WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLAND
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
Het Parlementair Overzicht
de DAAD en de DADER
Commentaar
De nieuwe Winkelsluitingswet
Iedereen tevreden stellen, valt lang niet mee*
Zitting Kantonrechter.
7e Jaargang No. 46
28 September 1951
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Kerkring A 473, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestraat 9, Tholen - Telef. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.10 per
kwartaal franco p.p. 1.35
Prijs per nummer 10 cent
Advertentiën 0.10 per millimeter Minimum 2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05
Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 u. aangenomen
is
aan
De traditie wil dat de Tweede
Kamer een paar dagen na Prinsjes
dag bijeenkomt om enkele zaken af
te doen en dat zij daarna in de
fracties en in de afdelingen de ver
schillende begrotingshoofdstukken
onderzoekt. Zo kreeg men dit jaar
een tweedaags debat over de win
kelsluitingswet, een debat, dat onge
twijfeld interessant was. De moei
lijkheid bij zulke onderwerpen
echter, dat er geen „politiek'
ten grondslag ligt. Een winkelslui
tingswet is een afweging van ver
schillende belangen en dat is een
bezigheid welke nooit tot een oplos
sing te brengen is. Nimmer is er een
wetsontwerp zo goed voorbereid ge
weest als dit. Eerst kwam er een
voor-ontwerp dat talloze organisa
ties hebben besproken, daarna
kwam het eigenlijke wetsontwerp,
dat gedurende de schriftelijke be
handeling nog tweemaal werd ge
wijzigd. Iedereen, die dus maar met
de middenstand te maken heeft,
kreeg ruimschoots de tijd om zijn
wensen kenbaar te maken. Maar
tijdens de behandeling in de Kamer
bleek dat er nog vele wensen waren
en dat de overeenstemming ver te
zoeken was.
Dat betrof niet alleen het princi
piële punt van de Zondagsluiting,
maar ook vele zakelijke punten.
Winkels moeten op Zondag dicht
zijn volgens deze wet. Een uitzonde
ring is echter gemaakt voor Joodse
winkeliers en Zevendedagsadventis
ten, die Sabbath vieren. Zij mogen
Zondags wel open zijn; tussen 8 en
14 uur. Hier tegen had de s.g.p. af
gevaardigde ds. Zandt ernstige be
zwaren. Naar zijn mening moeten
op de dag des Heeren alle zaken
dicht zijn, met uitzondering van
apotheken. Andere rechtse afge
vaardigden, zoals de Heren Schmal
en Fokkema, hadden daartegen
overwegend bezwaar. Zij zagen het
als een uitoefening van gewetens
dwang als men de Joden zou ver
bieden om Zondags geopend te zijn.
Natuurlijk waren deze c.h. en a.r.
afgevaardigden voor een goede
Zondagsrust, maar gewetensdwang
mag men niemand opleggen. Ds.
Zandt was het daarmede niet eens.
Naar zijn mening moet gewetens
dwang buigen voor de eis van Gods
geboden. De s.g.p. heeft in de Ka
mer maar twee afgevaardigden. En
het is dus duidelijk dat er op dit punt
aan het ontwerp niets is veranderd.
Wel stemden de c.h. en de a.r. met
de s.g.p. mee toen het ging om uit
zonderingen op de regel niet toe te
staan. Die kunnen door de gemeente
worden gemaakt.
De koopavond
In het wetsontwerp was geregeld,
dat de Gemeenteraad kan bepalen
dat de winkels op Donderdagavond
tot 10 uur open mogen zijn. Dwang
om een koopavond in te stellen, was
er dus niet. Zou men echter hiertoe
besluiten dan moest deze avond in
ieder geval op Donderdag vallen.
De heer Bachg (k.v.p.) was het
daarmede niet eens. Hij wilde dat
de Gemeenteraad zelf die avond
moet kunnen aanwijzen. Wel wilde
hij in de wet vastleggen, dat de Za
terdagavond in ieder geval moest
worden uitgesloten. Deze avond is
de voorbereiding op de Zondag en
is daarom de gezinsavond bij uitne
mendheid. De hele Kamer ging
daarmede z.h.s. accoord.
Zo was het eigenlijk met de ge
hele behandeling. Men had geen
grote bezwaren tegen het ontwerp.
Dat was bij de algemene beschou
wingen duidelijk gebleken. De inge
diende amendementen werden ob
jectief bekeken.
