WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLQJD
Een ander etiket.
E VRIJDAG
VERSCHIJNT IEDER
I I
I I
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
B.B. oefeningen te Poortvliet
en Sint-Annaland
Als wij vergaderen
Voor Marcinelle.
Bestuur en leiders
De redactie legt U deze week voort
STEMMEN VAN LEZERS
13c Jaargang no. 1
23 november 1956
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Ring 66, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestr. 9, Tholen - Tel. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.35 per kwartaal
franko p.p. 1.60 inkassokosten
Prijs per nummer 15 cent
Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum 2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05
Advertentie» worden tot uiterlijk donderdagmiddag 1 uur in Tholen aangenomen
of moeten daar binnen zijn
In een onlangs verschenen boek bij de
Christelijke Nationale Bibliotheek getiteld
„De Industrialisatie en ons Volk" en dat
door drie schrijvers van naam is samenge
steld en door prof. Zijlstra wordt ingeleid,
bespreekt prof. dr. R. van Dijk het probleem
„Industrialisatie en gezin," uitvoerig. De
schrijver komt tot de conclusie, dat de hui
dige vorm van industrialisatie geen afwij
zende houding van ouders behoeft op te
wekken. Integendeel, wij kunnen niet zonder
een groeiende industrie en de ongunstige
aspecten daarvan, die vroeger zonder twijfel
aanwezig waren, worden van steeds minder
betekenis. Wel acht prof. Van Dijk het
gewenst, dat de leerplicht algemeen zal
kunnen worden verlengd tot het 16e jaar.
Dan zijn de kinderen reeds ontwikkeld tot
jongelui en hebben zij reeds 'n meer posi
tieve instelling tegenover de levensproble
men gekregen. Daardoor zullen zij minder
gevoelig worden voor en minder toegeven
aan eventueel minder gunstige omstandig
heden.
Prov. Van Dijk brengt daarbij in her
innering, dat in de vorige eeuw bij de eerste
opkomst van de industrie niet de minste
aandacht werd besteed aan de invloed van
de industriële arbeid op het gezinsleven.
Ongeschoolde arbeiders werden zowel uit
de volkswijken van de stad als van het
platteland (ook toen) aangetrokken, maar
zonder dat men besef had van de sociale
problemen, die daardoor ontstonden. Wan
neer men de trieste woonwijken uit de ste
den bekijkt, zien we die daar staan als
stomme getuigen van een volstrekt onvol
doende zorg voor het welzijn van de bevol
king.
Dat is tegenwoordig wel heel anders.
Verreweg het grootste deel van de werk
krachten van industrieën woont ter plaatse
of kan dagelijks op en neer reizen. De
gemeentebesturen en andere instanties stellen
hoge eisen aan de verzorging van de arbeids-
ruimte, terwijl de kerken, verenigingen, e.d.
volkomen doordrongen zijn van de draag
wijdte der maatschappelijke vraagstukken.
En er is nog wat, dat de toestand aanmer
kelijk verbeterde. De schaarste aan perso
neel van de laatste jaren heeft ook belang
rijk bijgedragen, dat meer aandacht wordt
i besteed aan deze kant van het ondernemer-
zijn.
En daarom is het niet meer zoals vroeger,
toen vooral de grootbedrijven dikwijls in
een slechte reuk stonden, wat de sfeer en
de toon onder het personeel betreft, omdat
de directie al sinds lang hebben ontdekt, dat
het niet alleen hun plicht, maar ook hun
voordeel is om te zorgen, dat de sfeer in
het bedrijf goed is.
En dat is vooral nu van groot belang,
waar het onvermijdelijk is, dat steeds meer
jongelui, als ze van school komen, hetzij
van de lagere school, hetzij na het volgen
van voortgezet vakonderwijs een werk
kring vinden in een industrieel bedrijf.
Jongelui, die een technische opleiding hebben
gevolgd, hebben zich zulk werk als doel
gesteld en dan is het dus volkomen normaal,
dat zij in de praktijk gaan toepassen, wat
zij op school hebben geleerd. Maar veel
talrijker zijn echter de jongens en meisjes,
die zonder een persoonlijke voorkeur werk
gaan zoeken, omdat zij nu eenmaal toch
iets moeten doen.
In vroeger jaren zochten zulke jongens
,ieen baas" en de meisjes „een betrekking".
