Eendrachtbode
w
RANG
De verlichting nog in het middelpunt
teRuq in öe moööep
9e Jaargang No, 31TWEEDE BLAD 26 Juni 1953
RAADSVERSLAG ST. MAARTENSDIJK
Maak U los
uit de greep
van Rheumatische Pijnen.
if HENK VAN HEESWIJK
Het is aanvaardbaar, dat in 1918 stichting van de Coöp.
Electrische Centrale te St. Maartensdijk een uitkomst werd
genoemd voor degenen, die toen aansloten.
Thans in 1953 staat men er niet zo welwillend meer
tegenover. En dat is ook geen wonder. Het heeft menig
ingezetenen al meer gekost dan nodig was. En het kost op
dit ogenblik lang niet weinig voor het merendeel van de
inwoners om over te schakelen op het P.Z.E.M.-net
Daarom mopperen de particulieren, die nu twee-, drie- of
met bedrijven soms vierhonderd gulden moeten uittellen om
een P.Z.E.M.-aansluiting te krijgen.
Daarom moppert het gemeentebestuur, dat circa een ton moet
uittrekken voor straatverlichting en verlichting van de ge
meentewoningen.
Daarom öök moppert de Centrale, die een weinig toeschiete
lijke P.Z.E.M. tegenover haar vindt, zodat haar aandeel
houders diep in de beurs moeten tasten om de tekorten door
overname op te vangen.
En wanneer men in diverse woningen het materiaal van de
Centrale bekijkt, is het geen wonder dat de P.Z.E.M. niet
beter uit de hoek kan komen voor het niet-particuliere
materieel, is het ook geen wonder dat menig particulier
moppert, waar het buizennet geheel vernieuwd moet en men
van het weekloon of een nog minder inkomen zo plotseling
komt te staan voor extra uitgaven.
Drie leden afwezig
Het was ditmaal lang geen vol
tallige raadsvergadering, toen bur
gemeester D. C. Bouwense Maan
dagmorgen 22 Juni om circa 10.15
de openbare vergadering met een
kort welkomstwoord opende. De
heren wethouder Hage, en de raads
leden Koopman en de Viet ont
braken op het appèl. Als eerste punt
vermeldde de agenda: afkondiging
grondwetsherziening. Secretaris
Meoen las de desbetreffende stuk
ken voor, waarna dit punt was af
gehandeld. Vaststelling van de
notulen vergde nog minder tijd, daar
ze zonder op- of aanmerkingen wer
den goedgekeurd.
Bij de ingekomen stukken waren
diverse goedkeuringen door Ged.
Staten van genomen raadsbesluiten,
zoals heffing havengelden, ramp-
toelage-regeling, begrotingswijzigin
gen 1952 en idem 1953.
Geen bezwaar was er tegen vast
stelling van de interim-regeling ge
neeskundige verzorging gemeente-
personeel.
In een vorige vergadering was
inzake de verlichtingsovername door
de P.Z.E.M. van de plaatselijke
Centrale besloten om aan Ged. Sta
ten bemiddeling te vragen inzake
deze overname, opdat het gemeente
bestuur zou weten waaraan ze toe is.
Ged. Staten schrijven hierop
evenwel terug, dat de gemeente hier
buiten staat, dat het Prov. Bestuur
reeds uitvoerig met P.Z.E.M. en
Centrale corresponderende en haar
bemiddeling verleende en ze zonder
dat zich bijzondere omstandigheden
voordoen, geen reden aanwezig acht
om hierop nogmaals terug te komen.
,,Wat nu?", vraagt de voorzitter.
Daarop weet weth. Bout een kort
en bondig antwoord, want zegt hij:
straatverlichting moeten we in elk
geval hebben.
De voorzitter zou hierover thans
toch liever niet besluiten, nu de raad
zo onvoltallig is. Hij zou hierover
desnoods nog even apart willen
samenkomen dan thans te beslissen.
Dhr. Langejan vindt het geen
bezwaar, dat de gehele gemeente er
aan betaald. In 1918 waren er ook
verschillenden, die er aanvankelijk
afwijzend tegenover hebben gestaan,
maar later zijn ze allemaal aange
sloten.
Dhr. o. d. Brouw kan hierover
ook maar niet zonder meer besluiten.
