De vrouwen van ons Koningshuis
De menselijke kant van de herverkaveling
Bij de 18e verjaardag van
(H*K*H* Prinses Beatrix)*
PRinses BeatRix
De redactie legt U in deze pagina's voor:
12c jaargang no. 11
27 januari 1956
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Ring 66, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestraat 9, Tholen - Telef. 57
Giro 124407
Abonnementen 1.20 per kwartaal
franco p.p. 1.45 incassokosten
Prijs per nummer 10 cent
Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum 2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05
Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 uur in Tholen aangenomen
of moeten daar binnen zijn
In 1813 werd Nederland een Koninkrijk en door vorsten uit het
Huis van Oranje als Koningen geregeerd. Maar met Willem III
stierf de laatste koning, en nu wordt al langer dan een halve eeuw
de plaats op de troon ingenomen door een vrouw.
Deze traditie zal worden voortgezet door Prinses Beatrix, die op
31 januari haar 18e verjaardag viert en meerderjarig wordt. Lid
van de Raad van State, en dus zich gaat voorbereiden op haar taak
als Neerlands toekomstige Koningin.
De trits van Nederlandse konin
gen biedt een merkwaardig, boeiend
schouwspel. Daar is Willem I, „Va
der Willem", met een doorzettings
vermogen soms grenzende aan
hoofdigheid, levend op de scheids
lijn tussen twee werelden. Tech
nisch, economisch, is hij vooruit
strevend, politiek conservatief, voor
stander van het autocratisch ko-
nigschap. Dat is de tragiek van zijn
leven geweest; daardoor is hij als
een teleurgesteld man gestorven; op
het gebied van handel en nijverheid
miskend door de behoudzuchtigen,
op het gebied der staatkunde be
streden door de vooruitstrevenden.
Toch getuigt heel zijn leven van een
hoge plichtsopvatting, een daadwer
kelijke liefde tot zijn land, die hem
in zijn stervensjaar nog met groots
gebaar 10 millioen gulden deed
schenken ter consolidatie van 's
lands ontredderde financiën
Na hem komt Willem II, de uiter
mate populaire held van Waterloo,
vóór alles militair; vooral ook door
zijn Russische echtgenote sterk in
zijn opvatting van het autocratisch
koningschap. Maar ook hij geeft
deze persoonlijke idealen, en zelfs
op verrassende wijze, prijs als de
revolutiegolf van 1848 hem overtuigt
van de onweerhoudbaarheid der
nieuwe staatkundige denkbeelden.
Onder zijn. regering kan Thorbecke
het constitutionele koningschap
voorbereiden.
En tenslotte de militante, indruk
wekkende figuur van Willem III,
ook nog wortelend in het verleden,
schoorvoetend toegevend aan de
volksinvloed, de triomf latend aan
dezelfde Thorhecke, maar door alles
heen zich vast verbonden wetend
met zijn volk en soms zelfs impulsief
handelend door zijn gehechtheid aan
dat volk. Hij wordt een tragische
figuur als de een na de ander zijn
drie zonen en zijn vrouw hem ont
vallen en hij alleen komt te staan.
Dan lijkt het einde van het Huis van
Oranje nabij.
DE REGENTES
In een nieuwe toonaard klinkt het
Oranjelied bij het optreden van
Emma van Waldeck-Pyrmond. Een
hoog plichtsbesef moet haar geleid
hebben toen zij, het 21-jarige meisje,
in het huwelijk trad met de toen
62-jarige koning. En dat plichtsbesef
had zij nodig toen haar na het over
lijden van haar gemaal de zware
taak ten deel viel ons land te rege
ren als Regentes, in naam van haar
minderjarige dochter Wilhelmina.
Maar met haar komt ook de keer,
want zij aanvaardt ten volle en wel
bewust de consequenties van het
constitutionele koningschap. Wie
zal zeggen hoe ver haar voorbeeld
van invloed is geweest op de wijze,
waarop later Koningin Wilhelmina
deze lijn zou doortrekken Konin
gin Emma, eens het vreemde Duitse
prinsesje, werd een nationale figuur,
een geliefde figuur, en nog leeft de
herinnering aan haar voort in een
der meest nobele mumanitaire onder
nemingen, de bestrijding van de
t.b.c. in de Emmabloem
Op 18-jarige leeftijd komt dan
een jonge Koningin aan de regering
Al spoedig staat zij voor grote en
moeilijke beslissingen. Tijdens de
Boerenoorlog verdient zij de ere
naam van „de enige Man op de
troon in Europa", als zij door de
Britse blokkade heen de oude Paul
Kruger laat ophalen door een harer
oorlogsbodems. Dan komt de Eerste
wereldoorlog en ook toen toonde zij
zich beslist en kordaat, ten volle
respecterend de grenzen van haar
bevoegdheden, maar ook binnen die
grenzen het uiterste gevend.
