzij in de
geest, om het geluk en de vrede te
vinden, maar overal de dood, de on
rust, de teleurstelling en het verdriet
tegenkwamen.
Reizigers, die geen bevrediging
vonden voor hun arm hart, dat naar
iets anders vroeg dan schoonheid,
macht, wijsheid en genot.
Mensen, die de wijsheid der we
reld zochten, maar ingezien hebben
dat al die wijsheid geen licht ver
spreidt op het mysterie van eigen
hart, van graf en van eeuwigheid.
Mensen, die wilden genieten van
vrolijkheid, maar geen ware vreugde
vonden, die blijvend was.
Zij hebben ervaren, dat voor wat
ze achterlieten een duizendvoudige
vergoeding is weergegeven. Zij gaan
straks met hun hart naar Bethlehem.
Zullen we hen volgen
Voorzitter Kortenhorst heeft de Kamer
dan ook een motie laten aannemen, waarin
minister Mansholt hulde werd gebracht.
In dit voorstel werd uitgesproken, dat
minister Mansholt met onbezweken trouw,
toewijding en bekwaamheid zijn taak heeft
vervuld. De Kamer wenste hem voldoening
en succes toe bij de vervulling van zijn
nieuwe taak en zij sprak het vertrouwen uit,
dat deze minister ook in het raam van
Europa de belangen van ons land zou
blijven dienen.
Ook de scheidende minister heeft een
afscheidsrede gehouden. Er zijn naar zijn
oordeel twee factoren, die in het landbouw
beleid een dominerende rol hebben ge
speeld: de wens naar het behoud van wat
er is, zowel hrier als waar ook ter wereld
en in de tweede plaats: de vrees, dat de
landbouw weer zal verzinken in de onzeker
heid, de verpaupering van weleer.
VEEL KRITIEK
Ondanks al deze prettige woorden kan
men niet zeggen dat de laatste begrotings
behandeling voor minister Mansholt de pret
tigste is geweest. Er was nogal wat kritiek
op het huidige landbouwbeleid. Nu is het de
vraag of de scheidende minister daarvoor
de schuld moet dragen of dat hij de rest
van het kabinet niet heeft weten te over
tuigen, dat er nog meer geld voor de land
bouw moet worden uitgetrokken. In ieder
geval was de Kamer ontevreden over drie
vraagstukken: het varkensbeleid, de ver
traagde uitbetaling van de melkgelden en
de verhoging van de normen voor pach-
en koopprijzen.
Het tweede punt werd politiek het meest
interessant. Minister Mansholt had nl. de
Kamer laten weten dat het technisch on
mogelijk is om de blokkeringspolitiek door
te voeren. Men zal zich herinneren, dat in
het begin van dit jaar is afgesproken 50
min van de verhoogde eigenaarslasten te
blokkeren. In het kader van de bestedings
beperking was de regering van oordeel, dat
deze 50 min niet direct aan de boeren
kon worden uitbetaald. Deze kwestie is bij
de behandeling van de bestedingsnota een
heet hangijzer geweest. De heer Biewinga
(A.R.) heeft toen een motie ingediend om
de blokkering ongedaan te maken. Er dreig
de een kabinetscrisis, omdat deze motie „on
aanvaardbaar" werd verklaard. Zij werd
echter verworpen, daar het meerendeel van
de K.V.P. en alle socialisten niets voor
een crisis voelden.
En nu kwam de minister met de medede
ling dat de blokkering technisch niet uit
voerbaar was. Daarom is gegrepen naar
het middel van de vertraagde uitbetaling.
In de praktijk maakt dat niet veel verschil.
Nu is bepaald dat de boeren de 50 min.
eerst in 1959 krijgen uitbetaald. Op zich
zelf is het reeds een belangrijke verbetering,
want in het oorspronkelijk blokkeringsvoor-
stel werd geen datum genoemd.
De gehele Kamer was echter tegen de
vertraagde uitbetaling. Men was van me
ning dat de 50 min. nog wel te vinden
zou zijn geweest in een ander potje op de
De Tweede Kamer heeft verleden week
reeds afscheid genomen van de minister van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening,
Dr. Mansholt. Zij ging er dus van uit, dat
de bewindsman inderdaad gekozen zal wor
den tot lid van de Europese commissie van
de Gemeenschappelijke Markt. De kansen
zijn inderdaad groot. Evenals het trouwens
wel vaststaat dat Mr Sassen (lid der Eerste
Kamer voor de K.V.P. en voorzitter van
de christelijk-democratische fractie in het
E.G.K.S.-parlement) lid van het uitvoerend
orgaan van Euratom zal worden. Maar een
feit is, dat de benoemingen nog moesten
plaatsvinden toen de Tweede Kamer reeds
feestelijk afscheid nam. De zes regeringen
van „klein Europa" moeten over de be
noeming van de candidaten beslissen. Zo
zou men kunnen zeggen dat het afscheid uit
hoffelijkheids oogpunt niet bijzonder ge
slaagd was. Anderzijds kunnen we ons voor
stellen dat de Tweede Kamer bij de be
handeling van de landbouwbegroting de ge
legenheid wilde aangrijpen om enige waar
derende woorden tot deze bewindsman te
richten. Alle sprekers hebben over zijn be
langrijk werk op dit departement gesproken.
