WEEKBLAD VOOR HET EILAND THOLEN EN ST.FILIPSLONO
WAARIN OPGENOMEN DE THOOLSE COURANT
Het Parlementair Overzicht
GEHEIME DIENST (I)
Spionnage zo oud als de wereld
Adviezen voor huisslachters.
Deflatie en devaluatie
De sluiting der Staten-Generaal*
Een sobere plechtigheid*
Tweehonderd gymnasten demonstreren.
7e Jaargang No. 44
14 September 1951
Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer
Redactie Kerkring A 473, St. Annaland - Telefoon 47
Administratie Oudelandsestraat 9, Tholen - Telef. 57 - Giro 124407
Abonnementen 1.10 per
kwartaal franco p.p. 1.35
Prijs per nummer 10 cent
Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum 2.00
Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05
Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 u. aangenomen
Dinsdag 18 September (de be
roemde derde Dinsdag) zullen in
Den Haag weer duizenden mensen
langs de straten staan opgepakt om
maar een glimpje op te vangen van
de sprookjesachtige stoet, welke zal
rijden van het Paleis Noordeinde
naar het Binnenhof. Prinsjesdag is
dan weer aangebroken, hetgeen be
tekent dat H.M. de Koningin offi
cieel het nieuwe zittingsjaar van de
Staten-Generaal zal openen. Dat dit
altijd geschiedt op de derde Dinsdag
in September is niet toevallig. Deze
datum is genoemd in onze hoogste
Nederlandse wet: onze grondwet.
Evenmin is het toevallig, dat H.M.
de Koningin dit persoonlijk doet en
dat zij ieder jaar opnieuw in de
gouden koets de grootste luister bij
zet aan dit festijn. Want in de
grondwet is bepaald, dat de zitting
der Staten-Generaal in een ver
enigde vergadering der beide Ka
mers door de Koning of door een
commissie van Zijnentwege wordt
geopend.
Dat H.M. de Koningin dit doet,
is echter op den duur een prachtige
traditie geworden, waarvan wij niet
graag zouden afwijken. Men zal
echter begrijpen, dat aan de opening
van de zitting der Staten-Generaal
een sluiting vooraf moet gaan. Er
moet nu eenmaal iets dicht zijn, wil
men het open kunnen maken. En
zo ziet men het ook ieder jaar ge
beuren, dat het zittingsjaar op de
Zaterdag voor de derde Dinsdag
in September wordt gesloten. Staat
de opening altijd in het middelpunt
van de belangstelling, de sluiting
gebeurt bijna geruisloos. Ook voor
deze sluiting bepaalt de grondwet,
dat deze geschieden moet door de
Koning of door een commissie.
Maar de traditie leert hier, dat de
Koningin dit nooit zelf doet, maar
dat de commissie bij Koninklijk Be
sluit wordt aangewezen. Natuurlijk
staat men reeds direct voor de
vraag uit welke personen deze com
missie moet bestaan en het antwoord
zal voor velen die niet thuis zijn in
ons staatsrecht zeer bijzonder zijn,
nl.: alleen de Minister van Binnen
landse Zaken. Dit is dus een één-
manscommissie. Men kan zich voor
stellen, dat scherpslijpers als
Kamerleden nu eenmaal zijn deze
kwestie eenmaal een strijdpunt is
geweest. Maar men redeneerde
aldus, dat het woord „commissie"
oorspronkelijk „opdracht" beteken
de en dat is een taak, welke men
gerust één man kan laten vervullen.
