WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLQJD Een ander etiket. E VRIJDAG VERSCHIJNT IEDER I I I I WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT B.B. oefeningen te Poortvliet en Sint-Annaland Als wij vergaderen Voor Marcinelle. Bestuur en leiders De redactie legt U deze week voort STEMMEN VAN LEZERS 13c Jaargang no. 1 23 november 1956 Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer Redactie Ring 66, St. Annaland - Telefoon 47 Administratie Oudelandsestr. 9, Tholen - Tel. 57 - Giro 124407 Abonnementen 1.35 per kwartaal franko p.p. 1.60 inkassokosten Prijs per nummer 15 cent Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum 2.00 Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05 Advertentie» worden tot uiterlijk donderdagmiddag 1 uur in Tholen aangenomen of moeten daar binnen zijn In een onlangs verschenen boek bij de Christelijke Nationale Bibliotheek getiteld „De Industrialisatie en ons Volk" en dat door drie schrijvers van naam is samenge steld en door prof. Zijlstra wordt ingeleid, bespreekt prof. dr. R. van Dijk het probleem „Industrialisatie en gezin," uitvoerig. De schrijver komt tot de conclusie, dat de hui dige vorm van industrialisatie geen afwij zende houding van ouders behoeft op te wekken. Integendeel, wij kunnen niet zonder een groeiende industrie en de ongunstige aspecten daarvan, die vroeger zonder twijfel aanwezig waren, worden van steeds minder betekenis. Wel acht prof. Van Dijk het gewenst, dat de leerplicht algemeen zal kunnen worden verlengd tot het 16e jaar. Dan zijn de kinderen reeds ontwikkeld tot jongelui en hebben zij reeds 'n meer posi tieve instelling tegenover de levensproble men gekregen. Daardoor zullen zij minder gevoelig worden voor en minder toegeven aan eventueel minder gunstige omstandig heden. Prov. Van Dijk brengt daarbij in her innering, dat in de vorige eeuw bij de eerste opkomst van de industrie niet de minste aandacht werd besteed aan de invloed van de industriële arbeid op het gezinsleven. Ongeschoolde arbeiders werden zowel uit de volkswijken van de stad als van het platteland (ook toen) aangetrokken, maar zonder dat men besef had van de sociale problemen, die daardoor ontstonden. Wan neer men de trieste woonwijken uit de ste den bekijkt, zien we die daar staan als stomme getuigen van een volstrekt onvol doende zorg voor het welzijn van de bevol king. Dat is tegenwoordig wel heel anders. Verreweg het grootste deel van de werk krachten van industrieën woont ter plaatse of kan dagelijks op en neer reizen. De gemeentebesturen en andere instanties stellen hoge eisen aan de verzorging van de arbeids- ruimte, terwijl de kerken, verenigingen, e.d. volkomen doordrongen zijn van de draag wijdte der maatschappelijke vraagstukken. En er is nog wat, dat de toestand aanmer kelijk verbeterde. De schaarste aan perso neel van de laatste jaren heeft ook belang rijk bijgedragen, dat meer aandacht wordt i besteed aan deze kant van het ondernemer- zijn. En daarom is het niet meer zoals vroeger, toen vooral de grootbedrijven dikwijls in een slechte reuk stonden, wat de sfeer en de toon onder het personeel betreft, omdat de directie al sinds lang hebben ontdekt, dat het niet alleen hun plicht, maar ook hun voordeel is om te zorgen, dat de sfeer in het bedrijf goed is. En dat is vooral nu van groot belang, waar het onvermijdelijk is, dat steeds meer jongelui, als ze van school komen, hetzij van de lagere school, hetzij na het volgen van voortgezet vakonderwijs een werk kring vinden in een industrieel bedrijf. Jongelui, die een technische opleiding hebben gevolgd, hebben zich zulk werk als doel gesteld en dan is het dus volkomen normaal, dat zij in