Brammetje Flapoor en z'n Vrienden
JAN O VEREENK AM
ST. FILIPSLAND
SPORTHOEKJE
als de vrouw het zegt, moet het gebeuren
uit Almkerk - Cornelia T. Hage uit
Scherpenisse Krijn Franse uit Ber
gen op Zoom Janna A. Rijnberg uit
St. Annaland Pieternella Tichem uit
Maarn.
Vertrokken: Abraham Jansens, naar
Oud-Vossemeer Cornelia J. Niemants-
verdriet naar Groede Gerrigje M. de
Kwaadsteniet naar Barendrecht Pieter
Broertjes en echtgenoote naar Haarlem
rWillem G. F. van IJsseldijk naar Apel
doorn Adriana Poot naar Scherpenisse
Jan J. Niemantsverdriet naar Zundert
Pieter Kaat naar St. Maartensdijk.
In deze gemeente werden geen feeste
lijkheden gehouden voor de herdenking
van de bevrijdingsdag.
Er werd door het Oranje-Comité be
sloten deze dag te herdenken tegelijk
met "de verjaardag van Z.K.H. Prins
Bernhard op 29 Juni a.s.
ANNA-JACOBAPOLDER
Hier werd op het laatst en wel Zater
dag jl. nog besloten om een klein feestje
te organiseeren ter herdenking van de
bevrijding.
Het feest was niet groot, maar echt
gezellig. Er werden o.m. diverse kinder
spelen gehouden.
100-JARIG BESTAAN VAN DEN
ANNA-JACOBAPOLDER
Volgens geruchten zou op 5 Mei te
vens de herdenking plaats vinden van het
100-jarig bestaan van de Anna-Jacoba-
polder. Dit berichtje is echter uit de
lucht gegrepen, daar het de bedoeling is
om dit a.s. zomer te herdenken.
BURGERLIJKE STAND
over de maand April 1947
Geboorten: Suzanna, dochter van J. P.
C. Beneker en W. I. v. Iwaarden
Lena Johanna, dochter van L. Kosten en
M. P. Lindhout Maria Hendrina doch
ter van J. Matthijssen en Z. B. M. Op-
dorp. Jan Johannes, zoon van C. K.
van Dijke en D. Reijngoudt Helena
Adriana, dochter van J. C. Moerland en
A. M. Beiiïkens Theunis, zoon van
Izaak Quist en J. T. Moerland -Abra
ham, zoon van J. M. Wesdorp en J.
Abrahamse Laurina, dochter van P.
M. Kunst en J. P. Verwijs.
Huwelijken: Abraham van der Meer,
55 jaar, weduwnaar van M. A. Scheer-
meijer, en Cornelia Bekker, 56 jr.
Overlijden: Kornelis Lauwrens Feleus,
23 jaar Jacomijna Pieternella Bijl,
75 jaar Quist Dingeman 81 jaar
Jannetje Kaashoek 67 jaar Sara Eli
sabeth Wagemaker 73 jaar.
Ingekomen: Cornelia van der Male,
van Steenbergen Joanna M. J. Bae-
tens, van Antwerpen Leentje de Vin,
van Haamstede Marinus Verstraate
van C.B.R. Johanna Verwijs, van
Rotterdam.
Vertrokken: Jacoba Geertruida Aar-
noudse naar Breda Cornelis Labru-
yère en gezin naar Middelburg
Hendrik Jan Hoogendoorn naar Dor
drecht Lena Willemina Verstraten
naar Sas van Gent.
HERDENKING
VERZETSTRIJDERS
Op Zaterdag, 3 Mei jl. had ook in
onze gemeent^ de herdenking plaats van
de in de oor)fog voor hun vaderland ge
vallen verzetstrijders, wijlen W. P.
Lindhout, J. M. van Dijke en de Dijke
en de Franse-coldaat C. Amille Allard.
Om 6.30 uur vertrok een grote stoet
inwoners der gemeente vanaf het ge
meentehuis naar, de begraafplaats op het
dorp St. Filipsland, om de Franse-sol
daat te herdenken.
Op deze begraafplaats werden kran
sen gelegd door de G.O.I.W.N. district
St. Filipsland, door de oud-stootttroepers
L. Beurkens en M. L. Everaers terwijl
door het gemeentebestuur een krans
werd gelegd door de wethouder dhr. A.
M. van Dijke. Vanwege de Oranje-Garde
Vendel St. Filipsland werd een krans
gelegd doof B. Knuist en J. Everaers.
