WEEKBLAD VOOR HET EILOND THOLEN EN ST.FILIPSlflND
Tijdnood.
Mooie
zomer het xo kunnen volhouden
De tocht van de „Mayflower"
„De vloot gereed tot haringvangen"
MOEDERDAG.
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
10 mei 1957
W eerpraat je
als hogedrukgebieden
Droogste Aprilmaand van de laatste zestig jaren.
De redactie legt U deze week voor:
Vrijdag, 24 Mei 1957, waarschijnlijk de eerste haring*
13e jaargang no. 25
Uitgevers C. J. ZACHARIASSE en G. HEIJBOER
Redactie Ring 66. St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestr. 34, Tholen - Tel. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.35 per kwartaal
franko p.p. 1.85 inkassokosten
Prijs per nummer 15 cent
Advertenties 12 cent per millimeter - Bij contract speciaal tarief
Spierinkjes t/m 20 woorden 1.25
Advertenties worden tot WOENSDAGAVOND aangenomen
Het gaat eigenlijk raar toe in onze
samenleving: de mensen, die de be
langrijkste posities innemen, houden
geen tijd meer over om tot rust te
komen, terwijl zij die minder verant
woordelijk werk verrichten, steeds
meer vrije tijd krijgen. Dit probleem
valt steeds meer op naarmate het
tempo in het bedrijfsleven en in de
maatschappij sneller wordt.
Enerzijds wordt nagegaan of de
werkweek verder kan worden ver
kort zonder het inkomen te vermin
deren en vraagt men zich af op wel
ke wijze de gemiddelde burger zijn
extra vrije tijd het best kan beste
den. Maar anderzijds komen de top
figuren in steeds groter tijdnood.
Dat geldt niet alleen voor de direc
teuren van bedrijfsleven, maar ook
voor bestuurders van overheidsin
stellingen, wetenschappelijke insti
tuten, verenigingen, voor doktoren
en geestelijken en nog verscheidene
anderen.
Wil men met iemand van deze
„bovenlaag" van de maatschappij
een afspraak maken, dan haalt hij
zijn agenda voor de dag en dan is er
heel wat passen en meten voor no
dig om een dag en een uur vrij te
vinden voor een bespreking.
De agenda's zijn volgeboekt, we
ken ver vooruit.
Over dit probleem van het gebrek
aan tijd bij de voorgeschreven per
soonlijkheden heeft de heer H. J. A.
Hofland een boekje geschreven on
der de titel „Geen tijd", een werk,
dat in ruime kringen de aandacht
heeft gekregen, die het zonder twij
fel verdient. De schrijver signaleert
daarin niet alleen de toenemende
eisen, die de bedrijfsleiding aan de
voornaamste figuren van de onder
nemingen stelt, maar ook de bijkom
stige aanslagen op onze tijd.
Vrijwel iedereen wordt betrokken
in verenigingen, commissies, con-
gresbesturen, werkgroepen, enz. ter
wijl men persconferenties moet hou
den, gasten en enquêteurs moet ont
vangen, deel moet nemen aan ver
gaderingen, ontvangsten, enz. enz.
Op die manier blijft er te weinig
tijd over die rechtstreeks nuttig voor
de onderneming, de vereniging of de
instelling kan worden gebruikt en al
dus raakt men op den duur overbe
last.
Tijd voor ontspanning is er bijna
niet meer en wat mogelijk nog erger
is, het gezin krijgt niet ed aandacht
die nodig is.
Bij tal van jubilea en pensionnerin
gen wordt ook hulde gebracht aan
de echtgenote van de man, die in
het zonnetje wordt gezet en hoe dik
wijls hoort men dan zeggen: ,,U
heeft zoveel avonden Uw man moe
ten missen, dat we U ook in onze
hulde betrekken".
De vrouw van de gehuldigde
trekt dan een erkentelijk gezicht,
maar wie weet hoe zij die voort
durende afwezigheid van haar man
heeft verfoeid. Dit verschijnsel treedt
in alle landen met een hoge maat
schappelijke ontwikkeling op, maar
in ons land is het wel heel erg, zo
als de heer Hofland ook heeft op
gemerkt, doordat de Nederlanders
nog sterker dan andere volken de
neiging hebben om voor alles en nog
wat verenigingen op te richten, ter
wijl deze bovendien op velerlei ter
rein naar godsdienstige gezindte
zijn gesplitst. Daardoor hebben wij
meer verenigingen, meer commis
sies, meer centrale contactorganen,
meer kranten en tijdschriften, dan
men in andere landen naar verhou
ding aantreft. Door deze veelheid
van organisatie zijn de middelen per
vereniging minder, zodat men zich
minder kan specialiseren, waardoor
de overbelasting nogmaals toeneemt.