Moeilijke na-oorlogse jaren, mis
kenning, vijandigheid tegenover
haar Huis. Dan, na een korte periode
van nieuwe waardering en aanhan
kelijkheid, de zwaarste slag: de
gang in de ballingschap, slechts nog
van verre afstand in staat haar volk
moed in te spreken.
Hier ook weer diezelfde merk
waardige twee-zijdigheid. Enerzijds
een staan op hara prerogatieven,
anderzijds het vermogen zichzelf
volkomen weg te cijferen, het ont
roerendst bewezen in haar terug
treden en plaats maken voor haar
koninklijke dochter. Toen heeft het
Nederlandse volk, tijdens de ont
roerende hulde op de Dam, gepro
beerd aan zijn Koningin veel goed
te maken. Maar het staat nog diep
in de schuld bij deze waarlijk ko
ninklijke vrouw, die haar regering
begon met de woorden van haar
vader: „Oranje kan nooit, nee nooit
genoeg voor Nederland doen...!"
MOEDER EN DOCHTER
Wat Koningin Wilhelmina té veel
moest missen, viel Koningin Juliana
in overvloed ten deel, de warme,
diepe menselijke genegenheid van
haar onderdanen. Weer schaart
heel Nederland, ongeacht gods
dienstige of politieke overtuiging,
zich rondom de troon, beseffend dat
deze het bindend element vormt in
onze door zovele schotjes en schut
tingen ingedeelde samenleving.
Haar moeder heeft haar reeds
jong in contact gebracht met haar
volk en zij studeerde als een „dood
gewone" studente in Leiden, reed
met de tram naar huis.
En deze koningin heeft zich wil
len doen kennen aan haar volk,
telkens weer wanneer zij sprak en
volk confronteerde met de proble
men die haar verontrustten en ook
dat volk verontrusten moesten.
Bij de vrouwen uit ons Konings
huis treft ons dan ook een diepe
religieuze zin. Koningin Emma open
baarde die in haar leven. Koninging
Wilhelmina sprak dapper haar ge
loofsbelijdenis uit bij het standbeeld
van Gaspard de Coligny, in het
hartje van Parijs. Koningin Juliana
heeft telkens weer als haar over
tuiging uitgesproken, dat „God lief
te hebben boyen alles en de naaste
als zichzelf" alleen de oplossing kan
brengen voor alle vraagstukken die
de wereld verdelen en doen lijden.
De diepe ernst, geheel vrij van iedere
pose, waarmee deze koninklijke
vrouwen voor haar geloof uitkwa
men, snoerde zelfs de spotters de
mond.
DE KROONPRINSES
En nu wordt Prinses Beatrix
18 jaar. Op die leeftijd aanvaardde
haar grootmoeder de regering. Zij
heeft een zonnige jeugd gehad, zij
heeft de vrijheid genoten, zoals noch
Emma, noch Wilhelmina noch
Juliana die ooit gekend hebben.
Maar thans, meer dan ooit, zal de
Plicht op haar afkomen, de plicht
van een constitutionele vorstin, die
ze straks zal moeten zijn. En ons
Nederlandse volk is door Koningin
Juliana verwend. Het wil niet slechts
een koningin, die het kan eerbiedi
gen, het wil de kans krijgen per
soonlijke sympathie, genegenheid,
liefde naar haar te doen uitstralen.
Men zal Prinses Beatrix gade
slaan, wachtend op de kans, die
zeker voor haar komen zal. De kans
om de Mens Beatrix te leren kennen.
Dat zij haar taak als vorstin zal
vervullen, daarvoor staan de his
torie en het heden van haar, die
haar voorgingen, Nederland borg.
