Eendrachtbode
teRuq in öe moööep
9e Jaargang No. 27 TWEEDE BLAD 28 Mei 1953
Raadsverlag St. Maartendsdijk
Nieuwe Bloemenzeep is de kennismaking waard!
Over de straatverlichting, de Centrale en de P.Z.E.M.
Het verkeer over de Markt
Een suggestie tot het plaatsen van een MONUMENT
voor de rampslachtoffers.
De voltallige Smerdiekse gemeente
raad kwam Vrijdagmorgen 22 Mei
in openbare vergadering bijeen
onder leiding van burgemeester
D. C. Bouwense.
Secretaris dhr. Meloen.
Bij de ingekomen stukken was een
schrijven van dhr. J. P. Koopman,
dat hij zijn benoeming als lid van
het Wezen Armbestuur aanvaardt.
Ged. Staten hebben het raads
besluit inzake de interimregeling
ziektekosten 1953 goedgekeurd.
Het rapport van het Verificatie
bureau werd eveneens zonder be
zwaar aanvaard.
In verband met zijn benoeming
te Doorn vraagt dhr. E. Everaers,
lste ambtenaar ter secretarie en
gemeente-ontvanger als zodanig
ontslag.
Op voorstel van het dag. bestuur
wordt hem dit jaar per 1 Juni a.s.
eervol ontslag verleend onder dank
voor de goede diensten aan de ge
meente bewezen. Met gelijke datum
heeft hij ook eervol ontslag als
onbezoldigd ambtenaar van de bur-
gelijke stand.
De voorzitter en de leden hebben
er spijt van, maar kunnen begrijpen
dat dhr. Everaers dit ontslag vraagt.
Eerstgenoemde wijst er op, dat deze
ambtenaar ook in de watersnood be
wees uit het goede hout te zijn ge
sneden en met goed organisatiewerk
veel arbeid verzette.
Dhr. Koopman vraagt of men al
een vervanger zoekt
De voorzitter antwoordt bevesti
gend. Er zijn reeds sollicitanten op
geroepen en brieven ingekomen.
Naar aanleiding van een ingeko
men schoolverslag vraagt dhr. o.d.
Brouw of er nog geen ambitie zou
zijn voor avondschoolonderwijs en
of men daaraan van gemeentewege
niets moet doen. Dan is het nu onge
veer tijd en niet wanneer de lange
avonden er al zijn.
De voorzitter antwoordt dat hier
voor geen belangstelling blijkt te zijn
Dhr. od. Brouw vraagt of de
voorbereiding daartoe wel goed was.
Is er animo gekweekt?
De voorzitter antwoordt dat de
daarvoor in aanmerking komenden
persoonlijk werden bezocht. Hij
geeft toe dat het wat attractief moet
zijn en misschien kan men dit straks
bereiken, wanneer er een technische
school is.
Van de Centr. Kath. Mil. Tehui
zen is een verzoek om subsidie dat
voor kennisgeving wordt aange
nomen.
Voor de rijks- en gemeenteambte
naren is een regeling gemaakt, waar
bij van af 15 Februari tot 20 April
een ramptoelage wordt gegeven tot
een minimum van 150.-en een
maximum van 600.ofwel 20%
van het grondsalaris. Allen zijn voor
uitkering hiervan.
Er is ook geen bezwaar tegen het
verzoek van dhr. P. C. v. Splunter
die de gemeentewoning wil huren
waarin voorheen zijn thans over
leden moeder woonde.
Wed. J. H. de Viet Heijboer be
houdt de landpacht van haar over
leden echtgenoot. Dhr. o.d. Brouw
wijst er in dit verband op, dat er in
het algemeen wel op moet worden
toegezien dat het zelf beboerd wordt
of dat men het zelf laat beboeren.
De voorzitter en ook de andere le
den beamen dat hierin lijn moet zit
ten en geen onderverhuur mag
plaats hebben.
Straatverlichting en overname.
Met ingang van 1 Januari a.s.
loopt de concessie af van de Coöp.
