Brammetje Flapoor en z'n Vrienden JAN O VEREENK AM ST. FILIPSLAND SPORTHOEKJE als de vrouw het zegt, moet het gebeuren uit Almkerk - Cornelia T. Hage uit Scherpenisse Krijn Franse uit Ber gen op Zoom Janna A. Rijnberg uit St. Annaland Pieternella Tichem uit Maarn. Vertrokken: Abraham Jansens, naar Oud-Vossemeer Cornelia J. Niemants- verdriet naar Groede Gerrigje M. de Kwaadsteniet naar Barendrecht Pieter Broertjes en echtgenoote naar Haarlem rWillem G. F. van IJsseldijk naar Apel doorn Adriana Poot naar Scherpenisse Jan J. Niemantsverdriet naar Zundert Pieter Kaat naar St. Maartensdijk. In deze gemeente werden geen feeste lijkheden gehouden voor de herdenking van de bevrijdingsdag. Er werd door het Oranje-Comité be sloten deze dag te herdenken tegelijk met "de verjaardag van Z.K.H. Prins Bernhard op 29 Juni a.s. ANNA-JACOBAPOLDER Hier werd op het laatst en wel Zater dag jl. nog besloten om een klein feestje te organiseeren ter herdenking van de bevrijding. Het feest was niet groot, maar echt gezellig. Er werden o.m. diverse kinder spelen gehouden. 100-JARIG BESTAAN VAN DEN ANNA-JACOBAPOLDER Volgens geruchten zou op 5 Mei te vens de herdenking plaats vinden van het 100-jarig bestaan van de Anna-Jacoba- polder. Dit berichtje is echter uit de lucht gegrepen, daar het de bedoeling is om dit a.s. zomer te herdenken. BURGERLIJKE STAND over de maand April 1947 Geboorten: Suzanna, dochter van J. P. C. Beneker en W. I. v. Iwaarden Lena Johanna, dochter van L. Kosten en M. P. Lindhout Maria Hendrina doch ter van J. Matthijssen en Z. B. M. Op- dorp. Jan Johannes, zoon van C. K. van Dijke en D. Reijngoudt Helena Adriana, dochter van J. C. Moerland en A. M. Beiiïkens Theunis, zoon van Izaak Quist en J. T. Moerland -Abra ham, zoon van J. M. Wesdorp en J. Abrahamse Laurina, dochter van P. M. Kunst en J. P. Verwijs. Huwelijken: Abraham van der Meer, 55 jaar, weduwnaar van M. A. Scheer- meijer, en Cornelia Bekker, 56 jr. Overlijden: Kornelis Lauwrens Feleus, 23 jaar Jacomijna Pieternella Bijl, 75 jaar Quist Dingeman 81 jaar Jannetje Kaashoek 67 jaar Sara Eli sabeth Wagemaker 73 jaar. Ingekomen: Cornelia van der Male, van Steenbergen Joanna M. J. Bae- tens, van Antwerpen Leentje de Vin, van Haamstede Marinus Verstraate van C.B.R. Johanna Verwijs, van Rotterdam. Vertrokken: Jacoba Geertruida Aar- noudse naar Breda Cornelis Labru- yère en gezin naar Middelburg Hendrik Jan Hoogendoorn naar Dor drecht Lena Willemina Verstraten naar Sas van Gent. HERDENKING VERZETSTRIJDERS Op Zaterdag, 3 Mei jl. had ook in onze gemeent^ de herdenking plaats van de in de oor)fog voor hun vaderland ge vallen verzetstrijders, wijlen W. P. Lindhout, J. M. van Dijke en de Dijke en de Franse-coldaat C. Amille Allard. Om 6.30 uur vertrok een grote stoet inwoners der gemeente vanaf het ge meentehuis naar, de begraafplaats op het dorp St. Filipsland, om de Franse-sol daat te herdenken. Op deze begraafplaats werden kran sen gelegd door de G.O.I.W.N. district St. Filipsland, door de oud-stootttroepers L. Beurkens en M. L. Everaers terwijl door het gemeentebestuur een krans werd gelegd door de wethouder dhr. A. M. van Dijke. Vanwege de Oranje-Garde Vendel St. Filipsland werd een krans gelegd doof B. Knuist en J. Everaers. Door de voorzitter der G.O.I.W.N. dhr. B. Bossers werd het woord gevoerd. „Op deze derde Mei staan wij weder om verenigd bij het graf van hem, die mede voor onze aller vrijheid het leven heeft gelaten. Onze gedachten gaan in dit ogenblik uit naar allen zonder uitzondering, die in de strijd tegen de brute overweldiger zijn gevallen. Wij