Het gebrek aan tijd, dat daaruit
voortvloeit, wreekt zich in de eerste
plaats dus in gezinsleven en op ont
spanning, maar brengt ook tal van
lichamelijke bezwarën met zich.
Ziekten van h'art, maag en lever
komen veelvuldig voor, overspan
ning en oververmoeidheid nemen
meer toe en allerlei verkeerde ge
woonten zoals kettingroken zijn
schering en inslag.
Wat een verschil met de man,
die op een lagere sport op de maat
schappelijke ladder rustig zijn si
gaartje rookt en voor zijn tuintje
zorgt.
Als men zich nu afvraagt hoe daar
verbetering in gebracht kan worden
dan valt de nadruk ten eerste op
een goede arbeidsverdeling bij de
bedrijfsleiding en wel zodanig, dat
de overbelaste figuren een deel van
hun taak aan hun medewerkers
overdragen. De topfiguren moeten
daartoe echter bereid zijn, wat lang
niet altijd het geval is. Massa's men-
woon moeilijk doordat zij de overbe-
sen maken het zichzelf buitenge-
lasting, waaronder zij gebukt gaan,
voor geen geld ter wereld zouden
willen missen.
Dat klinkt misschien raar, maar
het is veelal waar. Wanneer men
zichzelf wat minder ernstig nam en
meer bedacht, dat niemand onmis
baar is, zou het misschien wat ge
makkelijker gaan.
Verder kan toch niemand aan de
indruk ontkomen, dat het werk van
vele commissies beter en sneller ge
daan zou kunnen worden door een
„commissaris", d.w.z. een man die
een commissie vervangt. In de mees
te commissies zijn het toch maar één
of twee figuren die het werk doen.
Verder zouden wij aan onze ver-
enigings- en vergaderwoede pèal en
perk moeten stellen, wat in de mees
te gevallen zonder aanwijsbare
schade kan gebeuren.
De tijdnood dringt steeds verder
door, ook al tot de kleinere zelfstan
digen. Het wordt tijd dat we met z'n
allen meer ons zelf gaan kennen.
Met de daaraan verbonden vergan
kelijkheid. Hoe zwaar het ons dan
ook valt, dienen we ook eens „nee"
te zeggen. Opdat ons gezin eens „ja"
hoort. En de geest en het lichaam
zich ontspannen.
Om dat te onderstrepen, mag
moeder die tweede zondag in mei
in het bijzonder in het gezinsmiddel
punt staan. Gedachtig aan de zorg,
waarmee z? het gezin het gehele
jaar door omringt. Gedachtig aan
het werk, wat ze dag in dag uit ver
richt, gedachtig aan de liefde, waar
mee ze het gezin bindt.
Moeder, de grote zegen van het ge
zin.
Dat een goed gezinsleven van
grote betekenis is in onze samenle
ving kan men tussen de regels van
bovenstaand artikel door, gemakke
lijk vinden. Wel, in dat gezin, het
middenlpunt, de pit, waaromheen de
vrucht zwelt Van waaruit alle draden
lopen en waarnaar zich alle draden
richten. Dit alles omvat, alles be
dekt, alles vergeeft, allen beschermt,
allen vertroost, allen bindt: moeder!
Jammer dat men niet reeds als
kind voldoende begrijpt wat een
moeder is en wat ze betekent. Hoe
wreed is het leven voor hen, die als
kind reeds moeder moeten missen.
Welk een voorrecht nog een moe
der te bezitten, wanneer men zelf
reeds moeder of vader is.
Moeder, het middelpunt. Omdat
ze zorgt, omdat ze liefheeft, omdat
ze... moeder is.
Voor haar is er dan een speciale
dag gesteld in het jaar. Mogelijk is
die ontstaan door een of andere
(zakelijke) heledere gedachte van
een zakenman of toch misschien
zakenvrouw. Het doet er weinig
toe. Het raakt de kern van de zaak
niet. Het is veel meer dan dat er
alleen maar een zakelijke gedachte
aan verbonden zou zijn.