Electrische Centrale alhier, die dan
zou worden overgenomen door de
P.Z.E.M., waartoe laatstgenoemde
instantie in de gemeente reeds enige
voorbereidingen heeft getroffen.
Overigens loopt het wat die overna
me betreft nog steeds erg stroef en
weten belanghebbenden nog niet
erg goed waar ze aan toe zijn. Wel
dat het hun geld zal kosten.
Vanzelfsprekend is hierbij de ge
meente ook betrokken die voor de
straatverlichting moet zorgen. In
overleg met de P.Z.E.M. komt het
dag. bestuur thans met het voor
stel ter tafel om in totaal 81 licht
masten te doen aanleggen voor de
straatverlichting. Dit zal op 33.735
komen.
Dhr. Koopman hierover het
woord verkrijgend vindt dat de
Centrale niet goed behandeld wordt
door de P.Z.E.M. Men weet niet
wat men straks zal moeten betalen,
alleen maar dat er een hoop schuld
is. De watervloed was een Natio
nale ramp, maar deze stroomover-
name wordt voor Smerdiek een
plaatselijke ramp. Hij kan zich niet
indenken, dat alle mensen hierin 2
of 300 gulden zullen moeten bijbrok-
ken. Het gaat hem te ver.
Wanneer men als gemeentebe
stuur een besluit neemt, moet men
toch zeker weten wat de Centrale
straks zal krijgen. Ze kunnen ons
niet verplichten dit zo maar zonder
meer te doen. Dit zaakje gaat ons
om en nabij de ton kosten.
Dhr. Langejan zegt: Ze willen
niet praten. Ze doen maar.
Dhr. Koopman: Nou, dan wil ik
ook niet praten en doe ik niets.
De voorzitter: Dan zitten we
straks in het donker.
Dhr. Koopman: Dan maar in het
donker maar niet zo maar zonder
ons over ons beslissen.
Dhr. Geluk vindt het verkeerd,
dat niet opnieuw concessie is aan
gevraagd. Nu doet de P.Z.E.M.
wat ze wil, was er verlenging geko
men, dan had er gepraat kunnen
worden.
Weth. Hage wijst er op dat ver
lenging niet meer mogelijk was.
Dhr. o. d. Brouw is met dhr.
Koopman eens, dat de P.Z.E.M. dit
vrij ruw aanpakt. Hij zit er zelf niet
mee, maar kan zich indenken, dat
er verschillende inwoners met be
zwaren zullen komen als het zoveel
moet gaan kosten.
Dhr. Koopman blijft er bij, dat
ze het gemeentebestuur moeten zeg
gen wat de Centrale straks nog zal
krijgen. Hij is geen tegenstander
van overname door de P.Z.E.M.,
integendeel, persoonlijk heeft hij al
laten aanleggen, maar ze moeten
niet gaan dwingen, want dan zet hij
een petroleumlamp en afgelopen.
De voorzitter wijst er op, dat de
P.Z.E.M, jaren geleden de gelegen
heid gaf aan de Centrale deze zaak
over te dragen, zij het dan ook dat
de voorwaarden niet zo bijster roos
kleurig waren. De Coöperatie heeft
het toen niet gewild en nu kan de
P.Z.E.M. met dat materiaal niets
meer doen. Hij kan ook nog niet
zeggen, hoe groot het tekort nu
eigenlijk is.
Dhr. Koopman merkt nog op, dat
men niet moet vergeten, dat de
Coöperatie een oorlogskindje is.
Destijds was men er blij mee en
men had er wat voor over, had er
ook veel gemak van. Dat het de
aandeelhouders wat gaat kosten
weet hij ook wel, daaraan zal niet
te ontkomen zijn, maar dan moet
men ook nu weten waar men aan
toe is.
De voorzitter lijkt het het beste
een beroep te doen op het provin
ciaal bestuur. Men weet hoe de vork
hier in de steel zit en zal niet onge
negen zijn wat te doen.