gedenken in deze ure alle doden van de Land-, Zee- en luchtmacht, die hun jonge leven hebben moeten terug geven in Gods Hand. Het offer der vrijheid. In gedachten zien wij een onafzienbare rij van jonge mannen voorbij onze ogen trekken, jonge mannen behorende tot alle rangen en standen, blank en bruin, be zield met een gedachte: Europa verlossen van de gehate vijand". Jong, te jong in menigerlei opzicht, hebben zij zich in moeten zetten voor het vreselijkste wat deze aarde ontsierd „De oorlog". Gekomen veelal uit een vreemd land, hebben zij alle, die hun lief en dierbaar waren moeten verlaten. Sommigen hun ner vertrokken met moed, anderen met meemoed, de tanden op elkaar geklemd, doch gekomen zijn zij omdat het moest. God zelf had hun dit vreselijke lot 'be schoren. Niemand hunner had dit verschrikke lijke gebeuren gewild doch het was hun opgedrongen door de niets ontziende vijand. Gevallen zijn zij, deze onafzienbare rij van jonge mannen. Gevallen opdat wij allen, die hier rondom dit graf staan, zouden leven, ja leven in vrijheid van Geloof, denken en handelen. Gevallen, onze mede-broeders uit verre vreemde landen, ginds achterlatende ouders- weduwen en wezen. In een uur zoals dit moet het ons wel moede om het hart worden en kan het niet anders of wij moêtelh ons afvragen: O, God waarom zij, en niet wij Onze woorden verstommen en onze blikken verduisteren wanneer wij denken aan hen die zij hebben nagelaten, bij wie thans op deze dag opnieuw droefenis in het hart wordt uitgestort. Zij, die in vele gevallen de graven hunner zonen, zelfs niet eens kunnen bedoelen omdat zij gevallen zijn in een ver van huis en haard verwijderd land. Moge God alle nabestaanden de troost schenken, dat zij in welke taal ook bid dend leren opzien en spreken de woor den „Wat God doet, dat is welgedaan". De Burgemeester, dhr. L. J. de Jonge sprak als volgt Geachte belangstellenden, Weemoed vervult mijn hart wanneer ik deze indrukwekkends plechtigheid aan schouw. Immers het kan niet anders want wij zijn hier saamgekomen om deze Franse strijder, die zijn leven gaf vooi$ onze vrijheid, te gedenken. Wat moet onze dankbaarheid niet groot zijn jegens deze militair. De be vrijding van ons dierbaar Nederland, koste hem het leven. In het hart van de moeder van deze jonge man (een vader had hij niet meer) zal wel veel zijn omgegaan, toen het haar bekend was geworden dat haar zoon in de strijd was gebleven en hier in deze gemeente werd ter ruste gelegd, ver, zeer ver weg van zijn vaderland. Als symbool van erkentelijkheid heeft het Gemeentebestuur dan ook gemeend een krans op het graf van deze held te moeten leggen, welke kranslegging zoeven door wethouder van Dijke heeft plaats gehad. Ik wil dan eindigen en spreek zeker zeker namens de ganse burgerij dat de verzetstrijder bij ons in dankbaar her innering zal blijven voortleven. Dat hij moge rusten in vrede. i Tijdens deze plechtigheid werd 2 min. stilte gehouden, hetwelk in de gemeente met sirene-geloei werd bekend gemaakt. Van 6 uur werden door vele inwoners de vlaggen halfstok gehangen. Om 7.45 uur werd in de Anna-Jacoba- polder een stoet gevormd van inwoners van deze kom om hun mannen te ge denken die begraven liggen op de be graafplaats aldaar. Onder hen was de G.O.I.W.N., het gemeente-bestuur, fa milie van de gevallen verzetstrijders en vele belangstellenden. Hier werd eveneens een krans gelegd door de oud-stoottroepers op het graf van wijlen J. M. van Dijke, gevallen als stoottroeper. Door de oud-B.S.ers op het graf van wijlen W. P. Lindhout, gevallen als B.S.ers Verder