WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST. FILIPSLAND
1
nieuw Begin
Jan Overeenkam en Kees op
OUDEJAARSAVOND
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
afscheiö
en een
i
8e Jaargang No. 7
31 December 1951
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Kerkring A 473, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestraat 9, Tholen - Telef. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.10 per
kwartaal franco p.p. 1.35
Prijs per nummer 10 cent
Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum ƒ2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05
Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 u. aangenomen
Vandaag wordt het jaar 1951 afgesloten.
De dagen, weken en maanden zijn voorbij
gevlogen. We zijn tijd tekort gekomen, had
den dit of dat nog willen doen, maar zijn
er niet toe gekomen. De tijd jaagt met zo'n
snelheid dat het haast niet mogelijk is, haar
bij te houden. Pas begonnen met wellicht
goede voornemens en veel hoop, staan we
nu reeds weer op de drempel.
Oudejaarsavond dat is een woord met
een aparte klank. Geen ander woord is zo
voor ons allen vervuld met een gevoelsin
houd. Niemand, die er helemaal aan voorbij
kan gaan, die dit woord in kan schakelen
bij de gewone woorden van elke dag. Mis
schien dat er lezers zeggen: „dat is allemaal
sentimentaliteit. Voor mij is deze avond ge
lijk aan alle andere avonden. Ik ga op tijd
naar bed en ik merk er niets van."
Dat laatste kunt U doen, maar toch
kruipt op 31 Dec. niemand in het bed, zon
der toch een vaag gevoel te hebben, iets te
kort te komen. Woorden, dat men er zich
niets van aantrekt, is grootspraak. De laat
ste avond van een jaar dat klinkt toch
altijd weemoedig. Niemand ontkomt aan een
zekere ontroering bij de wisseling des jaars.
Wij denken terug. Wij denken aan datgene,
wat ons in 1951 heeft aangegrepen, zij het
in lief, zij het in leed. En het is vreemd,
maar juist op die avond zijn we zo gauw in
de stemming, om de donkere dingen nog
eens in onze gedachten de revue te laten
passeren. Zo zijn we nu eenmaal. Iets waar
over we dankbaar moeten zijn, is zo vlug
vergeten. Maar de tegenslagen blijven lan
ger in onze gedachten voortleven.
Begrijpelijk is dat vooral de smart door
verlies van een dierbare op deze avond het
meest wordt gevoeld.
Toch mogen we ook niet vergeten, dat
er nog zoveel blijde dingen waren. Er wa
ren ook zonnige dagen. Er was een oor
logsdreiging, maar het bleef vrede, althans
in ons land. Er was veel regen, maar toch
nog een oogst. Er was verlies, ziekte, ar
moede, maar velen bleven ons gespaard, zijn
gezond en hebben hun brood.
Wanneer we moeten terugkijken op een
periode in dit jaar, die voor ons persoon
lijk moeilijk was, laten we dan trachten het
hoofd niet te laten hangen. Straks slaat het
twaalf uur. Dan is 1951 voorbij en ontvan
gen we als een geschenk: een nieuw jaar.
De balans wordt weer opgemaakt. Een
zakenlijke, als het goed is, ook een morele
en geestelijke balans. Ieder moet dat voor
zich zelf doen. In de stilte alleen. Een korte
tijd van inkeer in een jachtige tijd.
Opnieuw is er een jaar energie gegeven
voor de verbetering van de Nederlandse
economische toestand. Er is veel bereikt, er
blijft nog veel te wensen over. De handels
balans is verbeterd, maar tekorten blijven
er. Onze gulden behoort nog tot de zwakke
valuta en al behoeven wij ons door tal van
omstandigheden niet te schamen, al de min
der gunstige factoren fnuiken deze welvaart.
Het jaar 1951 begon met veel roerigheid
rond lonen en prijzen. Nieuwe beroering
ontstond in het Zuiden, toen Tilburg kampte
met een pokkenepidemie, welke naar an
dere plaatsen dreigde over te slaan. We
werden daarvoor gespaard.