Het feit dus, dat de zitting alleen
maar wordt gesloten door de Minis
ter van Binnenlandse Zaken, dit
maal Minister Van Maarsseveen,
maakt het reeds begrijpelijk, dat dit
geen spectaculair vertoon is. Toch
komt deze bewindsman niet in zijn
eigen auto voorrijden, maar krijgt
hij de „creme de caleche" ter be
schikking, een mooi rijtuig van H.M.
de Koningin. Wellicht zal een enkele
wandelaar op het historische Haag
se Binnenhof zich afvragen wat er
precies aan de hand is. Zou hij
echter zo nieuwsgierig zijn, dat hij
zich naar binnen liet lokken dan zou
zijn teleurstelling ongetwijfeld wel
groot zijn. De wandelaar kon dan
zien, dat lang niet alle Eerste en
Tweede Kamerleden aanwezig zijn
en hij zou bemerken, dat de hele
„plechtigheid" binnen de tien minu
ten afgelopen is. Inderdaad, de slui
ting geschiedt zeer simpel. Minister
Van Maarsseveen zal ontvangen
worden door een commissie van in-
en uitgeleide, welke wordt benoemd
door de voorzitter van de verenigde
vergadering, de voorzitter der
Eerste Kamer, Mr. Jonkman. Daar
na is dan het woord aan de Minis
ter van Binnenlandse Zaken, die er
ongetwijfeld op zal wijzen, dat het
Parlement het afgelopen zittingsjaar
hard heeft gewerkt. En hij zal daar
voor de dank van de Koningin, op
wier last hij spreekt, overbrengen.
Voorzitter Jonkman kan dan ten
slotte constateren, dat de commissie
van uitgeleide haar werk heeft ge
daan. Dit wil zeggen, dat de Minis
ter na zijn heel korte speech weer
is vertrokken. De commissie wordt
dank gezegd voor al het werk dat
zij heeft gedaan en de voorzitter
rest niets anders meer dan de ver
gadering te sluiten.
Dat is de ceremonie, welke te pas
komt bij de sluiting van het zittings
jaar. Men ziet, het is een eenvou
dige zaak. Maar het moet nu een
maal gebeuren. Het is een gebeur
tenis, welke meestal wordt verge
ten en die in ieder geval nimmer
in het middelpunt der belangstelling
staat. En dat was voor ons de re
den om nu ook eens te schrijven
over de sluiting der Staten-Gene
raal. (Nadruk verboden)
De recente „verdwijningen" van atoomgeleerden en diplomaten,
de hoogverraad-processen in verschillende landen, hebben opnieuw
de aandacht gevestigd op de machinaties van de machten achter
de schermen, die, gehuld in het duister der geheimzinnigheid,
strijden om het bezit van staats- en militaire geheimen.
Reeds de oudste geschiedenis spreekt ons van spionnage. De
daden van die spionnen zijn soms roemrijk en heldhaftig, soms
walgelijk en verachtelijk. Niet alle spionnen kan men scheren
over één kam.
In een serie artikelen in dit blad willen wij enkele van de meest
sensationele spionnage-zaken uit het verleden belichten.
In de Engelse film „The Informer" die
speelt tijdens de troebelen in Ierland, komt
de aanbrenger bij de commanderende Britse
officier zijn verradersloon halen. De En
gelsman telt de bankbiljetten uit, legt ze
op tafel en schuift ze hem met zijn rotting
toe een gebaar dat duidelijk tekent de
verachting van de krijgsman voor de spion.
Toch, zoals er spionnen zijn die de le
vens van honderdduizenden op hun gewe
ten hebben, zijn er anderen die de levens
van tallozen hebben gered.
De motieven, die leiden tot dit duistere
beroep, verschillen evenzeer- als de per
soonlijkheid. Men vindt onder de spionnen
obscure elementen: beroepsavonturiers, psy
chopaten, misdadigers, prostituées, de kleine
aanbrengers als kellners, portiers en con
cierges, de ambtenaren en officieren die,
hetzij terwille van vuil gewin, hetzij om
dat ze door chantage werden gedwongen,
hun vaderland verraden.
Maar daartegenover staan velen die han
delden uit pure vaderlandsliefde, militairen
en burgers die de zwaarste beproevingen dap
per doorstonden aan het geheime front.
Mensen die wisten dat geen gezant of con
sul te hunnen bate zou interveniëren, dat
hun eigen regering hen zou moeten ver
loochenen, wanneer hun werkzaamheden
werden ontdekt. De beste voorbeelden
daarvan vormden wel de illegaal strijdende
Nederlanders, die bijzonderheden over
versterkingen en troepenverplaatsingen
doorseinden naar Engeland.
