UIT EIGEN LAND Per televisie door ons land Voor winkelier en kopen De winterdienst der bussen Commentaar Een nationaal of een verdeeld programma? NAAR NIEUW GUINEE ZONDAGSDIENST ARTSEN 6e Jaargang No. 46 29 September 1950 Uitgevers Firma C. Dieleman en G. Heijboer Redactie Kerkring A 473, St. Annaland - Telefoon 47 Administratie Oudelandsestraat 9, Tholen - Telef. 57 - Giro 124407 Abonnementen 1 per kwartaal franco p.p. ƒ1.25 Prijs per nummer 8 cent Advertentiën ƒ0.10 per millimeter Minimum ƒ2.00 Spierinkjes tot en met 20 woorden 1.00, elk woord meer 0.05 Advertenties worden tot uiterlijk Donderdagmiddag 1 u. aangenomen De Televisie komt ook voor ons reeds naderbij. Philips brengt bin nenkort de eerste toestellen op de markt. De prijs zal voorlopig wel een beletsel vormen voor de aan koop op grote schaal. Vooreerst zal nog moeten gestreden worden over de kwestie hoe de programmaver zorging geregeld zal worden. De N.C.R.V. heeft zich reeds uit gesproken voor de verzorging van een eigen programma. De heer W. Vogt (AVRO) gaf echter in meer om minder bedekte termen te ver staan, dat naar zijn mening een vier- of vijfdelig programma enorme onkosten met zich mee zou brengen. Zo komt men weer op de oude strijdvraag: gezamenlijk programma of elke omroepvereniging een eigen uitzending De technische ontwikkeling gaat echter gestadig voort. De grote televisie-zendmast is reeds naar Lopik onderweg en het zal niet lang meer duren of de bewoners van deze streek zullen het 200 meter hoge Silhouet van dit gevaarte zich zien aftekenen tegen de hemel. Of dan reeds een beslissing genomen is voor de wijze, waarop de programma's verzorgd zullen worden, valt te be twijfelen. Stel u voor, dat wij reeds het koninklijk bezoek aan de verschil lende provincies via het televisie scherm konden volgen Dan had den wij deze week kunnen zien hoe H.M. in Friesland werd verwel komd door een enthousiast publiek, dat zich ondanks de hevige regens in dikke rijen had opgesteld langs de wegen, die het koninklijk paar zou volgen. Van Stavoren uit trok de stoet via Bolsward en Franeker naar Leeuwarden, waar de Provin ciale Staten, volledig op de commu nisten na, hen verwelkomden, bij monde van de commissaris der koningin in de provincie Friesland, mr. Linthorst Homan. ,,It Heitelan" heeft het bezoek op hoge prijs ge steld. Deze periodieke rondreizen vor men een levende schakel tussen het koningshuis en de bevolking. In het bijzonder door de laatste groep wor den zij zeer gewaardeerd. De liefde en de aanhankelijkheid worden op deze tochten duidelijk gedemon streerd. Maar we draaien al aan de af stemknop en nemen een kijkje in Den Haag, waar de vertegenwoor diger van het volk van Nieuw-Gui- nee en de adviseur der nederlandse delegatie der gemengde Nieuw- Guineecommissie, N. Jouwe, heeft uiteengezet, dat Nieuw-Guinee bij Nederland wenst te blijven. „Wij hebben", zo verklaarde de vertegen woordiger, „het indonesische bestuur aan de lijve ondervonden ten tijde van de Japanse bezetting. Dit is ons voldoende geweest om voor altijd afkerig te staan van de samen smelting met dit land. Wij papoeas vormen een volk, dat wenst voort te bestaan. Wij willen een goed bestuur en dat is het nederlandse. Als Nieuw-Guinee aan Indonesië zou komen, zal ons volk de Neder landers niets doen, doch wij zullen met onze eigen mensen de Indo nesiërs aanvallen De heer Louwes, die verklaarde niet alleen namens de 150.000 pro testanten, maar ook namens de 90.000 katholieken te spreken, be toogde verder dat Australië en Nederland een gezamenlijke politiek moesten voeren om later aan Nieuw Guinee, Melanesië en Polynesië, verenigd in een staatkundige een heid, zelfbestuur te geven. Het is niet voor de eerste maal, dat een vertegenwoordiger van een bepaalde bevolkingsgroep uit het voormalige Nederlands Oost-Indië een beroep doet op ons land. Ambon heeft het ook gedaan, zonder dat deze poging echter effect had. Het Nederlandse volk schijnt in dit op zicht te slapen en de regering ziet zich gevangen in een uiterst précaire situatie. Ambon deed een beroep op het Handvest