De behoefte van meisjes aan een duidelijke
beroepstaak, is veel geringer dan bij jongens
omdat meisjes zich in de toekomst natuurlijk
in de eerste plaats zien als moeder van een
gezin. De jongens daarentegen moeten een
behoorlijk beroep hebben. Vooral door de
specialisatie van de moderne industrie kun
nen massa's jongelui werk krijgen, waarvoor
vrijwel geen enkele beroepsbekwaamheid
nodig is. Dat vele ouders er tegen op zien,
dat hun kinderen zulk weinig persoonlijk
werk verrichten, is begrijpelijk. Toch moet
men de bezwaren hiervan niet overschatten.
En dat wel omdat er een heel ander etiket
op geplakt is dan vroeger.
Het eerder aangehaalde boek behandelt
verschillende vraagstukken met betrekking
tot de industrialisatie, grondig en zonder
vooringenomenheid. En daarom ruimt het
bij het lezen hiervan heel wat misverstanden
betreffende het industrialisatieproces uit de
weg. Omdat ook de situatie zo heel anders
is dan vroeger. Wat trouwens en tenslotte
iedereen voor zijn ogen kan zien.
Er is nog altijd een deel van de mensen, dat glimlacht om de B.B.,
dat de schouders ophaalt bij het zien van haar oefeningen. Ze
mompelen dan meestal over „zoiets als de luchtbeschermingsdienst
in '40 en ieder weet wat daarvan terecht is gekomen."
Gelukkig daarom, dat een ander deel, dat steeds groter wordt er
anders over denkt. Dat er zich over verwondert, dat er respect
voor heeft, wanneer er ouderen en jongeren in een gemeente zijn,
die hun vrije tijd vrijwillig voor zo'n instelling beschikbaar stellen,
die vrijwillig een brandweerkorps vormen, wat hun vele vrije uren
voor oefening doet opofferen, die vrijwillig bij de E.H.B.O. afdeling
gaan, bij de blokploeg of het mobiel geneeskundig team en dat
alleen meer met het doel de naaste te helpen. Welnee, we plaatsen
die mensen niet in een „heilig huisje", we zeggen het niet, opdat
ze op een ander zouden neerkijken. Het wordt hier slechts op
gemerkt om hen toch de waardering te geven, die ze toekomen.
Zoals een collectant ook niet voor zijn plezier rondgaat, maar
uitsluitend het doel op het oog heeft.
BESPREKING EVEN NUTTIG
Wanneer er een BB oefening wordt ge
houden, lijkt het ons toe, dat de bespre
king daarna even nuttig genoemd kan wor
den, als de oefening zelf. De bespreking
dient, om de immers altijd toch weer ge
maakte foutjes te corrigeren en daaruit le
ring te trekken voor een volgende keer.
Wat ook telkens blijkt bij een BB oefening
is dat vrijwel alles gesmeerd loopt. MITS
DE VERBINDING maar goed functioneerd
Niet direct een insider zijnde, lijkt het ons
toch wel meermalen toe, dat die dienst
soms te ingewikkeld wordt gemaakt. Aan
de ene kant nodig om elke fout te vermijden
voor zover het hét bericht zelf betreft, aan
de andere kant wordt er echter ook tijd
door verloren. Eenvoudigheid en snelheid
zal op de voorgrond moeten staan om ver
warring te voorkomen én om de .hulptroe
pen" zo spoedig mogelijk naar de bewuste
plaats te dirigeren.
Het blijft natuurlijk jammer dat de BB-
kring op ons eiland nog niet rond is. Vooral
in Sint Maartensdijk loopt dat niet te best.
Er is daar nog onvoldoende animo. Wan
neer dat wel het geval was, zou men in de
toekomst zo langzamerhand waarschijnlijk
wel kunnen overgaan tot gecombineerde oe
feningen in die zin, dat er op 2 of 3 plaat
sen in ons eiland gelijktijdig rampen wor
den verondersteld, wat inzonderheid voor de
plaatselijke en centrale verbindingsdiensten
en voor de mobiele korpsen van groot nut
kan zijn. Wellicht komt het nog zover.