Als gemeentebestuur mogen we er
dan volgens Ged. Staten niet zo veel
mee te maken hebben, als vertegen
woordigers van de inwoners vind ik
wel dat het ons aangaat. Men kan
nu wel zeggen: laat de gehele ge
meente er maar aan betalen, maar
U kunt van mij aannemen, dat wan
neer de Centrale een batig saldo
had gehad, men ook niet gereed zou
hebben gestaan om het potje in de
gemeentekas te doen vloeien. Ten
slotte staken de aandeelhouders
voorheen ook 5 ct per kw in hun
zak. Laat ze dat eens bij elkaar doen,
dan valt er van onzentwege ook nog
wat te praten.
Dat vindt dhr. Langejan weer
geen argumentering. Het is z.i. een
algemeen belang dat het verandert.
Weth. Bout wijst er op, dat het
door de oorlog een teleurstelling is
geworden. Anders was de overname
veel soepeler geweest. Uiteindelijk
wordt besloten deze kwestie aan
te houden tot men een meer vol
tallige raad heeft.
Nadat de vergadering voor een
ogenblik is geschorst, tijdens welke
pauze de heren Langejan en Geluk
de geloofsbrieven van de nieuw ge
kozen raadsleden hebben onder
zocht, wordt bij monde van dhr.
Langejan na heropening tot aan
vaarding der nieuwe leden geadvi
seerd, daar alles in orde blijkt te
zijn. Hiermee gaan ook de andere
raadsleden accoord, zodat hiertoe
is besloten.
Voorlopig vastgesteld wordt de
gemeenterekening 1951 gevende
voor de gewone dienst aan inkom
sten 275269,58 en aan uitgaven
275217,17 alzo een batig slot van
52,41.
De kapitaaldienst geeft aan in
komsten 162638,15 en aan uitga
ven 206198,61 alzo een nadelig
slot van 43560,46.
De rekening van het woningbe
drijf 1951 geeft aan baten en lasten
25013,52. De bijdrage van de ge
meente in het tekort bedraagt
1339,25.
De kapitaaldienst geeft aan in
komsten en uitgaven 52783,15.
De rekening W. Armbestuur 1951
geeft voor de gewone dienst aan
inkomsten en uitgaven 16790,57
met een bijdrage van de gemeente in
het tekort van 4133,66.
De kapitaaldienst geeft aan in
komsten en uitgaven 6524,43.
De heer Geluk adviseert namens
de andere leden, die deze rekenin
gen hebben nagezien tot goedkeu
ring, wat met algemene stemmen
geschiedt.
Wijzigingen van de gemeentebe
groting 1952 en 1953 en die van het
Woningbedrijf en het Armbestuur
gaan onder de hamer door.
Aanleg electriciteit
gemeentewoningen
Ook dit punt komt voor op de
agenda opdat de gemoederen ver
licht kunnen worden. Er is een be
groting gemaakt van onkosten voor
aanleg van deze gemeentewoningen.
Daarbij houdt men er rekening mee,
dat de nieuwe woningen, zoals in
de Julianastraat geen nieuwe buizen
behoeven. Nochtans zal het dan op
50,— per woning komen.
Dhr. o. d. Brouw wil hier even
iets in het midden brengen. Volgens
de ruggespraak in vorige vergade
ring was er toch min of meer be
sloten, dat de Centrale dit werk zou
mogen uitvoeren, opdat zij dan de
verdiensten zou hebben op mate
rieel, enz., wat haar een 10.000,—
voordeel zou opleveren, zoals men
toen beweerde. We zijn er allen
voor om de Centrale te helpen,
ieder dan op zijn manier. Waar men
dat vorige vergadering over eens
was, vindt spreker het vreemd, dat
er nu een particulier aan het werk
is in die nieuwe woningen.
De voorzitter antwoordt, dat dit
door een samenloop van omstandig
heden komt. Het is nl. zo, dat het
reeds lang geleden noodzakelijk was
het net in het gemeentehuis te revi
seren. Dat is toen gevraagd aan de
Dhr. Langejan vindt dat ook
maar een slag in de lucht. Er komen
tien electriciens bij en dan kan het
opschieten. Of er dan nu winst of
geen winst gemaakt wordt, zegt
hem niets. Als het 1 Januari maar
kant en klaar is.
Weth. Bout wijst er bovendien
op, dat B. en W. zo maar niet kan
zeggen: leg maar aan, dat kost dat
kost het. Men is te optimistisch ge
weest als men heeft vermoed dat de
Centrale alles zou krijgen van aan
leg.
Dhr. o. d. Brouw: laten dan 3 in
stanties prijsopgaaf indienen: de
Centrale, P.Z.E.M. en de particu
lieren.
