MEDEDEELINGENBLAD voor het Eiland Tholen
1c JAARGANG No. 12
Abonnementen: f 0.75 per kwartaal
VERSCHIJNT IEDERE VRIJDAG
2 FEBRUARI 1945
Prijs per nummer 6 cent
RedactieG. Heijboer, Julianastraat 9, Tholen UitgeverFirma C. Dieleman, Oudelandschestraat 9, Tholen.
ADVERTENTIËNf 0.10 per millimeter - Minimum f 2.00 SPIERINKJES tot en met 20 woorden f 1.00, elk woord meer f 0.05
God, Nederland en Oranje.
Beatrix
Voor het eerst na vele jaren kan op
31 Januari een klein deel der Neder-
laodsche bevolking openlijk de verjaar
dag van Prinses Beatrix herdenken.
Uitbundige vreugde zal er ook ditmaal
nog niet zijn door de gedachte aan de
velen die nog lijden onder den knoet
van den dwingeland.
In gedachten gaan wij terug naar
dien schemeravond in Juni 1940 toen
een klein groepje menschen in een En-
gelsche haven de loopplank opging naar
den Nederlandschen kruiser „Sumatra",
met bestemming Canada. Het waren
Prinses Juliana, Prins Bernhard met de
kleine Beatrix op den arm, Freule Feith
met Irene en drie Nederlandsche politie
mannen. Weg uit Nederland, ja zelfs
weg uit Engeland omdat ook daar het
oorlogsgeweld hen kon overvallen. Juist
voordat de loopplank zal worden inge
haald komt Prins Bernhard de kajuit
uit, waar hij van zijn kinderen afscheid
nam. De Prinses gaat mee naar den
valreep en neemt dan afscheid van den
Prins, een afscheid dat door niemand
der weinigen die aan dek vertoefden
ooit zal worden vergeten.
God geve, dat het Prinselijk Gezin
zich spoedis op Neerlandsch bodem kan
vereenigen.
„Onderstaand artikel was voor het nummer
van vorige week bestemd, maar moest wegens
plaatsgebrek overstaan.
Wat denkt U daarvan
Nog geen 2 jaar geleden werd er be
kend gemaakt, dat de landarbeiders, die
voor arbeidsinzet naar Duitschland vrij
stelling verlangden, zich moesten mel
den bij de Plaatselijke Bureauhouders
en op het Arbeidsbureau. Ik herinner
me nog goed hoe druk het was in de
Stoofstraat. Voor het personeel van het
Arbeidsbureau was het haast niet moge
lijk alles bij te houden, zoo druk liep het.
En er werd maar gestempeld en ge
registreerd. Ja, dat was het juist, men
werd geregistreerd. Ze zwommen allen
in het voor hen gespannen net: regi
stratie voor uitzending naar Duitschland
Vele jongens van de lichtingen 24, 23
en 22 moesten er voor boeten. Jammer
lijk, dat ze toen storm liepen om zich
te melden.
En nu... we zagen het in ons vorig
nummer, dat landarbeders en ambachts
lieden zich weer moesten melden. Het
Arbeidsbureau Stoofstraat was weer
de aangewezen plaats. Maar nu is er
geen net gespannen nu wordt het
openlijk gezegd... het is voor registratie.
Registratie En waarvoor dan nu weer?
Wel, men moet weten hoeveel am
bachtslieden er op het eiland wonen,
opdat ze zoo snel mogelijk kunnen wor
den ingeschakeld voor de opbouw. Men
moet weten van welke beroepen er op
het eiland te weinig zijn voor de op
bouw en van welke teveel, opdat ze
voor de eerste aan kunnen voeren en
van de laatste over kunnen plaatsen,
bijv. naar Zuid-Beveland of Walcheren.