VOLHARDING
Onder de naam .Volharding" werd vrij
dag 16 november in Poortvliet een BB-oe-
fening gehouden, waarbij alleen de plaatse
lijke blokploeg was ingeschakeld. Veronder
steld was dat in de buurt van de o.l.school
bommen waren gevallen. Dat gebeurde om
streeks tien voor acht. Door deze explosie
gealarmeerd was de blokploeg om 8 uur in
de centrale post gereed om uit te rukken. Er
was, zoals na onderzoek bleek, een blind
ganger terecht gekomen in het plantsoen
voor de kerk. Door enkele brandbommen
en een brisantbom was evenwel aan de
school belangrijke schade aangericht. In de
school was één persoon op de bovenverdie
ping en 2 beneden, terwijl de toegang naar
boven was versperd. Vanaf de buitenkant
moest dan ook getracht worden bij de ge
wonde boven te komen. Verder moest de
ontstane brand worden geblust.
Vanzelfsprekend werd het Hoofd Zelf
bescherming via het blokhoofd op de hoogte
van de situatie gebracht, die op zijn beurt
het KHBB verwittigde. Het was voor dit
maal maar een korte oefening, die om even
over half negen was afgelopen en waarbij
geen mobiele hulptroepen nodig waren.
Na afloop werden de volgende punten
besproken
Reageeren op de opdracht, uitgeven
van orders aan ploegleden.
Oprukken naar de calamiteit.
Berichtgeving.
Verkennen van de ramp.
Opsporen van brandhaarden en blus
water en snelle blusactie.
Juiste methode bestrijding brandbom
men
Directe hulp aan gewonden.
Vragen van informaties aan gewonden.
Juiste inzet van blokploeg door blok
hoofd.
Juiste wijze van gewondenafvoer.
Nauwkeurig doorzoeken van getroffen
pand.
MOBILOFOON WERKTE NIET
In Sint Annaland was er dinsdag 20 no
vember een grootscheepse oefening waaraan
door 88 personen werd deelgenomen, nl. 20
van de blokploeg Sint Annaland, 15 van de
mobiele reddingsploeg aldaar en 15 van de
brandweer, 15 man ook van de brandweer
Oud Vossemeer, het Mobiel Geneeskundig
team met 7 man, de politie en D.S.V. en
verbindingsdienst Sint Annaland plus de
verbindingsdienst Tholen. De plaatselijke
verbindingspost bevond zich in het gemeen
tehuis, de verzamelpost gewonden was het
wijkgebouw en de plaats van de ramp de
Nieuwstraat. Daar was nl. het pand van
G. Moerland ingestort en brand in de schuur
van Chr. Heijboer.
Kwart voor zeven loeide de sirene onheil
spellend met lange stoten waarmee lucht
alarm werd aangegeven. Om 7 uur vielen er
bommen en weer ging de sirene, nu bedoeld
met korte stoten, wat in feite niet zoveel
verschil uitmaakte. De ploegen renden naar
hun posten. Het Kringhoofd in Tholen kreeg
bericht van het Hoofd Zelfbescherming dhr.
Jagt en verkenners troken naar de plaats
des onheils. Zij melden om tien minuten
over zeven de toestand, zoals hierboven ge
schetst. Het gevolg was dat vijf minuten
later de blokploeg zich naar het pand Heij
boer begaf en met de werkzaamheden begon
Politiehulp werd aangevraagd evenals
brandweer, mobiele reddingsploeg en mobiel
geneeskundig team. Vanzelf werd van dit
alles de KHBB op de hoogte gesteld of
liever, de mobiele teams werden bij hem
aangevraagd. De waterleiding was uitge
vallen, maar telefoon, mobilofoon en elek
trisch ligt bleef beschikbaar.
De blokploeg redde de gewonden uit
de schuur van Heijboer en bluste de brand.