Weth. Bout zegt ten overvloede
dat, zoals de voorzitter heeft opge
merkt, men 2 jaar heeft gesukkeld
in het gemeentehuis en dat werden
B. en W. zat. Daarom was revisie
in feite reeds aan v. Ast opgedra
gen.
De voorzitter vindt ook, dat men
niet tot in het oneindige kon blijven
wachten.
Weth. Bout zegt dat het voor de
gemeente-opzichter ook niet doen
baar is thans iedere woning te moe
ten bekijken.
Dhr. Geluk gelooft dat dit meer
de taak is van de technische men
sen van de P.Z.E.M.
De voorzitter vindt het verschrik
kelijk, dat het zoveel moet gaan kos
ten. Neem de prijsopgaaf van aan
leg in de nieuwe woningen in de Ju
lianastraat. Daar zal de gemeente
voor her-aanlegkosten zorgen zoals
ze in de nieuwe huizen in 1948 werd
aangebracht. Dat kost alleen al
Wie van drups of populair gezegd van
„zuurtjes" houdt, ondervindt een geheel
nieuw genot, wanneer hij Rang Cristal
fruits proeft.
Uw winkelier heeft ze in voorraad.
Let op de naam RANG op het beschermend om
hulsel van ieder „Rangetje"
Centrale, die het zou doen; men
wachtte lang, maar er kwam nie
mand. Toen is het aan dhr. v. Ast
gevraagd, maar ondertussen had de
districtsopzichter Jasperse zich op
nieuw met de Centrale in verbin
ding gesteld, waar men opnieuw
toezegging deed spoedig te komen.
Het was voor B. en W. nu wat ver
velend dhr. v. Ast uit te schakelen,
zodat hem is opgedragen de nieuwe
woningen op het P.Z.E.M.-net aan
te sluiten en de Centrale het ge
meentehuis kan doen.
Overigens was de 10.000,'
winst er alleen dan, wanneer de ge
hele gemeente het door de Centrale
zou laten uitvoeren en daartoe kan
men niet dwingen.
Weth. Bout heeft toen dan ook
reeds direct gezegd, dat dit te opti
mistisch was gezien.
Dhr. o. d. Brouw vindt deze ma
nier toch niet prettig. Hij zou er niet
voor zijn zo maar 10.000,aan
de Centrale te geven, maar wanneer
het kan door aanleg en wanneer
dat door de Raad is afgesproken,
moet het ook gebeuren en moet men
geen particulieren in de gemeente
woningen laten werken.
De voorzitter wijst er op, dat het
helemaal geen afspraak of besluit is
geweest.
3700,- of 185,'per woning.
En daar zijn niet eens nieuwe bui
zen nodig. Dat is toch heus geen
kleinigheid. In de andere woningen
van de gemeente zullen we 3 of 4
lichtpunten moeten aanbrengen en
daarvan is prijsopgaaf binnen.
Nadat hierover nog even is ge
discussieerd wordt besloten in
dien dat geen extra kosten mee
brengt prijsopgaaf te vragen aan
de Centrale en aan anderen wat
aanleg van de gemeentewoningen in
haar geheel moeten kosten.
Daarna zal men hierover nog
maals vergaderen en heel die ver
lichtingsgeschiedenis proberen af te
werken.
Rondvraag
Dhr. Geluk vraagt of men al vor
dering maakt met herbouw huizen
in de Kaaistraat.
De voorzitter antwoordt, dat de
bewoners het in de oude staat te
ruggebracht willen hebben, waar
mee Volkshuisvesting niet accoord
gaat. Hij zal hierover echter nog
wel even in besloten vergadering
mededeling doen.
Daarna sluiting.
„DE MELKWEG" TOONT
NEDERLAND ALS
ZUIVELLAND
De belangstelling van zuiveldes-
kundigen van de gehele wereld is
in deze dagen wel bijzonder op Ne
derland gericht. In Utrecht wordt
een internationale beurs voor zuivel-
werktuigèn gehouden. In Scheve-
ningen zijn honderden zuivelspecia-
listen uit vele landen bijeen op het
13e Internationale Zuivelcongres,
waar o.m. het 50-jarig bestaan van
de Internationale Zuivelbond her
dacht zal worden en in Den Haag
in de Houtrusthallen opende Minis
ter S. L. Mansholt Zaterdagmorgen
de nationale zuiveltentoonstelling
,,De Melkweg", die tot 30 Juni a.s.
geopend zal blijven en die de buiten
landse en Nederlandse bezoekers
een indruk wil geven van de rol,
die ons land op het gebied van de
zuivelbereiding speelt. Een visite
kaartje dus van de betekenis van de
Nederlandse zuivel voor onze eigen
welvaart en voor de voedselvoorzie
ning van de wereld.