En het moge dan zo zijn, dat iede
re dag een moederdag zou moeten
zijn in de zin van liefde en zorg voor
moeder, het is heus niet kwaad,
wanneer daar eens in het bijzonder
aandacht, aan wordt geschonken
Die aandacht moet en mag niet in
de eerste plaats bestaan uit het voor
moeder overigens wel aantrekkelijke
van een cadeautje van haar kinde
ren, maar moet veeleer zijn het be
seffen wat moeder voor een gezin
is.
Het bijzonder droge weer dat de
aprilmaand dit jaar heeft geken
merkt moet voornamelijk worden
toegeschreven aan de grote activi
teit van de hogedrukgebieden. Dit
zo vlak vóór de zomer is wel be
moedigend.
Het is met onze zomers na de
laatste wereldoorlog niet daverend
geweest. Na 1945 hebben wij alleen
in 1947 en in 1949 een boven nor
maal aantal zomerse dagen (warmer
dan 25 C) gehad, welk cijfer voor
De Bilt 23 bedraagt.
Verleden jaar was het diep treu
rig. Van zomerweer is zo goed als
geen sprake geweest in 1956. De
Bilt kreeg totaal vier zomerse dagen,
hetgeen na het begin van de tempe-
ratuur-waarnemingen in 1849 niet
was voorgekomen.
Het is helaas geen regel meer dat
er op een vroeg en mooi voorjaar
een mooie zomer volgt, maar wel
komt het dikwijls voor dat wanneer
wij in de buurt van een zonnevlek-
kenmaximum leven, en dat doen wij
momenteel, de hogedrukgebieden
vooral boven Scandinavië zeer ac
tief zijn. Hieraan hadden wij ook de
hete zomer van 1947 te danken toen
er in De Bilt maar even 62 zomerse
dagen voorkwamen.
Nu moeten wij ook weer niet gaan
beweren dat het de laatste jaren he
lemaal niets is geweest met de zo
mers. Zeker, de zomer van 1954 en
die van verleden jaar waren natter
en kouder dan maar zelden voor
komt, maar de zomer van 1955 mag
dan niet bijzonder warm zijn ge
weest, wel zonnig en ook droog. Er
zijn in 1955 bijna geen vacantiegan-
gers geweest die van de meegeno
men regenjas gebruik hebben moe
ten maken.
De Meimaand, die soms ook al
met zeer warme dagen uit de slof
kan schieten, heeft ons de laatste
jaren ook in de steek gelaten. In
1947 begon de zomer reeds op 8 mei
en ook mei 1952 was vrij warm,
maar de overige meimaanden na de
laatste oorlog stelden teleur.
Er moet nog een gevaarlijke klip
omzeild worden en dat zijn de .IJs-
heiligen". Juist nu de natuur zo
vroeg is en tal van aardappelen al
boven de grond staan, aardbeien en
fruitbomen in volle bloei, kan de
schade door nachtvorst aangericht
in het begin van mei heel wat groter
zijn dan bijvoorbeeld verleden jaar
toen alles een ongeveer drie weken
later bloeide dan dit jaar.
Het parool is daarom de komende
weken nog „weest op uw hoede
voor de ijsheiligen,,, welke vooral
in het binnenland nog heel wat
schade kunnen aanrichten, vooral
nu het er allemaal zo goed voor
staat.
APRIL NA 1893
NIET MEER ZO DROOG
In een groot deel van Nederland
is april na 1893 niet meer zo droog
geweest. Vooral in Brabant, Twen-
the en in het kustgebied van Gro
ningen bleef het zeer droog, met 5
tot 8 mm. regen. In Den Helder viel
10 mm. In Groningen 11 mm. en in
De Bilt 17 mm. Normaal valt er in
april ongeveer 48 mm. regen. De
temperatuur was vrijwel gelijk aan
die van normaal en ook bijna gelijk
aan die van de warme maand maart
van dit jaar. Het was ook een zeer
zonnige maand met in De Bilt 206
uren zonneschijn tegen normaal 155
uren. Zoveel uren zon heeft verle
den jaar niet een van de zomer
maanden kunnen opbrengen.