der Ver. Naties (ook door Nederland ondertekend!) dat zelfbestuur belooft aan de gebieden, die dit wensen. Nederland wilde niet ingrijpen en Ambon zag zich verlaten door een land, waarvoor het jarenlang zijn beste krachten gegeven had. Thans staat het alleen tegen een meedogenloze vijand van een ander ras. Zal de nederlandse regering hetzelfde doen ten opzichte van Nieuw-Guinee? Vooralsnog heeft zij enkele weifelende schreden gezet op het pad, dat voor Nieuw- Guinee goede perspectieven opent. Indonesië zit echter ook niet stil en voert een heftige propaganda, die vooral werkt op het gevoel van de indonesische bevolking. Deze actie heeft een tweeledig doel. Ten eerste de aandacht af te voeren van dé huidige politieke en economische ge beurtenissen in het land en ten tweede de inlijving van Irian". Dat het Indonesië ernst is, blijkt wel uit de aanvrage van dit land voor het lidmaatschap der Ver. Naties waar inmiddels al tot toelating werd be sloten. Mocht de kwestie voor de Lino gebracht worden, dan heeft Indonesië een vertegenwoordiger in dit lichaam, wat het land veel voor deel zou geven. En Australië èn Nederland moe ten hier één front vormen. Dan alleen kan weerstand geboden wor den aan de onrechtmatige verlan gens van een te jonge staat, die de toestand in eigen land nog niet eens voldoende beheerst. wendt het Rode Kruis zich momenteel tot (alle economische groeperingen in Neder land met verschillende verzoeken. Zo wordt een sigaren-actie, een melk-actie en een eieren-actie gevoerd: de visveilingen zijn benaderd, de detailhandel werd verzocht het Rode Kruis door middel van een sport- plaatjesactie te steunen, enz. En naast deze categoriën schakelt men, dank zij een welwillende raad van de voorzitter van het Centraal Bureau van de Tuinbouwveilingen, dhr. M. Prins, ook deze verenigingen in, waarvan reeds verschil lende op de voorgestelde wijze hebben ge holpen. Zo zijn al gunstige contacten ge legd met de Veilingvereniging te Tholen, Stavenisse, St. Maartensdijk en St. Anna land. Hoe men het daar voorstelt Wel, om eenmaal per jaar van de geveilde tuin bouwproducten, op een dag van top-aan- voer, welke dag door het Veilingsbestuur wordt bepaald, een gering bedrag, bijvoor beeld twee cent per collo af te staan, als gezamenlijke bijdrage van tuinder en koper. Dit is dus toch een beroep op iedere verkoper van deze producten en op iedere koper. Maar wetend, dat het Rode Kruis een uitzonderingspositie inneemt als vol strekt nationale instelling zal men deze uitzonderingsgewijs eventueel toegekende bijdrage zeker niet willen onthouden. We menen dat de leden hun bestuur daartoe wel een blanco volmacht zullen willen verlenen. Het is bijna weer October en dan is het tijd om de winkeliers en kopers er aan te herinneren, dat met ingang van 1 October de winter-winkelsluiting weer geldt. Dat wil zeggen, dat de winkels vanaf Maandag tot en met Vrijdag 's avonds om 6 uur gesloten moeten zijn en Zaterdagavonds om 7 uur. Alleen morgen kan men dus nog van een later sluitingsuur profiteren. Is bovenstaande voor de winkelier in feite geen bezwaar, een andere moeilijkheid kreeg hij er dezer dagen wel weer bij, nl. de verplichte prijsaanduiding. Eigenlijk is deze verplichting sinds ze tijdens de bezetting werd opgelegd, nooit ingetrokken, maar de aanvoer van artikelen en toenemende concurrentie was oor zaak, dat er van overheidswege nauwelijks meer op werd gelet. Het was eigenlijk overbodig, want wie zal bij een groter aanbod dan vraag abnormale prijzen gaan berekenen Inmiddels zijn de rollen voor sommige artikelen echter omgekeerd en daardoor herinnerde de overheid zich ook weer, dat die prijsverplichting nog wel terdege bestond. Er zal weer nauwlettend op worden toegezien, waarvan trouwens de winkeliers al op de hoogte zijn gebracht. Een uitzondering vormen die artikelen vallend onder de weeldebelasting. Op 8 October a.s. krijgen we de winter- dienstregeling der Nederlandse Spoorwe gen en dat houdt automatisch in, dat met afgedrukt. Tenslotte wijzen we er nog met nadruk op dat deze regeling dus eerst op 8 