De tentoonstelling werd ontwor
pen door de architect H. C. Pieck
en georganiseerd door het Neder
lands Zuivelbureau, een orgaan van
het bedrijfsleven op het gebied van
de landbouw, de zuivelindustrie en
de zuivelhandel. Het aantrekkelijke
van ,,De Melkweg" is, dat deze ten
toonstelling niet alleen de deskun
dige zal boeien, maar ook iets be
langrijks te zeggen heeft tot de leek,
die betrekkelijk weinig afweet van
wat er zoal gebeuren moet, voordat
hij zijn flesje melk, zijn pakje boter
en zijn stukje kaas op tafel krijgt.
Niet alleen geeft ,,De Melkweg"
een interessant overzicht van de
weg, die de melk gaat van de koe
tot de producent en van de uiterste
zorg, waarmee dit product wordt
omringd, maar allerlei feiten en cij
fers, de zuivelbereiding betreffende,
worden op boeiende wijze duidelijk
gemaakt. Een gigantisch bouwwerk
van 3820 literflessen melk bijvoor
beeld geeft de jaarlijkse productie
van de gemiddelde Nederlandse
melkkoe aan: een productie, die ner
gens ter wereld geëvenaard wordt.
Op welke wijze de Nederlandse
zuivel verpakt wordt om te worden
geëxporteerd naar niet minder dan
148 landen toont een enorme etalage
van 100 vierkante meter, waarin
20.000 kg aan producten staan uit
gestald. Op een draaiend platform
laat men zien, hoe groot de Neder
landse zuivelproductie per uur is:
een hoeveelheid, waarvan de bui
tenstaander geen idee had.
Dat een half millioen Nederlan
ders een bestaan vindt in de zuivel-
nijverheid, en dat van de Neder
landse cultuurgrond niet minder dan
55 in dienst staat van de melk
veestapel en zelfs 75 in dienst
van de voeding van de veestapel in
het algemeen, dat Nederland 600
zuivelfabrieken telt en 1000 groot
handelsondernemingen, dat 8 mil
liard gulden in deze bedrijfstak is
geïnvesteerd en dat de melk- en
zuivelproductie en export in 1952
1.880.000.000 gulden opbrachten,
zijn enkele van de belangrijke we
tenswaardigheden, die de bezoeker
van ,,De Melkweg" voorgezet
krijgt.
Voorts wordt er aandacht be
steed aan de bodemgesteldheid, aan
de voeder- en weidebouw, aan de
fokkerij en gezondheidszorg, aan het
verenigingsleven op zuivelgebied,
aan het zuivelonderzoek en de zui-
velcontröle, aan het onderwijs en
aan de voedingswaarde der produc
ten.
In een speciaal gebouwde stal
worden tweemaal per dag 12 koeien
machinaal gemolken in slechts 2 mi
nuten tijd. Een diorama van 22 me
ter breedte geeft een natuurgetrouw
beeld van een Nederlands weide
landschap. Een koe beantwoordt
vragen op zuivelgebied. Tweemaal
daags wordt kaas gemaakt in een
grote kaasmakerij. En in een hoge
koeltoren kunnen boter en kaas
worden bezichtigd die aan keuring
zijn onderworpen. Voor de jeugd is
er buiten het tentoonstellingsgebouw
een kinderboerderij met jong vee.
Er is een marktpleintje uit Oud-
Alkmaar gebouwd, waar men kaas
dragers aan het werk kan zien bij
de kaaswaag, waarop ook het pu
bliek zich kan laten wegen. Er is
een modelkeuken, waar men de
nieuwste hapjes met zuivel bereid,
kan keuren. Er worden shows van
oude hoerendrachten gehouden en
verschillende bekende orkesten zul
len optreden in de zuiveltuin. En
op nog vele andere manieren is ,.De
Melkweg" aantrekkelijk gemaakt.
Maar belangrijker dan deze at
tracties is toch wel de gelegenheid,
die deze tentoonstelling biedt, om
eens iets méér te weten te komen
van de belangrijke industrie, die
ons land kent: de zuivelbereiding
die ons land zulk een goede naam
heeft bezorgd in alle werelddelen.