de praktijk gaan toepassen, wat zij op school hebben geleerd. Maar veel talrijker zijn echter de jongens en meisjes, die zonder een persoonlijke voorkeur werk gaan zoeken, omdat zij nu eenmaal toch iets moeten doen. In vroeger jaren zochten zulke jongens ,ieen baas" en de meisjes „een betrekking". De behoefte van meisjes aan een duidelijke beroepstaak, is veel geringer dan bij jongens omdat meisjes zich in de toekomst natuurlijk in de eerste plaats zien als moeder van een gezin. De jongens daarentegen moeten een behoorlijk beroep hebben. Vooral door de specialisatie van de moderne industrie kun nen massa's jongelui werk krijgen, waarvoor vrijwel geen enkele beroepsbekwaamheid nodig is. Dat vele ouders er tegen op zien, dat hun kinderen zulk weinig persoonlijk werk verrichten, is begrijpelijk. Toch moet men de bezwaren hiervan niet overschatten. En dat wel omdat er een heel ander etiket op geplakt is dan vroeger. Het eerder aangehaalde boek behandelt verschillende vraagstukken met betrekking tot de industrialisatie, grondig en zonder vooringenomenheid. En daarom ruimt het bij het lezen hiervan heel wat misverstanden betreffende het industrialisatieproces uit de weg. Omdat ook de situatie zo heel anders is dan vroeger. Wat trouwens en tenslotte iedereen voor zijn ogen kan zien. Er is nog altijd een deel van de mensen, dat glimlacht om de B.B., dat de schouders ophaalt bij het zien van haar oefeningen. Ze mompelen dan meestal over „zoiets als de luchtbeschermingsdienst in '40 en ieder weet wat daarvan terecht is gekomen." Gelukkig daarom, dat een ander deel, dat steeds groter wordt er anders over denkt. Dat er zich over verwondert, dat er respect voor heeft, wanneer er ouderen en jongeren in een gemeente zijn, die hun vrije tijd vrijwillig voor zo'n instelling beschikbaar stellen, die vrijwillig een brandweerkorps vormen, wat hun vele vrije uren voor oefening doet opofferen, die vrijwillig bij de E.H.B.O. afdeling gaan, bij de blokploeg of het mobiel geneeskundig team en dat alleen meer met het doel de naaste te helpen. Welnee, we plaatsen die mensen niet in een „heilig huisje", we zeggen het niet, opdat ze op een ander zouden neerkijken. Het wordt hier slechts op gemerkt om hen toch de waardering te geven, die ze toekomen. Zoals een collectant ook niet voor zijn plezier rondgaat, maar uitsluitend het doel op het oog heeft. BESPREKING EVEN NUTTIG Wanneer er een BB oefening wordt ge houden, lijkt het ons toe, dat de bespre king daarna even nuttig genoemd kan wor den, als de oefening zelf. De bespreking dient, om de immers altijd toch weer ge maakte foutjes te corrigeren en daaruit le ring te trekken voor een volgende keer. Wat ook telkens blijkt bij een BB oefening is dat vrijwel alles gesmeerd loopt. MITS DE VERBINDING maar goed functioneerd Niet direct een insider zijnde, lijkt het ons toch wel meermalen toe, dat die dienst soms te ingewikkeld wordt gemaakt. Aan de ene kant nodig om elke fout te vermijden voor zover het hét bericht zelf betreft, aan de andere kant wordt er echter ook tijd door verloren. Eenvoudigheid en snelheid zal op de voorgrond moeten staan om ver warring te voorkomen én om de .hulptroe pen" zo spoedig mogelijk naar de bewuste plaats te dirigeren. Het blijft natuurlijk jammer dat de BB- kring op ons eiland nog niet rond is. Vooral in Sint Maartensdijk loopt dat niet te best. Er is daar nog onvoldoende animo. Wan neer dat wel het geval was, zou men in de toekomst zo langzamerhand waarschijnlijk wel kunnen overgaan tot gecombineerde oe feningen in die zin, dat er op 2 of 3 plaat sen in ons eiland gelijktijdig rampen wor den verondersteld, wat inzonderheid voor de plaatselijke en centrale