Dhr. Koopman: Het gemeentebe
stuur is ook niet ongenegen om
deze overname te bevorderen,
wanneer tussen de Coöperatie en
de P.Z.E.M. overeenstemming is
bereikt, maar dat moet dan toch
eerst gebeuren.
Weth. Bout zegt dat de gemeen
te dit alles moeilijk kan blijven aan
zien. 1 Januari a.s. moet er ook
straatverlichting zijn, dat kunnen
wij niet missen.
Dhr. Koopman: Dan doen we het
maar met butagas. We zijn als
raadsleden verplicht voor de belan
gen Van onze mensen op te komen
en niet maar zonder meer in dit
niet beperkt houdt tot de leden van
de Coöperatie, maar over de gehele
gemeente oplegt.
Dhr. o. d. Brouw vindt 81 licht
punten voor straatverlichting toch
wel erg veel. Hij vond de verlich
ting heus niet slecht, hoeveel waren
er eingenlijk.
De voorzitter antwoordt: om
streeks 65. De P.Z.E.M. wou er
zelfs 99 aanleggen.
Dhr. Geluk begrijpt het maar niet,
dat dit alles hier zoveel moet kos
ten. In Brabant is dat heel anders.
Daar is alles electrisch en met geen
of heel weinig kosten.
Er wordt nog wat over gediscus
sieerd, maar tenslotte zijn allen het
er over eens, zoals dhr. Koopman
voorstelde, dat men eerst nog maar
eens in Middelburg moet horen, hoe
de zaken er bij staan.
Verkeer over de Markt.
Zolang de hoek Kaaistraat niet
breder is, achten B. en W. het nodig
een maximum snelheid in te stellen
voor het verkeer in die straat en
over de Markt. In overleg met de
Rijkspolitie zou men vanaf de hoek
Meulstee tot aan het postkantoor
een 15 km snelheid per uur willen
toestaan.
Dhr. o. d. Brouw acht het dan
ook gewenst een waarschuwings
bord te doen plaatsen bij de traval-
je van dhr. Wolf voor het gevaar
lijk kruispunt. Er blijken nog meer
moeilijkheden te zijn en dat zou
Thans drie soorten Castella!
Hebt U al kennis gemaakt met de nieuwe
Castella Bloemenzeep Onverpakt, in vier
zachte tinten, verkrijgbaar voor slechts
20 centVraag er vandaag nog naar.
Omgeef U met de geur van ontluikende
rozen.
Er is nu keus uit drie verschillende Castella-
soorten. Vraagt Uw huid vooral om dik
en overvloedig schuim, dan is er Castella
Spécial (32 ct) voor U. Voor weer andere
dames zal de klassieke Castella Schoon-
heidszeep (32 ct) de aangewezen zeep zijn
voor een intensieve huidverzorging.
Tijdelijk kunt U twee stukken Castella
Schoonheidszeep kopen voor slechts 50 cent
een uiterst aantrekkelijk aanbod
En tenslotte: wilt U voor een klein bedrag
toch het genot hebben van een echte, er
kende merkzeep dan is er nu dus ook
de fijne
20 cent
Keus is
Castella Bloemenzeep, die U maar
kost.
er dus voor letterlijk iedere beurs
alles te berusten, net of we er niet
zijn.
De voorzitter vraagt zich af of
dit wel de taak van de raad is in dit
geval. Ligt het niet meer op de weg
van de Centrale? Hij kan de bezwa
ren van dhr. Koopman goed begrij
pen, maar meent dat men er buiten
staat wat betreft de kwestie Cen
traleP.Z.E.M.
Wal kunnen we als gemeentebe
stuur vragen wat er eigenlijk van
terecht zal komen en wat de P. Z.
E. M. zal of wil doen. Tenslotte
moet er geld voor uit de gemeente
kas komen en dan willen we weten
hoe dat geregeerd wordt.
Dhr. Koopman dringt er op aan,
dat de voorzitter of B. en W. ge
zamenlijk naar Middelburg zullen
gaan om deze kwestie te bespreken.