De mobiele reddingsploeg haalde de gewon
den uit het pand van Moerland en bracht ze
naar het wijkgebouw om later nog samen
te werken met het mobiel geneeskundig team
Het was bij half tien dat in café Van
Dijke de verschillende handelingen door
HZB Jagt werden besproken. Daarbij bleek
dat de berichtendienst niet helemaal goed
was verlopen, wat vooral te wijten was aan
het feit, dat de mobilofoon in het veilings
gebouw niet goed werkte. Dat was vorig
maal ook reeds het geval. Ze werd toen
geheel nagezien, maar niets gevonden. Toch
zal er wel iets aan haperen. Waar niet
direct van de telefoon werd gebruik gemaakt
wat bij deze oefening, naar werd aangeno
men, wel mogelijk was, ontstond vertraging
bij oproepen brandweer Oud Vossemeer
en van het mobiel geneeskundig team. Zo
kreeg de brandweer Oud Vossemeer eerst
om 7.38 inplaats Van om 7.15 uur het ver
zoek om hulp te verlenen, waarbij dit korps
het presteerde om reeds om 8 uur water te
geven in Sint Annaland. Het bericht voor
het mobielgeneeskundig team kwam om 7.38
door inplaats van om 7.15 uur, waarna de
commandant hiervan dokter Kugel in Poort
vliet tweemaal 7 minuten nodig had voor
het telefoneren naar Scherpenisse en Sint
Maartensdijk, waar zich de andere leden van
dit team bevinden. Tien minuten over 8
stond de gehele ploeg in Sint Maartensdijk
voor vertrek naar Sint Annaland klaar.
Ook uit deze oefening is dus weer geble
ken, van hoeveel belang een goede en snelle
berichtendienst is. Nu kan men nooit ver
wachten, dat een mobiel geneeskundig team
hoe mobiel ook, in enkele minuten ter
plaatse kan zijn, omdat de leden hiervan
over de verschillende gemeenten althans
over enkele zijn verdeeld. Wachten duurt
altijd lang, maar in de hopenlijk nimmer te
ondervinden praktijk zal het toch wel zo
zijn, dat de plaatselijke EHBO werk genoeg
zal hebben tot het mobiel team er is.
Er werden nog enkele foutjes uitgehaald,
maar zoals de heer Van Voornveld -die
voor ditmaal meer de berichtendienst had ge
controleerd vaststelde, mag deze oefening
toch als geslaagd worden beschouwd, waar
het geheel was samengesteld door het HZB
met enkele plaatselijke afdelingscommandan
ten.
EEN MOOIE PRESTATIE
Het was de laatste oefening in dit jaar.
Wel zal er nog een bindingsavond worden
georganiseerd.
Tot slot sprak burgemeester J. v. d. Bos
enkele waarderende woorden tot de BBers
en hoopte allen op de bindingsavond terug
te zien.
In vele verenigingen kent men tweeërlei leiding: organisatorisch
en technisch.
muziekvereniging een bestuur én een directeur, een turn- of sport-
vereniging een bestuur én een trainer.
In de practijk ligt het zwaartepunt vaak juist bij de technische
leider. De dirigent mag de voorzitter gerust op de vingers tikken
wanneer hij er tegenaan zingt.
Vaak is het de technische leider, die de vereniging groot en sterk
heeft gemaakt.
En toch kunnen deze beide soorten autoriteit licht botsen. De
voorbeelden liggen voor 't grijpen!
De technische leider kan zich verbeelden, dat hij de Baas van de
vereniging is en ieder naar zijn pijpen moet dansen. Het bestuur,
tuk op z'n autoriteit, kan de technische leider op z'n eigen terrein
allerlei moeilijkheden in de weg leggen, die hem z'n taak verzwaren
en tenslotte onmogelijk maken.
En wanneer zulks leidt tot een conflict, dan hebben beide partijen
hun medestanders. Dan kan er licht scheuring ontstaan, dan kan
de vereniging er kapot aan gaan... op z'n minst kan het jaren duren
voor men weer gezonde verhoudingen heeft. De gevolgen gaan
vaak nog veel verder, vooral in kleinere gemeenschappen, waar
een ruzie in de zangvereniging het hele dorp in twee partijen kan
verdelen
In vele gevallen echter zijn de rechten en verplichtingen van de
leider, die uiteindelijk in dienst der vereniging staat en dus gehor
moet geven aan de leiding van het bestuur, onvoldoende vastgelegd.
Velen van deze mensen, die soms lange jaren aan een vereniging
verbonden zijn, hebben geen schriftelijke aanstelling, geen contract.
Komen er nieuwe bezems die schoon vegen, rijst er een conflict,
dan is hun rechtspositie uitermate wankel.
Daarom dient de rechtsverhouding tussen bestuur en technische
leiding duidelijk zwart op wit te worden geregeld. Bij verschil van
mening moet men zich daarop kunnen beroepen.