Door de voorzitter der G.O.I.W.N.
dhr. B. Bossers werd het woord gevoerd.
„Op deze derde Mei staan wij weder
om verenigd bij het graf van hem, die
mede voor onze aller vrijheid het leven
heeft gelaten.
Onze gedachten gaan in dit ogenblik
uit naar allen zonder uitzondering, die in
de strijd tegen de brute overweldiger zijn
gevallen.
Wij gedenken in deze ure alle doden
van de Land-, Zee- en luchtmacht, die
hun jonge leven hebben moeten terug
geven in Gods Hand. Het offer der
vrijheid.
In gedachten zien wij een onafzienbare
rij van jonge mannen voorbij onze ogen
trekken, jonge mannen behorende tot alle
rangen en standen, blank en bruin, be
zield met een gedachte: Europa verlossen
van de gehate vijand". Jong, te jong in
menigerlei opzicht, hebben zij zich in
moeten zetten voor het vreselijkste wat
deze aarde ontsierd „De oorlog".
Gekomen veelal uit een vreemd land,
hebben zij alle, die hun lief en dierbaar
waren moeten verlaten. Sommigen hun
ner vertrokken met moed, anderen met
meemoed, de tanden op elkaar geklemd,
doch gekomen zijn zij omdat het moest.
God zelf had hun dit vreselijke lot 'be
schoren.
Niemand hunner had dit verschrikke
lijke gebeuren gewild doch het was hun
opgedrongen door de niets ontziende
vijand.
Gevallen zijn zij, deze onafzienbare rij
van jonge mannen. Gevallen opdat wij
allen, die hier rondom dit graf staan,
zouden leven, ja leven in vrijheid van
Geloof, denken en handelen.
Gevallen, onze mede-broeders uit verre
vreemde landen, ginds achterlatende
ouders- weduwen en wezen.
In een uur zoals dit moet het ons wel
moede om het hart worden en kan het
niet anders of wij moêtelh ons afvragen:
O, God waarom zij, en niet wij
Onze woorden verstommen en onze
blikken verduisteren wanneer wij denken
aan hen die zij hebben nagelaten, bij wie
thans op deze dag opnieuw droefenis in
het hart wordt uitgestort. Zij, die in vele
gevallen de graven hunner zonen, zelfs
niet eens kunnen bedoelen omdat zij
gevallen zijn in een ver van huis en
haard verwijderd land.
Moge God alle nabestaanden de troost
schenken, dat zij in welke taal ook bid
dend leren opzien en spreken de woor
den „Wat God doet, dat is welgedaan".
De Burgemeester, dhr. L. J. de Jonge
sprak als volgt
Geachte belangstellenden,
Weemoed vervult mijn hart wanneer
ik deze indrukwekkends plechtigheid aan
schouw. Immers het kan niet anders
want wij zijn hier saamgekomen om deze
Franse strijder, die zijn leven gaf vooi$
onze vrijheid, te gedenken.
Wat moet onze dankbaarheid niet
groot zijn jegens deze militair. De be
vrijding van ons dierbaar Nederland,
koste hem het leven.
In het hart van de moeder van deze
jonge man (een vader had hij niet meer)
zal wel veel zijn omgegaan, toen het
haar bekend was geworden dat haar zoon
in de strijd was gebleven en hier in deze
gemeente werd ter ruste gelegd, ver, zeer
ver weg van zijn vaderland.
Als symbool van erkentelijkheid heeft
het Gemeentebestuur dan ook gemeend
een krans op het graf van deze held te
moeten leggen, welke kranslegging
zoeven door wethouder van Dijke heeft
plaats gehad.
Ik wil dan eindigen en spreek zeker
zeker namens de ganse burgerij dat de
verzetstrijder bij ons in dankbaar her
innering zal blijven voortleven.
Dat hij moge rusten in vrede.
i Tijdens deze plechtigheid werd 2 min.
stilte gehouden, hetwelk in de gemeente
met sirene-geloei werd bekend gemaakt.
Van 6 uur werden door vele inwoners
de vlaggen halfstok gehangen.
Om 7.45 uur werd in de Anna-Jacoba-
polder een stoet gevormd van inwoners
van deze kom om hun mannen te ge
denken die begraven liggen op de be
graafplaats aldaar. Onder hen was de
G.O.I.W.N., het gemeente-bestuur, fa
milie van de gevallen verzetstrijders en
vele belangstellenden.