namens het gemeente bestuur door de wethouders A. M. van Dijke en C. A. Stormezand, terwijl een bloemstuk werd gelegd door Coba Lind hout op het graf van haar Vader, als lid van de Oranje-Garde. Ook werd door de Oranje-Garde een bloemstuk gelegd op het graf van Van Dijke. Ook hier sprak dhr Bossers een her denkingsrede uit, waarbij hij o.m. wees op de dienende liefde van de verzets strijders, het nog eerder veracht worden, dan erkennen van de overgeblevenen, waardoor de vraag naar voren komt: „Waarvoor zijn zij gevallen Spreker herdacht met weemoed de achtergeblevenen en spoorde alle aan wezigen aan tot plichtsbetrachting,opdat de graven der gevalenen niet tegen ons getuigen. Dhr. Bossers eindigde met het gedicht van een der oud-strijders: „De doden". Hierna sprak de Burgemeester als volgt Geachte aanwezigen, Het is een aangrijpend moment nu we in zo'n grote getale zijn opgekomen naar deze doodenakker om onze geliefde doden die hun leven als verzetstrijders hebben gegeven voor de vrijheid van ons Va derland te gedenken. Zij voelden het aan dat in de dagen der bezetting iets moest worden gedaan, teneinde ons vans den overweldiger te kunnen ontdoen. Zij vingen het prachtige doch gevaarlijk werk aan en hielpen mede aan de be vrijding van ons dierbaar Nederland. Helaas kostte de bevrijding hen het leven. Het is deze avond iets bijzonders, Anders wordt het woord gevoerd bij een open graf, thans bij een gesloten graf. Wat moet er op dit ogenblik wel niet in de harten van de nabestaanden, die mede op deze begraafplaats aanwezig zijn, omgaan. Mogen zij troost en sterkte vinden bij Hem, die een Vader wil zijn der weduwen en wezen en der een zamen en bedroefden. Als symbool van erkentelijkheid heeft het Gemeentebestuur dan ook gemeend op de graven der gevallen helden een krans te moeten neerleggen welke krans legging zo juis is verricht geworden door de wethouders Van Dijke en Stormezand. Ik wil dan eindigen en de verzekering geven dat deze jonge mannen Lindhout en Van Dijke, die hun leven gaven voor onze vrijheid in dankbare herinnering zullen blijven voortleven. Ook herinner ik nog aan een zeker schriftgedeelte en wel deze woorden „Houdt dit in gedachtenis, dat Jezus voor U gestorven is. Ik zou li willen toeroepen Houdt dit in gedachtenis, dat vrijheid gestorven zijn. deze beide verzetsstrijders voor onze Dat zij mogen rusten van al hunnen arbeid, in vrede. Onder doodse stilte werden de spre kers beluisterd. Het was een indrukwek kende plechtigheid. STEMMEN VAN LEZERS (Buiten verantwoordelijkheid der Red.) FEEST IN ST. MAARTENSDIJK „M.d.R. Mag ik een plaatsje in Uw veelgelezen blad omtrent onderstaande. Het is feest geweest in St. Maartensdijk. Om negen uur werden alle inwoners opgeschrikt door het spelen van het Wilhelmus vanaf de Toren, waarmee het feest werd ingeluid. Een prachtig feest, waarvan iedereen werkelijk kan ge nieten. Enorm georganiseerd, zopls men dat alleen hiér kan. En een vlaggetooi, het dorp was er onder bedolven. Mis schien dat een vreemdeling tot de con clusie kwam, dat er toch veel communis ten in onze gemeente wonen of dat het de gewoonte is, dat de trouwste Vader landers op zo'n dag niet vlaggen En om half vier kregen we een muziekcon- cert te horen door de muziekver., dat jammer genoeg voor het grootste ge deelte door een claxon en fietsbellenmars verloren ging. Ook de beide Zangver. deden hun uiterste best, de uiterste stilte werd betracht, de muziektent stond ron dom in de bloemen, alleen dit was al enig op dit feest. Om nu echter ook lezers buiten de gemeente wat meer op de hoogte