De reeds zo veel besproken overeen
komst met onze Zuiderburen de Benelux
vlot niet.
Teleurstellend was, toen in de Troonrede
gesproken werd over de bouw van slechts
40.000 woningen. Met een getal van 40.000
per jaar komen we niets vooruit.
Men experimenteerde met het wonder van
de televisie. Dat gaat minder vlot dan men
aanvankelijk had gedacht.
In de economische sector werden o.m.
veel subsidies afgeschaft. Aan het binnen
landse economische front was het nogal eens
verward. De oorlog in Korea legt een te
zware last op de lage landen.
Onze eilanden hadden ook hun zorgen.
Uitbreiding van het zielental is practisch
niet mogelijk door gebrek aan werk. En
(Vervolg kolom 1, pag. 2).
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
Jan:
Kees:
We naderen weer het eindstation wat is 't nog kort geleden, Jan:
Dat wij met nieuwe moed bezield dit jaar zijn ingetreden.
Ja, tging werkelijk met een sneltreinvaart dat gaat 't trouwens nog; Kees:
Geen tijd om achterom te zien en eigenlijk moet dat toch.
Het is of ik niet verouderd ben zo kort volgt het op elkaar, Jan:
Maar veel gebeuren kan er toch al is't dan maar één jaar.
Nou, als je 't mij vraagt, Jan, mijn vriend, dat vind ik nu zo niet, Kees:
Het leven is nog even duur of duurder zo je ziet.
Het loon ging vijf procent omhoog, dat was de derde keer,
Maar het levensmiddelenpakket, steeg nog een beetje meer.
Een centje hier, een centje daar, op boter, vlees en fruit Jan:
Het ging langzaam, maar 'n gestage drop, die holt de steen juist uit.
Allé hoor Kees, neem 't niet te zwaar, je kunt 't ook erger maken Kees:
Ons land maakte zo nu en dan, toch ook wel goede zaken
Bedoel je soms de Benelux waar z'al jaren over praten, Jan:
En verder komen doen ze niets, dat loopt vies in de gaten.
Zomin als het KANAAL er komt: Antwerpen de Moerdijk Kees:
langs Tholen,
Het gaat niet door, straks wordt gezegd: de plannen zijn gestolen. Jan:
Nou ja, trots al die narigheid, je moet ook 't goede zien,
De Prins ging toch naar Uruquay, ja zelfs naar Argentien. Kees:
„Bernardo" was de naam waarmee, mevrouw Peron hem groette
Een reuze goodwill-reis waarbij, hij zelfs Truman ontmoette. Jan:
Och ja, er is ook wel wat goeds, van één en vijftig op te schrijven
Denk maar aan Philips industrie, die al ZESTIG jaar zo goed Kees:
bleef drijven,
Denk maar aan de radio de TELEVISIE startte Jan:
Denk aan 't lustrum van de Wegenwacht proficiat, van harte.
De bromfiets zoemt, ontelbaar veel, ja honderdduizendtallen
Maar het druk verkeer is oorzaak van, steeds meerdre ongevallen.
OUD vond ons kabinet te oud en Schouten sprak ik vrees. Kees:
Hoe of die OUD ook keert en wendt, het wordt opnieuw voor DREES.
HAAK-IN, dat werd een leuze en iedereen haakte in, Jan:
Ter bestrijding van een ziekte, hier sprak gemeenschapszin.
Nog meer deed zelfs ons volk, toen een ramp als nooit tevoren
Italië zo trof, nu is weer hoop geboren.
Omdat het Rode Kruis daar hulp verleent in nood Kees:
En ieder burger gaf, een gave klein of groot.
De Kamerleden haastten zich, voor Kerstmis kon't nog net
Een nieuwe winkelsluiting komt en een nieuwe bromfietswet.