En tevens (dit terzijde): zou men dan voor een soort pensioen
moeten zorgen (bv. door een lijfrente-verzekering te sluiten) opdat
het niet kan voorkomen dat bv. een dirigent, die tientallen jaren
een vereniging heeft opgeleid en grootgemaakt, na een ruzie met het
bestuur zonder een cent op straat staat.
Scheiding der bevoegdheden, duidelijk vastleggen van bevoegd
heden en verplichtingen, is allereerste eis om veel narigheid te
voorkomen.
SCRIBA
(Nadruk verboden)
Industrie kreeg een ander cachet
De BBers oefenden
Nieuwe bedrijven in de Weihoek
Industrie brengt nieuw leven in een streek
Waar vroegere eilandbewoners nu arbeiden
Stemmen van lezers
Drenth vindt het geluk
Hulp aan Hongarije
(Het gemakkelijkste en eenvoudigste is dikwerf
het moeilijkste te vinden.)
Buiten verantwoordelijkheid
van de redactie)
M. de R.
Naar aanleiding van het raadsverslag
van Oud Vossemeer, gehouden op maandag
5 november de volgende opmerking.
Bij de rondvraag zou ik gezegd hebben,
dat de gemeentewerkman zaterdag 2 novem
ber niet op zijn post was, nl. in de Veer-
straat. Dat is volkomen onjuist. Ik heb
gezegd dat de straat er schandalig bij ligt
en dat er niets aan gedaan wordt.
Ik heb ook gezegd dat ik een werkman
die werkzaam is bij de bieten gevraagd-heb
om die gemeentewerkman te helpen, nl. aan
de afwatering van de straat en het bietenter
rein om de riolering op te graven en dat is
gebeurd, dus vanzelf was de gemeentewerk
man ook op zijn post. Door dit al ben ik in
een ernstig conflict gekomen met deze werk
man. Van zijn kant had hij gelijk. M.d.R.
Wilt u er daarom in uw blad op terugko
men.
Onder vriendelijke dank hoogachtend,
J. van de Klooster
Oud Vossemeer
naschrift correspondent O. Vossemeer
Het was prettig dat de heer van de Kloos
ter mij eerst heeft gevraagd op het stuk
terug te komen alvorens direct een inge
zonden stuk te sturen. Nu is het zo, dat van
een 3 uur durende vergadering niemand
meer precies weet wat er gezegd is. Alleen
de gemaakte aantekeningen van het gespro
kene zijn blijvend. Daarom kon ik niet op
zijn verzoek ingaan om bedoelde kwestie te
herroepen.
Aan de andere kant kan de heer van de
Klooster zelf het beste weten, wat hij heeft
gezegd en wil ik niet beweren onfeilbaar te
zijn. Zo is het mogelijk dat ik noteerde
dat de werkman de laatste dagen niet op het
Veer werkte, terwijl hij had gezegd of
bedoelde te zeggen, dat de werkman wél
op het Veer werkte, maar niet aan de straat-
schoonmaak. Het is me bekend dat hij ook
sprak van hulp bij het ophalen van huisvuil
gedurende twee dagen waardoor dan moge
lijk verwarring is ontstaan. Hoe het ook zij,
we mogen aannemen dat v. d. Klooster
geen blaam op de gemeentewerkman heeft
willen werpen.
Maar ik weet er totaal niets vanaf, dat
hij ook gezegd zou hebben: „Dat ik een
werkman, die werkzaam was bij de bieten
heb gevraagd om de gemeentewerkman te
helpen..." enz.
De officiële notulen brengen in de volgende
raadsvergadering misschien licht in deze
duistere zaak.
Rotterdam 19 november 1956
M. de R.
Onder het plaatselijk nieuws van Stave-
nisse las ik in de Eendrachtbode van 16
nov. jl. dat Stavenisse woonruimte beschik
baar wil stellen voor een Hongaars gezin en
dat de inrichting wat betreft ledikanten
bedden enz. verzorgd kan worden met de
nog aanwezige rampgoederen.
En juist deze laatste zin of regel zit
mij een beetje dwars en wel om het volgende
Als oud-inwoner van Stavenisse ben ik wat
betreft familie van nabij betrokken geweest
bij de ramp van 1 febr. 1953.