De heer Bachg had nogal succes
met zijn pogingen. Zijn tweede
amendement had de bedoeling om
de bevoorrechte positie van de si
garenwinkeliers kleiner te maken.
In het wetsontwerp was bepaald dat
alle winkels 's avonds om zes uur
gesloten moeten zijn, met uitzonde
ring van de sigarenwinkeliers die
tot zeven uur hun winkels mogen
openhouden. Is roken zulk een
volksbelang dat deze maatregel ge
wettigd is zo vroegen verschillen
de, mannelijke, afgevaardigden. De
één vertelde graag haring of bok
king te lusten na zes uur, terwijl de
ander de gewoonte had om bloemen
te kopen na deze tijd. Door dit
amendement (dat aangenomen werd
met 40—22 stemmen, een deel der
v.v.d. en de socialisten stemden te
gen) zal de groep worden uitge
breid voor die branches, waarvoor
een latere sluiting een zakelijke be
hoefte is. De Minister zal die groe
pen aanwijzen.
Gelijkstelling straathandel
en winkels
Volgens het ontwerp heeft de
markt- en straathandel een bevoor
rechte positie boven de winkels wat
de sluitingstijd betreft. Genoemde
handelaren mogen hun bedrijf n.l.
tot zeven uur uitoefenen. Dus een
uur langer dan de winkeliers. Dat
was een doorn in het oog van de
winkelier Cornelissen (v.v.d.), die
dit onaanvaardbaar en een oneer
lijke concurrentie noemde. Minister
Albregts die het ontwerp verde
digde wees er echter op, dat de
markt- en straathandel te maken
heeft met tal van nadelige factoren,
zoals regen, koude en wind. Daar
heeft de winkelier geen last van,
maar de weersgesteldheden belem
meren wel degelijk de verkoop van
de markthandelaar. Een amende
ment van de heer Cornelissen, die
geenszins overtuigd was, werd ech
ter verworpen met 11 49 stemmen.
Hij werd slechts gesteund door zijn
fractiegenoten en de communisten.
Een laatste strijdpunt in dit debat
was de halve dagsluiting. Oorspron
kelijk zou bij Algemene Maatregel
van Bestuur bepaald worden welke
groep van winkels 's Maandags
ochtends voor 1 uur of Maandag,
Dinsdag, Woensdag na 1 uur ge
sloten moeten zijn, terwijl voor en
kele zaken de Zaterdagmiddag als
een vrije dag zou gelden. Ook hier
sprong de heer Bachg in de bres
voor de gemeentelijke autonomie.
Hij wilde de gemeenten laten be
palen welke groep winkels dicht zal
zijn. Zijn amendement werd aange
nomen. Dit betekent dus, dat b.v.
niet alle slagerijen in het land op
de zelfde dag gesloten zullen zijn.
Maar dat dit per gemeente kan ver
schillen.
De regeling voor de automatieken
leverde geen moeilijkheden meer op.
In het ontwerp is bepaald dat auto
maten, welke gevuld worden van
uit een winkel, vallen onder de win
kelsluitingswet; d.w.z. dat zij- -ma
zes uur niet meer mogen worden bij
gevuld. Specifieke automaten vallen
niet onder deze regeling.
En nu maar wachten tot 16 Oc
tober. Dan komen de heren van
Honderd weer bijeen. Zonder rust
pauze zullen zij dan moeten verga
deren tot Kerstmis.
medewerking van de brede massa van ons
volk, die zich zo weinig bekommert om het
lot der „bajesklanten" mensen zoals zij,
die toch weer terug moeten in de maat-
Op 4 October a.s. wordt de Nationale Reclasseringsdag gehouden.
Het doel daarvan is niet alleen materiële steun te vragen voor het
werk der reclassering, maar in de allereerste plaats dit werk, dat
meest in het verborgene geschiedt, te brengen in het zoeklicht der
belangstelling van het Nederlandse volk.
De grote, zware gevangenisdeur gaat open
en weer dicht. En in het vroege morgenuur
staat daar buiten, op het trottoir, een man,
een vrouw, die vele jaren lang alle contact
met de maatschappij verloren had, soms
met een paar honderd gulden „uitgaanskas"
in de zak.