Maar wil zij die taak vervullen en
er gelukkig bij zijn, dan moet zij zich
gedragen weten door de diepe sym
pathie van het Nederlandse volk
Eerbied en achting worden haar
geboden als Kroonprinses thans, als
Koningin straks, maar daar ver
bovenuit gaat de persoonlijke ge
negenheid, die haar Koninklijke
Moeder zich op zo geheel eigen
wijze heeft weten te verwerven.
Als Prinses Beatrix in het spoor
van haar Moeder treedt en zich laat
leiden door de principes die het
leven van Koningin Juliana beheer
sen, dan zal haar de liefde van een
volk tegenklinken uit de zegen
bede:
U zeegne God
Hij stelle U tot een zegen
(Nadruk verboden) Lk.
rd—fi—MH—Miia—«n—UTS»
Soestdijk (P.A.).- Dinsdag 31 januari a.s.
is een belangrijke dag voor ons land. Dan
viert prinses Beatrix haar achttiende verjaar
dag en volgens de grondwet wordt zij dan
meerderjarig. Een werkelijk heugleuke dag
voor ons land en tevens voor het koninklijk
gezin, waarin de oudste dochter zich be
kwaamt voor de zware en belangrijke taak,
die haar wacht.
Dit is een belangrijk jaar voor h.k.h„
want tegen de zomer hoopt zij eindexamen
te doen en dan zal onze kroonprinses een
beslissing moeten nemen over haar verdere
studie. Zal zij dan evenals haar moeder in
Leiden gaan studeren
Wij wensen h.k.h. veel succes in haar
verdere leven en hopen, dat zij nog vele
jaren in geluk en voorspoed temidden van
ons mag verblijven.
(Nadruk verboden)
Ja, aan die herverkaveling zit nogal wat vast. In de eerste plaats
is daar de ekonomische kant, waaraan door betrokkenen ook het
eerste wordt gedacht. Hoeveel zal het mij gaan kosten is een
vraag geweest, die menigeen zich al in den beginne heeft gesteld.
Een vraag die de gehele verkaveling door in de meeste gevallen ook
wel zal blijven domineren. Dan is er vervolgens de technische kant.
waar men in de eerste plaats mee te maken krijgt. Hoe komen de
wegen, de waterleidingen, de kavels, de ontwatering, enz.
Dat is de kant die men aan de lijve ondervindt.
Er zijn nog meer kanten en één daarvan wordt samengevat onder
,,de sociale en maatschappelijke gevolgen van de herverkaveling.''
De menselijke kant daarvan. Wat heeft dit ingrijpend gebeuren
voor morele gevolgen op onze samenleving?
Het was voornamelijk voor belichting van deze herverkavelings
zijde, dat er vorige week donderdag te Sint-Maartensdijk een avond
was georganiseerd door Z.L.M., Plattelandsvrouwen, L.J.G. en
Dorpsgemeenschap, eer. avond waarbij de inleider deze kwestie
zeker wel raakte, maar waarbij de vragen zich toch telkens opnieuw
richtten naar de in alles weer dominerende ekonomische kant van
de herverkaveling.
HET FORUM I om de aanwezigen voornamelijk bestaan-
Waar burgemeester Bouwense als voor- de uit de leden van bovengenoemde vereni-
zitter van de Dorpsgemeenschap Sint-Maar- gingen een welkom toe te roepen en
tensdijk verhinderd was al bij de opening tegelijk het „zaalforum" aan hen voor te
tegenwoordig te zijn, was het genoegen aan stellen. In de eerste plaats was daar de
de kant van de vice-voorzitter G C. Hage kring secretaris der Z.L.M., de heer A. J.
Groenewege, die de inleiding zou houden,
voorts mejuffrouw Paling, de maatschappe
lijk werkster op ons eiland, welke in tegen
stelling met de mening van sommigen in de
zaal al wèl grote bekendheid geniet, even
als haar dienst. Dit blijkt wel uit de vele
telefoontjes, die ze toch krijgt om een socia
le verzorgster te sturen, telefoontjes uit alle
gemeenten. Daar was ook de heer Veldhuis
uit Goes, de man van de voorlichtingsaf
deling bij de herverkaveling, de heer van
Iwaarden, adjunct secretaris van de Z.L.M.,
de heer Benkum als landmeter, de heer Mar-
kusse hoofdassistent R.L.V.D. en later ook
burgemeester Bouwense. Het forum was dus
wel zodanig gekozen, dat eventuele vragen
in verschillende richting gesteld konden wor-:
den.