En Lieftinck vraagt ons meer dan ooit, hij heeft het heel hard nodig
Voor défensieplannen enzovoorts, da's echt niet overbodig. Jan:
Omdat, wanneer we nu, naar het buitenland gaan kijken
We zien dat er de vredesduif, nog steeds niet neer kan strijken. Kees:
Zo is de Koreaanse strijd, nóg al niet uitgestreden
Daardoor mede wordt er toch, onnodig veel geleden. Jan:
d'Uno ging (nog) niet failliet, maar het IJzeren Gordijn
Zingt altijd nog hetzelfde lied, het „veto-nee-refrein." Kees:
ATTLEE ging van z'n stokjes, hij haalde het dit keer niet,
CHURCHILL rookt weer sigaren, in Londen's Downingstreet. Jan:
Met EDEN kwam een oude rot, aan buitenlandse zaken
Hij kreeg meteen een harde noot een ,,OLIE"-noot te kraken.
ABDOELLAH's tragisch einde en FAROEKS stoute droom
Zijn tekenen der tijden, evenals de Atoom. Kees:
TITO in zijn geldnood, kreeg een lening uit het „Westen"
LEOPOLD trad af wat zou ons nu nog resten
Wel Kees komaan terug en zien wat onze streken
In 't afgelopen jaar, zoal hebben bekeken.
Op FILIPSLAND en op THOLEN, daar gebeurde niet zo veel Jan:
Zelfs een woningbouwvolume, werd ternauwernood hun deel.
Hier was er leed, daar vreugde, dat komt ook telkens voor Kees:
Een lach, maar ook wel tranen en het leven gaat maar door.
Het jaar was pas begonnen, toen werd al iets gedaan
Voor de minder-validen, die aan d'arbeid konden gaan
Dat was een loflijk streven, die AVO-werkplaats hier Jan:
De COMMISSARIS opende, hij deed het met plezier.
Het is niet zover gekomen, dat ook d'oudre mensen al Samen
Het THOOLS TEHUIS bewonen, hoewel 't gebeuren zal.
'k Hoorde nu je dat zegt, juist deze week 't bericht
Dat de plannen zich voltrekken, de bouw is dus in 't zicht.
Herinner je ook nog Jan, hoe menig jongeman
Voor herhalingsoefening op moest en weet je hoe dat kwam?
Beslist en ik weet ook wel, dat het poten en het zaaien
Door vele regens werd vertraagd, dat ging zo door tot het maaien.
En toch, wees dankbaar goede vriend, de sikkels klonken, blonken
Ons werd ondanks het natte weer, toch weer een OOGST geschonken.
De mossel- en de oesterbranche, leefden ook op, is 't niet
Dat kwam wellicht ook door de dood, van de gevreesde parasiet.
Zo ongemerkt zijn we dan nu, in THOLEN gearriveerd.
Daar werd een INDUSTRIETERREIN, bezien en gevoteerd.
Ja, industrie, wie weet het niet, dat is alom de leus,
omdat er werkeloosheid heerst, er is geen andere keus.
Precies, de DUW, het is gezegd, daar heeft men niet veel aan,
GEUZE, onze ingenieur, vindt dat ook niet veel gedaan
Wel Jan, een goede industrie, zijn dus de eerste wensen
Het is zéér urgent en nodig hier, voor vele Thoolse mensen.
Geen steun, geen Duw, geef werk aan ons, daar hebben we wat aan
We hopen dat het lukken zal, het gaat om ons bestaan.
Terecht, want emigreren dat, kan goed en nuttig zijn
Veel beter is vooruitgang hier, op eigen Thools terrein.
Schiet op zeg Jan, wat was er nu, in Tholens veste meer,
Een WIELERRONDE op touw gezet, ging goed voor d'eerste keer.
Er was ook een TENTOONSTELLING, van wollen draad tot deken,
Vooral de dames waren daar, zomaar niet uitgekeken.
Er was zelfs pseudo-vogelpest, maar dat is minder mooi
Kijk dus uit bij kippenkoop, of ze goed zijn van allooi.
Wat is gehoopt, wordt strakseenfeit.de RONDWEG kwam er door,
De gemeente, polder en het Rijk, betalen er wat voor.