Na veel wederwaardigheden hielden wij
uiteindelijk één gezin over die als evacué
bij ons in Rotterdam bleven. Gedurende de
tijd dat deze mensen als evacué's bij mij in
woonden hebben wij verschillende reizen
ondernomen naar Stavenisse, omdat zij
hoorden dat er op Stavenisse goederen uit
gedeeld waren. Op Stavenisse kregen wij
echter regelmatig deze antwoorden „er is
niets meer" of „jullie wonen hier niet".
Deze mensen waren echter op deze tijdstip
pen nog steeds inwoners van Stavenisse.
Dat zij zich later in Rotterdam gevestigd
hebben doet aan dit feit niets af. Ze kregen
alleen maar, wat in Rotterdam is gegeven om
de eerste nood te lenigen een Rode Kruis
pakket en hun schade-uitkering.
Van alle uitdelingen op Stavenisse, zoals
ledikanten, bedden, beddegoed, kleding,
schoenen, gaststellen, keukengerief, enz. enz.
hebben deze mensen niets, maar dan ook
niets ontvangen.
Het verwonder mij dus nu, dat terwijl er
toen blijkbaar onvoldoende artikelen waren
voor alle rampslachtoffers (waartoe ook dit
gezin behoorde) er thans nog overschot
rampgoederen zijn uit 1953
Nu gun ik het de Hongaren van harte,
omdat wij van nabij gezien hebben, wat het
zeggen wil rampslachtoffer te zijn. Maar
het gaat mij om de willekeur. Waarom toen
niet voor de mensen, waar het toch uitein
delijk voor gegeven was. Met dank voor
de plaatsing.
B. van Oudenaarde
Ponshandstraat 128 b
Rotterdam
naschrift redactie.
Mijnheer van Oudenaarde.
Het is niet zo, dat we over bovenstaande
een definitief oordeel kunnen uitspreken,
omdat men dan eest alle kanten van het
geval moet horen en bekijken, maar het lijkt
me toch toe, dat men: ten eerste in Stavenis
se niet in strijd met de voorschriften van die
tijd heeft gehandeld, waar immers de ramp
goederen werden uitgereikt aan nog aan
wezige inwoners of later terugkerenden, die
zich daartoe aanmelden.
Hoewel er voldoende goederen waren,
ging het het niet aan om maar lukraak uit
te delen en men kon immers niet weten, wat
in Rotterdam aan bedoeld gezin was uitge
reikt.
Ten tweede zegt het helemaal niets, dat
er thans nog goederen in Stavenisse zijn
van 1953, waar er immers toen ledikanten,
bedden enz. enz. zijn uitgereikt aan hulp
diensten, welke maar tijdelijk in Stavenisse
waren en die de spullen later weer inlever
den. Dat er dus nu weer artikelen beschik
baar zijn houdt niet persé in, dat ze op het
moment, dat bedoeld gezin er naar heeft
gevraagd, ook beschikbaar waren.
Dit laatste dus als conclusie en de eerste
opmerking als veronderstelling.
Een inwoner uit Sint Filipsland is het er
niet mee eens, dat de collecte voor Honga
rije door kinderen is opgehaald. Om zijn
ingezonden schrijven te plaatsen, zal hij
echter eerst volledig naam en adres moe
ten opgeven. Niet ondertekende stukken
worden door ons niet opgenomen, om te
voorkomen, dat onverantwoorde dingen
in het openbaar worden uitgespeeld. Dat is
bij uw schrijven zeker niet zo, waarom er
dan ook wel geen bezwaar zal zijn uw naam
en adres op te geven.
SHAWLS
HANDSCHOENEN
ZELFBINDERS
VESTEN
PULLOVERS
KAMERJASSEN
Kortemeestraat 1 Bergen op Zoom
Destijds werd via het Rode Kruis de
mogelijkheid opengesteld bij de plaatselijke
bestuurders een bijdrage te deponeren voor
Hulp aan de nagelaten betrekkingen van
de slachtoffers bij de Belgische mijnramp te
Marcinelle. Daarvan kan thans ook ver
antwoording worden gedaan.
Ontvangen werd in:
Sint-Maartensdijk 10,
Oud-Vossemeer 48,15
Sint-Annaland 38,—
Stavenisse 79,
Scherpenisse 30,
Tholen 6,
Totaal 211,15
Dit bedrag wordt gestort in het fonds dat
is gevormd om te zorgen voor opleiding
van kinderen der omgekomen mijnwerkers.
De gevers worden namens de Rode Kruis
afdeling dank gezegd.