Oct. ingaat. Zeer waarschijnlijk zal in ons vol gend nummer de dienstregeling door middel van een advertentie in z'n geheel worden ingang van die datum ook de winterdienst der Thoolse autobussen begint. Vanzelf sprekend is de tweede regeling bij de eerst genoemde aangepast. En dan zien we dit keer de omgekeerde wereld. Er zijn immers weinig mensen die in de winter vroeger opstaan dan in de zomer. Maar dat zullen de buspassagiers wèl moeten doen, omdat de spoorwegen ook vroegere vertrektijden hebben ingelast. Zo rijdt de eerste bus van Stavenisse en St. Annaland al weg om resp. 6 uur en 6.10 uur. De daaropvolgende 7, 9, 11, 13, 15.30 en 17 uur van Stavenisse. Voor St. Annaland is dat 10 minuten later. In Tho len wordt het vertrek dan kwart voor ze ven, kwart voor acht, enz. (zie hierboven genoemde vertrektijden) Om half acht vertrekt reeds de eerste bus uit Bergen op Zoom, waardoor men reeds om half negen in Stavenisse kan zijn of om kwart over acht in St. Annaland. De laatste bussen vertrekken in de week uit Bergen op Zoom om half acht 's avonds. Gaat men met de eerste bus uit onze eilandgemeenten naar Bergen op Zoom dan kan men 7.25 uur reeds met de trein mee in de richting Roosendaal en om 7.19 uur richting Vlissingen. Ook de andere bus sen sluiten aan op naar genoemde richtin gen rijdende treinen, behoudens dan enkele treinen in de richting Vlissingen, die niet altijd spoedig na aankomst der bussen weg rijden. In de Zondagsdienst is geen verandering van betekenis gekomen, omdat het hier niet in de eerste plaats gaat om aansluiting op de treinen, dan wel in verband met zie kenbezoek. De gehele regeling nagaande menen we, dat velen het liever was geweest, wanneer de bussen een uur later 's morgens vertrok ken en men nog een uur later uit Bergen op Zoom kon, 's avonds. Maar zoals eerder gezegd: onze busdien sten moeten wel op de treinen aansluiten om de gewenste regeling te krijgen. Knip die regeling dan uit tot eigen gemak. en in beslag genomen door talloze plichten en zaken, zich niet altijd kunnen verdiepen in of geven aan de maatschappelijke arbeid der Dierenbescherming, zoals die zich ge organiseerd heeft in haar actieve organen, de Verenigingen, waarvan in ons land de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren de oudste is en de toonaan gevende wordt geacht. Een roep ook tot hen, die wellicht ge zondheid, tijd en kracht daartoe zouden bezitten en aanwenden, indien zij tot het inzicht kwamen, dat dierenbescherming niet is een liefhebberij van leeglopers of senti- mentelen, maar een heilige mensenplicht en daarnaast een sociale plicht, waarin ieder, in welke omstandigheden ook, door ge dachte, woord en daad het zijne kan doen. Dokter P. J. Duinker te Tholen. Tel. 40 Dokter J. Vermet te N.-Vossemeer Tel. 10 OOK DE VEILINGEN HELPEN HET RODE KRUIS Dat het Rode Kruis op velerlei gebied en voornamelijk daar waar de moeilijkheden het grootst zijn en de nood het hoogst, veel nuttig werk verricht, behoeft welhaast geen betoog meer. Daar is ongeveer ieder van doordrongen. Dan is het nog niet nodig, dat men in een der grootste rampen zit, die de mensheid kan treffen: oorlog. Ook zon der dat is er immers zoveel op deze we reld, wat hulp behoeft: verzorging behoef tige ouden van dagen, tijdschriftenverza meling voor militairen en voor zieken en herstellenden, bloedtransfusie, welfare-werk, hulpverlening bij overstromingen, branden, enz. En ook al zijn er een groot aantal vrijwilligers bij deze internationale instantie, die veel gratis werk doen, de onkosten die er met dit alles gemoeid zijn, zijn van zelfsprekend zeer groot. Gelukkig daarom, dat ons volk, ook in onze streek, steeds zoveel in haar vermogen is door haar bij dragen deze nuttige instantie wil helpen. Zo is het momenteel weer van belang, dat met de meeste spoed uitgebreide me dische en mobiele eenheden in het leven worden geroepen, welke eenheden in geva.' van dreigend gevaar, buiten de wooncentra, dus op het platteland worden gestation- neerd. Bovendien is het aantal zgn. „ram pen-depots", die over het gehele land zijn verspreid, nog