POORTVLIET, het kleine haagje, kreeg een goed idee,
Een paar nieuwe straten en een nieuwe brandweer „slee".
Straks een nieuwe BURGEMEESTER, want de oude Burgervaar,
Heeft de leeftijd om te rusten, hij heeft 't verdiend, voorwaar
Het zal me toch benieuwen, wie daar dan wordt gekozen,
Men vierd 'er jubilea straks vlaggen, poorten, rozen.
SCHERPENISSE kreeg een brandje, het liep uitstekend af
Nu komt er een sirene, daar de klok geen klank meer gaf.
Er was even wat wrijving, een school, een varkenshok
Maar nu is 't al weer vrede, men koestert daar geen wrok.
We hopen dat de nieuwe school, nu werkelijk spoedig komt
En dat men daar met veel plezier, leert lezen, schrijven, somt.
ST. MAARTENSDIJK, 'tis duister, een lichtpunt kwam er niet
Nu de P.Z.E.M. de Centrale, steeds in de steek nog liet.
Wel kwam een nieuwe VEILING, de handel leeft er op,
Maar weinig nieuwe straten, en de PUI nog op z'n kop.
We wensen daar een AMBACHTSSCHOOL, dat geeft bedrijvigheid
Dat werkelijk die verrijzen mag, de begrotingen ten spijt.
Een nieuwe MARKT, een INDUSTRIE, meer werk moet daar
ook komen
Zodat men vol activiteit, daar bouwen kan en wonen.
O, STAVENISSE, daar is 't raak, slaakt U maar vast een zucht,
Een inbraak volgt of is gebeurd, dat dorp dat wordt berucht
En 't mooiste van de droeve grap, is dat elk spoor ontbreekt,
De politie zoekt en vraagt zich af, wat daar weer achtersteekt.
De beste wens voor Stavenisse, een eigen SPEURHOND ras
Op z'n bekijk is 't niet voor niets en komt die daar van pas.
Het was alles niet zo somber hoor, er was ook wel eens jool
Een sloot ging dicht, een winkelweek en zelfs een nieuwe school.
ST. ANNALAND kreeg een idee, de Dorpsweg in de olie
Direct werd toen octrooi gevraagd, nu heeft men 't monopolie.
Een jubileum van de MUZIEK, die werd zeventig jaar
De kleuterschool die leefde op, het KOELHUIS is zo klaar.
OUD-VOSSEMEER, gesproken werd: een geldschop is
niet nodig
„Spido" demonstreerde er, het was niet overbodig.
Suykerbuik: (de tweede keer) werd winnaar van de Ronde
De Molenstraat verbeterde en dat was ook geen zonde.
De oude „sic." ging met pensioen, benoemd: heer Rijstenbil
We varen nu naar d'overkant met veerman Pols, zit stil
FILIPSLAND practisch zonder zorg, het bouwde zelfs nog panden
Garage, winkels, zilverjuun, gaf werk aan grage handen
De POLDER, een beetje achteraf, wil een politieman
Die óók voor de „haasjes" zorgt, als dat maar even kan.
Wel Kees, zo is deez jaargang dan, weer even rondgespeurd,
De klok gaat al naar twaalven, nu is het zo gebeurd.
We scheiden nu, vaarwej. oud jaar, met je vele nattigheid
Als 't middernacht slaat van de Dom, ben jij VERLEDEN
Misschien hebben we U verveeld, wat al te lang gepraat
Zo'n overzicht is uitgebreid, U weet wel hoe dat gaat.
Maar tot besluit wensen wij nu, eerst onze Koningin,
Veel kracht en wijsheid voor haar taak, in 't grote Landsgezin
Voor elk paar een eigen huis, al is het dan niet groot,
Onze eilanden veel voorspoed, elk zijn daaglijks brood
En bovenal gezondheid, dat is de grootste schat
Die we maar kunnen hebben, op het kromme levenspad.
Uiteindelijk wensen w'U te saam, ja heel de vriendenschaar
Veel prettig nieuws in onze krant: EEN RIJK GEZEGEND JAAR.
tijd.