Of zouden ze in Middelburg de
schuld overnemen en de aanlegkos-
ten voor de mensen betalen?
De voorzitter wijst er op, dat de
P.Z.E.M. een en ander motiveert
door te zeggen, dat het stroomver
bruik te gering zou zijn om te dure
installaties te maken.
Dhr. Langejan gelooft toch wel,
dat de P.Z.E.M. St. Maartensdijk
precies eender zal behandelen als de
andere gemeenten.
Wethouder Hage: Dat moet nu
juist niet, want hier hebben we
een Centrale.
De voorzitter ziet maar een goede
oplossing, nl. dat men de schuld
te veel verkeersborden gaan kosten,
zodat uiteindelijk maar wordt be
sloten een maximum snelheid voor
heel de gemeente te bepalen ad 15
km per uur ook al vindt men het
een bezwaar dat dit geen 20 of 25
kan zijn.
Rondvraag.
Dhr. Langejan vraagt hoever het
nu staat met de woning van Vinje
en de voorzitter moet antwoorden
dat men hiermee nog niet verder is
gekomen. Hetzelde lid wijst er op,
dat de Westvestingang veel te smal
is bij pakhuis Kauffman.
De voorzittter heeft ook nog een
mededeling en een verzoek. Ver
schillende rijksdiensten van land-
bouwherstel, naar het eiland Tholen
gedetacheerd na de ramp, vragen
het gemeentebestuur van St. Maar
tensdijk een plaats aan te wijzen,
waar ze eventueel een barak kun
nen plaatsen voor hun administratie
ve zetels. De voorzitter meent dat
dit voor de gemeente van belang is
en had daarom al gedacht aan de
gedempte kleine Kaay.
Dhr. o. d. Brouw: Men zou toch
even moeten weten hoe groot die
barak wordt. Is er geen andere
plaats aan te wijzen. De kleine
Kaay is voor ons een schone plaats,
die we moeilijk kunnen missen.
Zo denken ook de andere leden
er over, die het verder graag aan
B. en W. zullen overlaten welke
plaats ze daarvoor willen bestem
men, als het de Kleine Kaay maar
niet is.
Dhr. Koopman wijst er op, dat
niemand in de gemeente kan zien
hoe laat het is door de torenrestau
ratie. Hij zou het daarom op prijs
stellen wanneer er 's avonds om 8
uur kon worden geluid.
De voorzitter vond dit eigenlijk
al lang een hiaat in de gemeente
en is er voor. Na enig overleg wordt
er besloten dat men voortaan des
morgens en 's avonds om 8 uur zal
luiden. De beide wethouders ver
klaren zich hiertegen.
Dhr. o. d. Brouw heeft geconsta
teerd dat de Markt een mooie ver
betering ondergaat. Wat komt er
daarna aan de beurt? Het lijkt hem,
dat men eerst de Kleine Kaay zal
doen en dat ontmoet bij hem wel
iswaar geen bezwaar wanneer men
toch maar niet vergeet, dat vooral
de Vijf Zinnen er chaotisch bij ligt.
Weth. Bout zegt dat eerst de
Oostvest moet worden aangepakt.
De voorzitter merkt op, dat nu
de Kleine Kaay is uitgegraven daar
eerst zand in gaat en die in orde
moet worden gemaakt.
Hij erkent ook dat de Vijf Zin
nen hard verbetering behoeft. Het
is moeilijk geheel volgens plan te
werken omdat er telkens iets tus
senkomt dat dwingt tot wijziging
der plannen.
Dhr. o. d. Brouw vindt dat men
de gemeentewerkman Knuist beter
niet anders kan laten doen dan de
straten te maken.
Dhr. Langejan laat het aan B. en
W. over die toch wel zullen weten
wat het meest nodig is.
De voorzitter wil niet half her
stellen, maar wat gebeurt ook goed
doen.
Dhr. o. d. Brouw had een gesprek
met A. v. d. Hoek over verdeling
van goederen voor slachtoffers.