Maar de mensen die zich, om welke re
denen dan ook, geven aan dit werk, zijn
geen mensen van twaalf in het dozijn en
de geschiedenis van sommigen der meest-
prominenten is dan ook wel waard aan de
vergetelheid te worden ontrukt.
Spionnage is bijna zo oud als de wereld.
In het allereerste geschiedenisboek van
het Oude Testament hebben de broeders
van Jozef het al kwaad te verantwoorden,
wanneer ze worden beschuldigd van spion
nage aan de grens. Mozes, die het volk
Israël door de woestijn leidde naar Pa
lestina, gebruikte „verspieders" om dit
„land van melk en honing vloeiende" te
verkennen en bekend is het verhaal van
het tweetal dat terugkeerde met eén enor
me druiventros hangend aan een draagstok
tussen hen beiden. Mozes' opvolger Jozua
zendt z'n spionnen naar Jericho, die daar
prompt worden herkend en gered door een
prostituée, die hen, op belofte van lijfsbe
houd, langs een touw over de stadsmuur
laat ontvluchten.
Heel de geschiedenis door stuit men op
de daden van spionnen en geheime agenten.
Vooral de autoritaire vorsten gebruikten
zulke lieden niet alleen om te weten wat
er in andere rijken gebeurde, maar ook
om hun eigen ministers en generaals en
zo mogelijk de hele bevolking te bespion-
neren. Een érg voorzichtige zorgde dan ook
nog voor een spionnenleger, dat toezicht
hield op de spionnen... Daarbij hadden de
meeste grootwaardigheidsbekleders nog een
privé-inlichtingendienst, zoals de gunstelin
ge van de Franse Koning, Madame de
Pompadour.
Napoleon voerde de efficiëncy van zijn
geheime dienst zo hoog mogelijk op. Eerst
stond ze onder leiding van Fouché, de
voormalige priester, die tijdens de revolutie
één der felste terroristen was. Maar Fou
ché viel in ongenade toen hij op eigen
houtje, met de befaamde speculant Ouvrard,
met Engeland ging onderhandelen en werd
vervangen door Savary.
Savary deed het zo mogelijk nog beter
dan Fouché, maar tijdens zijn bewind bleek
hoe zelfs de best-ingelichte geheime dienst
kan falen. Een lichtelijk getikte generaal
die in een particuliere inrichting verbleef,
wist er uit te komen, zag kans het bevel
over Parijs over te nemen en zelfs de grote
Savary achter de tralies te zetten. Enkele
uren was deze maniak heer over Parijs.
Napoleon, ver in Rusland, brieste toen hij
gewaar werd hoe wankel in werkelijkheid
zijn gezag was en zette Savary af. Ook
Napoleons potdichte spionnage-systeem
vermocht zijn dictatuur niet te redden
De militaire attaché's, aan de buiten
landse ambassades verbonden, hebben zich
meestal ijverig met spionnage bezig gehou
den. Tijdens het beruchte Dreyfus-proces
bleek dat de Duitse attaché Von Schwarz-
koppen in verbinding stond met de verra
der Esterhazy. Vooral de Russische atta
ché's sloofden zich uit en deden dat dik
wijls zo onhandig, dat ze in de gaten liepen.
Meestal kregen ze dan een wenk dat hun
verblijf niet langer op prijs werd gesteld
en de oude Keizer Franz Josef negeerde
eens tijdens een receptie de Russische at
taché zo duidelijk, dat deze heer direct
de consequentie trok en naar huis ging om
zijn koffers te pakken.