Wanneer zo'n man, wanneer zo'n vrouw
in die vreemd geworden wereld zelf de weg
moet zoeken, waar komen ze dan terecht,
en hoe spoedig zal die grote deur zich weer
voor hen ontsluiten
Maar naast die deur wacht een andere
man, een andere vrouw. De zo-even ont
slagen gevangene behoeft niet alleen de
lange, de moeilijke weg terug te gaan.
VERSCHEIDENHEID EN
SAMENWERKING
„De Reclassering" dat is zo'n algemeen
begrip. Maar het zijn vele en velerlei orga
nisaties, die onder dat hoofd tezamen ge
bracht zijn en samenwerken, in verschillen
de sectoren van het veldtochtsgebied.
Het werk der reclassering vangt meestal
aan met het voorlichtingsrapport. De politie
maakt een procesverbaal op. Daarin vindt
de rechter alle bijzonderheden omtrent de
daad. Maar daarnaast dient de Reclassering
een voorlichtingsrapport in. En dat vertelt
de rechter een en ander over de dader, zijn
milieu, zijn afkomst, zijn goede en slechte
eigenschappen, zijn moeilijkheden en zijn
mogelijkheden. Voorheen plachten die rap
porten wel eens het karakter te dragen van
een „pleidooi" en trachtten ze „de lichtkant
van de zaak" te laten zien. Ook in dit op
zicht heeft men door ervaring geleerd. Vol
komen objectiviteit beheerst de toon van
deze rapporten, waarvan er jaa- jks zo'n
tienduizend worden uitgebracht.
Dit rapport kan bijdragen tot een geheel
of gedeeltelijk voorwaardelijke veroordeling,
tot voorwaardelijke vrijlating of ter be
schikkingstelling. En opnieuw is het de
Reclassering, die in 't geweer komt. Want
de man of de vrouw, die onder bepaalde
voorwaarden opnieuw de maatschappij in
gaat, moeten onder toezicht staan. Niet van
een politieagent, maar van een helper, een
vriend, die hem begrijpt, die hem bijstaat,
die ook waarschuwt wanneer het misgaat
en dan het onheilspellende blauwe rapportje
stuurt
DE TOEZICHTHOUDER
Die toezichthouders, die geen ambtenaren
zijn, maar particulieren uit alle lagen en
kringen der bevolking, hebben een zéér be
langrijk aandeel in het reclasseringswerk.
Zonder te schoolmeesteren of hun neus te
steken in zaken die hun niet aangaan, moe
ten ze toch het oog houden op de gedra
gingen van hun „patiënt", dienen ze er op
te letten of hij de voorwaarden waarop hij
in vrijheid is gesteld (b.v. geen bezoek aan
café's), nakomt. Maar de toezichthouder
zal ook wel eens een goed woordje moeten
gaan doen bij een patroon, zal ook wel eens
dienen te bemiddelen bij moeilijkheden. Wie
een vonnis achter de rug heeft, vindt zijn
weg door het leven helaas maar al te vaak
met obstakels bezaaid, en menigmaal kan de
toezichthouder een handje helpen met die
obstakels te overwinnen. Hoe dichter hij
staat bij de persoon die hij tot steun moet
zijn, hoe beter dat is. Men zoekt de toe
zichthouders dan ook niet slechts onder
de „mensen met witte boordjes" maar ook
onder de haven- en landarbeiders, onder de
fabrieksbazen en meesterknechts, onder allen
die verantwoordelijkheid durven dragen en
toch vertrouwd zijn met de sfeer waarin
de te reclasseren persoon gewend is te leven.
IN DE CEL
Belangrijk werk verrichten de mensen van
de reclassering ook door celbezoek. Vaak
hebben ze daarbij weerstanden te over
winnen, maar nog veel vaker bemerken ze,
en vooral in de Huizen van Bewaring, waar
de gedetineerden de behandeling van hun
zaak afwachten, hoe daar in die mensen
de vragen, de zorgen, de bekommernissen
zich verdringen. Wie betaalt nu de huur?
Hoe komt mijn vrouw aan de kost Blijft
ze me trouw Hoe gaat het met de kinde
ren Tussen de gedetineerde en het leven
daarbuiten is de grauwe gevangenismuur.
En in die periode vindt de celbezoeker vaak
de weg door die barricade van wantrouwen
en verbittering heen.