Omdat de vice-voorzitter Hage op vele
vragen hoopte, maakte hij het openings
woord kort en kreeg de heer Groenewege
het woord.
In de eerste plaats wees de kringsecre
taris der Z.L.M. er op, dat de herverka
veling wel meer direct, maar niet alléén in
grijpend is voor de grondeigenaar en ge
bruiker. De herverkaveling raakt evengoed
de arbeider, de middenstander en ieder ander
inwoner in dat gebied. Alvorens spreker
tot de kulturele en socioale betekenis van dit
gebeuren komt, schetst hij eerst nog eens de
bedrijfstechnische problemen en de daaraan
verbonden moeilijkheden. Hij somt daarna
op de voordelen door het samenvoegen van
kavels, verbetering van wegen, ontwatering,
afvoer rioolwater, waterleiding en elektri
citeit. En met deze opsomming raakt spre
ker tegelijk de eerder uitgesproken gedachte,
dat ieder inwoner met de verkaveling te
maken krijgt. Immers bij verbetering der
wegen denkt men aan een Wegschap of
zoals dat voor ons gebied meer mogelijk
schijnt aan een verenigd waterschap. Spre
ker stelt het onjuiste van een betaling door
enkelen, (aan verbeterde wegen) waarvan
ieder profiteert. Moeten alleen de ingelan
den hier van de lasten dragen? Hetzelfde
geldt voor afvoer rioolwater door polder
leidingen. Tot nu toe ging deze afvoer via
de polderleidingen zonder kosten. Maar
grotere afstand van die afvoer door riool
leidingen zal meer moeilijkheden alias
meer kosten meebrengen. Evenzo kan
men de billijkheidsvraag voorleggen bij het
aansluiten van elektriciteit en waterleidin
gen. Het kost de bewoners van de onren
dabele gebieden 18%. Spreker meent dat de
fout in deze gemaakt is bij de eerste aan
sluitingen, toen geen plan is gemaakt voor
het gehele gebied en de kosten daarvan om
geslagen (zie thans Noord-Beveland). Intus
sen maakt het elektriciteitsplan al een be
hoorlijke kans in vervulling te gaan, maar
met waterleiding is men nog niet rond. Be
kend is dat onze Waterleiding Mij. met een
negatief saldo werkt. Door de prijs- en loon
politiek mogen de tarieven niet omhoog. Men
begrijpt dus wel de moeilijkheid om een on
rendabel gebied aan te sluiten.
Voor de sanering één van de belang
Onze Kroonprinses meerderjarig
En zijn meer dan alléén economische
herverkavelingsproblemen
De Poortvlietse rondweg in H.P.L.verlichting
Werk ook mee aan veilig verkeer
Tien jaar Vosmeer
Beter is een gerecht van groen moes, waar ook liefde
is, dan een gemeste os, en haat daarbij. (Salomo)
rijkste, maar ook één van de moeilijkste
herverkavelingsproblemen is thans circa
500 ha grond vrij gekomen. Voor een goede
sanering nog niet voldoende. Er zijn nog
wel enkele lichtpuntjes en vooral daarmee
wordt de sociale kant van de herverkaveling
geraakt: verplaatsing bedrijven. Er zullen er
toch zijn, die altijd in de kom van het dorp
hebben gewoond en straks in de weihoek
komen, al is het dan aan de harde weg en
al worden de verbindingen stukken beter.
Men krijgt een ander huis, een andere inrich
ting, andere technische mogelijkheden (elek
trisch koken bijvoorbeeld, enz.) Maar denk
ook aan de arbeidsvreugde en vrede voor
de arbeiders, gaat dhr. Groenewege verder.
Zie wat er gedaan wordt door de industrie
t.a.v. ontspanning en faciliteiten. We zul
len met die stroom mee moeten, anders zul
len we bij een andere streek ten achter ge
raken.
De komende beplanting zal ons eiland een
vriendelijker aanzien geven. Spreker ver
waarloost het financieele aspect niet. Vijftig
gulden per ha om een gemiddelde te ne
men, waar men aan zal komen is veel.
Nochtans acht spreker het tegenover zekere
en mogelijke voordelen verantwoord.