te bren gen, zullen we minder sarcastisch worden De bevrijding werd herdacht met een schitterend dansfeest, het einde van razzia's moorden en hongersnood werd herdacht met schetterende tonen van jazz en swing, heerlijk 1 Het culturele, zoals zang, muziee, toneel en sport (wat op zo'n dag eigen- ,,Niet voor niets ben ik twaalf en half jaar getrouwd Jan, om te weten, dat ik eind April de meeste kou lij. En dat vrijwel ieder jaar. Er wordt al genoeg gepraat, gedicht, geprozaaid, ge scholden, gesmeekt, gemord, ge zucht en gewenst tijdens de schoonmaak, om er hier ook nog eens op in te gaan, maar een feit is het, dat men in April meer hui vert dan in Januari, ook al is het dan een wintertje van negentig... nee van zeven en veertig. Want met een weertje als vorige week, kijk je met een „kippenvellenge- zicht" naar de plaats waar eens een heerlijk snorrend kacheltje 'n behaaglijke warmte bracht. Nu staat de kachel boven een prachtig opgelakte plaat is het resultaat van een maand schoonmaak, zodat „kippenvel" 'n normaal verschijn sel is geworden in April. Maar... thans roept de koekoek, de bloei maand bloeit, het grillig April is voorbij. En met die bloeimaand in 't zicht, sloeg de Tweede Kamer nog even spijkers met koppen. Na 14 jaar werd de herziene wet op j het z.g.n. „Kinderrecht" vastge steld. Tijdens de bespreking hier over werd er nogal gepraat en ge wenst, daarentegen weinig gemord en gesholden. En dat ondanks het feit, dat het er om ging of de man of de vrouw de baas is. Toch kwa men hierop enkele dames Kamer leden in het geweer. In die wet is nl. bepaald, dat manlief en vrouw lief gezamenlijk de ouderlijke macht uitoefenen. Nogal natuur lijk. Maar wat te doen als men van mening verschilt? „De man is het hoofd van 't gezin", hadden enkele stoutmoedige vrijgezellen het lef in het midden te brengen". „Oella" repliceerde een vrouwe lijke afdeling. „Dat wordt niks", daar komt geen spaan van terecht, dat mag niet". De vrouwelijke af deling stelde een amendement op, waarin beroep op de kinderrechter mogelijk was. Toen kwam er wer kelijk een onderdrukt gesputter van het mannelijk team. Speurend zochten scherpe vrouwenogen, wie de voorman was. Oorspron kelijk niemand,... tot onze minis ter van Maarseveen de man kan geen kwaad meer bij me, al was het dat hij Lieftinck tot vriend had, als een nationale doelverde- diger stompte en schopte, dook en lijk hoort) worjft in een hoek getrapt als een waardeloos vod. Het dansfeest werd opgeluisterd door een pittige vechtpartij en de bebloedde en blauwe „koppen" maakten een schitterend effect bij de fakkeloptocht. Met smachtend verlangen zien wij uit naar het volgende feest.", Nogmaads dankend voor Uw plaats ruimte, teken ik namens vele vrienden L. C. van Poortvliet - Haven A 150 St. Maartensdijk. GEWIJZIGDE POSTVERZENDING In verband met de gewijzigde postver zending met ingang van 4 Mei 1947 vol- sprong figuurlijk s.v.p. kort om z'n doel op een schitterende manier schoonveegde en zelfs 'n offensief ontketende. Voorzichtige techniek en trucjes kwamen er bij te pas! „De vrouw kan het soms wel goed voor hebben", maar ver onderstel, dat een arbiter de vrouw dan toch ongelijk geeft. Dat sloeg in, de schaamte wil de vrouw niet hebben door een derde, door een buitenstaander ongelijk te krijgen. De andere dag zou stemming vol gen. Reken er op, Jan, dat vele getrouwde Kamerleden het die avond en nacht beroerd hebben gehad. De andere dag zagen de heren er uit of ze nachten aan het werk waren geweest. De vrijge zellen waren zo fris als een hoen tje en keken fier in het rond. De