Dit zijn slechts enkele kanten van het
moeizame, maar o zo belangrijke reclasse
ringswerk. Het wordt gesteund door vele
particuliere bijdragen, het wordt gesubsidi
eerd door de Overheid en het behoeft ook
verder nog veel materiële steun. Maar meer
nog behoeft het begrip erf" zo mogelijk
schappij. Het is de reclassering die hier het
werk van de barmhartige Samaritaan ver
richt door een daad van practische naasten
liefde.
Een volgend maal onvoorwaardelijk hechtenis voor veehouders of
veehandelaren, die rundvee kopen of verkopen zonder de vereiste
zgn. t.b.c. verklaring.
Te Stavenisse is men onherroepelijk verplicht het gras van tussen
de stenen te halen.
Vrijdag 21 Sept. hield de Kantonrechter
zitting in de Thoolse raadszaal.
M.P.v.E. te Oud-Vossemeer, wiens zaak
vorig maal was aangehouden kwam opnieuw
voor de groene tafel. Zoals bekend had
verd. op 21 Maart jl. met zijn auto het echt
paar A. Elenbaas aangereden, waardoor
diens vrouw vrij ernstig was gewond. Deze
feiten werden tijdens vorige zitting toege
geven, waarna de Rechter 2 x 10.boete
eiste voor het niet geheel in orde zijn van
de auto en 40.of 20 dagen voor het
veroorzaken van dit ongeluk, dat niet aan
auto-mankementen kon worden toegeschre
ven. De verdediger, Mr. Kuypers haalde
daarop een soortgelijk geval aan, waarbij
bleek, dat vrijspraak was gevolgd op een
rapport van een neuroloog, die het ongeval
daar aan een accute bewustzijnstoornis had
toegeschreven. De Kantonrechter stelde
daarop ook v.E. in de gelegenheid zich aan
'n neurologisch onderzoek te onderwerpen.
Thans kwam deze zaak opnieuw voor en
het psychiatrisch rapport vermeldde geen
afwijkingen. De Rechter kon dan ook on
mogelijk aannemen, dat hier sprake was van
een bewustzijnstoornis. Verdachte bleef daar
echter wel bij.
De Ambtenaar achtte de dagvaarding vol
ledig bewezen. Hij wees er op, dat trouwens
noch door verd. noch door verdediger be
roep is gedaan op „onschuld Zij verklaren
enkel, dat hij geen bewustzijn had, maar er
is geen enkele omstandigheid die dat be
wijst. Daarom blijft hij bij zijn eis van
40/boete voor het veroorzaakte ongeluk.
De poging van de verdediger om de be
wustzijnstoornis alsnog aannemelijk te ma
ken mislukt ook, waarna de Kantonrechter
hem veroordeeld tot 30.boete of 20 d.h.
met de mededeling, dat wanneer hij v.E.
weer voor een verkeersovertreding in dien
zin voor de tafel ziet, er maximum straf
zal volgen.
Voor straatrumoer kreeg Sm. te O.V.
3.boete sub. 3 d.h.
N. te St. F. kreeg 3.en 5.— boete
omdat hij te dicht bij de hoek van een straat
had gestaan en daarna niet behoorlijk tegen
de politie was opgetreden.
A. te Scherpenisse had in de Kerkstraat te
Scherpenisse geen voorrang verleend aan B.
te Bergen op Zoom, die met zijn auto door
de machine van A. was aangereden. Verd.
zei niets van borden af te weten, maar ge
tuige B. (het slachtoffer) verklaarde, dat hij
het bord was gepasseerd, dus voorrang had.
I.M.H. te St. M'dijk had alleen geconsta
teerd, dat B. zijn auto niet genoeg langs het
trottoir had gezet, anders was een botsing
zeker vermeden.
Maar bij de Ambtenaar ging het uitslui
tend om het verlenen van voorrang en hij
achtte dat verd. zulks niet deed, waarom hij
20.boete eiste of 12 d.h. De Officier
wenste de uitspraak aan te houden tot nader
onderzoek.
L.H.I. te Poortvliet, beroepsmilitair, had
J.S. te Tholen een trap gegeven tegen zijn
bromfiets toen laatstgenoemde enige fietsers
op de dijk Poortvliet-Scherpenisse passeerde
en daardoor naar links moest uitwijken.
De beschuldiging tegen I. kon de Kanton
rechter niet behandelen, daar deze voor de
militaire rechtbank moest komen, zodat I.
hier alleen als getuige optrad. Deze ver
klaarde, dat S. zo dicht was genaderd met
zijn bromfiets, dat het voor hem en zijn
vrouw gevaar opliep, zodat hij zich met een
trap had verweerd.