Hier werd eveneens een krans gelegd
door de oud-stoottroepers op het graf
van wijlen J. M. van Dijke, gevallen als
stoottroeper.
Door de oud-B.S.ers op het graf van
wijlen W. P. Lindhout, gevallen als
B.S.ers Verder namens het gemeente
bestuur door de wethouders A. M. van
Dijke en C. A. Stormezand, terwijl een
bloemstuk werd gelegd door Coba Lind
hout op het graf van haar Vader, als lid
van de Oranje-Garde. Ook werd door de
Oranje-Garde een bloemstuk gelegd op
het graf van Van Dijke.
Ook hier sprak dhr Bossers een her
denkingsrede uit, waarbij hij o.m. wees
op de dienende liefde van de verzets
strijders, het nog eerder veracht worden,
dan erkennen van de overgeblevenen,
waardoor de vraag naar voren komt:
„Waarvoor zijn zij gevallen
Spreker herdacht met weemoed de
achtergeblevenen en spoorde alle aan
wezigen aan tot plichtsbetrachting,opdat
de graven der gevalenen niet tegen ons
getuigen.
Dhr. Bossers eindigde met het gedicht
van een der oud-strijders: „De doden".
Hierna sprak de Burgemeester als
volgt
Geachte aanwezigen,
Het is een aangrijpend moment nu we
in zo'n grote getale zijn opgekomen naar
deze doodenakker om onze geliefde doden
die hun leven als verzetstrijders hebben
gegeven voor de vrijheid van ons Va
derland te gedenken.
Zij voelden het aan dat in de dagen
der bezetting iets moest worden gedaan,
teneinde ons vans den overweldiger te
kunnen ontdoen.
Zij vingen het prachtige doch gevaarlijk
werk aan en hielpen mede aan de be
vrijding van ons dierbaar Nederland.
Helaas kostte de bevrijding hen het
leven.
Het is deze avond iets bijzonders,
Anders wordt het woord gevoerd bij een
open graf, thans bij een gesloten graf.
Wat moet er op dit ogenblik wel niet
in de harten van de nabestaanden, die
mede op deze begraafplaats aanwezig
zijn, omgaan. Mogen zij troost en sterkte
vinden bij Hem, die een Vader wil zijn
der weduwen en wezen en der een
zamen en bedroefden.
Als symbool van erkentelijkheid heeft
het Gemeentebestuur dan ook gemeend
op de graven der gevallen helden een
krans te moeten neerleggen welke krans
legging zo juis is verricht geworden door
de wethouders Van Dijke en Stormezand.
Ik wil dan eindigen en de verzekering
geven dat deze jonge mannen Lindhout
en Van Dijke, die hun leven gaven voor
onze vrijheid in dankbare herinnering
zullen blijven voortleven.
Ook herinner ik nog aan een zeker
schriftgedeelte en wel deze woorden
„Houdt dit in gedachtenis, dat Jezus
voor U gestorven is. Ik zou li willen
toeroepen Houdt dit in gedachtenis, dat
vrijheid gestorven zijn.
deze beide verzetsstrijders voor onze
Dat zij mogen rusten van al hunnen
arbeid, in vrede.
Onder doodse stilte werden de spre
kers beluisterd. Het was een indrukwek
kende plechtigheid.
STEMMEN VAN LEZERS
(Buiten verantwoordelijkheid der Red.)
FEEST IN ST. MAARTENSDIJK
„M.d.R. Mag ik een plaatsje in Uw
veelgelezen blad omtrent onderstaande.
Het is feest geweest in St. Maartensdijk.
Om negen uur werden alle inwoners
opgeschrikt door het spelen van het
Wilhelmus vanaf de Toren, waarmee het
feest werd ingeluid. Een prachtig feest,
waarvan iedereen werkelijk kan ge
nieten. Enorm georganiseerd, zopls men
dat alleen hiér kan. En een vlaggetooi,
het dorp was er onder bedolven. Mis
schien dat een vreemdeling tot de con
clusie kwam, dat er toch veel communis
ten in onze gemeente wonen of dat het
de gewoonte is, dat de trouwste Vader
landers op zo'n dag niet vlaggen En
om half vier kregen we een muziekcon-
cert te horen door de muziekver., dat
jammer genoeg voor het grootste ge
deelte door een claxon en fietsbellenmars
verloren ging. Ook de beide Zangver.
deden hun uiterste best, de uiterste stilte
werd betracht, de muziektent stond ron
dom in de bloemen, alleen dit was al
enig op dit feest.