Maar al die problemen zullen we onder
het oog moeten zien. Indien we ook de so
ciale, kulturele, maatschappelijke problemen
niet aanpakken zullen we bij de industrie
gebieden nog meer ten achter geraken. Im
mers, het één hangt met het ander samen.
Gaat het de boer goed, dan ook de arbeder
en dan ook de middenstander en klein indu
strie. Laten we trachten vewijdering tegen
te gaan. Het is ons aller belang. Laten we
ook trachten versnippering en vertrek tegen
te gaan en de vakontwikkeling via de tech
nische school en huishoudscholen stimuleren,
de jeugdorganisaties activeren. Er zal meer
interesse moeten komen voor ontspannings
mogelijkheden, de ouderen zullen dit moeten
stimuleren en hun belangstelling tonen, sti
muleren ook het werk van de maatschappe
lijke en sociale werksters, zodat we verant
woord tegenover God en de mensen onze
plicht doen tot heil en zegen van het eiland,
ieder op zijn manier.
TALRIJKE VRAGEN
De verwachting van het zaalforum moge
hoog gespannen zijn geweest, we kunnen
ons niet indenken, dat ze zoveel vragen
hadden verwacht. Vragen die concreet, zon
der bewijsvoering gesteld dienen te worden,
verzocht voorzitter Hage, een verzoek dat
niet altijd werd ingewilligd, zomin aan de
andere kant de antwoorden ook altijd even
concreet bleken te zijn. Ook dan kwam er
menigmaal een voorbeeld aan te pas en
kwam men toe aan bewijsvoering. Ook was
het merendeel der vragen zeker niet afge
stemd op het doel van de lezing: het sociaal,
kulturele vraagstuk, maar zoals één der
jongeren terecht opmerkte, ging het toch
ook hier veelal in de richting van de tech
nische, ekonomische gevolgen.
In het kort willen we hier de voornaam
ste antwoorden op gestelde vragen laten
volgen, waar er ook uit de vragen die de
sociale kant niet raakten nog wel wat le
ring is te trekken.
Zo bleek, dat er nog geen definitief be
plantingsplan is goedgekeurd, werd verze
kerd, dat de weihoek als grond een enorme
verbetering zal ondergaan en al zou het
daarna ook nog lang niet alles geschikt
zijn voor goed bouwland (vandaar de ge
mengde bedrijven) men zal er toch van
staan te kijken. Terecht werd opgemerkt, dat
het ook niet kwalijk valt te nemen, dat men
er nog wat sceptisch tegenover staat, om
dat men nog geen dergelijke voorbeelden
gezien heeft. Maar die mogelijkheid om dat
te zien is er wel. Ga er eens kijken, die
hierbij belang heeft en vraag het het bureau
van uitvoering of een ander die hiervan op
de hoogte is waar men moet gaan kijken.
Zeer concreet was wel de vraag dat het
eerst maar 35.per ha en nu reeds 50.
(gemiddeld) zal kosten. Wordt dat soms
nog hoger? Men had beter gedaan eerst
maar een hoger bedrag te noemen, dan het
in werkelijkheid zou worden, meenden aan
wezigen. Het hoger gemiddelde komt omdat
het goed moet gebeuren. Dit blijkt bijvoor
beeld reeds in de Scherpenissepolder, waar
door bezuiniging wegaanleg werd beknot,
maar waar men in een bepaald gedeelte nu
dan ook met de grote afvoermoeilijkheden
zit.
Hoewel de Smerdiekse rondweg een kwes
tie van de provincie is, werd uit de verga
dering gevraagd alles te doen om uitvoering
daarvan in 1956 gedaan te krijgen, dat is
zeer urgent.
DAT WORDT STEEDS GEVAARLIJKER
Ook werd gewezen op het toenemend
wegverkeer, waardoor de plotseling afge
broken rijwielpaden op de provinciale weg
en daardoor het noodzakelijk oversteken
door wielrijders steeds gevaarlijker wordt.
Dit zou moeten veranderen.
Kan er van de 30 jarige „annuiteitsrente"
geen 60 jaar worden gemaakt? Dit zou een
wetswijziging nodig maken, hoewel getracht
wordt er 40 jaar van te maken.