Maar nu stroomen ze niet naar het
Arbeidsbureau, nu komen ze daar geen
handen tekort, nu staat de Stoofstraat
niet vol. Van de ruim 1000, die zich
moesten melden waren er nog geen 400
geweest. Dat is toch eigenlijk een schan
de, dat is van velen lafhartigheid. Nu er
geen lokmiddel wordt gebruikt, nu er
geen knoet achter hen staat, blijven ze
thuis. Nu zijn ze bang, dat ze elders te
werk zullen worden gesteld, dat ze voor
een maand misschien van huis zouden
moeten. Nu schijnen ze niet te begrij
pen, dat er geen misbruik van hun
krachten zal worden gemaakt, nu den
ken ze er niet over, dat, mocht het
noodzakelijk zijn, ze elders te werk te
stellen, dit de opbouw van het Vader
land betreft. Zou hun dit dan koud
laten En de kans is maar uiterst ge
ring, dat ze elders te werk zullen wor
den gesteld, gezien het vele werk, dat
er op ons eiland valt te doen. Maar al
moeten ze elders gaan werken, dan is
dit nog slechts duure plicht, tegenover
die menschen, waarvoor gewerkt moet
worden. Het is mogelijk dat ze afkeerig
zijn van melden doo de propaganda
van de laatste jaren. De tijd is echter
wat dat betreft veranderd. Zelf geloof
ik, dat de hoofdschuldige het 4 jaar
lang ingevreten egoisme het is, waar
door ze nu ook thuis blijven, omdat er
een klein kansje bestaat (misschien
heelemaal niet) dat ze elders te werk
zullen worden gesteld. Als we van dat
egoisme maar gedeeltelijk werden ge
nezen, zou het er spoedig anders uit
zien. En dan geldt voor iedereen: Be
gin bij jezelfLees daar dit keer eens
niet overheen. Zeg clit keer niet: ,,Ja,
het is waar", maar past het eens toe in
de practijk. Voor de bevolen aanmel
ding: nog geen 400 van de ruim 1000.
Wat dankt U daar van?
En moet dat zoo
Ik was vorige Zondag op een gemeente
in ons eiland, waar veel soldaten oe-
legerd zijn. Die soldaten hebben legering
noodig en daarvoor moesten door den
burgemeester huizen worden beschik-
baargesteld van geëvacueerden. Het is
niet prettig, maar noodzakelijk. Maar
wat er van te denken, als je daar meis
jes van 12, 13 en 14 jaar of ouder zoo
maar binnen ziet loopen en dikwijls tot
na 7 uur bij de soldaten blijven. De
meisjes loopen onbeschaamd de huizen
binnen van anderen. Ze hebben no^ niet
voldoende verstand om alles te besef
fen, maar doen het eenvoudig. Ik behoef
niet in details over te gaan, maar dat is
toch te erg. Als men dat zoo aanziet,
nog wel op Zondag van meisjes„Op
zoo'n manier zal er van de wereld niet
veel meer terecht komen". Laten de
ouderr nu alles maar doorgaan Omdat
dit nu geallieerde soldaten zijn. omdat
dit nu onze bevrijders en vrienden zijn
(en dat zijn ze absoluut) wordt alles
maar toegestaan door de ouders. In elk
geval zoo weinig tegengehouden dat
het doorgaat. Velen met mij zullen ^het
toch wel onverantwoord vinden, als
meisjes van genoemde leeftijd klakke
loos die huizen van geëvacueerden bin
nen loopen en bij de soldaten blijven tot
zelfs na zevenen. Het is ook aj gebeurd,
dat. wanneer de soldaten waren ver
trokken, jongens en meisjes die huizen
binnenliepen, waarbij dan later door
den beheerder werd geconstateerd, dat
er verschillende dingen vermist waren.
Ouders en politie dienen dit zeker meer
in 't oog te houden. Als het zoo door
gaat zou het kunnen uitloopen op een
zedelijke en moreele verwildering. Dus
oudersmoet dat zoo
Maar dat is oké
U zou me misschien straks vöor de
I voeten gooien..Deugt er nu niets
meer op ons eiland Integendeel, maar
de feiten moeten onder de oogen wor
den gezien. En eer/ feit is het ook, dat
er zich duizenden vrijwillig opgaven in
bevrijd Nederland om te vechten tegen
de vijanden, hetzij in Nederland, hetzij
in Duitschland, hetzij in Indië. Daarvan
is ook een groot percentage uit ons ei
land. Een 40-tal zijn voor de Marine
al gekeurd en ingedeeld. Begin volgen
de maand is het vertrek vastgesteld.
Een 80 man gaan in opleiding ergens