Tijdens Wereldoorlog I waren de neu
trale landen: Zwitserland, Spanje, Neder
land en de Scandinavische landen, ware
broeinesten van spionnage. Ook in ons land
werd dit duistere spel gespeeld en verschei
dene avontuurlijke en niet al te consciën
tieuze Nederlanders probeerden er een
extraatje mee te verdienen. Soms kwam
het tot geheimzinnige vuurgevechten aan
de grens, waar de Duitsers een prikkel
draadversperring-onder-stroom hadden op
gericht en waar gewapende handlangers
klaar stonden om de spion er veilig door
heen te helpen en de Duitse grenswacht
op een afstand te houden.
Grote opschudding bracht in die tijd het
proces-Edith Cavell tegen de Engelse ver
pleegster die Belgische krijgsgevangenen
had helpen ontvluchten. De Duitsers wil
den „een voorbeeld stellen" maar ze heb
ben er hun eigen zaak veel kwaad mee
gedaan en de geallieerden prachtig propa-
ganda-materiaal verschaft.
In Wereldoorlog II werd de geheime oor
log met grote felheid gevoerd. Voor ons
begon het al toen mannen in Nederlandse
uniformen probeerden de Duitsers te hel
pen bij het forceren van de bruggen. In
die tijd leidde de later vermoorde admiraal
Canaris de Duitse geheime dienst, speelde
Schreieder zijn „England-spiel", werden
geheime agenten „gedropt", kwamen door
de radio geheimzinnige boodschappen die
wezen op grote activiteit.
Naast de oorlog met de wapens is steeds
de geheime oorlog gevoerd. Vele wapen
feiten van dit duistere leger zijn mettertijd
bekend geworden.
In de volgende artikelen willen we dan
ook nader belichten de activiteit van de
Russische geheime politie, de figuur van
Mata Hari, het lage verraad van Alfred
Redl en het patriottisme van „The Dark
Invader" Kapitan-leutnant Von Rintelen.
(Nadruk verboden) Lk.
Met het warme weer, dat we de bijna
afgelopen week hebben meegemaakt, wordt
er zo weinig gedacht over huisslachting van
het hopenlijk flink mestende varken in Uw
hok. Of het zou moeten zijn omdat de vlees
loze dagen gaan toenemen.
De Vleeskeuringskring „St. Maartensdijk"
heeft er intussen wel aan gedacht. Omdat
het seizoen niet zo heel ver meer af is. Zo
vernemen wij dat deze keuringsdienst voor
het seizoen 1951/'52 de volgende regeling
heeft opgesteld. Voorschriften, die dus gel
den met betrekking tot de huisslachtingen
van het komende seizoen. Vooraf vestigen
we er wellicht nog ten overvloede de aan
dacht op, dat deze kring omvat de ge
meenten: St. Maartensdijk, Stavenisse, St.
Annaland, Poortvliet en Scherpenisse.
1. Voor het verrichten van de keuring der
huisslachtingen volgens wettelijke voor
schriften is het noodzakelijk dat het
varken n a de slachting wordt doorge
hakt en op een ladder of aan een balk
wordt opgehangen.
Het is verboden om vóór de keuring
van het vlees het varken af te kappen
of klein te snijden.
Tracht dus niet de slager over te halen
het toch te doen maar wacht eerst de
keuring af. U voorkomt hierdoor grote
moeilijkheden voor Uzelf.
2. De aangifte voor het slachten moet
tenminste 7 dagen vóór het slachten ter
secretarie van de woongemeente plaats
hebben, des voormiddags tussen 9 en
12 uur, daar deze aangiften des mid
dags worden verzonden naar de hulp
keurmeester.
Er moet rekening mede gehouden wor
den, dat geen slachting kan plaats heb
ben zonder levende keuring.
3. Keuring van huisslachtingen in de
slachthuizen van de slagers kan de
gehele week plaats hebben dus van
Maandag tot en met Zaterdagmiddag
12 uur. De varkens, die in de slacht
huizen geslacht worden, worden steeds
het eerst gekeurd.
4. Op eigen bedrijf mag uitsluitend ge
slacht worden als volgt:
Te Poortvliet op Maandagmiddag
de ene week in de Weihoek, de vol
gende week in Strijenham dan weer de
Weihoek enz.