Maar J.B. en J.M. te Tholen, die o.a. op
die weg fietsen en door S. waren gepasseerd,
verklaarden dat er voor I. helemaal geen
gevaar was.
Integendeel, I. moest nog wel een halve
meter vooruitkomen, om de bromfietser een
trap tegen het rijwiel te geven.
De Ambtenaar achtte de schuld van S.
dan ook niet bewezen en verzocht vrij
spraak..
P.v.D. te O.V. had in zijn bedrijf niet-
beschermde machines staan. De Ambtenaar
wees er op, dat hierdoor zeer ernstige on
gelukken kunnen ontstaan en eiste 2 x
30.boete sub 2 en 10 d. Hij zal laten
controleren of het in orde wordt gemaakt.
Uitspraak conform de eis.
ZONDER T.B.C-VERKLARINGEN
GAAT HET NIET
De eerste veehouder van de 12 gevallen,
die waren opgeroepen, was C.v.H. te St.
M'dijk, die zonder t.b.c.verklaring een stuk
vee had verkocht. Geëist werd 30.uit
spraak 25.of 10 d.
M.M.M. te O.V., veehandelaar had vee
gekocht zonder de bedoelde verklaring van
KI. te S.
KI. kreeg dezelfde boete als de hiervoren
genoemde v.H„ terwijl M.M.M.die beide
beesten had gekocht 2 x 75.boete kreeg
of 12 d.h. met een proeftijd van 2 jaar.
W.B.G. te Scherpenisse was met een
windbuks op stap gegaan en had hiermee de
wapenwet ofertreden wat hem 10.- of
10 d. kostte. Eis 20.of 12 d.
L.A.v.G. te St. M'dijk had de pensioen
wet overtreden, daar hij weliswaar over het
algemeen werkgever is, maar toch ook nog
een paar maanden op een jaar werknemer.
Verd. vond het verschrikkelijk daarvoor te
moeten betalen. De Ambtenaar merkte op,
dat hij wel verzekeringsplichtig is en eiste
20.of 10 d. Uitspraak 3.of 3 d.
M.C.B. te Poortvliet, veehouder had
rundvee gekocht zonder t.b.c. verklaring van
een andere B. aldaar. Verd. merkte op, dat
hij slechts 1 koe houdt en niet wist, dat die
verklaring er bij moest.
Eis 25.uitspr. 25.of 10 d.
De verkoper B. kreeg 30.of 10 d.
C.B. te St. Annaland was met zijn auto
in Oud-V. een weg ingereden, waar dat
verboden was. B. verklaarde dat hij niet
direct verbaliseerd was en later, toen hij de
dagvaarding kreeg, zich nog eens ter plaatse
overtuigde, maar van een bord was geen
spoor te bekennen. Dat wilde de Officier
dan ook wel eens onderzoeken, zodat deze
zaak werd aangehouden tot 16 Nov. a.s.
J.L.G. en H.R. te St. Annaland waren
verbaliseerd voor het vissen met een kruis-
net zonder vergunning onder de gem. O.V.
Beiden ontkenden dit. Wel waren ze met
het net komen aanlopen, maar gevist hadden
ze daar niet. Ook dit geval werd vooj
nader onderzoek aangehouden.
J.S. te Stavenisse mestveehouder, had 1
melkkoe tussen zijn mestvee lopen. De amb
tenaar vond dit feit wel niet zo ernstig, om
dat de koe reageerde, maar het was toch
niet toegestaan. S. moet deze koe afzonderen
van het mestvee, waarom 6.boete werd
geëist en 5.werd opgelegd.
J.J.v.d.Z. te Poortvliet heeft een zekere
N.v.D. in dienst, die de rijtijdenwet had
(Zie vervolg pag. 2)
I. WINTERDIENST
Het nieuwe spoorboekje en dus de winter-
dienst wordt 7 October a.s. van kracht.
Gelijktijdig gaat ook de winterdienst in van
de Thoolse Autobusdiensten. Wat het spoor
aangaat, is er weinig verandering gekomen.
Enkele verbeteringen zijn nog ingevoerd op
de drukke lijnen, maar voor onze omgeving
is het toch van weinig belang. De vertrek
tijden uit B.o.Zoom zijn bij de komende
winterdienst dan ook ongewijzigd.