verbindingsdiensten en voor de mobiele korpsen van groot nut kan zijn. Wellicht komt het nog zover. VOLHARDING Onder de naam .Volharding" werd vrij dag 16 november in Poortvliet een BB-oe- fening gehouden, waarbij alleen de plaatse lijke blokploeg was ingeschakeld. Veronder steld was dat in de buurt van de o.l.school bommen waren gevallen. Dat gebeurde om streeks tien voor acht. Door deze explosie gealarmeerd was de blokploeg om 8 uur in de centrale post gereed om uit te rukken. Er was, zoals na onderzoek bleek, een blind ganger terecht gekomen in het plantsoen voor de kerk. Door enkele brandbommen en een brisantbom was evenwel aan de school belangrijke schade aangericht. In de school was één persoon op de bovenverdie ping en 2 beneden, terwijl de toegang naar boven was versperd. Vanaf de buitenkant moest dan ook getracht worden bij de ge wonde boven te komen. Verder moest de ontstane brand worden geblust. Vanzelfsprekend werd het Hoofd Zelf bescherming via het blokhoofd op de hoogte van de situatie gebracht, die op zijn beurt het KHBB verwittigde. Het was voor dit maal maar een korte oefening, die om even over half negen was afgelopen en waarbij geen mobiele hulptroepen nodig waren. Na afloop werden de volgende punten besproken Reageeren op de opdracht, uitgeven van orders aan ploegleden. Oprukken naar de calamiteit. Berichtgeving. Verkennen van de ramp. Opsporen van brandhaarden en blus water en snelle blusactie. Juiste methode bestrijding brandbom men Directe hulp aan gewonden. Vragen van informaties aan gewonden. Juiste inzet van blokploeg door blok hoofd. Juiste wijze van gewondenafvoer. Nauwkeurig doorzoeken van getroffen pand. MOBILOFOON WERKTE NIET In Sint Annaland was er dinsdag 20 no vember een grootscheepse oefening waaraan door 88 personen werd deelgenomen, nl. 20 van de blokploeg Sint Annaland, 15 van de mobiele reddingsploeg aldaar en 15 van de brandweer, 15 man ook van de brandweer Oud Vossemeer, het Mobiel Geneeskundig team met 7 man, de politie en D.S.V. en verbindingsdienst Sint Annaland plus de verbindingsdienst Tholen. De plaatselijke verbindingspost bevond zich in het gemeen tehuis, de verzamelpost gewonden was het wijkgebouw en de plaats van de ramp de Nieuwstraat. Daar was nl. het pand van G. Moerland ingestort en brand in de schuur van Chr. Heijboer. Kwart voor zeven loeide de sirene onheil spellend met lange stoten waarmee lucht alarm werd aangegeven. Om 7 uur vielen er bommen en weer ging de sirene, nu bedoeld met korte stoten, wat in feite niet zoveel verschil uitmaakte. De ploegen renden naar hun posten. Het Kringhoofd in Tholen kreeg bericht van het Hoofd Zelfbescherming dhr. Jagt en verkenners troken naar de plaats des onheils. Zij melden om tien minuten over zeven de toestand, zoals hierboven ge schetst. Het gevolg was dat vijf minuten later de blokploeg zich naar het pand Heij boer begaf en met de werkzaamheden begon Politiehulp werd aangevraagd evenals brandweer, mobiele reddingsploeg en mobiel geneeskundig team. Vanzelf werd van dit alles de KHBB op de hoogte gesteld of liever, de mobiele teams werden bij hem aangevraagd. De waterleiding was uitge vallen, maar telefoon, mobilofoon en elek trisch ligt bleef beschikbaar. De blokploeg redde de gewonden uit de schuur van Heijboer en bluste de brand. De mobiele reddingsploeg haalde de gewon den uit het pand van Moerland en bracht ze naar het wijkgebouw om later nog samen te werken met het mobiel geneeskundig team Het was bij half tien dat in café Van Dijke de verschillende handelingen door HZB Jagt werden besproken. Daarbij bleek dat de berichtendienst niet helemaal goed was verlopen, wat vooral te wijten was aan het feit, dat de