Laatstgenoemde is alles kwijtge
raakt en heeft zoals hij zelf ver
klaarde nog geen ledikant of bed
gehad. Hoe komt dat nu, vraagt
dhr. o. d. Brouw.
De voorzitter moet de bewering
van inwoner v. d. Hoek sterk ont
kennen. Er is niemand in Zeeland
die meer kreeg dan hij, want hij
kreeg zelfs twee ledikanten en als
„aanvulling" heeft niemand dat ge
kregen. Vergeet niet dat dit slechts
toegift is en niet bedoelt als in min
dering te brengen op de huisraad-
schadeuitkering. Zo ook met meu
belen. Waar die werden verstrekt
zat de bedoeling voorop die zo een
voudig mogelijk te houden, opdat
men niet genoodzaakt was in een
nog niet door en door droog huis
direct goede nieuwe meubelen te
plaatsen die over enige tijd toch
nog uit elkaar zouden vallen door
het nog aanwezige vocht. Betrokke
ne heeft van de voorzitter persoon
lijk een schuimrubber bed gehad,
dus kan nooit ontkennen hierin niets
te hebben ontvangen. Integendeel,
hij kreeg het meeste omdat hij ook
het meest was getroffen.
Dhr. o. d. Brouw wou alleen maar
weten hoe dat nu precies verloopt.
Hij komt nogal eens in Stavenisse
en ziet daar hoe degenen, die een
vergunning krijgen om weer te wo
nen direct alles krijgen. Hij dacht
dat dit overal eender zou zijn.
De voorzitter merkt op dat er
toch voor de Stavenissenaars ook
wel moeilijkheden zijn. Die bijvoor
beeld hier zitten mogen wij niets
geven, terwijl de overheid in Stave
nisse dat ook niet kan doen. Hij
vindt het echter niet fair van v. d.
Hoek om iets te gaan vertellen wat
onjuist is, terwijl men hem zoveel
mogelijk van dienst was.
Dhr. o. d. Brouw had zomaar
vermoed dat het bedanken van
Roode Kruisleden ter plaatse hier
op nog van invloed zou kunnen zijn,
dat men onvoldoende kreeg, maar
de voorzitter wijst er op, dat het
Roode Kruis al lang niet meer uit
deelt.
Er is ook moeilijk een vergelijking
te maken tussen de ene en de aïide-
re gemeente in het rampgebied me
de ook al door adoptie, enz.
De raadsleden zijn het er overi
gens mee eens, dat gemaakte fouten
in de eerste plaats gezocht moeten
worden bij de mensen zelf, tenmin
ste bij die mensen die op minder
eerlijke manier aangifte doen.
De voorzitter zet nogmaals uiteen,
hoe men ook grote verschillen krijgt
door het al zoveel aangevochten
uniform verdelingsstelsel. Zoals men
weet gaat men hierbij uit van de
norm wat nodig is voor een gezin,
niet wat door het water verloren
ging. Heeft iemand dus alleen maar
een „washandje" verloren dan zet
hij op het formulier achter de vraag
of men textiel kwijt is: Ja. En ver
der welke textielgoederen hij bezit.
Door het kwijt zijn van het ene
washandje als gevolg van de wa
tervloed is het mogelijk dat zo'n ge
zin het dubbele krijgt aan lakens,
slopen, enz. van wat men nooit heeft
gehad, juist omdat hun bezit veel
lager ligt dan de verdelingsnorm.
Met een dergelijk voorbeeld (door
ons vrij vertaald red.) maakte
de voorzitter deze aangevochten
verdelingsnorm, die wel een snelle
afhandeling bevordert, duidelijk.
Een monument voor de
slachtoffers.