(nadruk verboden)
Velen verkeren in tijdnood
Het middelpunt van een gezin
De reis van de Mayflower"
Hogedrukgebieden welkom
Zaterdag bevrijdingsfeest in Oud-Vossemeer
Te St. Maartensdijk startte het
damesconfectie bedrijf
Op 24 mei de eerste Hollandse nieuwe
De kampioen in klasse 2
Het is gemakkelijker een deugd te veinzen dan een ondeugd
Vanuit de Britse haven Portsmouth is een schip van 180 ton
zeilend vertrokken naar de gelijknamige haven in Massa-
chussets in de Verenigde Staten.
Het is de „Mayflower II" een getrouwe copie van de notedop,
waarmee in 1620 de Pilgrim Fathers uitzeilden vanuit het
zelfde Plymouth naar de Nieuwe Wereld.
Amerika's geschiedenis is gemaakt
door de groepen emigranten, die in
de 17e eeuw de overtocht waagden
van Europa naar de Nieuwe We
reld.
Een groot deel hunner werd ge
vormd door mensen die tengevolge
van de toen heersende religieuze on
verdraagzaamheid hun land verlie
ten om elders God te kunnen dienen
in vrijheid. Met hen gingen avontu
riers, zakenmensen en soldaten.
Toch hebben deze groepen Amerika
het stempel opgedrukt van een pro
testantse natie, met een tikje puri
tanisme, en vóór alles van een ge
meenschap van vrije mensen... al
heeft men dit ideaal, o.a. ten aan
zien van de negers, maar ook van
joden en katholieken, niet immer
hoog gehouden!
De Pilgrim Fathers ontlenen hun
reputatie vooral hieraan, dat ze de
eersten waren. Hun landing is in
werkelijkheid niet van zo grote be
tekenis geweest als die van latere
groepen, o.a. van de Quakers onder
leiding van William Penn, die de
staat Pennsylvania stichten.
Maar hun komst is door de Ame
rikanen omgeven met een waas van
romantiek, de rots waarop zij land
den (Plymouth Rock) is min of
meer een nationaal monument ge
worden en het is een eer wanneer
men (al of niet met kunst- en vlieg
werk) zijn afkomst kan voeren tot
de mensen die meekwamen op de
„Mayflower"!
DE BRUINISTEN
Dit schip met zijn schone naam
(Meibloem) vertrok eerst in sep
tember, dus met de winter in zicht,
en arriveerde 21 december 1620 na
bij Plymouth Rock.
Aan boord bevonden zich onge
veer honderd mensen, mannen,
vrouwen en kinderen. Onderweg
kwamen er nog twee „fathers" bij,
waarvan één met de toepasselijke
naam „Oceanus" werd gedoopt.
De meerderheid werd gevormd
door hen die de naam kregen van
„Pilgrim Fathers". Zij maakten deel
uit van de Engelse groep der „non
conformisten" die gekant waren te
gen de Engelse staatskerk en tegen
het régime van Koning Jacobus I.
Zij namen de wijk o.a. naar Neder
land, waar zij zich vestigden in Lei
den en in Amsterdam. Naar hun
voorganger Brown werden zij Brui-
nisten genoemd.
Zij waren niet alleen uitermate
orthodox met een puriteinse inslag,
maar zij leefden ook sterk in de ver
wachting van het einde aller dingen.
Zij wensten zich zoveel mogelijk van
de wereld los te maken. In Neder
land voelden ze zich niet thuis. De
calvinisten daar maakten zich te
druk om de „dingen der wereld".
Zo waren ze dan weer naar Enge
land teruggekeerd, om van daaruit
met een schip van de Londense Com
pagnie, op verre van voordelige voor
waarden, naar Amerika te vertrek
ken. Vele anderen voegden zich bij
hen, maar door de opstelling van
een „Compact" een soort grondwet,
zorgden de Pilgrim Fathers er wel
voor, dat de nieuwe kolonie naar hun
inzichten zou worden geregeerd.
BARRE WINTER
Enkele dagen voor Kerstmis 1620
liet de Mayflower het anker vallen
bij Plymouth Rock. Op tal van schil
derijen en gravures is het moment
vereeuwigd, waarop de Pilgrim Fa
thers voet aan wal zetten... het was
dan ook een historisch moment!
In werkelijkheid kwam er bij deze
gebeurtenis maar weinig romantiek
te pas. Het was bitter koud, de wintr
ongenadig streng. Men had wel het
minst geschikte jaargetijde voor de
tocht uitgezocht.
Voorlopig bleven de mensen dan
maar op het scheepje hokken, zo
goed en zo kwaad als het ging. In
derdaad... meer kwaad dan goed.