Niet minder dan twaalf en een half jaar
heeft de heer Mansholt dit departement
beheerd. Er was dus reden om daar waar
derende woorden over te spreken. Temeer,
daar in het algemeen de verhouding tussen
de Kamer en deze minister vrij goed ge
weest is. Natuurlijk waren er wel eens
spanningen, maar deze behoren bij het po
litieke bedrijf.
begroting. Bovendien vond men het onjuist,
dat alleen de melkveehouders niet direct
konden profiteren van de verhoging van de
eigenaarslasten. Het was de heer Droesen
(K.V.P.) die een amendement indiende om
deze vertraagde uitbetaling niet te laten
doorgaan. Dit voorstel werd door minister
Mansholt „onaanvaardbaar" verklaard. Dit
was zijn laatste woord voor de feestelijke
afscheidsredevoeringen. De heer Droesen
trok daarop zijn amendement in, omdat hij
gezien de politieke omstandigheden, bijv. de
verhouding met Indonesië, geen kabinets
crisis wenste te riskeren. De heer Biesheuvel
(A.R.), die evenals de rest van de Kamer
dit verloop van zaken echter reeds had zien
aankomen, kon het niet nalaten om de heer
Droesen te plagen. Hij hoopte, dat de heer
Droesen even standvastig zou zijn als des
tijds de heer Biewenga met zijn motie. Deze
had zijn voorstel tot het einde toe staande
gehouden, ook al zou er een crisis op
volgen. En waarom niet, zo zeide de heer
Biesheuvel, want blokkering en de ver
traagde uitbetaling is toch precies dezelfde
zaak.
Deze week heeft de Tweede Kamer het
mogelijk gemaakt, dat onderwijzers bij het
bijzonder lager onderwijs lid van de ge
meenteraad kunnen worden. Minister Struy-
ken wenste de mogelijkheid voor alle on
derwijzers te openen. Daar waren de heer
Oud (V.V.D.) en de meerderheid van de
Kamer op tegen omdat de onderwijzers bij
de gemeentelijke scholen ondergeschikt zijn
aan de raad. Niet het ooderwijzersambt
maar het dienstverband is beslissend. De
socialisten, communisten, en enige C.H.-ers
vonden dit echter psychologisch niet juist.
Formeel heeft de heer Oud gelijk, maar ma
terieel mag nu de onderwijzer bij het open
baar lager onderwijs geen lid van de raad
worden. Dat vond de minderheid een ten
achterstelling van het openbaar onderwijs.
Het wetsontwerp werd tenslotte met 73-54
stemmen aangenomen.
(Nadruk verboden)
WERELDVERLANGEN
Wanneer zal eindelijk de vrede komen.
Wanneer zal zij zich weten los te wringen,
uit de macht van die duivelse atomen.
Ach de mensheid zal de hemel zingen.
Wanneer zal men kunnen spreken
van liefde, vrede en geluk
zolang de „Heren" oorlog blijven preken
smijt toch weg, gij Chroestsjof al dit
oorlogsgesmuk
Laten wij vertrouwen op God's hand
die ons volgens Goddelijk plan zal bestieren
en eens zal blussen deze wereldbrand
Laten we daarom, gelukkig Kerstfeest vieren.
R. de Brabagon
Hadden we vorige jaren achtereenvolgens
de Kerk van Tholen en St. Maartensdijk in
ons kerstnummer, die beide een grondige
restauratiebeurt kregen, dit jaar laten we
de Ned. Herv. Kerk van Sint-Annaland
zien, omdat het wel de laatste Kerst zal
zijn, dat ze er zo bijstaat. Immers, uitbrei
ding van onze kerk is een paar weken
geleden aan besteed en zodra de Rijksgoed
keuring officieel binnen is, kan met de
werkzaamheden worden begonnen. Aan de
achterzijde (dus niet bij de toren) zullen
twee zijbeuken worden aangebouwd, waar
door het dus een kruiskerk wordt. Of het
gebouw er op zichzelf fraaier van wordt
is nog een vraag, althans zolang aan de
ene kant de scholen nog staan. Het ver
dwijnen van deze scholen voor nieuwe el
ders is voorshands wel toekomstmuziek. Dan
zou de kerk heel wat beter uitkomen. On
dertussen komt deze uitbreiding niet tot
stand tot verfraaiing van het gebouw, maar
om de zitplaatsennood te lenigen. Dat die er
is valt op te maken uit 't feit, dat er 300
zitplaatsen die er door uitbreiding zullen
bijkomen, alle zijn verhuurd. De verbouw
zal wel een jaar duren.