(Nadruk verboden).
Doe een bloedzuiverende kuur
met Kruschen.
Zuiver bloed, dat is het geheim om vrij te
blijven van scheuten en steken en die
stramme pijn in ledematen en gewrichten.
Daarom kunnen mannen noch vrouwen op
rijpere leeftijd zonder Kruschen Salts. De
zes minerale zouten die Kruschen bevat,
sporen lever, nieren en ingewanden aan tot
krachtiger werking. Onzuiverheden in het
bloed kunnen zich dan niet vastzetten en
pijn verwekken, maar worden afgevoerd
langs natuurlijke weg. Dat is het hele geheim
van Kruschen en zo werd de kleine dagelijkse
dosis tot heil van tienduizenden lijders aan
rheumatische pijnen.
DE AARDAPPEL VERDIENT
MEER ZORG!
In Amerika werd de aardappel
ontdekt; daar ziet men ook momen
teel het grote belang in van een
goede verzorging van dit volks-
voedsel bij uitnemendheid.
De zorg betreft er in de eerste
plaats de wijze, waarop de aardap
pel aan de consument wordt aange
boden. Nederland slaat in dit op
zicht een minder goed figuur. Slecht
gespruit, niet schoon, diep-ogig en
slecht gesorteerd worden de
aardappejen maar al te vaak aan
de huisvrouw aangeboden. Het
stemt tot nadenken, dat juist hier
door de positie van de aardappel
niet onaantastbaar blijkt in onze sa
menleving. De leiding van het koel
huis „Numansdorp" heeft dit alles
ingezien en als eerste een en ander
doordacht en in de practijk toege
past.
Een van de belangrijkste moge
lijkheden tot verbetering bleek het
vermijden van alle beschadigings
kansen. Alle machine-onderdelen,
die met de aardappel in aanraking
komen, bekleedde men met rubber.
Op initiatief van de studiegroep
die een en ander in de V.S. zag,
worden nu bijv. de bekende stalen
manden met rubber bekleed in de
handel gebracht en werden er een
betere loofklapper en sorteerder
met rolleesband ontworpen.
Het is juist door deze werktuigen,
dat dit koelhuis zich in ons land
zeer gunstig onderscheidt.
Een van de beste mogelijkheden
tot oplossing van het probleem tot
een goede en verzorgde aardappel-
afzet te komen, schuilt in deze me-
chanisatieverbeteringen. Het onbe
schadigd zijn van de aardappel is
eerste vereiste.
De Amerikaanse huisvrouw koopt
schone, onbeschadigde aardappelen,
in Pliofilm of cellophaan verpakt.
De zorg om onze aardappels
althans onbeschadigd op de markt te
brengen is zeer gerechtvaardigd
door
naar een motief van L. K. v. d. Linden
15
De Veluwnaar richtte zich nu helemaal op en keek
Nol ongelovig aan. „Zeg, ben jij kapitalist?"
„Dat niet bepaald," antwoordde Nol, „maar als ik
iemand een plezier kan doen, wel, dan doe ik het graag.
Hoeveel bunder land dacht je nodig te hebben?"
Geurt raakte hoe langer hoe meer van de kook.
„Hoeveel bunder... Zeg, meen je het?"
„Nou, je zei toch zelf, dat je een boerderijtje in de
Alblasserwaard wilde kopen, niet? En voor zover ik
me nog van de school kan herinneren, moet Streefkerk
ergens in de Alblasserwaard liggen. Wat denk je van
een bunder of tien voorlopig
Geurt bevochtigde zijn lippen. „Ja, maar ik heb nog
geen centen."
„O, dat schiet ik je zo lang wel voor. En bunder of
tien dus Best, ik zal zien, wat ik voor je doen kan."
De anderen, die geleidelijk aan naar het gesprek
geluisterd hadden, schoten in een lach en Geurt kreeg
een kleur, terwijl hij zich weer op z'n strozak uitstrekte:
„Loop naar de pomp," mopperde hij. „Jij een boerderij
kopen... Laat naar je kijken, kerkrot, je hebt nog geen
luis om dood te knijpen."
„Gelukkig niet," antwoordde Nol gevat, „ik kom ook
niet uit Vaassen."