Te St. Annaland op Dinsdag nadat de
varkens in de slachthuizen gekeurd zijn.
Op Woensdag en Donderdag kan in
alle gemeenten thuis geslacht worden.
5. In de drukste tijd zal, zo nodig, de
keuringsdienst bepalen hoeveel slach
tingen er elke dag kunnen plaats heb
ben.
6. Bij de aangifte van een huisslachting
wordt ter secretarie een drietal formu
lieren gelijktijdig ingevuld.
Deze formulieren zijn genummerd res
pectievelijk 1, 2 en 3.
Bon no. 1 wordt aan de aangever mede
gegeven, terwijl bon 2 wordt gezonden
aan de hulpkeurmeester. Bon no. 3 blijft
op de secretarie.
De hulpkeurmeester verricht de keuring
aan de hand van de ontvangen bon
no. 2 en vult het resultaat van de
keuring in op deze bon, welke dan aan
de aangever kan strekken als bewijs
van goed- of afkeuring-.
Bij de uitreiking van de aldus ingevulde
bon no. 2 neemt de hulpkeurmeester
bon no. 1 van de aangever in ont
vangst.
Deze gang van zaken wordt U zo
uitvoerig mogelijk medegedeeld om U
te overtuigen van de noodzakelijkheid
bon no. 1 steeds te bewaren daar deze
na de keuring door U aan de hulpkeur
meester moet worden afgegeven.
In onze omgeving is er zeker één tak van
sport, welke niet de belangstelling heeft,
die ze verdient. Men zal begrijpen, dat we
dan de voetbalsport niet op het oog hebben.
Daar is over het algemeen genoeg belang
stelling voor. In de gemeenten waar een
voetbalvereniging bestaat, vindt men ook
meestal genoeg supporters. En veelal ook
voldoende werkende leden. Vanzelfsprekend
is dat een gevolg van de meerdere spanning,
die deze sport in wedstrijdverband mee
brengt. Dat kan de gemoederen zelfs tè veel
in beroering brengen, wat dan dikwijls weer
afbreuk doet aan de overigens goede ont
spanning.
Voor korfbal is de belangstelling hier al
heel wat minder. Toch krijgt men hiervoor
ook nog wel enthousiaste supporters.
Maar voor een gymnastiekvereniging is
het aantal zeer gering. Een sport, die stuk
ken boven de andere sporten uitsteekt, wat
het lichamelijk nut daarvan betreft. Die
sport krijgt in onze omgeving te weinig
waardering. Men wil nog wel erkennen dat
het nuttig kan zijn voor lichaam en geest.
Maar loopt er zeker niet warm voor. Het is
een te kleine kern, die hiervoor zijn of haar
daadwerkelijke of financiële steun geeft.
Zeker, er is al enige verbetering merkbaar
in de laatste jaren. Maar toch nog te weinig.
De verbetering werd zichtbaar doordat er
na de Thoolse gymnastiekvereniging ook te
Oud-Vossemeer en Poortvliet een turnclub
werd opgericht.
De Oud-Vossemeerse gymnastiekvereni
ging „Spido" bestaat dezer dagen dan 5
jaar. En het eerste lustrum wordt gevierd
met een gymnastiekdemonstratie, waaraan
de zusterverenigingen uit Tholen en Poort
vliet hun medewerking verlenen. Zodat er
a.s. Zaterdag te Oud-Vossemeer om 3 uur
op het terrein van M. Polderman circa 200
turners en turnsters op de mat komen.
Tweehonderd gymnasten, die de ho
penlijk vele toeschouwers zullen laten
zien, wat onder goede leiding te bereiken is.
Een demonstratie van een gezonde tak van
sport. Rhytmische oefeningen, oefeningen
op de brug, het paard, aan het rek en vrije
demonstraties zullen genoeg afwisseling
brengen. Bovendien zorgt het Oud-Vosse-
meers muziekgezelschap voor de muzikale
noot.
En als extra attractie is er nog een voet
balwedstrijd georganiseerd tussen een Vete
ranen- en een elftal uit de Middenstand.