onvoldoende. Er moeten er namelijk tachtig komen, om de noodvoor raden zodanig te verspreiden, dat plaatse lijke hulpverlening practisch gewaarborgd zal zijn. En dat alles nog naast de' noodzakelijke „vredestaken", hier al eerder genoemd. Nu wordt er zo dikwijls een beroep ge daan op het publiek, dat het Rode Kruis moet trachten ook op andere wijze de hoognodige gelden bijeen te krijgen. Daarom ROEP EN OPROEP Wanneer men maar even op de hoogte is van de acties der Nederlandse Vereniging der laatste jaren, zal men tot de overtuiging komen, dat Dierenbescherming niet alleen in beweging is om in ons land tot een volks beweging te worden, maar dat zij de lands grenzen passerend, ook een beweging werd van wereldwijde betekenis. Op het zeer onlangs gehouden Wereld congres te 's-Gravenhage waren 126 ver enigingen, uit plm. 40 landen, uit 5 wereld delen, vertegenwoordigd, in welk Congres 20 onderwerpen op internationaal dieren- beschermend gebied werden behandeld, waarvan het resultaat dezer dagen aan de UNESCO zal worden gezonden. Het is een verheugend verschijnsel, dal ondanks enorm vele problemen onder de volken en allerlei dreiging als gevolg van de na oorlogse jaren, op het gebied van dierenbescherming een weldadige geest van verbroedering groiende is en dat men al meer tot het heilzaam besef komt dat door waarachtige liefde tot, belangstelling voor en bescherming van het dier, de mens wordt opgewekt zijn mens-zijn beter te verstaan en te beleven. Begrijpelijk is dan ook, dat de belangstelling en de intensiteit voor de viering van de Internationale Werelddieren dag 4 October onder de volkeren der wereld toenemen. De gedachte aan Dierendag één dag ieder jaar ter herinnering aan het dier, zijn noden en belangen werd in 1927 in Tsjecho-Slowakije geboren. Door willige oren opgenomen, vloog de suggestie de zee over, naar Engeland, waar zij ontvangen werd door Miss Margaret Ford. Onder de indruk van de in 1926 over een groot deel der wereld gehouden herfnne- ringsdag aan St. Franciscus van Assisi, werd de welkome gedachte voor een Werelddierendag verbonden aan de datum van diens sterven. Hart en verbeelding wer den gewonnen door de zonnige figuur van Franciscus, trekkend door zijn geboorteland in het kleed der armoede predikend en goeddoende mens en dier, ziende in dat dier het schepsel Gods, dat hij in zijn liefde opnam. Toen dan ook het Internationaal Congres van Dierenbescherming te Wenen 11-17 Mei 1929) een resolutie aannam tot het instellen van algemene dierendagen (of -weken), was 4 October-Dierendag reeds doorgedrongen in vele Engels sprekende landen in en buiten Europa en in ver schillende grote steden in Duitsland en elders. Dierendag wil niet anders zijn dan een roep tot de velen, die in het drukke leven DUIDELIJK EN ONOMWONDEN Het is zelfs niet eens een publiek geheim meer, dat er in ons land de laatste weken tienduizenden de ervaring hebben opgedaan, dat als bij toverslag tal van veel gevraagde artikelen uit de winkels verdwenen. Er was bij die middenstanders een intense opleving in de verkoop, hoe wel men er op deze manier over het algemeen weinig mee gediend is en gezien in het licht van de wereld situatie het veel liever anders had gezien. Veel liever de verkoop met toenemende moeite had willen sti muleren, dan in twee weken voor een bepaald artikel te zijn uitver kocht. Maar dit feit lag er. Zag men een week eerder bijv. nog over al klossen garen of fietsbanden lig gen en niemand had van schaarste of moeilijkheden bij de voorziening gehoord, nauwelijks was het bericht bekend, dat als aanvulling op de loonsverhoging de regering maat regelen overwoog om prijsstijgingen te voorkomen of van alles en nog wat was plotseling „uitverkocht". Dit bericht deed na Korea de be ker overlopen bij de mensen. Zeker, er was al wat meer gekocht na het bekend worden van de vijandelijk heden op Korea, maar het andere bericht gaf de doorslag. En nie mand geloofde natuurlijk, dat de voorraden werkelijk zoals sneeuw voor de zon waren gesmolten en men schreef het veel meer toe aan het uit de laatste