De anderen brulden van het lachen en Geurt achtte
het onder de gegeven omstandigheden maar het beste
om niets meer te zeggen. Intussen bekeek Nol het
kaartje en hij kwam tot de conclusie, dat Streefkerk
niet zo gek ver was. Als hij via Krimpen aan de IJssel
en Krimpen aan de Lek naar Lekkerkerk reed om daar
over te varen, dan was het misschien nog een kwar
tiertje naar Streefkerk. Alles bij elkaar misschien nog
een dertig kilometer. Nou, met het veer mee duurde
dat misschien net twee uur. Een mooie rit voor een
vrije Zondag. Top, dat deed hij vast. Maar dan ging
hij alleen. Geurt zou ongetwijfeld nieuwsgierig worden
en hem proberen uit te horen, waarom hij naar Streef
kerk wou.
Hij trof het. Geurt kreeg de Zondagswacht, hetgeen
hem braaf deed mopperen en Nol reed Zondags na
het ochtendappèl de stad uit via Kralingse Veer en de
beide Krimpener dorpen naar Lekkerkerk. Daar werd
hij met enkele andere fietsers overgezet naar Nieuw-
Lekkerland en via de dijk bereikte hij het volgende
dorp: Streefkerk.
Eenmaal in het dorp aangekomen, stond hij een
beetje gek te kijken met de fiets in de hand. In de hele
straat was geen mens te zien. Het leek wel, of iedereen
nog sliep. Ja, nu was hij er wel, maar wat moest hij
hier nu doen Hij kon moeilijk naar de boerderij van
zijn grootvader gaan en zeggen: Goeiemorrege opa, ik
ben Uw kleinzoon Arnold. Dan had je alle kans, dat
de oude heer meteen zou antwoorden: „Ruk uit, ik heb
geen kleinzoon, die Arnold heet."
Besluiteloos liep hij een eindje door het dorp, de
fiets in de hand. Een veldwachter reed langzaam voorbij
en keek hem een beetje wantrouwend aan. Nol, in
uniform, salueerde onverwacht en correct en de wacht
meester salueerde van verbouwereerdheid even correct
terug. In stilte grinnikte Nol: misschien weet die grap
jas niet eens, bij welk wapen ik ben, dacht hij.
Ten slotte sprong hij maar weer op zijn fiets en reed
het dorp uit. Langs de dijk ging hij een poosje in het
gras zitten en stak een sigaret op. Nu was hij in
Streefkerk, en hier had dus zijn moeder ook wel eens
gelopen. Natuurlijk kon hij aan de eerste de beste
voorbijganger vragen: „Kunt U me ook zeggen, waar
de boerderij van Van Veen is!" En dan zou men hem
wel een of andere steê wijzen. Maar eigenlijk durfde hij
er niet goed heen te gaan. Als men van zijn moeder
niets meer wilde weten, was het hoogst twijfelachtig,
dat men wel haar zoon te woord zou willen staan.
Er kwamen mensen aan wandelen en ook enkele
fietsers naderden. Nol keek op en zag, dat enkele een
kerkboek in de hand hadden. Hij schrok. Lieve help,
daar had hij helemaal niet aan gedacht; het was Zondag
vandaag. Een slechtere dag had hij niet kunnen uit
zoeken om bij zijn onbekende grootvader zijn op
wachting te komen maken. Op Zondag nog wel.
Natuurlijk ging hij er niet heen. Zoiets moest hij op
een doordeweekse dag doen. Maar ja, dan had hij
altijd dienst. Enfin, dan maar uitstellen tot na diensttijd.
Hij kwam overeind en stapte weer op zijn fiets. Het
was mooi weer en hij zou er maar een pleizierige dag
van maken. Om weer terug naar het dorp te gaan, daar
had hij geen zin in, dus dan maar verder en via Schoon
hoven en Gouda terug.
Toen hij 's avonds op de zaal kwam, lag Geurt, die
juist van de vier en twintig uur wacht was afgekomen,
als gewoonlijk op zijn strozak.
Hij zag Nol komen en zei spottend: „En, wat zeiden
ze tegen jou van mij in Streefkerk
„Nou," antwoordde Nol bedachtzaam, „ik heb er
zo verschillende mensen gesproken en ze zeiden: er zijn
hier nog wel een paar aardige boerendochters met
centen, die graag met een heikneuter willen trouwen.
Ze verwachten je aanstaande Zondag na melkenstijd."
„Het spijt me, maar volgende week Zondag ben ik
verhinderd. Wat denk je, zouden ze op me wachten
tot Sint Juttemis
(Wordt vervolgd)