Wat doet de polder nog aan de wegen
voor de nieuwe er komen? Ook een zeer
moeilijkpunt, want men kan van de polder
besturen niet verlangen dat ze onkosten
maken aan een weg die over een paar maan
den wordt omgeploegd? Toch werd de grote
wenselijkheid naar voren gebracht om ze
rijbaar te houden en bijvoorbeeld door het
inwalsen der grind nog toegankelijk te ma
ken.
Zullen de gemeenten meewerken aan elek-
trifikatie? Daartoe bleek er gegronde hoop
te zijn. Of het maken van kultuurgrond van
de afgesloten Pluimpot kostendverantwoord
zal zijn is nog een vraag.
Nog is Sint-Maartensdijk geen ontwikke
lingskern, maar dit zal er wel doorgaan, zo
bleek uit een ander antwoord.
Met een industrievoorbeeld voor ogen
werd op het belang gewezen van een om
gangscursus met personeel.
DE SOCIALE KANT
Tenslotte kwamen er toch nog enkele vra
gen met een meer sociaal karakter. En het
forum was er blijkend uit de beantwoording
van mening, dat de moeilijkheden hiervan
onder het oog gezien dienen te worden, door
de bewoners zelf. In dit opzicht moet de
activiteit zeker uit de streek zelf komen. La
ten alle organisaties eens kenbaar maken
wat naar hun mening het grootste gemis
op dit gebied is. Laten we gezamenlijk trach
ten om de gezinsverzorging uit te breiden,
toon de behoefte daarvan aan bij de bevoeg
de instanties. Van de eilandgemeenschap
moet een eenheid uitgaan en daarom moeten
in dit gemeenschapsbestuur alle richtingen
zijn vertegenwoordigd. Ook de plaatselijke
dorpsgemeenschappen kunnen veel goed
doen. Wellicht is een kringjeugdleider van
belang. In elk geval moeten er meer jeugd
leiders komen.
DE VOORNAAMSTE OORZAAK.
U ziet zelfs nog wel uit deze samen
vatting dat er heel wat vragen loskwa
men tijdens deze bijeenkomst.
Reeds vorige week stelden wij de vraag
in dit verband of de mogelijke sociale
en kulturele gevolgen door de herver
kaveling in ongunstige zin niet over
schat worden. We toonden daarbij ter
loops aan, dat het huidige geslacht al
zeer bewogen tijden heeft doorgemaakt
en toch telkens opnieuw de hand aan
de ploeg heeft geslagen.
Aan de andere kant kan men het
alleen maar toejuichen, wanneer men
tevoren attent is, toejuichen ook, wan
neer men streeft naar gezamenlijke op
lossing, c.q. verbetering van problemen.
Er is al wat bereikt. Denk maar aan
het begin van het maatschappelijk so
ciaal werk. Er zijn reeds gezinsverzorg
sters, er zouden er nog veel meer moe
ten zijn, aan welker uitbreiding we naast
rijk en provincie ook zelf ons steentje
moeten bijdragen.
Maar voor meerdere samenwerking
moeten er nogal wat schotjes en schut-,
jes opzij gezet. Nee laten we niet zeg
gen, dat het aan die of die richting ligt.
Bij ons zelf moeten we dat zoeken. We
zoeken het al te graag bij een ander,
zoals zelfs nog op deze bijeenkomst werd
gesuggereerd.
Maar misschien is de voornaamste
oorzaak nog wel van het feit dat sociale
en kulturele vooruitgang geremd wordt,
dat er geen bredere activiteit is, dat het
aantal initiatiefnemers onvoldoende is
of nog beter, dat dit meestal mensen zijn
die toch al veel te druk bezet zijn.
En met de beste wil van hun voor
nemens kunnen ze het niet ten uitvoer
brengen, hoeveel tijd en moeite ze ook
nog afknijpen voor de samenleving van
de weinige die hun overblijft. Men ziet
haast in elk van onze gemeenten dezelfde
figuren in organisaties en verenigingen.
Dit nu zou een veel groter kring moeten
worden. Dat ligt in de eerste plaats aan
de leden, die eigen gemak zoeken, dat
ligt daarnaast echter ook aan de druk
bezette mensen zelf, die hoe goed ook
bedoeld, te veel hooi bij de al zwaar
belaste vork pikken.
Een breder kring van actieve mensen
zowel op kerkelijk- als op maatschappe
lijk terrein zou het geheel gunstig bein-
vloeden.
Zal het niet beter zijn om dat als het
voorlopig voornaamste doel te stellen.