oorlog maar al te bekende verschijnsel van het „onder de toonbank" verdwijnen van goe deren. Wij weten ons een tolk van de overgrote meerderheid van onze lezers, als wij zeggen, dat dit ver dwijnen van de goederen als een grievend onrecht wordt gevoeld. Maar billijkheidshalve moet daar aan worden toegevoegd, dat het publiek zelf ook schuld heeft. Er is inderdaad op grote schaal gekocht. Allerlei artikelen, waarvan men zich herinnerde, dat zij tussen 1940 en 1945 zo snel verdwenen en zo moei lijk te missen waren, werden inge slagen zover als de beurs dat toeliet. Er werd zelfs geld voor opgenomen bij de spaarbank. Velen vreesden voor een herleving van de distri- KONINKLIJK BEZOEK AAN FRIESLAND op 25 en 26 September 1950 Na een welkomstwoord door de burgemeester van Stavoren, wordt H.M. begroet door het „Vrouwtje van Stavoren" butie en dit is wat men bereikt heeft door zo sterk op prijsbeheersings maatregelen aan te dringen. Prijsbeheersing kan niet worden ingevoerd zonder tegelijk tot een distributie-systeem over te gaan en zonder weer de handel en de indu strie te binden aan toewijzingen. Dit zou weer afschaffing van de vrije handel met het buitenland nood zakelijk maken en met één slag zouden alle moeizame pogingen van de laatste jaren om een zoveel mo gelijk vrij ruilverkeer met het buitenland tot stand te brengen, ongedaan zijn gemaakt. De ervaring heeft geleerd, dat er geen tussen weg mogelijk is. Het enige wat tegen een dergelijke koopwoede helpt, is het op peil houden van de voorraden in de winkels, want zodra het pu bliek merkt, dat er genoeg te krijgen is, houdt het zijn geld wel in de zak. Het is trouwens al aan het afnemen. In België heeft men dit systeem toe gepast en naar verluidt is de koop woede daar dan ook reeds getem perd. In Amerika heeft men onmid dellijk na het uitbreken van de oor log in Korea een soortgelijk periode doorgemaakt, die echter na korte tijd eveneens afzakte, toen bleek, dat de bevoorrading wel degelijk op peil bleef. Het komt ons voor, dat onze regering verstandiger zou doen en goedkoper uit zou zijn, wanneer zij dit voorbeeld volgde. Laat men desnoods geld uitgeven voor het aankopen van behoorlijke partijen importgoederen op het ge bied van textiel, e.d., laat de rege ring zelfs wanneer zij centraal in koopt er verlies op lijden, dat is altijd nog veel voordeliger dan wan neer het land gedompeld zou wor den in de narigheid van een oor logseconomie met distributie en de daaraan onvermijdelijk verbonden schaduw: de zwarte handel. Wanneer we de vraag stellen, wie er hamstert, dan zal men ont dekken, dat het niet één bepaalde groep van de bevolking is, die zich veilig stelt voor het risico van de toekomst. In alle kringen van de be volking vindt men mensen, die wel en die niet in staat zijn bepaalde voorraden aan te kopen. Men kan ook niet zeggen, dat het de winke liers zijnr die om de prijzen op te drijven, de goederen verstoppen. Voor een niet belangrijk deel is het achterhouden van voorraden het gevolg van de vrees, dat men op korte termijn inderdaad leeggekocht zal worden. De winkelier vindt dat meestal net zo onaangenaam als het kopend publiek en daarom zal hij door minder goederen voor de ver koop neer te leggen proberen de vraag wat te remmen. Maar bij een paniek, zoals in de afgelopen weken dreigde op te komen, helpt geen redeneren hier helpt alleen een zo grote voorraad, dat het pu bliek zijn vertrouwen weer terug krijgt. De regering zou intussen verstan dig doen, als zij duidelijk en onom wonden verklaarde, welke maat regelen zij gaat nemen. En het gaat gelukkig die goede richting uit. Laat die maatregelen onmiddellijk van kracht worden, want het is juist de onzekerheid, die de mensen er toe drijft in het wilde weg te kopen. Zekerheid zal niet alleen de niet- hamsteraars ten goede komen, maar ook degenen die dat wel deden en dat zijn er heel wat meer zul len van de ingeslagen weg spoedig terugkomen. Gelukkig maar, want anders kan dat alleen maar moei lijkheden en onkosten meebrengen.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1950 | | pagina 1