MEDEDEELINGENBLAD voor het Eiland Tholen
BEVRIJDINGSGEDACHTEN
Ie JAARGANG No. 3 1 DECEMBER 1944
Verschijnt iedere Vrijdag Prijs per nummer 5 cent
Redactie: G. Heijboer, Julianastraat 9, Tholen Uitgever: Firma C. Dieleman, Oudelandschestraat, Tholen
Eindelijk is de dag gekomen.
Dat ons stadje is bevrijd
Van de handen der Verdrukkers;
Daarom zijn wij nu verblijd.
Vier en een half jaar bezetting.
Onder Duitsche heerschappij
En vertrapping onzer rechten
Onder ruwe dwing land ij
Na een tijd van bange zorgen.
Bukkend onder 's vijands macht,
Strijdende voor ons Oranje,
Biddend werken in Gods kracht.
't Is haast nog niet te geloven,
Nu de dag ons tegenlacht.
Dat de vrijheid is verkregen,
Reeds zo lang door ons verwacht.
Ieder lacht nu, kindren zingen,
Alles heeft Oranje op,
De Canadeezen kwamen binnen,
Onze vreugde stijgt ten top.
Alle werk is nu ten einde
Van het ondergrondse front,
Weg is nu de Duitse Weermacht
En we staan op vrije grond.
Hartelijk danken we ook alle
Stille strijders zonder lef.
Voor hun werk en voor hun offers,
Steeds gebracht uit plichtsbesef.
Ook voor finantieele offers,
Zo spontaan bijeengebracht,
Willen w allen hartelijk danken.
Die verhoogden onze kracht.
Onze strijd is nu ten einde:
Vaderland is nog in nood,
't Heeft ons aller kracht nog nodig
Want door EENDRACHT zijn we groot.
Koningin, wij blijven wachten.
Biddend uitzien tot den dag,
Dat Gij weerkomt in ons midden.
Dan ontplooien wij den vlag.
Wappre spoedig onze driekleur
Over heel ons Vaderland
En de band zij weer Vereenigd:
GOD, ORANJE en NEDERLAND.
Van 30-10-1944.
UITTREKSEL rede van Hare Majesteit de Koningin,
op Dinsdag 28 November 1944 voor Radio Oranje.
Na een korte inleiding over de bange tijd waarin
we leven, richtte Hare Majesteit in de eerste plaats
het woord tot onze landgenooten in Bezet gebied, sprak
een woord van waardeering tot onze spoorwegmannen
en was vol vertrouwen omtrent de eenheid van ons volk
in dat gebied, opwekkend tot onderlinge hulp. Er was
gezorgd voor opgeslagen voedsel en er zou zoo spoedig
mogelijk gezorgd worden voor aanvoer van dat voedsel
en andere benoodigdheden. Zich tot het bevrijde Neder-
landsche gebied richtend, sprak Hare Majesteit een
woord van lof en dank tot de dappere jongens, die nu als
oorlogsvoerenden medestrijden aan de zijde der bond-
genooten. Hoe er eigenlijk een gebonden vreugde was
in de bevrijde deelen van ons land, door de ellende in
het nog bezette deel. Vervolgens richtte Hare Majesteit
zich tot de bewoners van Walcheren en Zeeuwsch-
Vlaanderen, die nu worstelen tegen het binnen stromen
de water. Alles wordt in het werk gesteld om dijken te
repareeren. Walcheren en Zeeuwsch-Vlaanderen zullen
herrijzen. Zoodra de oorlogvoering dit zal toelaten, zal
ook de volle aandacht besteed worden aan de getroffen
steden en dorpen in de andere provincies. Meer en meer
zullen de vervoersmoeilijkheden worden opgelost, daar
mee ook de grootste vernielingen, waardoor thans de
inwoners aan weer en wind zijn blootgesteld. Een beroep
doende op de mijnwerkers, maande Hare Majesteit hen
aan tot ijver en doorwerken om de hoog gestegen nooden
te lenigen, anderen door hun productie te laten produ-
ceeren in het belang der voedselvoorziening. Waar ge
werkt kan worden zij AANPAKKEN DE LEUZE.
Hare Majesteit richtte tenslotte het woord tot de huis
moeders, die haast alles ontbreekt en verzocht de land
bouwers te helpen waar zij maar konden met al hun
vermogen. Laten allen doordrongen zijn van deze be
proeving, dan, door samenwerking en saamhoorigheid:
ook daarin de overwinning. De ure der geheele bevrijding
zal komen.
LEVE HET VADERLAND.
Voor St. Annalandeen oude bekende.
,,Tout passé" alles gaat voorbij", zoo eindigden
wij onze laatste circulaire, toen per 12 April 1942 „in
opdracht van den Rijkscommissaris voor het bezette
Nederlandsche gebied en in verband met de papier-
schaarschte" ons plaatselijk Nieuwsblaadje verboden
werd. We zijn verheugd nu openlijk te kunnen schrijven
(onze dorpsgenooten was het direct al bekend) dat het
enkel en alleen verboden werd, omdat we weigerden een
uitspraak van Mussert op te nemen en niet wegens
papierschaarschte. Onmiddellijk na het verbod bracht de
uitgever een bezoek bij N.S.B.er-kringleider v. d. Weele,
die ons genoemde uitspraak wou laten opnemen. Hij
bekende er voor gezorgd te hebben, dat het blad werd
verboden. Het antwoord was: „Tout passe alles gaat
voorbij en onze tijd komt."
N.S.B.er v. d. Weele is jammer genoeg gevlucht, maar
U kunt zich indenken, dat het voor onze dorpsgenooten
en voor ons een groote voldoening is weer een blad te
kunnen uitgeven.
Het viel toen werkelijk niet mee, ons blad, waarop
vrijwel ieder in 't dorp geabonneerd was, verboden te
zien. Maar het was ons liever financieele schade te
lijden en een graag gelezen blad te moeten missen, dan
propaganda te maken voor Toon Mussert. Vele abonne's
boden ons aan het abonnementsgeld door te betalen.
Hoewel we dat toen niet aanvaarden, danken wij hen
langs deze weg voor hun aanbieding en medeleven.
Tout passe Veel zal niet terugkeeren. Het ergste is
wel de lange lijst van overleden dorpsgenooten. Zelf
werden we ook zwaar getroffen door het overlijden
onzer moeder, die ons een trouwe steun was bij de vorige