En dat is dan vanzelfsprekend ook het geval
bij de busdiensten. Ook deze regeling is ten
opzichte van de thans lopende dienst weinig
veranderd. Zo zijn bijv. de vertrektijden van
bijna alle ritten ongewijzigd gebleven. Bijna,
want één dienst ondergaat wel 'n wijziging,
En een andere vervalt. Beginnen we eerst
met de laatste te bespreken.
Gebleken is, dat er voor de laatste avond-
rit, zoals deze in de zomerdienstregeling is
opgenomen en die om ongeveer 7 u. nm. van
de beginpunten en om vijf voor half negen
uit Bergen op Z. vertrekt te weinig passa
giers zijn. Die laatste rit is dan ook bij de
winterdienst vervallen. Niet alleen omdat de
autobusondernemers konden aantonen, dat
deze rit in geen geval rendabel is. Maar om
dat ook de bevoegde instanties duidelijk is
gebleken dat hoe makkelijk het voor de
enkeling ook is ze gemist kan worden.
Temeer, daar men kan verwachten, dat het
aantal passagiers gedurende de wintertijd
nog zal afnemen. Het ziekenbezoek in Ber
gen is half acht afgelopen, zodat de vroegere
(dit wordt straks de laatste) dienst daarop
precies aansluit en voor plezier gaat men
in de winter ook niet in de late avond
reizen. Hoogstens blijft daarom een enkele
zakenman over, die bijv. nog later dan zes
uur uit Rotterdam zou komen. Men kan dus
op zijn vingers natellen, dat de dienst van
half negen uit Bergen practisch vruchteloos
is in de wintertijd. En al willen wij -- het
publiek desnoods om 11 uur nog wel een
bus uit Bergen laten rijden, we moeten
bovenstaande toch zeker kunnen billijken.
Nee, dan is de andere wijziging voor ons
onbegrijpelijker. Dat is nl. de dienst, die
thans om kwart over vijf uit de gemeenten
Stavenisse en St. Annaland vertrekt. Deze
rit wordt nl. bij de winterdienst een uur
opgeschoven. Men zou misschien opper
vlakkig gezien zeggen: ja maar, dat is toch
wel goed, want nu de dienst van ruim 7 uur
uit die gemeenten komt te vervallen, is het
toch erg vroeg, wanneer men kwart over
vijf al uit die gemeenten móet vertrekken,
de laatste gelegenheid. Zeker, dat is zo,
een uur later is niet ongewenst. Hoofdzake
lijk voor die mensen, die op een dagje
familie of kennissen in een naburige einland-
gemeente bezoeken. Voor zakenmensen lijkt
ons dit overbodig. Niet alleen omdat vele
vertegenwoordigers een eigen wagen hebben,
maar bovendien is het ook voor hen in de
meeste gevallen om 5 uur „avond". Zeker,
wanneer ze naar huis of ergens anders willen
overnachten. Zoals gezegd dus alleen voor
de dagjesmensen. En daar zou dit latere uur
goed voor zijn, wanneer ze in Tholen dan
ook maar kruisaansluiting hadden. U begrijpt
dit. Gaat iemand van St. Annaland een
dagje naar St. Maartensdijk bijv., dan zal
die liever met de bus van kwart over zes
willen vertrekken, dan reeds om kwart over
vijf weg te moeten. Maar die passagier heeft
er niets aan, want in Tholen krijgt hij geen
directe aansluiting. Daar moet hij of zij
wachten op de bus van kwart voor acht.
Zodat het veel beroerder is geworden, daar
hij of zij nu reeds om half vier uit St.
Maartensdijk moet vertrekken om in Tholen
directe aansluiting te hebben naar St. Anna
land, öf gedwongen is van kwart voor
zeven tot kwart voor acht in Tholen te
wachten.
Er is nu een leemte in de vertrekuren van
Stavenisse en St. Annaland van 15.15 tot
18.00 uur. Terwijl, zoals gezegd de dagjes
mensen wel de hoofdschotel zullen vormen
voor die dienst en bovendien de zaken
mensen ook liever om kwart over vijf zul
len vertrekken.
Door deze wijziging is het resumerend zo,
dat de zakenlui tot ongeveer zes uur moeten
blijven en de dagjesmensen om half vier
moeten vertrekken voor kruisaansluiting of
een uur in Tholen moeten waAten.