Om nu echter ook lezers buiten de
gemeente wat meer op de hoogte te bren
gen, zullen we minder sarcastisch worden
De bevrijding werd herdacht met een
schitterend dansfeest, het einde van
razzia's moorden en hongersnood werd
herdacht met schetterende tonen van
jazz en swing, heerlijk 1
Het culturele, zoals zang, muziee,
toneel en sport (wat op zo'n dag eigen-
,,Niet voor niets ben ik twaalf
en half jaar getrouwd Jan, om
te weten, dat ik eind April de
meeste kou lij. En dat vrijwel
ieder jaar. Er wordt al genoeg
gepraat, gedicht, geprozaaid, ge
scholden, gesmeekt, gemord, ge
zucht en gewenst tijdens de
schoonmaak, om er hier ook nog
eens op in te gaan, maar een feit
is het, dat men in April meer hui
vert dan in Januari, ook al is het
dan een wintertje van negentig...
nee van zeven en veertig. Want
met een weertje als vorige week,
kijk je met een „kippenvellenge-
zicht" naar de plaats waar eens
een heerlijk snorrend kacheltje 'n
behaaglijke warmte bracht. Nu
staat de kachel boven een prachtig
opgelakte plaat is het resultaat van
een maand schoonmaak, zodat
„kippenvel" 'n normaal verschijn
sel is geworden in April. Maar...
thans roept de koekoek, de bloei
maand bloeit, het grillig April is
voorbij. En met die bloeimaand in
't zicht, sloeg de Tweede Kamer
nog even spijkers met koppen. Na
14 jaar werd de herziene wet op j
het z.g.n. „Kinderrecht" vastge
steld. Tijdens de bespreking hier
over werd er nogal gepraat en ge
wenst, daarentegen weinig gemord
en gesholden. En dat ondanks het
feit, dat het er om ging of de man
of de vrouw de baas is. Toch kwa
men hierop enkele dames Kamer
leden in het geweer. In die wet is
nl. bepaald, dat manlief en vrouw
lief gezamenlijk de ouderlijke
macht uitoefenen. Nogal natuur
lijk. Maar wat te doen als men
van mening verschilt? „De man is
het hoofd van 't gezin", hadden
enkele stoutmoedige vrijgezellen
het lef in het midden te brengen".
„Oella" repliceerde een vrouwe
lijke afdeling. „Dat wordt niks",
daar komt geen spaan van terecht,
dat mag niet". De vrouwelijke af
deling stelde een amendement op,
waarin beroep op de kinderrechter
mogelijk was. Toen kwam er wer
kelijk een onderdrukt gesputter
van het mannelijk team. Speurend
zochten scherpe vrouwenogen,
wie de voorman was. Oorspron
kelijk niemand,... tot onze minis
ter van Maarseveen de man
kan geen kwaad meer bij me, al
was het dat hij Lieftinck tot vriend
had, als een nationale doelverde-
diger stompte en schopte, dook en
lijk hoort) worjft in een hoek getrapt als
een waardeloos vod. Het dansfeest werd
opgeluisterd door een pittige vechtpartij
en de bebloedde en blauwe „koppen"
maakten een schitterend effect bij de
fakkeloptocht.
Met smachtend verlangen zien wij uit
naar het volgende feest.",
Nogmaads dankend voor Uw plaats
ruimte, teken ik namens vele vrienden
L. C. van Poortvliet - Haven A 150
St. Maartensdijk.
GEWIJZIGDE POSTVERZENDING
In verband met de gewijzigde postver
zending met ingang van 4 Mei 1947 vol-
sprong figuurlijk s.v.p. kort
om z'n doel op een schitterende
manier schoonveegde en zelfs 'n
offensief ontketende. Voorzichtige
techniek en trucjes kwamen er bij
te pas! „De vrouw kan het soms
wel goed voor hebben", maar ver
onderstel, dat een arbiter de vrouw
dan toch ongelijk geeft. Dat sloeg
in, de schaamte wil de vrouw niet
hebben door een derde, door een
buitenstaander ongelijk te krijgen.