Dhr. o. d. Brouw brengt daarna
iets naar voren wat verband houdt
met de herbegrafenis van de tijdens
de ramp omgekomenen uit de ge
meente Stavenisse. Hierover had hij
al eerder gesproken met de burge
meester van die gemeente. De fei
ten hebben mijn voorstel, dat ik
eerst thans in de raad kon brengen,
wat achterhaald, zo concludeert
dhr. o. d. Brouw vooraf, maar
daarmee is alles niet afgedaan en
daarom wil ik het alsnog naar vo
ren brengen. Spreker wijst er op,
dat er thans stappen gedaan worden
om te komen tot herbegrafenis van
al de slachtoffers waarvan de nabe
staanden dit wensen en van dege
nen die geen naaste familie achter
lieten. Een oproep in Stavenisse om
hierbij vrijwillige medewerking te
verlenen leverde al direct het resul
taat op dat zich daartoe ruim 20
personen aanboden. Spreker zou
verder willen gaan. Het was voor
alle omgekomenen eens: 1 Februari
1953; 1 rampnacht, 1 watersnood.
Bij ons, bij de overgeblevenen is er
al gauw onenigheid en verschil. We
zien dat reeds bij de goederenver
deling. Laten we zo niet staan te
genover onze slachtoffers. Onder
de nabestaanden zijn er die herbe
graving zelf kunnen bekostigen,
die kunnen zorgen voor een graf
steentje of zoiets. Maar er zijn er
ook onder die geen naaste familie
hebben. Spreker neemt aan, dat de
verschillende gemeentebesturen zul
len medewerken, wanneer de bur
gemeester van Stavenisse vraagt
dit herbegraven mogelijk te maken.
Toch ziet hij er enige verwarring
van komen, wanneer dat niet gelijk
gebeurd. Daarom had hij gedacht
om dit door middel van een comité
bijvoorbeeld de burgemeesters
van het eiland Tholen collectief
te doen geschieden. Op één dag op
graven, overbrengen en de volgende
dag in Stavenisse na een rouw
dienst of een andere openbare
plechtigheid aldaar herbegraven.
Dan gaat het ordelijker, laat het
een indruk achter die gewenst is.
Dit alles kan kosteloos geschieden,
wanneer ieder hieraan meewerkt.
Ook zou dan op dat graf iets ge-
door
HENK VAN HEESWIJK
naar een motief van L. K. v. d. Linden
3 3
Op een avond, na de derde mislukte poging, zaten
we hier in huis bij elkaar: Arnold en ik. Gedurende al
die tijd had hij niet gevaren en hij begon weer naar zee
te verlangen. Dat merkte ik al dagen lang. Hij zei:
„Elsje, meid, hou je genoeg van me om met me te
trouwen, zelfs, als zou dit niet in ons land gebeuren?"
Ik antwoordde toen: „Al zou je met me naar het
andere eind van de wereld willen gaan, ik ga met je
mee."
„Best," zei hij, kennelijk opgelucht; „ik heb het je
nog niet willen zeggen, maar volgende week Dinsdag
vaar ik weer af, vanuit Amsterdam met een boot met
stukgoed voor Engeland en Ierland. Je gaat met me mee
als mijn vrouw, dat heb ik met de rederij al in orde
gemaakt. In Engeland trouwen we en al is een Engels
huwelijk van Nederlandse onderdanen in ons land dan
niet geldig, we zullen dan ieder geval getrouwd zijn
voor een geestelijke en zodra je een en twintig bent,
doen we het desnoods in Nederland nog eens over.
Afgesproken
Ik legde mijn hand in de zijne en zei, dat ik alles
goed vond.
Zo reisde ik enkele dagen later met hem naar Enge
land. De zeereis zelf was voor mij een verkwikking en
alle spanningen van de laatste weken vielen van me af,
toen ik Nederland achter me liet, want nu pas achtte
ik me volledig veilig.
In Engeland trouwden we. Daar waren geen be
zwaren, omdat ik achttien geweest was. De oude kapi
tein, die al zoveel voor ons gedaan had, was een der
getuigen, want ook hij maakte deze huwelijksreis mee.