Zodat wij in deze laatste wijziging niets
anders kunnen zien, dan een ongerijmde en
onjuiste verandering.
II. WINKELSLUITING
Met belangstelling zullen zeer velen kennis
genomen hebben van de nieuwe winkelslui
tingswet. Het ontwerp daarvan hebben we
destijds in deze kolommen afgedrukt en er
toen ook commentaar op gegeven. De mees
ten hebben inmiddels kunnen lezen, dat de
nieuwe wet in de Tweede Kamer is aange-
nömen en zo niet, dan kunnen we li in dit
nummer verwijzen naar het parlementair
overzicht. Om het in dit verband nog even
te resumeren: De winkels gaan om 6 uur
dicht, behouden? de geopende mogelijkheid
dat bij Algemene Maatregel van bestuur
voor bepaalde winkels sluiting om 7 uur
kan plaats hebben. Voorts kan een halve
sluitingsdag per week door de gemeenteraad
worden aangewezen en tenslotte kan de ge
meenteraad ook vergunning geven eens per
week tot 10 uur open te mogen zijn.
We menen dat door de aan de gemeente
raad gegeven bevoegdheden de noodzaak
van een plaatselijke middenstandsvereniging
urgenter is geworden. Daarmee bedoelen we
niet, dat onze vroede vaderen de midden-
standsbelangen niet naar vermogen zullen
trachten te behartigen. Evenmin, dat onze
plaatselijke overheid straks met ontheffingen
(tot 7 uur) zal gaan gooien. Maar we
vrezen, dat het hen toch wel moeilijk zal
worden gemaakt. En dat het én voor de
middenstand én voor het publiek én voor de
gemeenteraad heel wat gemakkelijker is,
wanneer een plaatselijke organisatie zich
hieromtrent uitspreekt en het gemeentebe
stuur op advies van die vereniging de ge
wenste maatregelen neemt.
Eerder hebben we betoogd, dat een slui
ting om 6 uur in de zomer voor onze om
geving te vroeg is. De winkeliers onder
vinden, dat wanneer de mensen het druk
hebben op het land de winkelbel juist van
6 tot 7 uur het meest gaat. Omdat de men
sen er eerder niet toe in de gelegenheid zijn.
Nu echter het sluitingsuur uniform op
6 uur is gesteld krijgt men aan de andere
kant ook weer tegenstellingen en zelfs een
zekere oneerlijkheid, wanneer bepaalde win
kels ontheffing krijgen tot 7/ uur. Juist omdat
het op ons platteland zo weinig voorkomt,
dat er „bepaalde" winkels zijn. In de
Tweede Kamer is over bepaalde winkels
gesproken, bijv. specifieke sigaren of vis-
bedrijven. En die komt men in de stad zeker
tegen. Maar waar vinden we die op het
platteland U begrijpt het gevaar van
ondoordachte ontheffingen. Een sigaren-
winkeler op het platteland kan ook best
textiel verkopen. En wanneer deze ontheffing
krijgt van sigarettenverkoop, enz. tot 7 uur,
dan wordt er wellicht ook nog eens een
knot wol gekocht. Welke winkelier zou dat
niet doen Maar het is niet eerlijk tegen
over de specifieke textielwinkelier, die om
6 uur zijn winkeldeur moet sluiten.
Waar de mogelijkheid niet is gegeven
algemene ontheffing te krijgen tot 7 uur
(in de zomer, zoals thans) lijkt ons daarom
het beste, dat de gehele middenstand van
elke gemeente in onze omgeving besluit zich
aan deze uniforme sluiting te houden.
Ook om te komen tot een middagsluiting
(wanneer men de behoefte daartoe gevoeld,
iets wat ons in deze omgeving tamelijk
overbodig lijkt) en een avondopening tot
10 uur, waarvoor men wellicht meer zal
voelen, is gezamenlijk overleg gewenst. We
geven toe dat het hebben van een midden
standsvereniging ook lang niet altijd een
pad is, dat over rozen loopt. En er is al
zoveel aan (noodzakelijke) organisatie, dat
men er bijkans in doolt. Maar aan de andere
kant, kan een middenstandsvereniging zeker
nuttig werk doen. En voor bovenstaande
zien we het vrijwel als een noodzakelijkheid,
dat er in elk geval gezamenlijk over wordt
gesproken.