De andere dag zou stemming vol
gen. Reken er op, Jan, dat vele
getrouwde Kamerleden het die
avond en nacht beroerd hebben
gehad. De andere dag zagen de
heren er uit of ze nachten aan het
werk waren geweest. De vrijge
zellen waren zo fris als een hoen
tje en keken fier in het rond. De
vrouwelijke afdeling zat er uitda
gend bij. Weer werd gedebatteerd,
gesputterd, zelfs een uur verdaagd
Toen keek de scheidsrechter op
z'n horloge. Nog enkele minuten
waren te spelen. Er werd gestemd:
„Arbiter verworpen, tenzij een
doorgedreven vaderlijke beslissing
gevaar oplevert voor de geestelijke
of zedelijke belangen en gezond
heid van het kroost", werd met 'n
grote meerderheid aangenomen.
Nou, in de practijk was dit al zo,
dus hindert niets.
Door bovenstaande is echter
m'n achting voor de heren Tweede
Kamerleden aanmerkelijk geste
gen Jan en nu jij--.?"
„Dat was een geweldig relaas,
wat je daar hebt afgestoken Kees.
Er is hoe genaamd niets aan toe
te voegen. Dus in het Wetboek
blijft de man de baasop z'n
stamkaart blijft het ook staan, in
de theorie is het, wat men noemt:
„Okaimaar in de practijk, Kees,
je weet het nu toch al twaalf en
een half jaar: „De man is de baas,
maar wat de vrouw zegt, zal ge
beuren."
„Zeg maar niks meer Jan, het
„kippenvel" van vorige week en
de verdwenen kachel zijn er spre
kende voorbeelden van". „Wat is
er aan te doen?
„Beroerd weinig Kees, beroerd
weinig, misschien, vermoedelijk
helpt om deze tijd enkeleen
extra zeepbon. Dan kan je mis
schien nog iets gedaan krijgen.
Overigens... wat de vrouw zegt,
zal gebeuren! Jan.
gen hieronder de tijdstippen van laatste
buslichting op werkdagen van alle
plaatsen op het eiland Tholen
Correpondentie voor de
plaasen op het eiland
Tholen
5u35
16u35
Poortvliet
5u50
16u50
Scherpenisse
6u
17u
St. Maartensdijk
6ul5
17ul5
Stavenisse
6u30
17u30
St. Annaland
6u50
17u50
Oud-Vossemeer
7ul0
18ul0
Correspondentie voor
de overige plaatsen
Tholen 8u05 19u05
Poortvliet als voor het einland
Scherpenisse .idem
St. Maartensdijk idem
Stavenisse idem
St. Annaland idem
Oud-Vossemeer idem
VOETBALCOMPETITIE
Twee van één
De twee competitie-wedstrijden,
die Zaterdag jl. werden gespeeld
onderscheidden zich opnieuw door
een gering aantal doelpunten.
S.V.O. 2 speelde z'n thuiswed
strijd tegen Smerdiek. Daar laatst
genoemde vereniging die dag geen
korfbalwedstrijd had, kon ze weer
enige sterkere spelers in het veld
brengen. Reeds spoedig slaagde
Smerdiek er in de-doelverdediger
van S.V.O. 2 het nakijken te
geven. Dit overkwam hen echter
geen tweede maal. S.V.O. deed
z'n uiterste best de gelijkmaker te
scoren, maar de eindstand bleef
ongewijzigd: 10 voor Smerdiek.
Een wedstrijd W.H.S. Tho-
lense boys is vrijwel altijd interes
sant. De Tholenaars herinneren
zich het kampioensjaar van de St.
Annalandse ploeg, toen ze met
hun 2 elftallen vier maal klop kre-
(Nadruk verboden)
door G. TH. ROTMAN
Rikketikketik - bom! De tafel kwam met zo 'n
geweldige smak op het trottoir terecht, dat
alle vier de poten tegelijk dwars door het tafelblad
heenschotenGelukkig werd door dit laatste
de schok voor Tom wat gebroken: hij sprong
dan ook alleen maar een halve meter omhoog
om daarna met een bons weer op de tafel
terug te vallen.
Op het horen van de hevige slag en het gezicht
van de vluchtende mannen kwam een politie
agent aanhollen. Daar hij Tom niet verstond,
en hij niet begreep wat die rare zwarte snoes
haan op die tafel te maken had, vond hij er
niets anders op, dan Tom maar mee te nemen
naar het politiebureau.
Intussen was Bram op de zolder van het huis
aangeland, waar hij het dadelijk met den huurder
mijnheer Puffelaar, die woedend was over 't
verlies van z 'n tafel aan de stok kreeg. Puffe
laar pakte een pook, en Bram greep een Weener
stoel, die hij met z 'n slurf dreigend boven z'n
hoofd zwaaide.