mobilofoon in het veilings gebouw niet goed werkte. Dat was vorig maal ook reeds het geval. Ze werd toen geheel nagezien, maar niets gevonden. Toch zal er wel iets aan haperen. Waar niet direct van de telefoon werd gebruik gemaakt wat bij deze oefening, naar werd aangeno men, wel mogelijk was, ontstond vertraging bij oproepen brandweer Oud Vossemeer en van het mobiel geneeskundig team. Zo kreeg de brandweer Oud Vossemeer eerst om 7.38 inplaats Van om 7.15 uur het ver zoek om hulp te verlenen, waarbij dit korps het presteerde om reeds om 8 uur water te geven in Sint Annaland. Het bericht voor het mobielgeneeskundig team kwam om 7.38 door inplaats van om 7.15 uur, waarna de commandant hiervan dokter Kugel in Poort vliet tweemaal 7 minuten nodig had voor het telefoneren naar Scherpenisse en Sint Maartensdijk, waar zich de andere leden van dit team bevinden. Tien minuten over 8 stond de gehele ploeg in Sint Maartensdijk voor vertrek naar Sint Annaland klaar. Ook uit deze oefening is dus weer geble ken, van hoeveel belang een goede en snelle berichtendienst is. Nu kan men nooit ver wachten, dat een mobiel geneeskundig team hoe mobiel ook, in enkele minuten ter plaatse kan zijn, omdat de leden hiervan over de verschillende gemeenten althans over enkele zijn verdeeld. Wachten duurt altijd lang, maar in de hopenlijk nimmer te ondervinden praktijk zal het toch wel zo zijn, dat de plaatselijke EHBO werk genoeg zal hebben tot het mobiel team er is. Er werden nog enkele foutjes uitgehaald, maar zoals de heer Van Voornveld -die voor ditmaal meer de berichtendienst had ge controleerd vaststelde, mag deze oefening toch als geslaagd worden beschouwd, waar het geheel was samengesteld door het HZB met enkele plaatselijke afdelingscommandan ten. EEN MOOIE PRESTATIE Het was de laatste oefening in dit jaar. Wel zal er nog een bindingsavond worden georganiseerd. Tot slot sprak burgemeester J. v. d. Bos enkele waarderende woorden tot de BBers en hoopte allen op de bindingsavond terug te zien. In vele verenigingen kent men tweeërlei leiding: organisatorisch en technisch. muziekvereniging een bestuur én een directeur, een turn- of sport- vereniging een bestuur én een trainer. In de practijk ligt het zwaartepunt vaak juist bij de technische leider. De dirigent mag de voorzitter gerust op de vingers tikken wanneer hij er tegenaan zingt. Vaak is het de technische leider, die de vereniging groot en sterk heeft gemaakt. En toch kunnen deze beide soorten autoriteit licht botsen. De voorbeelden liggen voor 't grijpen! De technische leider kan zich verbeelden, dat hij de Baas van de vereniging is en ieder naar zijn pijpen moet dansen. Het bestuur, tuk op z'n autoriteit, kan de technische leider op z'n eigen terrein allerlei moeilijkheden in de weg leggen, die hem z'n taak verzwaren en tenslotte onmogelijk maken. En wanneer zulks leidt tot een conflict, dan hebben beide partijen hun medestanders. Dan kan er licht scheuring ontstaan, dan kan de vereniging er kapot aan gaan... op z'n minst kan het jaren duren voor men weer gezonde verhoudingen heeft. De gevolgen gaan vaak nog veel verder, vooral in kleinere gemeenschappen, waar een ruzie in de zangvereniging het hele dorp in twee partijen kan verdelen In vele gevallen echter zijn de rechten en verplichtingen van de leider, die uiteindelijk in dienst der vereniging staat en dus gehor moet geven aan de leiding van het bestuur, onvoldoende vastgelegd. Velen van deze mensen, die soms lange jaren aan een vereniging verbonden zijn, hebben geen schriftelijke aanstelling, geen contract. Komen er nieuwe bezems die schoon vegen, rijst er een conflict, dan is hun rechtspositie uitermate wankel. Daarom