Want de dood hield gruwelijk huis
onder deze pioniers. Vooral de vrou
wen hadden het te kwaad. Twintig
gingen er in Engeland aan boord.
Slechts vier daarvan overleefden het
avontuur. Van de honderd mensen
die met de Mayflower in zee waren
gestoken, bleven er slechts vijftig
over
Voor een deel was dit hun eigen
schuld, of liever gevolg van hun na
latigheid. Men kan aan de indruk
niet ontkomen, dat deze Pilgrim Fa
thers weinig practische mensen wa
ren, en inderdaad te weinig om de
„dingen dezer wereld" hadden ge
dacht.
Het was van de aanvang af duide
lijk, dat zij in Amerika een land-
bouw-kolonie zouden moeten vor
men, maar ze hadden nóch zaad,
nóch gereedschappen voor de land
bouw aan boord. Het duurde twaalf
jaren vóór ze een ploeg hadden! Ook
wisten ze onvoldoende gebruik te
maken van de mogelijkheden zich te
voeden met wild en vis. Het is een
zeer barre winter geweest, die eerste
winter in het nieuwe land!
HERDENKING
Amerika heeft een jonge geschie
denis, maar is er buitengewoon trots
op en in die geschiedenis wandelen
dan ook schier legendarische figuren
rond. De legendevorming heeft ook
de Pilgrim Fathers niet onberoerd
gelaten. Men heeft hen sterk gero
mantiseerd. Brengt men het hele ge
val tot de feiten terug, dan is hun
kolonisatie-poging eigenlijk een voor
beeld van „hoe het niet moet", en
een Amerikaans commentator zei
zelfs dat het beter ware geweest,
indien niet de pelgrims op de rots,
maar de rots op de pelgrims ware te
recht gekomen... Inmiddels zijn de
meesten van zijn landgenoten dit niet
met hem eens en al is het ook aardig
gevonden, waar is het niet.
In het kader van de herdenking
van deze tocht is nu een getrouwe
copie van de Mayflower naar Ame
rika uitgevaren. Het schip vertrouwt,
evenals zijn voorganger, alléén op de
zeilen en heeft zelfs geen hulpmotor
(maar wel radio) aan boord. Men
kreeg al meteen een indruk van de
moeilijkheden die de Pilgrim Fathers
ondervonden, toen het scheepje op
nog geen vijftig mijl van Plymouth
hulpeloos bleef liggen; er was geen
wind!
Wat ook de fouten en tekortko
mingen van de Pilgrim Fathers zijn
geweest, zij hebben meegeholpen
Amerika te maken tot een land, dat
trots is op zijn voornaamste tradi
tie... die van de Vrijheid!
(Nadruk verboden)
Zaterdag en zondag, 18 en 19 mei
a.s. wapperen de vlaggen op de fraai
geschilderde loggers in Schevenin-
gen, Vlaardingen en IJmuiden, waar
ook de Katwijkse vloot ligt. Dan is
het Vlaggetjesdag. Uitgebreide fees
telijkheden zijn voor de zaterdag ge
organiseerd. Het accent valt dit jaar
op IJmuiden. Daar zal de voorzitter
van het Produktschap voor Vis en
Visprodukten de wimpel voor de
best verzorgde haring hijsen op de
IJM 72. Vooraf trekt een grote op
tocht door de plaats. Hiervan maken
ook verschillende folkloristische
groepen deel uit. De stoet marcheert
naar de vlaggende vloot. Na het
wimpel-hijsen zullen genoemde groe
pen met volksdansen, muziek, zang
en vendelzwaaien opvoerenLand
groet zee, een folkloristische verto
ning. 's Avonds komt Koning Haring
met „zijn jonge vrouw". Op het Sta
tionsplein wordt de bruiloft van Ko
ning Haring gevierd. Een groots fes
tijn. Tenslotte zal het „echtpaar",
omgeven door fakkeldragers uitge
leide worden gedaan naar de Kop
van de haven. Koning Haring en ge
volg trekken naar zee, terwijl de dag
wordt besloten met een taptoe bij
de vlaggende schepen in het licht der
schijnwerpers.
In Scheveningen wordt een grote
vlootrevue voor de kust gehouden.
Vlaggetjesdag te Scheveningen
krijgt dit jaar een bijzonder tintje
door de landing van Neptunus.
Via de Boulevard gaat Neptunus in
optocht (waaraan vele verenigingen