vrouwelijke afdeling zat er uitda gend bij. Weer werd gedebatteerd, gesputterd, zelfs een uur verdaagd Toen keek de scheidsrechter op z'n horloge. Nog enkele minuten waren te spelen. Er werd gestemd: „Arbiter verworpen, tenzij een doorgedreven vaderlijke beslissing gevaar oplevert voor de geestelijke of zedelijke belangen en gezond heid van het kroost", werd met 'n grote meerderheid aangenomen. Nou, in de practijk was dit al zo, dus hindert niets. Door bovenstaande is echter m'n achting voor de heren Tweede Kamerleden aanmerkelijk geste gen Jan en nu jij--.?" „Dat was een geweldig relaas, wat je daar hebt afgestoken Kees. Er is hoe genaamd niets aan toe te voegen. Dus in het Wetboek blijft de man de baasop z'n stamkaart blijft het ook staan, in de theorie is het, wat men noemt: „Okaimaar in de practijk, Kees, je weet het nu toch al twaalf en een half jaar: „De man is de baas, maar wat de vrouw zegt, zal ge beuren." „Zeg maar niks meer Jan, het „kippenvel" van vorige week en de verdwenen kachel zijn er spre kende voorbeelden van". „Wat is er aan te doen? „Beroerd weinig Kees, beroerd weinig, misschien, vermoedelijk helpt om deze tijd enkeleen extra zeepbon. Dan kan je mis schien nog iets gedaan krijgen. Overigens... wat de vrouw zegt, zal gebeuren! Jan. gen hieronder de tijdstippen van laatste buslichting op werkdagen van alle plaatsen op het eiland Tholen Correpondentie voor de plaasen op het eiland Tholen 5u35 16u35 Poortvliet 5u50 16u50 Scherpenisse 6u 17u St. Maartensdijk 6ul5 17ul5 Stavenisse 6u30 17u30 St. Annaland 6u50 17u50 Oud-Vossemeer 7ul0 18ul0 Correspondentie voor de overige plaatsen Tholen 8u05 19u05 Poortvliet als voor het einland Scherpenisse .idem St. Maartensdijk idem Stavenisse idem St. Annaland idem Oud-Vossemeer idem VOETBALCOMPETITIE Twee van één De twee competitie-wedstrijden, die Zaterdag jl. werden gespeeld onderscheidden zich opnieuw door een gering aantal doelpunten. S.V.O. 2 speelde z'n thuiswed strijd tegen Smerdiek. Daar laatst genoemde vereniging die dag geen korfbalwedstrijd had, kon ze weer enige sterkere spelers in het veld brengen. Reeds spoedig slaagde Smerdiek er in de-doelverdediger van S.V.O. 2 het nakijken te geven. Dit overkwam hen echter geen tweede maal. S.V.O. deed z'n uiterste best de gelijkmaker te scoren, maar de eindstand bleef ongewijzigd: 10 voor Smerdiek. Een wedstrijd W.H.S. Tho- lense boys is vrijwel altijd interes sant. De Tholenaars herinneren zich het kampioensjaar van de St. Annalandse ploeg, toen ze met hun 2 elftallen vier maal klop kre- (Nadruk verboden) door G. TH. ROTMAN Rikketikketik - bom! De tafel kwam met zo 'n geweldige smak op het trottoir terecht, dat alle vier de poten tegelijk dwars door het tafelblad heenschotenGelukkig werd door dit laatste de schok voor Tom wat gebroken: hij sprong dan ook alleen maar een halve meter omhoog om daarna met een bons weer op de tafel terug te vallen. Op het horen van de hevige slag en het gezicht van de vluchtende mannen kwam een politie agent aanhollen. Daar hij Tom niet verstond, en hij niet begreep wat die rare zwarte snoes haan op die tafel te maken had, vond hij er niets anders op, dan Tom maar mee te nemen naar het politiebureau. Intussen was Bram op de zolder van het huis aangeland, waar hij het dadelijk met den huurder mijnheer Puffelaar, die woedend was over 't verlies van z 'n tafel aan de stok kreeg. Puffe laar pakte een pook, en Bram greep een Weener stoel, die hij met z 'n slurf dreigend boven z'n hoofd zwaaide.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 1947 | | pagina 3