dient de rechtsverhouding tussen bestuur en technische leiding duidelijk zwart op wit te worden geregeld. Bij verschil van mening moet men zich daarop kunnen beroepen. En tevens (dit terzijde): zou men dan voor een soort pensioen moeten zorgen (bv. door een lijfrente-verzekering te sluiten) opdat het niet kan voorkomen dat bv. een dirigent, die tientallen jaren een vereniging heeft opgeleid en grootgemaakt, na een ruzie met het bestuur zonder een cent op straat staat. Scheiding der bevoegdheden, duidelijk vastleggen van bevoegd heden en verplichtingen, is allereerste eis om veel narigheid te voorkomen. SCRIBA (Nadruk verboden) Industrie kreeg een ander cachet De BBers oefenden Nieuwe bedrijven in de Weihoek Industrie brengt nieuw leven in een streek Waar vroegere eilandbewoners nu arbeiden Stemmen van lezers Drenth vindt het geluk Hulp aan Hongarije (Het gemakkelijkste en eenvoudigste is dikwerf het moeilijkste te vinden.) Buiten verantwoordelijkheid van de redactie) M. de R. Naar aanleiding van het raadsverslag van Oud Vossemeer, gehouden op maandag 5 november de volgende opmerking. Bij de rondvraag zou ik gezegd hebben, dat de gemeentewerkman zaterdag 2 novem ber niet op zijn post was, nl. in de Veer- straat. Dat is volkomen onjuist. Ik heb gezegd dat de straat er schandalig bij ligt en dat er niets aan gedaan wordt. Ik heb ook gezegd dat ik een werkman die werkzaam is bij de bieten gevraagd-heb om die gemeentewerkman te helpen, nl. aan de afwatering van de straat en het bietenter rein om de riolering op te graven en dat is gebeurd, dus vanzelf was de gemeentewerk man ook op zijn post. Door dit al ben ik in een ernstig conflict gekomen met deze werk man. Van zijn kant had hij gelijk. M.d.R. Wilt u er daarom in uw blad op terugko men. Onder vriendelijke dank hoogachtend, J. van de Klooster Oud Vossemeer naschrift correspondent O. Vossemeer Het was prettig dat de heer van de Kloos ter mij eerst heeft gevraagd op het stuk terug te komen alvorens direct een inge zonden stuk te sturen. Nu is het zo, dat van een 3 uur durende vergadering niemand meer precies weet wat er gezegd is. Alleen de gemaakte aantekeningen van het gespro kene zijn blijvend. Daarom kon ik niet op zijn verzoek ingaan om bedoelde kwestie te herroepen. Aan de andere kant kan de heer van de Klooster zelf het beste weten, wat hij heeft gezegd en wil ik niet beweren onfeilbaar te zijn. Zo is het mogelijk dat ik noteerde dat de werkman de laatste dagen niet op het Veer werkte, terwijl hij had gezegd of bedoelde te zeggen, dat de werkman wél op het Veer werkte, maar niet aan de straat- schoonmaak. Het is me bekend dat hij ook sprak van hulp bij het ophalen van huisvuil gedurende twee dagen waardoor dan moge lijk verwarring is ontstaan. Hoe het ook zij, we mogen aannemen dat v. d. Klooster geen blaam op de gemeentewerkman heeft willen werpen. Maar ik weet er totaal niets vanaf, dat hij ook gezegd zou hebben: „Dat ik een werkman, die werkzaam was bij de bieten heb gevraagd om de gemeentewerkman te helpen..." enz. De officiële notulen brengen in de volgende raadsvergadering misschien licht in deze duistere zaak. Rotterdam 19 november 1956 M. de R. Onder het plaatselijk nieuws van Stave- nisse las ik in de Eendrachtbode van 16 nov. jl. dat Stavenisse woonruimte beschik baar wil stellen voor een Hongaars gezin en dat de inrichting wat betreft ledikanten bedden enz. verzorgd kan worden met de nog aanwezige rampgoederen. En juist deze laatste zin of regel zit mij een beetje dwars en wel om het volgende Als oud-inwoner van Stavenisse ben ik wat betreft familie van nabij betrokken geweest bij de ramp van 1 febr. 1953. Na veel wederwaardigheden hielden wij