Deze na afloop van de gymdemonstraties.
Spido gedenkt het eerste lustrum. Ook in
Oud-Vossemeer zou er voor de gymnastiek
meer belangstelling kunnen zijn. Animo om
als werkend lid toe te treden. En financiële
steun door zich als donateur op te geven.
Dat is voor „Spido" gewenst om met meer
vertrouwen naar een tweede lustrum te
IN EEN COLLECTE
Ook in onze kolommen wordt meerdere
malen Uw aandacht gevraagd voor een
collecte ten bate van een of ander doel.
Soms slechts een plaatselijke collecte, dan
weer voor de gehele streek, ook wordt wel
eens de aandacht gevraagd voor een lande
lijke inzameling. Het is niet altijd prettig
een beroep te moeten doen op de mens
lievendheid. Toch voelen we het in vele
gevallen als een plicht. De wereld is zo
klein geworden en daarom drukt de nood
van sommige landen en of streken dikwijls
op iedere bewoner die op dit wereldrond
kan helpen die nood te lenigen.
En dat alles bij elkaar maakt de collectes
zo talrijk, dat men het platweg gezegd
„zat" wordt. Dat heeft de Overheid begre
pen en daarom ook maatregelen genomen
voor sommige gevallen. Zodat we nu meer
„collectieve collectes" krijgen. Dat is ook
het geval voor de verschillende stichtingen
voor t.b.c.bestrijding. Anders was er jaar
lijks een collecte apart voor de Christelijke
Sanatoria Sonnevanck, Zonnegloren en het
laatste jaar ook voor Interkerk. Prot. San.
Zuid-Nederland, terwijl de Chr. Vakbe
weging „Draagt Elkanders Lasten" op haar
beurt ook nog eens een gift kwam vragen
voor de t.b.c.bestrijding. Welnu, inplaats
van 4 collecten, wordt er dat nu maar één.
En de opbrengst daarvan wordt door ge
noemde stichtingen verdeeld.
In de Kerkbode wordt deze week deze
gecombineerde collecte aanbevolen. Daar
mee worden niet allen, waarvan een gift
gevraagd zal worden bereikt. Zodat we er
ook in onze uitgave de aandacht op willen
vestigen. Om er dan vooral de nadruk op
te leggen, dat het nu één, inplaats van vier
collecten, is. Zodat het toch eerlijk is, dat
U nu viermaal het bedrag geeft, dat U
anders aan iedere collecte afzonderlijk af
stond. Voor te rekenen behoeven we het
niet, hoeveel bijv. 4 x 1 kwartje is. En een
aanbeveling moet eigenlijk ook overbodig
zijn, wanneer U weet, dat dit alles voor de
t.b.c.bestrijding wordt bestemd. Vergeet U
het niet, wanneer men U vandaag of morgen
een collectebus voorhoudt
Het geldt ook nu weer voor alle gemeen
ten op onze beide eilanden.
HET ZEEUWS TIJDSCHRIFT
Het laatste nummer van de eerste jaar
gang is uit. Het doet niet onder voor haar
voorgangers. Zeker niet wat inhoud be
treft. Allereerst een mooi gedicht uit een
nog te verschijnen bundel van de Zeeuw
Hans Warren. A. de Visser behandelde
vervolgens de Flora van Zeeland en Dr.
J. Huizinga „De betekenis van de opgra
vingen te Nieuwerkerke op Schouwen voor
de anthropologie. Niet alleen de bloemen,
ook het vogelleven in Zeeland kreeg in dit
nummer een beschrijving. Tenslotte het zeer
interessante artikel van Prof. Dr. Ir. Bij
houwer: Bergen en Dalen in Zeeland. Dit
nummer valt inzonderheid op, door enkele
zeer mooie foto's. Vermeld wordt ook, dat,
wanneer er voldoende belangstelling voor
is, voor de eerste jaargang een band zal
worden vervaardigd. Wie dus deze 6 num
mers, waarin verschillende artikelen van
blijvende waarde, in boekvorm wil heb
ben, kan zich tot het aangeduide adres
wenden.