Arnold had er veel werk van gemaakt, ondanks het
feit, dat we maar tweemaal vier en twintig uur in een
Engelse haven lagen en er was zelfs een zangkoortje
in de kerk. En of de Nederlandse wet dit huwelijk al
of niet erkende, het kon me niet schelen; ik hield van
m'n man en we kregen een huwelijkscertificaat van
de geestelijke mee.
Een maand later waren we weer terug in Amster
dam. Vanuit Engeland hadden we een brief geschre
ven naar huis, maar uit Streefkerk hebben we nadien
nooit meer wat gehoord. Wel is eenmaal een Amster
damse politie-agent bij mij op bezoek geweest. Dat
was drie maanden na ons huwelijk; ik was net twin
tig jaar. Hij was belast met mijn opsporing en toen
ik op een avond zat te lezen werd er gebeld. Nadat
ik de deur opengetrokken had, kwam die politieman
naar boven en vroeg: „Bent U Elsje van Veen
Ik antwoordde: „Ik ben juffrouw Elsje van Veen,
gehuwd met kapitein Arnold van Veen. Wat komt
U doen?"
De man schrok, toen hij hoorde, dat ik getrouwd
was en verontschuldigde zich. „Ja, U moet me maar niet
kwalijk nemen, Juffrouw van Veen, dat ik U kom las
tig vallen, maar ik heb opdracht om U terug te bren
gen naar de ouderlijke woning. Mag ik Uw trouw
boekje even zien
Ik liep naar de kast en haalde het Engelse huwe
lijkscertificaat voor de dag, maar ik had net zo goed
een of ander stuk Chinees boekenblad onder zijn neus
kunnen duwen, want de brave man kon natuurlijk geen
woord Engels lezen.
Hij bekeek het papier eens en zei: „Maar dit is toch
geen trouwboekje?"
Ik vertelde hem, dat dit het bewijs was, dat ik in
Engeland getrouwd was en dat dit papier gelijk stond
met een Nederlands trouwboekje. Ik voegde er aan
toe: „U kunt doen of laten wat U wilt, maar ik ga
natuurlijk niet meer mee terug naar Streefkerk. Hier
wonen mijn man en ik en als hij over een poosje van
zijn reis terugkomt, moet hij mij kunnen vinden."
De man wist klaarblijkelijk niet, hoe hij dit geval
moest aanpakken en hij keek maar naar dat papier. Ten
slotte zei hij: „Enfin, ik zal er rapport van uitbrengen
en dan zullen we wel verder zien."
Ik was nu niet zo bang meer als vroeger en dus
antwoordde ik: „Dus ik krijg geen boeien aan en hoef
ook niet mee naar het bureau
De politieman schoot in een lach en zei: „Ik zou niet
graag ruzie willen hebben met de kapitein, juffrouw
v. Veen. Enfin, ik kom misschien nog wel eens terug."
Drie dagen later was hij weer, samen met een me
neer in burger, een rechercheur. Hij kon wel Engels
lezen en toen ik hem het certificaat liet zien, las hij
het op zijn gemak door en knikte. „Inderdaad, juffrouw
van Veen, naar de Engelse wetten bent U een ge
huwde vrouw. Doch ik weet niet, of het U bekend is,
maar in Nederland wordt dit huwelijk niet erkend.
Voor ons is het niet wettig,"
Ik richtte me hoog op en antwoordde, terwijl ik
voelde, dat het bloed naar m'n wangen steeg: „Wilt
U hiermee zeggen, dat U mij op één lijn stelt met een
bepaald soort vrouwen, zoals die in Amsterdam te
vinden zijn
De man in burger schrok en deed onwillekeurig een
paar stappen achteruit. Onee, juffrouw van Veen,
wat denkt U wel van me Maar ik ben politieman en
ik moet nu eenmaal alles bezien vanuit het oogpunt van
de dienst. Ik kom overigens ook om U gerust te stellen,
want we hebben uit Streefkerk, van Uw vader be
richt gekregen, dat hij geen prijs meer stelt op Uw
thuiskomst. We kunnen onze nasporingen dus staken."
(Wordt vervolgd)