uiteindelijk één gezin over die als evacué bij ons in Rotterdam bleven. Gedurende de tijd dat deze mensen als evacué's bij mij in woonden hebben wij verschillende reizen ondernomen naar Stavenisse, omdat zij hoorden dat er op Stavenisse goederen uit gedeeld waren. Op Stavenisse kregen wij echter regelmatig deze antwoorden „er is niets meer" of „jullie wonen hier niet". Deze mensen waren echter op deze tijdstip pen nog steeds inwoners van Stavenisse. Dat zij zich later in Rotterdam gevestigd hebben doet aan dit feit niets af. Ze kregen alleen maar, wat in Rotterdam is gegeven om de eerste nood te lenigen een Rode Kruis pakket en hun schade-uitkering. Van alle uitdelingen op Stavenisse, zoals ledikanten, bedden, beddegoed, kleding, schoenen, gaststellen, keukengerief, enz. enz. hebben deze mensen niets, maar dan ook niets ontvangen. Het verwonder mij dus nu, dat terwijl er toen blijkbaar onvoldoende artikelen waren voor alle rampslachtoffers (waartoe ook dit gezin behoorde) er thans nog overschot rampgoederen zijn uit 1953 Nu gun ik het de Hongaren van harte, omdat wij van nabij gezien hebben, wat het zeggen wil rampslachtoffer te zijn. Maar het gaat mij om de willekeur. Waarom toen niet voor de mensen, waar het toch uitein delijk voor gegeven was. Met dank voor de plaatsing. B. van Oudenaarde Ponshandstraat 128 b Rotterdam naschrift redactie. Mijnheer van Oudenaarde. Het is niet zo, dat we over bovenstaande een definitief oordeel kunnen uitspreken, omdat men dan eest alle kanten van het geval moet horen en bekijken, maar het lijkt me toch toe, dat men: ten eerste in Stavenis se niet in strijd met de voorschriften van die tijd heeft gehandeld, waar immers de ramp goederen werden uitgereikt aan nog aan wezige inwoners of later terugkerenden, die zich daartoe aanmelden. Hoewel er voldoende goederen waren, ging het het niet aan om maar lukraak uit te delen en men kon immers niet weten, wat in Rotterdam aan bedoeld gezin was uitge reikt. Ten tweede zegt het helemaal niets, dat er thans nog goederen in Stavenisse zijn van 1953, waar er immers toen ledikanten, bedden enz. enz. zijn uitgereikt aan hulp diensten, welke maar tijdelijk in Stavenisse waren en die de spullen later weer inlever den. Dat er dus nu weer artikelen beschik baar zijn houdt niet persé in, dat ze op het moment, dat bedoeld gezin er naar heeft gevraagd, ook beschikbaar waren. Dit laatste dus als conclusie en de eerste opmerking als veronderstelling. Een inwoner uit Sint Filipsland is het er niet mee eens, dat de collecte voor Honga rije door kinderen is opgehaald. Om zijn ingezonden schrijven te plaatsen, zal hij echter eerst volledig naam en adres moe ten opgeven. Niet ondertekende stukken worden door ons niet opgenomen, om te voorkomen, dat onverantwoorde dingen in het openbaar worden uitgespeeld. Dat is bij uw schrijven zeker niet zo, waarom er dan ook wel geen bezwaar zal zijn uw naam en adres op te geven. SHAWLS HANDSCHOENEN ZELFBINDERS VESTEN PULLOVERS KAMERJASSEN Kortemeestraat 1 Bergen op Zoom Destijds werd via het Rode Kruis de mogelijkheid opengesteld bij de plaatselijke bestuurders een bijdrage te deponeren voor Hulp aan de nagelaten betrekkingen van de slachtoffers bij de Belgische mijnramp te Marcinelle. Daarvan kan thans ook ver antwoording worden gedaan. Ontvangen werd in: Sint-Maartensdijk 10, Oud-Vossemeer 48,15 Sint-Annaland 38,— Stavenisse 79, Scherpenisse 30, Tholen 6, Totaal 211,15 Dit bedrag wordt gestort in het fonds dat is gevormd om te zorgen voor opleiding van kinderen der omgekomen mijnwerkers. De gevers worden namens de Rode Kruis afdeling dank gezegd.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1956 | | pagina 1