(Van onze economische medewerker)
Inflatie, zo vertelden wij de vorige
week, is een opgeblazenheid van de
geldomloop; het betekent prijsstij
ging tot en met.
Precies tegenovergesteld aan dit
begrip is deflatie. In stede van veel
te veel is er veel te weinig geld. De
mensen kunnen weinig betalen en
de prijzen zullen dan zakken. Doch
niet alleen de prijzen zakken, ook
de lonen gaan omlaag, omdat de
werkgevers uit de dalende op
brengst van hun productie geen
hoge lonen meer kunnen betalen.
De deflatie kenmerkt zich dus
door lage prijzen en lage lonen. Het
is het tijdperk van de crisis en de
achteruitgang, zoals wij die na 1930
tot 1937 hebben gekend.
Toch spreekt men ook thans van
deflatiepolitiek. De afgelopen jaren
toch kenmerkten zich door steeds
sterker stijgende prijzen, welke ten
dele werden veroorzaakt door de
begrotingstekorten van de overheid.
Deze overheid weet, dat wij zo niet
verder kunnen gaan, omdat stijgen
de prijzen onherroepelijk weer tot
hogere lonen moeten leiden. Daarom
is zij een anti-inflatiepolitiek begon
nen, eigenlijk dus een deflatiepoli
tiek, een politiek die moet uitlopen
op lagere prijzen en welke niet
meer leidt tot loonsverhogingen.
Wij zullen thans niet vertellen
hoe de overheid nu te werk gaat.
Genoeg zij, dat zij tracht het girale
geld U weet nog wel, al die te
goeden bij banken enz. in te per
ken. Of zij zal slagen Wij weten
het niet: de kosten van levensonder
houd, waarover wij het twee weken
geleden hadden, zullen de proef op
de som zijn.
Nu nog een enkel woord over de
devaluatie, die wij in Nederland in
September 1949 hebben meege
maakt. Wij leven wel snel, maar
dat herinnert LI zich zeker nog wel.
Door de sterke prijsstijgingen
sedert 1945 was onze^gulden steeds
minder waard geworden. Logisch.
Als wij eerst een paar schoenen
kunnen kopen voor 10.— en later
voor 20.dan is die gulden nog
maar de helft waard, niet waar
Die waarde daling komt niet al
leen in het binnenland tot uiting in
de prijsstijging van alles wat wij
kopen, maar ook ten opzichte van
het buitenland.
Als onze kooplieden in Frankrijk
of waar ook ter wereld goederen
kopen, dan moeten zij die betalen
met buitenlands geld, met deviezen
zoals wij zeggen. Die deviezen heb
ben een prijs. Lezers, die wel eens
naar het buitenland zijn geweest,
weten dat wel, want zij hebben voor
een Belgische franc 7J4 ct moeten
betalen en voor een Oostenrijkse
Schilling 15 ct.
Deze koers staat vast; er zijn wel
kleine schommelingen doch die heb
ben niet veel om het lijf. Maar toen
die gulden van ons zo in waarde
ging dalen en alle goederen duurder
werden, lag het voor de hand, dat
ook die buitenlandse deviezen eens
duurder moesten worden.
In September 1949 kon onze re
gering dit dan ook niet langer
tegenhouden. Onze gulden devalu
eerde o.m. ten opzichte van de
Amerikaanse dollar; van 2.65 ging
die 3.80 kosten. De regering
liet dus officieel de waarde dalen
(zij ontwaardde de gulden) en daar
door de prijs van de dollar stijgen.
En het gevolg Dat alle goederen
uit de V.S. duurder werden, omdat
voor een dollar bijna 50% meer
moest worden betaald. Devaluatie
betekent dus prijsstijging van alle
goederen, die uit het buitenland
komen, tenminste uit die landen
welker betaalmiddelen t.o.v. onze
gulden duurder zijn geworden.
(Nadruk verboden)
